Stephen King jest zdecydowanie jednym z moich ulubionych pisarzy, w grudniu 2020 rozpoczęłam wspaniałą przygodę czytania całej jego twórczości chronologicznie (wcześniej miałam za sobą chyba z 3 jego tytuły). Teraz, ponad 3 lata później zostały mi już tylko 3 książki: Jest krew, Holly i właśnie Im mroczniej tym lepiej. Szczerze jest mi trochę smutno, że to już prawie koniec, ale jednocześnie czuję dużą satysfakcję. Były tytuły, które trochę męczyłam, ale zdecydowana większość była solidną, dobrą literaturą. Najlepszym, co King stworzył jest dla mnie seria Mroczna Wieża i przy okazji wszystkie inne jego tytuły mające powiązania ze światem Mrocznej Wieży mają specjalne miejsce w moim sercu. W mojej opinii King nie jest mistrzem zakończeń, ale 3 razy udało mu się wbić mnie w fotel: było to przy okazji Mrocznej Wieży, Wielkiego Marszu i Misery. Tym, co najbardziej u niego cenię jest budowanie bohaterów i przenikanie się wątków i postaci w jego poszczególnych utworach. Zawsze z ekscytacją wyszukuję powiązań pomiędzy poprzednimi utworami. Po zakończeniu tej przygody zamierzam przeczytać ponownie Mroczną Wieżę, a następnie zagłębić się w twórczość jego synów.
Wielu to się nie podoba i uznają to za wadę, ale dla mnie fakt, że książki Kinga dość mocno różnią się jakością, czyni go jeszcze lepszym pisarzem. Nie da się wydawać samych wybitnych książek, pisząc regularnie już tyle lat. Nowsza twórczość Króla Grozy nie każdemu musi się podobać, ale póki Stephen King nie odłoży pióra, ja będę sięgał po każdy jego tytuł, z nadzieją że znowu trafię na dzieło, które zachwyci mnie tak jak "Lśnienie", "Ręka Mistrza", "Zielona Mila" czy moja absolutnie ukochana i ulubiona książka "Dallas 63' ".
Jestem absolutną Kingomaniaczką😂 Kinga cenię z wielu powodów...za jego różnorodność, jak wiadomo King nie piszę tylko horrorów, bawi się gatunkami, a ja lubię za każdym razem sięgnąć po co innego. Za jego gawędziarstwo, uwielbiam to zwłaszcza w starszych pozycjach. Cenię go również za małomiasteczkowe klimaty, świetnie przedstawione zachowania małych, zamkniętych społeczności. A na koniec to co doceniam najbardziej: kreowanie postaci i relacje między nimi. W tym jest mistrzem, bohaterowie są u niego żywi, plastyczni, mają duszę i stosunki między nimi zawsze są realnie, dobrze nakreślone. To czyni jego prozę wyśmienitą ucztą literacką. King jest dobry w pisaniu opowiadań i przynajmniej nie ma w nich nieudanych zakończeń 😉 z ciekawostek o większości słyszałam,ale o tych Kanibalach (!) niee i to by faktycznie mogłoby być coś dobrego!
Dla mnie największy powód, za który cenię twórczość Stephena Kinga, to to, że po prostu zakochałem się w horrorach dzięki niemu. Tak jak kiedyś nie przepadałem za nimi tak kolejne jego książki (Carrie, Miasteczko Salem, Cmentarz dla Zwierząt, Bastion) sprawiły, że zacząłem inaczej patrzeć na ten gatunek. King potrafi z niczego, zwykłej sytuacji, wyłuskać coś od czego przechodzą ciarki po plecach. Sposób w jaki buduje napięcie ma w sobie coś magicznego. No i wreszcie, dzięki niemu sam zacząłem pisać horrory i kryminały. Chciałbym kiedyś osobiście mu podziękować za to wszystko, ale pewnie nie będę miał takiej możliwości.
Wow, nie spodziewałem się, że będę miał całkowicie odmienne zdanie na temat top 5 opowiadań. Co tylko pokazuje jak dobry jest to zbiór. Opowiadanie "Zły sen..." rzeczywiście jest za bardzo rozwleczone, ale chodzi głównie o końcówkę (nie wchodząc w spojlery). To, że było dłuższe niż sugerowane przez Ciebie 10 stron to dobrze, bo King uzyskał efekt udręczenia głównego bohatera, co było ważne dla fabuły. Jeśli chodzi o "Grzechotniki" to jest to spin off zarówno "Ręki Mistrza" jak i "Cujo".
Super odcinek i super książka 😘 Niestety nie czytałam jeszcze żadnej książki Kinga ale wszystko przede mną 😘 Pozdrawiam Cię Kochana bardzo cieplutko i dużo zdrówka dla Ciebie i całej rodzinki 😘😘😘😘😘😘❤❤❤❤❤❤
Świetne zestawienie ciekawostek o Kingu, nie miałam o większości z nich pojęcia 😃 Ja cenię go najbardziej za jego nieprzewidywalność, jakkolwiek to brzmi 🤪 Tak naprawdę ma tak wiele obliczy jako autor, że sięgając po kolejne jego książki nigdy nie mam pewności co natrafię w środku i w jakim kierunku poniosło Kinga tym razem, a ponieść go potrafi to już wiemy 😄To jak otwieranie bombonierki w ciemno, nigdy nie wiemy na jakie nadzienie natrafimy. A pokochałam go za „Cmętarz zwieżąt”, w którym przepadłam i zarwałam całą noc. Pomijam, że uwielbiam motyw wendigo i powiedzieć, że ta książka ma klimat to zdecydowanie za mało. Ten horror ma ukrytą psychologiczną głębię. Sprawia, że zaczynamy się zastanawiać, jak daleko bylibyśmy w stanie się posunąć, by zatrzymać śmierć, śmierć której każdy z nas się boi, która rozdziera nasze serca na strzępy, a King prowadząc nas przez całą tę historię pozwala poniekąd wysnuć nam własne wnioski do czego bylibyśmy zdolni w obliczu takiej tragedii, gdybyśmy tylko mieli odpowiednie możliwości. I te wnioski przerażają mnie w tej książce.
