"It's Not Like in American Hollywood Movies!" - The Story of Eva Nihal...
Вставка
- Опубліковано 22 вер 2024
- Elazığ-born Eva Nihal, a brave and determined woman who has been living in America for 25 years. She worked as a nurse in Turkey, completed her psychology counseling degree at university, and started her teaching career. The challenges she faced on the path to becoming an academic did not discourage her; instead, they motivated her even more.
Despite taking the academic exam, she was not accepted due to their claim of being incompatible, which led Eva Nihal to strive for even greater achievements in America. Inspired by a teacher, she took the scholarship exam to go to America, and with her determination and success, she seized this opportunity. Despite the difficulties she faced with the language, she completed her education in special education at Pennsylvania State University and then received a prestigious job offer in Prince George's County.
After working with special needs children for 9 years, Eva Nihal took a short break to spend more time with her family and realized her passion and talents for real estate. Inspired by the realtor she worked with in search of a new home for her children, she achieved success in this field and gained deep knowledge of the real estate system in America.
Eva Nihal's story beautifully reflects the power and determination of women. She is a woman who does not give up in the face of challenges, turns every obstacle into an opportunity, and pushes the limits of her own success. Despite emotional challenges such as the passing of her father and longing for her homeland, Eva Nihal shapes her life with determination and resilience. Her story emphasizes how courage and belief are crucial on the path to success.
Eva Nihal: @eva_nihal
theevateam.com
----------------------------------------------------------------------
Producer: Fimographer.co
Director: Kaan Öztürk
Production Manager: Mahmut Şenyuva
Edit: Kaan Ergüven & Recep Güneş
Social Media: Buse Yağmur Barlık Ergüven & Nisa Özden
Special Thanks: Pınar Öztürk & İbrahim Derindere
----------------------------------------------------------------------
To follow us on other platforms;
Instagram: @SeyirHikayem / seyiramerika
Tiktok: / seyirhikayem
Facebook: / 913819057075597
Sizce insan büyüdüğü yerde mi yaşlanmak ister?
Mutlu olduğu yerde yaşlanmak ister
bende yasligimi turkiyede yasamk istiyorum 🥰🥰
Insan buyudugu yerin hep bi ozlemini cekiyo , evet buyudugun topraklarda yaslanmak istiyorsun . Memleketime yillar sonra gittigimde ilk gormek istedigim yer eski evimiz ve mahallemiz oldu . O kadar cok anilar varki seni ceken . Orda kendini tamamlanmis hissediyorsun .
Evet insan hep yarım hissediyor kendini uzakta ama doğduğunuz yerde yaşlılığınizı tamamlamak istiyorsunuz bu çok doğru
Evet yaşlılığı ait olduğu yerde yaşamak istiyor insan
68 yildir Amerika'dayim. Nihal hanim efendinin anlattiklarina katiliyorum; ama bazi farklarla. Turkiye ozlemi hepimizde var. Bu ozlemi Internet dunyasinda cogunlugunu Amerika'da olsaniz bile yasayabiliyoruz artik. Turk televizyonlarini seyredebiliyorum, artik sadece Turk TV haberlerini seyrediyorum ve emekliligimde bir de Turk dizilerine dadandim. Arkaslarimin cogu Turk, haftada bir kere bulusup dunyayi kurtariyoruz. Bir tavla grubumuz vardi artik dagildi.
Turk gazetelerini okuyabiliyorum. Internet platformlarinda Turkiye hakkinda fikir yurutebiliyorum. Oradaki sirketlerle temas kurabiliyorum. Super marketlarda Turkiye'de olan hemen hemen hersey var. Sadece komsular Amerikali ve onlarin da bazilari ucuncu ulkelerden,
Iki kere temelli Yurkiye'ye dondum, ama pek olmadi.
Cocuklarim Turkce ogrendiler, bircok Turk arkadaslar edindiler. Ikisi orada evlendi. Onlar Turkiyeden kopmasin, tatillerimizin hic olmazsa bazilarini orada gecirelim diye Bodrum'da bir ev aldim. Cocuklar da zaten yazlarini hep orada gecirdiler. 25 kere, cogukez ailecek, Turkiye'yi ziyaret ettik.
Korkulacak bir sey degil Amerika'da olmak. Ama hayatinin sonunda, cocuklugunu gecirdigin sokaklari, parklari, oradaki arkadasligin sicakligini ozluyorsun; bilhassa son uykuna o kokusunu ozledigin topraklarda dalmak istiyorsun.
Duygularınızı çok güzel ifade etmişsiniz , Türkiye'den sevgi ve selamlar gömderiyorum 😇
68 Amerika'dasın ve Türkiye özlemin var, peki ne yaptın ülken için? ABD emperyalizmi bizim içimizden geçerken, Türk düşmanı Batı'nın çomarlarıyla ben her gün internette kavga ederken, SEN NE YAPTIN DAYI? Sen Türk ya da Türkiyeli değilsin, 10 paralık değerin yok gözümde. Al ABD'ni başına çal! Saf, tertemiz bir nefret var içimde senin gibilere. Yaşadığın yerde öl, kemiklerin onlara kalsın, tek dileğim budur hakkında.
Oğlum lise son sınıfta. Hep ABD de okumak çalışmak istiyor. Biraz korkuyorum ama hayat onun hayatı.
Hikaye güzel algı yapma moruk gel burda yaşa asgari ücretle böyle konuşurmusun. Tuz kuru tabi dimi
2 dil biliyorum asgari ücretle kafede çalışıyorum eee senin kafa uçmuş
@@virginmary2027 Korkmayin; temasi ihmal etmeyin, o kadar. Ben de Amerika'ya geldigimde 18 yasima yeni girmistim. Burada gidecegi okula gore bircok Turk ogrenciyle tanisir ve artik onlar birbirlerine destek olurlar. Benim babamin da ayni sizin gibi korkulari vardi. Unutuldu.
Kahroluyorum, oğlumu yılda bir bilemedim iki defa görebiliyorum. Çok istedi gitti, gitme diyemedim, onun hedefi hayaliydi çünkü. İyi bir hayatı var, iyi bir işi var, ekonomik özgürlüğünü eline almış durumda şu anda. Memnun, ama mezuniyetine gittiğimde bahsettiğiniz o yalnızlığı gördüm ve bu beni çok üzdü, çok ağladım, onu koynuma alıp geri getiresin geldi. Yapamadım tabi. Şimdi bizler burada büyüklerin küçüklerin etrafına toplandığımız her bayram sofralarımızda lokmalar boğazıma diziliyor, o sıcak ortam eksik kalıyor onlarsız (iki oğlum da yurtdışında da). Değer mi diye bazen soruyorum kendime, değmez. Keşke o yaşam koşullarını bizim ülkemizde, hayal ettikleri yaşamı burada bulabilselerdi. .
Amerika’yı o kadar güzel ve net bir şekilde anlatmışsınız ki sizi tebrik ediyorum👏👏
Yıllar önce bir arkadaşım beni New York ta Türk mezarlığına götürmüştü ve orda bir mezar taşında şöyle yazıyordu
“HAYALLERİME KANDIM BURDA KALDIM”
Aklıma geldikçe tüylerim kalkar ve gözlerim dolar 😞
Sizin videonuz tesadüfen önüme çıktı.Nasıl bir tesadüfse oğlum da 1999 Aralık ayında Amerika’ya üst lisans için gitti.Sizi dinlerken çok hak verdim.Çok sevdiği büyüklerinin cenazesinde olamadı biz anne ve baba olarak önemli ameliyatlar geçirdik yanımızda değildi.Şimdi görüntülü görüşme çok iyi olsa da torunum aynı sizin dediğiniz gibi Amerikalı o kültürle büyüyor.
Oğlum çok fedakarlık yaptı çocuğuna Türkçe konuşmayı,okumayı ve yazmayı öğretti.Annesi Amerikalı ama o da Türkçeyi anlıyor ve de konuşabiliyor.Bu da buraya gelince hepimize kolaylık sağlıyor.
Aynı sizin gibi çok çalıştı iyi yerlerde bulundu .Güzel ve kaliteli bir yaşamı ve iyi bir işi var.Ama çocuğunla beraber yaşlanamıyorsun.
5 gün sonra SanFransiscoya gideceğiz.Yol çok uzun ama bir kez daha gidelim dedik.Pandemi süresinde gidemedik.
Sizi kutluyorum ,zor şartlarda bu başarı övünülecek bir şey.Hayat insana böyle yollar açıyor.Gençler keşke sizi dinleyip öyle karar verseler.
Eşin ve çocuklarınla güzel sağlıklı bir ömür dilerim
Bu satırları okurken duygulandım. Ama her şeye rağmen onların refahı ve mutluluğuyla mutlu olmanız muazzam. Üstlerinde duygusal yük bırakmadan bu süreci yönetmek hiç kolay değil
Tesekkurler>Allah kavustursun
ua-cam.com/video/DP9ksFIKjXU/v-deo.html&ab_channel=GlobalMusicGrooves
Cocugunla beraber yashlanamiyorsun cumlesi beni aglatti😢
Türk dilini öyrətmək fədakarlıq etmək demək deyil. Öz dilini onsuzda öyrətməli idi. Ne olsun Anası amerikalıdır ?
Ben de12 yıl Amerika da o kalabalığın içinde yalnız yaşadım. Kurulu bir düzene gitmediyseniz ilk baştan 2 yılınız ÇÖP oluyor. Bu iki yıl Amerika yı tanımak ve ucuz işlerde çalışmakla geçiyor. Daha sonrasında hedefiniz para kazanıp bir an önce Türkiye ye dönmekse ki... Bu çok yanlış bir düşünce... Memlekette çalışmaya utandığınız işlerde uzun saatler boyunca durmadan dinlenmeden günlerce aylarca yıllarca sosyal bir yaşantınız olmadan tabiri caizse köstebek gibi yaşıyor ve çalışıyorsunuz. Bir zaman geliyor tamam ben artık iki ev alacak parayı yaptım. İki sene daha çalışayım da döneyim artık diyorsunuz... O iki sene hiç bitmiyor... Nihal hanımın dediği gibi yer, yaşam, düzen değiştirmekten korkuyorsunuz. Daha fazla uzatmayacağım... Dünyada hiç bir şey... Ama hiç bir şey kendi özünüzü kaybetmenize değmez!!! Allahıma çok şükür döndüm 21 yıl oldu. Döndüğümün ilk yılları adaptasyon süreci geçirdim. Çok zorlandım. Ama iyi ki dönmüşüm. Orada çalıştığım yılları aynı hırs ve azimle burada çalışmış olsaydım şu an çok farklı yerlerde olabilirdim. Allah'ın size belirlemiş olduğu rızkı burada da kazanabilir siniz. Bunun için Amerika ya da başka bir memlekete gitmenize gerek yok. Gittiğiniz yerlerde kimse sizi kırmızı halılar ile karşılamayacak. Kendinize iyi bir hedef seçin. Çalışkan ve dürüst olun. En önemlisi Allah'ın yolunda ve Allah'ın yanında olun. Allah'a emanet olun.
Allah razı olsun
Allah razı olsun abim son cumleniz her seye bedel
Aynen katılıyorum biz zoru görünce çalışıyoruz biraz rahat bırakıldığımızda çalışmıyoruz gurbetçilik zordur çeken bilir biz de 17 yıl oldu Avrupadan döneli Allah’a şükürler olsun 365 gün bahçemizde dalından meyve tüketiyoruz Antalyada ne isterseniz var Havası Denizi Dağı Suyu istediğiniz ne varsa burada mevcut bundan iyisi can sağlığımız Vatanımız Cennet kıymetini bilene
Burada aynı azim ile çalışsanız da asla iki ev parası biriktiremezdiniz
@@ozgurum1020 Günlük 17 - 18saat haftanın 6-7 günü 12 yıl boyunca çalışın bakın ne oluyor... Görün. Tabii ki dayana bilirseniz.
35 yildir Kanadadayim dusuncelerinizi paylaştığınıza sevindim bu videodan sonra 25 yaşındaki oğlumu Turkiyeye gezmege gitmesine sebep oldunuz teşekkürler. Arif.
Ben de Kanada’dayım! Nerde yaşıyorsunuz?
Brampton
Artık sizler Kanadalı sınız sizler kesin TC vatandaşı sınız aslında sizleri TC vatandaşlgından çıkarmak lazım 😂
Oglum 8 aydir Kanadada yashayir . Sanki bir yuxudayam . Özlədiyim anlar cox olur .
@@arif-jaleabo4097
Orası Kanada mı yoksa Pakistan Hindistan yada Afrika ülkesi bir yer mi Toronto ontoria değil o kesin 😂😂😂
Hayat ve eko sistem herkese aynı şartları sağlamıyor maalesef. Ben iktisat mezunu, özel sektörde çalışmış ve 42 yaşında bir bireyim. Üniversite sonrası son 20 senem resmen survivor şeklinde geçti. Kendimi zorlamadığım, limitlerimi aşmadığım alan iş kalmadı. Girdim-çıktım, çalıştım. İş farkındalığım ve iş etiğim üst düzeyde. Ama son 20 yılın eko sistemi öyle bir düzeye geledi ki, benim yaşımda bir çok arkadaşım işsiz ve kimse işe almıyor. Bizler yetişmiş emek verilmiş iş gücüyüz. Amacımız zengin olmak değil. Çalışalım evimize ekmek götürelim. Tek derdimiz bu.
