Arkadaş Mıyız?
Вставка
- Опубліковано 12 жов 2023
- Arkadaşlık eksilmesinin arkadaşlık yoksunluğuna dönüşmemesi için şu anda bir şeyler yapılması gerek.
Big Think' in Videosu: • The friendship recessi...
Amerikalıların arkadaşlık düzeyi anketi: www.americansurveycenter.org/...
Amerikalıların arkadaşlıkları ile alakalı bir başka içerik: www.americansurveycenter.org/...
Parasosyal ilişkiler ile alakalı olarak: www.findapsychologist.org/par...
Instoş: / dilara_tunes
Bir de mail atayım: dilaratunesofficial@gmail.com
DISCORD İÇÜN: / discord
MUTLAKA İZLEYİN!
- tolere edilebilir mutsuzluk düzeyi: • tolere edilebilir daim...
- sağcı grifterlar: • sağcı "grifter"lar
- Duygu, why?: • Duygu Özaslan, why?
- Aynadan Bakanlar Vol.11: • Aynadan Bakanlar vol. ...
- saygı: • saygı
- madison, karıcığım: • madison, karıcığım
#dilaratunes
çook haklısın. 20 yaşındayım ve gerçekten arkadaşım kalmadı. gerek şu an tekrar üniversite sınavına hazırlanma kararı vermemden hem de bu yaşıma kadar bağ kurmak için sürekli uğraşan taraf olduğum ve tek kalemde silinebildiğimi anladığım an her arkadaşlığım bitti.
Bu bağ kurmak için tek taraflı uğraşmak mevzusu O.E.Y.Ç. kitabında da çok geçiyordu :(
oeyç kitabı nedir okumam lazım@@DilaraTunes
Bence bu konu üzerinde ki en büyük etkenlerden biri parasosyal ilişkilerin zaten aslında tek taraflı başlamış olması. Mesela arkadaşların olabilir ve onlar seni bir şekilde hayal kırıklığına uğratabilir veya direkt seninle çok vakit geçirmeyebilirler. Fakat parasosyal ilişkilerde yanlız kalsam yapayalnız olsalar da müzik dinleyerek o parasosyal ilişkiyi hissedebilirler. Kendi kendine zaman ayırdığın bir şey olduğu için. ( ya tam açıklayamadim ama böyle bir şey işte)
workismin schoolism versiyonunu yaşadığımı fark ettim ama normal yani günlük ortalama 10 saat okuldayım ne anlatacak şeyim kaldı ne de edinebileceğim düzgün bir anı sınıftaki birkaç kişi dışında diğerleriyle de hiç konuşasım gelmiyo aşşırı rutin şeyler oluyor zaten ne okul dışına çıkabiliyoruz ne farklı şeyler giyebiliyoruz ne de adam akıllı paramız var ekonomi desen zaten çok kötü eve gelsem bu sefer de ders çalışmak zorundayım
Haklısın.
Videonun sonunda dediklerine katılıyorum çok hoş bir öneri .Hatta bende bu videoyu arkadaşıma göndericem fakat bana göre insanların arkadaşlıklarının bozulmaya başladığı kısım senin dediğin nokta değil .Çünkü bazı insanlar arkadaşının arkadaşları ile tanışmak istemeyebilir nedeni ise kendi arkadaşıyla olan ortak noktaları diğer arkadaşıyla aynı şeyler olmayabilir.Bana göre iki arkadaşın aralarının bozulmaya başladığı an kendi aralarında daha önce hoşlanmadıklarını söyledikleri davranışlar ya da konuşma tarzlarını birinin diğerine uygulamaya başladığı andır.
Eskiden aşırı kpop dinlerdim gruplara aşırı takintiliydim gerçeklik algimi yitirmek uzereydim ve nihayet bana çok zarar verdiğini anladım ve bütün kpop aşkım sevgim bitti şuan görmek bile istemiyorum hiçbir ünlüye karşı aşırı hayranlık ve sevgi duymuyorum bende sadece ünlüler de olan birşeydi bu şuan sadece ay da bir iki kere konuştuğum 2 3 arkadaşım var açık öğretime geçmeden önce kız grubum vardı ve gerçekten kendimi onların yanında hayalet gibi hissediyordum yaşadığım üzücü birşeyi anlatıyorum kimse beni bir yerine takmıyordu konuşmak için ağzımı açsam biri lafı ağzıma tıkıyordu bir kaç ay dayanabildim ztn üç gün önce bütün gruplardan çıktım kimse de ne olduğunu sormadı yanımda kalanlarla yola devam etmeye çalışıyorum bu arada arkadaşlık ilişkileri ergenlik döneminden beri çok büyük bir problemdi neyse ben biraz içimi döktüm gibi oldu okuduğunuz için teşekkürler
Ben de üniversiteye geçtiğimde kpopla ilgileniyordum ve şu an sadece dinleyici olayarak kaldım. Şarkı çıkınca bakıyorum onun dışında yok ve bu soğumanı öyle iyi anlıyorum ki...
Bunu kpop dinleyen çoğu kişide duyuyorum. Ben de kpop dinliyorum ama hiç de takıntı seviyesinde değilim. Nasıl takıntı haline getiriyorsunuz ki?