Ciężko będzie opisać za co cenię Kinga. Jednak najlepiej wspominam czasy gdy przeczytałem "Cujo". Jeszcze jako dzieciak byłem zachwycony. Potem sięgałem po kolejne i kolejne tytuły. Na pewno jest moim ulubionym autorem, który wprowadził mnie w horror. Pokazał mroczne zakamarki, ale też świetne postacie, przyjaźń i wspaniałe historie. No i to za co jestem mu wdzięczny - czyli próbowałem i dalej próbuje swoich sił w tworzeniu opowiadań. Mimo że leżą w szufladzie to zaraził mnie pasją, przy której mile spędzam czas. Czytanie Kinga jest często równoznaczne z zarwaną nocką :D
Uwielbiam twórczość Stephena Kinga, bo potrafi zajrzeć w najciemniejsze zakamarki ludzkiego umysłu i wyciągnąć na światło dzienne nasze największe lęki. Jego historie wciągają jak mrok, który powoli otacza twoją duszę, zmuszając do zmierzenia się z tym, co najbardziej przerażające. King nie tylko straszy, ale też pokazuje piękno i brutalność ludzkiej natury, przez co jego bohaterowie stają się nam bliscy, jak sąsiad z ulicy. To mistrz budowania napięcia, którego opowieści trzymają w uścisku długo po zamknięciu książki, zostawiając w sercu ślad, jak krzyk w ciemności.
Od Stephena Kinga wszystko się zaczęło. No... był oczywiście też Masterton i Koontz. Ale to King w moich czasach nastoletnich wprowadził mnie do czytania horrorów i był wtedy tym ulubionym pisarzem. Miasteczko Salem - ogromny sentyment. To była jedna z pierwszych książek, które sama sobie kupiłam i do dziś trzymam na półce sczytane wydanie z 1999 roku. Bo przeczytałam ją kilkakrotnie. Jakie to było przeżycie, gdy po kryjomu (nie wiem dlaczego, ale moi rodzice nie byli raczej fanami horroru 😆), pod kołdrą czytałam kolejno Christine, Carrie czy trochę później przepiękną Zieloną milę. Natomiast Lśnienie, to moja pierwsza książka przeczytana po angielsku. Mieszkając przez pewien czas za granicą, bardzo brakowało mi książek, a nie znałam biegle języka. Ale w końcu kupiłam w jakimś antykwariacie właśnie Shinning i... poszło. Wcale nie było tak trudno, jak się obawiałam. Tak więc z twórczością Kinga łączy mnie wiele, bardzo wiele wspomnień i wielki sentyment. A tu widzę, w opowiadaniach, jak mówisz, wraca stary, mroczny King. Super. PS. O tych kanibalach też bym czytała. I to jak! Szkoda 😢
Ja najbardziej cenię Kinga (mój ulubiony pisarz) za niezwykły talent budowania napięcia i rozbudowanych postaci. Bardzo dobrze też opisuje świat (np. Derry i Castle Rock). Ja właśnie zakończyłem książkę Kinga pt. "Marzenia i koszmary", i niestety ta nie podpadła mi do gustu.
Stephen King to naprawdę mocny zawodnik jeśli chodzi o historie, które wymyśla. Mało który autor potrafi wymyślić rzeczy, które zostają na tak długo w wyobraźni...
Znalazłem Z Archiwym X, to Sezon 5, Odcinek 10. Musze obejrzeć, na Disney plus jest cały serial, a i pewnie w necie. Olgo, a co z zombie? Nie wiedzę polecenia Żywe Trupy Daniel Kraus. Nowa książka wyszła. Przeczytałem jedną książkę Kinga Blaze. Kryminał, bardzo prosto napisany z prostą fabułą. Dostałem książkę w prezencie, bo pomimo, że czytam horrory, to nie mogłem Kinga czytać. Bałem się, że on nie pisze horrorów, bo książki, które miały być horrorami, po przeczytaniu opisu i opinii okazywało się że to kryminały. Praktycznie nie było horrorów. A co do tego tytułu, który przeczytałem, to miał jeden plus. Otóż książka była napisana bardzo prostym językiem. Styl był tak prosty i przejrzysty, że łatwo i szybko się czytało.
Ja uwielbiam Kinga za kreowanie bohaterów, jego portrety psychologiczne są mistrzowskie, ultra precyzyjne, dodatkowo ma taką umiejętność, że jego narracja wciąga. Pomimo jakiś wielu dygresji,uciekania w wątki poboczne cały czas potrafi utrzymać uwagę czytelnika. Bardzo umiejętnie także podbudowuje atmosfere zagrożenia, jego powieści mają taki niepowtarzalny klimat. No i tego jego niepoprawne politycznie komentarze wygłaszane za pomocą tych zdegenerowanych postaci 😅 złoto 😂
Twórczość Stephena Kinga najbardziej cenię za to, że tak naprawdę to dzięki niemu odkryłem jak bardzo ciekawy i pasjonujący może być horror, nie tylko jako film, ale przede wszystkim jako nowoczesny gatunek literacki. Pierwszą książką Kinga, i pierwszym klasycznym horrorem, jaki przeczytałem była jego "Desperacja". Nie jest to może najlepiej znana powieść Kinga, ale na mnie zrobiła ogromne wrażenie. I do dziś wielce sobie cenię tę książkę. Poza tym, King jest autorem, który urozmaicił gatunek horroru i potrafił oddać go do rąk czytelników pod wieloma pasjonującymi odmianami. Od epickiego fantasy rodem z Tolkiena i "Władcy Pierścieni", przez mocno kryminalne wątki żywcem wzięte z twórczości Raymonda Chandlera, aż po literaturę dla nieco młodszych czytelników. Słowem, w jego twórczości każdy znajdzie coś dla siebie! 🤗 Pozdrawiam! 😎
