Zangeres Kim Kay werkt aan muzikale comeback

Zangeres Kim Kay werkt aan muzikale comeback
Zeven jaar lang heeft ze geen gras of lucht gezien. Door osteoporose was ze aan bed gekluisterd, met haar hele leven binnen handbereik. Kim Kay (46) wachtte geduldig. Tot nu. Opeens klinken er weer liedjes in haar hoofd, en met die liedjes komt ook nieuwe hoop en nieuwe plannen. "Ik hoop dat mijn teksten hun weg vinden naar mensen die ze willen zingen," deelt ze exclusief met HLN. "Ergens wil ik zelf ook weer zingen. Al is het desnoods in een rolstoel, maar daarvoor moeten mijn benen eerst geamputeerd worden."
Ze belt na middernacht, want dat is wanneer ze leeft. De dag heeft ze al jaren niet meer gezien. Kim Kay veroverde ooit de wereld met het onverwoestbare 'Lilali', maar haar wereld bestaat al zeven jaar uit één kamer en één bed. Een vroege kankerdiagnose leidde tot operaties en complicaties. "Zeven jaar geleden wilde ik eruit stappen," zegt ze, opvallend opgewekt. "Ik was zeventien keer geopereerd in negen jaar en dacht echt: 'Laat me nu allemaal maar met rust'. Maar de geest is flexibel. Inmiddels heeft het zich volledig aangepast aan de situatie. Dus nu geniet ik van de kleine dingen. Maar tegelijkertijd ben ik er ook steeds meer van overtuigd dat ik hier lig met een reden."
Die reden werd haar recentelijk ingegeven. "Mijn beste vriend uit Amerika zegt altijd: 'Het hoofddoel van het leven is dromen waarmaken'. Daar geloof ik opnieuw in. Die vriend was tourmanager van The Offspring en heeft ook met Shakira gewerkt. Helemaal thuis in de muziek dus. We sturen vaak berichtjes, en hij vertelde me dat mijn berichten zo mooi geschreven zijn dat ik er iets mee moest doen."
Dat doet ze nu, 's nachts. Haar wekker gaat om 15.30 uur. Dan opent ze haar ogen en stromen de liedjes binnen. De teksten schrijft ze op bij de melodieën in haar hoofd. Soms rauw, soms speels en sensueel. "Ik schrijf sinds drie maanden en inmiddels stapelen ze zich op. Net als zoveel andere dingen rond mijn bed. (lacht luid) Ik ben nog steeds dankbaar voor wat 'Lilali' me heeft gebracht, maar mijn nieuwe teksten zijn in het Engels, gaan dieper en behandelen allerlei thema's. Alleen gebeurt er nog niets mee. Ik heb bewust geen smartphone, maar sinds kort wel een Instagrampagina om nieuwe contacten of samenwerkingen te zoeken. Misschien via deze weg kan ik mijn nieuwe liedjes tot leven zien komen. Dat zou me echt voldoening geven en gelukkig maken. Dat bedoel ik met dromen waarmaken. Ik hoef ze niet eens zelf te zingen."
Al zou ze dat wel willen. "Ik mis het enorm," zegt ze. "Soms zie ik een fragmentje van 'Zomerhit' of 'Tien om te Zien' en denk ik dat ik daar ook had willen staan. Mijn allergrootste droom is ooit naar het Songfestival te gaan. Dat zou het ultieme zijn. In een rolstoel, met daarover een grote wijde jurk gedrapeerd of een stuk decor om mijn wieltjes te verbergen." Een rolstoel zou haar weer mobiel maken en haar leven veranderen. Maar die nieuwe vrijheid komt wel met een zware voorwaarde. "Door het vele liggen zijn mijn botten vergroeid vanaf mijn heupen. Daardoor wijzen mijn benen uit elkaar en kan ik zelfs niet meer op mijn zij slapen. Bovendien zijn mijn knieën verkalkt, waardoor ze niet meer kunnen buigen. Ik pas dus niet in een rolstoel. Eigenlijk is er maar één oplossing en daar ben ik nu volop mee bezig. Sinds zes weken ben ik in gesprek met een arts die mogelijk mijn beide benen zou willen amputeren. Dat kan hard klinken, maar ik wil echt van die benen af. Liever vandaag dan morgen. Ze hebben geen nut meer, integendeel, ze zijn door zenuwschade van mijn laatste operatie en doorligwonden enkel een bron van pijn." Maar de ingreep brengt wel een groot risico met zich mee.
"In de loop der jaren zijn mijn hart en longen flink achteruitgegaan, en de specialisten denken dat de kans groter is dat ik de operatie niet overleef dan dat ik het wel zal doen. Dus of ik doe niets en blijf hier de rest van mijn leven liggen, of ik waag alles. Met dat dilemma begin en eindig ik elke dag. Ik wil het graag, maar ik denk dat ik gewoon nog een duwtje nodig heb."
Een eerste zetje hoopt ze binnenkort te krijgen via haar liedjes en de eventuele reacties daarop. En dat er nog veel liefde in haar schuilt, blijkt uit haar liedjes. Als ze over de liefde schrijft, verzinken haar woorden nooit in clichés, maar ademen ze passie en verlangen. Letterlijk zelfs. "Bij 'Breathe with me' hoor ik het gehijg van 'Je t’aime, moi non plus'," lacht ze. En die allesomvattende liefde hoopt ze ooit nog echt te voelen. "Natuurlijk verlang ik nog naar liefde. Ook fysiek. Al zou ik vooral weer iemand dicht bij me willen hebben. Iemand die hier 's avonds binnenkomt en voor wie dit thuis is. Daar blijf ik op hopen. Maar eerst weer muziek. Ik ben me er sterk van bewust dat de weg lang zal zijn. Een comeback is nog verre toekomstmuziek. Maar dit zou een eerste stap zijn. En dit zou zo goed doen.
(Het maximale aantal van 5000 tekens (tekst) bereikt.)
Bron: HLN.BE - Foto's: © GVA.BE / UA-cam