@@umay9791di mi, ben de bangtan dinliyorum ve açıkçası çoğu oylamayı, şarkıyı ve üyeleri takip etmeme rağmen takıntı seviyesine ulaşmadım
@@umay9791 Ben 2016 yilinda kpop dunyasina giris yaptim ve 2017-2018-2019-2020 senlerinde asiri bir dozda ozellikle bir kac grub olacak sekilde butun kpop’u siki sekilde takip ettim. 2021 den suana kadarda normal dinleyiciyim ve hala dinlemeye devam ediyorum. Nasil bu kadar takinti haline geliyor demisin, ben kendimden yola cikarak kendi fikirlerimi soylemek istedim. Kpop’a asiri takintili oldugum donemlerde zor gunler geciriyor, arkadas anlaminda zorluk cekiyor, maddi ve manevi zorluklar yasiyordum. Etrafimdakilerinin yargilayacklarini ya da beni umursamicaklarini dusunerek, soylemek istedigim seyleri dile getiremedigim ya da yapmak istedigim seyler yapamicagimj dusundugum icin Kpop kacis sagladigim bir yer gibi geliyordu bana. Orda edindigim arkdasliklar ve onlarla ortak sevdigimiz bir seyi, beni yargilamacagini bilerek ve severek rahat bir sekilde konusabilmek beni cok mutlu ediyordu. 2021 yilinda, yani ne zamanki yurt disina tasindim, buyudum ve sorumluluklarimi kendi kendime yerine getirmek zorunda kaldim, iste o zaman kpop saplantiliginin aslinda o donem kendimi birazda olsa cektigim piskolojik-maddi-manevi sen ne demek istersen, onlardan kacis oldugunu fark ettim. Bir nevi hayal dunyasi gibi iste. O yuzden bu tarz zorluk yasiyan insanlar genel olarak ya kpop ya da herhangi bir takinti, spor vs. seylere baglanip o zorluklari goz ardi etmek istiyor ya da bunlari dile getirip farkli yollarla bunlari asiyor. Ayni seyleri bende yasadigim icin onlari cok iyi anlayabiliyorum. Bu arada tabiki sevip dinleyebilir, sevdigin gurubun sosyal medya hespalarinda takip edebilrsin. Bu cok normal. Ama asiri dozajda bagimlilik haline gelmesinin sebebini ben buna bagliyorum. (Bunu okuyanlara yanlis anlamsin bende hala kpop dinleyicisiyim ve hala albumleri, performanslari takip ediyor ya da denk geliyor bakiyorum. Spesifik olarak arkadasini soruruna Kisisel bir cevap vermek istedim :))
@@umay9791 Aslında herkes ilk başlarda müziği seviyor. Renkli mv, yakışıklı çocuklar,güzel kızlar görmekte hoşlarına gidiyor ve takip etmeye başlıyor fakat bir süre sonra bu yetersiz geliyor. En basitinden Gruptaki biasını kıskanmaya kimseyle paylaşamamaya başlıyorsun,o biasının olduğu pcleri almaya başlıyorsun veya albüm biriktirmeye başlıyorsun. Bu süreçte deli gibi posterler asıyorsun sosyal medyada profillerine idollerini koyuyorsun wallpaperın yapıyorsun vs vs. Diğer fanlarlara kavga etmeye başlıyorsun. İdolünü her anlamda savunabileceğin en uç noktalara kadar savunuyorsun. Tecavüzcü mü çıktı tecavüzü bile meşrulaştırıyorsun ???? İdolünün olduğu grubun youtube hesabını,twitter hesabını,instagramını facebookunu neyleri varsa hepsini takip ediyorsun her paylasımlarına deli gibi yorum yapıp orada olduğunu belli ediyorsun. (Arkadaşlarımla buluşmayı ekip idolümün youtube yayınını izlediğimi biliyorum) saçını mı boyattı öğrenmelisin,lens mi takıyor bilmelisin,kilo mu verdi gramı gramına tahmin etmelisin bir seviyeden sonra bildiğin manyaklığa ve sapıklığa giriyor üstelik farkında bile olmuyorsun çevrendekiler seni uyardığında bi onu seviyorum zaten ona da karışın tamam mı ? Diye sinirleniyorsun. Yaşandı tabii bunlar birinci ağızdan söylüyorum afkdkdkd psikolojik olarak bakarsakta, ya karşında senden kaç yaş büyük aşırı yakışıklı,nazik bir adam var. Seninle ilgileniyor günün nasıl geçtiğini soruyor, sınavdan kötü aldığında teselli ediyor,mutsuz olduğunda seni güldürmeye çalışıyor,her zaman yanında olduğunu söylüyor senden istediği tek şey de onu desteklemen. E sen de cocuksun o dönemler tabii deli oluyorsun gözün dönüyor. Bi tık yaşadığın dönemdeki yalnızlık veya sevgisizlikte bu manyak fanlığa etki ediyor.
dilara videonu izledim çok iyimser düşünmüşsün ama günümüz arkadaşlıkları o şekilde değil kimse kimseyi grubuna almıyor dışlıyor kimse arkadaşını paylaşmıyor çünkü onlar daha yakın olur vs diye.. ben ilkokul ortaokul lise üniversite hep dışlandım zorbalık çok yaşadım. yetişkinim artık 24 yaşındayım ama hala daha böyle… insanlar maalesef ki böyle
bence de, insanların arkadaslarini paylasmamasi diger ikisinin daha yakinlasip seni unutma korkusundan geliyor bence. insanın kendine verdigi degerin düsük olmasiyla alakalı ve bunun arkadasliklarin bitmesiyle de baglantili oldugunu düsünüyorum. özgüven ile alakalı bir arastirma var mı bilmiyorum ama bence sosyal medyanın yükselişinden sonra insanlarda özgüven düşüşü ve kendini başkalarıyla kıyaslama büyük sayıda arttı
@@onstarsher kesinlikle katılıyorum özgüvenli gibi gözüken özgüvenliler ordusu mübarek instagram
Normalde aşırı sosyal biriydim üniversiteye gelene kadar ama garip şekilde mezun oldum işe girdim ve gerçek arkadaşım dediğim 5 kişi var ve garipsemiyorum ilginç bir şekilde çünkü zamanla bizi bir araya getiren arkadaşlık harici olan şeyler ortadan kalkıp kişisel gelişimlerimizin yönleri de değişince yollar ayrılıyor anlaşılan...