Stephena Kinga cenię przede wszystkim za to jak zmienił moje postrzeganie literatury. Odrzucały mnie obszerne tomy, często narzekałem na zbyt rozbudowane opisy bohaterów i miejsc akcji. Dzieła tego typu szybko mnie nudziły i nie mogłem doczekać się dynamiczniejszej akcji. To spowodowało że książki ograniczały się dla mnie tylko i wyłącznie do prostej i szybkiej rozrywki, o której wnet zapomniałem. Swoją przygodę zacząłem z twórczością mistrza grozy zacząłem trochę przypadkiem. Po obejrzeniu ekranizacji “To” stwierdziłem, że warto zapoznać się z książką (to moja częsta praktyka, dzięki której jeszcze bardziej doceniam konkretne dzieło). I to właśnie tu wyszedł na jaw nadzwyczajny kunszt mistrza grozy. Mimo iż autor nie odpuszczał opisów, czy odwołań do obyczajów danego miejsca kompletnie mi to nie przeszkadzało. Wręcz przeciwnie King sprawnie przechodził z rozbudowanych charakterystyk do mrożącej krew w żyłach akcji. Mistrzowsko budował napięcie, zacząłem doceniać dygresję, którymi co rusz częstował czytelnika. Nauczyłem się że nie muszą być one nudne, a być częścią tajemniczej i mrocznej fabuły. Dokładność Kinga sprawiła że pot ciekł mi po plecach nawet w momentach wyciszenia głównej akcji. To z pewnością unikalna cecha stylu Kinga, któremu dorównać wielu fantastycznych pisarzy nigdy nie będzie w stanie. Nie sztuką jest wymyślić fabułę, która zaciekawi czytelnika. Natomiast wielkim kunsztem jest utrzymać wysoki poziom napięcia przez blisko 1000 stron tekstu. To potrafią tylko nieliczni. Chętnie zatem sprawdzę jak człowiek, który odmienił moje spojrzenie na długie powieści, sprawdzi się w krótszych formach. 😁🥰👏
Dziś do mnie doszła książka😊 Uwielbiam S.Kinga i z pełną odpowiedzialnością mogę napisać,że gdyby nie jego książki to wogóle bym nie czytał bo moje czytanie jest oparte na książkach Kinga .Nie wiem co będzie jak przeczytam wszystkie książki Kinga
Za mną jakieś 37 tytułów Kinga. Jedne świetne, w innych zupełnie lanie wody a jeszcze inne jak by napisane przez skrytych pomocników....na pewno best of the best to seria z Mercedesem, Bastion, TO, Ręka Mistrza, Dallas 69, Cujo, Cmętarz Zwieżąt, Billy Summers😀
Mój szacunek do Kinga dzisiaj czerpię w ogromnej mierze przede wszystkim z sentymentu. On był moim kompasem, i drogowskazem wtedy, kiedy rozwijałem się czytelniczo jako młody chłopak. Dziś śmiało mogę powiedzieć, że nie zauroczył mnie jego warsztat literacki, ani też wyobraźnia czy talent w wysławianiu się piórem. Kiedyś tak z pewnością myślałem. Dziś już nie. Dziś cenię go i szanuję za moje późne dzieciństwo, oraz młodość. Ta młodość pomiędzy regałami w lokalnej bibliotece. Całkiem prawdopodobnie mogę go określić jako mojego literackiego Ojca Chrzestnego. GodFathera, który dał mi wolność, oraz przestrzeń w duszy, ale przede wszystkim w głowie na to, czym karmię się do dzisiaj. Moja miłość do Kinga przechodziła trzy fazy. Podkreślę, że chodzi mi tutaj zarówno o miłość czytelniczą, jaki i trzy fazy czytelnicze;) Pierwsza to totalne zauroczenie, katalizator na kolejne lata, to miłość do książek, i chęci poznawania nowych. Druga faza, to misja ratunkowa, kiedy po dosyć burzliwym czasie musiałem wrócić do książek by nie zwariować. Trzecia faza - najdojrzalsza - kiedy po raz trzeci podszedłem do niego do dłuższej przerwie nadrabiając tyły. I najzwyczajniej w świecie - bez żadnych oczekiwań i chęci wyciągania czegoś wielkiego z przeciętności - bawię się jego najnowszymi powieściami. Tak zwyczajnie i po prostu ;)
Stephen King to "Król Horroru". Pisarz, którego chyba nikomu przedstawiać nie trzeba. Autor komiksów, opowiadań, scenariuszy. Jest mistrzem w swoim fachu, a jego książki do końca trzymają w napięciu. Spod jego pióra wyszły takie bestsellery, jak: "Lśnienie", "Smętarz dla zwierzaków", "Miasteczko Salem", "Zielona Mila" czy "To". King to niesamowicie pracowity rzemieślnik, któremu nie sposób odmówić pasji i wytrwałości. Jego twórczość na stałe wpisała się w popkulturę i zaczęła nadawać jej określony kierunek i kształt. Uniwersum, jakie stworzył Stephen King jest tak obszerne, że nie da się go zrozumieć od razu w całości. Lubię jego małomiasteczkowy klimat i to, że nie zaprzestaje pisania już od kilkunastu lat. Dostarcza fanom swojej twórczości regularnie powieści i opowiadania. Raz za razem można powracać do świata wykreowanego przez autora.
King tworzy takie teksty, które perfekcyjnie nadają się na ekranizacje warte miliony. Dla przykładu: "Misery" świetnie się czyta, czuje się ten mrok i nadchodzącą katastrofę, ale rola Kathy Bates jest absolutnie idealna. Z jaką łatwością łamała ona nogi swojemu idolowi, każdy chyba to widział. Innym cudnym przekładem jest oczywiście "ZIELONA MILA", a roli Toma Hanksa nikomu nie trzeba przybliżać. Widziałam ten film jakieś 15 razy i nigdy mi się nie znudzi. To samo można powiedzieć o "Skazanych na Shawshank". Gdyby nie King, nie byłoby takich perełek filmowych!:)
Gdzieś wpadło mi w oczy ze ta książka ma zostać wydana w barwionych brzegach w listopadzie. Więc ja sobie poczekam na edycję kolekcjonerska 😊 Nie lubię sie z Kingiem ale te wydania mnie urzekają i z chęcią je nabywam (a może to bedzie impuls żeby polubić się z Stefankiem? ;) Do mnie dzis przyszła Walhalla, skończę nadgryzione książki i zabieram się za nią 🤗 Gratuluję patronatu Kochana ❤
Cześć Olga. Zawsze wolę powieści od opowiadań... Taka forma ma więcej miejsca na rozwinięcie fabuły, więcej może się wydarzyć...ale to wszystko zależy od konkretnego tytułu... Kinga bardzo lubię, był dla mnie guru podczas dorastania... Koniecznie trzeba było przeczytać wszystko co wpadło w ręce...
