Wychowanie tak małego zwierzaka to duża odpowiedzialność. Ja moją psinę zabrałam od dzieciaków, które znalazły ją na śmietniku i nosiły po osiedlu. Była ślepa, miała maksymalnie 1 dzień. Spała na kołderce po młodszym bracie w dużym wiadrze przy moim łóżku. Budziłam się w nocy na karmienie butlą. W lipcu skończy już 14 lat ♥
Pozdrawiam Rybusia i Myszę! Podzielę się historią kotów moich rodziców. Jakieś 7/8 lat temu, kiedy żył jeszcze nasz labrador Hektor, chodziliśmy z nim na spacery do lasu i na łąki niedaleko naszej ulicy. Pewnego dnia na ulicy pojawił się przepiękny rudy kot. Wychudzony, wystraszony, bał się wszystkiego i wszystkich. Widywaliśmy go gdzieś w trawie, na płotach, w ogródkach sąsiadów itp, zawsze nas obserwował, ale nigdy nie pozwolił się pogłaskać, zawsze uciekał. Hektor jakoś nie zwracał na niego większej uwagi. Po kilku tygodniach obserwowania nas na spacerach (i może śledzenia 😂) rudy kot zamieszkał w naszej drewutni. Nadaliśmy mu imię Mruczuś i zaczęliśmy dokarmiać. Wyglądało na to, że Mruczuś wybrał nas jako swój przyszły dom, podczas obserwowania nas na spacerach. I tak żył sobie, nadal wystraszony, w tej drewutni. Dostawał jedzonko, wodę, dobre słowo i próby głaskania, niestety na pierwsze głaskanie musieliśmy poczekać kilka miesięcy. Tak koegzystowali, Hektor i Mruczuś, kiedy pies był w ogrodzie kot był na dachu, kiedy pies był w domu, kot spacerował po ogrodzie i coraz bardziej się do nas zbliżał. W końcu dał się pogłaskać, bardzo krótko i bardzo ostrożnie, ale zaczął głośno mruczeć 😁 I tak, Mruczuś zaczął spędzać z nami wieczory na tarasie podczas grilowania, niestety z psem się nie zaakceptowali do samego końca. Po kilku miesiącach, może nawet roku, musieliśmy pożegnać 8-letniego labradora, bardzo tęskniliśmy, a Mruczuś jakby wyczuwając te żałobę, totalnie się do nas zbliżył i wypełnił te pustkę po stracie psiego przyjaciela. Był totalnie towarzyski, dawał się głaskać, dokazywał i coraz śmielej zaczął wchodzić do domu, bo do tej pory spotykaliśmy się tylko w ogrodzie i na tarasie. Kiedy w końcu zaufał nam na tyle, żeby dać się złapać, zabraliśmy go do weterynarza. Lekarz zbadał go, wykastrował, odrobaczył i zaopiekowany Mruczuś wrócił do nas. W badaniu okazało się, że Mruczuś ma co najmniej 5 lat. Niestety nie znamy jego wcześniejszej historii, domyślamy się, że był dzikim kotem lub domowym, ale krzywdzonym i uciekł, bo do dzisiaj boi się obcych ludzi, ufa tylko nam. 🙃 Dzisiaj, po kilku latach od tamtych wydarzeń Mruczuś jest totalnym kanapowcem, leniuchem, ale kiedy jesteśmy w ogrodzie, uwielbia dokazywać i nas rozśmieszać. 😁 Wyglądem przypomina Garfielda. Mniej więcej dwa lata temu, pewnego dnia zastaliśmy w ogrodzie drugiego kota, aktualnie ma na imię Filip. Szaro-biały totalnie wychudzony i wystraszony. Śmiejemy się, że Mruczuś przyprowadził sobie kolegę. 😁 Filip już powoli zaczyna ufać i daje się głaskać, jest też po pierwszej wizycie u weterynarza. Po mojej wyprowadzce z domu rodzinnego, Mruczuś zamieszkał w moim pokoju i ma łóżko dla siebie. 😂 Mimo, że nie mieszkam już na codzień z tymi kotami, uwielbiam te historię Mruczusia. Budowanie zaufania i kolejnej przyjaźni, bezcenne. ❤️ Takie te nasze dwie "przybłędy" 🐱🐱🐱
Mój kot mieszka ze mną pół roku. To najpiękniejszy czas w moim życiu. Nie wiem, jak mogłam bez niego funkcjonować. Nazywa się Hero, bo to prawdziwy bohater. Pierwsze lata swojego życia spędził na ulicy w odległej Odessie. Tam w walkach o jedzenie z bezpańskimi psami albo innymi kotami stracił prawe oczko. Przypałętał się do Pani Julyi, która na własną rękę dokarmia tam takich delikwentów jak on. Z powodu wojny i połowicznej ślepoty został wysłany do Polski. Rezydował u mojej znajomej, gdzie nie dogadywał się z innymi kociakami, nauczony walczyć o każdy kawałek przestrzeni i karmy. Trafił do mnie przypadkiem. Miał być na chwilę. Zostanie na zawsze. ❤ Macham z Hirciem do Waszej kociej rodzinki, ale z daleka, bo on jednak ciągle nie akceptuje innych kotów. Ja za to bardzo. ❤❤
Opiekuję się parą kotów wolnobytujących. Dostały drewniany domek pod krzewem róż, dbam o nie i karmię. Chodźjeść i Królewna są wolne, mają swoje tajemnice i przygody, ale są też trochę moje, czekają na mój powrót, rozpoznają dźwięk silnika naszego samochodu i biegną, aby się przywitać.
Jesteście super 🥰 przygarnęłam psa który na osiedlu ok. 40 domów usiadł akurat przy naszym płocie. Wygląda jak mix corgiego i labradora, jest dostojnym starszym Panem i żyję swoim życiem ale na naszym podwórku 🤩 Kastracja darmowa - warto powiedzieć u weterynarzy że to adopcja, nawet w małych mieścinach weterynarze za darmo robią tego typu zabiegi ❤
Wasza miłość do kotków sprawia, że jeszcze bardziej Was lubię. Właśnie pożegnałam moją Pimpusię - koteczkę o podobnym umaszczeniu jak Mysza - to była kotka, która uwielbiała wychodzić na smyczy. Jak tylko słyszała dźwięk szelek, przybiegała z każdego końca mieszkania i czekała, aż ją ubiorę. I w ogóle - kotki są super. Tulaski dla Was, dla Rybusia i Myszy.
