Kilka słów o modzie w "Ani z Zielonego Wzgórza" | Moda w literaturze
Вставка
- Опубліковано 21 сер 2024
- Zastanawialiście się kiedyś co jest nie tak z modą w Ani z Zielonego Wzgórza? Pewnie nie. Ale nie martwcie się - ja się zastanawiałam i przyszłam wam powiedzieć!
Montaż i pomoc: Alicja Mochocka (IG @zaslonadymna)
Stowarzyszenie Krynolina: krynolina.org (IG @grupakrynolina)
Mój Instagram: @pewna_panienka
Muzeum: www.xixgallery...
![[UA] Team Vitality проти NAVI | IEM Cologne 2024](http://i.ytimg.com/vi/wttO1zVRTC0/mqdefault.jpg)
zawsze się wzruszam jak pomyślę o tej akcji co Mateusz odwalił 😢❤
Ja też! To było takie słodkie i kochane z jego strony!
Ja czytałam wszystkie książki wiele, wieeele razy. I wygląda to tak: Rilla, najmłodsza córka Ani ma 15 w chwili wybuchu I wojny światowej (Rilla ze złotego brzegu). Dalej w "Dolinie Tęczy" mamy opisane wszystkie dzieci Ani i ich wiek. Rilla ma 6, Walter 12. W "Ani ze Złotego Brzegu" dowiadujemy się, iż Jim (najstarszy syn Ani) właśnie poszedł do szkoły, Walter ma 6 lat. Rilla właśnie przychodzi na świat. Jest rok 1899. 9 lat po ślubie Ani. Odbył się on więc w roku 1890. Ania ma wtedy 25 lat ("Wymarzony Dom Ani"). Z| tego wynika, że Urodziła się w roku 1865. Na Zielone Wzgórze przybyła więc w 1876.
Dokładnie tak, piękne wyliczenia! W związku z tym, gdy Ania przybywa na Zielone Wzgórze, nie ma szans na marzenia o bufiastych rękawach :D
@@katarzynastaciwa5867hej, hej! Protestuję 😝 Marzyć zawsze mogła, jeśli tak sobie wymarzyła, że to jej ideał sukienki. Kwestia tego, czy te marzenia faktycznie opierały się na aktualnej modzie. Nie pamiętam, czy w książce jest wyraźnie napisane, że chciała takie rękawy, bo były teraz modne, czy dlatego bo jej się podobały tak po prostu niezależnie od trendów. Aż muszę wrócić znowu do tej książki.
@@arcoiris_naranja dużo było w książce o tym, że rękawy te są modne. Gdy Ania dostaje sukienkę od Mateusza, to mówi, że cieszy się, że bufiaste rękawy wciąż jeszcze są w modzie c:
Wow!
@@arcoiris_naranjaInne dziewczyny w książce miały takie rękawy.
To nie bufiaste rękawy są błędem, tylko późniejsze książki zostały "cofnięte" o jakieś dwadzieścia lat, żeby można było w "Rilli" opisać pierwszą wojnę światową. Można jeszcze próbować umiejscowić akcję w czasie np. po wizycie premiera na wyspie, na którą wybrały się Maryla i pani Linde.
Oczywiście! Chronologia powieści została zaburzona ze względu na wymagania wydawcy i czytelników, przy pisaniu pierwszej części bufiaste rękawy były jak najbardziej na miejscu c:
@@katarzynastaciwa5867 Brawo!!!
Bardzo to ciekawe merytorycznie. Przeszkadza tylko wymowa: „tom funkcję estetycznom”, „dziewczynkom bardzo samotnom”. Da się coś z tym zrobić?
Też mi to przeszkadzało. Po co to "m" na końcu samogłosek nosowych?
Ciekawy filmik. Myślę że dla młodziutkiej Ani piękna sukienka była symbolem tego,że ktoś by o nią dbał,opiekował się a za tym najmocniej tęskniła jako sierota. A od zarania dziejów większość ludzi chce pasować a nie odstawać od społeczności a Ania od zawsze odstawała przez to,że nie miała domu
Tez liczyłam na palcach ile Ania ma lat, bo Walter nie był jej najstarszym dzieckiem (pierwsza była Joyce, potem Jim. Do tego, żeby zgłosić się do wojska trzeba było być pełnoletnim.
Polska Wikipedia podaje, że Ania urodziła się w 1867, więc na Zielonym wzgórzu pojawiłaby się około 1879
Co do mody - podejrzewam że trzeba by poszukać po zbiorach kanadyjskich.
