κοιτάζω το χέρι σου και βλέπω το αίμα τα δόντια σφιχτά κρατούν το μαχαίρι κοιτάω το μαχαίρι σου και βλέπω εμένα τα χέρια σφιχτά κρατούν ένα χέρι ανώφελη η σκέψη εισαγωγή φρονιμίτη το μυαλό δεν αλλάζει με ταξίδια στο χρόνο δεν έχω αγάπη αλλά έχω ένα σπίτι που πια δεν με κρατάει γιατί μέσα του κρυώνω αναπνέω το εγώ μου στον απορροφητήρα ανεβάζω την ασφάλεια και βλέπω στην ατμόσφαιρα κοίτα σου προσφέρω όλα εκείνα που σου πείρα κι έρχομαι να πάρω όλα εκείνα που σου πρόσφερα προσπαθώ συνέχεια να δεθώ με τους ανθρώπους μα πάντα στη πορεία με πνίγουν τα άγχη δένονται τα μέσα μου μόνο με χίλιους τρόπους και έτσι καταλήγω μ'ένα κόμπο στο στομάχι... μ'αποκάλεσες ρηχό μα καταφέρνω να πνίγω όλα εκείνα που κουράζουν το μίζερο μυαλό μου είδες το πάντα κρατάει για λίγο όσο εσένα εγώ κι όσο εγώ τον εαυτό μου διαλέγω να κρύβομαι πίσω από τις λέξεις κι ας μαυρίζουν το χέρι μέχρι τον αγκώνα -για να με πείσεις πρέπει να πέσεις -πέφτω -μπορείς να το κάνεις εικόνα? κοίτα εδώ οι νεκροί πως χορεύουν τσεκούρια στα χέρια να σφάζουν την θλίψη αυτοί που πονάνε είναι αυτοί που επιλέγουν σε ποιον θα λείψουν και ποιος θα τους λείψει αλλάζουν το Μ με το Σ για σένα σταμάτα για λίγο να ακούσεις τι λένε δεν είναι το αίμα δεν είναι το αίμα αυτό που φοβούνται εκείνοι που κλαίνε με ρώτησες ''τι κάνεις'' τα χέρια σου είχαν αίματα σου απάντησα ''καλά είμαι'' αλλά μάλλον ήταν ψέματα(x4)
Προσπαθω συνεχεια να δεθω με τους ανθρωπους, μα παντα στη πορεια με πιανουνε τα αγχη, δενονται τα μεσα μου μονο με χιλιους τροπους και ετσι καταληγω μ'ενα κομπο στο στομαχι ... Μ'αποκάλεσες ρηχό μα καταφέρνω να πνίγω όλα εκείνα που κουράζουν το μίζερο μυαλό μου είδες το πάντα κρατάει για λίγο όσο εσένα εγώ κι όσο εγώ τον εαυτό μου
Όταν διαβάζω μου αρέσει να ακούω μουσική, αλλά οι στίχοι και η φωνη σου είναι τόσο καθηλωτικοι που δεν δεν θέλω να συγκεντρωθώ στο διάβασμα μου αλλα στα τραγούδια σου
Προσπαθω συνεχεια να δεθω με τους ανθρωπους,μα παντα στη πορεια με πιανουνε τα αγχοι,δενονται τα μεσα μου μονο με χιλιους τροπους και ετσι καταληγω μ'ενα κομπο στο στομαχι...
Εγώ το ερμήνευσα ως το Μ γίνεται Σ για σένα αρα το εσένα γίνεται εμενα, όμως τότε το εμένα γίνεται εσένα ( Αφού αλλάζεις το Μ με το Σ) και το εσένα γίνεται εμένα και πάει λεγοντας. Μια άπειρη λουπα μεταξύ των δύο αυτών προσωπων. Μπορεί και να είναι κάτι πιο απλό αλλά δεν ξέρω
κοιτάζω το χέρι σου και βλέπω το αίμα
τα δόντια σφιχτά κρατούν το μαχαίρι
κοιτάω το μαχαίρι σου και βλέπω εμένα
τα χέρια σφιχτά κρατούν ένα χέρι
ανώφελη η σκέψη
εισαγωγή φρονιμίτη
το μυαλό δεν αλλάζει με ταξίδια στο χρόνο
δεν έχω αγάπη αλλά έχω ένα σπίτι
που πια δεν με κρατάει γιατί μέσα του κρυώνω
αναπνέω το εγώ μου στον απορροφητήρα
ανεβάζω την ασφάλεια και βλέπω στην ατμόσφαιρα
κοίτα σου προσφέρω όλα εκείνα που σου πείρα
κι έρχομαι να πάρω όλα εκείνα που σου πρόσφερα
προσπαθώ συνέχεια να δεθώ με τους ανθρώπους
μα πάντα στη πορεία με πνίγουν τα άγχη
δένονται τα μέσα μου μόνο με χίλιους τρόπους
και έτσι καταλήγω μ'ένα κόμπο στο στομάχι...