Miałem w swoim życiu około 12 kotów (mieszkałem na wiosce - naraz w jednym czasie żyło ich razem 8). I nigdy ale to nigdy żaden z nich mnie nie ugryzł celowo. A były miętolone, pstrykane, ciągnięte za uszy, za wąsy, za ogonki, wywracane do góry nogami, ściągane z drzew, kłute przeze mnie igłami, bo szczepiłem je samodzielnie, wyrywałem im kleszcze, takie cuda wianki, że hej. I nigdy żaden nie ugryzł mnie celowo. Jasne, zdarzyło się, że pacnął łapką, gryzły mnie w zabawie - tak, pozwalałem im na to (czasem dość mocno) ale to wciąż była zabawa. Zastanawia mnie czasem jaki charakter muszą mieć ludzie jak na jakichś FailArmy te koty ich żrą, biją agresywnie po buziach albo szarpią wściekle za włosy?
Cudownie chłopaki! Mój kot Leon jest znajdką z niesprawną łapką. Miał niby ok. roku kiedy został znaleziony, ale moim zdaniem miał mniej, może pół roku. Pierwsze dwa lata życia spędził ze mną w bloku, w niewielkim mieszkaniu, był tam mega szczęśliwy ale też psocił za pięciu! Każda półka, szafa, mimo niesprawnej łapki była jego. Po dwóch latach musiałam wrócić do rodzinnego domu, wtedy poznał co to podwórko. Pierwsze dni bardzo się stresował i bał i tak naprawdę nie wychodził z mojego pokoju. Dopiero powoli, małymi kroczkami zaczął ekspansję na resztę domu, a po kilku tygodniach też podwórka. Minęło 8 lat, Leon jest królem okolicy, oczywiście jest wykastrowany i całą wiosnę, lato, jesień spędza głównie na zewnątrz, oczywiście wraca do domu na posiłki, na noc itp. Teraz jego główną właścicielką jest moja mama, został z nią. Ja znalazłam sobie męża w międzyczasie, który okazał się uczulony na koty... 🙄😏 Do tej pory nie wiem jak to się stało, że zgodziłam się na chłopa z uczuleniem na kota 😵💫 No ale Leon ma szczęśliwy dom, moja mama jest samotna więc cieszy się, że ma jego. Ja doglądam go raz na kilka tygodni, przywożąc smaczki. PS. Na początku Leon zjadał absolutnie wszystko, zero wybrzydzania. Teraz? Ooooj, teraz to nie zje a nawet dobrze nie powącha 99% karm suchych i mokrych 😏 Mój panicz Leon 😁
Jakbym słuchała o moim Antonim i Matyldzie ;p Antoś wzięty z fundacji, totalny chorowitek, delikatny brzusio, miał złe rozwinięte zęby które musiały zostać usunięte, mega przytulas, król naszego wyra, ulubione miejsce do spania pomiędzy mną i moim lubym, lub na którymś z nas. 3 lata był jedynakiem do momentu kiedy znaleźliśmy Matyldę, przed blokiem. Przekonani ze konus się zgubiła, wzięliśmy do domu daliśmy ogłoszenie i tak z nami została. Trochę bardziej niezależna, czasem przyjdzie się przytulić ale nie potrzebuje aż tyle czułości. Mały odkurzacz jeśli chodzi o jedzonko. Zawsze ciekawa, gadatliwa. Nie spi z nami, pare razy tylko gdzieś w nogach spała. Ogólnie to tez widze jak dużo błędów popełniliśmy z naszymi kotami, leczenie zębów u jednego weterynarza, witaminki, ściąganie kamienia i inne zabiegi, a dopiero jak poszliśmy do weta co miał specjalizacje w dentystyczne powiedział ze nie ma co ratować, trzeba usunąć bo z tego nic nie będzie, zwierze cierpi. To jak wprowadziliśmy Matyldę, ze Antoni przeszedł załamanie, bardzo mocne. Z reszta jakieś pół roku wcześniej była wielka przeprowadzka która tez Antoni złe zniósł. Ale zawsze staramy sie robić dla nich jak najlepiej potrafimy na dany moment
Pomimo, że jestem team "psiarze" ;), to z wielką przyjemnością obejrzałam ten odcinek! Oraz pomimo, że kocham prasówki, to absolutnie uwielbiam różnorodność na Vogole Poland ❤ Cieszy mnie, że mówicie o odpowiedzialności związanej z posiadaniem zwierząt, o wydatkach, o myśleniu nie tylko "o własnej dupie", ale też o komforcie naszych pupili. Wbrew pozorom wydaje mi się, że to nie jest powszechna wiedza. Także ten odcinek zaliczam nie tylko do przyjemnych, ale i edukacyjnych i ważnych! 👌🏼🥰 Dziękuję za Waszą pracę i zaangażowanie!🔥
Mój kotę, Roland, w kwietniu skończy 11 lat i zaadoptowałem go gdy miał 5 tygodni, więc karmienie strzykawką z mlekiem na początku się pojawiło. Pamiętam, że odetchnąłem z ulga, gdy zaczął jeść normalną karmę. Problemy z pęcherzem też odhaczone. Były zastrzyki i potem specjalna karma. Wychował się w małym mieszkaniu, więc gdy wieku kilku lat miał styczność z trwą po której mógł swobodnie chodzić to był przerażony tym dziwnym trworem 😹 Ma dwie natury, w mieszkaniu jest leniwym kanapowcen, a gdy jest u moich rodziców staje się kotem "wychodzącym", który ustawia inne koty z sąsiedctwa 😼
wyglądacie na dobrych, kocich rodziców. 💜Polecam transporter otwierany od góry. Akcja 'pakowania' trwa chwilę, a nie pół dnia. Dodatkowo w sytuacjach skrajnie opornych, zarzuca się na kotka ręcznik/kocyk i wkłada do transportera w nim (jak w worku) i zamyka, potem z niego odgrzebuje głowę w środku. :) wcześniej łapanie kota, to była dla mnie dramat. Im więcej tych 'łapanek', tym więcej stresu. dziękuje, pozdrawiam.