Podejrzewam że w rolniczej okolicy, na końcu świata, z dala od zurnali ludzie nie ubierali się według trendów z Paryża, ponadto z racji na wysiłek niezbędny do uszycia ubrania, moda nie zmieniała się tak szybko.
Moda była również praktyczna, nawet dzieci zamożnych gospodarzy pomagały w pracach domowych, ogrodzie etc, więc gorsety i tiurniury mogły pojawiać się od święta. W którymś polskim tłumaczeniu bufiasty rękaw jest przewiazany w połowie wstążką, więc to chyba nie byłby "barani udziec"?
Moda dziecięca trochę też się różniła od mody dla dorosłych - owszem, były elementy wspólne, ale i różnice, np w długości spódnicy - nie sądzę, żeby trzynastolatke ubrano "dorosle"
Maryla miała dwa cele, oszczędność i nie wbijanie Ani w próżność, w imię skromnego, protestanckiego wychowania - sama była też starą panną, od lat nie zwracającą uwagi na modę
Tu akurat przeglądałam kanadyjskie magazyny w ramach przygotowania do publikacji. Moda była wtedy bardzo uniwersalna (oczywiście w ramach tego, gdzie zawitała kultura europejska), a trendy zmieniały się w z niewielkim zapóźnieniem w stosunku do Paryża. A tak czy inaczej - patrzymy tutaj na wyskoczenie w przyszłość, a nie na zapóźnienie. Biorąc pod uwagę ewentualne "spóźnienie" mody - Ania (nawet zakładając, że akcja miałaby się dziać w latach 90.) powinna marzyć o wąskich rękawach - takie były i w latach 80. i na początku 90. Magazyny modowe docierały ze "starego świata" stosunkowo szybko.
Jeśli chodzi o gorsety - nie ma szans, by skromna i protestancka Maryla gorsetu nie nosiła - to była podstawa bielizny, tak jak u nas stanik. Gdyby gorsetu nie nosiła, byłoby to coś skandalicznego. Gorsety noszono na co dzień - nawet kobiety pracujące. Pomysł nienoszenia gorsetu uznano by za brak skromności.
Jeśli chodzi o rękawy przewiązane wstążką - w latach 90. XIX wieku istniało sporo typów rękawów, w tym takie składające się z kilku bufek itp., na nie tak czy inaczej schodziło dużo materiału.
Moda dziecięca w XIX wieku była oparta na modzie dla dorosłych. Długość spódnicy nie zmienia kroju stanika, więc i tu rękawy pozostały by takie same. Warto też zwrócić uwagę na to, jak opisywane są stroje innych dziewczynek (na przykład Diany - jej ubrań pojawia się w książce sporo). Mają one bufiaste rękawy i są ubrane zgodnie z modą.
Mam nadzieję, że udało mi się wyjaśnić wszystkie wątpliwości
Jim był starszy od Waltera. :)
Walter był już studentem w momencie wybuchu wojny, do tego nie poszedł na nią od razu, tylko chyba po roku czy dwóch. Ania wyszła za mąż w wieku 25 lat, chyba dwa lata później urodziła Jima, a jeszcze rok czy dwa później Waltera.
Okolice rolnicze nie były z dala od żurnali,przeciwnie,panienki kupowały żurnale i szyły wedle zurnalowych krojów. Pewnie do pracy w kuchni i ogrodzie nosiły inne rzeczy i fartuszki. I nie nosiły ekstrawaganckich bardzo rzeczy,ale modne i eleganckie już tak.
Anię przygarnięto z sierocińca jako pomoc w gospodarstwie ,nikt nie zakładał więzi emocjonalnych,które się pojawiły dość szybko i dla opiekunów nieoczekiwanie ,za sprawą żywiołowej osobowości dziewczynki.Ktoś w tamtych czasach dbał o "parobków" tak jak oschła Maryla o Anię ? Ktoś za wiele lat trafi na ten podcast i pomyśli,że powstał w latach 40/50 ubiegłego wieku sądząc po stylizacji jego autorki,bo tylko lodówka w tle zdradza,że to prawdopodobnie pierwsza połowa XXI wieku 😉Pozdrawiam 🤗
To prawda - więź emocjonalna Ani i jej opiekunów jest silna i pięknie przedstawiona w powieści
A może zwyczajnie autorka umieściła akcje książki pod koniec XIX wieku, kiedy te rękawy były modne? Dlatego Ania tak o nich marzyła? Znam całość na wylot. Czytałam te książki wielokrotnie. Byłam na wyspie księcia Edwarda w muzeum. Można tam zobaczyć suknie autorki Ani. Może nie trzymała się ściśle dat i faktów, ale w tej serii nie o to chodzi.
