Nerwice mam jakieś 6 lat. Ostatnio dokucza mi bardziej. Dlatego znowu zaczęłam szukać coś w tym kierunku. Trafiłam na Pana. Mam nadzieję, że dam sama radę się ogarnąć.
Walczę z lekami od 15lat. Od nie dawna zaczęłam szukać jakiejkolwiek pomocy i tak trafiłam tu.. I aż nie do wiary.. pierwszy mały spacer z córkami za mną bez osób towarzyszących.. czułam się jakbym zaczynała zyc na nowo.. genialne uczucie.. bardzo dziękuję. Wiem że będę z tym jiz żyć zawsze ale ta energia i spokój jakimi naładowały mnie te filmiki jest nie do opisania. Ps. Dziś dostałam od męża piłeczkę tenisowa, goooravo pozdrawiam i baaardzo dziekuje
@@yt203040 bywa różnie, zażywam adaptogeny i inne na prawdę w duzej mierze wyciszają moja głowę.. nauczyłam się żyć z lekami i powoli przestaję się bać..zajmuje głowę czym innym by nie dopuścić do siebie najgorszych myśli i o dziwo to działa choć brzmi banalnie.
@@pestka77 to cieszę się, że sobie radzisz 👍 Ale te trudne myśli dopuszczaj, a potem je przepuszczaj, bo ważne żeby ich nie unikać, bo one są Twoje, nawet jeżeli są takie trudne czy niechciane. Tak mówił p. Dominik, ale wiem to też z innych źródeł. Powodzenia! 🤗
Borykam się z depersonalizacją-derealizacją, atakami paniki i nieprzerwanym życiem w lęku spowodowanym tymi wcześniej wymienionymi. Pana filmiki bardzo mi pomagają w tym wszystkim, jest Pan niesamowitym i bardzo mądrym człowiekiem. Dziękuję - po prostu.
Witam, to co usłyszałem to 100 % prawdy i racji, oglądając niektóre filmy popadłem w paranoję, czy jestem chory psychicznie, miewam lęki, ataki paniki. Mam zaburzenie lękowe i ono będzie, często skacze z mosty ale widać w trakcie zamykam oczy, bo na te chwile jestem znów obsrany, tyle że z świadomością co mi jest. Chodzi o to że ciężko to wdrażać, i męczący jest stan. Podejście w filmach dobre, rzeczowe. Będę starał się oglądać że zrozumieniem i nie zwariować nie wmawiając se innych przypadłości.
Jesteś aniołem dzięki. To prawda na siłę w lęku nic nie zrobisz.I sobie nie dasz wytłumaczyć. I w danej sytuacji masz gdzieś czy to 200m czy 50m ...poprostu lęk odbiera Ci rozum i jeszcze z nim walczysz co daje efekt odwrotny.
Panie Dominiku. Czasem nie da rady inaczej. Kiedy człowiek już trzecią noc z rzędu przeleżał bez zmrużenia oka, a każda próba zaśnięcia kończy się poderwaniem ciała do góry, i pracuje się w tym nieprzytomnym stanie np. naliczając ludziom wypłaty.. niech Pan zrozumie. Przed czwartą taką nocą wezmę tabletkę, żeby w końcu spać. Metoda 5 kroków nie zadziałała tym razem, i zanim zdecyduję się ją przećwiczyć czwartą noc z rzędu, pójdę jednak po rozwiązanie "proşciejsze". Po to, aby nie oszaleć lub sobie czegoś nie zrobić,, szkoda dzieci. Jak się jest wyspanym, można znowu próbować akceptować i wpuszczać. Zwłaszcza, że przez błędy z zamroczenia, możemy już np. nie mieć pracy. Reasumując, w bardzo ciężkich stanach czasem to wzięcie doraźnie tabletki jest bardziej odpowiedzialne. Am I making sense? Pozdrawiam. Lubię Pana filmy. E
Myślę, że natura dąży do naturalnej równowagi, pytania zawierają odpowiedzi, a problemy to rozwiazania w przebraniu. Jak narobi Pani byków, wywalą Panią z roboty.. będzia Pani mogła odsypiać w dzień... :-)) pozdrowienia
A ja myślę i wiem że to działa trzeba się poddać temu całkowicie i powiedzieć sobie mam wyjebane na lęk co on mi może zrobić?nic poprostu nic przychodzi i odchodzi
Uwaga o przyczynach natręctw myślowych i jej genezie w dzieciństwie bardzo trafna 👏👏 w pełni zgadzam się z opinia o odwróceniu myślenia myśleniem. mało to efektywne. wiem bo to przerabiałem z sobą. Terapia act i uważność i długo długo nic👍💪 metody zaproponowane są w 100% skuteczne rezygnacja z „milutko” o to chodzi !!!
Przerobiłam wszystkie sposoby unikania lęku-nie zadziałało. Dopiero kiedy rzuciłam się w te 200 lub 2000 metrów w dół :))) udało się! Nie zrobiłam tego sama ktoś się musiał dużo nagadć, żebym uwierzyła, że to działa. I dzięki mu za to :) Pozdrawiam.
Pewnie, że moge. Mniej więcej rok zmagałam się ze stanami depresyjnymi, raz było lepiej raz gorzej, żyłam. Dopiero ataki paniki, ten ciagły lęk, strach przed starchem i te wszyatkie inne atrakcje, które pewnie każdy z Was zna, sprwiły, że zmusiłam się do pójścia na terapie i to był dobry pomysł. Dziś czuje się silniejsza a do lęku się uśmiecham. Żartuje z tego co kilka tygodni temu sprawiało, że w nocy mogłam przespać max 3 godziny i umierałam ze starchu. (Dalej skopiuje mój inny kometarz na podobne pytanie😉) Jak to zrobiłam, to duża zasługa tearpii ale też mojej własnej pracy nad soba. Bez siebie nie dałabym rady, bo lęk, strach i bezradność to właśnie moje emocje, od ktorych próbowałam uciekać. Kiedy uświadomiłam sobie, że nie warto bo to ja, to jest moje i bez sensu uciekać od siebie, zaakceptowałam to, pozwoliłam temu być, wcale nie jest to niczym przyjemnym, skręcało mnie od środka, błagałam niebiosa żeby to się w końcu skończyło... ale potem stało się coś dziwnego, to było... a ja pomyślalam, że jak już minie to będę tylko silniejsza , zawsze wierzyłam, że jak coś się w życiu dzieje to jest po coś. Ja czuje cały czas jak ten lęk za mna chodzi ale mówie mu teraz choć ze mna.... naucz mnie więcej. Dobrze mi z toba. Ja wiem jak to brzmi... ale ja serio tak myśle, lubię go bo daje mi siłe. Jest mój własny, to tylko ja. Nie jestem specem, ale myśle, że te wszystkie zaburzenia polegaja na tym, że gdzies tam w sobie nie akceptujemy jakies części siebie, to pewnie wynika z przeróżnych życiowych doświadczeń. Tak na pewno jest/było w moim przypadku. Dla mnie rzucić się z mostu to było poprosić o pomoc, przestać udawać,że dam radę ze wszystkim sama, wyegzekwować od innych odpowiedzielność za obowiazki, które nie sa tylko moje, powiedzieć do wiedzenia przeszłości, stanć twarza w twarz ze starchem, lękiem czy zwał jak zwał i powiedzieć mu jestem tu z toba i dalej idziemy razem! To moja interpretacja. Każdego z nas jest inny więc pewnie dla każdego z nas będzie znaczyło to coś innego ale myśle, że taktyka jest taka sama. Mam nadzieję, że jakoś Wam to pomoże przy okazji życze dużo siły, wierze, że znajdziecie sposób na siebie nigdy nie jest za późno! Pozdrawiam.
Szanowny Panie Staszku, korzystałam z terapii prowokatywnej. Moim terapeutą był Dominik Waszek, tak ten z filmu. Co mam powiedzieć polecam, skutecznie nauczył mnie się bać i mieć wyjebane, dosłownie ;))
Zostałam pobita, zostałam pobita, potem zostałam pobita do nieprzytomności. Moje ciało w momencie zagrożenia odtwarza te wydarzenia...byłam bitą, mam połamaną nogę, rękę, palce, dzganie mnie narzędziami, przypalano pradem. Moja macocha lala mnie ze swoim gahem i mówiła, że mnie zamorduje, że doprowadzi mnie do stanu, w którym popełnię samobójstwo, że zna takich ludzi, którzy mnie zamordują w karetce, była działaczka NKWD, powiedziała, że mnie zamknie w psychiatryku i mnie tam załatwi, mówiła, że zrobi że mnie psychicznie chorą.... Trzymałam się długo. Odcięłam się od niej. Okazało się, że jak traci nade mną kontrolę, dostaje ataków szału i wpada w psychozę. Po latach znęcania się nade mną, chyba reaguję na nią lekiem. Zrobiła takie rzeczy jeszcze, ze wszystkim się mózg lasuje. Jak tylko wracam do sytuacji tracę przytomność. 😢 Czy umie mi pan pomóc?
Jak boję się jeździć autobusem to chodzę piechotą... no nie da rady iść piechotą do innego miasta, boję się autobusem czy pociągiem to nie jadę wcale tak to wygląda.
Panie Dominiku. Bardzo prosze zeby nie kazal pan czekac dlugo na nastepnym odcinek. Niestety mieszkam za daleko i nie moge zapisac sie do pana jako pacjentka ale wyczekuje pana porad. Pozdrowiam serdecznie
PRO Therapy London - Dominik Waszek GQHP Powolutku tak powolutku zaczynam stosowac pana metode ale brakuje mi szczegolow. Pomyslec po ponad dwudziestu latach.. Ale nigdy za pozno. Czekam na nastepny odcinek i serdecznie dziekuje bo wiem ze pan ma absoluta racje
PRO Therapy London - Dominik Waszek GQHP Powolutku tak powolutku zaczynam stosowac pana metode ale brakuje mi szczegolow. Pomyslec po ponad dwudziestu latach ale nigdy nie jest za pozno. Czekam na nastepny odcinek i serdecznie dziekuje
Ja biorę leki od 27 lat i dupa i terapia też była i też dupa. A ostatnie pięć lat, to masakra. Hipnoterapia też nic nie dała. Po 27 latach jestem na początku. A był moment że 10 lat miałam naprawdę dobrych
6 lat o tym wiedzialem i dopiero w tamtym tygodniu padlem na ryj z lekiem odrzucenia, z lekiem turbukencji 5 lat temu padlem na ryj i teraz im bardziej trzesiectym jest zabawniej:)
Trafiłam tutaj z polecenia mojej mamy, której spodobał się ten filmik. I poniekąd się z Panem zgadzam w kilku kwestiach, natomiast oburzyło mnie to, w jaki sposób streściła Pan (kompletnie fałszywie) założenia terapii CBT. Jako pacjentka, która przeszła przez terapię CBT, która dosyć skutecznie rozprawiła się z moimi zaburzeniami lękowymi, muszę powiedzieć, że jest to po prostu nieprawdziwe. Kompletnie też nie rozumiem na jakiej pdostawie Pan ją stawia obok NLP (?!), co ma jedno z drugim wspólnego? Po pierwsze CBT ma wysoką pozycję w leczeniu zaburzeń lękowych ugruntowaną badaniami (najsilniej z wszystkich terapii), a Pan to podważa (bo coś się Panu wydaje, nie wiemy na jakiej podstawie oprócz Pana przekonań). Po drugie proszę sobie wyobrazić, że ja w ramach CBT przerabiałam w dużej mierze wlasnie to, o czym Pan pisze na samym końcu jako o "swoich" propozycjach radzenia sobie z lękiem. Także kompletnie nie rozumiem tych zarzutów do CBT, które - jak się okazuje - w praktyce uczy bardzo podobnych rzeczy. Nie do końca rozumiem też hasło o utracie nadziei na wyleczenie skoro chwali się Pan 80%-ową (swoją drogą ciekawe statystyki... prowadzi Pan jakieś badania?) skutecznością swoich praktyk. Ja rozumiem, że chodzi o to, żeby się tak nie schizować tym swoim zaburzeniem, żeby się nie nakręcać "JA MUSZĘ PRZESTAĆ SIĘ TAK CZUĆ", ale jednak brak nadziei na wyleczenie trochę się mija z logiką skoro reklamuje Pan terapię tychże zaburzeń.
No to po kolei... 1. Mowiac o CBT obydwoje mamy na myśli terapię behawioralno-poznawczą, tak? Uściślam, bo ostatnio dotarlo do mnie, ze w Polsce określa się tym mianem zupełnie inną terapię - tu może leżeć nieporozumienie. Jesli jednak mamy na myśli to samo CBT to jest ono niemal identyczne w zalożeniach do NLP, tyle że ładniej opakowane i "unaukowione". Podobieństwo dotyczy głównie roli myśli i myślenia jako alfy i omegi zaburzeń psychicznych. 2. Co do badań, to z tego co pamiętam skuteczność CBT była opiniowana wyłącznie przez Amerykańskie Towarzystwo Psychologiczne, majace opinię supermarketu z tego rodzaju opiniami. Pozytywny wynik jego analizy CBT wynika bardziej z bieżących potrzeb politycznych i ekonomicznych niż z jakichkolwiek innych względów (np danych). Pisalem o tym szerzej w książce, więc nie będę się rozgadywał... Co do moich badań, to tak - prowadzilem. Przez blisko 4 lata, na podstawie informacji zwrotnej od klientów. Bezposrednio po, potem po 3 i 6 miesiącach po zakończeniu terapii. Stąd te 80%. 3. Co do nadziei i jej utraty - jest ona niezbędna z 2 powodów. Po pierwsze sluży ona uzyskaniu neutralności wobec swojego zaburzenia (o czym Pani wspomina), po drugie - urealnieniu oczekiwań, co do naszego samopoczucia i ogólnego dobrostanu życiowego w przyszlości. A to jest jeden z kluczowych czynników decydujacych o trwalości efektów terapii - lęku szczególnie. Trochę to jest zbyt szeroki temat na jutubowy komentarz - może kiedyś wyjaśnię to w osobnym filmie. Bardzo dziękuję za rzeczowy komentarz. Pozdrawiam.
@@SkutecznaTerapia Mojej córce kiedyś się zdarzyło, że w trakcie nocowania poza domem zwymiotowała i teraz już za każdym razem kiedy nocuje poza domem boi się, że będzie wymiotować. Przeradza się to oczywiście w ogromny lęk z wymiotami, bólem brzucha, biegunką, przyspieszoną akcją serca itp. Taki stan potrafi utrzymywać się nawet kilka godzin i nic nie pomaga...
