και εχωντας πει τα παραπανω, θελω επισης να πω πως τα μεσα περα απο δυνατοτητες κουβαλαν και ευθυνες, οποτε φιλες φιλοι ναι οκ τα μαχαιρια, αλλα προσοχη με τα μαχαιρια γενικα, ουτε γενικα ειναι καλη φαση τα μαχαιρια. οσο κανεις/καμια/κανενα εξοικειωνεται με τη βια ειδικα, πιστευω πως, θα πρεπει να μη ξεχνα πως παντα καραδοκει ο κινδυνος του να εξοικειωνεται ταυτοχρονα με τη βια γενικα, και αυτο γιατι η βια ως τελετη ηταν/ειναι (και) τελετη εξουσιασμου και η εξουσια δηλητηριαζει, εθιζει, καταστρεφει. να μη κανουμε τον θανατο μοδα. φιλικα (σχεδον) παντα ε :)
θα τα πούμε, θα τα πούμε εκεί που κόβονται τα αστεία, θα τα πούμε θα τα πούμε εκεί που όλα είναι κρύα και θα τα πούμε θα τα πούμε εκεί που κόβονται τα αστεία, θα τα πούμε θα τα πούμε εκεί που όλα είναι κρύα και σήμερα κλεισμένος ακόμα σε άρνηση και τίγκα απογοητευμενος, συνειδητά απομονωμένος άλλος ένας της γης κολασμένος, αηδιασμένος από την υπαρξη σας. ανήθικος εξ ορισμού απο την ηθική σας σκλαβωμενος σε μια κοινωνία ελεύθερων, πολιτών νομοταγων σιωπηλων ουδετερων. παιδι μουντό παιδι γκριζων εποχών που πνίγουν τα παιδιά τους σε γραφεία και σε σύννεφα καπνων γέννημα θρέμμα από γένος εξουσιών με ηθική φτηνή και διαθέσιμη προς πώληση. ελα ακούω προσφορές πουλιέμαι για λίγη ζωή δες, πεθαίνω για ιδέες, δες, ανάμεσα σε χημικά σε πέτρες και φωνές. και, και έχω ένα ρόλο να είμαι απο τους κομπαρσους αυτούς, που φέρνουν το τέλος στην ιστορία, ψάχνω τον πιο βαθύ γκρεμό για να μας ρίξω μεσα όσο ψάχνει το κράτος ισορροπία. δεν θέλω εξουσία, δεν θέλω εκκλησία, δεν θέλω τάξη, ασφάλεια κι ησυχία. κι όσους δεν θέλουν ό,τι θελει η κοινωνία τους κάνει άκρη άρα θα τα πούμε στη νεκρή γωνία θα βρεθείς κι εσύ στη νεκρή γωνία εκεί που κόβονται τα αστεία θα βρεθείς κι εσύ στη νεκρή γωνια, εκεί που όλα είναι κρύα. θα βρεθείς κι εσύ στη νεκρή γωνία εκεί που κόβονται τα αστεία. θα βρεθείς κι εσύ στη νεκρή γωνία εκεί που όλα είναι κρύα Κάποια στιγμή θα βρεθείς κι εσύ εκεί δεν υπάρχει προοπτική για αλλαγή η μοίρα μας καταδικασμενη οδηγεί στην σφαγή παραδίδουμε σώμα ψυχή στον εξουσιαστή για ένα κομμάτι ψωμί στήνουμε ναούς σκάβουμε τη γη φτιάχνουμε πάτωμα να χουνε πάτημα πάνω στη πλάτη μας να φτιάξουν ζωή λαμπερή οι αστοί. χαμένη