Jak to kolejne książki z serii są coraz gorsze? Rilla jest rewelacyjna, a opisy nastrojów podczas I WŚ są bardzo poruszające. Opis dojrzewania psychicznego Rilli to doskonały przykład rozwoju młodej kobiety.
Za to mam wrażenie, że w kolejnych częściach postać Ani jest zaniedbana, a jej przygody stają się dosyć schematyczne. Czuć w nich (a przynajmniej ja tak czuję), że Montgomery nie miała już do Ani dawnej sympatii.
@@katarzynastaciwa5867 Aktualnie odświeżam sobie Anię w związku z nowym przekładem Bańkowskiej i (już jako matka dwójki dzieci) dostrzegam zupełnie nowe obszary do eksploracji w serii. Zaskoczona byłam na przykład "Wymarzonym domem Ani". I odniosłam wrażenie, że z kolejnymi częściami to nie jest taka równia pochyła w dół, ale bardziej sinusoida. "Ania z Avonlea" mnie znudziła, "Ania na uniwersytecie" była świeża i fajnie napisana, "Ania z Szumiących Wierzb" taka trochę "meh", "Wymarzony dom Ani" - znów spoko. A jeszcze w kwestiach datowania - kiedy Ania rodzi pierwsze dziecko ma 28 lat. W tym tomie też jest mowa o podłączeniu telefonów w miejscowości, w której mieszkają. Nie znam dokładnie historii telekomunikacji w Kanadzie, ale wikipiedia sugeruje, że to mogło być ok. 1910 r. To jeszcze te bufiaste rękawy jako marzenie byłyby możliwe. Dopiero część o I wojnie wszystko wykrzacza ;)
Uwielbiam książki o Ani, czytałam wszystkie wielokrotnie :) Mój partner, Belg, nigdy nie słyszał o Ani z Zielonego Wzgórza, ale szybko przeskoczył tę różnicę kulturową czytając dwie pierwsze części :D
To jest w ogóle jakiś polski fenomen, że nasz naród tak lubi Anię! W innych krajach te powieści raczej nie są aż tak popularne, a u nas sentyment do tej postaci jest naprawdę olbrzymi :D
Przeczytałam wszystkie książki Pani Montgomery, które zostały wydane w Polsce i śledziłam chronologię bohaterów 🙂 młodość Ani przypada na końcówkę lat 70 i lata 80. W latach 90 XIX w. była już mężatka 🙂 Możliwe, że autorka nie spodziewała się umowy o kolejne części przez co ten błąd z bufiastymi rękawami wyszedł na światło dzienne i trochę razi fanów.
W sumie większość fanów chyba nawet nie zauważyła tego błędu, ale jak ktoś się zna na historii mody, to dostrzeże, że coś jest nie tak :D
@@katarzynastaciwa5867 dokładnie. Masz rację. Same książki Montgomery są pełne mody. Zwłaszcza, że przedstawiają mocno status społeczny bohaterów. Ty to najlepiej wiesz jako, że znasz się na temacie🙂 a ja tylko jako hobby
Też skończyłam polonistykę (choć tylko licencjat), a swoją pracę pisałam właśnie o znaczeniu mody w literaturze (a dokładnie o tym, jak stroje bohaterek Anny Kareniny i Rodziny Połanieckich odzwierciedlają ich charakter, uczucia i sytuację, w której się znajdują) 😉
Myślę, że Montgomery po prostu zrobiła „błąd”, bo nie miała w planach dalszych książek o Ani, a zwłaszcza o jej dzieciach, i napisała Anię jako bohaterkę mniej więcej sobie współczesną, stąd bufiaste rękawy i klimat końcówki XIX wieku. A 1wś i Walter to po prostu zaburzyli (Ania wcale nie była taka młoda, jak wyszła za mąż, a Walter nie był jej pierwszym dzieckiem, więc to się zupełnie nie skleja).
Ciekawy materiał, będę obserwować 😉
Świetny temat! Mało się u nas mówi o tym, jak ważna jest moda w literaturze i kulturze, więc każda taka praca jest na wagę złota! A na jakim uniwersytecie studiowałaś?