U mnie ta choroba trwała jakieś 8 lat.Nie mam pojęcia jak to wszystko wytrzymałem.Lęk był permanetny ,od świtu do nocy.Chodziłem do psychologów, psychiatrów,hipnotyzerów,egzorcystów nawet hehe i nie pomógł mi w tym nikt.To był ciągły lęk przed lękiem,cały czas próbowałem uciec od niego myślami a to jeszcze bardziej go potęgowało.Nie da się od tego uciec,nie pomogą tutaj również żadne leki,planowanie dnia,medytacje czy jak czytałem ostatnio na durnych forach ziółka,oczyszczanie organizmu itp...Bałem się również,że to Bóg karze mnie tym lękiem, bo nie żyje zgodnie z wiarą :).JEDYNY SPOSÓB WYJŚCIA Z TEJ CHOROBY TO ZAAKCEPTOWANIE TEGO LĘKU.Pamiętam na samym końcu choroby jak powiedziałem sobie DOŚĆ!!!Zacząłem celowo prowokować te myśli a nie jak do tej pory próbowałem o nich nie myśleć i uciekać.Bałem się również Boga jak wcześniej wspomniałem (mimo modlitw,błagania na kolanach mi nie pomógł)i powiedziałem do niego dosłownie:"Pierdole cię,jak chcesz to przychodź i mnie rozpierdol,mam już w dupie co ze mną będzie i twoje kary jebane,piekło czy niebo".Jak zcząłem tą "wojnę" z samym sobą,Bogiem,szatanem etc to ku mojemu zdumieniu lęki zaczynały słabnąć z minuty na minutę.Nigdy nie zapomnę tego momentu swojego życia,te 8 lat choroby były piekłem,każda minuta lęku była wiecznością.Jak dla mnie męka Jezusa na krzyżu(jeżeli w ogóle coś takiego miało miejsce) była niczym w porównaniu z moją męką,oddałbym wtedy wszystko żebym mógł się z nim zamienić.Minęło już jakieś 10 lat od mojego wyjścia z tej choroby i jakoś już to do mnie nie wraca.Dodam jeszcze żeby w czasie choroby starać się nie pić kawy,herbaty,alkoholu i nie palić papierosów.Wiem,że jest z tym ciężko,ale te substancje podnoszą napięcie.Uważam,że ten pan wie o czym mówi,gdyż jak zrozumiałem sam przez to przeszedł i tylko tacy ludzie są dla mnie autorytetami a nie jacyś uczeni w piśmie,którzy tylko się o tym naczytali.Żałuje,że nie trafiłem w swoim życiu na tego człowieka,bo pewnie moja męka trwałaby dużo krócej.Pozdrawiam wszystkich chorych i życzę szybkiego wyjścia z tej matni...
Jestem zdumiona jak wiele osob z otoczenia bierze leki od psychiatry, a nie chce pracować nad sobą, czy choćby zacząć od ziół, po braniu leków okazuje się że nie jestesmy w stanie bez nich funkcjonować.
Witam panie Dominiku, sporo osób z zaburzeniami lękowymi odczuwa paniczny lęk przed smiercia i przemijaniem.Boimy się chorób i bolu. Może udałoby się opowiedzieć o nerwicy hipochondrycznej? Jak się zabrac za leczenie tego typu lęku? Wiem ze osiowe objawy są podobne, jednak ja osobiście doświadczam najcięższych ataków leku gdy mi coś fizycznie dolega i wówczas szukam kolejnych chorób, a właściwie chce się upewnić ze ich nie mam i zamieniam życie rodziny w wieczna przychodnie😞
napadów lęku miałem tyle,że już w 95% opanuje to moment poprzez psychikę powtarzam sobię że to moja głowa nic mi nie będzie i przechodzi..albo wystarczy spojrzeć na leki lub kropla nerwosolu w gębie i już mózg mój reaguję natychmiast wręcz kwestia sekund i odchodzi lęk... ale bywały takie że nie mogłem tego opanować i musiałem szprycować alproxem wtedy dopiero pomagało... leczyłem doxepinem przez 6 miesiecy i nie miałem żadnych obiaw przez 6 lat do momentu kiedy zaczołem brać używki i nawrót czyli panowie i panie trzeźwość i będzie git... nie oszukujmy się większość nerwic z napadami jest od nadużywania leków i używek + stres mówię prawdę Panie Dominiku?proszę o komentarz mojego przypadku pozdrawiam
Świetne! Wykonuje od lat te wszystkie uniki aby tylko lęku nie czuć. W konsekwencji nie odczuwam go na codzień, w normalnym funkcjonowaniu. Jest tylko napięcie wewnętrzne. Lęk uruchamia się u mnie jedynie gdzieś na górze tj. balkon, góra, wysoko zawieszone schody(im bardziej maczali w tym palce ludzie, tym większy lęk). Czy morał z tego taki, że mam tam iść i na górze wykonać 5 kroków? Dobrze myślę? Czy jakoś inaczej sprowokować wystąpienie lęku? Pozdrawiam
Dzień dobry, czy można się u Pana umówić na wizytę online w celu diagnozy? Podesle w skrócie moje objawy: Proszę o poradę, po 7 latach wróciły mi Stany lękowe. 3 miesiące temu po przebytej grypie zaczęły mi doskwierać stany lękowe. Zacząłem codziennie po przebudzeniu skanować ciało i otoczenie, co chwilę mierzenie ciśnienia. Stany lękowe minęły na tydzień (wyjazd do Włoch- zrobiłem 3800km samochodem). Po powrocie nagle wszystko się nasiliło , odralnienia, ataki paniki strach że coś mi się stanie, cały czas myślę o tym jak się będę czuł i co mi jest. Po przebudzeniu nie myślę o niczym innym jak tylko jak się będę czuł, czy będę miał lęki, zawroty głowy itd. żadnych innych mysli. Cały czas się nakręcam że zwariuje lub coś mi się stanie lub tak mi zostanie. Nie mam żadnych objawów somatycznych. Badania krwi rozszerzone w porządku. Cały czas natrętne myśli i lęk o zdrowie. Proszę o poradę co robić, nie chcę brać żadnych leków. Jakie zioła lub co pomaga na stany lękowe i czy to na pewno są stany lękowe(nie mam żadnych urojeń i omamów). Bardzo boję się żeby nie zwariować, psycholog stwierdzil nerwicę lękową.
Od kilku dni mam taka ciężkość na sercu, tak mi ciężko na klatce piersiowej,ciężko się oddycha. Byłam 2 razy na EKG,mówią że serce jest ok. Podejrzewam że odezwała się moja nerwica i pokazała mi swój nowy objaw. Czy mam rację??? Stresujace jest to uczucie, jak się go pozbyć??? Pozdrawiam wszystkich nerwicowcow.
Witam! W jaki sposób mam sobie radzić z moim jednym konkretnym lękiem na temat śmierci że to nieuniknione, myślę o tym jak to będzie wyglądało, co będzie moimi dziećmi że je też to spotka. Dołuje mnie wszystko i kojarzy się wszystko że śmiercią, dorastające dzieci, choroby, jak widzę starsza Panią lub pana to myśl że im niewiele zostało mam wrażenie że to się stanie już zaraz że życie mi przez palce ucieka. Jak z tym walczyć?
Pani Ewo... Śmierć to mój ulubiony temat, ale nie dam się skusić na poradę :-))). Powiem tylko, żeby się Pani nie przejmowała - śmierć to coś, co dotyczy wyłącznie innych ;-)). A tak serio, poszukałbym terapii, najlepiej prowokatywnej. Pozdrawiam.
Wszyscy o tym gadajA, ale nikt nie mówi co robic. Dla mnie mówienie typu, że jesteś silna dasz radę to może działać na dziecko w podstawówce...nich ktoś powie co robic żeby tego gowna nie mieć..jestem na terapi i słyszę takie teksty jakieś koło paniki, ale to i tak nic nie zmienia. Jestem już na terapii od sierpnia
@@twohalves6652 mój stan uległ znaczącej poprawie od tamtego czasu, nie mam problemu z wyjściem rowerem np na siłownie 3km odemnie, kiedy rok temu wyjście na drugie osiedle kończyło się atakiem paniki.
Mam agorafobie boje się jeździć wszystkimi pojazdami przez pandemie straciłem prace nie stać mnie na leczenie i nie mam nawet ubezpieczenia jakieś pomysły co zrobić ?
Chciałabym zwrócić tylko uwagę że nie wszystkie afrimację można wrzucić do kosza z napisem pop "pomocówki" szereg z nich polega na przywoływaniu poczucia lęku, wywołaniu go w ciele i tak naprawdę dla mnie to jest własnie ta konfrontacja o której mówisz. Nie jestem też specjalistką w tym temacie ale np. techniki uwalniania emocji Hawkinsa choć traktują o emocjach mają lekkie zabarwienie tego o czym mówisz, więc znowu, wrzucanie pracy z emocjami do worka z napisem "shit" też nie do końca jest dobre.
10 lat trwało, żebym poszedł do lekarza. A kolejne się leczę. I wiem, że się nie wyleczę. Ale to nie ma znaczenia, bo nie umiem się cieszyć, nie umiem zrelaksować, potrafię trwać pomiędzy obowiązkami.
Jarek - to wszystko OK. Po to sa właśnie leki: żeby nadal spełniać obowiązki, pracować, kupować, płacić podatki, być dobrym dla innych i jakoś dożyć do końca. To się wszystkim opłaca. No... prawie wszystkim 😉.
PRO Therapy London - Dominik Waszek GQHP Owszem. Ale mam Parkinsona i uszkodzony zespół pozapiramidowy, więc skupiam się na córce. Ale gdy będzie mnie stać, to niech mi Pan uwierzy, skorzystam z Pańskiej pomocy. Dziękuję za te filmy, bo dają do myślenia. Pozdrawiam serdecznie.
Jarek - no to zmienia postać rzeczy. Dzięki za dobre słowo, odezwij się do mnie prywatnie, jeśli potrzebujesz - kasą się nie przejmuj na razie. Pozdrawiam serdecznie.
Czy to nie jest tak że stojąc na moście tu i teraz skacząc na bungee odczuwamy STRACH bo swego rodzaju zagrożenie jest żeczywiste,namacalne oczywiscie skoki zazwyczaj sa bezpieczne ale zagrozenie jakies istnieje. A dopiero wyobrażenie sobie sytuacji co będzie jak lina pęknie itd czujemy LĘK poprzez to że lęk jest efektem naszej wyobraźni o danej sytuacji a nie ona sama w sobie. Sytuacja sama w sobie tu i teraz budzi strach a lęk jest następstwem tego co myślimy i jak wyobrażamy sobie tą sytuację. I dopiero jak skoczymy i przekonamy sie ze zagrozenia niema i to doświadczenie w pozytywny sposób zapisze się w naszej podświadomości przy następnych skokach będziemy odczuwać coraz mniej lęku. Czyli jak wyobrazimy sobie kiedy pójdziemy do hipermarketu to coś nam się stanie to czujemy lęk a poprzez pójście tam przekonamy swoja podswiadomosc ze zagrozenia nie ma i za kazdym nastepnym razem lęku bedzie mniej oczywiście jak nagle zgaśnie światło to się wystraszymy i poczujemy strach tak nagle a lęk będzie wtedy jak wyobrazimy sobie że w ciemności to pewnie zje nas POTWÓR ...Oczywiscie strach i lęk to emocje które żądzą się praktycznie tymi samymi prawami aktywują AUN itd z jedną różnicą że lęk jest tylko w naszej wyobraźni i aktywuja go nasze myśli a strach jest tu i teraz w danej sytuacji...Panie Dominiku proszę o wyjaśnienie i pana ocenę
Czy ja Panu wyglądam na doktora...? :-)) Tak serio: nie jestem lekarzem, nie wypowiadam się na temat leków, proszę zapytać lekarza, który ją Panu przepisał. Pozdrowienia.
Witam Całkiem przypadkowo wszedłem na Panama kanał szukając czegoś o lęku Zdążyłem przesłuchać kilka pana filmów między innymi ten usłyszałem w filmie że pregabalina uzależnia jestem na maksymalnej dawce pregabaliny Proszę mi powiedzieć czy faktycznie pregabalina uzależnia ta jak pan twierdzi? Jest to jakoś naukowo udowodnione?
Dzień Dobry, Myślę, że najbezpieczniej będzie zapytać o to lekarza, który ją Panu przepisał. Przypuszczam, że pewnie bardziej ufa Pan jemu niż gościowi z internetu, prawda?... :-)
No, ale ja np. nie mam problemu z unikaniem miejsc, w których miałam ataki lęku. On dopada mnie w momencie kiedy nic się nie dzieje, nie mam nawet stresu i jak z tym sobie poradzić?
@@SkutecznaTerapia Jutro mialam umawiac wizyte do jakiegos psychologa bo ostatnio duzo gorzej sie czuje Ale znalazlam Pana tutaj i chyba sie wstrzymam dopoki nie obejrze wszystkich filmikow Pana Tydzien temu odstawilam Andepin który bralam 9 lat Chce spróbowac nauczyc sie sama kontrolowac swoje emocje Ech zobaczymy...Lub dalej brac tabletki i jak Pan to rewelacyjnie metaforycznie ujął nie bac sie patrzec w przepasc ale tez nie slyszec spiewu ptaków dookoła Odpalam Pana kolejny filmik Jak bede niewyspana to z Pana winy;););)Pozdrawiam
Dziękuję za bardzo wartościowy materiał. Nie mogę się doczekać na kolejne filmy z Pana udziałem :) jak Pan ocenia Terapię Akceptacji i Zaangażowania ACT opisana szerzej w książce W pułapce myśli. Jak skutecznie poradzić sobie z depresją, stresem i lękiem autorstwa Hayes Steven C., Smith Spencer. Czy to podejście terapeutyczne jest bliższe Pana poglądom?
Dzień dobry! Od jakiegoś czasu zmagam się z zaburzeniami lękowymi, mój lęk jest raczej uogólniony, ale największą rolę ma rak, boję się tej choroby, chociarz od zawsze jestem okazem zdrowie, w mojej rodzinie nikt nigdy na niego nie chorował, ale wszystko mi o nim przypomina, reklama w TV, fundacja na rzecz chorych, sama podświadomie przygotowuję się na to, że niedługo umrę. Chodzę na terapię od niedawna, narazie niewiem co robić. Mogłabym prosić o poradę?
Skychu Production - hmmmm... mój ulubiony temat:-)))) Spróbuj najpierw sama: tego, o czym mówię w filmach. Jak się nie uda to napisz mi maila. 2-3 sesje i powinnaś mieć to z głowy.
Lęk nigdy nie pojawia się bez przyczyny... może trzeba głębiej go poszukać, ale może też być tak, że masz lęk przed samym lękiem (przed odczuwaniem lęku) ja tak mam 😢
Linia leczenia przez psychiatrów jest opłakana w skutkach.Najbardziej uwidacznia siè w momencie odstawiania antydepresantów.Żaden lekarz nie informuje pacjentów o ewentualnym syndromie odstawiennym.
Nie wiem czy to przez derealizacje czy ssri. Ja ogólnie jestem dziwnym przypadkiem, bo odkąd zapaliłem marihuanę czuję derealizacje nawet kiedy nie czuje lęku. Z filmu wnioskuję, że przez ssri taki ptaszek czy piękny krajobraz nas już tak nie cieszy jak przed braniem.
