Ci, którzy odeszli z Dunwall | Ursula K. Le Guin, Dishonored i limity utylitaryzmu
Вставка
- Опубліковано 21 сер 2024
- A zatem. Hasło na dziś: Ursula K. Le Guin. I Dishonored. I limity utylitaryzmu.
Linki:
Patronite: patronite.pl/m...
Blog: mistycyzmpopkul...
Fanpage: / mistycyzmpopkulturowy
Twitter: / mistpopk
Ko-fi: ko-fi.com/mist...
Muzyka:
Daniel Licht - Regent Exploration
• DISHONORED - 14 Regent...
Chris Vrenna - Wonderland Woods
• American McGee's Alice...
Daniel Licht - Flooded Exploration
• DISHONORED - 12 Floode...
Darren Korb - Old Friends
• Transistor Original So...
ticofaces - Ash
• ticofaces - Ash 🌑 [lof...
Purple Cat - Sugar Coat
• Sugar Coat
Daniel Licht - Dishonore 2 Main Theme
• Dishonored 2 OST - Mai...
Daniel Licht - Streets of Karnaca (Ambient)
• Streets of Karnaca (Am...
Sunday Brunch
• Sunday brunch
![[UA] Team Vitality проти NAVI | IEM Cologne 2024](http://i.ytimg.com/vi/wttO1zVRTC0/mqdefault.jpg)
Bardzo ciekawe, że motyw z Omelas jest (zapewne nieświadomie) powielany przez graczy w The Sims w rozgrywce typu goblin-malarz (tzn. jednego sima, zajmującego się malarstwem, umieszczasz w piwnicy i zamykasz drzwi. On pracuje dzień i noc, malując obrazy, a na górze żyje szczęśliwa rodzina nie wiedząca nic o goblinie, który zarabia na ich utrzymanie.)
Tak! Totalnie, widziałem to zarówno u swojej żony w ograniczonym stopniu, i u Szwagierki w pełnym wydaniu! :)
Świetne spostrzeżenie!
Jeżeli Mistycyzm Popkulturowy ma 8,66 tys. fanów to jestem jednym z nich.
Jeżeli Mistycyzm Popkulturowy ma jednego fana to jestem to właśnie ja
Jeżeli Mistycyzm Popkulturowy nie ma fanów, to wiedzcie, iż odszedłem.
Jeżeli świat jest przeciwko Mistycyzmowi Popkulturowemu, to ja jestem przeciwko światu.
Do puki nie wydam z siebie mojego ostatniego oddechu, będę cieszył się z każdego nowego uploadu.
W kontekście utylitaryzmu w Dishonored nie zapominajmy, że cała technologia opiera się o torturowanie wielorybów celem pozyskania paliwa. Przy okazji, wątek z "humanitarnym" pozbywaniem się celów misji bardzo mi się podobał. Autentycznie wiało grozą czasami. Fajnie się to wpisuje jako swego rodzaju trolling kultury pacifist runów w tego typu grach :p
Uwielbiam twoje wideoeseje i uwielbiam twórczość LeGuin. Tyle.
Przypomniał mi się pierwszy rozdział Wiedźmina 1, gdzie Geralt musi dokonać wyboru: albo uzna za winną wiedźmę Abigail, co doprowadzi do spalenia jej, albo uzna winę wieśniaków, co ratuje Abigail, ale doprowadza do pogromu wsi. Możemy więc albo uratować jedną osoba, z którą wchodzimy w interakcje, albo tłum anonimów. Tutaj utylitaryzm też zawodzi
Czytałem, świetne opowiadanie. Poza tym grałem we wszystkie części Dishonored. Bardzo intrygująca gra.
Ja cieszę się, że obie części Dishonored przeszedłem jedna po drugiej - w ten sposób traktowałem to jako jedną grę. Niejako 2 przeszedłem z rozpędu :)
I nie mogę doczekać się eseju o Prey - również mojej ulubionej grze tego studia (a w TOP 3 wszystkich gier).