W twórczości Stephena Kinga cenię jego szczerość jeśli chodzi o przedstawienie relacji międzyludzkich tych złych i tych dobrych. Czytając jego powieści bardziej byłam przerażona zachowaniem postaci niż elementami nadprzyrodzonymi, cały czas mam uczucie że zdarzenia i istoty nadprzyrodzone są pretekstem do przedstawienia mroku jaki istnieje w naszym wnętrzu.
Twórczość Kinga cenię za to, że w niektórych swoich książkach potrafi zamienić prostą rzecz lub uczucie w najgorszy koszmar jaki nie potrafimy sobie wyobrazić dziejący się w jakimś prowincjonalnym spokojnym miasteczku a w innych zabiera nas podróż w czasie lub innych nie zwykłych światów a bohaterowie tych przygód nie są płaskimi postaciami z dykty bo w czasie podróży się zmieniają. Lubię także gdy są nawiązania do różnych książek itp.
Halo Olgo tu Edyta Sawicka. Ja interesuje się wilkami. Potrafię je oglądać na UA-cam Wigierskiego Parku Narodowego w nocnym anturażu. Mam pomysły w związku z tymi zwierzętami na tzw. " Obławę Augustowską" i może King i jego Wilkołak, czyli książka jaką czytałam to jakiś trop czy właśnie pomysł w każdym bądź razie jest to lektura - temat jaki kręci mnie osobiście, a wilki jeszcze wyją i są i piękne i mądre i też jednak niebezpieczne...
Za co cenie pana Kinga? On tak opisuje, że ciary przechodzą, strach się odwrócić za siebie, strach czytać samemu w domu, ręce się trzęsą a litery latają przed oczami. Ah Stephen...🥰😘🥸🖤
Za co cenię Kinga? No jak nie cenić człowieka, przez którego 13 letnia Iza drżała na widok ciemnych gałęzi za oknem domku kempingowego, kołyszących się na wietrze w czasie pełni księżyca, w środku wakacji czytając "Miasteczko Salem"? Jak nie cenić człowieka, który doprowadził do tego, że na widok szczekającego bernardyna przyjaciółki (najmilszego psa na świecie) 15 letnia Iza cofała się o trzy kroki i kamieniała? Jak nie cenić człowieka, który wyprowadzał 19 letnią Izę z powypadkowej traumy, kiedy podążała za Edgarem Freementale na Duma Key i z powrotem? Jak nie cenić człowieka, którego psychofanka poczytnego pisarza, sprawiła, że dla "Misery" zarwałam noc przed maturą? Jak nie cenić człowieka, przez którego do dziś panicznie boję się klaunów? Jak nie cenić człowieka, który prowadził mnie limonkowym korytarzem po "Zielonej mili"? Jak nie cenić człowieka, który zwykłego bamboszowatego pisarzynę z nałogami zdołał genialnie przekształcić w psychopatę o przekrwionym spojrzeniu w zaciszu górskiego hotelu po sezonie? Za te wszystkie drżenia serca, za gęsią skórkę, za przerażone spojrzenie na dźwięk konara uderzającego w okno w czasie burzy i za te wszystkie bezsenne godziny nocne, kiedy nie mogłam oderwać się od czytania, obiecując sobie "Jeszcze tylko jedna strona..." CENIĘ KINGA i UWIELBIAM MIŁOŚCIĄ DOZGONNĄ. Jego książki są jak narkotyk - chce się więcej i więcej i więcej.. więcej indiańskich cmentarzysk, tajemniczych miasteczek w Maine, diabłów sprzedających najskrytsze pragnienia i wesołych miasteczek ze zjawami zamordowanych dziewczyn. Proza Kinga jest dla mnie jak pudełko czekoladek, z których nie każda jest dla mnie smaczna. Ale po te, w których się rozsmakowałam sięgam po raz kolejny i wciąż odkrywam w nich coś nowego i oryginalnie strasznego. Za to wszystko - dziękuję Panu, Panie King! I tobie Wielki Buczku za to pytanie. Pozdrawiam. Już nieco starsza - Iza :o)
King od zawsze był słabym pisarzem, każdy kto myśli inaczej najwidoczniej nie czytał w życiu dobrej książki i jara się byle czym. Każda książka przewidywalna , nudna i małostkowa. Postacie wręcz tak mdłe, że człowiek nawet ich nie zapamięta. Uwazam że te boom na Kinga powinno się dawno skończyć bo prawda jest niezmienna. Słaby autor.
Stephen King jest zdecydowanie jednym z moich ulubionych pisarzy, w grudniu 2020 rozpoczęłam wspaniałą przygodę czytania całej jego twórczości chronologicznie (wcześniej miałam za sobą chyba z 3 jego tytuły). Teraz, ponad 3 lata później zostały mi już tylko 3 książki: Jest krew, Holly i właśnie Im mroczniej tym lepiej. Szczerze jest mi trochę smutno, że to już prawie koniec, ale jednocześnie czuję dużą satysfakcję. Były tytuły, które trochę męczyłam, ale zdecydowana większość była solidną, dobrą literaturą. Najlepszym, co King stworzył jest dla mnie seria Mroczna Wieża i przy okazji wszystkie inne jego tytuły mające powiązania ze światem Mrocznej Wieży mają specjalne miejsce w moim sercu. W mojej opinii King nie jest mistrzem zakończeń, ale 3 razy udało mu się wbić mnie w fotel: było to przy okazji Mrocznej Wieży, Wielkiego Marszu i Misery. Tym, co najbardziej u niego cenię jest budowanie bohaterów i przenikanie się wątków i postaci w jego poszczególnych utworach. Zawsze z ekscytacją wyszukuję powiązań pomiędzy poprzednimi utworami. Po zakończeniu tej przygody zamierzam przeczytać ponownie Mroczną Wieżę, a następnie zagłębić się w twórczość jego synów.
Wielu to się nie podoba i uznają to za wadę, ale dla mnie fakt, że książki Kinga dość mocno różnią się jakością, czyni go jeszcze lepszym pisarzem. Nie da się wydawać samych wybitnych książek, pisząc regularnie już tyle lat. Nowsza twórczość Króla Grozy nie każdemu musi się podobać, ale póki Stephen King nie odłoży pióra, ja będę sięgał po każdy jego tytuł, z nadzieją że znowu trafię na dzieło, które zachwyci mnie tak jak "Lśnienie", "Ręka Mistrza", "Zielona Mila" czy moja absolutnie ukochana i ulubiona książka "Dallas 63' ".
