Daphne du Maurier: ranking książek | KONKURS
Вставка
- Опубліковано 19 кві 2024
- Daphne du Maurier - jedna z najwspanialszych pisarek! Przed Wami ranking jej książek, od najmniej do najulubieńszej, bez spoilerów, w tym "Generał i panna" :)
Konkurs zakończony: Iwona Gałek
📌We współpracy reklamowej z Wydawnictwem Albatros.
📌Można również poczytać na blogu (wersja dla osób niesłyszących):
wielkibuk.com/2024/04/20/daph...
#booktube #klasyki
📜 REGULAMIN KONKURSU:
- Organizator: Olga Kowalska i Wydawnictwo Albatros.
- Nagroda: 1x "Generał i panna" Daphne du Maurier.
- Konkurs trwa: Od 20 kwietnia do 30 kwietnia.
- Pytanie: Która powieść z klasyki literatury - polskiej lub zagranicznej - jest Twoją ulubioną i dlaczego?
- Zwycięzcy: Zwycięzca zostanie wybrany po 30 kwietnia.
- Wyniki pojawią się w opisie filmu oraz w poście dedykowanym w zakładce "społeczności/community" UA-cam.
🎵 Muzyka:
- "Prelude in C" Kevin MacLeod (incompetech.com)
Licensed under Creative Commons: By Attribution 3.0 License
creativecommons.org/licenses/b...
📌 Nie zapomnijcie zajrzeć na:
- Blog: wielkibuk.com/
- Facebook: / wielkibuk
- Twitter: / wielkibuk
- Instagram: / wielkibuk
- WBBingo2024: wielkibuk.com/2024/01/07/wyzw...
- Grupa na Facebooku: / 158682488145200
❗ Wszystkie recenzje i teksty publikowane na stronie WielkiBuk.com, jak również filmiki publikowane na niniejszym kanale UA-cam, są moim tworem i zastrzeżoną własnością. Chcesz użyć lub wykorzystać w dowolny sposób - zapytaj. - Розваги
Olga, nie w temacie filmu, ale w związku przewijająca się w bookmediach dyskusją dotycząca między innymi transparentnego oznaczania współprac chciałam napisać że cieszy mnie że od wielu lat robisz kawał dobrej roboty w książkowej sferze i wyznaczasz z tą transparentnością oznaczeń dobre standardy. Jako widzka czuję się traktowana poważnie
Dziękuję pięknie za te słowa ❤️
Dokładnie tak😊
Wiele klasyków mnie zachwyciło, jednak szczególne miejsce w moim sercu zajmuje "Lalka" Bolesława Prusa. W szkole miałam problem z doczytywaniem lektur, a Lalkę pochłonęłam w kilka dni. Zachwyciło mnie wszystko: kreacja bohaterów, styl powieści, klimat oraz sama historia, od której nie mogłam się oderwać. A może to motyw nieszczęśliwej miłości miał tutaj kluczową rolę? To właśnie dzięki "Lalce" zaczęłam eksplorować starszą literaturę i dzięki temu poznałam Jane Austen, siostry Bronte, Margaret Mitchell i innych wspaniałych autorów. Na szczęście mianem wybitnych klasyków literatury okrzyknięto tak wiele tytułów, że mogę je ciągle odkrywać i zapewne będę je poznawać do śmierci ❤
Klasyk, który podbił moje serce już dawno temu, to "Dzieje grzechu" S. Żeromskiego. Czytamy te "Przedwiośnie" a tuż obok leży taki KAWAŁ literatury... Cenie ją za wszystko. Za odwagę pisarską autora, za poruszanie takich tematów, które w tamtych czasach świadczyły chyba o brawurze pisarskiej, ale też odwadze i poruszaniu tematów wówczas moralnie i etycznie nieporuszalnych. A dziś niezmiennie dają do myślenia. Więc uniwersalność i ponadczasowość literatury. Za język, który mimo upływu czasu nie stanowi wielkiej bariery. Cenie ją za konstrukcję postaci, wszystkich, ale w szczególności Ewy, za bardzo trudne sceny napisane bez zbędnego lukru- aż ciarki przechodzą. Prezentowanie odważnie stanów psychicznych bohaterów, ich motywacji i zachowania- za rzetelnej przedstawione studium upadku i pokazanie jak cienka jest granica pomiędzy wysokimi sferami a upadkiem człowieka. Cenię za europejskość w każdym calu, za światowy poziom realizowania naturalizmu. I wieele wieeele innych. Dla mnie to jedna z lepszych polskich powieści tamtej epoki.
To ja przywołam przeczytaną w tym roku klasykę Steinbecka, a mianowicie "Na wschód od Edenu", ta książka jest niesamowita. Opowieść o kilku pokoleniach i powtarzających się schematach. Bardzo ciekawie opisane relacje między braćmi, ich rywalizacja o miłość ojca, motyw matki, której chyba nikt nie chciałby mieć. Ta powieść kipi od trudnych emocji i prób ucieczki właśnie od tych skrywanych niejednokrotnie trudnych uczuć. Wielowarstwowość tej historii przenika do głębi i zostawia czytelnika z pewnym dyskomfortem, o którym nie da się tak szybko zapomnieć. Polecam tym, którzy jeszcze nie czytali❤
A jeśli chodzi o Daphne, to bardzo chętnie będę kontynuować przygodę z tą autorką, lubię jej styl pisania👍
Uwielbiam "Na wschód od Edenu" to jedna z moich najbardziej ulubionych książek.
W marcu poznałam "Znachora" (film i książkę) i cóż to była za niesamowita podróż!