Idealnie odcinek wszedł przed maturą przez co miałem gotowy argument na rozprawkę :D
Uwielbiam te dylematy moralne w bardzo szarych światach, jak w Wiedźminie, Dishonored czy Dragon Age: Origins. Miła odskocznia kreowanego na czarno-biały naszego świata.
René Girard ciekawie opisał mechanizm kozła ofiarnego, jako środek spajający grupę. I jest to ciekawy punkt wyjścia do tego, jak unikać mechanizmu.
Nawet nie wiesz jak duży wpływ masz na moje życie, nawet zacząłem obierać ziemniaki ostrym nożem❤
Wątek związany z Dishonored… ale żeś mi zaimponował w tej chwili
proszę się nie śmiać, ja nie pomyślałam nigdy o tym co ten stalker może zrobić lady Boyle w ten sposób 😭😭😭
ja serio myślałam, że on jest po prostu miły i zakochany i wszystko będzie dobrze, nigdy nie przyszło mi do głowy, że może zrobić coś tak niemiłego
Swietny material. Uprzyjemnil mi kacowy wieczor.
Co do spojrzenia Le Guin na interpretację/znaczenie "Ci, którzy odchodzą...", to we wstępie do opowiadania "Dzień przed rewolucją", które opowiada o Odo, inicjatorce ruchu anarcho-syndykalistystycznego z powieści "Wydziedziczeni", wspomina, że dla niej Odonianie są tymi, którzy odchodzą z Omelas.
Jestem prostym człowiekiem, widzę Ursule to klikam
Pamiętam, że jedną z "humanitarnych decyzji" było wyrwanie przeciwnikom języków i zesłanie do pracy w gułagu/kopalni. Więc ten... humanitaryzm górą? Wciąż uwielbiam tę grę. Szkoda, że nie wspomniałeś o nawiązaniach do prozy Pratchetta. W sumie, czy działań Patrycjusza nie można by rozważać w kontekście utylitaryzmu? Ale to by pewnie spowodowało spęcznienie eseju do kilku godzin ;)
Biorąc pod uwagę, jak wielu ludzi jest gotowych powiedzieć „fajnie, że mamy GO, bo będę hodował w Polsce mandarynki; a jak przyjdą uchodźcy to przecież można do nich strzelać” nie byłbym taki pewien, że każdy by uznał Omelas za coś niedopuszczalnego.
Jak wspomniał Misty, już dzisiaj wszyscy uważamy naszą wersję Omelas za coś absolutnie dopuszczalnego ;) Nasz zachodni dobrobyt jest możliwy tylko dzięki wyzyskowi krajów biedniejszych od nas. Kto wie jak byśmy zareagowali, gdyby nagle ludzie żyjący w ubóstwie, wytwarzający towary dla nas, zaczęliby być lepiej opłacani, przez co cena tych towarów wzrosłaby niebotycznie. I nagle nas, ludzi z Zachodu przestałoby być stać na telefoniki, kawki, herbatki, czekoladki i ładne buciki. Pozwalamy na fatalny los ludzi zależnych od naszej konsumpcji, bo jest to dla nas wygodne, i nawet uświadomienie sobie tego niewiele pomoże - bo ja, mimo że o tym mówię, też nie zrezygnuję z telefonu w dobrej cenie, tanich owoców z drugiego końca świata, itd. Podobnie jak większość mieszkańców Omelas nie zrezygnuje ze swojego szczęścia, mimo że wiedzą o cierpiącym dziecku. No bo jeśli zrezygnują, to gdzie odejdą? Co ich czeka? Podobnie jak przeciętni mieszkańcy Zachodu - bez tych naszych smartfonów i bananów nie mielibyśmy praktycznie żadnych przyjemności, i cofnęlibyśmy się cywilizacyjnie. Chociaż może spojrzałabym na to inaczej, gdybym mogła osobiście poznać ubogiego rolnika harującego przy zbiorach kakaowca na moją czekoladę Wedla - bo to tak jak zobaczyć dziecko w piwnicy w Omelas. Trudno powiedzieć. Jednak nadal, mniej więcej mam świadomość, jaki jest los ludzi pracujących na moje szczęście. Nie strzelałabym do uchodźców, ale czy moja postawa jest naprawdę o wiele bardziej moralna niż ludzi z Twojego komentarza? Dla mnie ostatnio stało się to sporym dylematem etycznym i często o tym myślę. Ale na razie tylko myślę.
