"Miałam dość Nowego Jorku"
Вставка
- Опубліковано 21 чер 2024
- Dlaczego Luiza postanowiła opuścić Nowy Jork i wyjechać do Warszawy? Jako pół-Polka, pół-Cypryjka, podzieliła się swoją historią, trudnościami w Polsce i różnicami kulturowymi między Polską a Stanami. Zapraszam do oglądania!
Follow Luiza: / luwestwood
Polecamy wspierać: / pogotowiedlazwierzat
-----------------------------------------------------------------------
Instagram: @monica_zielinski
TikTok: @monica_zielinski
Contact: zielinski.monica1@gmail.com
Jako inżynier byłem w Stanach w delegacji, mieszkałem na ogrodzonym osiedlu, w środku nocy obudziła mnie strzelanina pod moimi oknami, pomyślałem, że te kule mogłyby bez problemu przejść przez ściany bo to budownictwo z kartonu, odliczałem tylko dni do powrotu do Europy 🇪🇺🙂
Inzynier a ptasi mozdzek . W USA jest 50 stanow , i w kazdym stanie sa podobne ale inne prawa.
jeżeli nie jesteś żymskim trolem ani botem z kiepskimi szablonami to najprawdopodobniej jestes debilem..... i do w dodatku z dostepem do internetu....
Super miłe dziewczyny! I mimo, że Wasza krytyka niektórych, amerykańskich postaw była tu zaznaczona, Wasza, amerykańska pozytywność wylewała się z ekranu... Co było bardzo miłe... Powodzenia w Polsce!
Ciekawa rozmowa i brawo dla Was Dziewczyny za wielkie serce do zwierzaków. Pozdrowienia dla Luizy i Moni.👍👍🙂
Bardzo się cieszę gdy takie fajne Polki wracają do swojej coraz piękniejszej Ojczyzny . Jesteście super . Pozdrawiam .
Polacy w Polsce też nie pamiętają co było na gramatyce, gramatyka nie jest po to aby o niej myśleć tylko po to aby mniej więcej wiedzieć, że istnieją jakieś zasady.
To że wszystkiego nie wiesz ( o Polsce )to nie jest śmieszne tylko ciekawe i takie słodkie i jeszcze raz ciekawe.
Podobało się!
I Luiza MEGA dobrze mówi po polsku. Wow!
Bije z Was duża radość. Pozdrawiam.
Fajny wywiad i fajne dziewczyny 😊 . Poprosimy o więcej takich wywiadów 😁 .
My 2 favourite Polish-Americans in 1 video. I love it ❤
Pozdrawiam i daje od razu suba w ciemno, głównie dlatego że masz taki sam gust kulinarny jak ja :) Hehehehe...
Świetny odcinek :) Nie przejmuj się Monica. Mieszkam w Warszawie od urodzenia a kiedy studiowałem na Anglistyce na UW, łapałem się na tym, że kiedy wracałem po zajęciach do domu brakowało mi polskich odpowiedników i nie umiałem się dogadać z rodziną :) In English you can say more using less words. Powodzenia :)
Mi brakuje więcej tetmatów😔 dlatego trzeba zrobić drugi odcinek i porozmawiać o służbie zdrowia, o urlopach, czy Luiza lubi zwiedzać polskę, jej ulubione zakątki Warszawy i ulubione jedzenie itd itp😁 Pozdrawiam i kolejny odcinek z Luizą poproszę.
Ja też wróciłam, z UK, gdzie wszechobecny smród zioła
Monica come back
Rozumie was doskonale- swietny filmik!
DZIEKUJĘ I SIE PODOBAŁO
Zawsze zazdroszczę ludziom z mieszanych małżeństw, szczególnie jeśli rodzice byli mądrzy i zadbali o dwujęzyczność swoich dzieci - mama do nich mówiła w swoim ojczystym języku a tata w swoim ojczystym - co psychologicznie, pedagogicznie jest rozwiązaniem optymalnym. Tutaj Luiza właściwie za darmo dostała jeszcze trzeci język, bo wychowywała się w USA.