φωνή, πνιγμένη στα σύννεφα καπνων στη γκριζα γραμμή δεν υπάρχει διαφυγή κι εγώ τρέχω αγκαλιά με το σπαθί. το θάνατο ψάχνω, να με βρει, κι είμαι παιδι απο τη Ρώμη χαμένο, καταραμένο, παιδι δαιμονισμένο φορτωμένο με μενος στη γωνιά περιμένω, το γραβατωμενο γαμημενο περιμένω, κι έχω το όραμα μου μεσ τη τσέπη μου κρυμμένο, να του χαρίσει χαρακιές, βαθιές, στο στέρνο για να βρεθει κι αυτός στη νεκρή γωνία, εκεί που κόπηκαν τα αστεία, να βρεθει κι αυτός στη νεκρή γωνία να πιάσει την κρυμμένη ειρωνεία. να βρεθει κι αυτός στη νεκρή γωνία εκεί που κόπηκαν τα αστεία, να βρεθει κι αυτός στη νεκρή γωνία να πιάσει την κρυμμένη ειρωνεία κι είναι ο λάκκος βαθύς κι είναι ο πάτος ψυχρός κι είναι η πτώση κακιά μη ζητάς να σου δώσει ανάσα καμιά πριν την πρόσκρουση. κλεισε τα μάτια σφιχτά, πεσε να δεις καθαρά, τον κόσμο που χάρισαν τον δρόμο που χάραξαν τον ρόλο που διάλεξαν, αυτά που μας μάθαν να λέμε σωστά, να αγαπάμε απο παιδιά τη σκλαβιά, η ζωή μας κοινή και μεις θεατρίνοι φτηνοι, χαμογέλα να βγάλουνε κέρδος τα κτήνη, εκείνοι που σου 'πανε πως είναι θεοί και μεις προσκυνάμε σκυφτοί. σιωπή, νεύρα κι αγωνία μαζεμένα στη γωνία λίγο πριν να φανεί μια στιγμή πυρετού δισταγμού. τάση για φυγή μετά κείτεται, κοίτα αιμορραγεί για.. ..για να βρεθει κι αυτός στη νεκρή γωνία, εκεί που κόπηκαν τα αστεία, να βρεθει κι αυτός στη νεκρή γωνία να πιάσει την κρυμμένη ειρωνεία. να βρεθει κι αυτός στη νεκρή γωνία εκεί που κόπηκαν τα αστεία, να βρεθει κι αυτός στη νεκρή γωνία να πιάσει την κρυμμένη ειρωνεία του στίχου
και εχωντας πει τα παραπανω, θελω επισης να πω πως τα μεσα περα απο δυνατοτητες κουβαλαν και ευθυνες, οποτε φιλες φιλοι ναι οκ τα μαχαιρια, αλλα προσοχη με τα μαχαιρια γενικα, ουτε γενικα ειναι καλη φαση τα μαχαιρια. οσο κανεις/καμια/κανενα εξοικειωνεται με τη βια ειδικα, πιστευω πως, θα πρεπει να μη ξεχνα πως παντα καραδοκει ο κινδυνος του να εξοικειωνεται ταυτοχρονα με τη βια γενικα, και αυτο γιατι η βια ως τελετη ηταν/ειναι (και) τελετη εξουσιασμου και η εξουσια δηλητηριαζει, εθιζει, καταστρεφει. να μη κανουμε τον θανατο μοδα.
φιλικα (σχεδον) παντα ε :)
wraios re file!! 👊
να βρεθεί και αυτός στην νεκρή γωνία 🔥🔥🔥🔥
✊🏽
Pethaino gia idees des, anamesa se ximika se petres kai fones.