İşe girince de azalıyor arkadaşlıklar bu arada çok haklısın
"Güvensiz kalplerimizi, karaktersiz insanlara borçluyuz."
yaşım geçtikce, etrafımda kötü gün dostunun çok olduğunu fakat iyi gün dostunun hiç olmadığını gördüm. 17 yıllık dostluğumu bu yüzden bitirdim. 17 yıl dost olunca bir yerden sonra sosyal çevrelerimiz benzerdi. o hepsinden koptu. tamamen içinde biriktirdiği kıskançlığın patlamasıydı. ben onun mutluluguyla mutlu olurken o içinden fesatlanmış. yüzleştiğim de şoka girdim. 17 yıl yılan beslemişim.😢
Katılıyorum bazen erkek olsam arkadaş ortamım daha geniş ve 'gerçek' arkadaşlıklar kurabilirdim diyorum.. Üniye geçtim ve dondurduğum için ortam bile yapamıyorum. İnsanlarda birbirlerine güvenmediği için yalnızlaşıyoruz
Bu iyi gün kötü gün dostluğu fikrine kesinlikle katılıyorum. Dediğin gibi mutluluğuna sevinememe gibi bir yanı olduğu gibi aynı zamanda dost kara günde belli olur fikrinin aşılandığı insanlar olarak ilişkilerin bazen çok fazla bu yanına odaklandığımızı da düşünüyorum. Eğlenmeyi, gülmeyi kötü şeyler yaşanıyor olsa da saçmalamayı unutuyoruz sanırım.
bu video bana inanılmaz iyi geldi tam da bu sıralar herkes beraber ,herkes mutlu ,herkes birbirini kabul ediyor ve seviyor bir ben dışlandım bir ben istenmedim hep tek başımayım yalnızım diye kendimi kahrederken ve her gece ağlarken aslında bir çok kişinin bunu yaşadığını görmek beni az da olsa rahatlattı.
Ben Dilara Tunes hayranıyım💜
Çok enteresan bir şekilde ben hangi arkadaşlarımı tanıştırsam beni birbirlerinden kıskanıyorlar ve kesinlikle bana huzur vermiyorlar. Bundan 20 yıl önce üniversitedeyken sırf benim aracılığımla tanışmış 4-5 kız acayip eğlenirdik. Onlar hala birbirlerini gördükleri zaman sevgiyle, saygıyla davranıp gülüp eğleniyorlar ama son 20 yılda tanıştıklarım sürekli birbirlerini kıskanıyorlar. Birinin yanında diğeriyle buluştuğumu söylemeye çekiniyorum. Gerçekten kız kardeşim gibi olanlarla ayda bir görüşüyoruz ve hiç bir şekilde arkadaşlık konusunda s.dik yarışına girmiyoruz. Bu yenilerde bir cinslik var.
Dünya artık çok hızlı değişiyor aynı şekilde insanlar da böyle birbirlerinin değişimine ayak uyduramayan arkadaşlıklar bitiyor gibi geliyor bana.
Ben bu arkadaşlarımı arkadaşlarım ile tanıştırma işini sürekli yapıyormuşum bea. İki üç sene önce yurt arkadaşımı sınıf arkadaşım ile tanıştırdım, iki farklı yerden tanıdığım iki lise arkadaşımı birbiriyle daha bir iki ay önce tanıştırdım. On gün sonra iş arkadaşımı bahsettiğim bu lise arkadaşlarım ile tanıştıracağım. En eski arkadaşlığım on birinci yılını doldurdu, en yenisi de beşinci yılını doldurdu. Artık beş yıllık ile on bir yıllık arkadaşlarım tanışabilirler. 😂
arkadaşı başka arkadaşlarla tanıştırdıktan sonra geride bırakılan ve o karşı tarafın arkadaşlarıyla hiç tanıştırılmayan arkadaş olmaya başladığımı fark ettikten sonra tüm arkadaşım sandıklarımı geride bıraktım. artık beni kendi arkadaşlarıyla tanıştırmayanları başkalarıyla tanıştırmak gibi bir gayem kesinlikle yok.
Arkadaşlık, sevgili zart zurt yoruldum artık insanların sahteliğinden o yüzden bazen yalnızlık çok cezbedici geliyo ama aynı zamanda milletin ilişkilerine, arkadaşlıklarına özeniyorum bu ne perhiz bu ne lahana 😔
Bu ben
@@maybeimjustnothegirliwasbefore :*)
Önceden tüm arkadaşlarımı birbirleriyle tanıştırırdım ama hiçbir arkadaşım beni birisiyle tanıştırmazdı zaten çok fazla arkadaşın var diyorlardı meğersem değersizmişim 😢
Değersiz değilsin, kıskanılmışsın net.