Warto było czekać, jak zwykle świetna robota!
Jadę pociągiem do domu, zostala godzinka trasy, nudzi mi się i wpada nowy Misty. Nice.
Misty Pop da best person
Nareszcie już się bałem, że się nie doczekam nowego wideoeseju
nie mogę wyjść z podziwu jak sama końcówka z pozoru będąca jedynie prezentacją ułomności AI idealnie wpasowała się w temat przewodni wideoeseju XD
Konkretny materiał, jak zawsze zresztą na tym kanale. Osobiście od twórczości Ursuli k le guin się odbiłem. Sześć światów hain mnie przerosło. Ale z chęcią spróbowałbym innego tekstu tej autorki. No i bardzo czekam na twoją książkę. Pozdrowionka!
Od zawsze czułem,że Dishonored to naturalny następca i kontynuator Thief
Co do cytatu Gramsci o "czasach potworów" to lore gry całkiem ciekawie się do tego odnosi.
Można gdzieś znaleźć książkę opisującą funkcjonowanie 13-miesięcznego kalendarza, który kończy się "ucztą zatracenia". Jest to okres na swój sposób wyjęty z czasu i kalendarza. Okres kiedy stary rok umarł, a nowy jeszcze się nie narodził. Okres obżarstwa, hedonizmu i przemocy. Swego rodzaju noc oczyszczenia o nieokreślonej długości.
Kończy się kiedy nadrewident zadecyduje, że koniec imprezy i nie ma takiego bicia.
Nie wiem na ile było to celowe ze strony twórców, ale bardzo fajnie wpisuje się w narrację o egzystencji pomiędzy historiami. Dla jednych podczas uczty zatracenia, dla innych w czasie potworów.
Do Dishonored 2 warto wrócić choćby dla obłędnego designu niektórych poziomów (jak mechaniczna rezydencja)
Albo Pałac Diuka Abelle.
Bardzo lubię Dishonored i dlatego boli mnie premiera Redfalla, bo niedawne wypowiedzi współzałożyciela wskazywały, że powstał on zamiast kontynuacji Dishonoreda :/
Zgadzam się, boli jeszcze bardziej stan Redfalla na premierę
Lata temu odbiłam się od tej serii i nigdy nie wróciłam, a Dishonored trafiło do mojej niechlubnej listy "kiedyś ogram" na steamie. Chyba jednak dam jej kolejną szansę po tym materiale.
Warto, bo to naprawdę ciekawy tytuł, dodam że im dalej w "las" tym gra daje nam więcej możliwości, na radzenie sobie z trudnościami jakie stawia przed nami gra.
Dobry film, jak zawsze :)
W tle do utylitaryzmu leci muzyka rodem z 4 AM Coding Session mix
😆
Wiesiek ma w miarę dobrze rozwiązany dylemat dobrych wyborów. Np. nie pozwalając na śmierć naszych przyjaciół koniec końców Nilfgaard wygrywa, a pozwolenie na śmierć ich pozwala na późniejsze wyparcie Czarnych
Z jakiegoś powodu youtube nie poleciło mi tego filmu, więc dopiero nadrobiłem. Każde nawiązanie do Redfall zestarzało się bardzo szybko i bardzo źle :D
Kiedy po raz pierwszy zagrałom w dishonored grałom w rodinnym salonie i jak młoda Emily wołała głównego bohatera "Corvo! Corvo!" moja mama zapytała mnie dlaczego mnie od curew nazywają. Dlatego dla mnie na zawsze Corvo stał się Curvo
A może filozofia pecha, czy raczej sytuacji ekstremalnych, i jego wpływu na szarego człowieka na przykładzie Postala 2 i Kafki? (Hiob wydaje mi się zbyt pretensjonalny).