Ziomy. Rodzice obiecali mi, że pojedziemy na Paluch po kotka dla mnie. Wróciliśmy z pieskiem, bo mojej mamie by serce pękło gdyby nie wzięła takiego kundelka. 🥲 Moje szczęście (w nieszczęściu) kotka stryjka zaszła w ciążę. Przygarnęliśmy zatem córkę kotki, która funkcjonowała w rodzinie ojca jako "Kajtuś". Kajtuś wyszedł na miacho i wrócił w ciąży. 🤷🏻♀️🤷🏻♀️🤷🏻♀️
Super relacja o Waszych kotkach. W naszym domu było sporo osób, ale piesków i kotków nie mogło zabraknąć. Wprawdzie mieszkaliśmy w domu na wsi, to zwierzątka miały dużo swobody i terenu do biegania. Jak szliśmy do szkoły to pies Kajtek odprowadzał nas przez las i gdy las się kończył wracał do domu. Pies u nas miał swobodę, nawet nie miał tak zwanej budy. Gdy drzwi domu były zamknięte to drapał po drzwiach, żeby go wpuścić do domu, gdy musiał wyjść za swoją potrzebą, to podchodził do drzwi i czekał, a my już wiedzieliśmy żeby go wypuścić. Gdy odszedł na zawsze, to był wielki płacz.😩 Pozdrawiam Kocich Opiekunów.💞
Jesteście zajebiscie kochani ❤️ ogromny szacunek za podejście do kotów, za odpowiedzialność, troskę i miłość do nich. Tez mam kotkę znajdę od 16 lat, Gandzia ma na imię 😬😬😬 pozdrawiam Was 😘
Mieliscie dużo szczęścia przy dokacaniu :) U nas było bardzo ciężko! Gryzienie, drapanie, lała się krew (dosłownie). Nasze kotki to już nastolatki, są razem od dekady, nigdy się nie pokochały, ale raczej się lubią. Na początku było mi przykro, że nie śpią razem, nie myją sobie pyszczków itp., teraz, kiedy są starsze, cieszę się, bo będzie im łatwiej, kiedy drugie odejdzie. Nasza pierwsza kicia była znaleziona w lesie, zarobaczona do tego stopnia, że wymiotował żywymi robalami. Brakowało mu futra itp. Jak go ogarnęliśmy, to stwierdziliśmy, że potrzebujemy dla niego towarzystwa. Zadzwoniliśmy do fundacji i poprosiliśmy o kota, którego nikt inny nie weźmie, bez żadnych innych oczekiwań. Przywieźli nam najsłodszą kocicę na świecie. Do dzisiaj nie wiem, dlaczego akurat ona. Może to ze względu na jej problemy zdrowotne z przeszłości, jest też bardzo płochliwa i nieśmiała. Dużo czasu siedziała pod łóżkiem. W fundacji nam powiedzieli, że była znaleziona w piwnicy jakiegoś bloku. Wciśnięta w kąt, cała osikana, jakby spędziła tam kilka dni. Moja teoria jest taka, że jej właścicielem była starsza osoba, po śmierci której dalsza rodzina wywaliła kota na dwór, na zasadzie, że kot sobie poradzi. Miała też martwe kociątka w brzuchu, trzeba było operować, podejrzewam, że ktoś ją kopnął. Jak moja mama ją zobaczyła, to powiedziała "ty się nie nastawiaj, że ona długo pożyje". Jest ponad dziesięć lat później, kotki dają radę :)
Ja swojego kota zaadoptowałam po odnalezieniu miotu i dzikiej kociej matki. Matkę udało mi się złapać podstępem do klatki i ja wysterylizować. Młodym kociakom postanowiłam znaleźć dom. Tym sposobem poznałam wiele wspaniałych kociarzy. Wiem ze kotki maja się dobrze i kochają swoich właścicieli. Jednego kociaka zostawiłam dla siebie, wabi sie kropka i ma już ponad 6 lat. Jest bardzo zadziorna i pewna siebie ale uwielbia sie przytulać i zawsze ze mną zasypia (jak rybus). Kolorystycznie tez są podobni, kropka jest biało czarna. Pozdrawiam wszystkich miłośników zwierząt 😍😺
Mojego kota adoptowałam jakieś 3 lata temu, ze schroniska. Na początku był przerażony i nie chciał spać w nocy, przez co codziennie, przez jakiś miesiąc, chodziłam niewyspana na maxa. Na szczęście po jakichś 2 tygodniach zaczął się do mnie przytulać i pomału przyzwyczajać do nowego miejsca 😺. Jakoś też w tym czasie dostałam telefon ze schroniska z pytaniem czy jest zdrowy itd. Okazało się, że w tamtym miejscu wybuchła panleukotemia i koty zaczęły umierać, jeden po drugim. Gdyby mój wciąż tam został, nie było by go na tym świecie - usłyszałam, że uratowałam mu życie 🥰. Kotek z czasem nauczył się chodzić spać o 22-ej, tak, jak ja, raz może był przeziębiony, kocha się bawić i uwielbia przytulać. 😻
Do mojego domu tymczasowego często trafiają takie maluchy. Opieka nad nimi wymaga zaangażowania, ale też odpowiednich informacji, których Wam nie udzielono ;/ Na szczęście na Paluchu teraz jest już trochę inaczej niż te 7 lat temu... Też przeżyłam kilka takich śmierci, z całego serca Was wspieram i przesyłam dużo pozytywnych emocji!
Cudowna opowieść 😍 Jesteście super tatusiami! Odpowiedzialnymi i zakochanymi w kociakach po uszy 😍 Oby wszystkie zwierzaczki miały tak piękne i szczęśliwe życie, jak Rybuś i Mysza ❤
Jesteście supcio i mega dzięki za ten filmik uświadamiający, że adopcja każdego zwierzaczka to odpowiedzialność a nie zabawa. Życzę wszystkim kotkom takich właścicieli jak Wy ❤ cmok
RIP Kura😢. A tak w ramach dość istotnej ciekawostki z punktu widzenia trenera i zoopsychologa, ale też rzecz, która powinna być ogólnie ludziom znana- psy merdają ogonem w stanie pobudzenia, czyli oczywiście kiedy są radosne, ale tak samo często kiedy są w tą drugą stronę ukierunkowane ich emocje- przy konfrontacji z psem, z którym nie chcą się spotykać, gdy się czegoś obawiają, kiedy są zestresowane, gdy się obsesyjnie na coś nakręcą. Idealny przyklad, ze jeden sygnał może oznaczac wiele.😊 Mam nadzieję, że komuś się przyda ta informacja.💘
Oglądam akurat martwiąc się o moją kochaną pocieszkę, szarego kocura Voliera. Ma ostatnio niewyjaśnione problemy ze zdrowiem i siedzi dziś cały dzień pod szafą. Ma ok 14 lat i mam nadzieję, że jeszcze ze mną długo pobędzie. 🙁 ✊
Mam 6 letnią kotkę, z którą przez 5 lat mieszkałam w małym mieszkaniu, więc kicia nie wychodziła na dwór. Raz czy dwa były próby spacerów w szelkach, ale przerażenie było ogromne. Rok temu przeprowadziłam się do domu i mam w końcu ogródek. Kot od początku przejawiał zainteresowanie ogródkiem, ale ośmieliła się na niego wyjść po jakoś tygodniu i tylko o zmroku. Z czasem wychodzila juz w ciągu dnia. Fajne jest to, że nie próbuje skakać przez płot i bawi się zawsze tylko u nas. Niestety raz zaatakował ją kot sąsiadów i od tego momentu sama na dwór już nie wyjdzie. Muszę być ja tam i jeszcze trzeba ją pół godziny zachęcać 😅.