Hanımefendinin çok doğru temas ettiği bir nokta var. Amerika'da çalışıyorsanız ve çalışkansanız iyi bir yaşam sürersiniz. Evet işte tam da sorun bu. Biz çalışıyoruz, hem de deliler gibi ama değerimiz olmadığı gibi iyi bir yaşam da süremiyoruz. Bence yurtdışına gidenlerin tek derdi bu. İyi kaliteli bir yaşam sürme isteği. Çünkü yetişme tarzımız gereği biz her yerde çalışırız. Her yerde verilen işi yaparız.
Esas ekonomik patlama henüz yaşanmadı. Bugün Türkiye'de yaşananlar eğer bir şeyler değişmezse ileride geri dönüşü olmayan bir yola çıkacak. 60 yaşına kadar kimse çalışamaz bu ülkede bu şartlarda. Hadi çalıştı bir şekilde ve emekli oldu diyelim. Nasıl bir hayat bizleri bekliyor olacak? Bunlar düşünülmüyor.
Ben ailemin 42 yaşında tek evladıyım. Annem ve babam yaşıyorlar. Tabi ki yaşları ilerledi. Bakıma muhtaç değiller ama, kendi geleceğimi onların yaşlılık evrelerine değişiyorum ve Türkiye'den ayrılamıyorum. En büyük vicdan muhasebesi yaptığım husus ise şu, onlar beni besledi büyüttü. Of demediler. Ben onları yaşlılıklarında nasıl yalnız bırakırım? Bu vicdan muhasebesini veremiyorum.
Bizler diğer milletler gibi değiliz. Yoğun duygular ile büyüyoruz. 18'inde iletişim kopmuş olsaydı, belki bugün daha farklı yaklaşabilirdim ama mümkün olmadı.
Bu anlattıklarımın dini duygular ile de ilgisi yok. Tek düşündüğüm, ihtiyaçları olduğunda, tek evladlarının binlerce km ötede, başka bir dünyada yaşıyor olması. İşte bunu düşünmek bile bana çok koyuyor.
Aynen katılıyorum kardeşim...
Doğru yapıyorsun, hakkında hayırlısı olsun 🙏🏼
Nr mutlu size.Anne ve babaniza da tabi.Güzel ekmiṣler sizinle güzel biçecekler.Keṣke her ailede böyle güzel duygularla büyütülseydik
merhaba Eva Hanımın hayat hikayesini hayranlıkla izledim. Evet Ona çok konuda katılıyorum. 2005 senesinde ben de ABD macerasına katılmak için gitmiştim. Eva Hanımın söylediği gibi çocuklarınız olsa siz Türkiyeli kalıyorsunuz evlatlarınız ABD'li oluyor. Evet bu büyük fedakarlık buna katılıyorum. Ayrıca yakınlarınızı asla silemezsiniz. Anneniz babanız Türkiye'de iseler onlardan uzak kalmak kadar kötü bir his yok. Eva Hanıma bir sözünde sonuna kadar katılıyorum. "Amerika yalnızlığı kemiklerinize kadar hissettiğiniz bir yer." bunu ben de hissettim. ve geri döndüm. Bir sözüne daha katılıyorum ki bunu ben de söyleyerek geri geldim. Türkiye'ye "İnsan büyüdüğü yerde yaşlanmak istiyor." İbretlik bir hikaye emeği geçenlere teşekkür ederim.
Çok teşekkürler!
8:27 eheheh, Hintli'yi cok guzel taklit etmissiniz😊
@@evateam5478merhablar size bursla alakalı bir soru sora bilirmiyim
Hepsine katılıyorum yazsaydın. Aynı anlama gelirdi.
😂😂😂😂😂🎉
Ne hayat hikayesi var ki ????
Alt tarafı 3 iş değiştirmiş
Hiç bir probleme bulaşmamış 50 yaşında hiç zorluk çekmemiş yabancıyla evlenip boşanmış emlakçı işte
Yada sen çok cahilsin yeğenim
Kesinlikle katiliyorum soylediklerine. 10 yil Almanya'da yasadim. Sonra Turkiye'ye dondum ve cocuklarimi Turkiye'de buyutuyorum. Arkadaslarimin Almanya'da dogmus cocuklarini gordukce ne kadar dogru bir karar oldugunu dusunuyorum. Burada babaanne dede sevgisi ile buyuyorlar, halasi, teyzesi,dayisi canlarini verir onlar icin, yegenleri ile bulusacaklari gunu iple cekiyorlar. Yurtdisinda bunlarin hicbirini yasayamayacaklardi, yabanci cocuklar arasinda bir yabanci olarak buyuyeceklerdi.
Turkiye'ye dair umudumu hic kaybetmedim, eksiklerimizi duzeltecegiz, cok daha mutlu insanlarin yasadigi bir ulke olacagiz. Cocuklarim ileride iyi ki burada buyumusuz diyecekler. Hicbir sey disaridan gozuktugu gibi degil. Gitmek isteyene gitme demiyorum ama beklentinizi cok yuksek tutmayin, bir cok sey hayal ettiginiz gibi olmayacak.
Ben de 5 yıl evvel döndüm, keşke 10 sene evvel dönseydim memlekete. Aynen dediklerinize katılıyorum. Almanya Almanların olsun.
❤
halasi, teyzesi,dayisi canlarini verir onlar icin,
keşke dönmeseydiniz benim oğlumda ispanya da turizt olmakla yaşamayı karıştırmayın diyor bana
Eva hanımı, Türkçeyi unutmadan bu denli güzel konuştuğu için tebrik ederim, Türkçe kelimelerin arasına İngilizce kelimeler katmaması aslında Eva hanımın aldığı kaliteli eğitimi gösteriyor. Deneyimlerini paylaştığı için teşekkür ederim, Sonuçta hayat mücadeleyle geçiyor, Türkiye'de bile küçük bir şehirden büyük şehre göç edildiğinde yıllarca uyum sağlamak çok zorken, O yıllarda sadece Hollywood filmlerinden bildiğiniz Amerika'ya gitmek çok cesurca hareket !
İstanbulda 50 yıldır yaşayan babamda doğduğu köyünde gömülmek istiyor.
İstanbulda 50 yıldır yaşayan babamda doğduğu köyünde gömülmek istiyor.
@@fatmacolakseferoglu8167 insanlar yaşlandıkça çocukluğunu arar ve çocukluğunu yaşadığı yerde vakit geçirmek ister, veya öldüyse çocukluğunu geçirdiği topraklara gömülmek ister, bunu yaşamadan bilemeyiz.
Ah, ah nekadar haklisiniz. Nasil baslasam, bilemiyorum. Balkanlarda dogup buyudum ve 20 yasindan beri 4 ulkede yasadim, 3 vatandasliga sahibim. En fazla Amerikada yasadim, 35 yil ve kisa bir sure once buradan emekli olup, en az yasadigim kucuk bir adaya yerlestik esimle. Yeni bir hayat, yeni bir ortam. Aileme yakin, yasli anneme, yillarca donmemi bekleyen anneme yakin olmak cok guzel. Akrabalar ve arkadslara daha yakin ama hep bir eksiklik var maalesef, baska bir hasret, baska bir sizi, baska bir ozlem var icimde. Biricik oglumun Amerikada birakmanin kalp agrisi. Annemi nekadar da iyi anliyorum simdi, biricik kizini tam 45 yil donmesini bekledi, hic kolay degilmis. Kendisi 89 yasinda, gayet saglikli ve dinc.
Sadece 12 yasindaydi oglum gittigimizde. Biraz turk ve biraz da amerikali oldu. Tabiiki donmesini asla istemem, buraya uyum saglayamaz. Isi var gucu var, bir hayati var orada. Belki bir gun emekli oldugunda isterse, onun bilecegi bir sey. Hic uyusturucuya bulasmamasi bize verecegi en buyuk odul oldu. Yoksa kendimi asla affetmezdim. Burada tum gocmenlerin korkulu ruyasidir bu. Gencken her sey cok guzel basliyor, bir macera gibiydi, tum zorluklara ragmen, guzeldi. Fakat emekli olma yasina geldiginizde cok degisiyor insan. Bir doygunluk bir bikkinlik oluyor ve koklerine donme arzusu kabariyor, yarim biraktiklarini donup tamamlamak ister gibi. Ama maalesef, hic bir seye ayni yerden devam edemiyorsunuz. Yurtdisinda yasadiginiz ortam sizi oyle degistirmis oluyor ki artik ne oralisiniz ne de burali. Gittiginiz yere adapte olmaya calisirken, geldiginiz yerleri ozluyorsunuz. Baktiginiz her yerde bir eksik goruyorsunuz. Siz ayni siz degilsiniz artik. Oyle iste, kimi gun mutlu kimi gun mutsuz oluyorsunuz, maddi durumunuz iyi olsa bile. Evet, herkes sizi cok sansli goruyor ve imreniyor. Hem evet hem hayir. Oglum adina seviniyorum, orada ona iyi sartlarda, insan gibi yasamasini sagladik. Bizler icin hic kolay olmadi, amerikalilarla birlikte 35 yil calistik, yeni amerikalilar gibi parali gelmedik buraya. Fakat, bu hayat bizim secimimizdi, sansliydik, ve biz ozgurlugu sectik. Amerikalilarin dedigi gibi "Freedom is not free" Ozgurlugun de bir bedeli var. Hayat zaten bir mucadeledir sonucta, biz de o mucadeleyi burada verdik ve basardik. Hic pisman degilim. Biz hayalimizi yasadik ve herkese tavsiye ederim. Ne olursa olsun, nekadar zor olursa olsun, hayalinizi yasayin. Eva hanima cok tesekkurler ve okuyanlarin zamanini aldigim icin de tesekkur ederim.
Saglikla kalin!
Fatos
yurt dışına giden insanlardan duyduğum bir kelime var. değişmek. sürekli farklı ülkelere taşınıp kendine farklı kişilikler eklemek. hiç yaşamadım, empati yapamam, anlayamam ama buradan bakınca bu güzel görünüyor. hep aynı kalmak sıkıcı olmaz mıydı. hayatı bir yolculuk olarak görmek gerek bence. evet insan doğduğu yaşadığı yeri özlüyor lakin bunun bir önemi olmamalı. sonuçta sadece yaşadığınız anıları özlüyorsunuz ve o anılar artık geçmişte kaldı. yaşadığınız ‘an’ da geçmişte kalacak.. o yüzden o an ne istiyorsak onu yapmak gerek. özlemimizin esiri altında kalırsak çok şey kaybederiz.
birilerine bir şeylere bağlı kalmak zorunda değiliz ki hiç birimiz. değişim bence güzel bir şey. eminim size de çok şey katmıştır bu durum. iyi veya kötü..
Amerika’da emekli olunca çok az emekli maaşı alınıyormuş doğrumu?
Anlattiklariniz cogunlukla bizim hayatimizla ortusuyor...benim evladim da 15 yildir Amerikada yasiyor..cok yorulup cok calissa da guzel bir isi ve ustune titredigi bir cocugu var..torunumun giderek tamamiyle Amerikalilastigini uzulerek gozlemliyorum...onlar iyi, mutlu, saglikli olsunlar guzel bir hayatlari olsun diye dua ediyorum..ama bizler burada kalanlar ozlem ve hasretle yasiyoruz ve ben torunumun buyudugunu goremiyorum..bazen imkan oldukca goruyorum...veya kamerada ozlem gidermeye calisiyoruz..ilk seneler havaalanlarinda aglardik ayrilirken..sonra uzakliga alistik...seneler araya giriyor ..her zaman gidilebilecek bir yer degil Amerika... sartlar zorluyor.. gozlerim hep ozlem gozyaslari dolu...keske sartlari daha iyi olan bir ulkede yasasaydik o zaman evlatlarimiz ailelerinden uzakta yasamayi secmez yada dediginiz gibi egitimleri bitince geri doner ulkesine hizmet ederlerdi...cogu zaman dusununce iyi ki gitmis evladim diyorum ama onunda orada bir yaninin eksik oldugunu biliyorum..allah ulkesinden uzakta cabalayan tum evlatlarimizin islerini rast getirsin ve onlari korusun 🙏
Аминь
Amin.
Ne kadar guzel anlatmissiniz cok tesekkurler guzel dilekleriniz icin inanilmazdi soyledikleriniz aynisi yasadik annem de sizin gibi mi hissetti acaba ilk zamanlar havalanlari aglama vs cok duygusaldi dediginiz gibi biz ler degil bizim cocuklar yani torunlariniz acaba o ulke adetini mi aliyor ozlem evlat icin anne icjn de zor olsa gerek ben de evladiniz gibi londraya gittim cocuklqrim burda dogdu ama surekli gidebiliyoruz amerikadan gitmek biraz daha zor.
