Co do pierwszego pytania to się w pełni zgadzam. Przy tworzeniu filmów kamery IMAX czy inna tego typu technologia powinna być wisienką na torcie czyichś umiejętności a nie ich podstawą
U siebie zauważyłem taka prawidłowość, że nie tyle starsze filmy sa lepsze/bardziej mi się podobają czy coś w tym guście, ale najbardziej lubię pierwszy oglądany. Np. wielokrotnie filmowana historia Robin Hood'a, najbardziej podoba mi się wersja z Costnerem, podobnie było ze Spider-Manem, jako pierwsze widziałem filmy S.Raimiego i ani "Amazing Spider-Man", ani Spajdek z Marvela mi nie przypadł do gustu. Ale sa tez wyjątki np. Spider-man Unwiersum bardzo mi sie podobał (ale być może to efekt alternatywnych rzeczywistości, które bardzo lubię, pewnie dlatego też bardzo lubię czwartego Shreka)
Tym bardziej chce usłyszeć co ci się najbardziej podobało w arcane 😁. A może czegoś ci brakuje? Ja polecam Davinci Resolve bardzo przyjemnie się z niego korzysta.
Trudno sie do czegos przyczepic. Mozna oskarzyc tworcow o romantyzowanie choroby umyslowej bo Jinx nie ma dobrych wzorcow. Tylko, ze tworcy mowili, ze nie jest to dzielo moralizatorskie. Nie ma tu nieskazitelnych wzorow moralnych. Postaci mierza sie z problemami na ktore nie ma prostych odpowiedzi. Jest to zagadka w ktorej imiona bohaterow maja czesto symboliczne znaczenie
Ja osobiście mimo że nie jestem stary to uwielbiam bajki które zostały zrealizowane w technologi poklatkowej w jakiś sposób mnie pochłaniają. Mimo tego że dzisiejsza animacja jest też naprawdę świetna to to stare kino ma coś w sobie.
21:12 - a czy gogle VR w ogóle są technologią "dla każdego"? Mnie na przykład natychmiast boli w nich głowa, zapewne ze względu na wadę wzroku. Jeżeli dostatecznie duża grupa ludzi nie może z nich korzystać, to mogą w ogóle nie wejść na szerszą skalę - tak, jak nie weszły filmy 3D mimo zachwytów nad nimi. I tak - wiem o Imaksie, ale dla mnie początkiem były filmy, które widziałem w Warszawie na długo zanim Imax pojawił się w planach pięcioletnich. Poza tym Imaksów np. w Warszawie jest raptem kilka, a sal kinowych - przynajmniej kilkadziesiąt.
Trzeba by poszukać jakiś badań na ten temat :) Na pewno wiele wad wzroku nie jest problemem, np krótkowzroczność, bo ekrany w goglach są optycznie w niedużej odległości. W części gogli mieszczą się okulary, a soczewki kontaktowe to wiadomo. Oczywiście to wszystko nie będzie tak komfortowe jak u osoby bez wady. Jeśli masz jakąś większą wadę geometryczną, to może być problem. Choć może kiedyś gogle będą w stanie dostosowywać obraz tak, żeby rekompensować część wad oka? :) Jest też część osób podatna na chorobę symulatorową (czyli jest im nieprzyjemnie bardziej niż "średniej"). Myślę, że nadal większość ludzi jest w stanie komfortowo używać VR, niemniej odsetek tych z problemami na pewno jest stosunkowo duży. Większość osób musi też się do tego przyzwyczaić, poużywać 1-2 tygodnie i to może być problem na wejściu, żeby się przekonać. Z 3D i VR są wg mnie 3 wspólne problemy - 1 cena (zarówno własnego ekranu 3D, jak i droższego seansu w kinie, cena gogli), 2 wygoda - już założenie okularów 3D jest pewną niedogodnością, nie da się w nich leżeć na kanapie :P, niektóre technologie powodują migotanie itp. Gogle VR to wyższy poziom niewygody, trzeba je założyć, dopasować, rozplątać kabel, pocić się przez cały czas, nie widzisz co się dzieje wokół, nie zjesz popcornu :P No i 3 - brak treści. To chyba największy problem - jest mało użytkowników, to nie opłaca się tworzyć treści, szczególnie wysokobudżetowej. Z gier mamy kilka porządnych tytułów, z filmów nie kojarzę nic. A jak nie ma treści to nie ma użytkowników i koło się zamyka. Jest też problem techniczny - internet. Filmy VR wymagają 10-20 GB na 10 min filmu w dobrej jakości, a to na żywo pociągnie tylko dobry światłowód. Pobieranie offline to z kolei zapychanie dysków. Ogólnie wg mnie, jako fana obu technologii - w stosunku do 2D, to 3D oferowało trochę więcej wrażeń, za "trochę komfortu", a VR oferuje dużo więcej za dużo więcej komfortu. Treści będą musiały być na prawdę świetne, a sprzęt mega komfortowy i tani, żeby to się mogło przyjąć masowo. To na pewno kwestia kilkudziesięciu lat.
Mnie wkręcił dopiero w połowie 2 sezonu. Od połowy 2 sezonu do sezonu 3 włącznie to jest genialny serial z kapitalnymi dialogami i świetnymi akcjami :) Ostatnio rozpocząłem 4 sezon i niestety względem 3 jest znacznie słabszy i ciężej się wciągnąć :) Ogólnie uwielbiam serial choć jest bardzo nierówny wg. mnie :) No i kwestia, że bohaterowie przypadkiem zawsze są w centrum wydarzeń bo tego chce scenariusz po pewnym czasie zaczyna nużyć :)
The Expanse ma fabułę z wieloma oryginalnymi pomysłami i dzieje się w dość mało wykorzystywanym miejscu akcji, tj. niezbyt odległej przyszłości co go już wyróżnia z pośród dziesiątek innych produkcji dziejących się współcześnie, w przeszłości czy jakiejś krainie fantasy. Świat jest wiarygodny przez to że technologie tam wykorzystywane bazują mniej lub bardziej na dzisiejszym stanie wiedzy i pomysłach współczesnych naukowców, a któż nie jest ciekaw tego, jak wyglądać mógłby świat za 200 lat? Jednak serial ma wiele nic niewnoszących scen, które tylko niepotrzebnie wydłużają czas emisji - jakimś kuriozum jest tu sezon 5 gdzie przez 1/3 jego trwania oglądamy jęki pewnej pani, która wycieńczona fizycznie ociężale zmaga się z pewnym mozolnym, powtarzalnym zadaniem. To absolutnie nie jest poziom Hitchcocka gdzie mamy trzęsienie ziemi a potem napięcie tylko wzrasta, chociaż sezony 2, 3 i 4 są pod tym względem do przyjęcia.
To prawda że takie programy do montażu są straszne z wyglądu ale jak się wkręci to samo idzie. Na własnym doświadczeniu wiem bo córce koleżanki po imprezie robiłem filmikim na informatykę, a był to pierwszy kontakt z takim programem w życiu
Kilka filmów netflixa pojawia się w kinach końcem roku na około tydzień ze względu na wymogi startowania w oscarach. W Polsce były to "Psie pazury", "The Hand of God" i teraz "Nie patrz w górę" dystrybuowane przez Gutek Film czyli zazwyczaj kina studyjne.