Do tej pory nigdy nie było mi jakoś po drodze z tą lekturą i całkowitym przypadkiem na nią trafiłam.
Od momentu kiedy skończyłam "Znachora" czyli ponad miesiąc temu, myślę o nim prawie codziennie.
Tytułowy bohater został w tak świetny sposób wykreowany, że polubiłam go od pierwszych stron.
Akcja dzieje się szybko, dynamiczne.
Ludzka tragedia przeplata się z nadzieją.
Życie ze śmiercią.
Smutek z radością.
Dobro ze złem.
Dawno książka nie wzbudziała we mnie tyle różnych emocji. Nie mogłam się oderwać od niej do ostatnich stron.
Po prostu zakochałam się w tym świecie stworzonym przez Dołęgę-Mostowicza.
Doceniajmy polską literaturę klasyczną!
Co ciekawe jedną z moich najbardziej ulubionych książek Daphne jest "Oberża na pustkowiu" i przysięgam że "Generał i panna" to moje marzenie! Odkryłam twórczość Daphne w tamtym roku i ciągle zadaje sobię pytanie: czemu tak późno? Mogłabym o jej książkach rozmawiać godzinami!
Odkrywanie powieści tej autorki jeszcze przede mną, nie czytałam żadnej książki Daphne de Maurier, więc bardzo chętnie biorę udział w tym konkursie 😊Jestem w trakcie zachwycającej lektury klasyki polskiej - Nad Niemnem Elizy Orzeszkowej. W żadnej innej powieści nie spotkałam tak pięknych opisów przyrody a nawet opisów wyglądu, ubioru i zachowania postaci. Cudowny język literacki, niezwykle ciekawe sylwetki bohaterów. Uśmiecham się, wzruszam i zachwycam.
Achh uwielbiam wszelkie rankingi związane z serią Butikową! A zwłaszcza zestawienia powieści Daphne, nie przestaje mnie fascynować to, jak różnorodne są gusta czytelnicze! Mój ranking jest podobny do Twojego, zwłaszcza zgadzam się z miejscami 1,2 i 7 :) , ale na pewno wymieniłabym Kozła Ofiarnego z Zatoką Francuza ;) Bo jednak Zatoka była taka momentami zalatująca tanim romansidłem :D ale to tylko moja baaardzo subiektywna opinia. A Generał i Panna jeszcze przede mną i... aaaa jaram się na myśl o lekturze bo wyczuwam potencjał na ulubieńca!
KONKURS
Co do mojej ukochanej klasyki to... no właśnie, polecę klasyką. "Dziwne losy Jane Eyre" pozostaną w moim sercu na zawsze tym dziełem, które całkowicie mnie pochłonęło i zawładnęło moimi myślami, mroczny klimat powieści i tajemnica, piękna i rozdzierająca serce historia miłosna, ciekawi i pełnokrwiści, niełatwi do oceny bohaterowie... czy można chcieć czegoś więcej!? W tej powieści jest WSZYSTKO.
A jezeli chodzi o Daphne du Maurier za mna dwie jej powiesci Zatoka Francuza oraz Koziol ofiarny. Obie bardzo różnią się od siebie, ale pioro tej pani to mistrzostwo jak dla mnie. Na mojej półce czekaja trzy kolejne i na pewno będą czytane. A na stronie albatrosa widzialam że niedlugo dostaniemy w łapki kolejna powieść tej autorki również w wydaniu butikowym. ❤ pozdrawiam 😊
Nigdy zbyt wiele Daphne - również czekam! ❤️😁
"Chłopi" Władysława Reymonta to nie tylko klasyk, ale i pełna życia opowieść, która przenosi nas na polską wieś sprzed wieku. Reymont zanurza nas w codzienność, tradycje i zmieniające się pory roku, czyniąc to wszystko z niesamowitym realizmem i wyczuciem detalu.
Książka ta ma niesamowitą zdolność do pokazywania prawdziwych, skomplikowanych emocji swoich postaci, dzięki czemu naprawdę łatwo jest poczuć się częścią tej społeczności. To także opowieść, która nie boi się ważkich tematów jak miłość, śmierć i niesprawiedliwość. Dla wielu czytelników, "Chłopi" to idealna mieszanka piękna i głębi, co sprawia, że książka ta zostaje z nami na długo po przeczytaniu ostatniej strony.
Jeśli natomiast chodzi o moją ulubioną klasyczna powieść to chyba wybiorę "Przeminęło z wiatrem" Ah! Co to za monumentalna historia!
Przyjęło się, że to romans wszechczasów jednak ja uważam, że nazwać ją romansem to wręcz obraza, ponieważ ona kryje w sobie tyle treści...
Przede wszystkim książka doskonale pokazuje upływający czas i jak z biegiem lat wszystko się zmienia. Nasi bliscy odchodzą, zmieniają się ustroje polityczne, czasy, moda, a my trwamy i idziemy naprzód, próbując odnaleźć się w zmieniającym się świecie. W pewnym momencie uzmysławiamy sobie, że jeszcze niedawno byliśmy dziećmi, biegaliśmy beztrosko po podwórku, a teraz sami mamy dzieci, a wszystko co było przecież jeszcze nie tak dawno temu przeminęło z wiatrem...
Powieść jest też dokładnym odzwierciedleniem upadku pewnego pokolenia, tu akurat chodzi o upadek południa, jego zwyczajów, stylu życia i poniekąd upadku południowego ducha, choć tak uparcie walczył by przetrwać, musiał jednak w końcu się poddać. I choć gdybym żyła w tamtych czasach stałabym po stronie północy, to nie można odmówić ludziom południa odwagi, wiary, pewności siebie i hartu ducha, bo mimo ich nagannego sposobu życia lubimy ich i doceniamy ich niezłomne charaktery.