Fakat su var ki kendi cocuklarim bende ayri baska bi ulkeye gitsin istemiyorum hayat cok kisa sevdiklerimizle anne baba cocuj torunlar birada inanin cok guzel simdi biz ler donmek istesekte bu sefer cocuklarin okulu egitimi ve turkiye ye donmeyin orda kalin diye dost es arkadaslarin soylemi ama inanin cok guzeldi yaziniz guzel kalbinizden opuyoruz ellerinizden Allah tum cocuklari bizleri sizleri korusun Amin.❤💐
herseyi anladim da Amerikalilasmalarina neden uzuluyorsunuz.. Hepimiz biryerlerden geldik gidiyoruz... onlarin uzulmedigi seye uzulmenize gerek yok bence. Diger konular hepsi dogru onlar iliski ama Amerikalilasma veya Amerikali olma onlarin icinde bulundugu ve haliyle olagan bir durum size gore farkli ya da yanlis (nedense)
Amin
Bir baba olarak söylüyorum, hic üzülmeyin babanizin cenazesine gidemediginiz icin. Kendiniz icin yapamiyorsaniz üzülmemeyi, babaniz icin, babaniza olan sevginizden ötürü üzmeyin kendinizi. O emin olun, hep sizin mutlu olmanizi isterdi, kendinizi üzmenizi degil.
Sevgiler, saygilar
Bi amaçla ülkesinden ayrılmış insaların hayatına dokunmuşsunuz.Ne güzel anlatmışsınız. Hepimiz kendimizden birşeyler bulduk anlatımınızda.Tek başınıza verdiğiniz mücadele tüm gençlerimize örnek olsun.Sizlerle gurur duyuyorum, tanışmış olmak ayrıca onur. Ağzınıza sağlık.
Çok teşekkürler nazik yorumunuz için!
İnsan büyüdüğü yerde yaşlanmak istemiyor , yaşlandıkça çocukluğunun anılarının olduğu doğduğu yere geri dönmek istiyor. GENÇKEN DÜNYAYA AÇILMAK YAŞLANDIKÇA AÇILDIĞI YERE GERİ DÖNMEK İSTİYOR.
Döndügūndede biraktigin gibi kalmadigini görünce tekrar yurtdisina kacasin geliyo (44 sene yurtdisi) 🙁
@@ilyask5078 Hiç bir şey aynı kalmaz , sen bile..
E aynı şey zaten. ha Ali Veli.. ha Veli Ali..
@@freemind1923 Deniz veya okyanusa balığa çıkmak gibi düşün balığa çıkmak bir mutluluk, eli dolu karaya ayak basmak ayrı bir mutluluk..
@@ilyask5078 :(((
Türkiye'de yaşayan ve yurt dışında yaşayan Türkler arasında aşılması zor bir duvar var. Memleket özlemi ve yurt dışında yaşayanların şanslı olduĝunu düşünme, kendini şanssız görme psikolojisi. Ben de 16 sene önce ilk defa Avusturya'ya gelirken ayaklarım havalardaydí, adeta süper lüks kalitede hayat beni bekliyor sanarak uçaĝa binmiştim. 36.m.kare küçücük, çamaşırmakinasinin bile ortak kullanıldıĝı bir eve gidince, adeta duvara tostlamış gibi oldum. Adeta 60-70.li yıllarda yaşıyorum gibi. Daha sonra gördüm ki ben şanslıyım 18.mkare rutubetli banyonun bile ortak kullanıldıĝı evlerde yaşayanlar var. Ve eĝer size destek olacak kimse yoksa bütün kemikleriniz kırılmış gibi aĝrısayıya çalışıyorsunuz😢 ama kalbiniz de ki aĝrı, ailenize ve memleketinize olan özlem vücud aĝrınızı bastırıyor. Avrupa da insanların iyi yaşamasının sırrı kanaatkãr olmaları, en zenginini de orta hallisi de aynı sakinliĝe aynı mütavaziliĝe sahip, başka biri olmak gibi bir dertleri yok, başka ülkelere imrenmiyorlar. Kendi kültürleri ile bütünleşmişler, araların da bölünme çatışma yok. Seçim olup olmadıĝını anlamıyoruz bile. Insanların birbirine saygısı var, Türkiye'de ki gibi ne kadar dolandırıcısıysan o kadar akıllısın yok. Hak ve adaletten şaşmiyorlar. Iş yerin de iş arkadaşın hakkında bile olumsuz konuşursan sana iyi bakmıyorlar, sorunları büyütmüyorlar. Saygı çizgisini asla aşmıyorlar. Çok entesandır, ilk Avusturya'ya geldiĝim de bana" Türklerden uzak dur" demişlerdi, şimdi ben de yeni gelenlere aynı şeyi söylüyorum. Elbette çok fazla Türk arkadaşım var ama onlarlayken bir mücadelenin için deymiş gibi hissediyorsunuz, hep iyi olmalisiniz, hep başarılı olmalisiniz, yani açıĝınızı bile vermeye korkuyorsunuz, Enerjinizi boşa harcıyorsunuz. Ben geldiĝim de nerdeye her otelde bir şef Tür bayan olurdu, şuan sadece Balkanlardan gelenler var, onların birbirlerini nasıl desteklediĝini görünce, biz de olmayanları daha iyi görüyorum. Ne olursa olsun, birbirlerini koruyorlar ortak hareket ediyorlar, o zaman çalıştıkları yere de hakim oluyorlar. Ne yazik ki, ilk iki sene yeterince almancam yokken çalıştıĝım Türk şefim ile, ekstra çalıştıĝım Türk lokantası sahibinin benim haklarımı ihlal ettiĝi kadar, yabancılardan haksızlık görmedim. 21 gün izinsiz çalıştıĝım , doktor randevum oldugu halde 22.gün bana izin vermedi, üstelik kötü konuştu. Hiç fazla mesai diye birşey de bilmiyordum, öyle bir ödeme ya da izin almadım. Halbuki, doktor randevuları, diĝer önemli randevular da izinli olmak iş yerlerinde kuraldır. Yani biz Türklerin unuttuĝu kimliklerine asilliklerine, insani yapıları geri dönmesi gerekiyor o zaman, herşey daha güzel olabilir. hanıfendinin anlattıĝı gibi, bayramlar, düĝünler, herşeyden mahrumsunuz. Neden dönmüyorsun? Bir mücadelenin içindesiniz, birşeylere savaş vermişsiniz, belirli yollar katdetmişsiniz, yaşam akışınız ve alışkanlıklarịnız olmuş. Koronada, uçak seferleri iptal edilince hatta cenazeniz bile gitmiyecek burda fırınlarda yakılacak , haberleri, sanırım yaşadıĝım en kötü zamanlardı. Gözlemlemeden yerinde görmeden birşeyler hakkın da yorum yapmak bence çok mantıklı deĝil, evet ülkemi çok seviyorum ama izinden dönünce burda ki sakinlik bana iyi geliyor. Bir bucuk senedir tamamen alman ve avusturyalı iş arkadaşlarım var, hepsi nerdeyse hep aynı şeyleri giyiniyorlar,plastik şişeden çeşme suyu iciyorlar, bunla gocunmuyorlar. oldukca mütaviziler, ben hergün deĝişik giyiniyordum, bana sirke gelmiş gibi bakıyorlardı😅 artık ben de onlar kadar olmasa da daha mütavazi olmaya gayret ediyorum. En mutlu ülke olmalarına şaşırmıyorum. Bizim çocuklarımıza dünyaları alıyoruz yine de mutsuz ve burun kıvırıyorlar, ve istekleri hic bitmiyor. Avrupalıların çocuk yetiştirmesi ile biz de uçurumlar var. Yurt dışı seyahatleri umarım daha kolay olur, gençlerimiz bu tecrübeleri yerinde görür, mesala Italyan arkadaşım var, ilk evine davet ettiĝin de, yani cok harika sofra bekliyorsunuz, muhteşem italyan mutfagı😅, masada iki bardak ve iki tabak, bir tencerede su kaynıyor, dişinizi kıracak kadar sert makarna ve içine kattıkları domates sosunda ki tuzu bile aşk ile anlatırken, iki üç çeşit var , beceriksizmişim gibi algılanacak en az altı yedi çeşit yapmalıyım diye düşündügüm de işte o zaman TÜRK kimliĝinin anlamını buluyorsunuz, yemeklerinizi paylaşınca, onların övündügü mutfaklara biz yemek bile demediĝimizi farkedince, ikram ettiginiz çayın soĝuması bekledikleri görünce, bundan kaçış yok, bizim genlerimiz böyle kotlanmış. Eĝer yurt dışın da yaşamasaydım,,sahte yapay bize empoze edilen bilgilerle hep başkasınịn hayatına özenerek hayatım geçecekti. Şimdi hic bilmediĝim bir ülke de, ayakta kalmanın ve başarılı olmanın gururunu yaşıyorum. Ve kendi kimliĝimi uzaklarda bulanlardanım.
sizin isin sirrini cozmussunuz... tabi baskasini tatmin etmeyebilir o baska... uzun ama sonuna kadar okudum super tespit ve gelisim... herkese gore degisen deneyimler okumak cok guzel. basarilarinizin devamini dilerim, basari derken yukaridaki taniminiz gibi degil iyisiyle kotusuyle deneyim zaten kendi icinde basari... yoksa para mevki mal mulk degil
Bir kitap gibi okudum..😊..
62 olacağım mayıs 14 te.
Emek edip detaylı yazmışsınız.sağolun varolun.1994 mart başında rusyaya ilk gidişimdi.1 aylık vizenin 25 gününü orada geçirdim.gece trt radyosunu yakalamak için saatlerce uğraştım.dönüşte yeri öpecektip utandım.sonra hep gidip geldim rusyaya.normal telefon bile yoktu.saatlerce beklemek gerekiyordu.neyse yıllar geçti ufak tefek işler yaptım.sonra şimdi sizin yazdığınız gibi detaylı bile olmasa ,ömrünü yurtdışında geçirenlerin düşüncesi neydi.?kalmalımı dönmelimi idi?bilme imkânı yoktu ,internet ,ceo telefonu dünyada bile uzaktı.
Sonra evlendim.çocuklarım istanbul şivesiyle temiz türkçe öğrendiler.ikisi istanbulda özel üniversitedeler 3. Sınıf,ist.ün. nide okudular.
Çocukluk arkadaşım bir partiye( çocuklarından birini )üyeliğini kullanıp işe soktu..bana da sen aylık yada yıllık alan trolmusun ? Diyor.oysa 40 yıldır oy kullanmam.bir de 'hem rusyada yaşayıp hem türkiye hakkında konuşmak'! Diyor.yandaşlığı öylesine kör etmişki onu.yurtdışında dünyaya çok başka pencereden bakma yetisi kazanıldığını göremiyor.aslında hiçbirşey göremiyor.bu şahsi gibi görünse de ,yurtdışındakilere genel bakışı yansıtıyor.bir konsolosluk görevlisi hanım şöyle demişti,iki yıl moskovada yaşadıktan sonra Ankarada yaşamak.evet vatan özleminin ana baba özleminden önemli olduğunu kendimde gördüm.şimdi hatırlamıyorum ama bir hastalığıda varmış bu durumun.
Gök kubbenin altında bile kapalı yerdeyim gibi geliyor.herşeye rağmen döneceğim.depremde artık olmayan köydeki evimi yapacağım.ömrüm yeterse.bir iki yıl var kızımın liseyi bitirmesine.sonunda küçük bir ev birkaç civciv,beşer onar kök domates biber.soğan vs.bir sağılır inek.
Allah ömür ve sağlık verirse.20 yıldır sadece bütün türk tv kanallarından başka kanal yok.ondan dolayı çocuklar temiz Türkçe öğrendiler.
Gençlere ,zamanında benim aradığım gibi,başkalarının ne düşündüğünü,psikolojik vs ne etkileri olduğunu bilmek isteyenlere büyük yardımı dokunur yazdıklarınızın..iyi geceler.
B@@mehmetkunter5998
Aman sakın bu gördükleriniz Türkiye de uygulamayın sizi yerin dibine sokar çıkarırlar 😂.ne demek 1 çeşit yemek aynı elbiseyi giymek 😅
Ben çocuklarımı Almanya'da büyütmek istemediğim için döndüm. Almanca'yı da öğretmedim. Okulda öğrenmeye başladılar. Türk kişilikleri ve özgüvenleri olmasını istedim. O kültürler arasındaki sıkışmışlığı yaşamadılar. Hiçbir zamanda döndüğüm için pişman olmadım. Eva hanıma çok teşekkürler.
Almanya ile Amerika cok farkli. Amerika’da dislanmiyorsun. Almanya farkli.
Tesekkurler !!
@@ademozel1456 Adem bey, Facebook veya Instagram kullaniyor musunuz ? Size birkac soru sormak isterim.
Doğru söylüyorsun. Almaniya eğitim al, çalış paranı kazan sonunda 5-10 yila en İyisi Türkiye'ye dönmek
Evet simdiki aklim olsa dediginizi uygulardim büyük ihtimal@@aynuraxundova7292
Çok güzel dile getirmişsiniz Eva Nihal hanım . Bütün gerçekliği ile Amerika ve gurbeti anlatmışsınız .”Kimseyi tanimaya ihtiyacıniz yok , kendiniz olmaniz ve çabalamanız lazım “kismina bayıldım . Ben gerçekten bu samimiyetinizi herzaman çok begeniyordum. Başından - sonuna saf ve gerçekçi bir söyleşi olmuş . Başarınızı kutluyorum . İnamiyorum bu cabaniz Ela , Eda ve Edize yol gosterecektir .