Też tak mam, że zawsze czytam, zawsze coś pozytywnego znajdę i czekam na więcej 🖤😁
Może jego książki różnią się jakością, ale jedynie po 'Smętarzu dla zwierzaków' miałam w nocy koszmary. Żaden inny horror nie dał rady. 😂😂
King to pisarz, dla którego zarywa się noc. Czego nie dotknie zamienia w książkowe złoto 😃King is the KING!!
To będziesz pysznie się bawić przy lekturze
Jestem absolutną Kingomaniaczką😂 Kinga cenię z wielu powodów...za jego różnorodność, jak wiadomo King nie piszę tylko horrorów, bawi się gatunkami, a ja lubię za każdym razem sięgnąć po co innego. Za jego gawędziarstwo, uwielbiam to zwłaszcza w starszych pozycjach. Cenię go również za małomiasteczkowe klimaty, świetnie przedstawione zachowania małych, zamkniętych społeczności. A na koniec to co doceniam najbardziej: kreowanie postaci i relacje między nimi. W tym jest mistrzem, bohaterowie są u niego żywi, plastyczni, mają duszę i stosunki między nimi zawsze są realnie, dobrze nakreślone. To czyni jego prozę wyśmienitą ucztą literacką. King jest dobry w pisaniu opowiadań i przynajmniej nie ma w nich nieudanych zakończeń 😉 z ciekawostek o większości słyszałam,ale o tych Kanibalach (!) niee i to by faktycznie mogłoby być coś dobrego!
Dla mnie największy powód, za który cenię twórczość Stephena Kinga, to to, że po prostu zakochałem się w horrorach dzięki niemu. Tak jak kiedyś nie przepadałem za nimi tak kolejne jego książki (Carrie, Miasteczko Salem, Cmentarz dla Zwierząt, Bastion) sprawiły, że zacząłem inaczej patrzeć na ten gatunek. King potrafi z niczego, zwykłej sytuacji, wyłuskać coś od czego przechodzą ciarki po plecach. Sposób w jaki buduje napięcie ma w sobie coś magicznego. No i wreszcie, dzięki niemu sam zacząłem pisać horrory i kryminały. Chciałbym kiedyś osobiście mu podziękować za to wszystko, ale pewnie nie będę miał takiej możliwości.
Wow, nie spodziewałem się, że będę miał całkowicie odmienne zdanie na temat top 5 opowiadań. Co tylko pokazuje jak dobry jest to zbiór. Opowiadanie "Zły sen..." rzeczywiście jest za bardzo rozwleczone, ale chodzi głównie o końcówkę (nie wchodząc w spojlery). To, że było dłuższe niż sugerowane przez Ciebie 10 stron to dobrze, bo King uzyskał efekt udręczenia głównego bohatera, co było ważne dla fabuły. Jeśli chodzi o "Grzechotniki" to jest to spin off zarówno "Ręki Mistrza" jak i "Cujo".
Super odcinek i super książka 😘
Niestety nie czytałam jeszcze żadnej książki Kinga ale wszystko przede mną 😘
Pozdrawiam Cię Kochana bardzo cieplutko i dużo zdrówka dla Ciebie i całej rodzinki 😘😘😘😘😘😘❤❤❤❤❤❤
Świetne zestawienie ciekawostek o Kingu, nie miałam o większości z nich pojęcia 😃 Ja cenię go najbardziej za jego nieprzewidywalność, jakkolwiek to brzmi 🤪 Tak naprawdę ma tak wiele obliczy jako autor, że sięgając po kolejne jego książki nigdy nie mam pewności co natrafię w środku i w jakim kierunku poniosło Kinga tym razem, a ponieść go potrafi to już wiemy 😄To jak otwieranie bombonierki w ciemno, nigdy nie wiemy na jakie nadzienie natrafimy. A pokochałam go za „Cmętarz zwieżąt”, w którym przepadłam i zarwałam całą noc. Pomijam, że uwielbiam motyw wendigo i powiedzieć, że ta książka ma klimat to zdecydowanie za mało. Ten horror ma ukrytą psychologiczną głębię. Sprawia, że zaczynamy się zastanawiać, jak daleko bylibyśmy w stanie się posunąć, by zatrzymać śmierć, śmierć której każdy z nas się boi, która rozdziera nasze serca na strzępy, a King prowadząc nas przez całą tę historię pozwala poniekąd wysnuć nam własne wnioski do czego bylibyśmy zdolni w obliczu takiej tragedii, gdybyśmy tylko mieli odpowiednie możliwości. I te wnioski przerażają mnie w tej książce.
Ciężko będzie opisać za co cenię Kinga. Jednak najlepiej wspominam czasy gdy przeczytałem "Cujo". Jeszcze jako dzieciak byłem zachwycony. Potem sięgałem po kolejne i kolejne tytuły. Na pewno jest moim ulubionym autorem, który wprowadził mnie w horror. Pokazał mroczne zakamarki, ale też świetne postacie, przyjaźń i wspaniałe historie. No i to za co jestem mu wdzięczny - czyli próbowałem i dalej próbuje swoich sił w tworzeniu opowiadań. Mimo że leżą w szufladzie to zaraził mnie pasją, przy której mile spędzam czas. Czytanie Kinga jest często równoznaczne z zarwaną nocką :D
Uwielbiam twórczość Stephena Kinga, bo potrafi zajrzeć w najciemniejsze zakamarki ludzkiego umysłu i wyciągnąć na światło dzienne nasze największe lęki. Jego historie wciągają jak mrok, który powoli otacza twoją duszę, zmuszając do zmierzenia się z tym, co najbardziej przerażające. King nie tylko straszy, ale też pokazuje piękno i brutalność ludzkiej natury, przez co jego bohaterowie stają się nam bliscy, jak sąsiad z ulicy. To mistrz budowania napięcia, którego opowieści trzymają w uścisku długo po zamknięciu książki, zostawiając w sercu ślad, jak krzyk w ciemności.