Dodatkowo książka pokazuje również bezsens i okrucieństwo wojny i co ona za sobą niesie i do jakich czynów nas niejednokrotnie popycha. Także ci, co z nostalgią myślą o wojnie powinni między innymi przeczytac książkę lub obejrzeć film aby jednak się nad tym dobrze zastanowić.
No i w końcu ten nieszczęsny wątek romansowy o dwójce ludzi, którzy się kochają, a jednak ninawidzą. Którzy się pragną a jednak niszczą siebie nawzajem. Ich związek łamie nam serce i choć pragniemy by w końcu im się dobrze ułożyło, autorka ma na tę burzliwą parę inny pomysł... Jest to powieść obok, której nie da się przejść obojętnie.
Ja z tym romansem to zawsze traktuję jako ROMANS, czyli monumentalne dzieło, w duchu klasyki XIX wieku. 😊 U nas przyjęło się nazywać romansem tylko powieści stricte romantyczne, dla mnie ma właśnie szersze znaczenie i "Przeminęło z wiatrem" jest doskonałym tego przykładem ❤️ Wspaniała powieść!
Uwielbiam klasyki, lecz moje serce najmocniej bije przy "Losach Jane Eyre". Książka ta jest niezwykle angażująca, a wątek romantyczny tak ciekawy. Jeszcze ta historia pokryta jest gotycką zagadką, serdecznie polecam!
Jeszcze nigdy tak szybko nie kliknęłam w powiadomienie o nowym filmie na YT 🤣 Zakochałam się w "Rebece" i koniecznie muszę teraz sięgnąć po inne książki tej autorki.
Aaa! Jak mnie to cieszy! :D
To tak jak ja co do Rebeki i tego że koniecznie chcę poznać inne powieści
@@WielkiBuk Na pewno dam znać 😊
Zdecydowanie "Nędznicy" ta powieść poruszyła mnie jak żadna inna czytałam z zapartym tchem i płakałam żewnymi łzami. Wspaniała ❤
Na Hugo to można płakać jak bóbr ❤️❤️❤️
Moją ulubiona klasyką jesy "Portret Doriana Graya". To pozycja trochę osobliwa, trochę niepokojąca, a jednak piękna i skłaniająca do przemyśleń. Mówiąc prościej ma wszytko, czego od klasyki oczekuję: piękny język, piękna treść i przemyślenia, których długo nie mogę pozbyć się z głowy
„Zbrodnia i kara". Czy nawet sam tytuł nie jest genialny? Prosty, surowy, bezpośrednio odnoszący się do tego, czego dotknie treść. Łączący zbrodnię z karą, przyczynę ze skutkiem, działanie z konsekwencjami.
To z pozoru prosta historia. Jak pewnie wiele w kronikach kryminalnych moglibyśmy znaleźć. Młody, biedny student morduje bogatą lichwiarkę.
Dostojewski jednak dodaje jej głębi. Jest przekonanie Rodiona o swojej wyjątkowości, byciu wybitną jednostką i walce z niesprawiedliwością. Jest druga, niewinna ofiara. Jest w końcu głos sumienia pod postacią Soni, prostytutki, której blisko do Boga. Są też w końcu uczucia. Zwątpienie, wyrzuty sumienia, żal, miłość i nadzieja. A każde z nich jest głębokie, obezwładniające, mieszające zmysły.
Zbrodnia jest początkiem, a potem jest kara. Nie jest to jednak tylko więzienie. Karą zdają się być myśli, uczucia, człowieczeństwo które w końcu budzi się w zbrodniarzu.
To piękna książka o przemianie, której początku i zakończenia się spodziewamy. Środek, pełen pełnokrwistych postaci, głębokich przemyśleń, pięknej narracji i tego nieuchwytnego, rosyjskiego ducha, rezonuje gdzieś głęboko w duszy. Waży ciężar winy i odkupienia. Bez moralizatorstwa daje odpowiedzi.
Ulubiony filmik ❤
Mój ranking:
1. Kozioł ofiarny
2. Rebeka
3. Moja kuztnka Rachel
Mój ulubiony polski klasyk:
"LALKA"
Mój ulubiony zagraniczny:
"Narzeczeni" Alessandro Manzoni
W nich jest wszystko: życie, radości, cierpienia, tęsknota za miłością, dylematy świata, wielka epoka i świetny styl pisania!
Mega mega radość ❤️ i super Twój ranking ❤️
Daphne du Maurier mi się kojarzy przede wszystkim z "Ptakami" i to za sprawą genialnej ekranizacji :)
A przecież są to tak różne historie - super! 😊
"Oberzy na pustkowiu" nie czytałam. "General i panna" czeka na półce na moją uwagę 😊 A jeśli chodzi o pozostałe to mój ranking przedstawia się następująco:
1. Bez dwóch zdań "Rebeka"
2. "Kozioł ofiarny" - totalnie mnie pochłonął
3. "Ptaki" - pomimo, że tytułowe ptaki zrobiły na mnie najmniejsze wrażenie
4. "Zatoka Francuza", to było intrygujące, ale za proste w swojej prostocie w moimi mniemaniu oczywiście
5. "Moja kuzynka Rachela" - matko jak ja nie lubię tej książki, wynudziłam się na niej jak w kolejce do lekarza na NFZ 😂
Podsumowując, twórczość Du Maurier wzbudza u mnie różne emocje i chyba przez to ciągle ją czytam 😊
Scarlet Ohara i "Przeminęło z wiatrem" to moje ulubione arcydzieło. Postaci wykreowane rewelacyjnie, a frazę "pomyślę o tym jutro" powtarzam i stosuję, pozwala nabrać dystansu do małych i dużych spraw.
