W pod koniec sierpnia 1986 wedrowalem samotnie od Hali Kondratowej przez Suche Czuby do Kasprowego Wierchu. Na Kasprowym przylaczyl sie do mnie mlody,ktory niedawno wyszedl z wojska i bardzo chcial pochodzic po Tatrach ale wiedzial o nich niewiele. Niezbyt chetnie zgodzilem sie na jego towarzystwo poniewaz wole chodzic sam lub z ludzmi , ktorzy potrafia isc moim tempem z plecakiem. Pogoda byla wspaniala,sloneczna,niebo niemal bezchmurne i temperatura miedzy 16C w cieniu 25 C w odslonietych miejscach.Godzina byla jeszcze dosc wczesna ok.11:30 rano. Postanowilem pojsc poprze Swinice do przeleczy pod Zawratem i zejsc stamtad do Hali Gasiennicowej ,przenocowac i raniutko powedrowac na Zolta Turnie . Moj nowy kompan okazal sie mocnym zmiennikiem i dotarlismy do Zawratu o wiele szybciej to planowalismy. Mielismy nawet wystarczajaca ilosc czasu aby przejsc przez Orla Perc i Granaty - przynajmniej tak nam sie wydawalo zwlaszcza,ze pogoda nadal sprzyjala nam na szlaku. Wszystko szlo dobrze ,az do Koziego Wierchu ,wtedy pojawily sie pierwsze opary,ktore podnosily sie z dolin i niemal na naszych oczach zaczely tworzyc sie obloczki i laczyc sie w chmury i w ciagu 30 minut pojawilo sie zachmurzenie i zerwal sie wiatr,ktory w porywach nieco nami pomiatal przy lancuchach.Pojawily sie grzmoty i blyskawice na razie w oddali ale stopniowo zblizaly sie do nas. W tej sytuacji postanowilismy jak najszybciej zejsc z grani, a najblizsze bylo zejscie zlebem Kulczynskiego. Wiatr caly czas sie nasilal i stracal z grani mniejsze kamienie,a po za tym chmury tak zgestnialy ,ze zrobilo sie ciemno. Burza nas doganiala. Oczywiscie zalamanie pogody spowolnilo tempo naszej wedrowki.Zrobilo sie zimno i slisko od padajacego deszczu ,a do tego trzeba bylo uwazac na spadajace z gory nawet male kamyki .W ciemnosciach ,ktore zapadly kazde zderzenie spadajacego kamienia ze skalnym podlozem powodowalo blekitny rozblysk swiatla.Miale ze soba dwie plaskie latarki i siedem zapasowych baterii.Jedna z latarek i trzy baterie pozyczylem mojemu kompanowi. Zejscie do poziomu Zmarzlego Stawu zajelo nam ponad 3 godziny. Powietrze bylo tak silnie naelektryzowane ,ze baterie rozladowywaly sie po 20 minutach. Porywy wiatru byly tak silne ,ze potrafily rzucic nas wraz z plecakami kilka metrow w bok od szlaku .Na szczescie tak silne porywy pojawily sie gdy juz bylismy na piarzysku. Burza byla wysoko nad nami na grani. Okolo 9:00 wieczorem znalezlismy sie na drodze do Murowanca ,na ktorej wichura nas poniewierala i kazdy z nas zaliczyl kilka upadkow na prostej drodze . Oprocz tego bylismy bardzo zmeczeni i marzylismy o kubku goracej herbaty i jakims jedzeniu.Okolo 11:00 wieczorem dowleklismy sie na "ostatnich nogach" do Murowanca i zostalismy wpuszczeni do srodka mimo poznej pory. Dostalismy goracej herbaty z sokiem z czarnej porzeczki i grochowke. A potem zaczelo nam trzasc .Z wyczerpania dostalem tak silnych dreszczy,ze nie bylem w stanie rozpiac spiwora. To trwalo kilka minut zanim udalo mi sie uspokoic oddech i opanowac te objawy. A nastepnego dnia troche padalo od rana i wybralem sie na Zolta Turnie ,a moj kompan przylaczyl sie do mnie.Rozstalismy sie na dworcu w Zakopanem i nigdy wiecej sie nie spotkalismy. On byl mi bardzo wdzieczny za przewodnictwo i opowiesci o ciekawych i wartych odwiedzenia tatrzanskich szlakach.