Wzruszająca bardzo historia kotków. Szkoda, że nie udało się uratować Kury i przeżyliście traumę. Popłakałam się podczas opowiadania o schronisku, od razu sobie przypomniałam swoje wizyty. Ja akurat psiaków adoptuję, ale kicie są też cudowne.. Jesteście bardzo odpowiedzialni i wspaniali. Jak dobrze, że jesteście i wasze kotki! :)
Zastanawiałam się, co sobie pooglądać do mojej improwizowanej zupki-krem, a tu idealny film o gwiazdach, których życie mnie interesuje nawet bardziej od życia Kurzopków, czyli o Rybusiu i Myszy.
Tak jak napisała @gayowa świetny, szczery filmik o odpowiedzialnosci, milosci medzygatunkowej, plusach i trudnosciach. Uwielbiam Was za to. Psiara Madziara ;* Ps. Mialam w zyciu doroslym dwa kotki (koty, bo pracowalam i obeszlo sie bez spacerkow itp). Franio, czarny samczyk kochal tylko mnie. Byla to milosc zaborcza, czasami wredna i obsrana. Tłumaczac: wyjezdzajac gdzies na noc, dwie widzac, ze sie pakuje potrafil perfidnie wdrapac sie do spakowanej torby i tam sie biegunkowo załatwić. Zalatwial sie tez w buty gości a raz wskoczyl do rekawa kurtki znajomej i zrobil co trzeba. To byla prawdziwa milosc ;) A Zosia, kocia pieszczuch wykradala gosciom skórzane portfele (po pierwszej wstydliwej dla mnie sytuacji pozniej z goscmi czekalismi na tej jej perfidne zlodziejskie kombinacje). Dziekuje, love też krowe ;)
Jak wyprowadzisz kota niewychodzacego na dwor i NIE DAJ BOZE sie przyzwyczai to juz nie bedziecie miec spokoju. Mialem kota wychodzacego, przeprowadzilem sie do mieszkania i tylko spal, jadl a reszte czasu stal pod drzwiami mialczal i drapal. Musiala wrocic do rodzicow i chodzi w te i spowrotem😂
Piękna opowieść. O miłości do stworzeń, które trafiając pod nasz dach, są całkowicie od nas zależne. Odpłacają się oczywiście najszczerszą miłością i oddaniem. Dziękuję Wam za odpowiedzialność, którą w sobie macie, i o której mówicie. Widać, że świetnie znacie Wasze koty. Oczywiście popłakałam się przy opowieści o Kurze 🥺. W listopadzie ubiegłego roku odeszła ode mnie moja psia przyjaciółka. 3 dni później wiedziałam, że życie bez takiego towarzyszą nie ma sensu. A dodatkowo postanowiłam nareszcie spełnić swoje dziecięce marzenie o posiadaniu psa i kota jednocześnie. Od lutego jestem pańcią dwóch wspaniałych istot suczki Moli i kotki Suri. I też, tak jak Wy idę na żywioł, obserwuję i reaguję na bieżąco. Czasami mam wrażenie, że najsłabszym ogniwem w tej relacji jestem ja, ze swoimi nerwami i frustracjami, ale z niezmienna radością i ciekawością poznaję swoje zwierzaki. Jestem nieustannie pod Waszym wrażeniem, Waszej dojrzałości, odpowiedzialności i wrażliwości. Poczucia humoru i sarkazmu też Wam nie brakuje, co uwielbiam w Waszych innych nagraniach. 👍🤘🤞✊❤
Kocham kotki, ❤😺ale zdecydowanie bardziej kocham psy ❤❤🐶dlatego życzę sobie: Jeśli jest niebo psie, Skierujcie do niego mnie. Znajdę tam jakieś drzewko z cieniem I, otoczony anielskim skomleniem, Odpocznę sobie w śnie. A psy przybiegną i Gębę poliżą mi. Niech liżą, bo jak duch mój mniema, Bakterii chyba w niebie nie ma ... Czyż duch mój w błędzie byłby-li? Nieważne. Harfa gra Suitę z *Wolnego Psa*. (…) Ps. Pieski moje kochane: Rex, Sonia, Tinka, Beba, Jackson, Aza, i Kotki moje najmilejsze: Frózia (moja Pani), Lola, Matyldka, Kitek, Skarpetko… czekajcie na mnie, moje słodkie foczki😌. tak bardzo tęsknię za Wami
Jak wspomniałeś Patryk, że będzie film o kotach, i że samo wybieranie zdjęć do filmu było dla Ciebie trudne, to wiedziałam, że będzie wzrusz. Bo ja o losach Kury wiedziałam, musiałeś o nim gdzieś pisać/postować.
Od małego wychowuje się z psami i nie wyobrażam sobie nie mieć psa.Jak wprowadze się do nowego domu juz mam plan ,że biorę psa ze schroniska i nie mogę się doczekać tej chwili.❤❤ pozdrawiam was i kotki .
Apropos wyprowadzania kotków na smyczce/przyzwyczajania do transportera itd: możecie spróbować zostawić kotkom transportery do użytku codziennego i np dawać im w nich przysmaczki, posypać trochę kocimiętką itd. Wszystko po to, żeby wypracować pozytywne skojarzenie z transporterem i żeby stał się on ich bezpiecznym miejscem. Wtedy wizyty u weterynarza może obędą się bez nadmiernych krzyków a na spacerze będą miały ten komfort że zawsze mogą się schować właśnie w swoim bezpiecznym miejscu. Moja kotka na początku bardzo niechętnie spędzała czas w transporterze bo jak tylko był wyciągany to wiedziała że "coś się święci" ale odkąd zaczął funkcjonować jako kolejne wolnostojące kocie łóżeczko to czasami potrafiła spędzić w nim nawet i większość dnia. A no i nie trzeba już na zawsze trzymać transporterów na zewnątrz, tylko do czasu aż kotek sam z siebie będzie chciał sobie w nim przebywać:)
Ja tak właśnie zrobilam. Cześki transporterek jest w pokoju i tak naprawdę to jest jej ulubione miejsce do spania. Łatwo jest ją zabrać do weterynarza, bo nie utożsamia torby z czymś przykrym.