Cieszę się, że materiał się podobał! Z literaturoznawczych rzeczy w najbliższym czasie planuję jeszcze odcinek o modzie w "Marcie" Elizy Orzeszkowej :D
Hej, trafiłam przypadkiem, ale "jak śliwka w kompot" ! "Anię z Zielonego Wzgórza" uwielbiam (tak, czytałam po kilka razy wszystkie książki, w których Ania Shirley/Blythe jest główną bohaterką), modę - jeszcze bardziej 🙂 Biografię Autorki autorstwa M. Gillen mam również w moim księgozbiorze.
Bufiaste rękawy i muślinowe sukienki (wracam do nich pamięcią szczególnie w ostatnich latach, gdy muślin wrócił do łask) - głównie tak zapamiętałam modę z książek tej serii.
Gdzieś wyczytałam, że Ania przyszła na świat w latach 60. Wikipedia to potwierdza tę informację. Zerknęłam do "Historii mody" - wg niej bufiaste rękawy to rzeczywiście moda lat 90. XIX w., ale i 30.-40. - czy jest możliwe, żeby trendy dotarły później do Kanady? Albo L.M. Montgomery aż tak się walnęła w chronologii? :O (pierwszej części chyba nie pisała jeszcze pod presją wydawnictwa?)
Ciekawy materiał, dzięki 🙂
@@KLiv27 nie ma szans na to, by moda na bufiaste rękawy opisana w powieści pochodziła z wcześniejszych dekad, też się nad tym już zastanawiałam :D Moda docierała w tym okresie do Kanady (nawet na prowincję) ze stosunkowo małym opóźnieniem. Dodatjowo opisywane w powieści fryzury a'la pompadour popularne były na przełomie XIX i XX wieku, więc to też wskazuje nam na to datowanie :) Te problemy z chronologią wynikają głównie z popularności powieści i nacisków wydawcy, przez które data urodzenia Ani cofnęła się o tyle lat :D
" ANIĘ" znam na pamięć. To była delikatna wełenka z domieszką jedwabiu w kolorze brązowym. Maryla nie tylko przez oszczędność nie chciała jej uszyć sukienki z bufkami, ale dlatego, że chciała Anię wdrażać do skromności, uważała, że w ładnej sukience Ania stanie się próżna! Przyjaciółki Ani z czasów sieroctwa, to Violettą i Katie- jedna była echem, druga jej odbiciem w szybie biblioteczki u Pani Hammond. Faktycznie, moda na bufy i I wojna światowa....Ania musiałaby mieć wtedy li i jedynie ×-30 lat, haha. A jej syn, poeta Walter zginął we Francji w czasie I wojny światowej, podczas bitwy. Oj, Kasiu, nie znasz na pamięć Ani....Jeszcze.😊Moje pokolenie znało. Ania jest urocza. Aczkolwiek 1sza część jest faktycznie najlepsza....Pozdrawiam.😍
Wydaje mi się że też narzekała że z materiału na rękawy dałoby się wykroic nową sukienkę
Maryla mówiła, że z rękawów można by spokojnie uszyć całą górę sukni. I oczywiście, chodziło jej też o skromność (w końcu to protestantyzm i purytańskie społeczeństwo), aczkolwiek względy praktyczne były dominującym czynnikiem. Też nie wszystko da się w tak krótkim filmiku zmieścić.