Benim tüm arkadaşlıklarım yaşanan saygısız davranışların sonuyla bitti :')) İnsanları birbiriyle tanıştırabileceğim bir ortam da yoktu (yaşadığım yerden kaynaklı) dolayısıyla bir süre sonra neredeyse tüm arkadaşlıklarım karşı tarafın bana sadece derdini anlattığı, asla gülemediğim, fikrimi ifade etmekten artık çekindiğim (çünkü fikrim ya önemsenmedi ya da kalıplara sokulup kesip atıldı), yeni insanlarla beraber tanıştığımızda arkadaşımın benim özelliklerimi, o aralar neler yaptığımı sanki kendileri yapıyor gibi söylemeleri (mesela o ara bir kitap okudum, bir film izledim veya bir hobiye başladım bunu hemen ortaya atlayıp kendileri yapıyor gibi söylemeleri ve benim naptığım sorulduğunda ve yanıtladığımda kimsenin herhangi bir tepki vermemesi -çünkü arkadaşım saolsun daha önce söyledi-) ve en beteri belki de başarımın veya mutluluğumun asla paylaşılmaya layık olmaması ve küçümsenmesi (mesleğim mimarlık ve sağlık alanında çalışan arkadaşım benimle bina konusunda yarışa girdi 0 şaka.) Bilmiyorum belki ben tahamülsüzüm ama bu anlattıklarıma tahammül edince artık zaten iyi bir an yaşasanız bile keyfi kalmıyor ki. O anı yaşamanıza imkan bırakılmıyor. Hiçbir arkadaşımı başka arkadaşımla tanıştıramamak ve tanıştırdıktan sonra bir tarafın "sen beni sattın" tarzında çocukça ve günlerce trip atması iç bayıcı. Dedikodu olaylarına hele hiç girmiyorum. Şuan 2-3 arkadaşım var hepsi de hayatımdaki sıkıntıları gülerken bile anlatabileceğim insanlar. Bilmiyorum belki sorun bende ama sorunlu olmaya da okeyim açıkçası eğer arkadaşlık saygısızlığa tahammülse :)
Aslında bu tanıştırılmama mevzusu tek başına arkadaşlık bitiren bir şey değil ama resmen bir semptom gibi. Bunun olduğu yerde o arkadaşlık bir yerde sıkıntı yaşıyor. Ama eğer bir arkadaşını farklı bir ortama sokacak kadar güven varsa o zaman arkadaşlık tıkır tıkır işliyor. Sonuç değil de semptom yani.
O kadar katılıyorum ki şu an arkadaşlıklar cok farklılaştı içimizde bulunduğumuz durum yüzünden sanırım gercekten sevdiğim şeyleri ve düsünce tarzımı sadece en yakın dostlarım biliyor yeni kurulan arkadaslıklarda veya karşıdakinin kafa yapısının biraz farklı olabileceğini düsündüklerimde asla bir sey belli etmiyorum çünkü aslında karşımdakini seviyorum ama fikirlerimi eleştirip duracak ya da direk ilişiğini kesecek gibi hissediyorum keske bu hale gelmeseydik
@@DilaraTunes doğru evet. Başkasına hoşgörülü olmayan arkadaşını zaten tanıştıramıyosun ki :')
Dilara bir de bi ara “geç kalmış veya kalıyormuş gibi hissetmek” hakkında video yapar mısın
Öncelikle bu konuyu açtıgın için teşekkür ederim Dilara. Daha bugün düşündüm kimse birbirinin yüzüne bakmıyor kaç kere hâl hatır sorduğum muhabbet kurmaya çalıstıgım insanlar bi selam dahi vermiyor böyle olunca insan soğuyor birileriyle konuşmaktan ziyadesiyle
ben kendi açımdan bir yorum yapmak istiyorum, arkadaş demek zaman ve para demek açıkçası bizim ülkede yarış halinde yaşayan insanlar olarak hele birde öğrenci iseniz hem paran olmuyor hem vaktin arkadaşı geçtim sevgiliye bile vaktin ve paran kalmıyor, aşırı derecede yogunum ve çoğu arkadaşımla buluşmaya konuşmaya vaktim kalmıyor otomatikman onlar benden bende onlardan sogumaya başlıyorum
Aslında haklısın para olmadan ne kadar sosyalleşebilir bir insan...
Lilo TV'ye de bakıyorum ama en çok bu kanalında yayınladıklarına bayılıyorum ❤
Abla senin bazı videolarını izlemek kendimi terapi seansına gitmişim gibi hissettiriyor ve iyi geliyor. Gerçekten hiç bir zaman çok fazla arkadaşım yoktu ama bu pandemi ve depremden sonra hiç arkadaşım kalmadığını fark ettim. Kişisel bir şey olduğunu düşünüyordum ama değilmiş. Buna sevinsem mi üzülsem mi bilemedim. Ayrıca sonra istediğin deneyi yapamayacağım ne yazık ki 😂 ama benimle tanışıp arkadaş olmak isteyen olursa yoruma yazabilir 😂 valla çok yalnızım
Dilara abla lilo tv yi ve seni cok seviyorum lutfen lilo tv yi bırakma . Ne bileyim lilo tv deki videolarini izlemeden once ufak ön hazirlik yapasim geliyor dedikodu masası gibi seviyorum yani ❤
Bence tek sorun insanlara fazla anlam yüklüyor oluşumuz. Hayatımıza giren her insan bir zaman sonra çıkıp gidiyor hayatımızdan. Ne olduğunu bile anlamadan. Belki bize bir şey öğretmek için, bir şeyler katmak için geldi ve süresi doldu gitti. İnsanlara böyle bakmak lazım. Kimseye körü körüne bağlanmaya gerek yok. Eğer doğru kişiyse, anlaşıyorsanız, kafa yapınız, hayata bakış açınız aynıysa, aynı şeylerden hoşlanıyorsanız, beraber keyifli vakit geçirebiliyorsanız zaten devam eder. Ama bence en güzeli : sağlam bir dost, tek kişi yani. Ya da tek bir sevgili veya eş. Nerede çokluk orada..... Anladınız siz onu. Yani gereksiz kalabalıklara gerek yok. İnsanı yorar. Sağlam bir dost, biyolojik kardeşler, bir de sevgili veya eş bitti gitti. Fazlasına gerek yok. Başın ağrır. Fazla arkadaş ile uğraşamazsın. Vakit ayıramazsın. Ayrıca her insan farklı bir evren. Yani anlaşabileceğin insanı bulmak da çok zor. Tesadüfen karşılaşabirsen ne ala. Eğer arada sağlam bir bağ oluşursa yıllarca görüşürsünüz zaten. Uzakta olsanız da iletişim kurarsınız. Karşılıklı sevgi saygı isteğe bağlı bu işler. Neyse çok uzattım. Yılların verdiği tecrübe ile bu düşünceye vardım. Yalnızlık iyidir aslında. Kendinle ilgilenirsin. Bol bol düşünürsün. Hayatını geleceğini planlarsın. Arkadaşlık ilişkileri bazen boşuna vaktini alır. Yalnızken bol bol kitap okursun, müzik dinlersin, film izlersin, sahilde saatlerce yürüyüş yaparsın, gitmek istediğin yerlere gidersin. Yalnız çok şey yapabilirsin. Yalnızlıktan korkmayın. Kendinizle kaliteli vakit geçirmeyi, kendinize değer vermeyi öğrenin. İnanın insanlarla uğraşmaktan daha keyifli. Kendinizi keşfedin. Ben her gün kendimle ilgili yeni şeyler öğreniyorum. Hayaller kuruyorum. Yapmak istediğim ne varsa yapıyorum. İnsanın en iyi arkadaşı kendisidir.