Sevgiler 💙
Çok teşekkürler Zahide Hanım ❤
Cok guzel anlatmişsınız. Çok büyük fedakarlıklar veriliyor bu yeni hayat için.Türkiye’de yaşayan ailemi 4 yıl boyunca hiç göremedim. Sanırım beni en zorlayan kısmı buydu. “ Çocuklarınız Amerikali oluyor siz Türk kalıyorsunuz” işte bu çok doğru bir ifade❤️
Evet cidden oyle. tesekkurler
Bu neden oluyor biliyormusunuz hanimlar??Psikolojiniz ve kültürel temelleriniz cok zayif,hatta hic olmadigindan.Oralara ve avrupaya zaten pesinen bir asagilik komplexi ile geliyorsunuz.Bilmeden cocuklariniza bunu empoze ediyorsunuz.Ben viyanada yasiyorum,burada okudum ve inanin benim yerli cevrem tamamen bana uyar.Kadin erkek fark etmez.Asla sizler gibi komplex sahibi olmadim.Sizde böyle olsa idiniz emin olun böyle bir problemle karsilasmazdiniz.Hanimlar ikinizede saygilar sunuyorum.
😢bende
Ne güzel söylemişsiniz cook doğru👍
Kesinlikle. Benim cocugum 3.5 yasinda. Amerika'da buyutmek istemiyorum. Bir Amerikali bile burada buyutmek istemiyor. 3. Dunya ulkesine gitmek istiyorum diyenler var.
13 yaşımda lise için, doğduğum yerden ayrıldım, 35 ime kadar zor dayandım, doğduğum yere, aileme döndüm. Herşey süper olmasa da, yaşadığın yerin, anılarının olduğu yer olması, ailenin yanında olduğunu bilmek , iyi arabaya binmekten, güzel evde oturmaktan daha kıymetli bence.
kesinlikle hemfikirim.. sırf bunun icin ben de Amerikadan gidiyorum....
ABD de uzun zamandan beri yasayan biri olarak. bazi seyler soylemek isterim.
- Herkesin hayatta aradigi farkli
_Aradigi seyi buldugunda,yeni arayislarida farkli oluyor.
-Insanin istekleri ,dusnceleri zamanla degisiyor.Ozlediginiz,hedeflediginzi seylerin sonradan bir degeri olmuyor.
ben 1980lerin basinda yurtdisna gitmek icin yirtinip duruyordum.Once Almanyaya,sonrda ABD ye gittim
Simdi ABD den ayrilmak icin gun sayiyorum. 20 yaslarindaki dunay gorusum,isteklerim amacim bugun 65 yasindaki isteklerden,amaclardan cok farkli. hatta cogu zaman bugunku degerler ile kendimin ne kadar aptal,dar goruslu oldugumu dusnuyorum.Cogu insan benim gibi.Hayat denilen bir okula girdik hatalar yaparak yasam okulunu bitirecegiz...Mutlu ol yeter.ciplak dogduk,ciplak olecegiz.ufak seyler icin terlemeye degmiyor..
cok guzel severek okudum.. genelde bir de yolculugu kucumsuyor muyuz ne? oyle ya da boyle bu yaslara gelniyor sonra sonuca bakiliyor ama yolculukta var bu arada, biriktirilmisler var.. turkiyeye donmekte bir goc degil mi? o da kendi basina bir yeni dunya degil mi? o da bir degisiklik... keske insanlar daha rahat yer degistirebilseler mobil olsalar ki boyle ozlem yerine git gel yasa bitir olsa ama olamiyor...
@@mehmetkunter5998 Dedikleriniz cok dogru zaman herseyi degistiriyor.Ben 1980 de 600 Alman Marki ile Almanyaya gittim. fakat 2000 yillarinda $120.000 dolar ile Floridadan Californiyaya tasinamadim.Degerler degisti, yas ilerledickce,cesaret azaliyor,her seyi daha derin dusnuyor insan. Bunlar hayatin bir parcasi.Sagliklar,Mutluluklar.
lakin ülke sizin bıraktığınız gibi değil. ayrıca türkiye'de hayatı sürekli ıskaladığımı hissediyorum. Amerika'da yaşadığım zamanları özlüyorum! ordayken de burayı özlüyordum! öyle bir ikilem işte!
Bizde Ailece 1981 Yılında New jersey e geldik vay be 43 sene geçmiş ASLA Türk olduğumuz için Doğduğumuz toprakları unutmadık ve bence Dünyanın en güzel ülkesi Türkiye evet Amerikada herşeyin sahibi olma imkanın var ve bununda bir bedeli var ...........
@vercingetorixkandemirkan7019 Ne geveliyorsun lan?
Çalışırsan, ayni imkanlar TR'de de var😊
😂😂New Jersey pek Amerika denmez be usta
Adı üstünde,gurbet😔bemce ağır kana dokunan bişi,ben asla vatanımdan dışarda yaşamayı aklımdan dahi geçirmedım,yıllarca turıst amaçlı gexilerden burnumun direpi suzlar döndüm,bi defasında 9 günlük avrupa turunda 4. Gün ağlamaya başladım,o yüzden vatan özlemi çekenlerın sızısını derınden hissediyorum,😔
En cok Türk New jersey de sanırım
Amerika’da emlak sahibi olmak isteyenler için en ideal kişidir Eva hanım. Tuttuğunu koparan, kibar, narin dünya iyisi dir kendisi. Aynı zamanda çok misafirperverdir. Amerika’daki emlakçınız tartışmasız Eva hm.dır. Eva hanım azminize şapka çıkarıyorum. Yolunuz her daim açık olsun. Sevgi ve saygılarımın kabulü dileğiyle…
cok tesekkur ederim kibar sozleriniz, ve desteginiz icin!!
Merhaba siz bursla alakalı bir sorum olacakti@@evateam5478
@@evateam5478 Mrb. Eva sizin gerçek adınız mı? Yoksa Havva da Amerika da mı Eva kullanıyorsunuz?
Reklamlar
@@evateam5478 eve hanım isminizi niçin değiştirdiniz? Birde Amerika o kadar iyi ve geliriniz güzelse anne ve babanız için niçin gelemediniz. Bu dünyada onlardan değerli ne var ki.
Ben Türkiyeden iki kere gittim. Ilk gittigimde 21 yasinda Almanya'ya. Okudum master yaptim calistim toplam 10 yıl durdum sonra geri döndüm. Sırf kendi sehrimde yasamak icin, videoda anlatilan eksik seyleri yasamak için döndüm. Cok zorlandım. Keske donmeseydim, geri mi gitsem celiskileriyle yasadim. Bi yandan da mutlu da oldum. Guzelliklerde yasadim. 7 yıl sonra deprem oldu ve herseyimizi kaybettik. Sonra yeniden yurtdisina ciktim. Su an Cezayirdeyim. Aslında anlatacak cok sey var ama kısaca sunu söyliyim. Gitmek de donmek de zor. Biseyleri kafada bitirmek lazim. Su an bulundugum ulkede ilkine göre daha az zorlandım. Cünkü donecek bir yerimin olmadigini biliyorum. Burada baska turklerin sikayet ettigi seylere sukrediyorum. Hayatta, saglikli, esim ve cocuklarimla birarada olabilmek bana yetiyor...
Neden baska ulke degil de Cezayir? Esinizin isi nedeniyle mi? Hosteslik yaparken Cezayirde cok bulundum da, sirketimizin Air Algeirie ile anlasmasi oldugundan her gidisimizde 15-30 gun kaliyorduk baskentte. Dubaide de bulundum Arabistanda da. Arap ulkeleri icinde en yasanabilir olani Dubai asiri sicak olsa da.Sizinki neden cezayif merak ettim orara bircok sehrinde kalmis bilen biri olarak.Tesekkur ederim.
@@denizbaroncello9813 merhaba. Aynen eşimin işi dolayısıyla. Zaten 5 yıldır burda çalışıyordu. 2023 yazı temelli donecekti ve başka yatırım planlarımız vardı ama şubat depremi bizim de hayatımızın dönüm noktası oldu.
@@eylemafnas7849çok geçmiş olsun herşy gönlünce olsun
Benim de oğlum Amerikaya gitti. Orada 1 yıldır mücadele ediyor. Work end travel programıyla orada birkaç ay çalışıp geri dönecekti ama kalmaya karar verdi. Program dahilinde davet edildiği yerde çalıştı her şey iyiydi ama sonra vize süresi bitince kuryelik yapmaya başladı. Arabayla evlere siparişleri ulaştırıyordu. Pek çok sorun yaşadı, bir trgik kazası atlattı, kiralık ev bulamadı. Bir oda kiraladı başka bir Türk arkadaşıyla kalıyordu. Birkaç kez bulundukları yerden taşındılar vs. Çalışma izni ve oturumu olmadığı için hiçbir hakka sahip değil. Oturum için başvurusu var. Avukatla görüşüyor. Çalışma izni olmasa bile ABD devletine vergi ödüyor. Böyle bir sistem kurmuşlar. Çok fazla göçmen olduğunu söylüyor. Henüz 22 yaşındaki bir insan için oldukça zor bir durum. Oraya gidebilmek için üniversite eğitimini yarım bıraktı. Ama hala oğlumuz Türkiyeye dönüp dönmeme konusunda kararsız. Biz de ne diyeceğimizi bilemiyoruz.
@@eylemafnas7849 İnsallah siz ve esiniz yine gerceklestirisiniz planlarinizi
bende 27 yildir yurtdisindayim , Duygularinizin aynen katiliyorum. özelliklede cocuklar icin söyledikleriniz . Ben turkum onlar yabanci, tek ortak yanimiz ayni evde yasiyoruz.
Dünyanın en güzel coğrafyasında kötü yönetiliyoruz. Kültürümüz insanımız kıymeti bilinmeyen bir değer.
Maalesef çok doğru
Eğer İngilizce baraj yapılmamış ise bu demek ki sizin sınava girdiğiniz sene çok “mühim” kişi ya da kişilerin çocukları da o sene sınava girmişti. İşte bu bir kader gerçekten.
O zamanlar devlet bursuyla gitmisler ,sanirim borclanma turk lirasi uzerinden oldugundan zorunlu hizmet karsiliklarini devalue olmus TL uzerinden kolayca odemisler. Bu kapsamda cok insan var. Normalde ailenizin durumu orta sinifin ustu (mesela ana baba doktor) degilse ya da turkiyede ilk binde degilseniz amerikada okumaak hayal.
Çok doğru noktalara değinmiş hanımefendi. Türkiyeden gelmek isteyen insanları anlıyorum, ben de Türkiyeden geldim. Türkiyede iş imkanlarıni oluşursa da hemen dönmek istiyorum. Burada verilen maaşı geri alıyor sistem. Tek farkı politika, ekonomi stresi yok her gün. Yine de Amerikada yaşlanmak istemiyorum. Her insan yalnızdır ama burada o yalnızlığı iliklerime kadar hissediyorum 😔
Herşeyin Bi bedeli var, o zaman geleceksin tr mesela bir basit ara için bile yıllarca çalışacaksın tabii işciysen...
Amerika da 8 sene kaldim. egitim aldim ve calistim. daha once de uc yil italya da yasadim. ulkeme dondum. turkiye yaşamak ve yaslanmak icin harika bir ulke. kiymetini bilmiyoruz . amerikadan ziyade italyada yasamayi tercih ederim ancak oncelik kesinlikle turkiye. sosyal birisi olmama ragmen hep bir eksiklik hissediyorsunuz... amerika firsatlari ve imkanlari olan bir ulke ancak insanlari ne kadar yakin olursaniz olun hep bir mesafe koyuyorlar. yalnizlik gercekten hissediliyor. kalabalik icindeki yalnizlik. cok garip bir duygu. Allah hepinizin gonlune gore versin.
Aynen
Omur kisacik on sene uk de yasadim ve snr ulkeme temelli donus yaptim.
2007 2016 us miami de yaşadım. 2020 2022 padova yaşadım.. şimdi manisada yim . Bu şehri hiç bir yere değişmem
Benim özellikle son kısımda duygu ve düşüncelerime bire bir tercüman olmuşsun!!!! Amerikanin rüyalar ülkesi olmadıgı, yalnızlığın ağırlığı, mesafelerin acımasızlığı ve ‘büyüdüğün yerde yaslanmak” ve en önemlisi de, “büyük fedakarlık”, bayıldım.. Basarıların sonsuz olsun Nihalcim- zevkle izledim!! Herkesin emeklerine sağlık- kaliteli bir çekim senin tarzınla birleşince süper olmuş!! Sevgiler 😘🌸🤗
Tesekkruler Ahu cuum
Eminim ki Türkiye de şimdiki hayatınızdan aşağısı olmazdı.Hakkinizda hayırlısı olsun, dediğiniz gibi çocuklar Amerikalı siz Türkiyeli.Sözlerinizden keşke Türkiye de kalsaydım hissini aldım.
Şahane bir hikaye , yalın , samimi bir anlatım. Emeklerinize sağlık... Ne kadar adapte olursak olalım vatanımız köklerimizin olduğu yerdir. Ailece son derece adapte bir şekilde ve de dil sorunumuz olmadan 25 yıl yaşadığımız ülkeden , iki ülke arasında ki siyasi kriz nedeniyle ayrılmak zorunda kaldığımızda , ne olacaksa vatanımda olsun dedik. İyi ki dönmüşüz. Ana vatan ... Adı üzerinde...