@@rupiik - no generalnie tak, choć opinie na temat przyczyn tzw derealizacji są dosyć różne i podzielone. Ta, do ktorej ja się przychylam jest taka, że derealka pojawia się gdy "nie czujesz" świata wokół Ciebie. Pomijajac oczywiście przypadki wmówionej derealizacji - ale to inny temat :-)). A nie czujesz świata, gdy nie chcesz czuć pewnych emocji z nim związanych - raczej tych mniej przyjemnych. SSRI - o ile jesteś w grupie ludzi, na ktorych one działają - rzeczywiście mogą Ci w tym pomóc, obniżając poziom wrażliwości. No ale to bardzo ogólna opinia - nie wiem jak to jest w Twoim konkretnym przypadku. Pozdrowienia:-)
U mnie jest tak że cały czas, w większym bądź mniejszym stopniu czuję, że coś z moja percepcją jest nie tak. Mam tak odkąd zapaliłem marihuanę i dostałem ataku paniki, wtedy była najsilniejsza.
Mam klaustrofobie i nie umiem przejść rezonansu. Mam gruczolaka przytarczyc, nie idzie go zlokalizować, boję się operacji, chodzę o kuli bo on powoduje bol kości. Trzeba bardzo dlugo czekac na operacje a to grozna choroba.Nie radzę sobie z lękiem
Panie Dominiku jeśli tak mogę do pana mówić... Mam takie pytanie do pana.Jak przestać kontrolować własny oddech? Zacznę od początku. Mam na imię Bartek i mam nerwicę od 10 lat.Spontaniczne napady paniki, głównie w kościele. Czemu tam??? Bo właśnie w kościele miałem tych napadów najwięcej.Zawsze uciekam jak coś się zaczyna, lub liczę coś co znajduje się na ścianie lub ławce. Tak to ucieczka od tego co powinienem czuć. Ogólnie jestem Chipohondykiem i boję się o swoje zdrowie. Zaczęło się od brania narkotyków w młodości.Brałem amfetaminę i to sporo.Kiedyś przywalilem za dużo i to był początek mojej nerwicy. Pierwszy atak paniki i później lęk przed kolejnym napadem. Tak zaczął się mój epizot z zanurzeniem łąkowym.Nigdy nie byłem u psychiatry.Całą walkę podjąłem sam. Bałem się nawet pogrzebów, bo kojarzyło mi się to ze śmiercią.... Moją śmiercią. Dziś pokonałem większość barier, które sam sobie postawiłem. Jak? Świadomym wchodzeniem w te sytuacje. Czy pomogło? Tak.! Nie ukrywam że dzięki pana pomocy.Jedno co mi zostało to puścić kontrolę. I to jest sprawa numer jeden by wyjść z tego błędnego koła.Nie ukrywam że siedzę w izolacji z rodziną i to było punktem zapalnym i stanem zagrożenia. Zrobiłem wszystkie badania łącznie z cholterem i wysiłkowym. Wyniki? Palacz od 20 lat może biegać maratony 😉Jedynie lęk przed covid, który przeszedłem jak katarek przyprawił mnie o lekki nawrót zaburzenia.Zaczęłam sprawdzać jak głęboki mam oddech.Śmieszne jest to że akceptacją na moje wcześniejsze objawy praktycznie pozbyłem się lęku. Źle powiedziałem, bo pozbyć się to unikać, a tego nie chcę robić. Proszę o odpowiedź na to proste pytanie.Choć trudne... I za razem proste wedle Pana wykładów. Puść kontrolę. Wiem to. Tylko czasem trudno to zrobić. Pozdrawiam Pana i dziękuję za to zet pan jest.
Dzieki za komentarz. Nie znam całej Pana sytuacji, więc trudno mi się jednoznacznie wypowiedzieć, ale oto, co na gorąco przychodzi mi do głowy... 1. Zamiast zakładać, że coś jest z Panem nie w porządku, zacząłbym od wizyty u lekarza i zrobienia badań - sprawdzenia tej wydolności oddechowej, która Pana niepokoi. Spirometria - o ile w dobie pandemii ją wykonują - albo wizyta u lekarza, który pana osłucha i oceni z zewnątrz, czy cos Panu jest czy nie. 2. Jeśli to nie pomoże - i tylko w takim przypadku, jeśli z Pana płucami wszystko jest w porządku - proszę spróbować kontrolować swój oddech BARDZIEJ. Przez cały czas, nie zapominając o tym ani na chwilę. Proszę sprawdzić, jak długo da Pan radę i na jakie będą wyniki Pana eksperymentu. 3. Jeśli i to nie pomoże, proszę pomyśleć nad terapią, bo okazjonalne ataki paniki, o których Pan wspomina, mogą chyba świadczyć, że jakiś problem jednak jest - choć oczywiście świetnie sobie Pan z nim radzi. Pozdrawiam serdecznie. 😄
@@SkutecznaTerapia Myślę że z moimi płucami jest wszystko w porządku. Skąd wnioski? Gdy zajmę czymś innym swą uwagę automatycznie przestaję kontrolować to odczucie. Więc wniosek jest jeden... Mimo że inne objawy ustąpiły jeden pier.... Wirus rozchwiał mój świat prawie że od nowa. Jednak świadomość, że przez takie coś mam dostać nowego objawu zaburzenia daje mi bardziej logiczny obraz tego co się znowu dzieje. Myślę że kolejny raz akceptacja ma tu kluczowe znaczenie.Czyli odwrócenie uwagi od danego objawu przerywa to odczucie. Kolejny raz wniosek jest następujący... Osoby z zaburzeniem mają największy problem w tym, że nie potrafią wyjść z siebie. Tak to odbieram. Sam po sobie widzę że jestem w środku. Oglądam tv czy robię coś co nie wymaga zbytniego zaangażowania w coś co bardziej mnie absorbuje powoduje częste zaglądanie w głąb siebie... Czyli zaczynamy skanować nasze ciało. Sprawdzać czy aby wszystko jest jakie powinno być.To jest błąd jaki popełniamy.Paść na mordę i odpuścić. Zaczynam wreszcie rozumieć o co w tym chodzi.Umysł osoby z zaburzeniem jest rozregulowany przez ciągle napięcie i adrenalinę.Byle puknięcie to już powód do dalszego skanu.Słusznie pan mówi by mieć w dupie jak się w danym momemcie czujemy. Egocentryzm w zanurzeniu to podstawa złego samopoczucia.Sam po sobie wiem,gdy zaczynam się skupiać na odczuciach płynących z ciała zaczynam źle się czuć. Obręcz wokół głowy, osłabienie, zmęczenie i stan depresyjny. To jest Egocentryzm w nerwicy i to dzięki panu mam już za sobą. Pomyśli pan..... Niezły świr mi się tu trafił 🤣🤣Po prostu po tylu latach zaczynam to rozumieć. Puść kontrolę,płyń i zaakceptuj swój chwilowy epizot. Bo to tylko epizot a nie wyrok na całe życie. Oglądałem dużo materiałów na ten temat i to właśnie dzięki panu dochodzę do zdrowia.Łysy jest wielki 💪
@@blues148 - masz rację: MYŚLISZ, że z płucami jest OK i MYŚLISZ, że chodzi o odwrócenie uwagi i MYŚLISZ, że to czy tamto... I teraz tak... 1. Jest duża różnica między tym, co myślisz a tym, co wiesz. 2. Gdybyś WIEDZIAŁ, że z płucami wszystko jest OK, to byśmy tu dziś nie pisali. Ale Ty myślisz, że jest... a potem pewnie, że może nie jest, a potem o czymś innym sobie pomyślisz, albo się zajmiesz i myślisz o czymś jeszcze innym... i tak do usranej. To właśnie myśli nie dają Ci spokoju i właśnie z myślami masz kłopot. Dlatego to, że coś myślisz - daruj szczerość - nie ma większego znaczenia. 3. Skoro jednak w myśleniu jesteś dobry i masz duże doświadczenie, to myśl. Dużo i często. O tym, co najgorsze. Zobaczysz, co myśli wtedy zrobią :-))) I przekonasz się na sobie, ile są warte. Pozdrowienia i powodzenia.
Kiedy wpuszcze do siebie lęk, będę czuć go w sobie, to nie zemdleje? Niw umre ? Takie jest wlasnie wrazenie jak on przychodzi i tego się chyba kazdy boi, prosze o odp ;)
Ok, sprobuje 😀 jak jestes przed skokiem na bungee to sie mega boisz, skaczesz - straciles kontrole na ta chwile, zrobiles to, sukces, mimo ze skaczac bales sie, dales rade i juz wiesz jak to jest 😀 i nastepnym razem jak bedziesz skakał to wiesz juz jak to jest 😀
Agnieszko, można skorzystać z terapii u mnie, można kupić książkę, w której sporo wyjaśniam, można też korzystać z video i pracować z lękiem samemu, ale... porad nie udzielam. Przykro mi. Porady nie działają :-))
W sensie chcialam opowiedziec swoja historie bo nie jestem pewna czy to lęk tak po prostu do mnie przyszedl, czy przez moje zaburzenia hormonalne a blizej to prolaktyna - ktorej nadmiar ma objawy jak w depresji, nerwicy, lek, niepokoj, biore lek od miesiaca, mam juz w normie ale czasem czuje ten lęk, i nie wiem sama czy to sie uspokoi bo jeszcze pare miesiecy bede brala te leki, czy to ten lęk niespowodowany tym hormonem 😀 ale pewnie tak czy siak warto z nim sie zaprzyjaznic
Mów sobie, że już to miałeś i dałeś radę spróbuj wziąć wdech i zatrzymaj na jakieś 7 sekund. Ja niestety zawsze biorę tabletkę hydroksyzyne 10mg na uspokojenie i tak po 10 min jest poprawa. No i najważniejsze mówić sobie te teksty typu nic Ci nie bedzie wszystko jest dobrze itd
@@SkutecznaTerapia właśnie co z tymi 20 procenta i, nie to że na siłę szukam, ale poprostu dla nich trzeba dłuższej terapii? Czy poprostu pacjent jest tak ciężki że to beznadziejny przypadek lub ma inne zaburzenia niż lękowe?
Kochany rozmowco. Mam 41 lat. Od 20 lat biore depresanty w bardzo bardzo malej dawce ale biore. Chciałbym przestac je brać, niestety nic z tego. Kiedyś zastosowalem owy "skok na bandzi" mianowicie, balem się nawet wejsc do samochodu a co dopiero do autobusu czy pociagu. Zacząłem sam nad soba pracować. Pozwalac lękowi wejsc we mnie itd...troche udalo się gdyz odwazylem się nawet latac samolotem. Bylem nawet w Tajlandii 10 godz lotu. Niestety ten Lęk zawsze jest zawsze wraca czucie ze zaraz cos się stanie złego itd. Smutno.....
Dzień dobry. Ja od ponad pół roku uczestniczę w sesjach psychoterapii psychodynamicznej. Jakie ma Pan zdanie na temat tej psychoterapii? Jest dobrze, bo od 2 miesięcy jestem czysty - czyli bez leków. Niestety wcześniej byłem pod opieką psychiatry i tylko wypisywał kolejne recepty na mój stan lękowy. Po zakończeniu tej terapii i odstawieniu leków, po 2 miesiącach zaczęło się od nowa. Bo jak wiemy, leki to tylko przykrywka. Teraz zdarzają się lekkie stany lękowe ale wpadłem w drugą skrajność. Za nic nie chce poddać się zwykłym lekom. Wolę istnieć w tym stanie lękowym i czekać aż samo przejdzie. To męczące bardzo. Ale czy dobrze robię? Czy mając np xanax, propranolol lub np zwykły bez recepty lek na stany stresowe powinienem z nich korzystać? Bo obawiam się, że jak już je wezmę to znów przegram. Mimo iż przecież pomogą na chwilę. Obecnie zacząłem od 2 miesięcy biegać i to mi bardzo pomaga. Ale od dwóch tygodni jestem na zwolnieniu lekarskim i zero biegania ....ale i stany lękowe wracają. Godzę się na nie... ale czy wspierać się lekami w takich stanach? Pozdrawiam i dziękuję za filmy. Często Pana słucham i to pomaga.
Kochani, nie mogę Wam powiedzieć, czy macie brać leki, czy nie - nie jestem lekarzem, nie mam takich kompetencji. Polecam jednak zdobyć więcej informacji o tym, jak które z nich działają, jakie mają działania niepożądane i porównać je z kryteriami diagnostycznymi "schorzeń", na które Państwo cierpicie - to bardzo wesołe doświadczenie bywa czasami :-))) Trochę więcej o diagnozach mówię tutaj: ua-cam.com/video/EJKA3z-Ca-g/v-deo.html
PRO Therapy London - Dominik Waszek GQHP Dziękuję za odpowiedź. Bardziej się zastanawiam czy sięgnięcie po lek to dobre rozwiązanie skoro przez już długi okres udawało mi się bez niego funkcjonować. Ktoś kiedyś powiedział że leki są dla ludzi. Ale dla mnie ostatnio to ich wzięcie to walka z samym sobą. Zawsze sobie tłumacze że dam bez nich radę. Jestem silny a jednocześnie znam już na tyle siebie, że wiem czego się spodziewać. Ale ten strach czasami jest przytłaczający. Zwłaszcza myśli, że to może nie jest stan lekowy, a coś gorszego...
Nie rozumiem jednego. Przyjąć, że lęk nas nie opuści nigdy, żeby nas opuścił? Czyli można sie pozbyć z życia lęku, czy jesteśmy na niego skazani do końca życia. A co myślisz o podejściu "trzeba robić to, czego się najbardziej boimy" (lub raczej lękamy, bo strach to jednak przyjaciel wobec prawdziwych zagrożeń )
Każdy z nas jest inny... Nie ma złotego środka, który zadziała na każdego w ten sam sposób. Terpaia, leki nic nie pomogą dopóki sami nie podejmiemy rękawic. Lęk to naturalny odruch człowieka nazywany choroba, zaburzeniem itd. Wiem jedno po latach życia z nerwica lekowa, że da się to opanować i ograniczyć na tyle że dzieje się to raz w roku czy tam dwa, a wcześniej były dni, że dwa razy dziennie. Praca nad sobą to podstawa i zmiany, zmiany, zmiany czyli zmiany podejścia do życia i sytuacji od wstania z łóżka przez sex i relacje z ludźmi. Im więcej miłych i przyjemnych chwil tym mniej ataków. Im więcej stresu im więcej zamawiania się i uzalania nad sobą tym więcej leku. Autor tłumaczy to bardzo fajnie na podstawie skoku na bungie... Dopóki nie zmienisz czegoś nie zrobisz to będziesz stał w miejscu i dawał się atakować lekowi nie podnosząc gardy. Pamiętaj lek i Ty to jedno cialo!