Wydawnictwo Albatros zapowiada na maj nową książkę Daphne du Maurier pt. Niespokojny duch. Teraz jestem w trakcie lektury Rebeki i bardzo mnie wciągnęła ta historia. Coś czuje, że to będzie jedna z moich ulubionych autorek
Trzymam kciuki i mam taką nadzieję 😍
zawsze gdzieś ze mną są książki Montgomery, wlasciwie od dziecinstwa, myślami do nich wracam, często czytam je wybiórczo chociaż - jesli chodzi o Anie - to Ania z Zielonego Wzgórza nie jest moim ulubionym tomem. te książki to dla mnie taki comfort read, myślę, że zawsze gdzieś była i będzie obecna w moim życiu ta Ania :)
Bardzo, bardzo lubię "Przedwiośnie"! Bo wychodząc codziennie do pracy i z niej wracając z niepokojem można zauważyć szklane domy, które otaczają nas zewsząd....Jakbyśmy nic nie robili sobie z profetycznych przestróg Żeromskiego...
Mój ranking książek Daphne:
1. Rebeka - bezapelacyjnie mistrzostwo
2. Moja kuzynka Rachela - prawie na równi z Rebeką - genialnie zbudowana postać Racheli
3. Ptaki - niesamowicie niepokojące opowiadania
4. Oberża na pustkowiu - nie odebrałam tej książki jako naiwnej, dla mnie była niepokojąca i całkiem ok aczkolwiek nie do końca polubiłam się z główną bohaterką
5. Kozioł ofiarny - świetny pomysł z zamianą żyć. W zasadzie nie wiem co lepsze: oberża czy kozioł… 😅
6. Generał i panna - powieść historyczno obyczajowa. Trochę nie w moim guście czytelniczym.
7. Zatoka Francuza - wiem że wielu osobom ta książka się bardzo podoba ale do mnie kompletnie nie trafiła. To właśnie ta książka jest najbardziej naiwna moim zdaniem. Po drugie to typowy romans a ja niestety za romansami nie przepadam 😞
Podsumowując: Daphne du Maurier była niesamowicie wszechstronną pisarką jednak książki z tą domieszką grozy najbardziej przypadły mi do gustu 😊
Genialny ranking! ❤️😍 I piąteczka za Rebekę i Rachelę 😁
Zgadzam się z opinią, że z tych książek " Zatoka Francuza" jest najbardziej naiwna.
"Pożegnanie z bronią" Ernesta Hemingway'a to jedna z moich ulubionych klasycznych powieści. Płomienne uczucie amerykańskiego porucznika i angielskiej pielęgniarki na tle brutalnej pierwszej wojny światowej. Zakończenie tej książki jest absolutnie mistrzowskie i właśnie dlatego ją uwielbiam i polecam każdemu.
Ooo! Piękny klasyk! 😍
O swoim ulubionym klasyku już pisałam w komentarzach pod Twoimi filmami, dlatego dziś, żeby się nie powtarzać, zaproponuję książkomaniakom coś, czego z pewnością nie znają! Serdecznie polecam obrazek sceniczny "Autorki", który wyszedł spod pióra... Henryka Sienkiewicza! Utwór jest króciutki, bardzo zabawny i, co najważniejsze, przedstawia zupełnie inne oblicze twórczości Sienkiewicza niż to, które znamy chociażby ze szkoły. Dlatego uważam, że warto sięgnąć po tę sztukę. A opowiada ona o "dramacie" dwunastolatek, które uważają się za wystarczająco dorosłe, żeby decydować o swoim życiu, a przynajmniej o tym, co mogą czytać. Za wszelką cenę chcą dać dowód swojej dojrzałości, w związku z tym zamierzają napisać okropnie nieprzyzwoitą powieść (dziewiętnastowieczne 365 dni). Czy im się to uda? Przekonajcie się. ;)
Ja póki co czytałam sześć jej książek i mój ranking wygląda tak:
6. Zatoka Francuza - prawie w ogóle mi się nie podobała, fabuła przypominała mi współczesny romans mafijny 🙈
5. Ptaki i inne opowiadania - nie przepadam za krótkimi formami i moim zdaniem te historie dzisiaj już nie straszą, ale klimat jest zacny
4. Oberża na pustkowiu - zgadzam się, że jest to naiwna i jeszcze niedopracowana powieść, ale wciągnęła mnie bardziej niż tamte poprzednie tytuły i bardzo podobało mi się zakończenie
3. Moja kuzynka Rachela - czytałam ją już dawno, ale bardzo mi się podobała
2. Kozioł ofiarny - uwielbiam tę intrygę i tragizm, stawiałabym ją na równi z Rebeką, ale rzeczywiście Daphne chyba opisywanie psychiki kobiet wychodziło lepiej
1. Rebeka - cudowna, tajemnicza, mroczna, wszystkie motywy i postacie można analizować w kółko
A mnie bardziej od "Rebeki" podobała się właśnie "Moja kuzynka Rachela", choć ogólnie podobają mi się książki Daphne du Maurier. Tak się składa, że teraz czytam "Oberżę na pustkowiu" i jak na razie jestem bardzo zaintrygowana, jestem na początku. Trochę mnie zmartwiłaś Twoją opinią, ale zobaczymy :)
Jestem ciekawa, jak Ci się spodoba ostatecznie "Oberża..." - bo to nie tak, że jej nie lubię, w kontekście ma w sobie taką początkującą słabość (moim zdaniem). Ale nastrój jest ❤️
@@WielkiBuk wracam już po lekturze i faktycznie dość średnia 😉 do połowy bardzo trzyma w napięciu, jednak potem już zaczęłam się domyślać rozwiązania. Faktycznie, jak na razie to dla mnie również najsłabsza powieść Daphne.