Luiza jest bardzo miłą i pozytywnie nastrojoną osobą, pozdrawiam! :)
Tez czasem jestem zmęczony Londynem , tłokiem, korkami i też jak jestem w Polsce ,wydaje mi się że mnie coś omija
Dzięki dziewczyny za ten ciekawy filmik :)
Thumbs up
Nice
Okazuje się, że można wybrać Polskę zamiast Stanów. Woleć Warszawa od Nowego Jorku. Mój mózg ma zwarcie 🙂
Wszystkiego dobrego dziewczyny 🙂
Super!
Znają panie powieść Henry Millera "Sexus"? Tam na początku 4. rozdziału jest charakterystyka języka polskiego, która zaczyna się tak :
"There is one thing I like about the Poles - thei language. Polish, when it is spoken by intelligent people, puts me in ecstasy..."
Sexus jest dostępny także w tłumaczeniu polskim, można więc oryginał porówna z przekładem. Polecam :))
Ciekawa rozmowa, miło się Was słuchało.😊
Boski, pozytywny filmik. Praga jest super. Płn, czy Płd, a może stara? Żoliborz, ale stary, piękne miejsce. Trzymajcie się miłe Panie!
Za Ladę należy się milion thumbs up! 💓
Poproszę więcej takich rozmów, i chętnie bym zobaczyć jakieś filmy w większą ilość osób.
24:30 "Zabawne", tak bym nie powiedział (może w niektórych sytuacjach), ale na pewno ciekawe. Wysłuchałem do końca, bo poza tym, że jesteście ładne, to jeszcze macie ciekawe rzeczy do powiedzenia :) Po prostu interesują mnie te "różnice kulturowe" w zachowaniu ludzi.
To fakt, że Polacy mniej się uśmiechają, ale nie wszyscy i... Wiele zależy od tego, co wyniesie się z domu. U mnie w domu nauczono nas, że zawsze jak wchodzi się do jakiegoś pomieszczenia z ludźmi, na głos mówimy "dzień dobry". To potrafi zdziwić niektórych ludzi, ale zawsze jest miło odbierane np. przez ekspedientkę w sklepie, czasem odpowiadają nawet klienci sklepu :) To zmieniło się też w czasie tzw. "pandemii" - ludzie odzywać się zaczęli mniej do siebie, są bardziej zdystansowani. Tym częściej się do nich uśmiecham, bo rozumiem, w czym problem... Są po prostu zastraszeni.
Co do tego "uśmiechania się" i odzywania, bezpośredniości. To fakt, że w Polsce jest inaczej, jest tego mniej, a wynika to chyba z tego, że mniej tutaj było "socjotechniki" związanej z tzw. "pozytywnym myśleniem". Znaczy, nikt tak ciężko tutaj nie pracował nad "przykryciem "tego, co się naprawdę myśli sztucznym, przyklejonym do twarzy uśmiechem, nad "pozytywnym myśleniem", które rzekomo miało "przyciągać" pozytywne emocje, zdarzenia itp.
Po prostu wiemy, że jak coś ma się spieprzyć, to się spieprzy i tyle ;)
A tak na serio. Bezpośredniość ułatwia życie. Tak, jak wspomniała Luiza, po rozmowie z kimś "wiecznie uśmiechniętym" nie wiesz, czy wypadłeś dobrze, czy nie, natomiast z kimś bezpośrednim od razu masz... Też użyję zapożyczenia z angielskiego, nie przez snobizm, tylko dlatego, że to prostsze:
Od razu masz "feedback" (informację zwrotną), która pozwala Ci się od razu dostosować, albo po fakcie zrozumieć, przemyśleć, przeanalizować bez takiej "translacji" poprzez kody kulturowe "z ichniego na nasze"! Znaczy nie musisz się domyślać, często błądząc, ale po prostu wiesz.
Słabym osobowościom to może zaszkodzić, bo podatne na sugestie, będą po prostu usiłowały dostosować się do cudzych oczekiwań, zamiast być sobą, natomiast silnym pozwala "przejrzeć się w lustrze" i zdecydować, czy im z tym dobrze, czy może faktycznie, trzeba coś zmienić w sobie.
Wyobraź sobie takie podejście w sytuacji, gdy wszystko jest "super", "cudowne" i wyczuwasz w tym fałsz - relacje się psują. A jest gorzej, gdy to udawanie jest doskonałe - wtedy myślisz, że "nawiązałeś relację", a tak naprawdę odbyłeś niezobowiązującą rozmowę.