Od Stephena Kinga wszystko się zaczęło. No... był oczywiście też Masterton i Koontz. Ale to King w moich czasach nastoletnich wprowadził mnie do czytania horrorów i był wtedy tym ulubionym pisarzem. Miasteczko Salem - ogromny sentyment. To była jedna z pierwszych książek, które sama sobie kupiłam i do dziś trzymam na półce sczytane wydanie z 1999 roku. Bo przeczytałam ją kilkakrotnie. Jakie to było przeżycie, gdy po kryjomu (nie wiem dlaczego, ale moi rodzice nie byli raczej fanami horroru 😆), pod kołdrą czytałam kolejno Christine, Carrie czy trochę później przepiękną Zieloną milę. Natomiast Lśnienie, to moja pierwsza książka przeczytana po angielsku. Mieszkając przez pewien czas za granicą, bardzo brakowało mi książek, a nie znałam biegle języka. Ale w końcu kupiłam w jakimś antykwariacie właśnie Shinning i... poszło. Wcale nie było tak trudno, jak się obawiałam. Tak więc z twórczością Kinga łączy mnie wiele, bardzo wiele wspomnień i wielki sentyment. A tu widzę, w opowiadaniach, jak mówisz, wraca stary, mroczny King. Super.
PS. O tych kanibalach też bym czytała. I to jak! Szkoda 😢
No ja tych kanibali to nie odpuszczę! Co za strata paskudna!
Muszę przyznać że niektóre opowiadania bardzo mi się podobają. Połowy jeszcze nie znam ale nadrabiam 😊 Tak! krótkie formy od Kinga to coś dla mnie ❤
Bezsenna środa oglądana w czwartek 👍 a czemu nie 😍😍😍
Oj,jak bardzo chcę to przeczytać.To dla mnie must have i must read.😍
Bardzo bardzo się cieszę 😁
Ja najbardziej cenię Kinga (mój ulubiony pisarz) za niezwykły talent budowania napięcia i rozbudowanych postaci. Bardzo dobrze też opisuje świat (np. Derry i Castle Rock). Ja właśnie zakończyłem książkę Kinga pt. "Marzenia i koszmary", i niestety ta nie podpadła mi do gustu.
No "Marzenia i koszmary" były średniawe... ale ja też uwielbiam jego uniwersum i to jak łączy świat swoich opowieści 🙌🏻
Stephen King to naprawdę mocny zawodnik jeśli chodzi o historie, które wymyśla. Mało który autor potrafi wymyślić rzeczy, które zostają na tak długo w wyobraźni...
I to wyobraźni całych pokoleń
Mój naj naj pisarz ❤️❤❤ King to King ❤️
Ostatnio doskwiera mi notorycznie brak czasu, ale ten odcinek musiałem obejrzeć/wysłuchać. Każda nowa książka SK to święto !
Bardzo mnie to cieszy i mam nadzieję, że na Kinga znajdziesz czas!
@@WielkiBuk Obowiązkowo :)
Znalazłem Z Archiwym X, to Sezon 5, Odcinek 10. Musze obejrzeć, na Disney plus jest cały serial, a i pewnie w necie.
Olgo, a co z zombie? Nie wiedzę polecenia Żywe Trupy Daniel Kraus. Nowa książka wyszła.
Przeczytałem jedną książkę Kinga Blaze. Kryminał, bardzo prosto napisany z prostą fabułą. Dostałem książkę w prezencie, bo pomimo, że czytam horrory, to nie mogłem Kinga czytać. Bałem się, że on nie pisze horrorów, bo książki, które miały być horrorami, po przeczytaniu opisu i opinii okazywało się że to kryminały. Praktycznie nie było horrorów.
A co do tego tytułu, który przeczytałem, to miał jeden plus. Otóż książka była napisana bardzo prostym językiem. Styl był tak prosty i przejrzysty, że łatwo i szybko się czytało.
Ja uwielbiam Kinga za kreowanie bohaterów, jego portrety psychologiczne są mistrzowskie, ultra precyzyjne, dodatkowo ma taką umiejętność, że jego narracja wciąga. Pomimo jakiś wielu dygresji,uciekania w wątki poboczne cały czas potrafi utrzymać uwagę czytelnika. Bardzo umiejętnie także podbudowuje atmosfere zagrożenia, jego powieści mają taki niepowtarzalny klimat. No i tego jego niepoprawne politycznie komentarze wygłaszane za pomocą tych zdegenerowanych postaci 😅 złoto 😂
Hahaha :D Tak! On i zawsze wciska najgorsze! :D
Twórczość Stephena Kinga najbardziej cenię za to, że tak naprawdę to dzięki niemu odkryłem jak bardzo ciekawy i pasjonujący może być horror, nie tylko jako film, ale przede wszystkim jako nowoczesny gatunek literacki. Pierwszą książką Kinga, i pierwszym klasycznym horrorem, jaki przeczytałem była jego "Desperacja". Nie jest to może najlepiej znana powieść Kinga, ale na mnie zrobiła ogromne wrażenie. I do dziś wielce sobie cenię tę książkę. Poza tym, King jest autorem, który urozmaicił gatunek horroru i potrafił oddać go do rąk czytelników pod wieloma pasjonującymi odmianami. Od epickiego fantasy rodem z Tolkiena i "Władcy Pierścieni", przez mocno kryminalne wątki żywcem wzięte z twórczości Raymonda Chandlera, aż po literaturę dla nieco młodszych czytelników. Słowem, w jego twórczości każdy znajdzie coś dla siebie! 🤗 Pozdrawiam! 😎
Pięknie napisane! 🔥 I faktycznie "Desperacja" robi wrażenie - ten policjant! Brr....