Panie Domniku szkoda tylko, że w takim fajnym filmiku podaje Pan mylące informacje odnośnie psychoterapii. W szczególności dziwi krytyka terapii behawioralno-poznawczej, ponieważ w dalszej części filmiku sam Pan wskazuje na konieczność zmiany sposobu myślenia człowieka w lęku. Mówi Pan, że decydując się na utratę kontroli trzeba uwierzyć, że ludzie, którzy zabezpieczyli skok zrobili to dobrze. Czyli żeby odpuścić kontrolę trzeba umieć zauważyć w danej sytuacji to, co może świadczyć o jej bezpieczeństwie. Np. że jest jakaś lina, że są ludzie godni zaufania, że sytuacja skoku na bungee nie jest tożsama z rzuceniem w przepaść bez zabezpieczenia. To właśnie robi terapia poznawcza, zmienia poznanie ale nie w taki uproszczony sposób jak Pan to przedstawia. Przede wszystkim pomaga rozeznać prawdopodobieństwo zagrożenia które człowiek przeżywa. W pewnych okolicznościach lepiej żeby człowiek nie skakał na bugee, żeby zrobił to co mu mówi lęk i wycofał się z tej aktywności. Problem jest jednak wtedy kiedy człowiek czuje sie jakby miał skoczyć na bugee a w rzeczywistości ma przejść przez ulicę. Czuje się jakby był 200 m nad ziemią a w rzeczywistości stoi na krawężniku Takiego lęku człowiek ma nie słuchać i wejść w sytuację pomimo tego wewnętrznego ostrzeżenia. Zmiana myślenia nie ma iść w kierunku zaprzeczania rzeczywistości a wręcz przeciwnie w kierunku urealniania myślenia. Po to aby znaleźć siłę właśnie do odpuszczenia kontroli i z tym się zgadzam w 100% to jest kluczowe zgodzić się na objawy, na lęk, pozwolić sobie czuć co się czuje i jednocześnie robić swoje. Iść do supermarketu, wychodzić z domu, rozmawiać z ludźmi, żyć
Pani Elżbieto, Bardzo dziękuję za komentarz. Nie wiem, czy mi starczy miejsca, żeby odpowiedzieć...:-) Po primo, w pełni się z Panią zgadzam, gdy chodzi o teorię. Gdyby tylko CBT w praktyce taka i tak działała... mielibysmy po kłopocie. Co więcej - uważam CBT za bardzo użyteczne narzędzie wobec wielu problemów. Używam jej elementów chętnie, gdy chodzi o zmianę pracy, trudne decyzje etc. Ale nie wobec problemów klinicznych, a szczególnie nie wobec zaburzeń lękowych lub depresyjnych. A oto dlaczego... 1. Bo ludzie, którzy się boją, nie są głupi. Są wariatami, ale nie są głupi i gdy czegoś się boją, to najczęściej to JEST realne i rzeczywiste. Gdy stoję przed tym krawężnikiem i boję się przejść przez ulicę, to nie dlatego, że coś mi się "wydaje", ale dlatego, że coś wiem. Wiem np, że ludzie NAPRAWDĘ codziennie giną przechodząc przez ulicę, NAPRAWDĘ jeżdżą po pijaku, lub pod działaniem rozmaitych narkotyków, wiem że NAPRAWDĘ istnieją gówniarze, którym się wydaje, że są nieśmiertelni za kółkiem i ludzie zdekoncentrowani np kłótnią z żoną, czy szefem; nie mówiąc już o terrorystach, którzy wjeżdżają ciężarówkami w tłum przechodniów CELOWO! Myślę, że naprawdę mogę zginąć i ... mam absolutną rację, bo to jest możliwe i realne. Tak samo działa to w supermarketach, samolotach etc. Co więcej - jest jeszcze gorzej, bo choćbym zrobił wszystko, co tylko możliwe, i tak nie mogę mieć pewności, że tego uniknę. I to JEST REALNOŚĆ, nie "ograniczające nas przekonanie". Jeśli więc załapię sie na sesję CBT i "procedurkę", to w większości wypadków wyjdę z niej z takim oto wyborem: Albo na siłę uwierzę w jakieś pierdoły, że świat jest bezpiecznym miejscem pełnym wspaniałych, sympatycznych ludzi... albo będę czuł się coraz gorzej. A ponieważ bardzo chcę sie poczuć lepiej (i płacę za terapię!) MUSZĘ zacząć myślec inaczej, więc MUSZĘ kontrolować swoje myśli, myśleć pozytywnie etc. I wtedy albo jest lepiej przez chwilę, póki utrzymam kontrolę, albo też - jesxcze gorzej - udaje mi się utrzymywać kontrolę i mój lęk nasila się proporcjonalnie do tej kontroli. 2. CBT, jak i jej siostrzane kalki, opierają się na przekonaniu, że emocje tworzą MYŚLI i nic innego i należy zmieniać myśli, żeby lepiej się czuć. Ja uważam, że często z naszym myśleniem wszystko jest OK, a lęk powoduje np sytuacja, w jakiej się znajdujemy lub otoczenie, praca, etc. Jeśli więc uwierzę, że to z moimi MYŚLAMI (percepcją) coś jest nie tak, to raczej nie zacznę zmieniać tych warunków, pokonując swój lęk krok po kroku. Zamiast tego pewnie zacznę dużo myśleć o swoich myślach i uciekać w ten proces od tego, co czuję... Tak to przynajmniej z mojej praktyki wynika. Pozdrawiam serdecznie :-)
M. M. ... ZAWSZE - i powtórzę raz jeszcze - ZAWSZE boimy się konkretnej rzeczy. Możemy różnie ten strach przeżywać, z różną intensywnością, możemy nie wiedzieć czego się boimy, albo nie rozumieć dlaczego akurat tego, ale ZAWSZE boimy się czegoś konkretnego i - zazwyczaj - czegoś, co realnie może nam zagrozić. Oczywiście wszystkim w tej grze opłaca się uważać inaczej, ale to nie zmienia faktu :-))
M. M. - Istnieje. Na jakiejś podstawie trzeba przepisywać leki, więc musi istnieć :-)). Diagnozowanie czegokolwiek, co dotyczy głowy (psychiki, samopoczucia) to jest bardzo umowna sprawa. Jedyne, na czym lekarz może się oprzeć, to tylko to co zrozumie z tego, co mu powie pacjent. Jak sie przewrócisz i boli Cię noga - robią Ci rentgen i widzą: czy złamana, jak i w którym miejscu. Jak Cię boli brzuch, robią USG, macają, naciskają i na tej podstawie diagnozują. Z łbem tak się nie da, więc w praktyce wizyta u psychiatry (który za malo zarabia, jest wq***wiony i ma dosyć) trwa 7 minut: diagnoza, prochy i wypad do roboty, na raty zarabiać...:-)) Trudno w takich warunkach stwierdzić, co naprawdę Ci jest... Tym bardziej, że coś, co ma w nazwie przymiotnik "general" - z definicji nie może być jakieś szczególnie określone. Jeśli sie boisz, to masz swoje powody. One mogą się wydawać niedorzeczne: innym ludziom, a nawet Tobie, ale nie ma co od nich uciekać i wmawiać sobie, że lęk to jakaś "anomalia", bezsensowna i nieracjonalna reakcja, z którą trzeba walczyć, bo nie powinno jej być. Tak uważam.
Panie Dominiku. Mam bardzo ważne pytanie. Z moją psychoterapeutką doszliśmy do sedna, że mam lęki przez moje dzieciństwo (ojciec alkocholik) I pani psychoterapeutka stwierdziła, że dopóki mieszkam z rodzicami to lęki mogą nie zniknąć.....znikną wtedy kiedy się wyprowadze. Zgadza Pan się z tym? Obecnie największe lęki mam w sklepach jak stoje w kolejce, w pociągach, tramwajach, lub jak dojeżdżam autem z kolegami do pracy. Czy taki bardziej lęk społeczny.
Panie Tomku, Pana psychoterapeutka wie o Pana sytuacji więcej niż ja i skoro tak twierdzi - pewnie ma ku temu podstawy. Jeśli takie rozwiązanie jest w Pana przypadku możliwe, przypuszczam, że Panu nie zaszkodzi. Nie wiem natomiast, czy wyprowadzka z domu wystarczy? Jeśli zostanie Pan w tej samej miejscowości, wciąż będzie Pan miał do czynienia z tymi samymi miejscami, ulicami itd. Może więc powinien się Pan wyprowadzić zupełnie gdzieś indziej, do innego miasta? Pytanie, czy to wystarczy? Wtedy też bedzie Pan miewał do czynienia z ludźmi, którzy mówią tym samym językiem, który też może się Panu kojarzyć z traumatycznymi doświadczeniami i to również może podświadomie wywoływać lęk... Więc może musi Pan wyjechać za granicę, gdzie ludzie mówią innym językiem. Pytanie, czy to wystarczy, bo przecież wciąż będą tam ludzie mający dwie ręce, dwie nogi i głowę - czyli dokładnie tacy sami, jak ci, którzy - jak się domyślam - spowodowali Pana traumę. W takim wypadku jedynym rozsądnym i logicznym rozwiązaniem wydaje się jakaś bezludna wyspa na Pacyfiku... o ile oczywiście nie będzie tam zwierząt podobnych do tych, które zna Pan z dzieciństwa... Rozumie Pan dokąd zmierzamy, idąc tym tokiem rozumowania...? A tak bardziej serio: zmiana warunków to zwykle JEST dobry pomysł - o ile jest Pan na to gotowy i jeśli oczywiście jest to realne rozwiązanie. Sądzę, że psychoterapeutka, z którą Pan pracuje, miała na myśli to, że wyprowadzka może pomóc, ułatwić Panu sprawę i trochę zminimalizować objawy, a nie ostatecznie rozwiązać problem. Druga i BARDZO WAŻNA rzecz: nie upierałbym się przy tym "lęku społecznym" w Pana przypadku. Z tego, co Pan pisze wydaje mi się, że problem dotyczy raczej sytuacji, w których "musi" Pan być, z których nie może Pan uciec lub się wydostać - takich "no way out". Zadałbym sobie pytanie, kiedy czuł się Pan podobnie po raz pierwszy, złapał pierwsze wspomnienie, które przyjdzie Panu do głowy i od niego właśnie zaczął szukanie przyczyn... Mam nadzieję, że to jakoś Panu pomoże. Pozdrawiam serdecznie:-)
Wszystkich Państwa, którzy nie zgadzacie się z moimi opiniami na temat lęku i jego terapii, bardzo proszę o nie umieszczanie w komentarzach reklam swoich produktów i usług. Usuwam takie komentarze - z ciężkim sercem czasami, bo aż się prosi o jakąś sensowną dyskusję na ten temat - właśnie ze względu na treści reklamowe. Nie umieszczajcie ich a będziemy rozmawiać. Szczególnej uwadze p. Leszczyńskiej to polecam. Dzięki i pozdrawiam.
A co Pan myśli o tym CBD czy to sciema mógłby Pan taki temat poruszyć ponieważ wielce oznajmuja że to złoty środek A tyle ludzi cierpi na nerwice to dziwne że złoty środek nie pomaga
Nerwice mam jakieś 6 lat. Ostatnio dokucza mi bardziej. Dlatego znowu zaczęłam szukać coś w tym kierunku. Trafiłam na Pana. Mam nadzieję, że dam sama radę się ogarnąć.
Uwielbiam Pana. Pomógł Pan mi BARDZO. RAZ JESZCZE DZIĘKUJĘ!!
Bardzo mi Pan pomogl . Duzo bardziej niz tabletki i ziola ktore stosowalam i psychoterapueuci w Polsce . Serdecznie dziekuje .Pozdrowienia .
Brawo!takie prawdziwe podejście do psychiki ludzkiej musi pomóc.dziękuje:)Oby więcej takich terapeutów
ale się ubawiłam z tej genialnej wizualizacji, usmiech mi nie schodził z twarzy, Będę stosowała pana zasady, może mi przejdzie
pięknie dziękuję za wykład
Jestem pod wielkim wrażeniem .. bardzo potrzebny i pomocny wyklad. Z nadzieją dla siebie lajkuję subskrybuję i czekam na więcej.. Pozdrawiam👍
Walczę z lekami od 15lat. Od nie dawna zaczęłam szukać jakiejkolwiek pomocy i tak trafiłam tu.. I aż nie do wiary.. pierwszy mały spacer z córkami za mną bez osób towarzyszących.. czułam się jakbym zaczynała zyc na nowo.. genialne uczucie.. bardzo dziękuję. Wiem że będę z tym jiz żyć zawsze ale ta energia i spokój jakimi naładowały mnie te filmiki jest nie do opisania. Ps. Dziś dostałam od męża piłeczkę tenisowa, goooravo pozdrawiam i baaardzo dziekuje
hej, Pestka! Jak Ci się udaje teraz ?
@@yt203040 bywa różnie, zażywam adaptogeny i inne na prawdę w duzej mierze wyciszają moja głowę.. nauczyłam się żyć z lekami i powoli przestaję się bać..zajmuje głowę czym innym by nie dopuścić do siebie najgorszych myśli i o dziwo to działa choć brzmi banalnie.
@@pestka77 to cieszę się, że sobie radzisz 👍 Ale te trudne myśli dopuszczaj, a potem je przepuszczaj, bo ważne żeby ich nie unikać, bo one są Twoje, nawet jeżeli są takie trudne czy niechciane. Tak mówił p. Dominik, ale wiem to też z innych źródeł. Powodzenia! 🤗
@yt203040 0om
Dziekuje panu❤❤❤❤❤
Borykam się z depersonalizacją-derealizacją, atakami paniki i nieprzerwanym życiem w lęku spowodowanym tymi wcześniej wymienionymi. Pana filmiki bardzo mi pomagają w tym wszystkim, jest Pan niesamowitym i bardzo mądrym człowiekiem. Dziękuję - po prostu.
Ja tym bardziej. Bardzo mi miło.
Witam, to co usłyszałem to 100 % prawdy i racji, oglądając niektóre filmy popadłem w paranoję, czy jestem chory psychicznie, miewam lęki, ataki paniki. Mam zaburzenie lękowe i ono będzie, często skacze z mosty ale widać w trakcie zamykam oczy, bo na te chwile jestem znów obsrany, tyle że z świadomością co mi jest. Chodzi o to że ciężko to wdrażać, i męczący jest stan. Podejście w filmach dobre, rzeczowe. Będę starał się oglądać że zrozumieniem i nie zwariować nie wmawiając se innych przypadłości.
Jesteś aniołem dzięki.
To prawda na siłę w lęku nic nie zrobisz.I sobie nie dasz wytłumaczyć. I w danej sytuacji masz gdzieś czy to 200m czy 50m ...poprostu lęk odbiera Ci rozum i jeszcze z nim walczysz co daje efekt odwrotny.
Panie Dominiku. Czasem nie da rady inaczej. Kiedy człowiek już trzecią noc z rzędu przeleżał bez zmrużenia oka, a każda próba zaśnięcia kończy się poderwaniem ciała do góry, i pracuje się w tym nieprzytomnym stanie np. naliczając ludziom wypłaty.. niech Pan zrozumie. Przed czwartą taką nocą wezmę tabletkę, żeby w końcu spać. Metoda 5 kroków nie zadziałała tym razem, i zanim zdecyduję się ją przećwiczyć czwartą noc z rzędu, pójdę jednak po rozwiązanie "proşciejsze". Po to, aby nie oszaleć lub sobie czegoś nie zrobić,, szkoda dzieci. Jak się jest wyspanym, można znowu próbować akceptować i wpuszczać. Zwłaszcza, że przez błędy z zamroczenia, możemy już np. nie mieć pracy. Reasumując, w bardzo ciężkich stanach czasem to wzięcie doraźnie tabletki jest bardziej odpowiedzialne. Am I making sense? Pozdrawiam. Lubię Pana filmy. E
Myślę, że natura dąży do naturalnej równowagi, pytania zawierają odpowiedzi, a problemy to rozwiazania w przebraniu. Jak narobi Pani byków, wywalą Panią z roboty.. będzia Pani mogła odsypiać w dzień...
