Η οδυνη του θανάτου
Вставка
- Опубліковано 2 жов 2024
- Στη σφαίρα της απώλειας και της μνήμης, όπου η καρδιά παλεύει με το αβάσταχτο βάρος της απουσίας, βρίσκεται μια βαθιά αλήθεια. Ο απόηχος των αγαπημένων προσώπων παραμένει, όχι μόνο στο πνεύμα, αλλά και στην ίδια τη δομή της ύπαρξής μας. Το ταξίδι μέσα από τη θλίψη, εμποτισμένο με πόνο και προβληματισμό, αποκαλύπτει ένα μονοπάτι προς την αποδοχή και την εσωτερική γαλήνη. Είναι μια απόδειξη της διαρκούς δύναμης της αγάπης και της ανθεκτικότητας του ανθρώπινου πνεύματος.
![[UA] NAVI проти G2 Esports | Blast Premier Fall Final](http://i.ytimg.com/vi/QWlIm4FGESQ/mqdefault.jpg)
Αυτό το να πάμε παρακάτω δεν είναι εύκολο, όντως. Εμένα πολλές φορές μου έχουν πει, ενώ αναφέρομαι στον πατέρα μου, ότι έχουν περάσει είκοσι επτά χρόνια από τον θάνατό του και θα έπρεπε να τον έχω ξεπεράσει. Κι όμως, υπάρχουν στιγμές που νιώθω ότι πέθανε πρόσφατα, παρότι ήμουν μικρή όταν τον έχασα και δε θυμάμαι καλά-καλά ούτε το πρόσωπό του.
Δεν υπαρχει θανατος Δημητρη....το φρουτο σαπιζει... πέφτει ο καρπός και γίνεται 🌲🌲🌲.... δέντρο...❤❤❤❤
Όπως το περιγραφεις υπάρχει θάνατος και γέννηση που δεν είναι απαραίτητα δέντρο . Δεν υπάρχει θάνατος μόνο όταν κάποιος κάνει σοβαρή δουλειά και δει πως ουδέποτε υπήρχε γέννηση...
Ο καλυτερος ταφος για το νεκρο μας ειναι η ψυχη μας.θα τον κουβαλαμε μαζι μας μεχρι να φυγουμε και μεις.
Πριν ένα μήνα έφυγε ο πατέρας μου,σήμερα είναι των ψυχών, τον σκέφτομαι, είναι κοντά μου...δεν έφυγε ποτέ..είναι μέσα μου ❤δεν θα φύγει ποτέ, γιατί θα είναι πάντα μέσα μου❤
Παρακαλώ μπορείτε ν μ βοηθήσετε αν θα συναντήσω μετά θάνατο τον πατέρα μου ; Έφυγε ανέλπιστα 9/1 δεν τον πρόσεξαν διόλου οι γιατροί , από γρίπη πήγε κ τον πέθαναν. Δεν τον πήγα εγω στο στρατιωτικό νοσοκομείο ήταν 1/1 πήγε 87% οξυγόνο μετά από 40 λεπτά τηλ η μητέρα μου λέει 68% τρέχω ο χρόνος 55 λεπτά , φωνάζω στα επείγοντα δεν είχε κοσμο μετά από 1·25 λεπτά τον πήγαν στην ΜΕΘ μ 50% οξυγόνο κ Μόλα ταύτα έζησε κ κ 8 μέρες μ είχε διαύγεια μ φορές .
ΣΥΓΝΩΜΗ ΑΝ ΕΓΡΑΨΑ ΠΟΛΛΑ ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΤΟ ΚΑΝΤΗΛΙ ΤΟΥ ΝΑ ΣΒΗΣΕΙ ΤΗΝ ΣΤΙΓΜΗ ΤΟΥΤΗ. ΠΟΝΑΩ ΤΟΣΟ ΠΟΛΥ..
θα ήμουν υποχρέωμενη αν λάβω νέα σας ..
ΜΑΡΙΑ
Καλή μου Μαρία πόσο λυπάμαι για την απώλεια σου και με τον δυσβάσταχτο πόνο σου. Το πένθος θα κρατήσει για πολύ καιρό ίσως και για πάντα, και εύχομαι όταν βρεις τη δύναμη να αρχίζεις να φροντίζεις τον εαυτό σου ζητώντας βοήθεια από κάποιον θεραπευτή. Κοίταξε να τον έχεις στην καρδιά σου όσο ζεις Μαρία, έχοντας πάντα στη θύμηση σου πως ο ίδιος θα ήθελες όποτε βρεις το κουράγιο να φτιάξεις τη ζωή σου. Λυπάμαι πολύ.
Αυτή η ελπίδα κ ένα θαύμα πόσο αναγκαία στη ζωή ακόμα και απ' τα όνειρα που κάνουμε για το μέλλον...πιο σημαντικά για να αντέξεις την απώλεια ενώ ξέρεις στην πραγματικότητα ότι ήταν ως εδώ
πιστεύεις στο θεό?
@@4tynine185 γνωρίζω το θεϊκό, πιστεύει κάποιος μόνο τα παραμύθια, τις εικασίες και τις φήμες
❤❤πολυ δυσκολοδεν παιρνει ΠΟΤΕ ΠΟΤΕ ΔΥΣΤΥΧΩΣ
Δεν μου έχει συμβεί, ακόμα….αλλά με άγγιξαν τόσο τόσο πολύ όσα είπατε….
Αχ αυτή η ζωή, πάνω κάτω συνεχώς ❤
Πόσο τρυφερά και αληθινά αυτά που είπες!❤
Πόσο κουράγιο μου δίνεται σας ευχαριστώ.
Ετσι ειναι Δημητρη και Ντανα❤️❤️
Ωραία τά λέτε 😊
Οποτε θελει ας ερθει...χαρη θα μας κανει.....