Super film pokazane w sposób naturalny (bez wypłaszczeń i pionowania)piękno i trudności tego szlaku.Brawo, polecam do obejrzenia tym którzy planują go przemierzyć tak właśnie wygląda w realu wędrówka tym szlakiem
Fajny film, pytanie czy miejsce, które zaczyna się mniej więcej od 13:45 minuty jest "ciężkie"? Przyznam że wygląda trochę przerażająco.. miałam się wybrać w najbliższym czasie ale zaczynam mieć wątpliwości..
Niedawno mialem okazje niestety z powodu warunkow pogodowych schodzic w deszczu. Jak widac czescia zejscia schodzi sie w tym wodospadzie niesamowite wrazenia!
Ja tamtędy poszedłem pare lat temu, bo jej nie zauważyłem. Najlepsze, ze myślałem, że ten szlak tak ma prowadzić, dopiero jak trudności techniczne nasiliły się tak, że było dużo gorzej niż na Orlej Perci i doszedłem do miejsca, w którym przywitała mnie skała, na którą "nie dało się wyjść" zrozumiałem, że źle idę..W wielkim strachu i obawie przed każdym kolejnym krokiem schodziłem wolno w dół po śliskich głazach..W końcu udało się zejść i poszedłem jeszcze raz- tym razem dobrym szlakiem. Po tym, co przeżyłem wydał mi się łatwiutki :)
![Granaty od Żlebu Kulczyńskiego - Orla Perć - Tatry Wysokie [18.08.2022]](http://i.ytimg.com/vi/XC4pRB0H05k/mqdefault.jpg)
W pod koniec sierpnia 1986 wedrowalem samotnie od Hali Kondratowej przez Suche Czuby do Kasprowego Wierchu. Na Kasprowym przylaczyl sie do mnie mlody,ktory niedawno wyszedl z wojska i bardzo chcial pochodzic po Tatrach ale wiedzial o nich niewiele. Niezbyt chetnie zgodzilem sie na jego towarzystwo poniewaz wole chodzic sam lub z ludzmi , ktorzy potrafia isc moim tempem z plecakiem. Pogoda byla wspaniala,sloneczna,niebo niemal bezchmurne i temperatura miedzy 16C w cieniu 25 C w odslonietych miejscach.Godzina byla jeszcze dosc wczesna ok.11:30 rano. Postanowilem pojsc poprze Swinice do przeleczy pod Zawratem i zejsc stamtad do Hali Gasiennicowej ,przenocowac i raniutko powedrowac na Zolta Turnie . Moj nowy kompan okazal sie mocnym zmiennikiem i dotarlismy do Zawratu o wiele szybciej to planowalismy. Mielismy nawet wystarczajaca ilosc czasu aby przejsc przez Orla Perc i Granaty - przynajmniej tak nam sie wydawalo zwlaszcza,ze pogoda nadal sprzyjala nam na szlaku. Wszystko szlo dobrze ,az do Koziego Wierchu ,wtedy pojawily sie pierwsze opary,ktore podnosily sie z dolin i niemal na naszych oczach zaczely tworzyc sie obloczki i laczyc sie w chmury i w ciagu 30 minut pojawilo sie zachmurzenie i zerwal sie wiatr,ktory w porywach nieco nami pomiatal przy lancuchach.Pojawily sie grzmoty i blyskawice na razie w oddali ale stopniowo zblizaly sie do nas. W tej sytuacji postanowilismy jak najszybciej zejsc z grani, a najblizsze bylo zejscie zlebem Kulczynskiego. Wiatr caly czas sie nasilal i stracal z grani mniejsze kamienie,a po za tym chmury tak zgestnialy ,ze zrobilo sie ciemno. Burza nas doganiala. Oczywiscie zalamanie pogody spowolnilo tempo naszej wedrowki.Zrobilo sie zimno i slisko od padajacego deszczu ,a do tego trzeba bylo uwazac na spadajace z gory nawet male kamyki .W ciemnosciach ,ktore zapadly kazde zderzenie spadajacego kamienia ze skalnym