:-)) pozdrowienia
@@SkutecznaTerapiapm
@@Ela-dz4bc am
A ja myślę i wiem że to działa trzeba się poddać temu całkowicie i powiedzieć sobie mam wyjebane na lęk co on mi może zrobić?nic poprostu nic przychodzi i odchodzi
zajebisty gosc
Czekam z niecierpliwością na kolejne filmiki.
Wierzę Panu. Czyli jestem ja i jest obok moj lęk lub lęki. Dla mnie wazna jest ta świadomość którą właśnie otrzymalam. I za to dziękuję.
Bardzo ciekawie co Pan mówi i zabawnie o dziwo.
Wartościowy filmik!
Panie Dominiku , dokładnie o tym samym mówi terapia ACT. :) Pozdrawiam
Bardzo ciekawy kanał. W zrozumiały sposób tłumaczy Pan zagadnienia, które czasem są zbyt mocno analitycznie wykładane.
Super komtent!
w końcu coś madrego.dziekuje:)
Uwaga o przyczynach natręctw myślowych i jej genezie w dzieciństwie bardzo trafna 👏👏 w pełni zgadzam się z opinia o odwróceniu myślenia myśleniem. mało to efektywne. wiem bo to przerabiałem z sobą. Terapia act i uważność i długo długo nic👍💪 metody zaproponowane są w 100% skuteczne rezygnacja z „milutko” o to chodzi !!!
Jest Pan super
Super,,ciesze sie ze moge pana posluchac,,,tematyka bliska memu sercu,,,leki mi nie pomagaja byc moze pana filmiki pomoga mi zyc,,
Dzień dobry
Ja robiè uniki,i omijam wszystko czego sie boję.
Myślałam,że mam już to za sobą.A to wciąż wraca.Strach!!!
Przerobiłam wszystkie sposoby unikania lęku-nie zadziałało. Dopiero kiedy rzuciłam się w te 200 lub 2000 metrów w dół :))) udało się! Nie zrobiłam tego sama ktoś się musiał dużo nagadć, żebym uwierzyła, że to działa. I dzięki mu za to :) Pozdrawiam.
Joanna O. Hej mozesz troche wiecej o tym opowiedziec? Ja tu dalej stoje i buduje ten domek a slyszalem, ze tam na dole fajnjej jest.
Możesz napisać więcej, proszę, jak wyglądał twój przykład? :)
Pewnie, że moge. Mniej więcej rok zmagałam się ze stanami depresyjnymi, raz było lepiej raz gorzej, żyłam. Dopiero ataki paniki, ten ciagły lęk, strach przed starchem i te wszyatkie inne atrakcje, które pewnie każdy z Was zna, sprwiły, że zmusiłam się do pójścia na terapie i to był dobry pomysł. Dziś czuje się silniejsza a do lęku się uśmiecham. Żartuje z tego co kilka tygodni temu sprawiało, że w nocy mogłam przespać max 3 godziny i umierałam ze starchu. (Dalej skopiuje mój inny kometarz na podobne pytanie😉)
Jak to zrobiłam, to duża zasługa tearpii ale też mojej własnej pracy nad soba. Bez siebie nie dałabym rady, bo lęk, strach i bezradność to właśnie moje emocje, od ktorych próbowałam uciekać. Kiedy uświadomiłam sobie, że nie warto bo to ja, to jest moje i bez sensu uciekać od siebie, zaakceptowałam to, pozwoliłam temu być, wcale nie jest to niczym przyjemnym, skręcało mnie od środka, błagałam niebiosa żeby to się w końcu skończyło... ale potem stało się coś dziwnego, to było... a ja pomyślalam, że jak już minie to będę tylko silniejsza , zawsze wierzyłam, że jak coś się w życiu dzieje to jest po coś. Ja czuje cały czas jak ten lęk za mna chodzi ale mówie mu teraz choć ze mna.... naucz mnie więcej. Dobrze mi z toba. Ja wiem jak to brzmi... ale ja serio tak myśle, lubię go bo daje mi siłe. Jest mój własny, to tylko ja. Nie jestem specem, ale myśle, że te wszystkie zaburzenia polegaja na tym, że gdzies tam w sobie nie akceptujemy jakies części siebie, to pewnie wynika z przeróżnych życiowych doświadczeń. Tak na pewno jest/było w moim przypadku.
Dla mnie rzucić się z mostu to było poprosić o pomoc, przestać udawać,że dam radę ze wszystkim sama, wyegzekwować od innych odpowiedzielność za obowiazki, które nie sa tylko moje, powiedzieć do wiedzenia przeszłości, stanć twarza w twarz ze starchem, lękiem czy zwał jak zwał i powiedzieć mu jestem tu z toba i dalej idziemy razem! To moja interpretacja. Każdego z nas jest inny więc pewnie dla każdego z nas będzie znaczyło to coś innego ale myśle, że taktyka jest taka sama.
Mam nadzieję, że jakoś Wam to pomoże przy okazji życze dużo siły, wierze, że znajdziecie sposób na siebie nigdy nie jest za późno!
Pozdrawiam.
A moze pani powiedziec, z jakiej terapji pani kozystala? Czy to byl pan Dominik?
Szanowny Panie Staszku, korzystałam z terapii prowokatywnej. Moim terapeutą był Dominik Waszek, tak ten z filmu. Co mam powiedzieć polecam, skutecznie nauczył mnie się bać i mieć wyjebane, dosłownie ;))
Panie Dominiku pozdrawiam😀😀😀
Super gość.
Zostałam pobita, zostałam pobita, potem zostałam pobita do nieprzytomności. Moje ciało w momencie zagrożenia odtwarza te wydarzenia...byłam bitą, mam połamaną nogę, rękę, palce, dzganie mnie narzędziami, przypalano pradem. Moja macocha lala mnie ze swoim gahem i mówiła, że mnie zamorduje, że doprowadzi mnie do stanu, w którym popełnię samobójstwo, że zna takich ludzi, którzy mnie zamordują w karetce, była działaczka NKWD, powiedziała, że mnie zamknie w psychiatryku i mnie tam załatwi, mówiła, że zrobi że mnie psychicznie chorą.... Trzymałam się długo. Odcięłam się od niej. Okazało się, że jak traci nade mną kontrolę, dostaje ataków szału i wpada w psychozę. Po latach znęcania się nade mną, chyba reaguję na nią lekiem. Zrobiła takie rzeczy jeszcze, ze wszystkim się mózg lasuje. Jak tylko wracam do sytuacji tracę przytomność. 😢 Czy umie mi pan pomóc?
Jak boję się jeździć autobusem to chodzę piechotą... no nie da rady iść piechotą do innego miasta, boję się autobusem czy pociągiem to nie jadę wcale tak to wygląda.
Dziękuję
Dzięki 👍🤟
Dziękuję że jesteś
napady lęku miałem na ślinym kacu albo jak zapaliłem trawkę więc używki nie dla mnie oprucz papierosów tytoń uspokoja ...
Panie Dominiku. Bardzo prosze zeby nie kazal pan czekac dlugo na nastepnym odcinek. Niestety mieszkam za daleko i nie moge zapisac sie do pana jako pacjentka ale wyczekuje pana porad. Pozdrowiam serdecznie
Pani Elżbieto, dziękuję za dobre słowo. Coś się tu pojawi w przyszlym tygodniu. Pozdrawiam.
PRO Therapy London - Dominik Waszek GQHP Powolutku tak powolutku zaczynam stosowac pana metode ale brakuje mi szczegolow. Pomyslec po ponad dwudziestu latach.. Ale nigdy za pozno. Czekam na nastepny odcinek i serdecznie dziekuje bo wiem ze pan ma absoluta racje
PRO Therapy London - Dominik Waszek GQHP Powolutku tak powolutku zaczynam stosowac pana metode ale brakuje mi szczegolow. Pomyslec po ponad dwudziestu latach ale nigdy nie jest za pozno. Czekam na nastepny odcinek i serdecznie dziekuje
Ja biorę leki od 27 lat i dupa i terapia też była i też dupa. A ostatnie pięć lat, to masakra. Hipnoterapia też nic nie dała. Po 27 latach jestem na początku. A był moment że 10 lat miałam naprawdę dobrych
Pomoglo, dziekuje :).
Panie Dominiku jak mam pozbyć się tych myśli które w ostatnim czasie wywołują u mnie znów lęk.
Jest Pan inny mocno inny niż Pana koledzy próbuję w to wchodzić bo szukam pomocy. Dziękuję może to ratunek dla mnie. POZDRAWIAM
6 lat o tym wiedzialem i dopiero w tamtym tygodniu padlem na ryj z lekiem odrzucenia, z lekiem turbukencji 5 lat temu padlem na ryj i teraz im bardziej trzesiectym jest zabawniej:)
Aż tak popularne są napady lękowe w korku, autobusie, sklepach .. ?
Trafiłam tutaj z polecenia mojej mamy, której spodobał się ten filmik. I poniekąd się z Panem zgadzam w kilku kwestiach, natomiast oburzyło mnie to, w jaki sposób streściła Pan (kompletnie fałszywie) założenia terapii CBT. Jako pacjentka, która przeszła przez terapię CBT, która dosyć skutecznie rozprawiła się z moimi zaburzeniami lękowymi, muszę powiedzieć, że jest to po prostu nieprawdziwe. Kompletnie też nie rozumiem na jakiej pdostawie Pan ją stawia obok NLP (?!), co ma jedno z drugim wspólnego? Po pierwsze CBT ma wysoką pozycję w leczeniu zaburzeń lękowych ugruntowaną badaniami (najsilniej z wszystkich terapii), a Pan to podważa (bo coś się Panu wydaje, nie wiemy na jakiej podstawie oprócz Pana przekonań). Po drugie proszę sobie wyobrazić, że ja w ramach CBT przerabiałam w dużej mierze wlasnie to, o czym Pan pisze na samym końcu jako o "swoich" propozycjach radzenia sobie z lękiem. Także kompletnie nie rozumiem tych zarzutów do CBT, które - jak się okazuje - w praktyce uczy bardzo podobnych rzeczy. Nie do końca rozumiem też hasło o utracie nadziei na wyleczenie skoro chwali się Pan 80%-ową (swoją drogą ciekawe statystyki... prowadzi Pan jakieś badania?) skutecznością swoich praktyk. Ja rozumiem, że chodzi o to, żeby się tak nie schizować tym swoim zaburzeniem, żeby się nie nakręcać "JA MUSZĘ PRZESTAĆ SIĘ TAK CZUĆ", ale jednak brak nadziei na wyleczenie trochę się mija z logiką skoro reklamuje Pan terapię tychże zaburzeń.
No to po kolei...
1. Mowiac o CBT obydwoje mamy na myśli terapię behawioralno-poznawczą, tak? Uściślam, bo ostatnio dotarlo do mnie, ze w Polsce określa się tym mianem zupełnie inną terapię - tu może leżeć nieporozumienie.
Jesli jednak mamy na myśli to samo CBT to jest ono niemal identyczne w zalożeniach do NLP, tyle że ładniej opakowane i "unaukowione". Podobieństwo dotyczy głównie roli myśli i myślenia jako alfy i omegi zaburzeń psychicznych.
2. Co do badań, to z tego co pamiętam skuteczność CBT była opiniowana wyłącznie przez Amerykańskie Towarzystwo Psychologiczne, majace opinię supermarketu z tego rodzaju opiniami. Pozytywny wynik jego analizy CBT wynika bardziej z bieżących potrzeb politycznych i ekonomicznych niż z jakichkolwiek innych względów (np danych). Pisalem o tym szerzej w książce, więc nie będę się rozgadywał...
Co do moich badań, to tak - prowadzilem. Przez blisko 4 lata, na podstawie informacji zwrotnej od klientów. Bezposrednio po, potem po 3 i 6 miesiącach po zakończeniu terapii. Stąd te 80%.
3. Co do nadziei i jej utraty - jest ona niezbędna z 2 powodów. Po pierwsze sluży ona uzyskaniu neutralności wobec swojego zaburzenia (o czym Pani wspomina), po drugie - urealnieniu oczekiwań, co do naszego samopoczucia i ogólnego dobrostanu życiowego w przyszlości. A to jest jeden z kluczowych czynników decydujacych o trwalości efektów terapii - lęku szczególnie.
Trochę to jest zbyt szeroki temat na jutubowy komentarz - może kiedyś wyjaśnię to w osobnym filmie.
Bardzo dziękuję za rzeczowy komentarz. Pozdrawiam.
A co zrobic jak od dziecka czuje lęk? Spowodowany jest on przemoca ktorej dosiwadczalam w domu. Nie wiem jak to jest zyc bez lęku.
Mega to jest
Będzie coś o depresji i poczuciu niższości, niezaradności?
Chris Stewart - będzie i depresji. Niedługo. Cały cykl. Pozdrawiam.
@@SkutecznaTerapia czy mialrs kiedys nerwice?
Bardzo ciekawy wywiad tylko co w sytuacji gdy ktoś ma takie napady lęku podczas których np. wymiotuje, ciężko wtedy nie unikać stresujących miejsc.
Zawsze Pani wymiotuje, czy tylko od czasu do czasu to sie zdarza, np. zdarzylo się kiedyś i teraz się Pani boi, ze zdarzy się znowu?
@@SkutecznaTerapia Mojej córce kiedyś się zdarzyło, że w trakcie nocowania poza domem zwymiotowała i teraz już za każdym razem kiedy nocuje poza domem boi się, że będzie wymiotować. Przeradza się to oczywiście w ogromny lęk z wymiotami, bólem brzucha, biegunką, przyspieszoną akcją serca itp. Taki stan potrafi utrzymywać się nawet kilka godzin i nic nie pomaga...
Co Pan sądzi o książce" Umysł ponad nastrojem" Padesky Christine A., Greenberger Dennis ?
Mam bardzo dobra dla państwa wiadomość...
