SOLE MIO - Necat Necdet Demircan

Поділитися
Вставка
  • Опубліковано 21 жов 2024
  • ❤️HİSSETTİĞİN KADAR❤️
    Bir uğultudur;
    yapayalnız bir belediye parkının bankında otururken esen rüzgar,
    Yere düşmüş sarı bir söğüt yaprağı;
    dönen ve ayaklarının ucuna kadar gelen
    Yanaklarını almışken avuçlarının içine,
    sonbaharı anımsatan gözlerle baktığın
    Kalbinde yeşerttiğin asırlarca ve dökmeye kıyamadığın...
    Belki hiç görmediğin bir sevgilinin resmi;
    asla buluşamayacağın
    Kapkara bulutlardan yanıbaşına düşen bir yağmur damlacığı...
    Ömrü boyunca aynalara bakmaya korkan bu hazin mevsim
    Çepeçevre sarmalamak isterken kıpırdamayı unutmuş yüreğini
    gökgürültüsüyle perçinlerken bir bir pencerelerini buğusuyla
    Birden aklına gelen; bir kıyıda unutulmuşluk;
    Sanki yıllarca demlenmiş
    bir çaydanlığında yorgun sabahçı kahvesinin
    o bakır semaverinde mutluluk...
    İşte ansızın gelip avuçlarına konan yorgun kanatlı
    o tanıdık bildik küçük kız çocuğu,
    Hani saçlarını çektiğin,
    oyunlar oynadığın kaldırımları olmayan boş sokaklarda
    Sobe dediğinde mızıkçılık yapıp,
    mahsuscuktan gözyaşları döken
    böylesi bir günde kalbini çalan,
    gecenin bilmem saat kaçında yanı başından kalkıp
    sana mısralar yazdıran uykusuzluk...
    Bir sevgi fısıltısı;
    uğultu diye düşündüren sesiyle o serin rüzgâr,
    Kim bilir belki bir kır çiçeği uğruna inandığın,
    o sana haber gönderen tanıdık yâr...
    Solmadı ki hiç o yüreğinde yeşeren ağaçtaki yapraklar
    akmadı ki zaman
    Bu kadar çılgıncasına doğmadı ki güneş
    masmavi olmadı ki gökyüzü,
    Hisset
    adını sen koymadın ki,
    niye bu yaşadığın Sonbahar...
    Uzanıp yere, dokun parmaklarınla önce
    sarardığını sandığın o küskün yaprağa
    İçinde güneş açsın durup dururken,
    Seni Seviyorum de,
    kimseden korkmadan ve kokla hiç kıyamadan
    Senin olmadığı aklına bile gelmesin,
    papirüslere bile sen yazdın ya adını,
    Toplayıp da kuruttun ya,
    sakladın kitap aralarında,
    buseler kondurdun ya kadife yanaklarına..
    Öp serçe parmağını gıyabında,
    tüm kalbinle buseler gönder
    ve savur rüzgâra,
    hiç hasat kaygısı olmadan aklında
    Seviyorum, Seviyorum, Seviyorum de;
    bağır, çağır, haykır hayata doğru
    Kapat sımsıkı gözlerini,
    Düşlerin İlkbahar...
    Yâr, mevsimlerin ne önemi var
    “Aşk” dediğin şey;
    Senin hissettiğin kadar...
    Necat Necdet Demircan
    www.antoloji.com/hissettigin-kadar-siiri

КОМЕНТАРІ •