Anię znam dosyć dobrze, ale nie wszystkie szczegóły pamiętam - od prezentacji konferencyjnej minęły dwa lata, więc od ostatniego czytania niektóre szczegóły zatarły mi się w pamięci. Aczkolwiek znam książkę na tyle dobrze, by opowiedzieć o nurtujących mnie kwestiach
A jeśli chodzi o kwestię tej tkaniny - we wszystkich analizowanych przeze mnie tłumaczeniach (Bańkowska, Bernsteinowa, Borzobochata-Sawicka) tkanina jest określana jako wełna z jedwabistym połyskiem, co nie sugeruje domieszki jedwabiu. W oryginale pojawia się nazwa tkaniny - gloria. To mieszanka jedwabiu z wełną lub bawełną, więc polskie tłumaczenia trochę zatracają znaczenie (zwłaszcza w aspekcie ceny). Ciekawi mnie decyzja tłumaczy - żadna z wersji nie określa tkaniny jako mieszanki wełny i jedwabiu. Niby taka drobnostka, ale nawet najwierniejsze tłumaczenie Bańkowskiej nie oddało w pełni rzeczy, która była zrozumiała dla ówczesnych czytelników, a która dla nas nie jest już taka jasna. :)
@@katarzynastaciwa5867 Mnie zachwyca piękny, nieco archaiczny język tłumaczenia Bernsteinowej....współczesne tłumaczenia nie mają tego uroku.🥰
@@katarzynastaciwa5867 Maryla uważała, zresztą chyba sensownie, że Ania ma skłonność do popadania w egocentryzm i samouwielbienie, więc poprzez zmuszenie jej do chodzenia w brzydkim i ubogim stroju, chciała jej pokazać, że w życiu liczą się inne rzeczy. Chyba jej nie do końca wyszło, choć Ania potem ucywilizowała się i straciła wiele ze swej wyobraźni, a w ostatnich dwóch książkach serii występowała epizodycznie, jako stateczna żona swego męża. Zresztą tego nie mogłam autorce podarować. Tyle zmarnowanych lat na naukę, nagrody, uniwersytety, opowiadania drukowane w gazetach, a potem ona tę wykształconą kobietę zdegradowała do pozycji dziecioroba. Oczywiście bycie matką w tamtych czasach było wielkim powodem do dumy dla kobiety, zwłaszcza jeśli dzieci rodziły się zdrowe, ale jednak trochę żal, że poniekąd skończyła tak samo jak Diana, a jej dzieci wcale już nie przejawiały jej ambicji jakichkolwiek, no może trochę drugi syn, ale on umarł. Jeszcze te bliźniaczki, co pojechały na kurs szycia, jeny, taki bad ending całej historii. W zasadzie historia skończyła się na śmierci córki, wtedy jeszcze była szansa, by coś wymyślić sensownego, a tu niestety tylko rodzenie dzieci i koniec samorozwoju. Z naszej perspektywy kobiet XXI wieku trochę szkoda, prawda? Choć przynajmniej Ania i Gilbert nie musieli drżeć o to, kto zarobi na ich emeryturę. Inne czasy...
Uwielbiałam tą serię
Z chęcią przeczytam artykuł! Też studiuję polonistykę (na razie licencjat) i udało mi się napisać małą pracę semestralną o funkcjach mody u Orzeszkowej. Łączenie mody i literatury świetna sprawa i bardzo ciekawa, masz super temat magisterki 😊 Bardzo dobrze się Ciebie słucha!
Jak wyjdzie, to pewnie gdzieś dam znać (tu albo na IG)! A który rok studiujesz? I na jakiej uczelni? :D I mnie też bardzo cieszy ten temat - to mega ciekawa rzecz, a mało osób się tym zajmuje. Mam nadzieję, że mi się uda to pociągnąć na doktorat :D
@@katarzynastaciwa5867 @katarzynastaciwa5867 Ostatni rok licencjatu za mną, więc teraz mnie czeka magisterka niezmiennie na uniwersytecie wrocławskim :) Życzę, żeby się udało z doktoratem, przydałoby się więcej literatury w tym temacie, a jakby z tego wyszło jakieś szersze opracowanie to też fajnie 😊
W razie czego zapraszam na konferencję, którą moje koło naukowe organizuje we wrześniu - Moda i obyczaje w literaturze XVIII i XIX wieku, konferencja odbywać się będzie online, więc z dojazdem nie będzie problemu ;)
@@katarzynastaciwa5867 O, super, na pewno zajrzę :)
@@katarzynastaciwa5867na pewno też wezmę udział 😍 świetna inicjatywa
O mój Boże, oczywiście że o tym myślałam!
Wgl bardzo ciekawy pomysł na mgr, chętnie bym przeczytała 🤩 ja akurat piszę o ubiorze dzieci na XIX wiecznych wsiach ❤
myślę że kwestia ubioru (pomijając stroje ludowe, zresztą też traktowane bardzo wybiórczo i z góry) jest trochę niedoreprezentowana w polskiej nauce i super że to się zmienia
O, to bardzo ciekawy temat! A z jakiej perspektywy o tym piszesz? Historycznie? Czy też literaturoznawczo? Jest w ogóle wiele świetnych powieści z XIX wieku, w których pojawiają się wątki związane z modą na wsi. Muszę kiedyś nagrać coś o "Chamie" Elizy Orzeszkowej, bo bardzo lubię tę książkę, a zmiana stroju w niej jest bardzo ciekawym rytuałem przejścia :D
@@katarzynastaciwa5867 bardziej z perspektywy kulturoznawczo antropologicznej. I staram się nie zamykać tylko do wsi, najbardziej interesują mnie generalnie ubiory osób z różnych powodów będących poza główną narracją. Cham to rzeczywiście ciekawa powieść! A w sumie nawet w Nad Niemnem moda na wsi odgrywa ważną rolę. To też ciekawy wątek, jak pisarze, czy nawet naukowcy mieli swoje wyobrażenia i oczekiwania wobec ubioru wiejskiego i jak do tego podchodzili w swoich pracach
O współczesnych ubiorach młodych dziewczyn nikt, niczego, nigdy nie będzie miał do napisania. Czy ktoś może mi wyjaśnić czemu dziewczyny ubierają się wszystkie 1. tak samo, 2. brzydko i niezgrabnie, 3. niestosownie do okoliczności, 4. mało sexy. I generalnie skąd się wzięła ta popularna do bólu na ulicach ohyda???????