Z VR jest również inny problem, jeśli mówimy w kontekście filmu, bo jest to zupełnie inne medium. Wymaga zupełnie innych środków wyrazowych i sposobu budowania narracji. Potrzebne jest wynalezienie innych metod opowiadania historii, bo w wirtualnej rzeczywistości widzimy świat w 360 - Jak pokierować uwagę widza w danym momencie, aby patrzył tam gdzie chce tego twórca? Nie ma również zbytniej możliwości cięć. Przejścia kamery (płynięcie w przestrzeni) u wielu osób może powodować mdłości i dyskomfort, więc jest to ryzykowny wybór. Wątpliwość obecnie wzbudza również poczucie obecności widza - bo jednak bezpośrednio zanurza się on w świecie przedstawianym - staje się jego częścią - niejako bohaterami historii. Zakładając, że w scenie mieliby być inni aktorzy, to czy mają nadal zachowywać się tak jakby nikt na nich nie patrzył? To wszystko wpływa na odbiór. To tylko wierzchołek góry lodowej pytań i wątpliwości. Między innymi dlatego jeszcze długo lub w ogóle niektórzy twórcy po tą technologię nie sięgną. Film i VR jest zupełnie innym medium i raczej w przyszłości nie będą włożone do jednego worka, a traktowane jako coś zupełnie innego, jednak z punktami wspólnymi (tak jak np. gry i film).
Bardzo trafny komentarz. Z jednej strony trzeba jakoś "pokierować" widzem, gdzie warto patrzyć, z drugiej trzeba czymś wypełnić plan dookoła, żeby był ciekawy, z trzeciej widz i tak na pewno przegapi kilka kluczowych momentów, gdy popatrzy się akurat źle :) Jest też spory problem technologiczny i logistyczny, żeby nagrać film 360 - jak trzymać kamerę i jak nią poruszać bez widoczności tego sprzętu w kadrze? Gdzie umieścić całą ekipę, rozstawić oświetlenie i mikrofony, żeby nie było ich widać? Normalnie takie rzeczy łatwo ukryć za lub nad kamerą. Pewnie kompromis to film 180. Co do obecności w filmie, to zapewne kwestia kreatywnej decyzji, jest nowe pole do popisu, choć uczucie obecności widza w świecie na pewno wywołuje silniejszy efekt w grach, niż filmie, bo tam jednak coś możemy zrobić zza "czarodziejskiej zasłony", postacie mogą zareagować na naszą akcję. Kwestia prowadzenia kamery to temat rzeka. Na pewno musi być ona znacznie spokojniejsza, co ogranicza możliwości reżysera. Jednak pewne ruchy płynięcia są możliwe i zrobione umiejętnie nie będą nieprzyjemne. Niemniej w takim filmie to widz staje się po części operatorem kamery. Cięcia są jak najbardziej możliwe, jednak w umiarkowanej ilości. Wg mnie dobrym spojrzeniem na filmy VR jest gra Hellblade i jej właśnie filmowy charakter. Widać masę rozwiązań w kwestii prowadzenia kamery podczas cutscenek. W grze jest łatwiej z "logistyką" i "chowaniem sprzętu", bo to odpada, ale nadal pozostają problemy typu jak wprowadzić do kadru jakąś nową postać, jakiś przedmiot, gdy nie można wejść "zza ekranu"? W kilku momentach niestety się poddali i zdecydowali na czarne paski, ale to częściowo pewnie też problem wydajnościowo - technologiczny (i może niekiedy problem nie do rozwiązania?). Jest też mistrzowskie i subtelne przełamywanie czwartej ściany. W ogóle, to powstał jakikolwiek ciekawy, pełnometrażowy film VR? :)
@@mateuszw1995 Pełnometrażowy z tego co się orientuję na razie nie powstał - obecnie powstają krótkie formaty. Po zbyt długim czasie w VR też może robić się niedobrze - szczególnie jeśli ktoś obcowałby z taką technologią pierwszy raz. Jednak myślę, że prędzej czy później powstanie ;)
Obejrzałem twoją recenzję o Zielonym rycerzu i jednak po obejrzeniu uważam, że jest taki średni. Ładnie realizowany ale sama historia nie wzbudziła jakiegoś zachwytu.
Cześć, mnie ciekawi np jak wygląda sprawa z montażem i CGI, jak ten proces wygląda, bo np w zsjl wiesz ile było zamieszania z montażem itd.ale jK to wyglądało, snyder poskładał film że scen z greenscreenem np i potem mówi róbcie pod to efekty czy robi się je do każdej sceny a potem montuje film? Bo wiadomo że jak film trwa 4 h a materiału było 6 h to chyba szkoda czasu i pieniędzy na nieużyty finalnie w filmie materiał.
6:00 Dokładnie mówisz to co denerwuje mnie w polskich filmach, zawsze muszą być takie dosadne lub brutalne. Jakby nie było innych środków artystycznych żeby wyrazić „zło”…. No albo mało oczekujemy od widza, patrz filmy Vegi.
Zależy o jakie produkcje chodzi. W filmie wojennym brutalność jest praktycznie obowiązkowa tak samo w filmie o zombie natomiast kryminał czy nawet akcyjniak mogą się bez takich scen spokojnie obejść
@@karolm476 Tutaj nie tyle liczy się gatunek co oczekiwania. W filmach określonego typu brutalność jest wyczekiwana przez widza. Brutalność dobrze się sprzedaje bo wywołuje emocje i szokuje a im wyższy ładunek emocjonalny tym większa szansa, że film zostanie zapamiętany. Pokazanie zła w zawoalowany a jednocześnie poruszający sposób jest dużo trudniejsze.
Czy był taki film po obejrzeniu stwierdziłeś, że będziesz się zajmował kinematografią? Jaki to był film i dlaczego akurat ten? A co do sugestii tematyki filmów bardzo chciałbym zobaczyć jak postrzegasz twórczość Johna Carpentera, ewentualnie analizę konkretnych jego filmów. Ewentualnie jaki jest Twój ulubiony film tego reżysera?
Kamera ma znaczenie, przerobiłem ich dziesiątki i mając obecnie kamerę z 15 stopniowym zakresem dynamiki i kolorem 4:4:4 w RAW 1,2 Gbps widzę różnicę baaardzo. Wiedza jest też potrzebna aby ten obrazek wyglądał nie tylko pięknie ale też miał swój charakter samoświadomy. P. S. Nowe Twin Peaks jest porąbane jak drewno na opał - czyli Lynch w 100%
@@Dwanascie dobra, uściślę… zaskakuje mnie popularność używania trybu rozkazującego w internecie gdy się czegoś chce od obcego dorosłego człowieka. język polski przewidział grzeczniejsze i mniej ofensywne środki wyrazu w takim przypadku.