Cześć.
Jeśli chodzi o twórczość Daphne du Maurier, to czytałam tylko Rebekę ( która bardzo mi się podobała) i opowiadania ze zbioru Ptaki. Największe wrażenie zrobił na mnie utwór pt. Jabłonka.
A mój ulubiony klasyk? Trudny wybór. Jest co najmniej kilka powieści, które skradły moje serce: Nad Niemnem, Trylogia, Przeminęło z wiatrem. Ale dzisiaj chciałabym wspomnieć o książce mojej ukochanej pisarki, Jane Austen. Zakochałam się w jej twórczości od pierwszej powieści. Urzekł mnie jej język, precyzyjny i elegancki, urzekli mnie bohaterowie i porywające historie. Moją ulubioną powieścią nie jest jednak Duma i uprzedzenie, od której zaczęłam poznawać J. Austen, ale PERSWAZJE.
To wspaniała opowieść o miłości, pełna barwnych postaci. Świetny portret społeczeństwa brytyjskiego XIX wieku.
Pokochałam tę historię przede wszystkim z powodu głównej bohaterki, Anny Elliot.
Gdy wyobrażam sobie bal, na który zostałyby zaproszone bohaterki wielkich powieści, to Anna nie błyszczałaby na parkiecie, co najwyżej zagrałaby kilka utworów na fortepianie i tylko ktoś o bystrym spojrzeniu domysliłby się, że to na nią warto zwrócić uwagę. Bo Anna nie ma przebojowości Scarlett O'Hary, nie ma pasji Anny Kareniny ani tupetu Emmy Woodhouse. Ma za to silny charakter. Jej siła to siła spokoju. Anna potrafi zachować zimną krew w najtrudniejszej sytuacji. Jest wsparciem dla wszystkich wokół. Samą obecnością dodaje otuchy osobom w swoim otoczeniu. Wyżej ceni sobie przyjaźń niż konwenanse.
Jest kobietą świadomą siebie.
Dzięki takim ludziom jak Anna na świecie jest jeszcze trochę piękna, a dzięki takim książkom jak Perswazje możemy mieć w życiu trochę przyjemności. ❤
Cóż się stało, że z drugiego miejsca "Oberża na pustkowiu" (recenzja "Oberży ...") spadła na siódme? Dystans czasowy i wieksze porównanie z innymi książkami Daphne du Maurier?
Dla mnie "Oberża na pustkowiu " jest na pierwszym miejscu
2. "Rebeka"
3. "Moja kuzynka Rachela"
4. "Przeklęta krew" ("Hungry hill")
5. "Generał i panna"
6. "Makabreski" (ulubione opowiadanie "Niebieskie soczewki")
7. "Władaj Brytanio!"(powieść political fiction)
8. "Dom nad wodą"
9. "Zatoka Francuza".
"Kozła ofiarnego" nie czytałam, ale zamierzam w najblizszym czasie wybrać się po niego do biblioteki.
Dokładnie tak: w recenzji już wtedy wspominałam, że ta powieść w szerszym kontekście jest jak wprawka pisarska i teraz jak już tworzyłam ranking po czasie to zorientowałam się, że... No jest najsłabsza. 😊 Jestem ciekawa "Domu nad wodą"! A z Makabresek to zawsze "Nie oglądaj się teraz" ❤️
Rebeka to był moj nr 1 zeszłego roku, więc mogę powiedzieć że to jedna z najbardziej ulubionych w ogóle. Wspaniale napisana, z klimatem, pełnym napięcia niepokoju, intrygującymi bohaterami. Główna bohaterka napisana fantastycznie, dla mnie bardzo prawdziwa w tych wszystkich swoich rozmyślaniach.A te wydania to jest cudo. Na swoich półkach mam jeszcze kilka powieści tej autorki i z pewnością chcę czytać kolejne
Też lubię tę postać - bezimienna, naiwna, a jednak prawdziwa, bo zupełnie nieprzygotowana na taki obrót sprawy ❤️
@@WielkiBuktak. Słyszałam głosy że niektórych czytelników irytowała. Mnie w ogóle, uważam że jest niesamowicie wiarygodna pod względem psychologicznym. No uwielbiam tę powieść
Rebeka to powieść mojego życia! Uwielbiam od lat, żadna inna powieść autorki nie była w stanie jej dorównać, choć blisko była Moja kuzynka Rachela, która u mnie też na drugim miejscu ❤ Generała i pannę czytałam dawno temu, jeszcze pod innym tytułem- Generał w służbie króla, i akurat ta powieść podobała mi się najmniej 😁 Wolę Daphne w wydaniu gotyckim 😊
Gotycka Daphne jest najlepsza, ale muszę przyznać, że ta historyczna- w kontekście tej generalicji - zrobiła też na mnie pozytywne wrażenie 😊
@@WielkiBuk Może gdybym przeczytała ją teraz, po latach, miałabym inne odczucia? Chyba czas na reread 😁