pamiętam żę Ania miała BRĄZOwĄ sukienkę, bo to praktyczny kolor ,,, (ja uwielbiam brąz )
Rany, mega ciekawy filmik! Wytłumaczenie jest proste, na Wyspie Księcia Edwarda znali bufiaste rękawy zanim to było modne! 😁
Bardzo ciekawe rozważania. Dobrze się tego słucha. Trzymam kciuki za monografię!
Witam koleżankę!Jestem polonistką po UAM.Magisterkę pisałam o Dygasińskim.Kocham Anię od zawsze!Bardzo ciekawy film i temat!Obejrzałam Twoje filmy sprzed trzech lat!Proszę o informacje o artykule i konferencji.Pozdrawiam.Ania z Międzyrzecza.
Ja też witam i pozdrawiam! :D Jeśli chodzi o artykuł - książka jest w przygotowaniu, już na ostatnim etapie, więc niedługo powinna się ukazać (daty nie znam niestety), a konferencja o której mówiłam w filmiku, to było 110 lat Anne of Green Gables w Polsce w 2022, chyba nawet gdzieś są zapisy z niej, bo była transmitowana online :)
Bardzo interesujące. Historię mody bardziej śledziłam w malarstwie , bo to pozwala na oko datować niektóre dzieła (zwłaszcza zamianę kryz w koronkowe spiczaste kołnierzyki). Jasne, że wszelkie uproszczenia w modzie wynikały z niedostatków i tak to podczas wojen kobiece ciuchy się zwężały i skracały. Niezależnie od faktów historycznych i pewnej w tym względzie licentia poetica pani Montgomery, żadna współczesna młoda dziewczyna o stylu, guście, estetyce nie ma pojęcia. WSZYSTKIE chodzą tak samo ubrane: ciemne, niekształtne spodnie, jasny stanik przed pępek (niezależnie od urody brzuszka), trampki lun adidasy koniecznie z gołą kostką powyżej. Absolutna ohyda, brak wyobraźni, umiejętności ukazywania własnej osobowości. Chyba wolę Anię S., jej marzenia o ładnym wyglądzie i nawet błędy merytoryczne autorki. Temat jest fascynujący. Pozdrawiam serdecznie
śwetny kanał! ♥
Bufiaste rękawy. :)
❤
Zabawna sprawa - kilka dni temu, w czasie przygotowywania obiadu, wpadły mi do głowy te bufiaste rękawy z myślą, czy one na pewno byly wówczas modne, i chciałam sobie jeszcze raz przeliczyć rok urodzenia Ani oraz porównać z modą tamtych czasów 😂
Wreszcie ktoś zwrócił na to uwagę!
Jedwab nie był kiedyś tak drogi jak dzisiaj.
Wlasnie dlatego " Ania " pobudza wyobraźnię. Abstrakcja tez jest potrzebna. Mi nie przeszkadzają takie rzeczy.
Mi przy lekturze oczywiście też nie przeszkadzają i bardzo lubię tę serię! Po prostu ważnym jest dla mnie, żeby zwracać uwagę na takie drobiazgi, bo tym właśnie się zajmuję w moich badaniach i uważam, że to bardzo ciekawe i wiele może nas nauczyć :)
Też tak myśle .To co kocham w tych książkach to coś milion razy ważniejsze od mody i poślizgu w datach....ale rozumiem, że dla innych to jest ważne. Choćby tylko określenie tego faktu by była jasność w tej materii. Natomiast moje serce, umysł i marzenia...zamieszkały już bardzo dawno temu na Wyspie Ks Edwarda, na Zielonym Wzgórzu....i chyba tak już będzie do mojej śmierci. Chodzi o coś bardzo ulotnego czego nie znajdziemy w czasach obecnych. O coś za czym tęsknię całą sobą od chyba 40 lat gdy czytałam Anie po raz pierwszy. Im jestem starsza...tęsknię bardziej.