Wiem że używasz audaciti tylko do nagrania wokalu ale to że używasz tego DAWa do audio przy takim mikrofonie brzmi trochę jakbyś do montażu materiału z REDa używał Windows Movie Maker xD
Pewnie wymieniłeś tu tytuł "Ratchet & Clank" ze względu na to, że jest to obecnie jedna z najlepiej wyglądających gier i nie ustępuje wiele produkcjom Pixara. W kontekście grafiki trend jest jasny - coraz więcej rzeczy jest generowanych komputerowo bo jest to tańsze, szybsze i coraz częściej również wyższej jakości, szczególnie jeśli chodzi o efekty specjalne. Dzisiaj komputerowo generowane są tła, kiedyś będą to z pewnością całe sceny jeśli obecne tempo rozwoju technologii zostanie zachowane. Istotną kwestią jest tutaj to, że tła są generowane w czasie rzeczywistym, bo jesteśmy tutaj o krok od gry. Jaki jest sens w nagrywaniu sekwencji zdarzeń w wirtualnym świecie skoro możemy oddać widzowi kontrolę? Tak wytworzona animacja jest w istocie gameplayem. Nic dziwnego z resztą, że gameplaye cieszą się obecnie stosunkowo wysoką oglądalnością - wrażenia są niekiedy porównywalne z oglądaniem filmu a ten efekt wraz z rozwojem grafiki będzie się tylko potęgował. Ale czy każdą grę można by uznać za substytut filmu? Książki czyta się dla ciekawej historii, filmy do angażującej opowieści dorzucają jeszcze aspekt audiowizualny, gry natomiast do tych dwóch dorzucają jeszcze interaktywność. Filmy wyparły książki jako ulubiona forma spędzania czasu ale książki dalej mają swoje miejsce w świecie przez to, że filmy tak naprawdę narzucają widzowi warstwę audiowizualną, a nie każdemu to może się podobać. Interaktywność gier w kontekście substytutu filmu to miecz obosieczny. Z jednej strony możliwość decydowania o tym jakiego wyboru dokona bohater sprawia, że opowieść jest bardziej osobista i angażująca ale z drugiej strony odbiorca może dokonać złych wyborów, a przecież nikt nie chce opowieści które źle się kończą, szczególnie jeśli jest w tym nasza zasługa. Część ludzi również nie lubi brać odpowiedzialności na siebie, woli aby ktoś inny podejmował decyzje za nich. Jeszcze ważniejszym jest aspekt sprawnościowy gdyż niemal każda gra go w sobie, w mniejszym lub większym stopniu, zawiera. Gry wymagają pewnej dozy zręczności i obycia z urządzeniami sterującymi takimi jak pad. Wrażenia z oglądania ucieczki przed jakimś zagrożeniem są dużo większe jeśli bierzesz w tym aktywny udział i to dzięki Twoim działaniom bohaterowi udaje się przeżyć. Z drugiej strony nikt nie lubi oglądać jak jego bohater ginie tym bardziej gdy jest to spowodowane naszym brakiem refleksu czy zręczności. Część obecnie wydawanych gier jest stricte wyczynowych i nie zawiera żadnej historii, takie jak gry e-sportowe, np. "Valorant". Większość gier zawiera zarówno aspekty zręcznościowe jak i opowiada pewną historię tak jak wspomniany na początku "Ratchet & Clank". Nie stanowią one bezpośredniej konkurencji dla filmu, podobnie jak publicystyka telewizyjna czy transmisje sportowe nie są alternatywą dla książek. Jest jednak coraz prężniej rozwijająca się gier filmowych. Przykładem takiej gry jest np. Man of Medan gdzie akcja obserwowana jest nie z za pleców postaci, ale statycznie umieszczona i delikatnie śledząca kontrolowaną postać przypominającą to w jaki sposób kręcone są filmy. Mamy możliwość wyboru dialogów dla kontrolowanej postaci, które odbijają się na relacjach bohaterów i ich losach oraz sekwencje gdzie aktywnie uczestniczymy w akcji dziejącej się na ekranie co sprawia, że opowieść jest bardziej angażująca i osobista dla odbiorcy. Nie jest również przesadnie długa (ok. 4 godzin) za to napakowana treścią i akcją. Gra oczywiście nie jest idealna - wizualnie jeszcze brakuje do filmu ale jest naprawdę przyzwoicie, zabawa jest dużo lepsza niż bierne oglądanie filmu. Dla pokolenia które wychowało się z padem w rękach wybór między tego typu grą a filmem jest oczywisty. Los klasycznych, nieinteraktywnych, liniowych filmów w kontekście rozwoju technologii i cyfryzacją społeczeństwa wydaje się przesądzony.
@@JedenOsiem18 jaki esej:) Jest to w duże części prawda...chyba że coś akórat pominąłem Wymieniłem ratcheta i clanka bo nie przychodzi mnie do głowy żadna inna współczesna animacja 3d...Disney jakby zatrzymał się w czasie Co do zaź wyglądu gry...TAK...Gry te wyglądają imponójąco...począwszy od a krack in time aż do rift apart Choć tools of destruction było już o krok od grafiki tego typu:) Kurde zaryzykuje stwierdzenie że a crack in time bije na głowe wszystkie animacje 3d tamtego okresu...inna sprawa że ich dużo wtedy nie było A patrząc wstecz to można się zastanawiać czy jeszcze część 3cia aka up your arsenal nie wygląda prawie jak animacja A poza tym uwielbiam tą serie...obecnie zmuszam się do przejścia ratchet gladiator...potem jest size matter, secret agent clank i nareszcie tools of destruction i reszta:)
Z Expanse mam tak że trzy pierwsze sezony to co kolejny to tylko lepiej. Takie 7,8 i 9 na 10 i potem przychodzi czwarty sezon i ocena 3 może 4 jest prawidłowa. W piątym jest lepiej ale nadal wygląda to jakby sezony 1-3 i 4-5 pisały dwie różne osoby i tak wręcz na poziomie scenariusza Gry o Tron różne. Serial powinien się zakończyć na trzecim sezonie.
Czwarty sezon The Expanse jest według mnie i tak jest zrobiony całkiem dobrze biorąc pod uwagę, że w książce ("Gorączka Ciboli") też mamy nieco mniej akcji. Niestety piąty sezon jest wyjątkowo pechowy dla serialu. Koszty produkcji wzrosły w związku z pandemią, a dodatkowo do tego doszedł jeszcze skandal z udziałem aktora wcielającego się w postać Alexa. Musieli dokonać pewnych zmian fabularnych. Amazon postanowił przez to zakończyć serial. Wygląda na to, że 6 sezon będzie ostatni. Najgorsze, że ma mieć tylko 6 odcinków.
@@Spooky82stce Nie mam problemu z jakością serialu jako taką szczególnie gdy widać duże ograniczenia finansowe w pierwszych sezonach tylko z samym scenariuszem (sezony 4-5). W pierwszych trzech bardzo trzymali się realizmu i np fizyki kosmosu. I tak jako fizyka z wykształcenia boli mnie gdy scenarzysta pozwala sobie na bełkot w postaci skoku Nagaty z jednego statku na drugi bez kombinezonu. Skacząc z rozbiegu ta nie tyle w ogóle trafia w drugi statek który jest oddalony o na oko lekko 500m na co szansa jest już mikroskopijna co dokładnie w drzwi, dzięki którym może się uratować. Noż kurwa, no nie 🤮 Motywacje i zachowania postaci były bardzo logiczne i uzasadnione, a teraz nagle pełna losowość. Najbardziej widoczne jest to w postaci Avasarali, która była moją ulubienicą w sezonach 1-3. Do bólu pragmatyczna, inteligentna, a teraz aż nie wiem jak ją określić. Miotana emocjami nie wie co ma robić pod presją i na siłę ogłupiona wręcz jak Tyrion Lannister co zresztą można powiedzieć o większości bohaterów 🤨 Sezony 1-3 polecam każdemu i najlepiej żeby na nich zakończyć niestety.
@@JaroslawKwasniewski Avasarala już w drugim sezonie popełniła dziecinny błąd godząc się na potajemne spotkanie z wrogiem na jego terenie a wcześniej naiwnie ufając w dobre intencje swojego kolegi z rządu chociaż aż nadto wiedziała, że jest przebiegłą i niemoralną żmiją. Więc do bólu pragmatyczna i inteligentna to ona nigdy nie była. Raczej wyniosła, porywcza i wyrachowana manipulantka choć patriotka oddana sprawom Ziemi stroniąca od korupcyjnych układów.