W torment Tides of numenera zamiast systemu moralności dali dwa moralne nurty, moralność emocjonalną (nurt złoty) i moralność społeczną (nurt indygo). System jednak nie działał najlepiej bo ja a i chyba większość graczy tego typu gier preferuje najpierw zdobywanie wiedzy nad jakąkolwiek moralnością (nurt niebieski) i okazjonalne pomaganie ludziom, nurt złoty. niż ryzykowanie decyzji w skomplikowanych kwestiach społecznych, o ile w ogóle się zauważało jakie decyzja może mieć konsekwencje w tak skomplikowanym świecie, jak tamten przedstawiony.
Co do kwestii systemu moralności w Dishonored, to nawet pierwsze zabójstwo "fabularne" (jeśli dobrze pamiętam) łamie zasadę "mniej ciał, mniejszy chaos" bo ofiara tego zabójstwa ląduje w kanałach i zapadł na chorobę która trawi Dunwall (albo i Cesarstwo). W tej sytuacji chyba jedynym sposobem który jako tako może zachować spójność tego systemu to wymierzanie kary ludziom które na to zasłużyły (urządzili dla ludzi piekło na ziemi, to przeróbmy z ich życia piekło). Tylko patrząc na zakończenie (i jaki to ma wpływ na pewną postać) można odnieść wrażenie że to powinno być wręcz na odwrót. W sensie, nadal zabijanie cywili i szeregowych przeciwników powinno zwiększać chaos (są ofiarami systemu/jego bezwolnymi trybikami) jednak zabijanie głównych celów już nie (reakcja tej jednej bohaterki, gdzie na te mniej okrutne rozwiązania [to jest nie zgotowanie piekła celom] wywołują chęć szerzenia totalnego okrucieństwa). Może mi coś umyka, albo coś nie do końca poszło dobrze przy projektowaniu tego systemu. EDIT: może logika miała być taka że ta postać widzi że są inne drogi niż zabijanie lub jakieś proste/prostackie rozwiązanie (droga do dobra jest zawsze kręta?). Ew. ta postać staje się okrutna bo uznaje że śmierć to za mała kara (już nie pamiętam dokładnych kwestii tej postaci) ale jak widzi jak wygląda alternatywa to zmienia podejście (chociaż to na moje naciagane). EDIT 2: Może to skutek działań Odmieńca? Wspomina on przy wysokim chaosie że Corvo okazał się nieciekawym człowiekiem (nie pamiętam dokładnych słów), więc może wpłynął na charakter tej jednej postaci? Tylko problem jest taki że Odmieniec, poza obdarowywaniem mocą konkretnych osób, zdaje się kompletnie nie ingerować w świat "ludzi żywych".
No i oczywiście można dyskutować czy tworzenie systemu na zasadzie przeciągania pojedynczej liny ma sens. Już taki Dragon Age ma system że nasi towarzysze mają odmienne spojrzenie na świat i inaczej będą oceniać nasze działania (pomińmy fakt że wystarczy odłączyć postać od aktywnej drużyny żeby nie widziała naszych poczynań, jakby koledzy z paczki nie mogły jej powiedzieć o naszych występkach). Oczywiście działania będą oceniane jako dobre lub złe, ale nie ma paseczka który ustawia nam zakończenie.
Z czego co kojarzę Mass Effect te swoje paski moralności rozwiązał/rozwiązywał w dziwny sposób (aż tak dobrze tych gier nie znam). Rzekomo generalnie Shepard będzie tym dobrym zawsze, bo chce powstrzymać żniwiarzy ale albo może być idealistą i szukać np. kompromisów (prosty przykład) przekonanie perswazją słowną pewnej dziennikarki że źle mówi i nie powinna tak się zachowywać) lub człowiekiem dla którego cel uświęca środki (dla przykładu dziennikarki: po prostu jej przywalić).