"Zatoka Francuza" Daphne du Maurier to była pierwsza książka, którą wygrałem w konkursie na Wielkim Buku. Tej autorki cenię sobie bardzo również "Rebekę", a jej jeszcze nieprzeczytaną książką, którą przeczytałbym najchętniej jest "Moja kuzynka Rachela". A jeśli chodzi o moją ulubioną powieść z klasyki literatury, to w tym rankingu niepodzielnie króluje, zawsze będąc na pierwszym miejscu, ponadczasowa "Tessa d'Urberville" Thomasa Hardy'ego. Przeczytałem w swoim życiu wiele książek różnych autorów i gatunków, z różnych literackich epok, napisanych wieloma kunsztownymi stylami, ale nigdy żadna inna książka nie poruszyła mnie tak głęboko, jak właśnie "Tessa". I choć minęło od tego czasu blisko 18 lat, ona dalej ze mną jest i nadal mocno we mnie tkwi. Ona ma w sobie coś intymnego, coś, co potrafi przeniknąć do "literackiego DNA" czytelnika i ukształtować je do końca życia. To czytelnicza uczta z gatunku tych niezapomnianych, która zostaje z nami na zawsze! 😀 Pozdrawiam serdecznie! 🤗
"Moja kuzynka Rachela" jest świetna, bo ma właśnie męską perspektywę (podobnie jak "Kozioł ofiarny"), a całość ma niesamowity klimat 😊
@@WielkiBuk Generał Browning był dość antypatycznym typem, którego w armii brytyjskiej każdy szanował, ale szczerze lubiło bardzo niewielu. Browning próbował zrobić z generała Stanisława Sosabowskiego i Polskiej Samodzielnej Brygady Spadochronowej kozłów ofiarnych niepowodzenia operacji "Market-Garden". Nie udało mu się to i dzisiaj to właśnie on, jako w głównej mierze odpowiedzialny za kiepskie planowanie, jest postrzegany jako główny winowajca i antybohater tamtej bolesnej dla aliantów bitewnej klęski.
Moja ulubiona klasyka literatury to nie jedna, a trzy powieści z tetralogii "Małe kobietki" autorstwa Louisy May Alcott. Pisarka wciągnęła mnie w swoją historię tak głęboko, że czytałam z zapartym tchem, nie mogąc się oderwać i wrócić do rzeczywistości. Tego właśnie oczekuję od literatury - aby mnie pochłonęła, dotarła do najgłębszych uczuć i zagrała na nich niczym muzyk na swoim ukochanym instrumencie. Pani Alcott się to udało! "Małym kobietkom" się to udało!
Mój ranking jest inny, ale tylko w przypadku "Ptaków ".Wygląda następująco:1.Rebeka 2. Ptaki 3.Moja kuzynka Rachela. Uważam, że klaustrofobiczny obraz zagrożenia w tytułowej opowieści jest majstersztykiem. Sam dobór tematu,a następnie poprowadzenie go w mistrzowski sposób. Jeszcze mam ciarki,gdy czasem mewa zbyt szybko przeleci.A w "Racheli " cenię najbardziej dwuznaczność tej bohaterki. Do dziś czytelnict się spierają czy była winna.I ja osobiście uważam, że tak....Chociaż 100% pewności nie ma.Ogolnie lubię najbardziej mroczne klimaty u D.du Maurier oraz eleganckipiekny językowo,styl.
Też myślę, że Rachela była winna, a na pewno nosiła jakiś mroczny sekret... ❤️
W zeszłym roku poruszyły mnie "wspomnienia z domu umarłych" Dostojewskiego. Nie spodziewałam się zupełnie, ile uniwersalnych prawd o człowieku zawiera ta książka. Pokazuje naturę ludzką, wzrusza, skłania do przemyśleń, nie daje o sobie zapomnieć. Powieść o obozie pracy a tak naprawdę o nas wszystkich, polecam!
Oh Olgo! Uwielbiam Cię oglądać. Inspirujesz mnie. Poznałem Daphne dzięki Tobie i pokochałem ją. Moim faworytem jest właśnie "Kozioł ofiarny". Osobiście przepadłem w tej historii. Wspaniała atmosfera, bardzo gęsta. Niepewność i szaleństwo. Mam dylemat po co sięgnąć następne, czy po "Ptaki" czy "Generała i Pannę". Skończy się pewnie na obu 😹😹😹 Pozdrawiam!
"Błękitny zamek" Lucy Maud Montgomery to moja najukochańsza powieść. Piękna historia, która sprowadza nas na właściwą drogę, przypomina o tym, o czym w pędzie życia łatwo zapomnieć - o miłości, rodzinie, zdrowiu, cudowności każdego dnia, pięknie ukrytym w prostych czynnosciach, o mocy wolności, którą każdy z nas posiada. Mogłabym ją czytać codziennie. Emanuje takim ciepłem, sprawia, że czuje, że nie ma rzeczy niemożliwych, trzeba tylko chcieć. Do tej pory jest moim numerem jeden. Jeśli ktoś nie czytał, mogę powiedzieć tylko.. Czym prędzej :)
"Na Moby Dicka!" - tak utkwiło mi to w pamięci, że nie mógł bym wskazać innej książki niż właśnie Moby Dick. Morskie klimaty i świetne studium szaleństwa. Historia opowiedziana na kartach książki tak naprawdę może opisywać każdego z nas, gdy w życiu jakaś sprawa nie daje nam spokoju, a my się na nią uwziemy. Dla mnie mistrzostwo świata i w pełni rozumiem, dlaczego w 456 stopniach Fahrenheita akurat ta opowieść była "legalna".