Babamin cenazesine gidemedim o hala icimde yaradir dediginde goz yaslarimi tutamadim. Bende babamin cenazesine gidemedim. 15 yildir burdayim durumumda fena degil ama ailenden cok uzaksin. Keske hic gelmeseymisimde babamin son zamanlarinda yaninda olsaymisim.
bende babaminkine gidemedim anneminkine gittim ,cok uzak ve too much work especially court dates when you are a criminal or a vialator,lol
8 sene Amerika'da yaşadım. 4 sene Portland , Oregon'da 4 sene Seattle,da, Amerika'da olmanın en iyi anı orayı terk etmek oldu. Eğer küçük yaşlarda gidilmezse Akdeniz kültüründe ve Türk misafirperverliğin içinde büyüyüp oraya giden insanlar için oldukça zor bir ülke , ben mutlu yaşayan bir Türk ile karşılaşmadım , kendim dahil. Orada sadece Türkiye'ye dönme korkusu olan ve oradaki koşullara tolere eden Türkler var .. 8 sene sonra radikal bir karar aldım ve Asya'ya taşındım , hayatım bir günde değişti , depresyonum bir dünde kayboldu ..
Huzurlu ve mutlu olunan yerde kalmakta fayda var sanırım👍
Huzurlu ve mutlu olunan yerde kalmakta fayda var sanırım👍
Bende yurtdışından Türkiye'ye geldim ve aynı fedakarlıkları bende yaşadım bana herkes Türkiye den kaçıyor sen orada yaşamak mı istiyorsun dediler aynen öyle yaptım ve hiç pişman olmadım ❤ memleketim herşeye rağmen çok güzel
Son 1 yılda 11 ülkeye gittim geldim is icabı. Her döndüğümde havasını havalimaninda içime doya doya çektim. İlk yaptığım şey kendimi bir lokantaya atmak oluyor.
Elli yıldır ABD’de yaşıyorum ve çok memnunum. Buradaki yorumların neredeyse hepsini okudum. Bir çoğuyla hiç hem fikir değilim. Anladığım kadarıyla bu şahısların çoğu Türkiye’de yaşamayı tercih ederlermiş ama daha çok para kazanmak için ABDye göçmüşler. Türkiye’deki ekonomik fırsatları ve olanakları yeterli bulmamışlar. O nedenle Türkiye’yi çok özlüyorlar. Aslında Türkiye’de yaşamak istiyorlar.
Benim göçme nedenim ekonomik değildi. Ben ABD’de yaşamayı Türkiye’de yaşamaya tercih ettiğim için göçtüm. ABD’ki gelenekler, özgürlükler, kültür, hukuk devleti yapısı, devlet anlayışı, halkın trafikteki davranışları, sokaktaki davranışları, ve toplumsal olgular benim kriterlerime göre Türkiye’den kat kat üstün.
O nedenle tasvip etmediğim, benimsemediğim, ve tercih etmediğim bir şeyi özlemiyorum. ABD’deki hayatımdan çok memnunum.
Keşke burada yorum yazanlar da yaşamayı seçtikleri yerde yaşamaktan mutlu olsalar. İçlerinde bulundukları durum çok üzücü. Büyük zorlukları aşarak ABD’ye göçüyorlar sonra Türkiye’yi özlüyorum diye yakınıyorlar. İnsanoğlu böyle garip işte.
Size katılıyorum , bende 42 yıldır Kanada’da yaşıyorum , çokta memnunum , dönmeyi de asla düşünmedim , arasıra Türkiye ye gitsem bile beni yurt dışında yaşamayı tercih ettiren sebeplerin daha da çoğaldığını , ciddileştiğini görüyorum , üstelik burada çocuklarıma olabilecek en iyi eğitimi verebildim ,
@@nazandanis1938 Evet. Kanada yerleşmek için çok iyi bir ülke. Bazı yönleri ABDden daha iyi, ama çok çalışkan, becerikli, ve tuttuğunu koparan kişiler için ABD daha iyi (ABD daha az sosyalist; kazandığının dahası kendine kalıyor ve iyi iş imkanları daha çok). Uzun ve soğuk kışları olmasa Kanada birçok bakımdan nereyse mükemmel. Kanada’nın doğusundan batısına birçok yerinde bulundum (Quebec City, Montreal, Ottawa, Toronto, Vancouver, Victoria). Batı yakası müthiş güzel.
Neden türklere o zaman bakıyorsunuz, işte vatan hasreti, vatan özlemi olmasa hiç turklere bakmazsiniz
@@nazandanis1938size dönün diye oldumu he siz kimsiniz he TC vatandaşlığından çıkabilirsin mümkünse tatillerde gelmeyin ülkemize ülkemizle ilgilenmeyin
Bende aynısını düşünüyorum tamam Türkiye güzel bir ülke amaaa ne adalet var ne kanun var ne düzen var kimkime dum duma ülke biyerlerde emmin dayın yoksa bi hiçsin çocuklarımın geleceği için ilk fırsatta başka ülkeye göç edeceğim
Güzel anlatmışsınız hemşehrim kardeşiniz Nihal ile tanısiyoruz bende kebanliyim
30 yıldır Amerikadayim kalbim Türkiye’de 😢
Çok teşekkürler hemşehrim!
43 yildir Almanya dayim(9 yasindan beri)kalbim Türkiye de❤🇹🇷❤🇹🇷
Eva hanım merhaba emlak konusunda sizinle görüşmek istiyorum yardimci olurmusunuz
EVA NIHALIN MILLIYETI NE? 100% MUSULMAN DEYIL.
@@neriman34sahin enteresan zor bir durum
Kendini ne kadar güzel ifade edebilen bir kadın, ayrıca Türkçesi de mükemmel ❤ Tespitleri müthiş, çocukları ve eşi çok şanslı .
Tutunabilene çok ideal bir Ülke. Hiçbirşey hazır değil.İnsanın çabası ile olur.Benim oğlumda 8 yıldır Amerika'da.İlk 2 yıl çok zor geçmiş. Daha sonra güzel bir işe girdi ,,şuan gelinimde çalışıyor.ve çok mutlular.Şu an Sıfır araba ,, Taksitle Ev aldılar. Ve çok rahat taksitlerin ödüyorlar. artı Amerikan vatandaşlık hakkını'da hak ettiler..Önemli olan Dünyanın neresinde olursa olsun mutlu olmak..Aynı zamanda bende 1970 ,, 1985 yılları Almanya'da bulundum. İnsan nerede nasibi varsa orada mutlu olduğuna eminim..SAYGI ve SEVGİLER....
Çok etkileyici bir anlatım olmuş. Büyük fedakarlıklarla geçen hayat. En güzel tespitlerinden biri çocuklarımız Amerikalı oluyor, siz Türk kalıyorsunuz.
100% katiliyorum, 28 yil once gelmis biri olarak. Ben herseye ragmen degmez diyorum, aileden, can arkadaslardan uzak, kacirilan, birlikte yasanmasi gerekip yasanamayan o kadar cok sey var ki. Simdi de geri donmek… cocuklar burada olacagi icin, anne baba ile yasanan ayriligin tekrari olacagindan secenek degil. Iste ne orali ne burali, arada yasamak
burda yasayan birisi olarak anlatiklari cok dogru cok samimi, dunyaya bakis aciniz nasilsa ona gore hareket etmelisiniz hayata yasamak icin gelip yasamayi becermek icin artik kurallar cok degisti dumyayi tek bir toprak tek bir ulke olarak gormek bu durumda olanlar icin kabullenmeyi kolaylastiriyor diye dusunuyorum.
Hikayeyi baştan sona izledim ve çok duygulandım vede yine birşeyler öğrendim. Çok samimi ve dürüst ve medeni bir hanımefendiye benziyor...
Benim beynime bir kaç sene önce şöyle bir şey yerleşti :
" Nerde yaşarsan yaşa, nasıl yaşarsan yaşa, AMA sonu er geç ölüm "
Bende 25 yıldır İngiltere’de yaşayan ve benzer tecrübelerden ve yine benzer aile yapısından gelen bir kadınım. Tecrübeleriniz, gözlemleriniz, bakış açınız hepsi çok gerçek ve takdire şayan. Benimde bir çocuğum var ve sizinle çok benzer düşünüyoruz Türkiye ve göçmen yaşadığımız ülkelerdeki duygusal bağımız ile ilgili. İzlerken duygulanarak izledim inanın sizi. Yolunuz açık olsun.
Selam ve sevgiler.
Ben 1969 senesinde, çocukluğumdan beri Amerikada yaşıyorum tam 55 senedir, çocuklarım burda (Amerikada) doğdu büyüdüler, torunlarım var ve evet, hepsi Amerikalı Türk -Italyan sayılır. Onları ne kadar bir ‘Türk’ olarak yetişdirmeye çalişdımsa , çevrem müsade etmedi. Çeşitli insanlar ve ap ayrı ortamda büyüdükleri için tabiki bunların etkisi oldu. Benim ailem bir tek anne baba ve bir kardeş idi. Pek Türk ahbaplarımız yokdu. İki kültür arasında büyümek çok zordu. Annem hiç aılesini göremeden vefat etti. Hayatımız zor geçti ta ki ben evlenene kadar . Tam 3 defa gidebildim Türkiyeye ama kendimi hiç bir zaman Amerikalı saymadım . Her zaman ilk önce Türküm ve Türk olarak öleceğim nerede olursa olsam.
bu yaşıma kadar yaşadığım bana göre bir insanın kaldırabilleceğinden fazla adaletsizlikten dolayı gönlüm hep ama hep gelişmiş bir ülkede hayatın tadını çıkarmak istedi. bu esaslı sebepten dolayı ben kendimi bu vatana ait hissedemedim. akraba ziyaretleri ve çalışmak amaçlı 4 ülkede bulundum. biri çocukkendi. ikisi transit uçuştu. diğeri 11 ay sürdü dönmek zorunda kaldım.. hiçbirinde ayaklarım ülkeme dönmek istemedi. bir gün nasip olur da onca yaşanmışlıktan sonra yeni bir hayat diyecek olursam önce Türkiye diyecek miyim merak ediyorum.
ve ayrıca.... 2020 yılında, 59 yıldır San Francisco'da yaşadığını söyleyen, sadece senede bir defa aile ziyareti için buraya geldiğini söyleyen bir adamla yollarım kesişti. Kendisini sevmedim ama o ayrı mesele ama bana demişti ki " Ben bir çifte vatandaşım ama kendimi daha fazla Amerikalı hissediyorum. Sebebi çok basit. Amerika 59 yıldır bana Türkiye'nin veremediğini hatta fazlasını verdi. Hiçbir zaman geri dönmeyi aklımın ucundan bile geçirmedim. Ben, ömrümün kalanını Amerika'dan, Amerikayla kıyaslanamayacak kadar geride kalmış bir ülkede harcayacak kadar aptal değilim " Bu da ayrı bir bakış açısı..
@@erendogan8420insanların söylediklerini ne kadar da net cümlelerle hatırlıyorsunuz. ben de sadece manası kalıyor. o manayı anlatmak da işkenceye dönüşüyor anlatamıyorum.
Yurtdışında yaşamak çok özel bir tecrübe. Herkesin hikayesi farklı tabii. Ama özünde hayata bakış açınız yıllar içinde değişiyor ve bir dünya vatandaşı oluyorsunuz.
Son aşama herkes memlekete geri dönmek için gün sayıyor.Özlem hiç bitmiyor.
Dünya vatandaşı olmaya katılıyorum. Ama yine de hiçbiri şöyle bir Türkle oturup iki lafın belini kırmanın yerini tutmuyor.
Merhaba
Arkadasim 1995de makine muhendisti olarak kanadaya gitti
Yaz donemi hep ozlemle tatile geldi. 19 yil gecti henuz 50 li yaslarda evinde kalp krizi gecirip
hayatini kaybetti. Bizler dostlari olarak ve ailesi onu sonsuz yolculuguna ugurladik...
Cenaze binbir zorlukla getirildi.
Hayatimiz sonsuz degil...
Ertelemek , sanki sonrasinin garantisi varmis gibi yasiyoruz...
Yattigin yer seni incitmesin canim arkadasim...
türkiyede insanlar 30 yasinda ölüyorlar
Eva Hanım başarılarınızdan ve fikirlerinizden çok gurur duydum bir hemşehriniz olarak…Bende Kemaliye’liyim(Eğin).Çocukluğum İstanbul’da geçti.Şimdi uzun zamandır yaşadığım Brüksel’de aynı sizin gibi duygular içindeyim…
Nihal Hanım, çok samimi güzel bir anlatım olmuş. Ülkemi seviyorum ama keşke çalışarak bir yerlere gelinse..Sevgilerimle...
Çok gerçekçi bir sunum olmuş.Memleket özlemini de ne güzel anlatmışsınız.Kimi youtuberların yurtdışına gidip gittikleri ülkelerin zor koşullarını görmezden gelerek ülkesini ve insanını kötülemesi çok üzücü.
Türkiye Cımhuriyeti Mustafa Kemal Atatürk ‘ün önderliğinde ve binlerce şehit verilerek yoktan var edilmiş bir ülke.Bu yüzden ‘Ne mutlu Türküm diyene’ diyebilmek çok güzel.
Umarım tüm dilekleriniz gerçekleşir.
İzmir’den sevgiler ❤
Doğduğun yer mi doyduğun yer mi, kalbin acıya acıya doyduğun yer maalesef. Oğlum yurtdışında okuyor ve anlattıklarınız beni çok etkiledi. Sadece Avrupa'da olması tesellim.Hayatı ve ihtiyaçlarımızı çok mu abartıyoruz acaba. Daha azıyla burda yaşamak daha huzurlu değil mi... Bilemiyorum hep ikilem.