Odmieniec nie wpływa(ł) na charaktery osób, ani Corvo, ani Dauda. Lore Odmieńca jest takie, że 4 tysiące lat przed akcją gry, był on zwykłym człowiekiem, porwanym lub zwerbowanym przez kult Pustki, który zmusił go do bycia ofiarą dziwacznego rytuału, który uczynił go bogiem pustki (czyli odmieńcem). Aczkolwiek Odmieniec wpływa na cały świat samą swoją obecnością bardzo mocno - cała religia rewidentów, która ma na swoich rękach mnóstwo krwi polega na nienawiści do Odmieńca i tępienia jego "kultu". Kanonicznie mogę powiedzieć, że w 1 części gry Corvo zabija własnymi rękoma jedynie Admirała Havelocka, oprawcę zatrudnionego przez nadregenta, kilku strażników oraz można się spierać, że samego Regenta - został on wyoustowany nagraniami i skazany na karę śmierci, ale jego egzekutorem był właśnie Corvo.
Esej o Dishonoured, a w 4 minucie slysze The Pool of Tears, nice. MUSZE GRAC W AMERICAN MCGEES ALICE TERAZ W TEJ CHWILI
Byłem kiedyś utylitarystą, ale potem zdałem sobie sprawę, że tylko Bóg mógłby być utylitarystą, bez żadnych złych jak wolisz trudnych do zaakceptowania konsekwencji. Utylitaryzm stosuję tylko tam gdzie działa a tam gdzie nie działa używam różnych innych etyk np. etykę troski. Więc no typowo
Ale nawet w przypadku Boga, który wie w 100% jakie konsekwencje mają jego działania, utylitaryzm kosztem jakichś niewinnych jednostek może budzić w nas sprzeciw. Dla mnie „Cienie Tożsamości” Sandersona są świetnym obrazem tego zagadnienia.
@@zefciu Tak, ale Bóg może np. pomnożyć siebie razy nieskończoność i się nieskończenie radować, albo tworzyć świat bez cierpienia i o to mi chodzi. Dla niego niema problemu godzenia się na mniejsze zło bo nie ma żadnych przeszkód. Zwłaszcza jeśli byłby Bogiem ponad logiką w tedy to już w ogóle zabawa
@@mariusz1823 Jeśli założymy hipotetyczny świat bez cierpienia, to OK. Ja myślałem o czymś podobnym do naszej rzeczywistości. Teodycea musi jakoś tłumaczyć istnienie cierpienia mimo wszechmocnego Boga. W takim układzie hipotetyczny Bóg też musi wybierać mniejsze zło.
Natomiast „Bóg poza logiką” to bezsens, bo logika zajmuje się sądami i rozumowaniem, a nie Bogami.
czemu jest tak mało materiałow w necie o ursuli le guin?
Pozwolę sobie poprawić cytat z Gramsciego który przytaczasz w pierwszych minutach filmu. Brzmi on "Kryzys polega dokładnie na tym, że to, co stare, umiera, gdy nowe jeszcze się nie narodziło; w takim interregnum pojawia się szeroki wachlarz patologicznych symptomów." w oryginale "La crisi consiste appunto nel fatto che il vecchio muore e il nuovo non può nascere: in questo interregno si verificano i fenomeni morbosi più svariati". Odpowiedzialny za te parafrazę jest Zizek, który najpewniej zapoznał się z tym cytatem w wersji francuskiej i przetłumaczył symultanicznie. Swoją drogą z przyjemnością obejrzałbym Twój esej o Gramscim i koncepcie hegemonii kulturowej. Świetny materiał jak zwykle.
Utylitarzm nie jest pożyteczny. Księżyc nie jest zrobiony z sera.
Ten nieuchwytny fin de siecle przesycony steam punkiem !!! Gra doskonała!!! Druga część tak mi się nie podobała ,choć też jest zacna
kdz
mi się nie podobała. Nie umiem nauczyć się w nią grać. Pojebane czary i inne dziwactwa