Henüz videonun tamamını izlemedim ama daha yeni başımdan geçen bir olayı anlatmak istiyorum. Akademik hayatıma odaklandığım için arkadaşlık ilişkilerim 2 senedir neredeyse bitti. (Birçok arkadaşımın mesajına dönüş bile yapmadım) ve yine 2 senedir tanıdığım sanal bir arkadaşım vardı. Normalde sanal ilişkileri arkadaşlık dahi olsa saçma buluyorum yani en azından bu ilişkilere kafayı takmayı saçma buluyorum ama günlük hayatımda görmediğim rahatça kendimi ifade edebileceğim bir insanın olması bana inanılmaz iyi geldi. Ben bu arkadaşımın bir gay ilişkisi olduğunu öğrendim. Daha öncesinde hiç yönelimi hakkında konuşmamıştık,bilmiyordum. Her ne olduysa ben ilişkisini öğrendikten sonra oldu ve ben artık arkadaşıma yakın davranamamaya başladım. Yanlış anlamayın ben soğuk davranmadım zaten yönelimi benim için pek bir şey de ifade etmiyordu kızın davranısları bana karşı inanılmaz değişti. Önceden hani kızlar kendi aralarında "askım bebegim" falan derler ya ben çok derdim ama ben diyemez oldum. En ufak hareketimde sevgilim istemiyor,sevgilim kızıyor,sevgilim üzülüyor demeye başladı. Ben gay veya bisex değilim dümdüz erkeklerden hoşlanıyorum hatta bir dönem deli gibi hoşlandığım bir çocuk vardı ve arkadaşıma da en ufak ayrıntısına kadar anlattım. Aramızda arkadaşlıktan öte bir ilişki hiçbir zaman olmadı,olamazdı da. Arkadaşımla arama giren bu soğukluk beni deli dehşet üzdü. İlişkimizin bitimine yakın dönemde sürekli ağlıyordum. Bir şeyleri düzeltmeye çalışıyordum ya da sırf sevgilisi aramızı bozmasın diye normalde yaptığım şeylerin hiçbirini yapmıyordum kendim gibi bile davranmıyordum. Tüm arkadaşlarım bu ilişkiyi bitirmemi çünkü bana doğal olarak iyi gelmediğini ve beni manipüle ettiklerini söylediler fakat ben arkadaşımı çok seviyordum katlanma sebebimde buydu. E peki ne oldu ? Sebebinin sevgilisi olduğu bir kavga sonucu ilişkimizi bitirdik. Kısacası sevgilisini tercih etti. İlk birkaç gün kendimi inanılmaz iyi hissettim artık ağlamıyordum kendim gibi davranabiliyordum ve kaygı edebilecegim durumlar ortadan kalkmıştı fakat ister istemez üzülüyor ve zaman zaman arkadaşımı özlüyorum.
Sana şöyle diyim arkadaşını aslında özlemek yerine onunla olan anılarını, verdiği hisleri ve güzel zamanları özlüyorsun.. Ben de bu tarz çok travmaya varacak bir ayrılık yaşadım arkadaşımdan ve başka bi arkadaşım aslında günün sonunda o güzel günleri ve hisleri özlüyorsun demişti ve cidden öyle... zamanla atlatıyorsun ve daha iyi olursun🥹💖
@@Meltime öncelikle cok tesekkür ederim düşünüp yazdığın için ve kesinlikle öyle. Zaten arkadaşlarımla konuştuğumda hayatımda şu an olmadığı için mutluyum çünkü bana hiç iyi gelmiyordu fakat istemsiz onu özlüyorum az zaman geçirmedik diyordum. Hala aşmaya çalışıyorum ve eminim ki bir süre sonra anıdan ibaret bir insan olacak :)
resmen aydinlandim
kucuklugumden beri utangac birisi de olsam hep yeni arkadaslar edinmeyi severdim ve 6 yasinda tanisip hala arkadas kaldigimiz bi grubum var evet 12 yildir, bu arkadaslarimi hep yeni tanistigim insanlarla tanistirirdim keza onlar da beni ama ne zaman liseye gectim ve covid basladi arkadas grubum da ciddi anlamda kuculdu ve geri kalan kismi da covid sebebinden falan birbirleriyle tanistiramadim sonra yks ders derken hala bu durumdayim ama yeni edindigim arkadasim son bi yildir bunu bana yapiyo ve gercekten az da olsa cevrem artmaya basladi
daha once buna dikkat etmemistim cidden aydinlandim vay be
yanlizlastirildik beybiler
pek tabikiii telefonlarimiz sayesinde
dusunsenize artik beraber salonda tv bile izleyemiyoruz hane halkiyla nasi arkadaslik becerisi gelistirebiliriz ? elimizdeki tel yetiyor bize bffmiz tel..
Hem yalnızlaştırıldık hem mülksüzleştirildik, gebermemizi bekliyorlar adeta :(
arkadaş tanıştırma olayına pek katılmıyorum. çünkü bazen öyle olur ki tanıştırdığın arkadaşlar daha yakın olur ve dışlanırsın. bence bunun olmasından duyulan endişe yüzünden tanıştırmıyoruz.