🔥🔥🔥🔥🔥
θα τα πούμε, θα τα πούμε εκεί που κόβονται τα αστεία, θα τα πούμε θα τα πούμε εκεί που όλα είναι κρύα και θα τα πούμε θα τα πούμε εκεί που κόβονται τα αστεία, θα τα πούμε θα τα πούμε εκεί που όλα είναι κρύα
και σήμερα κλεισμένος ακόμα σε άρνηση και τίγκα απογοητευμενος, συνειδητά απομονωμένος άλλος ένας της γης κολασμένος, αηδιασμένος από την υπαρξη σας. ανήθικος εξ ορισμού απο την ηθική σας σκλαβωμενος σε μια κοινωνία ελεύθερων, πολιτών νομοταγων σιωπηλων ουδετερων. παιδι μουντό παιδι γκριζων εποχών που πνίγουν τα παιδιά τους σε γραφεία και σε σύννεφα καπνων γέννημα θρέμμα από γένος εξουσιών με ηθική φτηνή και διαθέσιμη προς πώληση. ελα ακούω προσφορές πουλιέμαι για λίγη ζωή δες, πεθαίνω για ιδέες, δες, ανάμεσα σε χημικά σε πέτρες και φωνές. και, και έχω ένα ρόλο να είμαι απο τους κομπαρσους αυτούς, που φέρνουν το τέλος στην ιστορία, ψάχνω τον πιο βαθύ γκρεμό για να μας ρίξω μεσα όσο ψάχνει το κράτος ισορροπία. δεν θέλω εξουσία, δεν θέλω εκκλησία, δεν θέλω τάξη, ασφάλεια κι ησυχία. κι όσους δεν θέλουν ό,τι θελει η κοινωνία τους κάνει άκρη άρα θα τα πούμε στη νεκρή γωνία
θα βρεθείς κι εσύ στη νεκρή γωνία εκεί που κόβονται τα αστεία θα βρεθείς κι εσύ στη νεκρή γωνια, εκεί που όλα είναι κρύα. θα βρεθείς κι εσύ στη νεκρή γωνία εκεί που κόβονται τα αστεία. θα βρεθείς κι εσύ στη νεκρή γωνία εκεί που όλα είναι κρύα
Κάποια στιγμή θα βρεθείς κι εσύ εκεί δεν υπάρχει προοπτική για αλλαγή η μοίρα μας καταδικασμενη οδηγεί στην σφαγή παραδίδουμε σώμα ψυχή στον εξουσιαστή για ένα κομμάτι ψωμί στήνουμε ναούς σκάβουμε τη γη φτιάχνουμε πάτωμα να χουνε πάτημα πάνω στη πλάτη μας να φτιάξουν ζωή λαμπερή οι αστοί. χαμένη φωνή, πνιγμένη στα σύννεφα καπνων στη γκριζα γραμμή δεν υπάρχει διαφυγή κι εγώ τρέχω αγκαλιά με το σπαθί. το θάνατο ψάχνω, να με βρει, κι είμαι παιδι απο τη Ρώμη χαμένο, καταραμένο, παιδι δαιμονισμένο φορτωμένο με μενος στη γωνιά περιμένω, το γραβατωμενο γαμημενο περιμένω, κι έχω το όραμα μου μεσ τη τσέπη μου κρυμμένο, να του χαρίσει χαρακιές, βαθιές, στο στέρνο
για να βρεθει κι αυτός στη νεκρή γωνία, εκεί που κόπηκαν τα αστεία, να βρεθει κι αυτός στη νεκρή γωνία να πιάσει την κρυμμένη ειρωνεία. να βρεθει κι αυτός στη νεκρή γωνία εκεί που κόπηκαν τα αστεία, να βρεθει κι αυτός στη νεκρή γωνία να πιάσει την κρυμμένη ειρωνεία
κι είναι ο λάκκος βαθύς κι είναι ο πάτος ψυχρός κι είναι η πτώση κακιά μη ζητάς να σου δώσει ανάσα καμιά πριν την πρόσκρουση. κλεισε τα μάτια σφιχτά, πεσε να δεις καθαρά, τον κόσμο που χάρισαν τον δρόμο που χάραξαν τον ρόλο που διάλεξαν, αυτά που μας μάθαν να λέμε σωστά, να αγαπάμε απο παιδιά τη σκλαβιά, η ζωή μας κοινή και μεις θεατρίνοι φτηνοι, χαμογέλα να βγάλουνε κέρδος τα κτήνη, εκείνοι που σου 'πανε πως είναι θεοί και μεις προσκυνάμε σκυφτοί. σιωπή, νεύρα κι αγωνία μαζεμένα στη γωνία λίγο πριν να φανεί μια στιγμή πυρετού δισταγμού. τάση για φυγή μετά κείτεται, κοίτα αιμορραγεί για..
..για να βρεθει κι αυτός στη νεκρή γωνία, εκεί που κόπηκαν τα αστεία, να βρεθει κι αυτός στη νεκρή γωνία να πιάσει την κρυμμένη ειρωνεία. να βρεθει κι αυτός στη νεκρή γωνία εκεί που κόπηκαν τα αστεία, να βρεθει κι αυτός στη νεκρή γωνία να πιάσει την κρυμμένη ειρωνεία του στίχου
φουλ ρισπεκτ που κατσες και :)