@@JedenOsiem18 "wyniosła, porywcza i wyrachowana" absolutnie tak. Na szczęście nikt nie był przedstawiony jako nie omylny czy bez wad. Chodziło mi o to że zmiana jej postaci najbardziej mnie uderzyła, choć przez obniżenie lotów scenariuszowych oberwał każdy bohater.
@@JaroslawKwasniewski Scenariusz nigdy nie był mocną stroną tego serialu, którego siła leży w epickości: konflikty międzyplanetarne, walki flot kosmicznych, niszczenie całych planet, obca cywilizacja, zaawansowane technologie, napęd nadświetlny, pierścienie telepotacyjne, olbrzymie statki wielkości planety, samoświadoma materia. Te spektakularne momenty przykuwają uwagę widza i sprawiają, że na resztę przymyka się oko, ale gdy takich momentów zabraknie, słabość pozostałych elementów zaczyna razić bo jeśli przejdziemy z ogólnego zarysu serialu do rozpisu poszczególnych scen, to mimo że produkcja ma swoje momenty, jest po prostu przeciętnie.
Obawiam się, że są to niuanse nieistotne dla przeciętnego zjadacza chleba. W powszechnym użyciu te słowa są traktowane jako synonimy i obecnie nie ma ani zasadniczego powodu ani wystarczającej siły przebicia żeby to zmienić, więc tylko czekać aż ten fakt zostanie formalnie potwierdzony.
oj Marcin, co Ty gadasz, że tvgry, to nie było spotkanie z filmem jako takim :D zapomniałeś o programie "kupa na głowie", od lat wracam z przyjacielem i mamy bekę nieopisaną xD ua-cam.com/video/rjfKJu4qY6Y/v-deo.html&ab_channel=TVGRYpl
Co do pytania o ugrzecznienie filmów się nie zgadzam. Co do takich postaci jak Venom, film po prostu powinien być brutalny, bo to inaczej sensu nie ma według mnie. Całkowicie rozumiem, gdy film ze Spidermanem w roli głównej powinien być mało brutalny, ale Venom to nigdy postać dla dzieci nie była. Po prostu się to gryzie strasznie z konceptem i wizją postaci
Dzisiejsze filmy robione są tak jakby miały ADHD. Jedna krótka nawet minutowa scena a tam 90 cięć/mnóstwo hałasu i CGI, momentami nie można się skupić i zrelaksować. Stare filmy tego nie mają, nawet te zrobione w latach 90-ych kiedy już były super HD kamery/efekty/i cały sprzęt.
Też to zauważyłem jednak mój stosunek do tego faktu jest zgoła przeciwny. Starsze filmy ze względu na powolne tempo akcji są nużące. Świat przyśpieszył i ma to również odbicie w filmach i oczekiwaniach widowni.
To nie tak ze filmy kiedyś były lepsze. Poprostu teraz jest na tyle dużo twórców że chcąc niechcąc bardziej zauważalny jest odsetek filmów "słabszych" lub robionych na szybko pod "odcinanie kuponów". Dlatego może się wydawać ze kiedyś było lepiej - bo dziś trudniej odsortować te lepsze
Masz rację w tym, że dzisiaj łatwiej jest znaleźć środki na produkcję filmu niż kiedyś, więc scenariusze i reżyserzy którym dawniej nie dano by szansy mogą dzisiaj wprowadzać w życie swoje pomysły. Kiedyś selekcja odbywała się bardziej na poziomie producenta, który decydował na co wyłoży pieniądze, dzisiaj jest to zepchnięte mocniej na konsumenta decydującego co obejrzy. Ale czy to jest główny powód powszechnego przekonania, że filmy kiedyś były lepsze? Siłą filmu jako dzieła jest jego oryginalność. Produkcja nam się podoba jeśli zaciekawi nas czy to pod względem fabularnym czy widowiskowym. Jeśli w swoim życiu obejrzałeś już setki filmów prawdopodobieństwo, że kolejny film będzie podobny do czegoś co już wcześniej widziałeś znacząco rośnie. Dinozaury w "Parku Jurajskim" w 1993 robiły ogromne wrażenie, ale dzisiaj wyglądający przekonująco dinozaur nie wywołuje u nikogo zachwytu. Czy to znaczy, że ten film to najlepsza produkcja o dinozaurach i rzeczywiście kiedyś filmy były lepsze? Jeśli w jakiś sposób wymazano by Ci pamięć o wszystkich filmach jakie widziałeś i pokazano produkcję, którą dzisiaj uważasz za średnią albo nawet słabą, byłbyś pewnie wniebowzięty. W zawodach o ciekawość widza to pierwszy wygrywa. Film może być obiektywnie bardzo dobry pod względem fabuły, gry aktorskiej i realizacji, ale na Tobie może nie zrobić wrażenia bo widziałeś już kiedyś coś podobnego. To również zależy od wrażliwości, czyli tego, na jak wiele szczegółów zwracasz uwagę. Koneserom kina film może bardzo się podobać tylko dlatego, że kamera została poprowadzona w nowatorski sposób, coś na co typowy odbiorca nie zwraca bezpośredniej uwagi a ważny jest dla niego tylko ogólny ton filmu.
Spróbuj sparodiować jakiś znany film. Błędy montażowe, zła gra i cała reszta zostanie wybaczona "bo to amatorska parodia". Grupa docelowa też jest duża, więc znajdzie się sporo ludzi, którzy podpowiedzą, co następnym razem zrobić lepiej.
Co do pierwszego pytania to się w pełni zgadzam. Przy tworzeniu filmów kamery IMAX czy inna tego typu technologia powinna być wisienką na torcie czyichś umiejętności a nie ich podstawą
Konkretnie mówisz. Bywaj.
lubię Ciebie. Jesteś prawdziwy.
😁Ja też tak uważam.👍🏼
Nagraj recenzję czarodziejów i magnatów bo po 10 latach w końcu to wyszło
+1
Taaaaaaak
U siebie zauważyłem taka prawidłowość, że nie tyle starsze filmy sa lepsze/bardziej mi się podobają czy coś w tym guście, ale najbardziej lubię pierwszy oglądany. Np. wielokrotnie filmowana historia Robin Hood'a, najbardziej podoba mi się wersja z Costnerem, podobnie było ze Spider-Manem, jako pierwsze widziałem filmy S.Raimiego i ani "Amazing Spider-Man", ani Spajdek z Marvela mi nie przypadł do gustu. Ale sa tez wyjątki np. Spider-man Unwiersum bardzo mi sie podobał (ale być może to efekt alternatywnych rzeczywistości, które bardzo lubię, pewnie dlatego też bardzo lubię czwartego Shreka)
Tym bardziej chce usłyszeć co ci się najbardziej podobało w arcane 😁. A może czegoś ci brakuje? Ja polecam Davinci Resolve bardzo przyjemnie się z niego korzysta.
Trudno sie do czegos przyczepic. Mozna oskarzyc tworcow o romantyzowanie choroby umyslowej bo Jinx nie ma dobrych wzorcow. Tylko, ze tworcy mowili, ze nie jest to dzielo moralizatorskie. Nie ma tu nieskazitelnych wzorow moralnych. Postaci mierza sie z problemami na ktore nie ma prostych odpowiedzi. Jest to zagadka w ktorej imiona bohaterow maja czesto symboliczne znaczenie
Ten ból w glosie kiedy wspomniałeś o transformersach Michaela Baya 😂
Ja osobiście mimo że nie jestem stary to uwielbiam bajki które zostały zrealizowane w technologi poklatkowej w jakiś sposób mnie pochłaniają. Mimo tego że dzisiejsza animacja jest też naprawdę świetna to to stare kino ma coś w sobie.