Pewnym wytłumaczeniem wydaje się czas w jakim Ania została napisana, czyli te późne lata 90 te właśnie. Montgomery nie przewidywala w chwili wydania książki, że będzie zmuszona pisać dalsze części. L. M. Montgomery była świetnym rzemieślnikiem w swoim zawodzie i jak wiesz części Ani też nie powstawały chronologicznie. Co jest pewne Montgomery lubila modne i ładne ubrania, a jako dziecko byla starannie i dobrze ubierana. Właściwie ta rozbieżność, między faktyczną modą a tą ukazaną w książce, pojawia się najbardziej w 1 części później się zaciera a w ostatniej z książek datowanie całkowicie sie zgadza. Mnie natomiast urzekło to jak LM Montgomery potrafiła pokazać to, że kobiety ubierały się w suknie z tzw poprzednich dekad i funkcjonowało to razem z najnowszą modą. Np w Błękitnym zamku. Joanna nosi jeszcze suknie długie z wysokim kołnierzem a jej modna kuzynka krótsze z odkrytymi ramionami i dekoltem.
@@ewelinamaga9389 To prawda, Montgomery świetnie pisała o modzie i była doskonałą obserwatorką życia codziennego, co widać w jej powieściach ❤️
Twoja teoria ma sens. Faktycznie, jeżeli Montonery nie planowała od początku całej serii, mogła w pierwszym tomie luźniej podejść do datowania. Ewentualnie można sobie tłumaczyć, że po prostu Ania marzyła o tych bufiastych rękawach niezależnie od aktualnie panującej mody.
Trzeba przyznać, że jednak jest to mylące, i też przez wiele lat ubiór bohaterek z tej serii wyobrażałam sobie jako ten z końca XIX wieku.
Joanny? :O Nie wiedziałam, że w którymś polskim tłumaczeniu tak poważnie zmieniono imię głównej bohaterki :O
@@KLiv27 szukam tłumaczenia,w którym bohaterka NIE JEST Joanną ;) W serii o Ani również wiele imion jest zmienionych, nie tylko przetłumaczonych
@@raszefka W tłumaczeniu Joanny Kazimierczak zachowano oryginalne imiona bohaterów 🙂 Nie czytałam innych wersji ani oryginału, ale pod względem jakości tego przekładu nie mam zastrzeżeń 🙂 (bywały źle przetłumaczone książki i nie potrzebowałam czytać oryginału, żeby to stwierdzić)
Pamiętam, jak w podstawówce kłóciłam się z kolegą o imię pani Linde 😅 (choć chyba chodziło stricte o to, jak się je czyta - w mojej książce była Rachel) Ale jak sobie pomyślę, że w tych najnowszych przekładach Ania została Anne, to nie ma we mnie na to jakoś zgody 😞
Juz mnie kupilas ❤ obserw ❤
Zagadałaś temat i jakby nie na temat, a szkoda.
najgorzej oglądać film który powiedzmy dzieje się w jakimś konkretnie podanym roku xix wieku a stroje które przewijają się na ulicach to jakaś mieszanka z całego wieku bo to odrazu psuje radość z oglądania filmu takim osobom których jednak ta moda interesuje + nie jest autentyczny
Z jednej strony rozumiem wkurzenie na źle dobrane stroje, mnie też to wkurza, ale z drugiej strony to może mieć sens, o ile stroje nie są z przyszłości względem akcji filmu,nawet teraz jak widzi się ludzi na ulicy, ubrania są z różnych czasów w zależności od grupy wiekowej
Większy problem pojawia się wtedy, gdy postaci bogate i najmodniejsze są ubrane w stroje od dawna niemodne ;) Ale to prawda - zapóźnienie modowe biedniejszych warstw społecznych jest jak najbardziej na miejscu i autor/kostiumograf/reżyser powinien to uwzględnić (w przemyślany sposób!). Do dziś pamiętam jak bawiły mnie błędy w jednym z seriali TVNu, który chwalił się wypożyczaniem strojów z zagranicy, a w którym biedne, wiejskie dzieci z Galicji były zadziwiająco czyste i nosiły buty (oj ktoś tu nie czytał Wesela i nie wie, że buty dla mieszkańców wsi często były czymś noszonym tylko od święta) xD
@@katarzynastaciwa5867 nawet wiem, o którym serialu piszesz. Praktycznie cała jego promocja w mediach była oparta na chwaleniu się, jak bardzo autentycznie będą ubrani aktorzy (nawet wykrychmalone koszule miały ich obcierać do krwi!).