Neden bundan endişe duyduğun insanlarla arkadaş olduğunu sorgulaman gerekiyor işte öyle olduğunda da. Arkadaşlarının seni dışlayacağını düşünmek o arkadaşlığın sağlam temellerde olmadığını gösterebiliyor bazen :(
Video çok güzel araştırılmış ve hazırlanmış ancak benim katılmadığım nokta arkadaşımin beni arkadaşları ile tanıştırması açıkçası beni gerer ve her defasında germiştir o gün sohbet ne kadar iyi olursa olsun o gün biter ve devamı gelmez benim senaryo hep böyleydi o yüzden yeni insanlar yeni kişiler özellikle arkadaşlarimin arkadaşlarına karşı artık biraz daha mesafeliyim bazen istemesem de😢
Kendi açımdan bu durumda en önemli etkenlerden biri karantina oldu. Karantinaya girdikten sonra kendimizi eve kapadık ve ben sokağa çıkmak serbest olsa bile bunu yapmaktan çekiniyordum (birtakım obsesyonlarımdan dolayı). Sonra karantina bitti ve o yıl da ortaokulumun son yılıydı. Baya bir içime kapandığımı fark ettim. Gerçek anlamda arkadaş olarak konuştuğum tek insan karantina sürecinde de bir yandan konuştuğum sınıftan bir kızdı. Onla takılıyordum.
Bu sosyal güvenimi yerle bir ediyordu. Sonra yavaş yavaş kursumdaki insanlarla arkadaş olmaya başladım ve bir grup oluşturduk. Gruptan adam gibi konuştuğum gene bir insan kaldı. Sonra fark ettim ki olmayınca olmuyor ve olan insanlarla yola devam eediyorum. Şuan eskiye göre de sosyalliğimi kazanmaya başladım. Ve dediğin gibi artık arkadaşlıkların bitmesi o kadar koymuyor.
arkadaşlık kurmada hiç sorun çekmedim şu ana kadar ama arkadaşlık bitirmek insan hayatımdan çıkarmak benim için çok zor bir şey neredeyse imkansıza yakın. hayatımda önemli yeri olan fakat bana iyi gelmeyen bir arkadaşımla arkadaşlığımız bitti ve hayatımıza devam ettik ama ben hala gelse de barışsak diye düşünürken buluyorum kendimi. insanlara mesafe koyabiliyorum fakat tamamen bitirmek çok zor ve yapabilene saygım çok büyük.
Ben arkadaşlarımı diğer arkadaşlarımla tanıştırmaktan nefffffffreeeet ediyorum. Aynı şekilde ben de tanışmak istemem. Çünkü hep hatıralarımda şu var: Yakınlaşıyoruz ve biri diğerini benim kadar sevmiyor. Bunu kimisi sözel olarak ifade ediyor, kimisi hiç etmiyor ama tavırlarından anlayabiliyorum. Bu olaya da aşırı tilt oluyorum.
OHA BİR ARKADAŞLIGI BİTİRME İKİLEMİNDEYKEN ILK BEN GORDUM DAHA IZLEMEDIM AMA BAKALIMM NE CIKARIM YAPICAM
Bu yaptığım 3. Yorum jdhdxhzhz arkadaş mevzusundan ilkokuldan beri çekiyorum ya derdim büyük. Arkadaslarımı genelde birbiryle tanıstırmam çünkü hepsi birbirinden çok farklı kafalarda olur genelde. Ama maalesef bi arkadaşımı diğerleriyle tanıştırırsam beni unutur gider kaygısı da var çünkü kendi gözümle defalarca gördüğüm bir olay bu. Umarım karşımıza etrafımızla arkadaşlarımızı rahatça tanıştırıp sosyalleşebileceğimiz insanlar çıkar.
Nedendir bilmem hayatım boyunca hiç düzgün arkadaşım olmadı, sürekli ben çabaladım biriyle yakın olmak için ve böyle yaparsam eğer karşı tarafta bana aynısını yapar diye düşündüm sanırım bilindışında ama hiçte öyle olmadı.bir süre sonra önemsizmişim gibi davranılınca bende hep bitirdim ilişkimi ama artık hiç arkadaşım kalmadı. Bundan sonrada birileriyle tanışma fikri bile yine aynı şeyleri yaşar mıyım acaba diye düşündürüyor. Bide mükemmelliyetçilikten mi bilmiyorum ama insanların bir süre sonra en ufak hataları çok batıyor bana yani kimseye "evet x konusunda haksız ama y konusunda da çok iyi anlaşıyoruz vs. diyemiyorum" biri beni sinirlendirirse çekip gitmek istiyorum. Hatayı illada kendimizde aramayalım dedin videoda ama bende bir problem olabilir mi çevremdede arkadaşlarıyla problem yaşayanlar var ama kimse benim gibi değil. :/
Bence bu olay tamamen karantinada insanlarin yasadigi seyler ile ilgili yani o zaman yapabilecek tek sey sosyal medyada vakit gecirmekti ve ya ordaki insanlarla hayal kurmakti ama bu dogamiza aykiri ve bir anda bitince de bocaladik fakat bence bu duzelebilir hatta cok kisa bir suerede
Bence de düzelebilir ama istatistik tam tersini gösteriyormuş :(
Kiminle arkadaş kursam sanırım çıkar ilişkisini ilk düşünüyor ve yalnızlığı tercih etmeye başladım. Bir kaosa girmektense bir Cafede tek başıma kahve içmek bile daha zevkli ama açıkçası kimse dürüst değil
daha geçen haftalarda sayısı 5 kadar arkadaşımla yollarımızı ayırdık. açıkçası onlarsız daha mutluyum. bireysellik duygusunu daha çok hissediyorum. onlarlayken çoğu karar ortak olur ya da bir şekilde onlara uymaya çalışırdım vs ve bu beni rahatsız ediyordu. sanırım bu da benim bireyselliği daha çok sevmemden kaynaklanıyor. ama tamamen arkadaşsız kaldım durumu da yok. hala çok sevdiğim ve yılda 2-3 kere buluştuğum ama samimi olduğum arkadaşlarım var. dediğim gibi sanırım fazla içli dışlı olmak bana göre değil ve bu yüzden çok arkadaşım olmasını da sevmiyorum.