Stephena Kinga cenię przede wszystkim za to jak zmienił moje postrzeganie literatury. Odrzucały mnie obszerne tomy, często narzekałem na zbyt rozbudowane opisy bohaterów i miejsc akcji. Dzieła tego typu szybko mnie nudziły i nie mogłem doczekać się dynamiczniejszej akcji. To spowodowało że książki ograniczały się dla mnie tylko i wyłącznie do prostej i szybkiej rozrywki, o której wnet zapomniałem. Swoją przygodę zacząłem z twórczością mistrza grozy zacząłem trochę przypadkiem. Po obejrzeniu ekranizacji “To” stwierdziłem, że warto zapoznać się z książką (to moja częsta praktyka, dzięki której jeszcze bardziej doceniam konkretne dzieło). I to właśnie tu wyszedł na jaw nadzwyczajny kunszt mistrza grozy. Mimo iż autor nie odpuszczał opisów, czy odwołań do obyczajów danego miejsca kompletnie mi to nie przeszkadzało. Wręcz przeciwnie King sprawnie przechodził z rozbudowanych charakterystyk do mrożącej krew w żyłach akcji. Mistrzowsko budował napięcie, zacząłem doceniać dygresję, którymi co rusz częstował czytelnika. Nauczyłem się że nie muszą być one nudne, a być częścią tajemniczej i mrocznej fabuły. Dokładność Kinga sprawiła że pot ciekł mi po plecach nawet w momentach wyciszenia głównej akcji. To z pewnością unikalna cecha stylu Kinga, któremu dorównać wielu fantastycznych pisarzy nigdy nie będzie w stanie. Nie sztuką jest wymyślić fabułę, która zaciekawi czytelnika. Natomiast wielkim kunsztem jest utrzymać wysoki poziom napięcia przez blisko 1000 stron tekstu. To potrafią tylko nieliczni. Chętnie zatem sprawdzę jak człowiek, który odmienił moje spojrzenie na długie powieści, sprawdzi się w krótszych formach. 😁🥰👏
Dziś do mnie doszła książka😊
Uwielbiam S.Kinga i z pełną odpowiedzialnością mogę napisać,że gdyby nie jego książki to wogóle bym nie czytał bo moje czytanie jest oparte na książkach Kinga .Nie wiem co będzie jak przeczytam wszystkie książki Kinga
Będą następne! :D A potem Joe Hill, bo jest MEGA! :D
Za mną jakieś 37 tytułów Kinga. Jedne świetne, w innych zupełnie lanie wody a jeszcze inne jak by napisane przez skrytych pomocników....na pewno best of the best to seria z Mercedesem, Bastion, TO, Ręka Mistrza, Dallas 69, Cujo, Cmętarz Zwieżąt, Billy Summers😀
Muszę Summersa przeczytać 😊
Mój szacunek do Kinga dzisiaj czerpię w ogromnej mierze przede wszystkim z sentymentu. On był moim kompasem, i drogowskazem wtedy, kiedy rozwijałem się czytelniczo jako młody chłopak. Dziś śmiało mogę powiedzieć, że nie zauroczył mnie jego warsztat literacki, ani też wyobraźnia czy talent w wysławianiu się piórem. Kiedyś tak z pewnością myślałem. Dziś już nie. Dziś cenię go i szanuję za moje późne dzieciństwo, oraz młodość. Ta młodość pomiędzy regałami w lokalnej bibliotece. Całkiem prawdopodobnie mogę go określić jako mojego literackiego Ojca Chrzestnego. GodFathera, który dał mi wolność, oraz przestrzeń w duszy, ale przede wszystkim w głowie na to, czym karmię się do dzisiaj. Moja miłość do Kinga przechodziła trzy fazy. Podkreślę, że chodzi mi tutaj zarówno o miłość czytelniczą, jaki i trzy fazy czytelnicze;) Pierwsza to totalne zauroczenie, katalizator na kolejne lata, to miłość do książek, i chęci poznawania nowych. Druga faza, to misja ratunkowa, kiedy po dosyć burzliwym czasie musiałem wrócić do książek by nie zwariować. Trzecia faza - najdojrzalsza - kiedy po raz trzeci podszedłem do niego do dłuższej przerwie nadrabiając tyły. I najzwyczajniej w świecie - bez żadnych oczekiwań i chęci wyciągania czegoś wielkiego z przeciętności - bawię się jego najnowszymi powieściami. Tak zwyczajnie i po prostu ;)
Przeczytałem. Świetne.
"Piąty krok" to super opowiadanie, w stylu "starego" Kinga;) Czułem, jakbym czytał "Człowiek, który kochał kwiaty" (no spoilers!)
Stephen King to "Król Horroru". Pisarz, którego chyba nikomu przedstawiać nie trzeba. Autor komiksów, opowiadań, scenariuszy. Jest mistrzem w swoim fachu, a jego książki do końca trzymają w napięciu. Spod jego pióra wyszły takie bestsellery, jak: "Lśnienie", "Smętarz dla zwierzaków", "Miasteczko Salem", "Zielona Mila" czy "To". King to niesamowicie pracowity rzemieślnik, któremu nie sposób odmówić pasji i wytrwałości. Jego twórczość na stałe wpisała się w popkulturę i zaczęła nadawać jej określony kierunek i kształt. Uniwersum, jakie stworzył Stephen King jest tak obszerne, że nie da się go zrozumieć od razu w całości. Lubię jego małomiasteczkowy klimat i to, że nie zaprzestaje pisania już od kilkunastu lat. Dostarcza fanom swojej twórczości regularnie powieści i opowiadania. Raz za razem można powracać do świata wykreowanego przez autora.
King tworzy takie teksty, które perfekcyjnie nadają się na ekranizacje warte miliony. Dla przykładu: "Misery" świetnie się czyta, czuje się ten mrok i nadchodzącą katastrofę, ale rola Kathy Bates jest absolutnie idealna. Z jaką łatwością łamała ona nogi swojemu idolowi, każdy chyba to widział. Innym cudnym przekładem jest oczywiście "ZIELONA MILA", a roli Toma Hanksa nikomu nie trzeba przybliżać. Widziałam ten film jakieś 15 razy i nigdy mi się nie znudzi. To samo można powiedzieć o "Skazanych na Shawshank". Gdyby nie King, nie byłoby takich perełek filmowych!:)
Gdzieś wpadło mi w oczy ze ta książka ma zostać wydana w barwionych brzegach w listopadzie. Więc ja sobie poczekam na edycję kolekcjonerska 😊
Nie lubię sie z Kingiem ale te wydania mnie urzekają i z chęcią je nabywam (a może to bedzie impuls żeby polubić się z Stefankiem? ;)
Do mnie dzis przyszła Walhalla, skończę nadgryzione książki i zabieram się za nią 🤗
Gratuluję patronatu Kochana ❤
Uuu! "Walhalla" to złoto! 😍 A kolekcjonerka do kolekcji na półkę to zawsze mniam!
@@WielkiBuk Jesli bedzie choć w połowie tak dobra jak "Szpital Filomeny" to przepadałam 😍
Bezsennaaaaa Śroooodaaaaa! :)
Nie inaczej! :D
King is back! ::)))))
Cześć Olga. Zawsze wolę powieści od opowiadań... Taka forma ma więcej miejsca na rozwinięcie fabuły, więcej może się wydarzyć...ale to wszystko zależy od konkretnego tytułu... Kinga bardzo lubię, był dla mnie guru podczas dorastania... Koniecznie trzeba było przeczytać wszystko co wpadło w ręce...
