Əliağa Vahid -Qəzəl-Sənsiz

Eşqin məni döndərdi gülüm bülbülə sənsiz
Könlüm tutulur baxsam əgər bir gülə sənsiz
Zülfün ucu göstərdi mənə eşq kəməndin
Düşdüm yenə Məcnun kimi dildən-dilə sənsiz
Gördüm üzünü fikri bir ay qaldı şərimdə
Gözlərdən iraq döndü keçən bir ilə sənsiz
Leylası üçün dözmədi bir möhnətə Məcnun
Haqq aşiqiyəm dözmüşəm hər müşkülə sənsiz
Hər aşiqin öz yarınadır meyli mənim də
Meylim gülə yoxdur həvəsim sünbülə sənsiz
Sən görsən əgər Vahidi rəhmin gələr ey gül
Biçarə edir ahü fəğan bir belə sənsiz!