@@arcoiris_naranjaO jakim serialu mowa ?
@@annagwizdz8828Belle Epouqe.
Zastanawiały mnie też te fartuszki zakładane na sukienki, jak Ania była młodsza. Analogicznie ubierane dziewczynki na początku XX w. (przynajmniej wg filmowców), np. "W kolorze purpury", "Bożej podszewce". Byłyby bardzo praktyczne - nie brudzisz sukienki tylko ten fartuch, ale z powieści nie pamiętam, by była o nich mowa🤔, więc może w XIX wieku nie ubierano ich dzieciom?
Czy Łęcka nosiła krótką sukienkę?
Ania urodziła się w 1878 roku szukaj a znajdziesz dokładnie w Rilli że Złotego Brzegu Rilla urodziła się w 1899 natomiast Walter syn który zginął był studentem był trzecim dzieckiem Ani(pierwsze dziecko zmarło)
Ania nie mogła urodzić się w 1878 c: Kiedy urodziła się Rilla, Ania była już po trzydziestce, nie urodziła córki w wieku 28 lat. Wyliczenia badaczy wskazują, że Ania musiała się urodzić w połowie lat 60 XIX wieku.
Swoją drogą - nawet gdyby urodziła się w 1878, to moda przedstawiona w powieści wciąż się nie zgadza, bo 11 lat miałaby w końcówce lat 80, gdy bufiaste rękawy nie były jeszcze modne ;)
Wg Twojej teorii Ania urodziłaby Rillę (7. dziecko!) w wieku 21 lat
Świetny film! Uwielbiam „Anię”. Mam wersję oryginalną prawie wszystkich części i ze 3 tłumaczenia. Planuję przygotować kolejne. Jestem anglistką i polonistką, z zawodu - tłumaczką. Bardzo ciekawa opowieść. Muszę jednak zrobić maleńkie sprostowanie: wyobrażona przyjaciółka Ani - Violetta - nie mieszkała w zegarze, lecz była odbiciem jej samej w szybie kredensu. Ale poprawcie mnie, proszę, jeśli się pomyliłam, bo nie mogę znaleźć pierwszej części „Ani” po angielsku - jestem bałaganiarą!😀
Jestem w trakcie oglądania. Bardzo ciekawi mnie temat, ale już jest na samym początku problem. Dźwięk nie jest idealny, trudno coś usłyszeć lub na odwrót - nagle wali po uszacj. Ciche tony nie są zbalansowane z tymi najgłośniejszymi, więc na zmianę muszę ściszać i podgłaśniać. W dodatku muzyczka w tle nie ułatwia komfortowego słuchania. Wiem, że to kwestia sprzętu i profesjonalnej edycji wideo, by Twój głos był odpowiednio głośno cały czas, więc to sprawa na dalszą przyszłość, ale rezygnacja z muzyczki w tle jest do zrobienia bez problemu w kolejnych filmikach. Bardzo bym prosiła o rozoatrzenie mojej skargi 😅
Śmigam oglądać dalej i zasubskrybuję.
@@arcoiris_naranja na ten moment niestety nie dorobiłam się jeszcze porządnego mikrofonu, nagrywam telefonem (na szczęście ma dobrą kamerę :D), ale może w przyszłości mi się uda dorobić lepszego sprzętu. Pogadam też z moją montażystką (to nie profesjonalistka, robi to hobbystycznie i ciągle się uczy, ale gdyby nie ona, to w ogóle by filmików nie było) czy się da jakoś poprawić dźwięk c: dziękuję za zgłoszenie, oczywiście wezmę to pod uwagę! I cieszę się, że się podoba ❤️
Nie znoszę postaci Ani, ale już podoba mi się ten kanał. Będę z ciekawością obserwować!
Jaka Ty jesteś piękna 😍 Bardzo miło się słucha 😃
Skąd masz takie świetne kolczyki?
@@WsercuPolski niestety nie wiem - dostałam je w prezencie ponad rok temu i nie mam już nawet opakowania od nich :c jeśli uda mi się dowiedzieć, to dam znać!
Świetnie się Ciebie słucha, mogłabyś prowadzić podcast o ziemniakach a ja i tak bym subskrybowała jak szalona
Dziękuję!
Polej może o ziemniakach zrobić, bo hoduje na balkonie! :P