mój Bubuś ma 3 latka jest kotkiem syberyjskim, został zakupiony głównie dlatego, że jest to jedna z najmniej uczulających ras kotków, a mój partner ma alergię (sprawdza się, partner i kot żyją w jednym domu mimo alergi), pół roku temu zdarzyła się pierwsza poważna interwencja ponieważ tak jak Rybuś, Bubuś się zatkał i musiał być cewnikowany, najadłam się strachu od tamtej pory Bubuś je specjalistyczną karmę i mam nadzieję, że nie powtórzy się ta sytuacja, rozważamy również zakup siostry dla Bubusia, żeby nie był samotny, dużo miłości dla waszych kotków i dla Was
Kurcze, słucham Was i jest bardzo podobna do historii moich kotków 😸 Pouf wprowadził się do mnie razem z moim partnerem z Francji. Podczas jednej z wizyt u weta, pani zapytała się czy nie chcemy przygarnąć kotki którą znalazły inne osoby i że jak nie weźmiemy to pojedzie do schroniska, i nie wiadomo czy przeżyje. Mała czarna kulka, wygłodzona, z zaropialymi oczkiem. Pouf na początku zachowywał się jak zazdrosny starszy brat 🤷🏼♀️ teraz bardzo się kochają. Jojo też ma problemy z jedzeniem, musielismy ich oddzielać podczas jedzenia bo potrafila jeść aż zwymiotuje. Po sterylizacji jest już lepiej, ale i tak kradnie wszystko co popadnie. Też potrafi aportować, ale tylko jedną sprężynką. Super odcinek, szkoda że nie wyszedł wcześniej, bo pewnie poczytałabym więcej o problemach małych kotków 😺
Zauważyłam że każdy kto ma dwa koty, ma koty z dwoma zupełnie odmiennymi temperamentami 😂 moja Szurunia jest jak Rybuś a Mysza jak Foxy. Foxy żyła na ulicach Londynu, w ogóle Szury się nie bała jak się wprowadziła choć była o całego kota mniejsza. Szura ma lęk wysokości i bała się kiedyś nawet zeskakiwać z krzesła, Foxy wskoczyła raz sąsiadowi na dach 😅
Mam 3 zwierzaki za-adoptowane z “Animal Foundation”, schroniska w którym zabijane jest 100 zwierząt dziennie…. Tak, trzeba mieć rodzinę lub przyjaciół którzy się nimi zajmą kiedy podróżujemy.. ale warto!!!
ja mam adoptowaną Foke (na profilówce) :D nie ma oka, ale jest super sprytna, znalezli ją u staruszka ktory zmarł, była małym kiciusiem. Dodatkowo mam jeszcze jamnika z hodowli, bardzo polecam to połączenie :P
Kochane kotki 😗 Ja po stracie naszej suni Buldoga Francuskiego (miała tylko 6lat ) nie udało się jej wyleczyć....przegraliśmy Po 3 miesiącach kupiłam kotkę syjama Tydzień późnej adoptowałam kocurka dachowca Wszystko w Danii bo tutaj żyje 11 lat Moje oczka w głowie kochane nigdy nie drapią gryzą czy syczą mikuśniskie futerka do kochania Też na początku Dawałam im sucha karmę średniej jakości Ale gdy pojawiły się problemy kuwetowe Zaczęłam zagłębiać wiedzę na temat żywienia kotów Twraz kotki są dorosłe jedzą tylko karmy wysokomięsne (np Wildfreedom Granapet Animonda Carny czy Smilla bez zbóż i Rosies Farm I Grau bez zbóż oraz cosma uzupełniająca Kupuje też zupki i drinki by uzupełniały płyny bo wody nie tykają:( Surowe mięsko, żółtko 2 x w tyg I snaki liofilizowane mięsko Kotkindo roku jedzą na zawołanie niektóre potrafią zjeść nawet 1 kg karmy dziennie ahahaa Moje też jadły co 2-3 h potrafiły zjeść po 600gr karmy dziennie Jalfy jak by głodowały I to normalne kot rośnie bardzo szybko potrzebuje dużo pożywienia Super film Mogłabym częściej was słuchać w tej tematyce 😀 bo od roku jestem rozpeszczajacą swoje futra kociarą 😜
Zaopiekowałam się bezdomnymi pieciotygodniowymi. Pojechałam od razu do weterynarza i dowiedziałam się, że nie mogę podawać pożywienia ze sklepów oznaczonego jako dla kotów w wieku "do 12 m-cy", bo one po prostu przestaną się załatwiać, to wszystko będzie w słabo strawionej formie zalegać w układzie pokarmowym, że absolutnie nie wolno. Więc było mleko nabywane w zoologicznym przez jakiś czas. Może to się wydarzyło u Was. Szkoda, że nie trafiliście na kogoś kompetentnego na początku. Ściskam.
My też mieliśmy takiego małego musiał spać z nami pod kołdrą z termoforem ale się udało i ma uż 5 lat . Mogę polecić w Warszawie weterynarza " Pod Anielskimi Skrzydłami " . Powodzenia :)
Macie dobre serca ❤️❤️ dla zwierząt, dziękuję 🙏🙋🏼♀️
Jesteście kochani 🥰 🙏dziękuję że jesteście 🙋🏼♀️
Wychowanie tak małego zwierzaka to duża odpowiedzialność. Ja moją psinę zabrałam od dzieciaków, które znalazły ją na śmietniku i nosiły po osiedlu. Była ślepa, miała maksymalnie 1 dzień. Spała na kołderce po młodszym bracie w dużym wiadrze przy moim łóżku. Budziłam się w nocy na karmienie butlą. W lipcu skończy już 14 lat ♥
O moj Boże 😍 ja nie rozumiem jak mozna tak niewinna istote wyrzucić... 😢
Super ze są tacy ludzie jak ty ❤
Jesteś bardzo dobrym czlowiekiem❤
Jesteś super kochaną osobą. Po prostu. Radź se z tym. 😎
Kochana Kura. Pamietamy o Tobie😢😢❤❤❤❤
Pozdrawiam Rybusia i Myszę!