U mnie ta choroba trwała jakieś 8 lat.Nie mam pojęcia jak to wszystko wytrzymałem.Lęk był permanetny ,od świtu do nocy.Chodziłem do psychologów, psychiatrów,hipnotyzerów,egzorcystów nawet hehe i nie pomógł mi w tym nikt.To był ciągły lęk przed lękiem,cały czas próbowałem uciec od niego myślami a to jeszcze bardziej go potęgowało.Nie da się od tego uciec,nie pomogą tutaj również żadne leki,planowanie dnia,medytacje czy jak czytałem ostatnio na durnych forach ziółka,oczyszczanie organizmu itp...Bałem się również,że to Bóg karze mnie tym lękiem, bo nie żyje zgodnie z wiarą :).JEDYNY SPOSÓB WYJŚCIA Z TEJ CHOROBY TO ZAAKCEPTOWANIE TEGO LĘKU.Pamiętam na samym końcu choroby jak powiedziałem sobie DOŚĆ!!!Zacząłem celowo prowokować te myśli a nie jak do tej pory próbowałem o nich nie myśleć i uciekać.Bałem się również Boga jak wcześniej wspomniałem (mimo modlitw,błagania na kolanach mi nie pomógł)i powiedziałem do niego dosłownie:"Pierdole cię,jak chcesz to przychodź i mnie rozpierdol,mam już w dupie co ze mną będzie i twoje kary jebane,piekło czy niebo".Jak zcząłem tą "wojnę" z samym sobą,Bogiem,szatanem etc to ku mojemu zdumieniu lęki zaczynały słabnąć z minuty na minutę.Nigdy nie zapomnę tego momentu swojego życia,te 8 lat choroby były piekłem,każda minuta lęku była wiecznością.Jak dla mnie męka Jezusa na krzyżu(jeżeli w ogóle coś takiego miało miejsce) była niczym w porównaniu z moją męką,oddałbym wtedy wszystko żebym mógł się z nim zamienić.Minęło już jakieś 10 lat od mojego wyjścia z tej choroby i jakoś już to do mnie nie wraca.Dodam jeszcze żeby w czasie choroby starać się nie pić kawy,herbaty,alkoholu i nie palić papierosów.Wiem,że jest z tym ciężko,ale te substancje podnoszą napięcie.Uważam,że ten pan wie o czym mówi,gdyż jak zrozumiałem sam przez to przeszedł i tylko tacy ludzie są dla mnie autorytetami a nie jacyś uczeni w piśmie,którzy tylko się o tym naczytali.Żałuje,że nie trafiłem w swoim życiu na tego człowieka,bo pewnie moja męka trwałaby dużo krócej.Pozdrawiam wszystkich chorych i życzę szybkiego wyjścia z tej matni...
O Jezu czy to możliwe całkowicie pozbyć się nerwicy tak poprostu ?
Jestem zdumiona jak wiele osob z otoczenia bierze leki od psychiatry, a nie chce pracować nad sobą, czy choćby zacząć od ziół, po braniu leków okazuje się że nie jestesmy w stanie bez nich funkcjonować.
Witam panie Dominiku, sporo osób z zaburzeniami lękowymi odczuwa paniczny lęk przed smiercia i przemijaniem.Boimy się chorób i bolu. Może udałoby się opowiedzieć o nerwicy hipochondrycznej? Jak się zabrac za leczenie tego typu lęku? Wiem ze osiowe objawy są podobne, jednak ja osobiście doświadczam najcięższych ataków leku gdy mi coś fizycznie dolega i wówczas szukam kolejnych chorób, a właściwie chce się upewnić ze ich nie mam i zamieniam życie rodziny w wieczna przychodnie😞
Mam to samo, jest ciężko 😢
napadów lęku miałem tyle,że już w 95% opanuje to moment poprzez psychikę powtarzam sobię że to moja głowa nic mi nie będzie i przechodzi..albo wystarczy spojrzeć na leki lub kropla nerwosolu w gębie i już mózg mój reaguję natychmiast wręcz kwestia sekund i odchodzi lęk... ale bywały takie że nie mogłem tego opanować i musiałem szprycować alproxem wtedy dopiero pomagało... leczyłem doxepinem przez 6 miesiecy i nie miałem żadnych obiaw przez 6 lat do momentu kiedy zaczołem brać używki i nawrót czyli panowie i panie trzeźwość i będzie git... nie oszukujmy się większość nerwic z napadami jest od nadużywania leków i używek + stres mówię prawdę Panie Dominiku?proszę o komentarz mojego przypadku pozdrawiam
Ja biorę proszki od 6 lat i mino tego ostatnio napady wróciły... a odstawienie teraz proszków jest tak ciężkie jak te napady... błędne koło jakies
Tak się składa że też to mam
Świetne! Wykonuje od lat te wszystkie uniki aby tylko lęku nie czuć. W konsekwencji nie odczuwam go na codzień, w normalnym funkcjonowaniu. Jest tylko napięcie wewnętrzne. Lęk uruchamia się u mnie jedynie gdzieś na górze tj. balkon, góra, wysoko zawieszone schody(im bardziej maczali w tym palce ludzie, tym większy lęk). Czy morał z tego taki, że mam tam iść i na górze wykonać 5 kroków? Dobrze myślę? Czy jakoś inaczej sprowokować wystąpienie lęku? Pozdrawiam
Myśl o stracie nadzieji jest straszna chociaż kiedyś kilka razy po chwilę ją traciłam już
Dzień dobry, czy można się u Pana umówić na wizytę online w celu diagnozy? Podesle w skrócie moje objawy: Proszę o poradę, po 7 latach wróciły mi Stany lękowe. 3 miesiące temu po przebytej grypie zaczęły mi doskwierać stany lękowe. Zacząłem codziennie po przebudzeniu skanować ciało i otoczenie, co chwilę mierzenie ciśnienia. Stany lękowe minęły na tydzień (wyjazd do Włoch- zrobiłem 3800km samochodem). Po powrocie nagle wszystko się nasiliło , odralnienia, ataki paniki strach że coś mi się stanie, cały czas myślę o tym jak się będę czuł i co mi jest. Po przebudzeniu nie myślę o niczym innym jak tylko jak się będę czuł, czy będę miał lęki, zawroty głowy itd. żadnych innych mysli. Cały czas się nakręcam że zwariuje lub coś mi się stanie lub tak mi zostanie. Nie mam żadnych objawów somatycznych. Badania krwi rozszerzone w porządku. Cały czas natrętne myśli i lęk o zdrowie. Proszę o poradę co robić, nie chcę brać żadnych leków. Jakie zioła lub co pomaga na stany lękowe i czy to na pewno są stany lękowe(nie mam żadnych urojeń i omamów). Bardzo boję się żeby nie zwariować, psycholog stwierdzil nerwicę lękową.
Kłaniam się w pas.
To jaką terapię skończyć, żeby miało to sens?
Od kilku dni mam taka ciężkość na sercu, tak mi ciężko na klatce piersiowej,ciężko się oddycha. Byłam 2 razy na EKG,mówią że serce jest ok.
Podejrzewam że odezwała się moja nerwica i pokazała mi swój nowy objaw. Czy mam rację???
Stresujace jest to uczucie, jak się go pozbyć???
Pozdrawiam wszystkich nerwicowcow.
Witam! W jaki sposób mam sobie radzić z moim jednym konkretnym lękiem na temat śmierci że to nieuniknione, myślę o tym jak to będzie wyglądało, co będzie moimi dziećmi że je też to spotka. Dołuje mnie wszystko i kojarzy się wszystko że śmiercią, dorastające dzieci, choroby, jak widzę starsza Panią lub pana to myśl że im niewiele zostało mam wrażenie że to się stanie już zaraz że życie mi przez palce ucieka. Jak z tym walczyć?
Pani Ewo... Śmierć to mój ulubiony temat, ale nie dam się skusić na poradę :-))).
Powiem tylko, żeby się Pani nie przejmowała - śmierć to coś, co dotyczy wyłącznie innych ;-)).
A tak serio, poszukałbym terapii, najlepiej prowokatywnej.
Pozdrawiam.
mam to samo , te myśli odbierają mi siły do życia
Wszyscy o tym gadajA, ale nikt nie mówi co robic. Dla mnie mówienie typu, że jesteś silna dasz radę to może działać na dziecko w podstawówce...nich ktoś powie co robic żeby tego gowna nie mieć..jestem na terapi i słyszę takie teksty jakieś koło paniki, ale to i tak nic nie zmienia. Jestem już na terapii od sierpnia
Tutaj jest: ua-cam.com/video/4tDDbGq712Y/v-deo.html
Mam pytanie. Skoro siedząc w domu się nie boje, to dlaczego nawet wtedy mam derealizację?
Rupi i mam tak samo :p
Derealizacja jest wywoływana przez długotrwały stan lekowy. To nie jest tak, że teraz się nie boję to teraz nie mam.
Jak tam sytuacja u Ciebie? Derealizacja nadal jest ? Mam parę pytań.
@@twohalves6652 mój stan uległ znaczącej poprawie od tamtego czasu, nie mam problemu z wyjściem rowerem np na siłownie 3km odemnie, kiedy rok temu wyjście na drugie osiedle kończyło się atakiem paniki.
@@rupiik A jak radzisz sobie z derealizacją na codzien? Ja jej nie mam tylko gdy śpię
Mam agorafobie boje się jeździć wszystkimi pojazdami przez pandemie straciłem prace nie stać mnie na leczenie i nie mam nawet ubezpieczenia jakieś pomysły co zrobić ?
3 mgr w tym dwa w UK z psychologii a ten filmik i drugi o magicznym zakleciu mnie rozwalil. pytanie czy tu jest mowa o terapii psychodynamicznej?
I dobrze zrozumiałam, że Pan też to miał? Czy można wiedzieć jak długo ?
Chciałabym zwrócić tylko uwagę że nie wszystkie afrimację można wrzucić do kosza z napisem pop "pomocówki" szereg z nich polega na przywoływaniu poczucia lęku, wywołaniu go w ciele i tak naprawdę dla mnie to jest własnie ta konfrontacja o której mówisz. Nie jestem też specjalistką w tym temacie ale np. techniki uwalniania emocji Hawkinsa choć traktują o emocjach mają lekkie zabarwienie tego o czym mówisz, więc znowu, wrzucanie pracy z emocjami do worka z napisem "shit" też nie do końca jest dobre.
Panie doktorze mozna sobie wmówić derealizacje? Prosze o odpowiedź
10 lat trwało, żebym poszedł do lekarza. A kolejne się leczę. I wiem, że się nie wyleczę. Ale to nie ma znaczenia, bo nie umiem się cieszyć, nie umiem zrelaksować, potrafię trwać pomiędzy obowiązkami.
Jarek - to wszystko OK. Po to sa właśnie leki: żeby nadal spełniać obowiązki, pracować, kupować, płacić podatki, być dobrym dla innych i jakoś dożyć do końca.
To się wszystkim opłaca. No... prawie wszystkim 😉.
PRO Therapy London - Dominik Waszek GQHP Owszem. Ale mam Parkinsona i uszkodzony zespół pozapiramidowy, więc skupiam się na córce. Ale gdy będzie mnie stać, to niech mi Pan uwierzy, skorzystam z Pańskiej pomocy.
Dziękuję za te filmy, bo dają do myślenia.
Pozdrawiam serdecznie.
Jarek - no to zmienia postać rzeczy. Dzięki za dobre słowo, odezwij się do mnie prywatnie, jeśli potrzebujesz - kasą się nie przejmuj na razie.
Pozdrawiam serdecznie.
PRO Therapy London - Dominik Waszek GQHP dziękuję, będę pamiętał.
Czyli co ta nerwica nigdy nie minie bo nie ma nadziei
Czy to nie jest tak że stojąc na moście tu i teraz skacząc na bungee odczuwamy STRACH bo swego rodzaju zagrożenie jest żeczywiste,namacalne oczywiscie skoki zazwyczaj sa bezpieczne ale zagrozenie jakies istnieje. A dopiero wyobrażenie sobie sytuacji co będzie jak lina pęknie itd czujemy LĘK poprzez to że lęk jest efektem naszej wyobraźni o danej sytuacji a nie ona sama w sobie. Sytuacja sama w sobie tu i teraz budzi strach a lęk jest następstwem tego co myślimy i jak wyobrażamy sobie tą sytuację. I dopiero jak skoczymy i przekonamy sie ze zagrozenia niema i to doświadczenie w pozytywny sposób zapisze się w naszej podświadomości przy następnych skokach będziemy odczuwać coraz mniej lęku. Czyli jak wyobrazimy sobie kiedy pójdziemy do hipermarketu to coś nam się stanie to czujemy lęk a poprzez pójście tam przekonamy swoja podswiadomosc ze zagrozenia nie ma i za kazdym nastepnym razem lęku bedzie mniej oczywiście jak nagle zgaśnie światło to się wystraszymy i poczujemy strach tak nagle a lęk będzie wtedy jak wyobrazimy sobie że w ciemności to pewnie zje nas POTWÓR ...Oczywiscie strach i lęk to emocje które żądzą się praktycznie tymi samymi prawami aktywują AUN itd z jedną różnicą że lęk jest tylko w naszej wyobraźni i aktywuja go nasze myśli a strach jest tu i teraz w danej sytuacji...Panie Dominiku proszę o wyjaśnienie i pana ocenę
Panie Doktorze proszę o info czy pregabalina uzależnia? Bo różne opinie piszą ludzie, biore na nerwicę 2x75mg dziennie
Czy ja Panu wyglądam na doktora...? :-))
Tak serio: nie jestem lekarzem, nie wypowiadam się na temat leków, proszę zapytać lekarza, który ją Panu przepisał. Pozdrowienia.
Witam
Całkiem przypadkowo wszedłem na Panama kanał szukając czegoś o lęku
Zdążyłem przesłuchać kilka pana filmów między innymi ten usłyszałem w filmie że pregabalina uzależnia jestem na maksymalnej dawce pregabaliny
Proszę mi powiedzieć czy faktycznie pregabalina uzależnia ta jak pan twierdzi?
Jest to jakoś naukowo udowodnione?
Dzień Dobry,
Myślę, że najbezpieczniej będzie zapytać o to lekarza, który ją Panu przepisał. Przypuszczam, że pewnie bardziej ufa Pan jemu niż gościowi z internetu, prawda?... :-)
No, ale ja np. nie mam problemu z unikaniem miejsc, w których miałam ataki lęku. On dopada mnie w momencie kiedy nic się nie dzieje, nie mam nawet stresu i jak z tym sobie poradzić?
Prosze poogladać inne moje filmy - jest szansa, że znajdzie tam Pani coś dla siebie. Pozdrawiam.
😂
Rewelacyjnie się Pana słucha;)czy Pan prowadzi jakieś terapie prywatnie?
Szukajcie a znajdziecie ;-)
@@SkutecznaTerapia Jutro mialam umawiac wizyte do jakiegos psychologa bo ostatnio duzo gorzej sie czuje Ale znalazlam Pana tutaj i chyba sie wstrzymam dopoki nie obejrze wszystkich filmikow Pana Tydzien temu odstawilam Andepin który bralam 9 lat Chce spróbowac nauczyc sie sama kontrolowac swoje emocje Ech zobaczymy...Lub dalej brac tabletki i jak Pan to rewelacyjnie metaforycznie ujął nie bac sie patrzec w przepasc ale tez nie slyszec spiewu ptaków dookoła Odpalam Pana kolejny filmik Jak bede niewyspana to z Pana winy;););)Pozdrawiam
Hi, I'd like to know what is badzki. thank you.
Rachel Jade: I've got no clue :-))). Why?
Dziękuję za bardzo wartościowy materiał. Nie mogę się doczekać na kolejne filmy z Pana udziałem :) jak Pan ocenia Terapię Akceptacji i Zaangażowania ACT opisana szerzej w książce W pułapce myśli. Jak skutecznie poradzić sobie z depresją, stresem i lękiem autorstwa Hayes Steven C., Smith Spencer. Czy to podejście terapeutyczne jest bliższe Pana poglądom?
Ja dzięki tej terapii wyszedłem z nerwicy 💪💪💪
Dzień dobry! Od jakiegoś czasu zmagam się z zaburzeniami lękowymi, mój lęk jest raczej uogólniony, ale największą rolę ma rak, boję się tej choroby, chociarz od zawsze jestem okazem zdrowie, w mojej rodzinie nikt nigdy na niego nie chorował, ale wszystko mi o nim przypomina, reklama w TV, fundacja na rzecz chorych, sama podświadomie przygotowuję się na to, że niedługo umrę. Chodzę na terapię od niedawna, narazie niewiem co robić. Mogłabym prosić o poradę?