Benim de oglum amerkada okuyor..gidiyorum dediginde Avrupa olsaydı be oğlum çok uzak diye üzülmüştüm.. 2. Senesinde ..yazı iple çekiyorum.. kalmaya karar verirse ne yaparım bilmiyorum..etkilendim bende videodan
Ben ülkemde rahatça doyuyorum. Elhamdulillah. Eşimle evlendikten sonra bir iflas bile yaşadık soframızdan hiç birşeyimiz eksik olmadı Allaha şükür. 60 -70 yıl yaşam için insanlar çok dert ediyorlar ve Avrupa ya gittiler mi kendilerini garantilediklerini sanıyorlar. Bir çoğu uzun mesailerde çalışıyor. Amerika da mesela daha önce de izledim genelde bekar gelip bir kaç kişi bir evi paylaşıyor, birikim yapıyor. Burada da o şekil çalışsa biriktirse heryerde O birikimi yaparsın.
@@sumeyra8581 doymak derken siz kelime anlamını anladınız galiba ben insanca yaşamaktan bahsediyorum.
@@dogasever777 İnsanca yaşamaktan kastettiğin ne ülkemde gayet insanca yaşıyorum. Amerika gibi ülkelerde sağlığına çok dikkat etmelisin. Tedavin için oluşacak masraflar seni yine hasta edebilir
Ben 25 senedir avrupadayim gencken seviyordum ama belli bir yastan sonra ben ne yapiyorum burda hissi olusuyor insanda! Para hersey degil
Tesekk ❤….Çok güzel anlatmışsınız …..Ben de 8 yıl Boston ,NY ,ve Los Angeles ta yaşadım ,ailem zengindi çalışmak zorunda değildim ,güzel yaşadım 40-48 yaş aralığı ( Spor Mercedesim ,Los Ang çok güzel evim ( havuzlu,sitede Sunset e yakın ) hala duruyor ekim de gidip satıcağım ) ama yalnızsınız hele Türk Müslüman olarak bariyerler var ,tipim Avrupa lı olmasına rağmen ( Boyum 1,93 yapılı Ailem Yugoslavya dan göçmüş ) zor yani zengin olarak partiler vs de gençken sonrası sıkıcı ,kendi kültürünü anadilini ,arıyorsun ,Döndüm şimdi Yunanistan ev alırım yakın ,ucuz,havası iyi ,yemekler güzel diye düşünüyorum ……Paran olsa bile ülkeni özlüyorsun …..Değişik bir bakış açısı olsun diye yazdım …Belki ideali gençken gelip 10 yıl çalışıp ,para yapıp dönmek ? 🤔
Bülbülü altın kafese koymuşlar “ah vatanım” demiş. Türkiye’de çok iyi imkanlarım olmasına rağmen malum koşullardan yurtdışında yaşamayı uzun yıllar düşündüm. Sonunda vazgeçtim.
Eva hanim, ben de Elazigli bir babanin kiziyim. Doktoramin son senesi rahmetli oldu. Hayatinizi dinlerken sanki kendi hayat hikayemi dinledim resmen gozlerim doldu. Hele o aile fotolariniz 😢 sizin icin cok ama cok sevindim. Dilerim Amerikadaki hayatimizda mutlu, huzurlu yas aliriz🌺
Ben aynı düşünmüyorum. 1980 yılında evlenerek Amerika’ya geldim. 2 çocuğum oldu. İlk çocuğum kızım 40, ikincisi oğlum 34 yaşında. Oğlum birinci sınıfa başlayınca bende okullarda özel çocuklarla öğretmen yardımcılığı yaparak 25 sene çalıştım ve emekli oldum. Benim özel çocuklarla çalışmam bana hergün şükretmeyi öğretti. Ve ben hiç bir zaman ismimi söyleyemedikleri halde Eva, Sandy, Sophia. Emma vs. Olarak söylemelerine müsaade etmedim. Türk örf adetlerimden taviz vermedim ve çocuklarımı da öyle vatan ve Atatürk sevgisiyle büyüttüm. Türkçe okuma yazmayı kendiliğinden öğrendiler. Kızımın ensesinde ay yaldız, oğlumun göğsünde Gazi M. Kemal ve kolunda kocaman bir Tük bayrağı tattoosu var. Benden izin istediklerinde engel olmadım. Anlıyacağınız Tam bir Türk çocuğu gibi büyüdüler. Ben çocukların Amerikalı gibi büyüdüklerine inanmıyorum. Nasıl aşılarsanız, yetiştirirseniz öyle büyüyorlar. Ha bazı Türkler var Amerika’ya geldiklerinin isimlerini değiştirip Amerikan ismi kullanıyorlar, daha geldiklerinin ikinci yılında Türkçelerini unutuyorlar konuşmalarının arasında İngilizce kelimeler kullanıyorlar. İşte bunların yetiştirecekleri çocukları tahmin edin artık. Şimdi torunlarım Türkiye ye gitmeye can atıyorlar ve çok seviyorlar. Şimdi sıra onları yetiştirmeye geldi. Allah dinimizi, dilimizi, Türklüğümüzü unutturmasın. Anlıyacağınız çocuklarınızı nasıl yetiştirirseniz sonucuna da katlanacaksınız. Sürpriz olmayın.
Onların anneleri yada babaları Amerikalı olduğu için olabilir yani bir taraf Türk bir taraf yabancı olunca
Abla o zaman hepiniz dönün Türkiye’ye gelin boş yapmayın
@@entropi76 Hangi Türkiye’ye. ? Millet oradan kaçmaya çalışıyor. Güzelim ülkemi maf ettiler.
Yav bırak bu ayakları bize 40 yıl olmuş sizler artık ABD li siniz köküne kadar bize masal anlatma
İyi veya kötü, hepimiz bir hayat yaşıyoruz. Yurt dışında yaşayan vatandaşlarımızın (manen) kolay bir hayat geçirmediğine inanıyorum. Hepsine kolaylıklar ve sabır diliyorum.
Cok etkilendim. Ayni duygu ve dusunceleri paylasiyoruz.. yasiyoruz ❤️ Gitmekle kalmak arasinda kaldik hep. Ama en cokta gitmek basarisizlik olur diye icten ice zorladik kendimizi. Herkes Amerikada yasiyoruz diye bize imrenirken, biz hep yalniz mucadele ettik...
Tesekkurler Pinir ciim. anca yasayan bilir dimi
Gitmek basarisizlik olur diye mi vazgeciyoruz gitmekten yoksa basarisizlikla yargilanmaktan cekindigimiz icin mi acaba ? ben hep bir rekabetin icinde kendi ozumuzu kaybettigimizi dusunuyorum.
@@evateam5478üzülme çocuklarınız zaten türk değiller Türkiye'nin parçasında değil sizinde türk olduğunuzdan şüpheliyim umarım ömrünüzün sonuna kadar oralarda kalırsınız
Diğerlere göre yaşamayın gitmek istiyorsanız gidin, önemli olan olduğun yerde mutlu olmaktır.
Eva Hanım, ne güzel anlatmışsınız. Gözlerim doldu. Ben şahsen her bir nefesi burda alıyorum, Türkiye’de veriyorum gibi hissediyorum. Yumuşacık ama ayakları yere basan anlatımınız için teşekkürler, bir gün tanışmak üzere.
Biz iki oglumuzun egitimi icin Amerika'ya gitme karari vermistik ve 1999 sonunda gittik. Evet, HEDEFINIZI iyi belirlediginiz zaman bu hedef icin neler (fedakarliklar da dahil) yapmaniz gerektigini de zaten bastan kabullenmis oluyorsunuz. Kultur şokunu atlattiktan sonra hem cok zor ayni zamanda da cok guzel bir yasantimiz oldu.
Ogullarimiza daha cok kucuk yasta - sonradan da gerektikce - sunu dedik:
"Bu evde ne Turk, ne Amerikan ne de ................ (ben yabanci uyrukluyum) kulturu ve aliskanliklari gecerlidir. Bu evde sadece anne ve babanizin ortak kulturu, onlarin koydugu kurallar ve onlarin sozu gecerlidir. Bunu kabul ediyorsaniz hic sorun cikmaz. Bu size zor geliyorsa Turkiye'ye geri gideriz."
Cocuklarimizin bunu kabul etmekten baska secenekleri olmadigi icin hersey ben ve esimin kurdugu duzen icinde rahatca devam etti. Cocuklarimiz, akademik, ozel ve sosyal yasamlarinda cok basarili oldular. Cok aktif ve yararli calismalar yaptilar, okullarda derecelere girdiler, bir cok gonullu islerde, sporda vs. hem kendi hem de toplumun ihtiyaclarina cevap vermeye calsitilar. Ingilizce ve Turkceyi cok iyi ve akici konusurlar.
Buyuk oglumuz ABD'de Bilgisayar programciligi egitiminden (Chicago/UIC) sonra Kanada'da bir sirketle online calismaya basladi. Sonra Turkiye'ye donmek istedi. Su anda Turkiye'den hala (ve yillardir) ayni Kanada sirketiyle calismakta. Nisanli ve yakinda evlenecek.
Kucuk oglumuz ABD'de biyoloji (Chicago/UIC) okuduktan sonra Rhodes bursuyla Ingiltere'de iki ayri yuksek lisans yapti. Su anda Washington D.C.'de tip fakultesinde okumakta ve gelecek yil mezun olacak.
Ben ve esim de HEDEFIMIZE ULASTIGIMIZ ICIN Turkiye'ye donduk ve ABD'deki birikimlerimizle burada kimseye muhtac olmadan iyi bir yasanti surduruiyoruz.
Deneyimlerie dayanarak vurgulamak istedigim sey sudur: ABD'de (ya da bir Avrupa ullkesinde) basarili olmak istiyorsaniz, HEDEFINIZI IYI BELIRLEYIN VE O YOLDA KARARLI OLUN, DISIPLINLI BIR YASAM TARZI BENIMSEYIN, LUKS HARCAMALARDAN/LUKS YASAMDAN UZAK DURUP PARANIZI CAR CUR ETMEYIN. Cocuklarinizi iyi yetistirdikten sonra HAYATINIZ ARTIK SIZE AIT.....HUZUR VE MUTLULUKLA KULLANIN.
Siz hiç uçakta yurt dışından Türkiye'ye gönderilen cenazeye denk geldiniz mi? Pek çok kere tanık oldum ve çok hüzünlüdür. Bütün Türk havalimanı görevlileri, bagaj yükleyenler pistte ucağın etrafında toplanır ve cemazeyi saygıyla uğurlarlar. Onlarca kişi, belki de yüz veya iki yüz kişi. Ve cenaze kargo kısmına yüklenir. Tüm uçuş boyunca altta bir cenazenin olduğunu bilirsiniz. Nerede yaşamış olursanız olun, toprağa verileceğiniz yer doğduğunuz ülkedir, bunu unutmayın.
1989 da abd ye gittim ve tam da bu hanımefendinin dediği gibi arada kaldım ve ben geri döndüm. Türkiyede evlendim ve hep hayatımı aileme yakın geçirdim. Çocuklar büyüdü. Kizim doktor oldu, oğlum tıpta okuyor. Abd de kalıp evlenseydim çocuklar ne dede ne babaanneyi bilmeden yaşayacaktı.
Sen de haklisin. Her insanin bakis acisi elbette degisik.
Cok iyi yapmissiniz. 19 yildir Amerikadayim. Bu sene geri donuyorum cocugum icin, annemler icin. Cocugum 3.5 yasinda ve onu akrabasiz buyutmek istemiyorum. Turk gibi buyusun. Yegenler de burada dogdu buyudu, ama Amerikali gibi oldular.
En isabetli karar bence de. Hersey para değil. Aile, vatan, akrabalık, yemekler. En çok da yemekler. İlk döndüğüm an kendimi bir lokantaya attım. Kurufasulye, pilav, turşu hiç bu kadar lezzetli gelmemişti. @@pembebulut2781
Biz Türkiyeliyiz de ne oluyor burdayiz da ne oluyor. Ne anneanne var ne dede var gidecek bir bayram evi varsa hayatınızda ne mutlu size
@ bülent….Senin kendine güvenin yoktu o zaman. İster ABD de yaşa ister uzayda çocuklarına gerçek sevgiyi verdiğinde seni hiç bir zaman terk etmiyorlar. Örnek mi ? Ben… 40 yıldır Avrupa’da çocuklarım ve torunlarımla gayet mutluyuz….
20 yılımı doldurdum ABD'de, anlattığı herşeye birebir katılıyorum. Fedakarlıktan çocuklarla ilgili sorunlara, oradan büyüdüğün yerde yaşlanmaya kadar. Başarı için çok çalışmak şart, ama imkanlar da çok.. Keşke şartlar dediği gibi uygun olsaydı da büyüdüğümüz yerde yaşlanabilseydik.
30. Yıl sonra geri döndüm ama ben artık ne buralı nede oralıyım bunu anladım,2 yıl geçti uyum sağlamakta zorlanıyorum,
bayagi bir makale var, yurtidisindan donmenin gitmekten daha zor oldugu konusunda. Almanyaya asyadan donen bir arkadasim soyle demisti... 20 senelik arkadasim ama ayri kaldigimiz donemdeki deneyimlediklerimizden dolayi ortak konu ve tasa bulmakta zorlaniyoruz demisti... Giden insanin dunya gorusu yasanmisligi degistiginden bir kopukluk olmasi muhtemel... Yasamadim duyduklarim sadece anekdottur tespit degil!