Różnice kulturowe, zderzenie kultur w pełnej krasie ;)
Uczą tej "uprzejmości", "patrzenia na problemy, nie na ludzi" na uczelniach, trochę małpując z zachodu. Dosyć szybko się z tego "wyleczyłem". Jestem Analitykiem IT, miałem gościa, który miał nam pomóc zbudować jeden system. Był Programistą z przyuczenia (z wykształcenia archeologiem i tak też wyglądał jego kod - "wykopaliska").
Przez bite 3 miesiące "patrzyłem na problemy, nie na człowieka", a on po prostu trochę się opieprzał, większość rzeczy generował z automatu, ciągle buksowaliśmy kołami w miejscu. Dość powiedzieć, że miałem wyjechać z delegacją do Zurychu, by naszym kolegom pokazać efekty. Przed wyjazdem coś działało, miał podesłać resztę. Podesłał, nie działało a ja musiałem "świecić oczami" przed kilkunastoma osobami, które oczekiwały rezultatów.
Gdy przyjechałem do Warszawy, O.... liłem go z góry na dół tak, że cała firma słyszała! Koledzy i koleżanki w firmie zdziwili się, że tak późno, bo widzieli, jak męczę się z gościem! Większość czasu pracy poświęcałem na przygotowaniu pracy dla niego, po czym po godzinach przesiadywałem z nim tłumacząc, co chcę, by zrobił, a efektów z tego nie było prawie żadnych! Próbowałem rozwiązać problem rozmawiając z moim kolegą, prezesem firmy, ale nie docierało do niego, że wspomniany Programista nie pomaga...
Pomogła typowa, polska "bezpośredniość" i szybkie sprzężenie zwrotne, wspomniany "feedback" - do gościa dotarło, nie wziął kasy za ostatni miesiąc ;) Bo po prawdzie nie było za co mu zapłacić...
Generalnie - jako Analityk nie mogę ludziom "sprzedawać" tylko dobrych wiadomości, muszę "mówić, jak jest", bo tylko na tym można zbudować coś trwałego, dobrego. Myślę, że w życiu jest podobnie. Może na co dzień się wydawać, że Polacy są "smutni", ale... Wystarczy tylko dać im powody do radości - potrafią się też bawić :)
Piszę to jako Ślązak od ponad 30 lat mieszkający w Warszawie. Wydawać by się mogło, że różnice kulturowe w Polsce nie istnieją, ale jest dokładnie odwrotnie! Śląsk ma swoją specyfikę, tradycję, odrębną historię. Dlatego wiem, co czujecie mówiąc, że ludzie dziwnie na Was patrzą, gdy wtrącacie angielskie słówka. Mnie zdarzyło się kiedyś w autobusie odebrać telefon od Siostry i rozmawiać z nią po śląsku. Jakaś "życzliwa osoba" rzuciła, że "w Polsce mówi się po polsku!". Zdarzało się w przeszłości, teraz praktycznie wcale...
Ciekawe czy koty też wolą Warszawę od China Town i Brooklynu :)
Czy możesz polecić jakieś kanały lub osoby na Instagramie, które chodzą do collegu i pokazują swoje życie?
Minika jest mega podobma do Sanah. Jak bliźniaczki. Może robić za jej sobowtóra 😂
Mówicie po polsku bez śladu obcego akcentu - ktoś kto Was nie zna pomyśli,że jesteście 100% Polkami. Jeżeli przy takim nieznajomym/nieznajomej użyjecie angielskiego słowa, to taka osoba pomyśli sobie, że jesteście jedną z tych pretensjonalnych osób, która usiłuje sobie dodać znaczenia/profesjonalizmu używając angielskich wtrętów. Znałem takie osoby, które popisywały się w ten sposób znajomością angielskiego, po tym, jak wróciły z praktyki w UK/USA lub dostały pracę w jakiejś zachodniej korporacji.
Wnoszę o przyznanie Orderu Orła Białego dla obu Pań!
Mój pierwszy wyjazd za "żelazną kurtynę" to był szok kulturowy, gdy obcy ludzie, późnym wieczorem, w Berlinie, mówili "dobry wieczór".