Peki biz arkadaş mıyız? 🥺
Ya yemin ederim 3 yıldır çektigim sıkıntıdan bahsetmişsin ben kendimde arıyordum sıkıntıyı benim çok sosyal ortamım olmadı hiçbir zaman ama ünv arkadaşlarımla lise arkadasımı tanıştırdım sonra hepsi ile aram bozuldu sonra lise arkadasimla arkadaş kalmaya devam ettim ama o kendine farklı bir cevre edindi ve beni arkadaslari ile tanıştırmadı kendimi çok yalnız hissettim ve bu durumu söylemek istemedim artik ayda yılda bir gorusuyoruz ama onunla olmaktan hic keyif almıyorum son bir aydırda bir daha gorusmeme kararı aldım
Yakınımda tek bi arkadaşım var bazı ortak noktalarımız kesinlikle var ama ciddi karakter farklarımız olduğunu düşünüyorum. Diğer yandan onunla da aram bozulursa hiç arkadaşım kalmayacak. Tam bi kısır döngüü
Podcastiniz var mı
Bende üniversite arkadaşlıklarımı bu şekilde bitirdim. Çünkü her zaman arayan soran plan yapan bendim. Akışına bıraktığımda ve yediğim kazıklardan sonra iletisimimi kestim. Gayette mutluyum kafam hic bu kadar rahat olmamıştı.
arkadasim olmadigi icin kimseyi kimseyle tanistiramiyorum
sonlara doğru bahsetmiş olduğun arkadaşlarınızı başka arkadaşlarınızla tanıştırın olayını gerçekleştirdim ve çoğu zaman ters tepti lise hayatımda üniversite hayatımda da dışlandım yani bu durum bende negatif etki yaratıyor o yüzden bunu yapmama kararı aldım /:
Bence asıl sıkıntı nerede başlıyor biliyor musun, arkadaşlarını diğer arkadaşlarınla tanıştırdığın zaman ve arkadaşlığını sürdürdüğün insanların dedikodusunu yaptığın zaman.
Arkadaş değiliz ama olabiliriz 😔
9:17 Aynısını yaşadım sürekli sorguladım. Ben "şunun bundan haberi olmasın o gelmesin şunla takılayım" gibi bir kaygım olmadı. Her şeyi akışında tanışılacaksa davet eder ve tanıştırırım. Ama çevremdeki neredeyse bütün arkadaşlarım beni arkadaş çevreleri ile tanıştırmadı hep dikkatimi çeker.
Parasosyal ilişkilere düştük hepten be ya
Bence arkadaşlığın kopmaya başladığı yer, taleplerde artış olmaya başladığı yer. Arkadaşlarımızla karşılıklı olarak al-ver oluyor tabi ki ama bi tarafın talebi artmaya başladığında bence kopmaya başlıyor çünkü o andan itibaren arkadaşlık değil esnaflığa hatta sömürüye başlıyor bu benim fikrim tabi
Eğer hepimiz yalnızsak, yalnızlığımızda beraberiz
Birbirleriyle tanıştıracak arkadaşlarım yok malesef ki geçen hafta evi terk ettim derdimi anlatacak tek insan evladı bulamadım trajikomik ama mafeles ki öyle oldu 🥲
Ben de tam tersi hiç başkalarıyla tanıştırmıyordum en yakın arkadaşım olduğu için başkalarıyla paylaşmamak için :D ama en yakın arkadaşımla olan ilişkim çok açıldı görüşmelerimiz azaldıkça ben buna üzülüyorum zaten çok da arkadaşım yok ama yine de ben hiç sevmem ya sosyalleşmeyi de srkadaş edinmeyi de ondan heralde
Ben şahsen arkadaşlığı dürüst olmaya bağlıyorum ama artık güven algımı kaybetmiş durumdayım o kadar algımı kaybettim ki güvendiğim kişi sayısı çok azaldı ayrıca sebepsiz yere çok kin besliyor çoğu insan ya ben çok iyi niyetliyim ya da insanlar kötü hala kararını verebilmek değilim 🤷
workism yaşadığımı öğrendim ama bence çok normal günümün 9 saati işte geçiyor??
Karakterinin bir parçası haline gelmediyse bir süreliğine olabilir bence ama uzun vadede bütün konuşmalar buna dönüyorsa sıkıntı çıkabilir :(
buraya bir soruyu cidden insanların cevaplarını çok merak ettiğim için bırakmak istiyorum dürüstçe cevap verirseniz güzel olur: sosyal medyaya ,özellikle youtue a dilara tunes gibi kişisel kanallara neden bakıyorsunuz ?
Samimi ve kaliteli içerik üreten biri
Düşündürdüğü şeyleri seviyorum
Bu yıl bayağı yakin arkadas eledim
Cok uzun suredir hic arkadasim yok. Ne kadar kjmseye ihtiyacim yok desem bile bir yere kadar gidiyor.
