good evening and all the best from Fred, who served with you in Damas 1976/77 UNDOF,learned a lot from you and still remember you as one of the "coolest guys I ever met" - as People would say nowadays
That's what friends are for! But for our real Jolly Marines it means a great deal more! This is what our friend Big John wrote to me yesterday. Beste Klaas, De positieve reacties op je schilderij via Facebook zijn niet van de lucht. Het is mooi dat al die maten jou op deze manier weer zien zoals je was bij ons. Dat was en is ook altijd mijn bedoeling geweest, ook bij dat vorige schilderij alweer wat jaren geleden in De Poentjak.. Je bent en blijft een van de markantste officieren van jouw tijd, zo niet de markantste. Dat alles is zo overwoekerd geraakt door het ski-ongeluk en het ellenlange en diepe spoor dat het dienstongeval in jouw leven heeft achtergelaten. Dit schilderij mag jou een beetje terug brengen in die tijd daarvoor als en zover je daar even behoefte aan hebt. Ik begrijp heel goed dat een diepe verbittering bezit van jou heeft genomen om alles wat je is overkomen en aangedaan het hoofd te blijven bieden al die nare 38 jaren daarna. En toch, als ik jouw levenspad vergelijk met het mijne bij het Korps, dan heb je onzegbaar veel meer bereikt en vooral betekend voor de maten dan mijn kronkelpaden waar mijn korpstijd mee gelardeerd was. Ik kijk er niet met heel veel voldoening maar nu wel met enige opluchting op terug. Nu ik voor jou toch veel heb mogen betekenen samen met vele andere trouw gebleven mariniers. Zoals je mij altijd weer onder mijn neus drukt! Altijd hoop ik daarom ondanks de nog steeds "gretige" tegenwerking van Defensie Personeel nog op een respectabele vorm van verzoening met het verleden speciaal voor jou. Niet omdat een ieder die jou heeft bedrogen dat heeft verdiend, maar omdat jij het wel zou verdienen om waar dan ook Qua Patet Orbis, indien mogelijk, nog wat levensgeluk te kennen. Defensieminister Hennis is ook niet helemaal blind en moet toch ook inzien, dat er na Noorwegen op 14 december 1978 en na de "Platzbauch" in Overveen door pure onkunde der artsen een heel diep gapende afgrond is blijven liggen. Want als 'ze' je nog dieper doen wegzinken in het fiscaal moeras en jou ook nog dat beetje hoop op een nette schikking blijven ontnemen door "Onze Korpsmakker Klaas Jol alias Overste Sateh" in de Doofpot durven blijven bewaren? Dan nemen ze niet alleen jou maar ook ons en heel Nederland echt alles af wat jij in 57 jaar hebt weten op te bouwen aan zuivere "Honour Codes" bij het Korps Mariniers. Als Onze Zeesoldaat voor wie Qua Patet Orbis geen berg te hoog was, geen zee te diep ging en geen moeite te veel was om ons het voorbeeld te blijven geven. Zelfs nadat je al te zwaar gekwetst was om goed leiding te kunnen geven. Je zei altijd nog: "Anything to make our boys happy enough to stay on the Battlefield and die with us". Ik hoop dat je het goedkeurt dat ik dit aan onze "echte" maten overbreng, old boy.
good evening and all the best from Fred, who served with you in Damas 1976/77 UNDOF,learned a lot from you and still remember you as one of the "coolest guys I ever met" - as People would say nowadays
That's what friends are for!
But for our real Jolly Marines it means a great deal more!
This is what our friend Big John wrote to me yesterday.
Beste Klaas,
De positieve reacties op je schilderij via Facebook zijn niet van de lucht.
Het is mooi dat al die maten jou op deze manier weer zien zoals je was bij ons.
Dat was en is ook altijd mijn bedoeling geweest, ook bij dat vorige schilderij alweer wat jaren geleden in De Poentjak..
Je bent en blijft een van de markantste officieren van jouw tijd, zo niet de markantste.
Dat alles is zo overwoekerd geraakt door het ski-ongeluk en het ellenlange en diepe spoor dat het dienstongeval in jouw leven heeft achtergelaten.
Dit schilderij mag jou een beetje terug brengen in die tijd daarvoor als en zover je daar even behoefte aan hebt.
Ik begrijp heel goed dat een diepe verbittering bezit van jou heeft genomen om alles wat je is overkomen en aangedaan het hoofd te blijven bieden al die nare 38 jaren daarna.
En toch, als ik jouw levenspad vergelijk met het mijne bij het Korps, dan heb je onzegbaar veel meer bereikt en vooral betekend voor de maten dan mijn kronkelpaden waar mijn korpstijd mee gelardeerd was.
Ik kijk er niet met heel veel voldoening maar nu wel met enige opluchting op terug.
Nu ik voor jou toch veel heb mogen betekenen samen met vele andere trouw gebleven mariniers.
Zoals je mij altijd weer onder mijn neus drukt!
Altijd hoop ik daarom ondanks de nog steeds "gretige" tegenwerking van Defensie Personeel nog op een respectabele vorm van verzoening met het verleden speciaal voor jou.
Niet omdat een ieder die jou heeft bedrogen dat heeft verdiend, maar omdat jij het wel zou verdienen om waar dan ook Qua Patet Orbis, indien mogelijk, nog wat levensgeluk te kennen.
Defensieminister Hennis is ook niet helemaal blind en moet toch ook inzien, dat er na Noorwegen op 14 december 1978 en na de "Platzbauch" in Overveen door pure onkunde der artsen een heel diep gapende afgrond is blijven liggen.
Want als 'ze' je nog dieper doen wegzinken in het fiscaal moeras en jou ook nog dat beetje hoop op een nette schikking blijven ontnemen door "Onze Korpsmakker Klaas Jol alias Overste Sateh" in de Doofpot durven blijven bewaren?
Dan nemen ze niet alleen jou maar ook ons en heel Nederland echt alles af wat jij in 57 jaar hebt weten op te bouwen aan zuivere "Honour Codes" bij het Korps Mariniers.
Als Onze Zeesoldaat voor wie Qua Patet Orbis geen berg te hoog was, geen zee te diep ging en geen moeite te veel was om ons het voorbeeld te blijven geven.
Zelfs nadat je al te zwaar gekwetst was om goed leiding te kunnen geven.
Je zei altijd nog: "Anything to make our boys happy enough to stay on the Battlefield and die with us".
Ik hoop dat je het goedkeurt dat ik dit aan onze "echte" maten overbreng, old boy.