Moja ukochana książka z półki klasyki literatury to „Nieznośna lekkość bytu” Milana Kundery. Czytałam ją wiele lat temu, ale do dziś żywo pamiętam emocje związane z lekturą. Dało mi do myślenia, jak bardzo możemy się różnić, a przez to mijać, ze względu na indywidualną definicję słów. Czym jest zdrada? Dla Teresy ma wymiar cielesny, trudno ją przyjąć ze strony ukochanego Tomasza. Dla niego to z kolei tylko jednorazowa chwila zapomnienia, a liczy się wierność śnienia obok najbliższej osoby, powrót do domu. To tylko jedno słowo z całego alfabetu pojęć, wartości, które rozumiane inaczej, powodują ból, niezrozumienie. Dodajmy do tego jeszcze kontekst kulturowy, społeczny, historyczny: manifestacja w Pradze w czasie panującego komunizmu miała posmak przymusu, a w tym samym czasie w Paryżu - wolności, samostanowienia. To także dzięki tej książce utwierdziłam się w wyborze ścieżki filologicznej na studiach.
Ja znam Daphne du Maurier tylko trochę i muszę przyznać, że bardzo cieszy mnie ten stan bo tyle jeszcze Daphne mnie czeka:). Zakochałam się w jej twórczości od pierwszej książki :)
Aż Ci nawet troszkę zazdroszczę z tych pierwszych spotkań z Daphne 🥰🤓
@@WielkiBuk :)
U mnie "Generał i panna" już czeka na czytanie, lubię takie powieści historyczne, więc Daphne z pewnością mnie tu nie zawiedzie, tak myślę. 🙂 Natomiast "Rebeka" z tych, które przeczytałam, to również dla mnie ta najlepsza, najważniejsza. Uwielbiam też jej starą ekranizację wyreżyserowaną przez Alfreda Hitchcocka z 1940 roku. ❤ A "Oberżę na pustkowiu" właśnie zaczęłam czytać, mam za sobą dopiero pierwszy rozdział, no i ciekawa jestem jak ja ją odbiorę tak odnośnie Twojego uplasowania jej na miejscu ostatnim. Ale cóż, chcę obejrzeć również ekranizację tej książki w wykonaniu Hitchcocka, dlatego ochoczo zabrałam się do lektury. 🙂
Ja w klasyce polskiej uwielbiam Tadeusza Mostowicza -Dołęgę. Na razie poznałam jego dwie powieści Znachor oraz Profesor Wilczur. Żałuję, że autor nie zdążył dokończyć trzeciej części, bo słyszałam, że to miała być trylogia. Natomiast jeżeli chodzi o autora zagranicznego to chyba Aleksander Dumas i jego powieść Hrabia Monte Christo. Wysłuchałam jej w audiobooku i przepadłam. Bardzo wciągająca aż chciało by się słuchać bez konca😊. Ale za mną więcej powieści klasycznej w szkole uwielbiałam Anię z Zielonego Wzgórza i to była chyba moja pierwsza książka która aż tam bardzo mi się spodobała.
Nie miałam pojęcia, że to miała być trylogia! Super ciekawostka 😍
Kiedyś o tym czytałam ale nie pamiętam gdzie. Wiem też że równocześnie z książkami autor pisał scenariusze do filmów .
Ale chodziło chyba o tę pierwszą ekranizacje
Team Ania z Zielonego Wzgórza jako pierwsza ukochana książka 😊😊😊 Znachora kocham całym sercem Profesora Wilczura też czytałam i zamierzam przeczytać inne powieści tego autora. Hrabia jeszcze przede mną i czuję że to będzie ulubieniec
@@kamilakamila8310 o super a myślałam że to tylko ja taki fenomen byłam 😜😅
Waham się między arcydziełem polskiej powieści XIX wieku, czyli "Lalką" B. Prusa a cudowną powieścią rosyjską, czyli "Mistrzem i Małgorzatą". Chyba jednak na najwyższym stopniu podium stawiam dzieło Bułhakowa. Nie znam bowiem drugiej tak mądrej i wszechstronnej książki. Czego tu nie ma! I rozważania o człowieku uwikłanym w straszną ideologię, i o wierze i ateizmie, ale przede wszystkim jest to arcymądry traktat o odwadze. Takiej, która daje siłę, by w okrutnym świecie być wiernym swoim przekonaniom, by nie dać się zniewolić. Odwadze koniecznej do tego, by porzucić wygodne życie u boku dobrego, ale niekochanego mężczyzny i iść za głosem serca, nawet jeśli trzeba będzie zaprzedać duszę diabłu. Cenię tę powieść także za to, że każda jej lektura odkrywa przede mną coś nowego.
PS. A Daphne jeszcze nie czytałam, choć dużo słyszałam o jej powieściach. Dlatego dziękuję za ranking. Wiem już, od czego zacząć.
Miałam spory dylemat między "Dumą i uprzedzeniem" a "Dziwnymi losami Jane Eyre", ale to powieść Jane Austin zaczęła moją przygodę z klasykami, przez co odczuwam od niej jeszcze większy sentyment. Elisabeth Bennet - silna, wierna ideałom, szczera i empatyczna postać - i pan Darcy - introwertyczny, zamknięty w sobie i honorowy bohater - stali się kultową parą, a ich losy okazały się być jedną z pierwszych historii miłosnych zawierających motyw enemies to lovers😆 To wyjątkowe dzieło, które porywało i wzruszało czytelników zarówno w XIX wieku, jak i obecnie, co świadczy o nietuzinkowości tego utworu. Uwielbiam do niego wracać, za każdym kolejnym przeczytaniu odkrywam w nim nowe aspekty i z tego względu będę go wychwalać i polecać innym przy każdej możliwej okazji 😂
Jeszcze jest przetłumaczona i wydana ze 25 lat temu jej powieść "Niezłomna". Ale ta akurat u mnie na ostatnim miejscu. Kochałam się w tych powieściach wiele... hm, no wiele lat temu. Ale "Rebeka " jeszcze przede mną. Jak miło :)
Książka pod tym tytułem została wydana przez wydawnictwo "Pruszyński i Spółka", ja czytałam ją ze "Świata książki" pod oryginalnym tytułem "Władaj Brytanio!" W moim rankingu też jest to powieść leżąca gdzieś pod koniec listy.