Skychu Production - hmmmm... mój ulubiony temat:-)))) Spróbuj najpierw sama: tego, o czym mówię w filmach. Jak się nie uda to napisz mi maila. 2-3 sesje i powinnaś mieć to z głowy.
PRO Therapy London - Dominik Waszek GQHP Bardzo dziękuję za szybką odpowiedź, napiszę maila jeśli będzie taka potrzeba :-)
no no ogladac telewizor chyba program no to ma sie lekka mozna depresje a co jesli lek jest bezprzyczynowy
Lęk nigdy nie pojawia się bez przyczyny... może trzeba głębiej go poszukać,
ale może też być tak, że masz lęk przed samym lękiem (przed odczuwaniem lęku)
ja tak mam 😢
Linia leczenia przez psychiatrów jest opłakana w skutkach.Najbardziej uwidacznia siè w momencie odstawiania antydepresantów.Żaden lekarz nie informuje pacjentów o ewentualnym syndromie odstawiennym.
info o objawach odstawienia można znaleźć w ulotce o leku
Nie mam takiego psychiatry .
Czyli SSRI (w moim przypadku paroksetyna) sprawiają, że mamy na wszystko wyjebane ale nie czujemy lęku?
A masz na wszystko wyjebane i nie czujesz lęku?
Nie wiem czy to przez derealizacje czy ssri. Ja ogólnie jestem dziwnym przypadkiem, bo odkąd zapaliłem marihuanę czuję derealizacje nawet kiedy nie czuje lęku. Z filmu wnioskuję, że przez ssri taki ptaszek czy piękny krajobraz nas już tak nie cieszy jak przed braniem.
@@rupiik - no generalnie tak, choć opinie na temat przyczyn tzw derealizacji są dosyć różne i podzielone. Ta, do ktorej ja się przychylam jest taka, że derealka pojawia się gdy "nie czujesz" świata wokół Ciebie. Pomijajac oczywiście przypadki wmówionej derealizacji - ale to inny temat :-)).
A nie czujesz świata, gdy nie chcesz czuć pewnych emocji z nim związanych - raczej tych mniej przyjemnych. SSRI - o ile jesteś w grupie ludzi, na ktorych one działają - rzeczywiście mogą Ci w tym pomóc, obniżając poziom wrażliwości.
No ale to bardzo ogólna opinia - nie wiem jak to jest w Twoim konkretnym przypadku.
Pozdrowienia:-)
@@SkutecznaTerapia wniesionej derealizacji? Na jakiej zasadzie to mogłoby działać?
U mnie jest tak że cały czas, w większym bądź mniejszym stopniu czuję, że coś z moja percepcją jest nie tak. Mam tak odkąd zapaliłem marihuanę i dostałem ataku paniki, wtedy była najsilniejsza.
Witam, czy zajmuje się Pan terapia selective mutyzm u dzieci - lek przed mówieniem ?
Dzień Dobry,pracuję wyłącznie z osobami dorosłymi, więc nie mogę Pani pomóc.
Pozdrawiam serdecznie
Mam klaustrofobie i nie umiem przejść rezonansu. Mam gruczolaka przytarczyc, nie idzie go zlokalizować, boję się operacji, chodzę o kuli bo on powoduje bol kości. Trzeba bardzo dlugo czekac na operacje a to grozna choroba.Nie radzę sobie z lękiem
Dasz rade nie ma co się bać wierzę w ciebie przecież nie jesteś miekki
Panie Dominiku jeśli tak mogę do pana mówić... Mam takie pytanie do pana.Jak przestać kontrolować własny oddech? Zacznę od początku. Mam na imię Bartek i mam nerwicę od 10 lat.Spontaniczne napady paniki, głównie w kościele. Czemu tam??? Bo właśnie w kościele miałem tych napadów najwięcej.Zawsze uciekam jak coś się zaczyna, lub liczę coś co znajduje się na ścianie lub ławce. Tak to ucieczka od tego co powinienem czuć. Ogólnie jestem Chipohondykiem i boję się o swoje zdrowie. Zaczęło się od brania narkotyków w młodości.Brałem amfetaminę i to sporo.Kiedyś przywalilem za dużo i to był początek mojej nerwicy. Pierwszy atak paniki i później lęk przed kolejnym napadem. Tak zaczął się mój epizot z zanurzeniem łąkowym.Nigdy nie byłem u psychiatry.Całą walkę podjąłem sam. Bałem się nawet pogrzebów, bo kojarzyło mi się to ze śmiercią.... Moją śmiercią. Dziś pokonałem większość barier, które sam sobie postawiłem. Jak? Świadomym wchodzeniem w te sytuacje. Czy pomogło? Tak.! Nie ukrywam że dzięki pana pomocy.Jedno co mi zostało to puścić kontrolę. I to jest sprawa numer jeden by wyjść z tego błędnego koła.Nie ukrywam że siedzę w izolacji z rodziną i to było punktem zapalnym i stanem zagrożenia. Zrobiłem wszystkie badania łącznie z cholterem i wysiłkowym. Wyniki? Palacz od 20 lat może biegać maratony 😉Jedynie lęk przed covid, który przeszedłem jak katarek przyprawił mnie o lekki nawrót zaburzenia.Zaczęłam sprawdzać jak głęboki mam oddech.Śmieszne jest to że akceptacją na moje wcześniejsze objawy praktycznie pozbyłem się lęku. Źle powiedziałem, bo pozbyć się to unikać, a tego nie chcę robić. Proszę o odpowiedź na to proste pytanie.Choć trudne... I za razem proste wedle Pana wykładów. Puść kontrolę. Wiem to. Tylko czasem trudno to zrobić. Pozdrawiam Pana i dziękuję za to zet pan jest.
Dzieki za komentarz. Nie znam całej Pana sytuacji, więc trudno mi się jednoznacznie wypowiedzieć, ale oto, co na gorąco przychodzi mi do głowy...
1. Zamiast zakładać, że coś jest z Panem nie w porządku, zacząłbym od wizyty u lekarza i zrobienia badań - sprawdzenia tej wydolności oddechowej, która Pana niepokoi. Spirometria - o ile w dobie pandemii ją wykonują - albo wizyta u lekarza, który pana osłucha i oceni z zewnątrz, czy cos Panu jest czy nie.
2. Jeśli to nie pomoże - i tylko w takim przypadku, jeśli z Pana płucami wszystko jest w porządku - proszę spróbować kontrolować swój oddech BARDZIEJ. Przez cały czas, nie zapominając o tym ani na chwilę. Proszę sprawdzić, jak długo da Pan radę i na jakie będą wyniki Pana eksperymentu.
3. Jeśli i to nie pomoże, proszę pomyśleć nad terapią, bo okazjonalne ataki paniki, o których Pan wspomina, mogą chyba świadczyć, że jakiś problem jednak jest - choć oczywiście świetnie sobie Pan z nim radzi.
Pozdrawiam serdecznie.
😄
@@SkutecznaTerapia Myślę że z moimi płucami jest wszystko w porządku. Skąd wnioski? Gdy zajmę czymś innym swą uwagę automatycznie przestaję kontrolować to odczucie. Więc wniosek jest jeden... Mimo że inne objawy ustąpiły jeden pier.... Wirus rozchwiał mój świat prawie że od nowa. Jednak świadomość, że przez takie coś mam dostać nowego objawu zaburzenia daje mi bardziej logiczny obraz tego co się znowu dzieje. Myślę że kolejny raz akceptacja ma tu kluczowe znaczenie.Czyli odwrócenie uwagi od danego objawu przerywa to odczucie. Kolejny raz wniosek jest następujący... Osoby z zaburzeniem mają największy problem w tym, że nie potrafią wyjść z siebie. Tak to odbieram. Sam po sobie widzę że jestem w środku. Oglądam tv czy robię coś co nie wymaga zbytniego zaangażowania w coś co bardziej mnie absorbuje powoduje częste zaglądanie w głąb siebie... Czyli zaczynamy skanować nasze ciało. Sprawdzać czy aby wszystko jest jakie powinno być.To jest błąd jaki popełniamy.Paść na mordę i odpuścić. Zaczynam wreszcie rozumieć o co w tym chodzi.Umysł osoby z zaburzeniem jest rozregulowany przez ciągle napięcie i adrenalinę.Byle puknięcie to już powód do dalszego skanu.Słusznie pan mówi by mieć w dupie jak się w danym momemcie czujemy. Egocentryzm w zanurzeniu to podstawa złego samopoczucia.Sam po sobie wiem,gdy zaczynam się skupiać na odczuciach płynących z ciała zaczynam źle się czuć. Obręcz wokół głowy, osłabienie, zmęczenie i stan depresyjny. To jest Egocentryzm w nerwicy i to dzięki panu mam już za sobą. Pomyśli pan..... Niezły świr mi się tu trafił 🤣🤣Po prostu po tylu latach zaczynam to rozumieć. Puść kontrolę,płyń i zaakceptuj swój chwilowy epizot. Bo to tylko epizot a nie wyrok na całe życie. Oglądałem dużo materiałów na ten temat i to właśnie dzięki panu dochodzę do zdrowia.Łysy jest wielki 💪
@@blues148 - masz rację: MYŚLISZ, że z płucami jest OK i MYŚLISZ, że chodzi o odwrócenie uwagi i MYŚLISZ, że to czy tamto...
I teraz tak...
1. Jest duża różnica między tym, co myślisz a tym, co wiesz.
2. Gdybyś WIEDZIAŁ, że z płucami wszystko jest OK, to byśmy tu dziś nie pisali. Ale Ty myślisz, że jest... a potem pewnie, że może nie jest, a potem o czymś innym sobie pomyślisz, albo się zajmiesz i myślisz o czymś jeszcze innym... i tak do usranej. To właśnie myśli nie dają Ci spokoju i właśnie z myślami masz kłopot. Dlatego to, że coś myślisz - daruj szczerość - nie ma większego znaczenia.
3. Skoro jednak w myśleniu jesteś dobry i masz duże doświadczenie, to myśl. Dużo i często. O tym, co najgorsze. Zobaczysz, co myśli wtedy zrobią :-))) I przekonasz się na sobie, ile są warte.
Pozdrowienia i powodzenia.
@@SkutecznaTerapia Myślę że to co myślę doprowadzi mnie do ataku paniki.Tyle warte, są te myśli.Kumam.Dziękuję za wszystko i pozdrawiam
Kiedy wpuszcze do siebie lęk, będę czuć go w sobie, to nie zemdleje? Niw umre ? Takie jest wlasnie wrazenie jak on przychodzi i tego się chyba kazdy boi, prosze o odp ;)
Agnieszka Sadowska - Spróbuj, co masz do stracenia? ;-)) Jak umrzesz, to z pewnością przestaniesz się bać...
Ok, sprobuje 😀 jak jestes przed skokiem na bungee to sie mega boisz, skaczesz - straciles kontrole na ta chwile, zrobiles to, sukces, mimo ze skaczac bales sie, dales rade i juz wiesz jak to jest 😀 i nastepnym razem jak bedziesz skakał to wiesz juz jak to jest 😀
Czy mozna do Pana napisac maila? Uzyskac platna oczywiscie porade?
Agnieszko, można skorzystać z terapii u mnie, można kupić książkę, w której sporo wyjaśniam, można też korzystać z video i pracować z lękiem samemu, ale... porad nie udzielam. Przykro mi. Porady nie działają :-))
W sensie chcialam opowiedziec swoja historie bo nie jestem pewna czy to lęk tak po prostu do mnie przyszedl, czy przez moje zaburzenia hormonalne a blizej to prolaktyna - ktorej nadmiar ma objawy jak w depresji, nerwicy, lek, niepokoj, biore lek od miesiaca, mam juz w normie ale czasem czuje ten lęk, i nie wiem sama czy to sie uspokoi bo jeszcze pare miesiecy bede brala te leki, czy to ten lęk niespowodowany tym hormonem 😀 ale pewnie tak czy siak warto z nim sie zaprzyjaznic
Czy to nic nie da oglądanie filmów słuchanie muzyki żeby zagłuszyć lęk??
Próbowałaś?
@@SkutecznaTerapia tak, działa na chwilę, poza tym obejrzałam Pana filmy w 2 dni 🙃💪
@@marcelinam487 no to widzisz...
22:59 A co jeśli budzę się z lękiem (np w nocy lub rano) i nie wiadomo jaka sytuacja wywołuje ten lęk?
Mów sobie, że już to miałeś i dałeś radę spróbuj wziąć wdech i zatrzymaj na jakieś 7 sekund. Ja niestety zawsze biorę tabletkę hydroksyzyne 10mg na uspokojenie i tak po 10 min jest poprawa. No i najważniejsze mówić sobie te teksty typu nic Ci nie bedzie wszystko jest dobrze itd
80% szans pokonania lęku, a co z pozostałymi 20%?
Pozostałe 20% pójdzie do piekła.
Haha pozdrowienia :)@@SkutecznaTerapia
@@SkutecznaTerapia właśnie co z tymi 20 procenta i, nie to że na siłę szukam, ale poprostu dla nich trzeba dłuższej terapii? Czy poprostu pacjent jest tak ciężki że to beznadziejny przypadek lub ma inne zaburzenia niż lękowe?
To nic nie da
Janusz Górski: To fantastycznie! O to nam tu właśnie chodzi!
Ok może spróbować
Eeee tam, bez sensu... To i tak nic nie da a Pan sie tylko namęczy...
Nie komentuje tylko uważnie słucham ma pan rację
Obiecujący wykład
Kochany rozmowco. Mam 41 lat. Od 20 lat biore depresanty w bardzo bardzo malej dawce ale biore. Chciałbym przestac je brać, niestety nic z tego. Kiedyś zastosowalem owy "skok na bandzi" mianowicie, balem się nawet wejsc do samochodu a co dopiero do autobusu czy pociagu. Zacząłem sam nad soba pracować. Pozwalac lękowi wejsc we mnie itd...troche udalo się gdyz odwazylem się nawet latac samolotem. Bylem nawet w Tajlandii 10 godz lotu. Niestety ten Lęk zawsze jest zawsze wraca czucie ze zaraz cos się stanie złego itd. Smutno.....