Podzielę się historią kotów moich rodziców. Jakieś 7/8 lat temu, kiedy żył jeszcze nasz labrador Hektor, chodziliśmy z nim na spacery do lasu i na łąki niedaleko naszej ulicy. Pewnego dnia na ulicy pojawił się przepiękny rudy kot. Wychudzony, wystraszony, bał się wszystkiego i wszystkich. Widywaliśmy go gdzieś w trawie, na płotach, w ogródkach sąsiadów itp, zawsze nas obserwował, ale nigdy nie pozwolił się pogłaskać, zawsze uciekał. Hektor jakoś nie zwracał na niego większej uwagi. Po kilku tygodniach obserwowania nas na spacerach (i może śledzenia 😂) rudy kot zamieszkał w naszej drewutni. Nadaliśmy mu imię Mruczuś i zaczęliśmy dokarmiać. Wyglądało na to, że Mruczuś wybrał nas jako swój przyszły dom, podczas obserwowania nas na spacerach.
I tak żył sobie, nadal wystraszony, w tej drewutni. Dostawał jedzonko, wodę, dobre słowo i próby głaskania, niestety na pierwsze głaskanie musieliśmy poczekać kilka miesięcy. Tak koegzystowali, Hektor i Mruczuś, kiedy pies był w ogrodzie kot był na dachu, kiedy pies był w domu, kot spacerował po ogrodzie i coraz bardziej się do nas zbliżał. W końcu dał się pogłaskać, bardzo krótko i bardzo ostrożnie, ale zaczął głośno mruczeć 😁 I tak, Mruczuś zaczął spędzać z nami wieczory na tarasie podczas grilowania, niestety z psem się nie zaakceptowali do samego końca.
Po kilku miesiącach, może nawet roku, musieliśmy pożegnać 8-letniego labradora, bardzo tęskniliśmy, a Mruczuś jakby wyczuwając te żałobę, totalnie się do nas zbliżył i wypełnił te pustkę po stracie psiego przyjaciela. Był totalnie towarzyski, dawał się głaskać, dokazywał i coraz śmielej zaczął wchodzić do domu, bo do tej pory spotykaliśmy się tylko w ogrodzie i na tarasie. Kiedy w końcu zaufał nam na tyle, żeby dać się złapać, zabraliśmy go do weterynarza. Lekarz zbadał go, wykastrował, odrobaczył i zaopiekowany Mruczuś wrócił do nas. W badaniu okazało się, że Mruczuś ma co najmniej 5 lat. Niestety nie znamy jego wcześniejszej historii, domyślamy się, że był dzikim kotem lub domowym, ale krzywdzonym i uciekł, bo do dzisiaj boi się obcych ludzi, ufa tylko nam. 🙃
Dzisiaj, po kilku latach od tamtych wydarzeń Mruczuś jest totalnym kanapowcem, leniuchem, ale kiedy jesteśmy w ogrodzie, uwielbia dokazywać i nas rozśmieszać. 😁 Wyglądem przypomina Garfielda.
Mniej więcej dwa lata temu, pewnego dnia zastaliśmy w ogrodzie drugiego kota, aktualnie ma na imię Filip. Szaro-biały totalnie wychudzony i wystraszony. Śmiejemy się, że Mruczuś przyprowadził sobie kolegę. 😁
Filip już powoli zaczyna ufać i daje się głaskać, jest też po pierwszej wizycie u weterynarza.
Po mojej wyprowadzce z domu rodzinnego, Mruczuś zamieszkał w moim pokoju i ma łóżko dla siebie. 😂
Mimo, że nie mieszkam już na codzień z tymi kotami, uwielbiam te historię Mruczusia. Budowanie zaufania i kolejnej przyjaźni, bezcenne. ❤️
Takie te nasze dwie "przybłędy" 🐱🐱🐱
Zdecydowanie kotki mają u Was jakby luksusowo. Jesteście TATY NA MEDAL 🏅❤🏅❤
Mój kot mieszka ze mną pół roku. To najpiękniejszy czas w moim życiu. Nie wiem, jak mogłam bez niego funkcjonować. Nazywa się Hero, bo to prawdziwy bohater. Pierwsze lata swojego życia spędził na ulicy w odległej Odessie. Tam w walkach o jedzenie z bezpańskimi psami albo innymi kotami stracił prawe oczko. Przypałętał się do Pani Julyi, która na własną rękę dokarmia tam takich delikwentów jak on. Z powodu wojny i połowicznej ślepoty został wysłany do Polski. Rezydował u mojej znajomej, gdzie nie dogadywał się z innymi kociakami, nauczony walczyć o każdy kawałek przestrzeni i karmy. Trafił do mnie przypadkiem. Miał być na chwilę. Zostanie na zawsze. ❤ Macham z Hirciem do Waszej kociej rodzinki, ale z daleka, bo on jednak ciągle nie akceptuje innych kotów. Ja za to bardzo. ❤❤
Opiekuję się parą kotów wolnobytujących. Dostały drewniany domek pod krzewem róż, dbam o nie i karmię. Chodźjeść i Królewna są wolne, mają swoje tajemnice i przygody, ale są też trochę moje, czekają na mój powrót, rozpoznają dźwięk silnika naszego samochodu i biegną, aby się przywitać.
Jesteście super 🥰 przygarnęłam psa który na osiedlu ok. 40 domów usiadł akurat przy naszym płocie. Wygląda jak mix corgiego i labradora, jest dostojnym starszym Panem i żyję swoim życiem ale na naszym podwórku 🤩 Kastracja darmowa - warto powiedzieć u weterynarzy że to adopcja, nawet w małych mieścinach weterynarze za darmo robią tego typu zabiegi ❤
Wasza miłość do kotków sprawia, że jeszcze bardziej Was lubię. Właśnie pożegnałam moją Pimpusię - koteczkę o podobnym umaszczeniu jak Mysza - to była kotka, która uwielbiała wychodzić na smyczy. Jak tylko słyszała dźwięk szelek, przybiegała z każdego końca mieszkania i czekała, aż ją ubiorę.
I w ogóle - kotki są super. Tulaski dla Was, dla Rybusia i Myszy.
Łapka w gore od lek.wet. Z Berlina! Dużo zdrówka dla Kociołków ❤
Miałem w swoim życiu około 12 kotów (mieszkałem na wiosce - naraz w jednym czasie żyło ich razem 8). I nigdy ale to nigdy żaden z nich mnie nie ugryzł celowo. A były miętolone, pstrykane, ciągnięte za uszy, za wąsy, za ogonki, wywracane do góry nogami, ściągane z drzew, kłute przeze mnie igłami, bo szczepiłem je samodzielnie, wyrywałem im kleszcze, takie cuda wianki, że hej. I nigdy żaden nie ugryzł mnie celowo. Jasne, zdarzyło się, że pacnął łapką, gryzły mnie w zabawie - tak, pozwalałem im na to (czasem dość mocno) ale to wciąż była zabawa. Zastanawia mnie czasem jaki charakter muszą mieć ludzie jak na jakichś FailArmy te koty ich żrą, biją agresywnie po buziach albo szarpią wściekle za włosy?
