Ημέρα 4 - Μια φορά κι ένα μπορώ

Δεν ξέρω τι πρέπει να κάνω.
Πρώτη φορά μού συμβαίνει.
Είναι περασμένα μεσάνυχτα· νωρίς το ξημέρωμα.
Τι θέλω ακόμη εδώ;
Συνήθως έφευγα ακριβώς εκεί, όταν άρχιζε κάτι να γίνεται σημαντικό.
Αλλά τώρα δεν θέλω να φύγω.
Κάτι επιμένει εδώ. Κάτι υπάρχει. Μοιάζεις με αίνιγμα.
«Αν δεν σ’ έχω στην απόσταση που σου πρέπει, μπορείς να γίνεις ασύγκριτα γοητευτική. Για οτιδήποτε πιο κοντά σου, θα έλεγα οριακά επικίνδυνη. Απ’ την άλλη, όσο πιο μακριά σου παραμένω, τόσο περισσότερο αδιάφορα κινδυνεύουν να καταλήξουν όλα». Τι είσαι;
[Χτυπάει το τηλέφωνό μου. Πηγαίνω...]