Bu boyband grubunda sunu dusunuyorum kisiler bir baskasi ile bir arkadaslik kurmak icin gerekli olan efor sarfetmeye useniyor gibi geliyor bana yani birisi ile iletisimde olabilmek icin verecegi efor yerine sirkerketler hazir arkadas veriyor gibi
Ya o grubun detaylarına zaman ve emek harcıyorlar ama her yerde cansiparane onları savunuyorlar, bu da büyük mesai bana göre. 🤔
Bence arkadaşların azalmasının en büyük sebeblerinden biri soyal medya yüzünden oluşan doyumsuzluk özellikle bu kısa kaydırmalı videoların etkisi bunda çok fazla bunun nedenini ben fikrimce 2'ye ayırıyorum
1-sosyal medyada geçirdiğimiz zaman artıkça arkadaşlarımızla geçirdiğimiz zamanın azalması
2- sosyal medyada arkadaşınızın her gün anlattabileceğinden daha ilginç ve daha eğlenceli içeriklerin sürekli ekranda akıyor olması bu içerikleri seyrettikçe beyniniz dopamin salgılıyor ama bir noktada artık dopamini az arttıran etkinlikler artık size yetmiyor sizde kısır bir döngü içerisine giriyorsunuz
Var ya o dopamin mevzusunda da epey içerik paylaşıyorlar. Birileri dopamin detoksunun önemli olduğunu söylüyor bazıları buna gerek yok falan diyor, bir ara onu da konuşalım bence.
@@DilaraTunes evet çok iyi olur
❤
sahsen arkadas cevrem daha birkac ay onceye kadar oldukca genisti ama su an uc bes gercek arkadasim vardir nedeni de su ki aslinda insanlar nasil yasamali ve diger insanlara nasil davranilmasi, empati kurulmali kisacasi arkadas olmayi bilmiyorlar. Bence gun gectikce insanlar bencillesiyor ve karsidakini dusunmez, umursamaz hale geliyor. Bu durum da bizlerden baslayarak tum toplumu yalnizlastiriyor. Bir de bakmisiz ki koskocaman bir sehir, ulke, dunya icinde yapayalniz kalmisiz
yemeğim bitti video attin..
Kısmet :(
Ben geldimmmm
ablaaaaa❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤
Geçen gün UA-cam videonu mu banladı gördüm ama birden kayboldu
Yok bebişim youtube için temmuzda hazırladığım bir videoyu yanlışlıkla herkese açık hale getirdim sonra geri kapattım ondan oldu o 😂
@@DilaraTunes anladım abla teşekkür ederim
abla dediğini yaptım tanıştırdım kavga ettik yanlış bilgi bence bu tanıştırdıkça artması benim niye azaldı SĞFKDŞCPSĞDĞAÜDĞAÜ
Güzel bir video olmuş, eline sağlık. Arkadaş mıyız? 😊
Ama seni paylaşmasam daha iyi olur. Malum tüketim alışkanlıkları her şeyi çabuk bitiriyor o yüzden "demir tavında güzel" diyorum. 👌🏻
Ama Denizli'de yaşayan, Dilara'nın fanları varsa görüşebiliriz. Ben Delikliçınar'dayım.
Arkadaşlarımı tanistirdim benim dedikodumu yaptılar bence tanistirmayin
arkadasim degisti ve onunla artik konusmayi birakmak istiyorum ama ayni okukdayiz ve ikimizin de birbirinden baska arkadasi yok onunla zorunlu olarak takildikca ondan dahq da nefret ediyorum ve kotu davraniyorum
okula gelmedigi gunler seviniyorum yalniz olmak benim icin sorun degil ama o cok kotu bir donemden geciyor ve yaninda olmazsam cok kotu seyler olacagindan endiseleniyorum
abla yanlısın var biz senle arkadasız uzgunum yani
8:54 en son böyle bir olay yaşadığım zaman en fazla dışlanan kişii oldum
Ben arkadaslarimi birbirleriyle tanistirdigimda beni dislayip kendileri gruplasmislardi (travmamdir nfjdjdj). 🤡 Ve bu konuda cok fazla insanin da benzer durumlar yasadiklarini gordum, o yuzden de tanistirmiyor olabilirler.
Ama ben yalnız ve mutluyum :S Tek Bff'im var yetiyor.
🫂...
Hiç arkadaşım yok
:(
Arkadaslarimi baska arkadaslarimla tanistirmiyorum cunku 4umuzun de birbirinden baska arkadasi yok lol xd
Aslan dedin ama boğa burcu değil miydin?
ben beni başkasıyla tanıştırıp 3lü date e zorlayınca saldım
8:30 beni nie ifşa ediyosun abla 😢
Yaaa :( Yalnız kalmıyorsun bir şekilde hayat önüne daha iyilerini çıkarıyor gerçekten bak.
@@DilaraTunesthanks parasocial big sis 🥹💖🫠
yüzeysel harici arkadaşlık gereksiz. karşı tarafın mutlaka iğrenç ve zarar verici bir kusuru olacaktır. ne kadar iyi davranırsan da o kadar faydalanırlar senden. böylesine bir duygusal yatırım yapmak inanılmaz derecede saçma.
İlk
Oley!!!
Ben de kendimden bahsedeyim, hep içe kapanık ve sosyal olmayan biri oldum, ama hep de sosyal ihtiyaçlarımı karşılayan bir iki yakın arkadaşım vardı. Onlara aşırı bağlanırdım vs. Baya uzun süredir de bu "bff" durumunun sürdürülebilir olduğu algısı içindeydim. Yeni yeni çözüyorum, değilmiş. Şu hayatta en sevdiğim, benim için en özel arkadaşım benden çok farklılaştı. Onunla birbirimize ikizim derdik, öyle benziyoruz diye düşünürdük. Hayatı paylaşabildiğim insan farklılaşınca, yaşanılan olaylar, sevgilisi vs araya da girince onu kaybettim. Ve söylediğiniz sarsılmayı yaşadım, bir tür kimlik bunalımı ve depresyon oldu, sosyal anksiyetem de olunca yeniden o bağlılığı kimsede bulamadım. Hâlâ da, bu açıdan iyileştiğim söylenemez. Ama en azından birinin hep sizinle olamayacağı, arkadaşlıklarin bitmesinin doğallığı ve yalnızlıkla baş etmek gibi şeyleri öğrenmiş oldum