Dwa koty to piekna sprawa, super sie bawua i wychowuja slrazem. Nie sa samotne. Pozdrawiam Wasz kociaki
Cudownie chłopaki! Mój kot Leon jest znajdką z niesprawną łapką. Miał niby ok. roku kiedy został znaleziony, ale moim zdaniem miał mniej, może pół roku. Pierwsze dwa lata życia spędził ze mną w bloku, w niewielkim mieszkaniu, był tam mega szczęśliwy ale też psocił za pięciu! Każda półka, szafa, mimo niesprawnej łapki była jego. Po dwóch latach musiałam wrócić do rodzinnego domu, wtedy poznał co to podwórko. Pierwsze dni bardzo się stresował i bał i tak naprawdę nie wychodził z mojego pokoju. Dopiero powoli, małymi kroczkami zaczął ekspansję na resztę domu, a po kilku tygodniach też podwórka. Minęło 8 lat, Leon jest królem okolicy, oczywiście jest wykastrowany i całą wiosnę, lato, jesień spędza głównie na zewnątrz, oczywiście wraca do domu na posiłki, na noc itp. Teraz jego główną właścicielką jest moja mama, został z nią. Ja znalazłam sobie męża w międzyczasie, który okazał się uczulony na koty... 🙄😏 Do tej pory nie wiem jak to się stało, że zgodziłam się na chłopa z uczuleniem na kota 😵💫 No ale Leon ma szczęśliwy dom, moja mama jest samotna więc cieszy się, że ma jego. Ja doglądam go raz na kilka tygodni, przywożąc smaczki.
PS. Na początku Leon zjadał absolutnie wszystko, zero wybrzydzania. Teraz? Ooooj, teraz to nie zje a nawet dobrze nie powącha 99% karm suchych i mokrych 😏 Mój panicz Leon 😁
Jakbym słuchała o moim Antonim i Matyldzie ;p Antoś wzięty z fundacji, totalny chorowitek, delikatny brzusio, miał złe rozwinięte zęby które musiały zostać usunięte, mega przytulas, król naszego wyra, ulubione miejsce do spania pomiędzy mną i moim lubym, lub na którymś z nas. 3 lata był jedynakiem do momentu kiedy znaleźliśmy Matyldę, przed blokiem. Przekonani ze konus się zgubiła, wzięliśmy do domu daliśmy ogłoszenie i tak z nami została. Trochę bardziej niezależna, czasem przyjdzie się przytulić ale nie potrzebuje aż tyle czułości. Mały odkurzacz jeśli chodzi o jedzonko. Zawsze ciekawa, gadatliwa. Nie spi z nami, pare razy tylko gdzieś w nogach spała. Ogólnie to tez widze jak dużo błędów popełniliśmy z naszymi kotami, leczenie zębów u jednego weterynarza, witaminki, ściąganie kamienia i inne zabiegi, a dopiero jak poszliśmy do weta co miał specjalizacje w dentystyczne powiedział ze nie ma co ratować, trzeba usunąć bo z tego nic nie będzie, zwierze cierpi. To jak wprowadziliśmy Matyldę, ze Antoni przeszedł załamanie, bardzo mocne. Z reszta jakieś pół roku wcześniej była wielka przeprowadzka która tez Antoni złe zniósł. Ale zawsze staramy sie robić dla nich jak najlepiej potrafimy na dany moment
Pomimo, że jestem team "psiarze" ;), to z wielką przyjemnością obejrzałam ten odcinek! Oraz pomimo, że kocham prasówki, to absolutnie uwielbiam różnorodność na Vogole Poland ❤
Cieszy mnie, że mówicie o odpowiedzialności związanej z posiadaniem zwierząt, o wydatkach, o myśleniu nie tylko "o własnej dupie", ale też o komforcie naszych pupili. Wbrew pozorom wydaje mi się, że to nie jest powszechna wiedza. Także ten odcinek zaliczam nie tylko do przyjemnych, ale i edukacyjnych i ważnych! 👌🏼🥰
Dziękuję za Waszą pracę i zaangażowanie!🔥
Mój kotę, Roland, w kwietniu skończy 11 lat i zaadoptowałem go gdy miał 5 tygodni, więc karmienie strzykawką z mlekiem na początku się pojawiło. Pamiętam, że odetchnąłem z ulga, gdy zaczął jeść normalną karmę.
Problemy z pęcherzem też odhaczone. Były zastrzyki i potem specjalna karma.
Wychował się w małym mieszkaniu, więc gdy wieku kilku lat miał styczność z trwą po której mógł swobodnie chodzić to był przerażony tym dziwnym trworem 😹
Ma dwie natury, w mieszkaniu jest leniwym kanapowcen, a gdy jest u moich rodziców staje się kotem "wychodzącym", który ustawia inne koty z sąsiedctwa 😼
Jestescie najlepszymi kocimi tatusiami!❤❤
wyglądacie na dobrych, kocich rodziców. 💜Polecam transporter otwierany od góry. Akcja 'pakowania' trwa chwilę, a nie pół dnia. Dodatkowo w sytuacjach skrajnie opornych, zarzuca się na kotka ręcznik/kocyk i wkłada do transportera w nim (jak w worku) i zamyka, potem z niego odgrzebuje głowę w środku. :) wcześniej łapanie kota, to była dla mnie dramat. Im więcej tych 'łapanek', tym więcej stresu. dziękuje, pozdrawiam.
Śliczne te kotki. Oba są wyjątkowe ❤
Ziomy. Rodzice obiecali mi, że pojedziemy na Paluch po kotka dla mnie. Wróciliśmy z pieskiem, bo mojej mamie by serce pękło gdyby nie wzięła takiego kundelka. 🥲
Moje szczęście (w nieszczęściu) kotka stryjka zaszła w ciążę. Przygarnęliśmy zatem córkę kotki, która funkcjonowała w rodzinie ojca jako "Kajtuś". Kajtuś wyszedł na miacho i wrócił w ciąży. 🤷🏻♀️🤷🏻♀️🤷🏻♀️
Wychodzisz na miasto i nigdy nie wiesz. Uważajcie mocno.