Te opowiadania są bardzo klimatyczne - w ogóle Kinga wolę w wersji krótszej :D
Stephen King to autor nieoczywisty i dlatego właśnie dobry
W twórczości Stephena Kinga cenię jego szczerość jeśli chodzi o przedstawienie relacji międzyludzkich tych złych i tych dobrych. Czytając jego powieści bardziej byłam przerażona zachowaniem postaci niż elementami nadprzyrodzonymi, cały czas mam uczucie że zdarzenia i istoty nadprzyrodzone są pretekstem do przedstawienia mroku jaki istnieje w naszym wnętrzu.
Hehe, kiedyś już słyszałem o tej "Carrie" ze śmietnika. Świat byłby inny jakby żona jej nie odzyskała.
Zdecydowanie 🤣
Twórczość Kinga cenię za to, że w niektórych swoich książkach potrafi zamienić prostą rzecz lub uczucie w najgorszy koszmar jaki nie potrafimy sobie wyobrazić dziejący się w jakimś prowincjonalnym spokojnym miasteczku a w innych zabiera nas podróż w czasie lub innych nie zwykłych światów a bohaterowie tych przygód nie są płaskimi postaciami z dykty bo w czasie podróży się zmieniają. Lubię także gdy są nawiązania do różnych książek itp.
Tak - każdy bohater ma swoją ścieżkę i rozwija się :)
Halo Olgo tu Edyta Sawicka. Ja interesuje się wilkami. Potrafię je oglądać na UA-cam Wigierskiego Parku Narodowego w nocnym anturażu. Mam pomysły w związku z tymi zwierzętami na tzw. " Obławę Augustowską" i może King i jego Wilkołak, czyli książka jaką czytałam to jakiś trop czy właśnie pomysł w każdym bądź razie jest to lektura - temat jaki kręci mnie osobiście, a wilki jeszcze wyją i są i piękne i mądre i też jednak niebezpieczne...
"Rok Wilkołaka" był świetny! W ogóle mało książek o wilkołakach jest... Może Ty byś napisała? :)
@@WielkiBukjakbyś trafiła - w końcu chcę coś napisać chociaż myślałam o eseju i wydaniu go w Zysk i s -ka w Poznaniu...dzięki za zachętę❤
"Po co to rozwlekać" - jak to po co - przecież to Stephen King - mistrz rozwlekania... ;)))))
Czyli horror Kinga .Nareszcie
Dokładnie tak! Smakowita groza w dwunastu kawałkach
❤❤❤
🖤🖤🖤
Propo alkoholizmu Kinga to pamiętam, jak kiedyś mówił, że "Cujo" w ogóle nie pamiętał, jak to pisał, tak dużo whiskey pił wtedy.
Za co cenie pana Kinga? On tak opisuje, że ciary przechodzą, strach się odwrócić za siebie, strach czytać samemu w domu, ręce się trzęsą a litery latają przed oczami. Ah Stephen...🥰😘🥸🖤
Orientuje się ktoś czy jest dostępny Wiatr przez dziurkę od klucza ale w normalnym rozmiarze a nie kieszonkowym?
Teraz będzie jakoś niebawem edycja specjalna z barwionymi brzegami 🧡
Kot z "Doktor Sen" mógł być inspirowany prawdziwą historią bo taki kot istniał chyba nawet w Ameryce.
Za co cenię Kinga? No jak nie cenić człowieka, przez którego 13 letnia Iza drżała na widok ciemnych gałęzi za oknem domku kempingowego, kołyszących się na wietrze w czasie pełni księżyca, w środku wakacji czytając "Miasteczko Salem"?
Jak nie cenić człowieka, który doprowadził do tego, że na widok szczekającego bernardyna przyjaciółki (najmilszego psa na świecie) 15 letnia Iza cofała się o trzy kroki i kamieniała?
Jak nie cenić człowieka, który wyprowadzał 19 letnią Izę z powypadkowej traumy, kiedy podążała za Edgarem Freementale na Duma Key i z powrotem?
Jak nie cenić człowieka, którego psychofanka poczytnego pisarza, sprawiła, że dla "Misery" zarwałam noc przed maturą?
Jak nie cenić człowieka, przez którego do dziś panicznie boję się klaunów?
Jak nie cenić człowieka, który prowadził mnie limonkowym korytarzem po "Zielonej mili"?
Jak nie cenić człowieka, który zwykłego bamboszowatego pisarzynę z nałogami zdołał genialnie przekształcić w psychopatę o przekrwionym spojrzeniu w zaciszu górskiego hotelu po sezonie?
Za te wszystkie drżenia serca, za gęsią skórkę, za przerażone spojrzenie na dźwięk konara uderzającego w okno w czasie burzy i za te wszystkie bezsenne godziny nocne, kiedy nie mogłam oderwać się od czytania, obiecując sobie "Jeszcze tylko jedna strona..." CENIĘ KINGA i UWIELBIAM MIŁOŚCIĄ DOZGONNĄ. Jego książki są jak narkotyk - chce się więcej i więcej i więcej.. więcej indiańskich cmentarzysk, tajemniczych miasteczek w Maine, diabłów sprzedających najskrytsze pragnienia i wesołych miasteczek ze zjawami zamordowanych dziewczyn.
Proza Kinga jest dla mnie jak pudełko czekoladek, z których nie każda jest dla mnie smaczna. Ale po te, w których się rozsmakowałam sięgam po raz kolejny i wciąż odkrywam w nich coś nowego i oryginalnie strasznego.
Za to wszystko - dziękuję Panu, Panie King! I tobie Wielki Buczku za to pytanie. Pozdrawiam. Już nieco starsza - Iza :o)
Proroczy sen ....dla mnie lepszy od Popapranca czy Piątego kroku które są słabe nudne w ogóle nie ciekawe.
King od zawsze był słabym pisarzem, każdy kto myśli inaczej najwidoczniej nie czytał w życiu dobrej książki i jara się byle czym. Każda książka przewidywalna , nudna i małostkowa. Postacie wręcz tak mdłe, że człowiek nawet ich nie zapamięta. Uwazam że te boom na Kinga powinno się dawno skończyć bo prawda jest niezmienna. Słaby autor.