Tomi Gie - Rozmówco...???
być może dlatego że bierzesz depresanty tak się czujesz, spróbuj antydepresantow
Pregabalina uzależnia? Jezu ja ten lek biorę 2 lata codziennie, bo tak mam nakazane przez lekarza
Pregabaline nie uzależnia to nie benzo
Dzień dobry. Ja od ponad pół roku uczestniczę w sesjach psychoterapii psychodynamicznej. Jakie ma Pan zdanie na temat tej psychoterapii? Jest dobrze, bo od 2 miesięcy jestem czysty - czyli bez leków. Niestety wcześniej byłem pod opieką psychiatry i tylko wypisywał kolejne recepty na mój stan lękowy. Po zakończeniu tej terapii i odstawieniu leków, po 2 miesiącach zaczęło się od nowa. Bo jak wiemy, leki to tylko przykrywka. Teraz zdarzają się lekkie stany lękowe ale wpadłem w drugą skrajność. Za nic nie chce poddać się zwykłym lekom. Wolę istnieć w tym stanie lękowym i czekać aż samo przejdzie. To męczące bardzo. Ale czy dobrze robię? Czy mając np xanax, propranolol lub np zwykły bez recepty lek na stany stresowe powinienem z nich korzystać? Bo obawiam się, że jak już je wezmę to znów przegram. Mimo iż przecież pomogą na chwilę. Obecnie zacząłem od 2 miesięcy biegać i to mi bardzo pomaga. Ale od dwóch tygodni jestem na zwolnieniu lekarskim i zero biegania ....ale i stany lękowe wracają. Godzę się na nie... ale czy wspierać się lekami w takich stanach?
Pozdrawiam i dziękuję za filmy. Często Pana słucham i to pomaga.
Kochani, nie mogę Wam powiedzieć, czy macie brać leki, czy nie - nie jestem lekarzem, nie mam takich kompetencji. Polecam jednak zdobyć więcej informacji o tym, jak które z nich działają, jakie mają działania niepożądane i porównać je z kryteriami diagnostycznymi "schorzeń", na które Państwo cierpicie - to bardzo wesołe doświadczenie bywa czasami :-)))
Trochę więcej o diagnozach mówię tutaj: ua-cam.com/video/EJKA3z-Ca-g/v-deo.html
PRO Therapy London - Dominik Waszek GQHP Dziękuję za odpowiedź. Bardziej się zastanawiam czy sięgnięcie po lek to dobre rozwiązanie skoro przez już długi okres udawało mi się bez niego funkcjonować. Ktoś kiedyś powiedział że leki są dla ludzi. Ale dla mnie ostatnio to ich wzięcie to walka z samym sobą. Zawsze sobie tłumacze że dam bez nich radę. Jestem silny a jednocześnie znam już na tyle siebie, że wiem czego się spodziewać. Ale ten strach czasami jest przytłaczający. Zwłaszcza myśli, że to może nie jest stan lekowy, a coś gorszego...
Ja nie mogę tego oglądać bo w 15 min dostałem ataku lęku, przerażają mnie takie rzeczy.
Wcale się nie dziwie. To przecież są przerażające rzeczy. :-)
terrorystę z bombaju coś może przerazić ?😅
Nie rozumiem jednego.
Przyjąć, że lęk nas nie opuści nigdy, żeby nas opuścił?
Czyli można sie pozbyć z życia lęku, czy jesteśmy na niego skazani do końca życia.
A co myślisz o podejściu "trzeba robić to, czego się najbardziej boimy" (lub raczej lękamy, bo strach to jednak przyjaciel wobec prawdziwych zagrożeń )
:-)) ....sprawdź.
Każdy z nas jest inny... Nie ma złotego środka, który zadziała na każdego w ten sam sposób.
Terpaia, leki nic nie pomogą dopóki sami nie podejmiemy rękawic. Lęk to naturalny odruch człowieka nazywany choroba, zaburzeniem itd. Wiem jedno po latach życia z nerwica lekowa, że da się to opanować i ograniczyć na tyle że dzieje się to raz w roku czy tam dwa, a wcześniej były dni, że dwa razy dziennie.
Praca nad sobą to podstawa i zmiany, zmiany, zmiany czyli zmiany podejścia do życia i sytuacji od wstania z łóżka przez sex i relacje z ludźmi. Im więcej miłych i przyjemnych chwil tym mniej ataków. Im więcej stresu im więcej zamawiania się i uzalania nad sobą tym więcej leku. Autor tłumaczy to bardzo fajnie na podstawie skoku na bungie... Dopóki nie zmienisz czegoś nie zrobisz to będziesz stał w miejscu i dawał się atakować lekowi nie podnosząc gardy. Pamiętaj lek i Ty to jedno cialo!
Panie Domniku szkoda tylko, że w takim fajnym filmiku podaje Pan mylące informacje odnośnie psychoterapii. W szczególności dziwi krytyka terapii behawioralno-poznawczej, ponieważ w dalszej części filmiku sam Pan wskazuje na konieczność zmiany sposobu myślenia człowieka w lęku. Mówi Pan, że decydując się na utratę kontroli trzeba uwierzyć, że ludzie, którzy zabezpieczyli skok zrobili to dobrze. Czyli żeby odpuścić kontrolę trzeba umieć zauważyć w danej sytuacji to, co może świadczyć o jej bezpieczeństwie. Np. że jest jakaś lina, że są ludzie godni zaufania, że sytuacja skoku na bungee nie jest tożsama z rzuceniem w przepaść bez zabezpieczenia. To właśnie robi terapia poznawcza, zmienia poznanie ale nie w taki uproszczony sposób jak Pan to przedstawia. Przede wszystkim pomaga rozeznać prawdopodobieństwo zagrożenia które człowiek przeżywa. W pewnych okolicznościach lepiej żeby człowiek nie skakał na bugee, żeby zrobił to co mu mówi lęk i wycofał się z tej aktywności. Problem jest jednak wtedy kiedy człowiek czuje sie jakby miał skoczyć na bugee a w rzeczywistości ma przejść przez ulicę. Czuje się jakby był 200 m nad ziemią a w rzeczywistości stoi na krawężniku Takiego lęku człowiek ma nie słuchać i wejść w sytuację pomimo tego wewnętrznego ostrzeżenia. Zmiana myślenia nie ma iść w kierunku zaprzeczania rzeczywistości a wręcz przeciwnie w kierunku urealniania myślenia. Po to aby znaleźć siłę właśnie do odpuszczenia kontroli i z tym się zgadzam w 100% to jest kluczowe zgodzić się na objawy, na lęk, pozwolić sobie czuć co się czuje i jednocześnie robić swoje. Iść do supermarketu, wychodzić z domu, rozmawiać z ludźmi, żyć
Pani Elżbieto,
Bardzo dziękuję za komentarz. Nie wiem, czy mi starczy miejsca, żeby odpowiedzieć...:-)
Po primo, w pełni się z Panią zgadzam, gdy chodzi o teorię. Gdyby tylko CBT w praktyce taka i tak działała... mielibysmy po kłopocie.
Co więcej - uważam CBT za bardzo użyteczne narzędzie wobec wielu problemów. Używam jej elementów chętnie, gdy chodzi o zmianę pracy, trudne decyzje etc. Ale nie wobec problemów klinicznych, a szczególnie nie wobec zaburzeń lękowych lub depresyjnych. A oto dlaczego...
1. Bo ludzie, którzy się boją, nie są głupi. Są wariatami, ale nie są głupi i gdy czegoś się boją, to najczęściej to JEST realne i rzeczywiste.
Gdy stoję przed tym krawężnikiem i boję się przejść przez ulicę, to nie dlatego, że coś mi się "wydaje", ale dlatego, że coś wiem. Wiem np, że ludzie NAPRAWDĘ codziennie giną przechodząc przez ulicę, NAPRAWDĘ jeżdżą po pijaku, lub pod działaniem rozmaitych narkotyków, wiem że NAPRAWDĘ istnieją gówniarze, którym się wydaje, że są nieśmiertelni za kółkiem i ludzie zdekoncentrowani np kłótnią z żoną, czy szefem; nie mówiąc już o terrorystach, którzy wjeżdżają ciężarówkami w tłum przechodniów CELOWO!
Myślę, że naprawdę mogę zginąć i ... mam absolutną rację, bo to jest możliwe i realne. Tak samo działa to w supermarketach, samolotach etc.
Co więcej - jest jeszcze gorzej, bo choćbym zrobił wszystko, co tylko możliwe, i tak nie mogę mieć pewności, że tego uniknę. I to JEST REALNOŚĆ, nie "ograniczające nas przekonanie".
Jeśli więc załapię sie na sesję CBT i "procedurkę", to w większości wypadków wyjdę z niej z takim oto wyborem: Albo na siłę uwierzę w jakieś pierdoły, że świat jest bezpiecznym miejscem pełnym wspaniałych, sympatycznych ludzi... albo będę czuł się coraz gorzej.
A ponieważ bardzo chcę sie poczuć lepiej (i płacę za terapię!) MUSZĘ zacząć myślec inaczej, więc MUSZĘ kontrolować swoje myśli, myśleć pozytywnie etc.
I wtedy albo jest lepiej przez chwilę, póki utrzymam kontrolę, albo też - jesxcze gorzej - udaje mi się utrzymywać kontrolę i mój lęk nasila się proporcjonalnie do tej kontroli.
2. CBT, jak i jej siostrzane kalki, opierają się na przekonaniu, że emocje tworzą MYŚLI i nic innego i należy zmieniać myśli, żeby lepiej się czuć. Ja uważam, że często z naszym myśleniem wszystko jest OK, a lęk powoduje np sytuacja, w jakiej się znajdujemy lub otoczenie, praca, etc.
Jeśli więc uwierzę, że to z moimi MYŚLAMI (percepcją) coś jest nie tak, to raczej nie zacznę zmieniać tych warunków, pokonując swój lęk krok po kroku. Zamiast tego pewnie zacznę dużo myśleć o swoich myślach i uciekać w ten proces od tego, co czuję...
Tak to przynajmniej z mojej praktyki wynika.
Pozdrawiam serdecznie :-)
A co zrobić w przypadku lęku uogólnionego, kiedy nie boimy się konkretnej rzeczy?
M. M. ... ZAWSZE - i powtórzę raz jeszcze - ZAWSZE boimy się konkretnej rzeczy.
Możemy różnie ten strach przeżywać, z różną intensywnością, możemy nie wiedzieć czego się boimy, albo nie rozumieć dlaczego akurat tego, ale ZAWSZE boimy się czegoś konkretnego i - zazwyczaj - czegoś, co realnie może nam zagrozić.
Oczywiście wszystkim w tej grze opłaca się uważać inaczej, ale to nie zmienia faktu :-))
Czyli tzw. GAD nie istnieje?
M. M. - Istnieje. Na jakiejś podstawie trzeba przepisywać leki, więc musi istnieć :-)).
Diagnozowanie czegokolwiek, co dotyczy głowy (psychiki, samopoczucia) to jest bardzo umowna sprawa. Jedyne, na czym lekarz może się oprzeć, to tylko to co zrozumie z tego, co mu powie pacjent.
Jak sie przewrócisz i boli Cię noga - robią Ci rentgen i widzą: czy złamana, jak i w którym miejscu. Jak Cię boli brzuch, robią USG, macają, naciskają i na tej podstawie diagnozują. Z łbem tak się nie da, więc w praktyce wizyta u psychiatry (który za malo zarabia, jest wq***wiony i ma dosyć) trwa 7 minut: diagnoza, prochy i wypad do roboty, na raty zarabiać...:-))
Trudno w takich warunkach stwierdzić, co naprawdę Ci jest...
Tym bardziej, że coś, co ma w nazwie przymiotnik "general" - z definicji nie może być jakieś szczególnie określone.
Jeśli sie boisz, to masz swoje powody. One mogą się wydawać niedorzeczne: innym ludziom, a nawet Tobie, ale nie ma co od nich uciekać i wmawiać sobie, że lęk to jakaś "anomalia", bezsensowna i nieracjonalna reakcja, z którą trzeba walczyć, bo nie powinno jej być. Tak uważam.
Panie Dominiku. Mam bardzo ważne pytanie. Z moją psychoterapeutką doszliśmy do sedna, że mam lęki przez moje dzieciństwo (ojciec alkocholik) I pani psychoterapeutka stwierdziła, że dopóki mieszkam z rodzicami to lęki mogą nie zniknąć.....znikną wtedy kiedy się wyprowadze. Zgadza Pan się z tym? Obecnie największe lęki mam w sklepach jak stoje w kolejce, w pociągach, tramwajach, lub jak dojeżdżam autem z kolegami do pracy. Czy taki bardziej lęk społeczny.
Panie Tomku, Pana psychoterapeutka wie o Pana sytuacji więcej niż ja i skoro tak twierdzi - pewnie ma ku temu podstawy. Jeśli takie rozwiązanie jest w Pana przypadku możliwe, przypuszczam, że Panu nie zaszkodzi.
Nie wiem natomiast, czy wyprowadzka z domu wystarczy? Jeśli zostanie Pan w tej samej miejscowości, wciąż będzie Pan miał do czynienia z tymi samymi miejscami, ulicami itd. Może więc powinien się Pan wyprowadzić zupełnie gdzieś indziej, do innego miasta? Pytanie, czy to wystarczy? Wtedy też bedzie Pan miewał do czynienia z ludźmi, którzy mówią tym samym językiem, który też może się Panu kojarzyć z traumatycznymi doświadczeniami i to również może podświadomie wywoływać lęk... Więc może musi Pan wyjechać za granicę, gdzie ludzie mówią innym językiem. Pytanie, czy to wystarczy, bo przecież wciąż będą tam ludzie mający dwie ręce, dwie nogi i głowę - czyli dokładnie tacy sami, jak ci, którzy - jak się domyślam - spowodowali Pana traumę. W takim wypadku jedynym rozsądnym i logicznym rozwiązaniem wydaje się jakaś bezludna wyspa na Pacyfiku... o ile oczywiście nie będzie tam zwierząt podobnych do tych, które zna Pan z dzieciństwa... Rozumie Pan dokąd zmierzamy, idąc tym tokiem rozumowania...?
A tak bardziej serio: zmiana warunków to zwykle JEST dobry pomysł - o ile jest Pan na to gotowy i jeśli oczywiście jest to realne rozwiązanie. Sądzę, że psychoterapeutka, z którą Pan pracuje, miała na myśli to, że wyprowadzka może pomóc, ułatwić Panu sprawę i trochę zminimalizować objawy, a nie ostatecznie rozwiązać problem.
Druga i BARDZO WAŻNA rzecz: nie upierałbym się przy tym "lęku społecznym" w Pana przypadku. Z tego, co Pan pisze wydaje mi się, że problem dotyczy raczej sytuacji, w których "musi" Pan być, z których nie może Pan uciec lub się wydostać - takich "no way out". Zadałbym sobie pytanie, kiedy czuł się Pan podobnie po raz pierwszy, złapał pierwsze wspomnienie, które przyjdzie Panu do głowy i od niego właśnie zaczął szukanie przyczyn...
Mam nadzieję, że to jakoś Panu pomoże.
Pozdrawiam serdecznie:-)
Wszystkich Państwa, którzy nie zgadzacie się z moimi opiniami na temat lęku i jego terapii, bardzo proszę o nie umieszczanie w komentarzach reklam swoich produktów i usług. Usuwam takie komentarze - z ciężkim sercem czasami, bo aż się prosi o jakąś sensowną dyskusję na ten temat - właśnie ze względu na treści reklamowe. Nie umieszczajcie ich a będziemy rozmawiać.
Szczególnej uwadze p. Leszczyńskiej to polecam.
Dzięki i pozdrawiam.
A co Pan myśli o tym CBD czy to sciema mógłby Pan taki temat poruszyć ponieważ wielce oznajmuja że to złoty środek A tyle ludzi cierpi na nerwice to dziwne że złoty środek nie pomaga