podlozem powodowalo blekitny rozblysk swiatla.Miale ze soba dwie plaskie latarki i siedem zapasowych baterii.Jedna z latarek i trzy baterie pozyczylem mojemu kompanowi. Zejscie do poziomu Zmarzlego Stawu zajelo nam ponad 3 godziny. Powietrze bylo tak silnie naelektryzowane ,ze baterie rozladowywaly sie po 20 minutach. Porywy wiatru byly tak silne ,ze potrafily rzucic nas wraz z plecakami kilka metrow w bok od szlaku .Na szczescie tak silne porywy pojawily sie gdy juz bylismy na piarzysku. Burza byla wysoko nad nami na grani. Okolo 9:00 wieczorem znalezlismy sie na drodze do Murowanca ,na ktorej wichura nas poniewierala i kazdy z nas zaliczyl kilka upadkow na prostej drodze . Oprocz tego bylismy bardzo zmeczeni i marzylismy o kubku goracej herbaty i jakims jedzeniu.Okolo 11:00 wieczorem dowleklismy sie na "ostatnich nogach" do Murowanca i zostalismy wpuszczeni do srodka mimo poznej pory. Dostalismy goracej herbaty z sokiem z czarnej porzeczki i grochowke. A potem zaczelo nam trzasc .Z wyczerpania dostalem tak silnych dreszczy,ze nie bylem w stanie rozpiac spiwora. To trwalo kilka minut zanim udalo mi sie uspokoic oddech i opanowac te objawy. A nastepnego dnia troche padalo od rana i wybralem sie na Zolta Turnie ,a moj kompan przylaczyl sie do mnie.Rozstalismy sie na dworcu w Zakopanem i nigdy wiecej sie nie spotkalismy. On byl mi bardzo wdzieczny za przewodnictwo i opowiesci o ciekawych i wartych odwiedzenia tatrzanskich szlakach.
Ładny film, zero gównianej muzyki, brawo.
Super film pokazane w sposób naturalny (bez wypłaszczeń i pionowania)piękno i trudności tego szlaku.Brawo, polecam do obejrzenia tym którzy planują go przemierzyć tak właśnie wygląda w realu wędrówka tym szlakiem
Świetna relacja. Fajnie ukazane najtrudniejsze miejsca. Pozdrawiam :)
Fajny film, pytanie czy miejsce, które zaczyna się mniej więcej od 13:45 minuty jest "ciężkie"? Przyznam że wygląda trochę przerażająco.. miałam się wybrać w najbliższym czasie ale zaczynam mieć wątpliwości..
Ewa to już tatrzańska gwiazda filmowa ;)
Wspaniały film :) Miło było wybrać się z Wami w 22-minutową wyprawę ;)
Ciekawy filmik.
Kiedy to było? Tak mało ludzi na szlaku?
Super 👍
Fajny filmik...jedna propozycja na Tatry już jest :)
Niedawno mialem okazje niestety z powodu warunkow pogodowych schodzic w deszczu. Jak widac czescia zejscia schodzi sie w tym wodospadzie niesamowite wrazenia!
szedłem tędy w 2010 roku
15 min i ten dół jest WIdze Lajtowy :D
Najlepsza jest trupia czaszka na skale....nie idzcie tamta droga bo już nie wrócicie. To pułapka
Ja tamtędy poszedłem pare lat temu, bo jej nie zauważyłem. Najlepsze, ze myślałem, że ten szlak tak ma prowadzić, dopiero jak trudności techniczne nasiliły się tak, że było dużo gorzej niż na Orlej Perci i doszedłem do miejsca, w którym przywitała mnie skała, na którą "nie dało się wyjść" zrozumiałem, że źle idę..W wielkim strachu i obawie przed każdym kolejnym krokiem schodziłem wolno w dół po śliskich głazach..W końcu udało się zejść i poszedłem jeszcze raz- tym razem dobrym szlakiem. Po tym, co przeżyłem wydał mi się łatwiutki :)
Dałem minus, bo to gloryfikacja "
goroli"