21:12 - a czy gogle VR w ogóle są technologią "dla każdego"? Mnie na przykład natychmiast boli w nich głowa, zapewne ze względu na wadę wzroku. Jeżeli dostatecznie duża grupa ludzi nie może z nich korzystać, to mogą w ogóle nie wejść na szerszą skalę - tak, jak nie weszły filmy 3D mimo zachwytów nad nimi. I tak - wiem o Imaksie, ale dla mnie początkiem były filmy, które widziałem w Warszawie na długo zanim Imax pojawił się w planach pięcioletnich. Poza tym Imaksów np. w Warszawie jest raptem kilka, a sal kinowych - przynajmniej kilkadziesiąt.
Trzeba by poszukać jakiś badań na ten temat :) Na pewno wiele wad wzroku nie jest problemem, np krótkowzroczność, bo ekrany w goglach są optycznie w niedużej odległości. W części gogli mieszczą się okulary, a soczewki kontaktowe to wiadomo. Oczywiście to wszystko nie będzie tak komfortowe jak u osoby bez wady. Jeśli masz jakąś większą wadę geometryczną, to może być problem. Choć może kiedyś gogle będą w stanie dostosowywać obraz tak, żeby rekompensować część wad oka? :)
Jest też część osób podatna na chorobę symulatorową (czyli jest im nieprzyjemnie bardziej niż "średniej"). Myślę, że nadal większość ludzi jest w stanie komfortowo używać VR, niemniej odsetek tych z problemami na pewno jest stosunkowo duży. Większość osób musi też się do tego przyzwyczaić, poużywać 1-2 tygodnie i to może być problem na wejściu, żeby się przekonać.
Z 3D i VR są wg mnie 3 wspólne problemy - 1 cena (zarówno własnego ekranu 3D, jak i droższego seansu w kinie, cena gogli), 2 wygoda - już założenie okularów 3D jest pewną niedogodnością, nie da się w nich leżeć na kanapie :P, niektóre technologie powodują migotanie itp. Gogle VR to wyższy poziom niewygody, trzeba je założyć, dopasować, rozplątać kabel, pocić się przez cały czas, nie widzisz co się dzieje wokół, nie zjesz popcornu :P No i 3 - brak treści. To chyba największy problem - jest mało użytkowników, to nie opłaca się tworzyć treści, szczególnie wysokobudżetowej. Z gier mamy kilka porządnych tytułów, z filmów nie kojarzę nic. A jak nie ma treści to nie ma użytkowników i koło się zamyka. Jest też problem techniczny - internet. Filmy VR wymagają 10-20 GB na 10 min filmu w dobrej jakości, a to na żywo pociągnie tylko dobry światłowód. Pobieranie offline to z kolei zapychanie dysków.
Ogólnie wg mnie, jako fana obu technologii - w stosunku do 2D, to 3D oferowało trochę więcej wrażeń, za "trochę komfortu", a VR oferuje dużo więcej za dużo więcej komfortu. Treści będą musiały być na prawdę świetne, a sprzęt mega komfortowy i tani, żeby to się mogło przyjąć masowo. To na pewno kwestia kilkudziesięciu lat.
The Expanse mocno rozkręca się dopiero na drugim sezonie. Mam nadzieję że dasz mu jeszcze kiedyś szanse. ;)
Mnie wkręcił dopiero w połowie 2 sezonu. Od połowy 2 sezonu do sezonu 3 włącznie to jest genialny serial z kapitalnymi dialogami i świetnymi akcjami :) Ostatnio rozpocząłem 4 sezon i niestety względem 3 jest znacznie słabszy i ciężej się wciągnąć :) Ogólnie uwielbiam serial choć jest bardzo nierówny wg. mnie :) No i kwestia, że bohaterowie przypadkiem zawsze są w centrum wydarzeń bo tego chce scenariusz po pewnym czasie zaczyna nużyć :)
The Expanse ma fabułę z wieloma oryginalnymi pomysłami i dzieje się w dość mało wykorzystywanym miejscu akcji, tj. niezbyt odległej przyszłości co go już wyróżnia z pośród dziesiątek innych produkcji dziejących się współcześnie, w przeszłości czy jakiejś krainie fantasy. Świat jest wiarygodny przez to że technologie tam wykorzystywane bazują mniej lub bardziej na dzisiejszym stanie wiedzy i pomysłach współczesnych naukowców, a któż nie jest ciekaw tego, jak wyglądać mógłby świat za 200 lat? Jednak serial ma wiele nic niewnoszących scen, które tylko niepotrzebnie wydłużają czas emisji - jakimś kuriozum jest tu sezon 5 gdzie przez 1/3 jego trwania oglądamy jęki pewnej pani, która wycieńczona fizycznie ociężale zmaga się z pewnym mozolnym, powtarzalnym zadaniem. To absolutnie nie jest poziom Hitchcocka gdzie mamy trzęsienie ziemi a potem napięcie tylko wzrasta, chociaż sezony 2, 3 i 4 są pod tym względem do przyjęcia.
Oczywiście, że tak. Nic nie robi większego wrażenia niż filmy które nie wyglądają jak 90 minutowe intra do gier.
Chyba nie chodzi o filmy animowane tylko cgi stosowane jako tlo itp
@@kvassinc tyle tylko że Odyseja kosmiczna wygląda momentami lepiej niż dzisiejsze cgi
@@wojtekcz1986 zależy jakie :)
Nawet w filmach romantycznych używa się cgi jako tło ulicy czy coś
Z drugiej strony niektóre intra do gier robią większe niż niejeden film.
To prawda że takie programy do montażu są straszne z wyglądu ale jak się wkręci to samo idzie. Na własnym doświadczeniu wiem bo córce koleżanki po imprezie robiłem filmikim na informatykę, a był to pierwszy kontakt z takim programem w życiu
Miłego wieczoru
Kilka filmów netflixa pojawia się w kinach końcem roku na około tydzień ze względu na wymogi startowania w oscarach. W Polsce były to "Psie pazury", "The Hand of God" i teraz "Nie patrz w górę" dystrybuowane przez Gutek Film czyli zazwyczaj kina studyjne.
Z VR jest również inny problem, jeśli mówimy w kontekście filmu, bo jest to zupełnie inne medium. Wymaga zupełnie innych środków wyrazowych i sposobu budowania narracji. Potrzebne jest wynalezienie innych metod opowiadania historii, bo w wirtualnej rzeczywistości widzimy świat w 360 - Jak pokierować uwagę widza w danym momencie, aby patrzył tam gdzie chce tego twórca? Nie ma również zbytniej możliwości cięć. Przejścia kamery (płynięcie w przestrzeni) u wielu osób może powodować mdłości i dyskomfort, więc jest to ryzykowny wybór. Wątpliwość obecnie wzbudza również poczucie obecności widza - bo jednak bezpośrednio zanurza się on w świecie przedstawianym - staje się jego częścią - niejako bohaterami historii. Zakładając, że w scenie mieliby być inni aktorzy, to czy mają nadal zachowywać się tak jakby nikt na nich nie patrzył? To wszystko wpływa na odbiór. To tylko wierzchołek góry lodowej pytań i wątpliwości. Między innymi dlatego jeszcze długo lub w ogóle niektórzy twórcy po tą technologię nie sięgną.
Film i VR jest zupełnie innym medium i raczej w przyszłości nie będą włożone do jednego worka, a traktowane jako coś zupełnie innego, jednak z punktami wspólnymi (tak jak np. gry i film).