Mówicie po polsku lepiej ode mnie a jestem, od urodzenia, Warszawiakiem 🙂
Sprawa uśmiechania się --- no cóż, to działa w dwie strony. Mój syn - nauczyciel akademicki jednego z ważniejszych polskich uniwersytetów -- po powrocie z półrocznego stypendium w US wspominała swój pobyt tam bardzo dobrze. Niemal ze wszystkiego był bardzo zadowolony, za wyjątkiem jedzenia i właśnie tego amerykańskiego, naprzykrzającego się uśmiechu, który jest socjologiczną formą bez personalnej treści. Mówił mi: "Tato, gdybym spotkał Amerykanina sra**cego na ulicy to on także popatrzyłby mi w oczy i uśmiechał się od ucha do ucha. Miałem tego po kokardę, miałem tego absolutnie dość!". To była chyba jedyna rzecz, która mojemu synowi okropnie się nie podobała. Bardziej chyba od jedzenia.
Jest też na YT film Amerykanina, bez polskich korzeni, mieszkającego w Polsce od kilkunastu lat. Ów Amerykanin, przyznający, że jest introwertykiem, odnosi się do polskiej powściągliwości ze zrozumieniem i szczerym uznaniem. Zakwalifikował ją pod szyldem "Minding your business" --- moje życie, jest moim życiem, a twoje twoim. Nie wchodź mi jak z butami ze swoim agresywnym, naprzykrzającym się uśmiechem w paradę, tak jak i ja nie wchodzę tobie.
Im realy glad that you Monika can polish language spoken very much well. Congratz.
Luiza z profilu jest podobna do Aryny Sabalenki 🤔
Nikt się nie spodziewał Hiszpańskiej Inkwizycji! Tzn. pandemii.
O, mieszkasz w Pradze? Czechy też są fajne
Pytanie do obu pań. Czy jak więcej lekarzy na pontonach przyjedzie do Warszawy i Warszawa zmieni się w coś podobnego do nowego Jorku czy zostaniecie w Warszawie czy znów będziecie szukać miejsca na ziemi?
I jeszcze jedno bardzo ważne gdy już pójdziecie do wyborów czy będziecie podobnie głosować jak głosują ludzie w nowym Jorku i
Kalifornii czy może jesteście innego zdania
Hej Monika we flircie nie ma nic złego!!!!
A mi się wydaje, ciagle , że poza usa innego lepszego kraju nie ma do życia. Filmy chyba robią nam pranie mózgu. 😊
Świetne jesteście.
Jesteś podobna do sanah
You have extreme advantage to know EU language and i suspect that you have even a EU citizenship. For most Americans this is not available at all.
Ja pracowałem w wielu krajach Europy i nie zauważyłem żeby ktoś do kogoś się chichrał i zagadywał na ulicy. Amerykanom się wydaje że to co oni robią jest normalne, a inni są jacyś tacy nieteges. Odwiedziłem też USA (Kalifornia Newada Arizona) I tak samo nie zauważyłem jakiejś przesadnej uprzejmości. Raczej wszystko w normie. Nie wiem skąd te opinie????
Przesympatyczne jesteście 👍👍👍👍😁😁😁😁😁😁😁😁🥰🥰🥰🥰🥰🥰🥰
No i szacun, że nie dałyście nogi, gdy Putler napadł na Ukrainę. To odważna decyzja, bo w 2022 nie było wiadomo, czy za chwilę nie wjadą tu tanki.
Co za niespodzianka! Dwie Amerykanki, które zaczynają dostrzegać sens polskiej powściągliwości w obdarzaniu całego świata uśmiechem. Na Zachodzie uśmiech zdewaluował się do tego stopnia, że stał się jedynie konwencjonalnym wyrazem ogólnie pozytywnej postawy wobec innych (daleko nie zawsze szczerym) i nie może być już zindywidualizowanym komunikatem. Ludzie tam już chyba zapomnieli, że uśmiech może wyrażać _osobistą_ sympatię do konkretnego człowieka. Jeśli uśmiechasz się do każdego obcego, nie masz możliwości wyróżnić uśmiechem tych, których znasz i lubisz. Coś za coś.
żebyś tego (powrotu do Polski) nie żałowała ;)
Super dziewczyny. Pozdrawiam