Jeśli Daphne du Maurier to tylko “Rebeka”, książka, która ma w sobie dziwną moc przyciągania, nastrojowość, tajemniczość, magię..!
Jeśli chodzi natomiast o konkurs to dla mnie najpiękniejszą powieścią z klasyki literatury jest “Hrabia Monte Christo” Aleksandra Dumasa. Ta monumentalna, wielowątkowa książka dostarczyła mi całej gamy emocji, wahających się od głębokiego współczucia po wzburzenie, przerażenie i zgrozę, bo któż z nas nie kibicował Edmundowi Dantesowi, ciężko doświadczonego przez los, który tak nielitościwie się z nim obszedł.
Dumas w swej powieści stworzył niezwykłe kreacje bohaterów, potrafił oddać złożoność ich charakterów i różnorodność uczuć, których doświadczali, tak że stali się dla mnie bliskimi ludźmi, którym częstokroć sama chciałam pomóc.
Podziwiam też kunszt uknutych intryg, ekscytujące połączenie ich w całość na przestrzeni tak wielu lat i stworzenie pięknej i porywającej historii o miłości, która się kończy, o przyjaźni, której nie było, o Bogu, który dał nadzieję i wreszcie o zemście, która pozwoliła przeżyć.
“Hrabia Monte Christo” to bardzo ciekawa opowieść o ulotności ludzkiego szczęścia, historia o człowieku, który nie poddał się losowi i wykorzystał wszelkie możliwości, jakie mu były dane, aby odzyskać to, co było dla niego najcenniejsze.
Lektura tej powieści Dumasa pozostawiła do dziś niezatarte wrażenie książki wyjątkowej niepowtarzalnej, takiej, której się nie zapomina! “Hrabio Monte Christo” jeszcze raz sie spotkamy, bo nie odmówię sobie przyjemności powtórnego przeczytania tej pozycji!
Dopiero zaczynam oglądać, więc nie wiem czy o tym wspominasz, ale jeśli chodzi o Gen. Browninga to Daphne du Maurier żyła z nim w posiadłości Menabilly, która stała się inspiracją dla sławnego Manderley.
Jako ciekawostka. Kozioł Ofiarny został sfilmowany przez meksykańską telewizje, serial PAULINA. Nie jestem pewna, ale argentynska telenowela pt. MANUELA też była adaptacją prozy Daphne du Maurier
Cenię sobie powieść Georga Orwella "1984". Ta książka mnie zachwyciła i przerazila jednocześnie. Pokazała dobitnie do czego mogą prowadzić zapędy do władzy absolutnej/autorytarnej. Czytając ją myślałam sobie o naszych politycznych realiach w jakich do niedawna żyliśmy. Przecież uprzednia władza dla osiągnięcia własnych celów też często uciekala się do metod które miały na celu zniszczyc"wroga" czyli oponentów politycznych. Mam tu na myśli system pegasus który pozwalał na inwigilację jednostek. Cenię te książkę za to że czytając ja miałam wrażenie że momentami ta książka opisuje poniekąd nasze realia, bo przecież często też słyszymy mowe nienawiści jednych wobec drugich. Cenię te książkę za to że jest ona niejako przestroga i uważam że każdy powinien ja przeczytać.
Rebeke kocham calym sercem:)
Ja czekam na Makabreski
Tam będzie "Nie oglądaj się teraz" - GENIALNE 🔥❤️
Daphne czytałam tylko "Oberżę na pustkowiu" i "Rebekę". Mam zamiar nadrobić.
Na razie czytałam tylko "Oberżę na pustkowiu", ale przyznaję, że mnie nie zachwyciła. Taka "meh". Kusi mnie "Rebeka" i "Ptaki".
💙🌊🌊💙
😁 Pozdrowienia!
"Moja kuzynka Rachela" jest przecudowna.
Jest mega! 😊
Ostatni przeczytałam swoją pierwszą książkę Daphne "Zatoka Francuza" i przepadłam! Dziękuję za ranking. Będę miała go na uwadze.
Z klasyków bardzo bardzo dużo jest dobrych, ale pamiętam moment, kiedy czytałam "Dziwne losy Jane Eyre". Kupiłam sobie wtedy kurs stacjonarny kilkudniowy, aby się bardziej rozwinąć zawodowo i to był fatalny moment na rozpoczynanie tej książki! Myślałam o niej bez ustanku. Nie mogłam po prostu wysiedzieć. Tak bardzo chciałam wrócić już do mieszkania i czytać dalej.
Dlaczego? Chyba dlatego, że książka ma wszystko, co mnie się podoba - element tajemniczości, subtelne uczucia, akcję i ogrom szacunku głównej bohaterki do samej siebie. Chyba właśnie to, że ona nigdy nie zrezygnowała z siebie, że zdecydowała się żyć zgodnie ze swoimi wartościami. Po prostu piękne.
Bardzo wynudziłam się podczas lektury "Generała i panny". Nie porwał mnie wątek wojny domowej w Anglii. Tytułowy generał, to egocentryk i psychopata, nie sposób go polubić. W mojej ocenie znacznie ciekawszą pozycją jest "Rebeka". Jest też kilka udanych ekranizacji tej powieści.