Bardzo trafny komentarz. Z jednej strony trzeba jakoś "pokierować" widzem, gdzie warto patrzyć, z drugiej trzeba czymś wypełnić plan dookoła, żeby był ciekawy, z trzeciej widz i tak na pewno przegapi kilka kluczowych momentów, gdy popatrzy się akurat źle :) Jest też spory problem technologiczny i logistyczny, żeby nagrać film 360 - jak trzymać kamerę i jak nią poruszać bez widoczności tego sprzętu w kadrze? Gdzie umieścić całą ekipę, rozstawić oświetlenie i mikrofony, żeby nie było ich widać? Normalnie takie rzeczy łatwo ukryć za lub nad kamerą. Pewnie kompromis to film 180.
Co do obecności w filmie, to zapewne kwestia kreatywnej decyzji, jest nowe pole do popisu, choć uczucie obecności widza w świecie na pewno wywołuje silniejszy efekt w grach, niż filmie, bo tam jednak coś możemy zrobić zza "czarodziejskiej zasłony", postacie mogą zareagować na naszą akcję.
Kwestia prowadzenia kamery to temat rzeka. Na pewno musi być ona znacznie spokojniejsza, co ogranicza możliwości reżysera. Jednak pewne ruchy płynięcia są możliwe i zrobione umiejętnie nie będą nieprzyjemne. Niemniej w takim filmie to widz staje się po części operatorem kamery. Cięcia są jak najbardziej możliwe, jednak w umiarkowanej ilości.
Wg mnie dobrym spojrzeniem na filmy VR jest gra Hellblade i jej właśnie filmowy charakter. Widać masę rozwiązań w kwestii prowadzenia kamery podczas cutscenek. W grze jest łatwiej z "logistyką" i "chowaniem sprzętu", bo to odpada, ale nadal pozostają problemy typu jak wprowadzić do kadru jakąś nową postać, jakiś przedmiot, gdy nie można wejść "zza ekranu"? W kilku momentach niestety się poddali i zdecydowali na czarne paski, ale to częściowo pewnie też problem wydajnościowo - technologiczny (i może niekiedy problem nie do rozwiązania?). Jest też mistrzowskie i subtelne przełamywanie czwartej ściany.
W ogóle, to powstał jakikolwiek ciekawy, pełnometrażowy film VR? :)
@@mateuszw1995 Pełnometrażowy z tego co się orientuję na razie nie powstał - obecnie powstają krótkie formaty. Po zbyt długim czasie w VR też może robić się niedobrze - szczególnie jeśli ktoś obcowałby z taką technologią pierwszy raz. Jednak myślę, że prędzej czy później powstanie ;)
Co jest nie tak z filmem Magnaci i Czarodzieje?
Obejrzałem twoją recenzję o Zielonym rycerzu i jednak po obejrzeniu uważam, że jest taki średni. Ładnie realizowany ale sama historia nie wzbudziła jakiegoś zachwytu.
Cześć, mnie ciekawi np jak wygląda sprawa z montażem i CGI, jak ten proces wygląda, bo np w zsjl wiesz ile było zamieszania z montażem itd.ale jK to wyglądało, snyder poskładał film że scen z greenscreenem np i potem mówi róbcie pod to efekty czy robi się je do każdej sceny a potem montuje film? Bo wiadomo że jak film trwa 4 h a materiału było 6 h to chyba szkoda czasu i pieniędzy na nieużyty finalnie w filmie materiał.
Wiedza jest ważniejsza od sprzętu w każdej kwestii
Kamerą braci Lumiere cudów nie nakręcisz.
6:00 Dokładnie mówisz to co denerwuje mnie w polskich filmach, zawsze muszą być takie dosadne lub brutalne. Jakby nie było innych środków artystycznych żeby wyrazić „zło”…. No albo mało oczekujemy od widza, patrz filmy Vegi.
Zależy o jakie produkcje chodzi. W filmie wojennym brutalność jest praktycznie obowiązkowa tak samo w filmie o zombie natomiast kryminał czy nawet akcyjniak mogą się bez takich scen spokojnie obejść
@@karolm476 Tutaj nie tyle liczy się gatunek co oczekiwania. W filmach określonego typu brutalność jest wyczekiwana przez widza. Brutalność dobrze się sprzedaje bo wywołuje emocje i szokuje a im wyższy ładunek emocjonalny tym większa szansa, że film zostanie zapamiętany. Pokazanie zła w zawoalowany a jednocześnie poruszający sposób jest dużo trudniejsze.
Ja miałem dwa podejścia do Expanse. Drugie zakończyłem w połowie drugiego sezonu.
Czy był taki film po obejrzeniu stwierdziłeś, że będziesz się zajmował kinematografią? Jaki to był film i dlaczego akurat ten?
A co do sugestii tematyki filmów bardzo chciałbym zobaczyć jak postrzegasz twórczość Johna Carpentera, ewentualnie analizę konkretnych jego filmów.
Ewentualnie jaki jest Twój ulubiony film tego reżysera?
A może teraz karne ptaki Magnaci I Czarodzieje
Mądrze powiedziałeś: dziś filmy są inne niż kiedyś, a w przyszłości będą jeszcze inne.
Kamera ma znaczenie, przerobiłem ich dziesiątki i mając obecnie kamerę z 15 stopniowym zakresem dynamiki i kolorem 4:4:4 w RAW 1,2 Gbps widzę różnicę baaardzo. Wiedza jest też potrzebna aby ten obrazek wyglądał nie tylko pięknie ale też miał swój charakter samoświadomy.
P. S. Nowe Twin Peaks jest porąbane jak drewno na opał - czyli Lynch w 100%
Premier Pro do zmontowania po prostu czegoś jest prosty jak konstrukcja cepa. Wciskasz w kółko C, V i coś tam może jeszcze i klikasz myszką. Koniec ;p
Pracujesz jeszcze w TVGRY?
Oczywiście że istnieje;D
Rzeczywistość to przeżytek.
A normalność ?
@@boleklolek578 Nadal do odkrycia.
Rzeczywistość to punkt wyjścia.
Czy mógłbys drogi Łukaszu zrobić coś o dzielę polskiej kinematografii pt. "czarodzieje i magnaci"?
ty zrób
@@mateusz.szymanski?
@@Dwanascie dobra, uściślę… zaskakuje mnie popularność używania trybu rozkazującego w internecie gdy się czegoś chce od obcego dorosłego człowieka. język polski przewidział grzeczniejsze i mniej ofensywne środki wyrazu w takim przypadku.