O zaman şunu sormamız lazım: İnsan ömrü ortalama 70 yıl ..
Yaptığımız yaşadığımız
Her şey yaptığımıza değiyor mu?
Pişmanlık duymak veya sevinmek Neye yarar?O kaçınılmaz mutlak Sonun bizi beklediğini bilmek...
Hiçten geldik hiçe doğru yolumuz..
⏳️....
12 yildir Amerika’dayim. Kizimiz burada dogdu. Cocugunuz ilkokulu Amerika’da okuduysa, Turk asilli da olsa bir American olarak yetisiyor. ilkokulda milli kimligini bu sekilde olusturuyorlar. Biz evde onunla hep Turkce konustugumuz icin ve mutlaka senede bir defa Turkiye’ye gittigimiz icin cok iyi Turkce konusuyor ve Turkiye’den de kopuk degil. Burasi tabiki zor bir ulke. Sosyal devlet anlayisi yok ornegin Canada ya da Almanya gibi imkanlar beklemeyin. New York gibi eyaletlerde hayat daha zor ve hizli akiyor. Rekabet cok daha yuksek. Ancak biz dort yildir Florida Miami de yasiyoruz ve burasi oldukca rahat bir bolge. Eger isiniz varsa, gecin sorununuz yoksa hayat oldukca keyifli. Zaten isiniz hazir degilse ya da geciminizi saglayacak imkaniniz yoksa goc etmek icin kimseye Amerika’yi onermem. Saglik pahali evet ama calistiginiz is yeri zaten saglik sigortanizi yapiyor. Ogrenci olarak geliyorsaniz yine okullar hatta dil okullari hile saglik sigortasi yapiyor bilginize.
16 yildir San Diegodayim, tek basima okudum, calistim, dustum, kalktim, donsem neye donucem, biraktigim hicbir sey ayni degil, ben ayni degilim, Turkiyenin durumu malum, kalsam nereye kadar?
Sesinizdeki titresim,duygularinizin yogunlugu, aglamakla aglamamak arasi direnci gordum. Aslinda tsmsmen kendimi gordum. Beni anlatiyordunuz. Okadar duygulandimki.Bazen Turkiyede yasayanlarin hala cok sansli oldugunu dusunuyorum.Onlarinda bizi sansli zannettikleri gibi. Sevgiler.
Tesekkurler!!
Ailemizden birileri var, Houston, Dallas, Montana'da yaşayan akrabalarım var. Son yıllarda iş yerinde 8 saat yerine 5 saat çalıştırıp düşük maaş ödüyorlar, ev kiraları getto'larda min 1000 dolar, normal semtlerde 2000 dolardan başlıyor. Ekonomileri, can güvenliği en alt seviyede....Ben de gittim ve kaldım...oğlum da avrupa'yı denedi, united states ile aynı...Her ikisi de KÖLE TİCARETİnin devam ettiği yerler. Videodaki o güzel ağaçlı yollar çok küçük bir kesime ait...1960 yılı Göçmen Türkler gibi olmayalım, 2024 yılında...
Pardon da turkiyede halkin 50% asgari ucret ile calisiyor farkindasiniz degil mi? amacim amerikayi ovemk degil de kole ticareti ve amerika/turkiye calisma sartlari karsilastirmasi biraz kafami karistirdi... haftalik calisma saatleri acisindan dunyada Turkiye ilk 10da biliyorsunuz degil mi...Buradan okuyunca insan Amerikadan Turkiyeye calisma sartlari icin kacarak gelesi ve bir cennete dusecegini dusunebilir Amerikadan... Ha oturma izni olmayanlarin durumunu soyluyorsaniz Turkiyedeki yabancilarin nasil calistigina bakmamiz lazim bunu da herhalde biz Turkler Turkiyede pek anlayamayiz... onu mesela bir Suriyeliye sormak lazim Istanbul merter tekstil firmalarinda calisan...
Bazi yerlerde mortgage sayesinde borclu olarak bu evlerde yasayabiliyorsunuZ. Ama her ay paraniz ucu ucuna yetiyior. Yani anlik olarak cok guzel goruntuler verebilirsiniz ama borc icindesiniz ve gunde 11 saat calisiyorsunuz.
Değerli Hemşerim,
Keban'dan böyle mücadeleci hanımefendi çıktığı için gurur duydum.
Siz ve gurbetteki vatandaşlarımız Allah'a emanet.
99 da 4 yil, 2016 da 7 yil Amerikada yasayip son 1 yildir Turkiyedeyim. 1 yil ailemle hasret gidererek gecti. O kadar cevrem oldugu halde nasil asosyal olduysam orda,burda da devam ediyorum😢. Amerika bana cok sey ogretti, kazandirdi. Turkiyede olsam belki ayni yerde sayiyordum. Ama ya goturdukleri... Eva hanim, cok guzel anlatmissiniz. Ben de donmeden once son 1 yil hergun takvim yapragi saydim, her gecen ucaga sesleniyorum " bir gun beni memleketime tasiycaksin" diye😢. İste ulkemdeyim, sukur ❤
Kurufasulye pilava hasret kalıyor insan.
16 senedir Kanada’dayim. Agziniza saglik. Cocuk haric diger seyleri kelimesi kelimesine yasadim. Röpörtajin sonunda duygularima hakim olamadim.
Anlatımınızda ki yalın gerçekçiliği çok takdir ettim, Türk biriyle evlenseydiniz çocuklarınız Nerede olursa olsun Türk gibi olacaktı, oğlu mu okumak için dahi yurt dışına yollamadım ülkesine doysun diye ve ben emekli olup sonra Amerika’ya geldim şimdi benim için herşey çok kolay Amerika tam bir özgürlükler ülkesi bayılıyorum
ABD mi özgürlükler ülkesi 😂 ABD nin sahte demokrasi tezgahı artık kimse yemiyor polis devleti diktatör ülke
ABD mi özgürlükler ülkesi işine gelirse artık kimse yemiyor ABD nin demokrasi tezgahı
ABD mi özgürlükler ülkesi işine gelirse artık kimse yemiyor
Öyle doğru şeyleri söylediniz ki. Ben de 22 yıldır iki çocuğumla Amerika'dayım. Çocuklar Türkiye'yi hiç görmeden büyüdüler, ben evde kuru fasülye-plav yaptıysam onlar dışardan chines food sipariş ediyor. Ben Türkiye'deki politik konularla ilgili konuşsam beni hiç anlamıyorlar neden hala ordaki yönetimle ilgiliyim, bana çok şaşırıyorlar. korkarım birgün büyük ithimal yabancılarla evlenecekler ve ben onların karıştıkları ailelerle iletişimsizliğim devam edecek ...Çocuklarımı Türklerin olduğu ortamlara sokmaya çalışsam da, onların çocukları da farklı kafada oldukları için birbirleriyle ortak bir bağ kuramadılar. :(
Yani kısacası onların bizi anlamasını beklemek boş bir umut, onları hepten kaybetmemek için, biz onlara uyacağız mecburen.
Iyi yetistirmemissin.benim 35 30 yaslarinda cocuklarim Almanya da dogdu yuvaya,okula gittiler burada egitim aldilar ,Tr de ki genclerden daha iyi Türkce biliyorlar.Türk tarihini,politikasini biliyor takip ediyorlar.
Çocuklarıniz doğru söylüyor yaşadığın yerle ilgilenin çocuklarıniz artık AMİRİKALİ.👈 Ve çocuklarınız bize yabancı biz Türklerde sizlere
Üzüldüm gerçekten.
@@mutkah730 İyi yetiştirmemişsiniz yargısını yapıştırma hakkını kendinizde bulmanız şaşırtıcı geldi. Tanımadığınız bir bir birey. Kendi çocuklarınızın iyiliğini çokta kendinizden bilmeyin. Nice iyi yetiştirmeye çalışmış aileler var çocukları bambaşka olabiliyor. Konuşurken yorum yaparken kibirden yargıdan uzak durmak mühim.
Malesef cok uzucu emin olun bende,boyle hikayeler okuyunca nedendir bilmem bir uzuntu duyuyorum (hic bir sekilde bir alakam yok yurtdısikyla)en iyi yolu bir turk ile evlendirerek belki kurtarabilirisiniz eger kiz ise evlatlarıniz bir türk erkegi belki ozune dondurebilir ama erkek ise malesef bir nesil sonra sizi hatirlamayacak olma ohtimali bile kuvvetli umarim hayirlisi olur
32 senedir Hollandadayim ama 2024 sonu canım ülkeme döneceğim kısmetse..Vatan da vatan❤❤
Dön de gör dünyanın kaç bucak olduğunu 😊😊
@@FatUglyNasty belki olabilir lakin Hollanda sizin bildiğiniz gibi de değil, ev doktoruna gidiyorsunuz diyelim sizi parol ilacı söyler hersey uzaktan gözüktüğü gibi değil kardeş
@@BeyhanGeldiyıllarca orda yaşayıp buraya beş kuruş vergi ödemeyip yaşlanıp elden ayaktan düşmeye başlayınce ödediğiniz kuş kadar sgk primiyle gelip burda sağlık sistemine parazit olacaksınız yani ? Oh ne güzel
Hollanda dediğiniz için yazıyorum 22 senem geçti tek kelime ile Vitrinleri renkli ... uzaktan hoş geliyor ... Türkiye de kolay değil belki ama Hic olmassa dil ,din , Gurbet derdin yok ... Kısaca hollanda da başımıza euro yağmıyor ...
esas mesele hollanda bunu neden 32 sene ülkeside tuttu. zavallı avrupa ülkeleri. insaniyet ayağına 3. dünya insanlarını alıyorlar. karşılığı sıfır sadakat full sosyal fonlarla hayat
93’te gidip 2003’de kesin dönüş yaptım. Sizinkinden farklı ama bir o kadar da tıpatıp benzer şeyler yaşadığım için beni anılarıma götürdünüz. Ağlayarak seyrettim. Ne kadar güçlü bir kadın, hayran oldum derken, meğer ben de ne kadar güçlüymüşüm, neler yaşamışım, neler atlatmışım diye düşünüp duygulandım. Tahmin bile edemeyeceğiniz güzel sürprizler ve mucizelerle dolu bir hayat ve çok sevip sevileceğiniz, ömürlük bir ruh eşi, hayat arkadaşı niyet ediyorum. Hem size, hem kendime 🙏🏼🧿🌺
Çok gezdim ama hiç Türkiye dışında bir ülkeye yerleşmeyi düşünmedim.
Kadın hem Türkçeyi hem İngilizceyi ne güzel konuşuyor.
Dunya benim vatanim ve tum insanlar kardesimdir. Nereye giderseniz gidin, %100 oraya gidin. Geri gidecem, burda geciciyim derseniz hayatiniz telef olur. Yemeklerini yiyin, insanlarla iliski kurun, yani yasadiginiz yerli olun. Oraya ayak uydurun. Ben 35 sene Abd de yasadim. Hic bir sorun yasamadim. Orda oraliyim, burda buraliyim. O kadar.
Çok objektif bir bakış açısıyla anlatmışsınız Eva Hanım ağzınıza sağlık. Bize göre iyi-kötü özelliklerini bilip ona göre tercih yapmalıyız. Zira bu kadar emek verdikten sonra geri dönemeyebiliyor insan. Çocuklarım Amerikalı oluyor ben Türkiyeli kısmında çok etkilendim.
2 sene kaldım network ta hanim efendi o kadar doğru ve güzel anlatı ki ekleyecek hiç bir şey yok ( ben dayanamadım Anneme ve çocuguma geri döndüm
Hanımefendi Türkiye'deki türkler farkılı tarzda, farklı bakış acısında öz ve net konuşuyor tam da oturup sohbet etmelik.
Ben de 1986 da geldim Amerika ya..sekiz yıl sonra Türkiye den evlendim..çocukların biri burada doğdu ve bi sekiz yıl daha yaşadıktan sonra çocuklar Türkiye de okusun diye Türkiye ye kesin dönüş yaptık.. çocuklar üniversiteyi bitirir bitirmez Amerika ya döndüler..bir kaç yıl sonra ben de döndüm ama amacım Amerika dan emekli olmaktı.. yeni emekli oldum ve yakında tekrar Türkiye ye döneceğim çünkü burada emekli maaşı kirayı bile karşılamıyor.
Demek ki PARA insanı peşinden sürüklüyor..Kimse açlıktan gebereceği sürüneceği yerde yaşamak istemez..Sende yükünü yükledin USA emeklide oldun tr da50-60 Bin maaşta aldın mı daha keyiflisi birse üzerene künefe söyle..
kac yasindasin and what state do you live at,how much you get a month from ssi,?
@@SaimMetinCetin I'm 62,I live in Florida,my monthly salary is $738. Any more questions?
emin olun turkiyede de emekli maasi kirayi karsilayamiyor. 😂
Doğru ancak benim Türkiye de evim olduğu için kira sorunum yok şükür 😂@@eceumayındünyası
Çok güzel anlatmışsınız' Yaşam izleri ile çoğaltır kendini' N.Dönmez Bir avuç mutluluk için onca yol gitmek büyük fedakarlık
Ne geri dönebiliyor, ne de kalabiliyorsunuz; hep aradasınız. Bunu yaşamayan anlayamaz...