μ'αποκάλεσες ρηχό μα καταφέρνω να πνίγω
όλα εκείνα που κουράζουν το μίζερο μυαλό μου
είδες το πάντα κρατάει για λίγο
όσο εσένα εγώ
κι όσο εγώ τον εαυτό μου
διαλέγω να κρύβομαι πίσω από τις λέξεις
κι ας μαυρίζουν το χέρι μέχρι τον αγκώνα
-για να με πείσεις πρέπει να πέσεις
-πέφτω
-μπορείς να το κάνεις εικόνα?
κοίτα εδώ οι νεκροί πως χορεύουν
τσεκούρια στα χέρια να σφάζουν την θλίψη
αυτοί που πονάνε είναι αυτοί που επιλέγουν
σε ποιον θα λείψουν και ποιος θα τους λείψει
αλλάζουν το Μ με το Σ για σένα
σταμάτα για λίγο να ακούσεις τι λένε
δεν είναι το αίμα
δεν είναι το αίμα
αυτό που φοβούνται εκείνοι που κλαίνε
με ρώτησες ''τι κάνεις''
τα χέρια σου είχαν αίματα
σου απάντησα ''καλά είμαι''
αλλά μάλλον ήταν ψέματα(x4)
Προσπαθω συνεχεια να δεθω με τους ανθρωπους,
μα παντα στη πορεια με πιανουνε τα αγχη,
δενονται τα μεσα μου μονο με χιλιους τροπους
και ετσι καταληγω μ'ενα κομπο στο στομαχι
...
Μ'αποκάλεσες ρηχό μα καταφέρνω να πνίγω
όλα εκείνα που κουράζουν το μίζερο μυαλό μου
είδες το πάντα κρατάει για λίγο
όσο εσένα εγώ
κι όσο εγώ τον εαυτό μου
anaparastash tou myalou mou damn thanks for this song...
Όταν διαβάζω μου αρέσει να ακούω μουσική, αλλά οι στίχοι και η φωνη σου είναι τόσο καθηλωτικοι που δεν δεν θέλω να συγκεντρωθώ στο διάβασμα μου αλλα στα τραγούδια σου
εγω right now διαβαζοντας για πανελλαδικες
Σιγά καυλωσαμε.τιποτενιες απόψεις από νυμφομανικα άτομα με τάσεις αυτοπροβολης σε κάθε ευκαιρία.χα
Προσπαθω συνεχεια να δεθω με τους ανθρωπους,μα παντα στη πορεια με πιανουνε τα αγχοι,δενονται τα μεσα μου μονο με χιλιους τροπους και ετσι καταληγω μ'ενα κομπο στο στομαχι...
Οσο γραφικο και αν ακουγεται, δεν ειναι στιχοι, ειναι ποιηση πραγματικα
μου χει φρικαρει το κεφαλι
HrwLowBap
"αλλάζουν το Μ με το Σ για σένα"
Μπορεί κάνεις να μου εξηγήσει τι εννοεί με αυτόν τον στίχο;
isws to ''m'' einai apo to ''eiMai to aima'' kai to s apo to ''eiSai to aima''
Παιζει απο το
"Μου λείπεις"- "Σου λειπω "
alakse to s sto sena kai vale m, kai antistrofa..
Εγώ το ερμήνευσα ως το Μ γίνεται Σ για σένα αρα το εσένα γίνεται εμενα, όμως τότε το εμένα γίνεται εσένα ( Αφού αλλάζεις το Μ με το Σ) και το εσένα γίνεται εμένα και πάει λεγοντας. Μια άπειρη λουπα μεταξύ των δύο αυτών προσωπων. Μπορεί και να είναι κάτι πιο απλό αλλά δεν ξέρω
σου απαντησα καλα ειμαι ,αλλα μαλλον ηταν ψεμματα-.
..και ετσι καταλήγω με ένα κόμπο στο στομάχι
Κλεμμένος από Iratus ο τιτλος; Ας διαλέγατε άλλο χρώμα τουλάχιστον.. :P
+paoki94 nai eixe anagh na klepsei titlo apo iratus, pou einai 20 klaseis katwteros
lol