@@mateusz.szymanski przepraszam już edytuje
Wiem że używasz audaciti tylko do nagrania wokalu ale to że używasz tego DAWa do audio przy takim mikrofonie brzmi trochę jakbyś do montażu materiału z REDa używał Windows Movie Maker xD
Coś mnie mówi że te filmy i animacje i granica między nimi to chodziło chyba o coś w stylu kiedy film staje się ratchetem i clankiem:)
Pewnie wymieniłeś tu tytuł "Ratchet & Clank" ze względu na to, że jest to obecnie jedna z najlepiej wyglądających gier i nie ustępuje wiele produkcjom Pixara. W kontekście grafiki trend jest jasny - coraz więcej rzeczy jest generowanych komputerowo bo jest to tańsze, szybsze i coraz częściej również wyższej jakości, szczególnie jeśli chodzi o efekty specjalne. Dzisiaj komputerowo generowane są tła, kiedyś będą to z pewnością całe sceny jeśli obecne tempo rozwoju technologii zostanie zachowane. Istotną kwestią jest tutaj to, że tła są generowane w czasie rzeczywistym, bo jesteśmy tutaj o krok od gry. Jaki jest sens w nagrywaniu sekwencji zdarzeń w wirtualnym świecie skoro możemy oddać widzowi kontrolę? Tak wytworzona animacja jest w istocie gameplayem. Nic dziwnego z resztą, że gameplaye cieszą się obecnie stosunkowo wysoką oglądalnością - wrażenia są niekiedy porównywalne z oglądaniem filmu a ten efekt wraz z rozwojem grafiki będzie się tylko potęgował. Ale czy każdą grę można by uznać za substytut filmu? Książki czyta się dla ciekawej historii, filmy do angażującej opowieści dorzucają jeszcze aspekt audiowizualny, gry natomiast do tych dwóch dorzucają jeszcze interaktywność. Filmy wyparły książki jako ulubiona forma spędzania czasu ale książki dalej mają swoje miejsce w świecie przez to, że filmy tak naprawdę narzucają widzowi warstwę audiowizualną, a nie każdemu to może się podobać. Interaktywność gier w kontekście substytutu filmu to miecz obosieczny. Z jednej strony możliwość decydowania o tym jakiego wyboru dokona bohater sprawia, że opowieść jest bardziej osobista i angażująca ale z drugiej strony odbiorca może dokonać złych wyborów, a przecież nikt nie chce opowieści które źle się kończą, szczególnie jeśli jest w tym nasza zasługa. Część ludzi również nie lubi brać odpowiedzialności na siebie, woli aby ktoś inny podejmował decyzje za nich. Jeszcze ważniejszym jest aspekt sprawnościowy gdyż niemal każda gra go w sobie, w mniejszym lub większym stopniu, zawiera. Gry wymagają pewnej dozy zręczności i obycia z urządzeniami sterującymi takimi jak pad. Wrażenia z oglądania ucieczki przed jakimś zagrożeniem są dużo większe jeśli bierzesz w tym aktywny udział i to dzięki Twoim działaniom bohaterowi udaje się przeżyć. Z drugiej strony nikt nie lubi oglądać jak jego bohater ginie tym bardziej gdy jest to spowodowane naszym brakiem refleksu czy zręczności. Część obecnie wydawanych gier jest stricte wyczynowych i nie zawiera żadnej historii, takie jak gry e-sportowe, np. "Valorant". Większość gier zawiera zarówno aspekty zręcznościowe jak i opowiada pewną historię tak jak wspomniany na początku "Ratchet & Clank". Nie stanowią one bezpośredniej konkurencji dla filmu, podobnie jak publicystyka telewizyjna czy transmisje sportowe nie są alternatywą dla książek. Jest jednak coraz prężniej rozwijająca się gier filmowych. Przykładem takiej gry jest np. Man of Medan gdzie akcja obserwowana jest nie z za pleców postaci, ale statycznie umieszczona i delikatnie śledząca kontrolowaną postać przypominającą to w jaki sposób kręcone są filmy. Mamy możliwość wyboru dialogów dla kontrolowanej postaci, które odbijają się na relacjach bohaterów i ich losach oraz sekwencje gdzie aktywnie uczestniczymy w akcji dziejącej się na ekranie co sprawia, że opowieść jest bardziej angażująca i osobista dla odbiorcy. Nie jest również przesadnie długa (ok. 4 godzin) za to napakowana treścią i akcją. Gra oczywiście nie jest idealna - wizualnie jeszcze brakuje do filmu ale jest naprawdę przyzwoicie, zabawa jest dużo lepsza niż bierne oglądanie filmu. Dla pokolenia które wychowało się z padem w rękach wybór między tego typu grą a filmem jest oczywisty. Los klasycznych, nieinteraktywnych, liniowych filmów w kontekście rozwoju technologii i cyfryzacją społeczeństwa wydaje się przesądzony.
@@JedenOsiem18 jaki esej:)
Jest to w duże części prawda...chyba że coś akórat pominąłem
Wymieniłem ratcheta i clanka bo nie przychodzi mnie do głowy żadna inna współczesna animacja 3d...Disney jakby zatrzymał się w czasie
Co do zaź wyglądu gry...TAK...Gry te wyglądają imponójąco...począwszy od a krack in time aż do rift apart
Choć tools of destruction było już o krok od grafiki tego typu:)
Kurde zaryzykuje stwierdzenie że a crack in time bije na głowe wszystkie animacje 3d tamtego okresu...inna sprawa że ich dużo wtedy nie było
A patrząc wstecz to można się zastanawiać czy jeszcze część 3cia aka up your arsenal nie wygląda prawie jak animacja
A poza tym uwielbiam tą serie...obecnie zmuszam się do przejścia ratchet gladiator...potem jest size matter, secret agent clank i nareszcie tools of destruction i reszta:)
Z Expanse mam tak że trzy pierwsze sezony to co kolejny to tylko lepiej. Takie 7,8 i 9 na 10 i potem przychodzi czwarty sezon i ocena 3 może 4 jest prawidłowa. W piątym jest lepiej ale nadal wygląda to jakby sezony 1-3 i 4-5 pisały dwie różne osoby i tak wręcz na poziomie scenariusza Gry o Tron różne.
Serial powinien się zakończyć na trzecim sezonie.
Czwarty sezon The Expanse jest według mnie i tak jest zrobiony całkiem dobrze biorąc pod uwagę, że w książce ("Gorączka Ciboli") też mamy nieco mniej akcji. Niestety piąty sezon jest wyjątkowo pechowy dla serialu. Koszty produkcji wzrosły w związku z pandemią, a dodatkowo do tego doszedł jeszcze skandal z udziałem aktora wcielającego się w postać Alexa. Musieli dokonać pewnych zmian fabularnych. Amazon postanowił przez to zakończyć serial. Wygląda na to, że 6 sezon będzie ostatni. Najgorsze, że ma mieć tylko 6 odcinków.
@@Spooky82stce Nie mam problemu z jakością serialu jako taką szczególnie gdy widać duże ograniczenia finansowe w pierwszych sezonach tylko z samym scenariuszem (sezony 4-5). W pierwszych trzech bardzo trzymali się realizmu i np fizyki kosmosu. I tak jako fizyka z wykształcenia boli mnie gdy scenarzysta pozwala sobie na bełkot w postaci skoku Nagaty z jednego statku na drugi bez kombinezonu. Skacząc z rozbiegu ta nie tyle w ogóle trafia w drugi statek który jest oddalony o na oko lekko 500m na co szansa jest już mikroskopijna co dokładnie w drzwi, dzięki którym może się uratować. Noż kurwa, no nie 🤮
Motywacje i zachowania postaci były bardzo logiczne i uzasadnione, a teraz nagle pełna losowość. Najbardziej widoczne jest to w postaci Avasarali, która była moją ulubienicą w sezonach 1-3. Do bólu pragmatyczna, inteligentna, a teraz aż nie wiem jak ją określić. Miotana emocjami nie wie co ma robić pod presją i na siłę ogłupiona wręcz jak Tyrion Lannister co zresztą można powiedzieć o większości bohaterów 🤨
Sezony 1-3 polecam każdemu i najlepiej żeby na nich zakończyć niestety.
@@JaroslawKwasniewski Avasarala już w drugim sezonie popełniła dziecinny błąd godząc się na potajemne spotkanie z wrogiem na jego terenie a wcześniej naiwnie ufając w dobre intencje swojego kolegi z rządu chociaż aż nadto wiedziała, że jest przebiegłą i niemoralną żmiją. Więc do bólu pragmatyczna i inteligentna to ona nigdy nie była. Raczej wyniosła, porywcza i wyrachowana manipulantka choć patriotka oddana sprawom Ziemi stroniąca od korupcyjnych układów.