Nihal hanım ne kadar samimi ve içten konuşmuş, çok tarafsız bir şekilde durumunu anlatmış
Sevgili Nihal, gerçekten soluksuz izledim.Amerikaya gelmeden önce bu tarz hikayeleri dinlemek bana çok yol gösterici olmuştu. Sanırım sende bir çok insan için bunu yapmış olacaksın. Hayatın, emeğin, kazandıkların ve kazandırdıklarınla muhteşem bir insan, kadın,anne ve arkadaşsın. Seni tanımış olmak helede aynı toprakların insanı olmaktan onur duyuyorum. Umarım çocuklarında senin memleketlin olacak büyüdüğünde, burası bir anne olarak bana çok dokundu. Ve mutlaka Kendi ülkemizde birlikte yaş alacağımız bir arazide evlerimiz olsun diliyorum. @seyirAmerika ekibinide tebrik ediyorum. Çekimler kurgu her şey çok iyi olmuş. Basarılarınızın devamını dilerim🎉
tesekkurler nazik sozlerin cin.
Guldal ciim cok tesekkurler kibra sozlerin icin
Hayranım böyle azimli, başarılı,cesur Türk kadınlarına 🇹🇷
Ağlarsa anam ağlar,gerisi yalan ağlar
Hayatinin yarisini yurtdışında geçirmiş biri olarak vatan da bir anadır ; her ne olsada en iyisi insanın kendi vatani derim.
47 yaşındayım ve büyüdüğüm yerde kalmak istemiyorum, burda ölmek istemiyorum. Dünyanın öbür ucuna gitmek istiyorum.
Guzel bir video. Ben esim ve iki cocugumla 1997’de geldim. 1996 yilinda Green Card cikmisti. Çocuklarıma ve esime dedim ki “biz yeni bir ulkeye gidiyoruz, geri donmek yok, orasi artik bizim ulkemiz olacak”. O sekilde geldik. Mudurlukten bulasikciliga terfi etmistim. Olsun, cocuklarin gelecegi icin bizimki kurban olsundu. 42 yasinda jeoloji’de master’a basladim bir taraftan da pizza dagittim. Isyeri kurdum, cocuklar okudu evlendi. Simdi emekliyiz, isyerini sattim. Uyumda cok zorluk cekmedim. Cocuklar ilk yil cok zorluk cekti, sonra alistilar. Biz hic geri donmeyi dusunmedik. Selamlar, tesekkurler. Biz de anlattiklarinizi sizinle yasamis gibi olduk.
Reis baya kalmışsınız orada ne hikayeler vardır dinlemek isterim
Bizlerde Canadaya yıllar önce geldik Hiç bilmediğim bir Ülke , İlk yıllar zor olsada alıştık Bende 18 sene Ülkeme hiç gitmedim çocukların çok küçüktü Yoksa gitmeme hiç bir engelim yoktu. Yıllar yılları kovaladı Hiç bir şey o kadar kolay değildi Ülkende bile şehir değiştirirseniz oraya bile alışmak zordur Burası dünyanın bir köşesi .Şimdiyse mutluyuz alıştık huzurluyuz ikinci Ülkemiz olmuştu artık geri dönmeyi düşünmedik .Ha Ülkem bizim için canımızdır ne olursa Doğduğum yerden vaz geçmek asla olmaz hasretim olarak kalacaktır her daim .Çocuklarınız buradaysa daha çok çabuk alışıyorsunuz Neyse Paylaşmak istedim kalın sağlıkla .❤
Hanım efendi Bugünün çocukları Ülkemizde olsakta Maalesef aynıdır .Anne baba kültürü almaları kaçınılmazdır ki Buralı olmaları buranın kültürünü almaları çok normal Çocuklar Burda yetişsede ebeveynlerin yaşamlarının farkındadırlar Nerde olursanız olun fikir çatışması her yerde aynıdır Ülkemizde de bu aynıdır, zamane der büyüklerimiz .Onlara uymak gerekiyor zor olsada birbirimizi anlayabiliyoruz çünkü ayni dili aynı kültürü yaşıyoruz ,bunun bilincindeler . Beraber büyüyoruz yinede fikir çatışması kaçınılmaz oluyor burda da aynı Ülkende olsanız da bu değişmiyor ne yazıkki .Kalın sağlıkla Canada 🇨🇦
@@mkardelen3458beni eşim inadindan 5 sene salmadı turkiyeye çok zor ben hala uçağa bindigimde Antep Sema’ların da iken eh 10-15 dakika baya ağlarım salya sumuk hiçbir zaman yaşadığım ülkeyi ikinci vatan gormedim saygı duydum kurallarina uydum halkini sevdim ama ben türküm
@@mkardelen3458 18 sene Turkiyeye hic donmemek buyuk sabir ister.Ben 7 yil italyada yasadim. Pandemi surecinde1 yil ailemi gormek icin donemedim diye panik ataklar gecirdim. Sizde psikolojik acidan hasarlar birakmadi mi bu koca 18 yil?
Ben 30 yildir yurtdisindayim. Burada en buyuk bedeli herhalde anne babalarimiz oduyor, bizsiz yaslaniyorlar. Cok guzel, içten bir video olmus. Houston’dan selamlar.
Tesekkurler !
Hayatta var olma nedenimiz ve mutluluk kaynaklarımızla alakalı her şey. Kendimizi ve ne istedigimizi tartmadan binlerce kilometre öteye gitmek mantıklı olmaz.
Kapitalist sistem insanlara daha geniş evler, daha lüks arabalar ve sosyal medyada bol bol şov yapmak için seyahat baskısı yapıyor. Sosyal medya olmasa, "teşhir" arzusu bu kadar beslenmese cogu kisi bu sidik yarışına girmez. 33 yaşındayım Türkiye oldum olası yorucu bir siyasi gündeme sahipti. Liyakat, ekonomi, kurumlar sayısız probleme sahip. Fakat gidilecek ülkeler ne kadar mükemmel? Mezun ol, göçmenlik mentalitesine evril yaş geçiyor. Üstüne gidince yepyeni bir piyasa ekonomisi ve sosyal sisteme adapte ol. E peki aile, sosyalleşme, iklim, vs? 1. Jenerasyon göçmenlerin hepsi kendi genclik ve ailelerini bir seyler kazanma ugruna feda ediyor. Ödülü de iki kelam edemeyecek, size ve kültürünüze "Fransız " kalmış çocuklar ve hasret kalınan onca insan.
Burada kalmayı tercih edenler taş yemiyor. İlla bir yere girer, bir hayat kurarsınız. Geride aileniz, aklınız, diliniz, kültürünüz kalacaksa o bavulu hiç toplamayın. Bakmayın buraya gelip de ben cok memnunum Türkiye şöyle böyle diye atıp tutanlara. Kendileri de içten içe biliyor o bedeli bir ömür olan derin yalnızlığı.
İki hayatı da görmüş biri olarak ilk sorduğum soruları sorun kendinize.
Haklisin
Benzer şeyleri yaşamışız benzer yaşlardayız kesinlikle haklısınız 👏🏻 Yalnızlık o yabancılığı dibine kadar hissetme duygusu aşılmıyor malesef naparsanız yapın.
sene 2010 amerikada yaşamaya başlayalı üç yıl olmuş ve artık amerikalı oldum galiba dediğim zamanlardı. bir barda bir kokteylin içinde birberli yeşil zeytin vardı. onu yer yemez hüngür hüngür ağlamaya başlamıştım. bu söylediğimi yaşamayan anlamaz.
TÜRKIYE'liyim ne demek ya,TÜRK'üm demek size niye zor gelir acaba
Türk değilse neden Türk üm desin ki.
26 yildir Amerikadayim. Los Angelesta ust orta gelir olarak yasiyorum. Dogup buyudugu yerde yaslanmak arzusuna 100% katiliyorum, hicbirsey Istanbulun tadini vermiyor.
Hemde hiçbir şey
efendim sizi soğukkanlılığınız ve cesaretinizden dolayı son derece takdir ve tebrik ediyorum. inanın bu anlattığınız şeyler öyle herkesin üstünden gelebileceği zorluklar değildir. güçlü bir insan nasıl olunur onu anlatmışsınız. hayatınızın devamında başarılar ve mutluluklar dilerim.
Tesekkurler, kibar ve destek veren sozleriniz icin]
32 yıl Türkiye de yaşadım, hiç mutlu değildim. Devamlı yurtdışına çıkmanın yollarını aradım. Şimdi avrupa da yaşıyorum ve çok mutluyum. Türkiyeyi de hiç özlemiyorum.
Zamanla ozluceksin simdi degil 😊
@@Superyildiz neyini özleyeceğim mesela?
@@sinano.2701 onu bilmiyorum ne kadar zamandir ordasiniz ama soyle oluyor ulke ici koyden metropole gitseniz yada tam tersi o ilk cocuk anne baba evi vs aidiyet duygusunu.
@@sinano.2701 yani bilmiyorum nerden nereye gittiniz sartlar cok ta iyi olabilir ama aidiyet duygusunu vs
@@Superyildiz yok ki aidiyet duygusu.
Ben de 1994’ten beri Amerika’da yaşayan bir Türk’üm. Bir çok kişi yaşlılığında Türkiye’ye dönmek istediğini yazmış. Ben öyle düşünmüyorum. Amerika’yı seviyorum ve hayatımın devamını burda geçirmek istiyorum. “Kesinlikle dönmem” demiyorum, şartlar değişirse olabilir, ama bir özlem çekmiyorum. En son bu Şubat’ta Türkiye’ye gittim, ki bu 30 yıldır üçüncü ziyaretimdi. Geri gelip havaalanından çıkarken “oh be, vatanıma döndüm” gibi hissettim. Türkiye’ye bir antipatim yok ve gittiğim seferlerde hep çok iyi vakit geçirdim. Amerika’da süper bir hayat da yaşıyor değilim, mesela dünya kadar borcum var. Ama alıştım ben buraya ve iyice benimsedim. Türkiye’yi sevmekle beraber, gidişlerimde gözlemlediğim bazı şeyler, hukuk konusunda olsun, sosyal konularda olsun, başka şeyler olsun, bana çok ters geliyor. Neyse, uzun yazdım ama videoyu ilgiyle izledim ve kendi yorumumu biraz anlatmak istedim. Video için teşekkürler.
Iyi sen kal orda fetocu
Neden Türkleri izliyorsaniz, vatan özlemi yoksa
@@PREDATOR671 neden Türk kanallarini izliyor
@@aynuraxundova7292 🇹🇷 Özlemis ama gelemiyor ne 💩 yemisze anla isde F****u
@@EyupSkydiver Cahillikle alakası yok. İster cevap yazın istersiz yazmayin. Bana göre vatan özlemi olmayan insanlar Turkçe yemek filan kanalları izleye bllir, mesela yemek tarifi öğrenmek için, ama böyle insan duyguları ile alakalı kanallara bakmaz. Yine de ben sizin kalbinizde değilim, siz daha doğrusunu bilirsiniz.Ben de Almanyadayim. Vatan hasreti geçmiyor. Memnun olanlar var onlar da paraya yaşam şartlarına göre. Yaslaninca bana göre belli etmeseler de perişan oluyorlar. Size de yaşamınızda bol şanslar. Hep mutlu olasınız oralarda
Eva hanimla ayni zamanlarda amerikaya gelmis ayni yaslarda olan birisi olarak sozlerinin altina yuzde yuz imzami atiyorum ne bir eksik ne bir fazla.Amerikaya gelecek gencler bu programi cok iyi izleyin ve her cumlesi hakkinda uzun uzun dusunun analiz yapin.Eger turkiyede orta halli bir hayatiniz varsa kesinlikle ve kesinlikle gelmeyin
Bende 2 ay oldu almanyadan amerikaya geldim, pekte mutlu olduğum söylenemez!!
Bence gelsinler. Turkiye artik ortadogu ulkesi haline geldi. Yetenekleri olanlarin orada ezilmesini istemem.
onun için mi Amerika orta doğudan çıkmıyor, çok kötü ya?
@@ademozel1456Sizi tebrik ediyorum bir Turk diğer Türklerin ABD ye gelmesini istediğini söyleyen güzel bir yorum yaptı. Herkesin harcı değil bunu söylemek.Çoğu Turk Eva Nihal hanımın da dediği gibi yapamazsın başaramazsın demişler. Hintli bir arkadaşı başarabilirsin demiş bu günde çoğu Turk gelmeyin başaramazsınız diyor. 99 da da Turk aynı 2024 te de demekki.Neden pasta buyuk herkese yetmiyor mu??
@@ademozel1456 Bilhassa İzmirli biri olarak sizinle hem fikirim. Ben 50 yıl önce 1974 yılında 17 yaşındayken tek başıma önce okul için ABDye taşındım. Aldığım en iyi karar. 1960ların İzmiri artık yok. Eğer 1960ların İzmiri olsaydı yılın 3 ayını Türkiye’de geçirirdim. Şimdiki durumu ile Türkiye’yi ziyaret etmek bile canım çekmiyor. Gidip görülecek çok yer var. Hacca gider gibi her yıl Türkiye’ye gidenleri hiç anlamıyorum.