@@JedenOsiem18 "wyniosła, porywcza i wyrachowana" absolutnie tak. Na szczęście nikt nie był przedstawiony jako nie omylny czy bez wad.
Chodziło mi o to że zmiana jej postaci najbardziej mnie uderzyła, choć przez obniżenie lotów scenariuszowych oberwał każdy bohater.
@@JaroslawKwasniewski Scenariusz nigdy nie był mocną stroną tego serialu, którego siła leży w epickości: konflikty międzyplanetarne, walki flot kosmicznych, niszczenie całych planet, obca cywilizacja, zaawansowane technologie, napęd nadświetlny, pierścienie telepotacyjne, olbrzymie statki wielkości planety, samoświadoma materia. Te spektakularne momenty przykuwają uwagę widza i sprawiają, że na resztę przymyka się oko, ale gdy takich momentów zabraknie, słabość pozostałych elementów zaczyna razić bo jeśli przejdziemy z ogólnego zarysu serialu do rozpisu poszczególnych scen, to mimo że produkcja ma swoje momenty, jest po prostu przeciętnie.
Nie myl pojęć „technologia” z „technika”.
To jak pomylić przynajmniej z bynajmniej.
Obawiam się, że są to niuanse nieistotne dla przeciętnego zjadacza chleba. W powszechnym użyciu te słowa są traktowane jako synonimy i obecnie nie ma ani zasadniczego powodu ani wystarczającej siły przebicia żeby to zmienić, więc tylko czekać aż ten fakt zostanie formalnie potwierdzony.
@@JedenOsiem18 niestety chyba masz rację, pozdrawiam.
Czemu odszedłeś z TV GRY
Bo kręcenie filmów zaczęło interesować go bardziej niż gry i tworzenie materiałów o nich.
oj Marcin, co Ty gadasz, że tvgry, to nie było spotkanie z filmem jako takim :D
zapomniałeś o programie "kupa na głowie", od lat wracam z przyjacielem i mamy bekę nieopisaną xD
ua-cam.com/video/rjfKJu4qY6Y/v-deo.html&ab_channel=TVGRYpl
1 raz wymieniono Twin Peaks tu ! Czy się mylę ?
Ok
7:22 powiedz wprost że bez VPN'a nie obejrzysz mordo.
Co do pytania o ugrzecznienie filmów się nie zgadzam. Co do takich postaci jak Venom, film po prostu powinien być brutalny, bo to inaczej sensu nie ma według mnie. Całkowicie rozumiem, gdy film ze Spidermanem w roli głównej powinien być mało brutalny, ale Venom to nigdy postać dla dzieci nie była. Po prostu się to gryzie strasznie z konceptem i wizją postaci
Dzisiejsze kino jest w d... Dawniej wychodziły hity które rozwalały system, dziś nie chodze do kina
Mam to samo z The Expanse.
7:35 Odnośnie pobierania filmów z Internetu to w Polsce nie jest to nielegalne.
Ciekawy kraj ta Polska. Pewnie kinematografia w niej kwitnie.
1 Sezon Expanse to experyment ;) olej (nic nie stracisz) i oglądaj od 2. Też książko polecam.
+
Dzisiejsze filmy robione są tak jakby miały ADHD. Jedna krótka nawet minutowa scena a tam 90 cięć/mnóstwo hałasu i CGI, momentami nie można się skupić i zrelaksować. Stare filmy tego nie mają, nawet te zrobione w latach 90-ych kiedy już były super HD kamery/efekty/i cały sprzęt.
Też to zauważyłem jednak mój stosunek do tego faktu jest zgoła przeciwny. Starsze filmy ze względu na powolne tempo akcji są nużące. Świat przyśpieszył i ma to również odbicie w filmach i oczekiwaniach widowni.
Nie trzeba Kina by się bać .
Wystarczy włączyć TVP Wiadomości .
Te powinny być od 18 lat plus.
darmowy program do montażu to np. Hit film express
Czy was też irytują tak te dziwne zbliżenia i ruchy kamery w serialu Sukcesja? 😄
To nie tak ze filmy kiedyś były lepsze. Poprostu teraz jest na tyle dużo twórców że chcąc niechcąc bardziej zauważalny jest odsetek filmów "słabszych" lub robionych na szybko pod "odcinanie kuponów".
Dlatego może się wydawać ze kiedyś było lepiej - bo dziś trudniej odsortować te lepsze
Masz rację w tym, że dzisiaj łatwiej jest znaleźć środki na produkcję filmu niż kiedyś, więc scenariusze i reżyserzy którym dawniej nie dano by szansy mogą dzisiaj wprowadzać w życie swoje pomysły. Kiedyś selekcja odbywała się bardziej na poziomie producenta, który decydował na co wyłoży pieniądze, dzisiaj jest to zepchnięte mocniej na konsumenta decydującego co obejrzy. Ale czy to jest główny powód powszechnego przekonania, że filmy kiedyś były lepsze? Siłą filmu jako dzieła jest jego oryginalność. Produkcja nam się podoba jeśli zaciekawi nas czy to pod względem fabularnym czy widowiskowym. Jeśli w swoim życiu obejrzałeś już setki filmów prawdopodobieństwo, że kolejny film będzie podobny do czegoś co już wcześniej widziałeś znacząco rośnie. Dinozaury w "Parku Jurajskim" w 1993 robiły ogromne wrażenie, ale dzisiaj wyglądający przekonująco dinozaur nie wywołuje u nikogo zachwytu. Czy to znaczy, że ten film to najlepsza produkcja o dinozaurach i rzeczywiście kiedyś filmy były lepsze? Jeśli w jakiś sposób wymazano by Ci pamięć o wszystkich filmach jakie widziałeś i pokazano produkcję, którą dzisiaj uważasz za średnią albo nawet słabą, byłbyś pewnie wniebowzięty. W zawodach o ciekawość widza to pierwszy wygrywa. Film może być obiektywnie bardzo dobry pod względem fabuły, gry aktorskiej i realizacji, ale na Tobie może nie zrobić wrażenia bo widziałeś już kiedyś coś podobnego. To również zależy od wrażliwości, czyli tego, na jak wiele szczegółów zwracasz uwagę. Koneserom kina film może bardzo się podobać tylko dlatego, że kamera została poprowadzona w nowatorski sposób, coś na co typowy odbiorca nie zwraca bezpośredniej uwagi a ważny jest dla niego tylko ogólny ton filmu.
ta koszulka żądzi
u mnie na kanale mini recenzje gier
przed "a" nie powinno być przecinka
Potrzebuję pomocy chciałbym nakręcić film a nie mam pomysłu mam statywy tylko brak pomysłu ktoś pomorze
jak klikniesz rec to się zacznie nagrywać
Spróbuj sparodiować jakiś znany film. Błędy montażowe, zła gra i cała reszta zostanie wybaczona "bo to amatorska parodia". Grupa docelowa też jest duża, więc znajdzie się sporo ludzi, którzy podpowiedzą, co następnym razem zrobić lepiej.
Nie istnieje
ja tam już nie oglądam filmów tylko recenzję, jak ch*jnia - nie idę. jak dobry? też nie idę. Netflix? a na ch*j mi to Panie.
żyję? żyję!
Panie, ale co to za życie...
"Mierzmy siły na zamiary, a nie zamiar podłóg sił" -
A.Mickiewicz
Weź to popraw, bo wychodzisz na analfabete.