Trzeba uczulać rodzinę na kastracje aby nie powiększać kociej bezdomności
Super relacja o Waszych kotkach. W naszym domu było sporo osób, ale piesków i kotków nie mogło zabraknąć. Wprawdzie mieszkaliśmy w domu na wsi, to zwierzątka miały dużo swobody i terenu do biegania. Jak szliśmy do szkoły to pies Kajtek odprowadzał nas przez las i gdy las się kończył wracał do domu. Pies u nas miał swobodę, nawet nie miał tak zwanej budy. Gdy drzwi domu były zamknięte to drapał po drzwiach, żeby go wpuścić do domu, gdy musiał wyjść za swoją potrzebą, to podchodził do drzwi i czekał, a my już wiedzieliśmy żeby go wypuścić. Gdy odszedł na zawsze, to był wielki płacz.😩 Pozdrawiam Kocich Opiekunów.💞
Jesteście zajebiscie kochani ❤️ ogromny szacunek za podejście do kotów, za odpowiedzialność, troskę i miłość do nich. Tez mam kotkę znajdę od 16 lat, Gandzia ma na imię 😬😬😬 pozdrawiam Was 😘
Mieliscie dużo szczęścia przy dokacaniu :) U nas było bardzo ciężko! Gryzienie, drapanie, lała się krew (dosłownie). Nasze kotki to już nastolatki, są razem od dekady, nigdy się nie pokochały, ale raczej się lubią. Na początku było mi przykro, że nie śpią razem, nie myją sobie pyszczków itp., teraz, kiedy są starsze, cieszę się, bo będzie im łatwiej, kiedy drugie odejdzie. Nasza pierwsza kicia była znaleziona w lesie, zarobaczona do tego stopnia, że wymiotował żywymi robalami. Brakowało mu futra itp. Jak go ogarnęliśmy, to stwierdziliśmy, że potrzebujemy dla niego towarzystwa. Zadzwoniliśmy do fundacji i poprosiliśmy o kota, którego nikt inny nie weźmie, bez żadnych innych oczekiwań. Przywieźli nam najsłodszą kocicę na świecie. Do dzisiaj nie wiem, dlaczego akurat ona. Może to ze względu na jej problemy zdrowotne z przeszłości, jest też bardzo płochliwa i nieśmiała. Dużo czasu siedziała pod łóżkiem. W fundacji nam powiedzieli, że była znaleziona w piwnicy jakiegoś bloku. Wciśnięta w kąt, cała osikana, jakby spędziła tam kilka dni. Moja teoria jest taka, że jej właścicielem była starsza osoba, po śmierci której dalsza rodzina wywaliła kota na dwór, na zasadzie, że kot sobie poradzi. Miała też martwe kociątka w brzuchu, trzeba było operować, podejrzewam, że ktoś ją kopnął. Jak moja mama ją zobaczyła, to powiedziała "ty się nie nastawiaj, że ona długo pożyje". Jest ponad dziesięć lat później, kotki dają radę :)
Ja swojego kota zaadoptowałam po odnalezieniu miotu i dzikiej kociej matki. Matkę udało mi się złapać podstępem do klatki i ja wysterylizować. Młodym kociakom postanowiłam znaleźć dom. Tym sposobem poznałam wiele wspaniałych kociarzy. Wiem ze kotki maja się dobrze i kochają swoich właścicieli. Jednego kociaka zostawiłam dla siebie, wabi sie kropka i ma już ponad 6 lat. Jest bardzo zadziorna i pewna siebie ale uwielbia sie przytulać i zawsze ze mną zasypia (jak rybus). Kolorystycznie tez są podobni, kropka jest biało czarna. Pozdrawiam wszystkich miłośników zwierząt 😍😺
Jeju mały Rybuś wygląda jak taki kosmita uroczy.....
Świetny podkast🙂 kotki cudne 😊 pozdrawiam Was❤
Mojego kota adoptowałam jakieś 3 lata temu, ze schroniska. Na początku był przerażony i nie chciał spać w nocy, przez co codziennie, przez jakiś miesiąc, chodziłam niewyspana na maxa. Na szczęście po jakichś 2 tygodniach zaczął się do mnie przytulać i pomału przyzwyczajać do nowego miejsca 😺. Jakoś też w tym czasie dostałam telefon ze schroniska z pytaniem czy jest zdrowy itd. Okazało się, że w tamtym miejscu wybuchła panleukotemia i koty zaczęły umierać, jeden po drugim. Gdyby mój wciąż tam został, nie było by go na tym świecie - usłyszałam, że uratowałam mu życie 🥰. Kotek z czasem nauczył się chodzić spać o 22-ej, tak, jak ja, raz może był przeziębiony, kocha się bawić i uwielbia przytulać. 😻
Piękne, zadbane i wykochane - super że możecie im dać takie dobre życie.
Absolutnie najlepszy odcinek na kanale ever. Macie ogromne serca Chłopaki ❤ Pozdrowienia dla Was oraz kocio-całuski dla Rybusia i Myszy 😽😻
Adam, you look goooorrrrgeuuussss ,beautiful face, you look cute without that mustache
Patrick,you are a cutie pie
Mój kot poszedł na żywioł i przyprowadził sobie koleżankę, i tak Miki została z nami ❤
Do mojego domu tymczasowego często trafiają takie maluchy. Opieka nad nimi wymaga zaangażowania, ale też odpowiednich informacji, których Wam nie udzielono ;/ Na szczęście na Paluchu teraz jest już trochę inaczej niż te 7 lat temu... Też przeżyłam kilka takich śmierci, z całego serca Was wspieram i przesyłam dużo pozytywnych emocji!
Cudowne Kotki, bardzo do Was pasuja! 😍❤
Cudowna opowieść 😍 Jesteście super tatusiami! Odpowiedzialnymi i zakochanymi w kociakach po uszy 😍 Oby wszystkie zwierzaczki miały tak piękne i szczęśliwe życie, jak Rybuś i Mysza ❤
Jesteście supcio i mega dzięki za ten filmik uświadamiający, że adopcja każdego zwierzaczka to odpowiedzialność a nie zabawa. Życzę wszystkim kotkom takich właścicieli jak Wy ❤ cmok
RIP Kura😢.
A tak w ramach dość istotnej ciekawostki z punktu widzenia trenera i zoopsychologa, ale też rzecz, która powinna być ogólnie ludziom znana- psy merdają ogonem w stanie pobudzenia, czyli oczywiście kiedy są radosne, ale tak samo często kiedy są w tą drugą stronę ukierunkowane ich emocje- przy konfrontacji z psem, z którym nie chcą się spotykać, gdy się czegoś obawiają, kiedy są zestresowane, gdy się obsesyjnie na coś nakręcą. Idealny przyklad, ze jeden sygnał może oznaczac wiele.😊 Mam nadzieję, że komuś się przyda ta informacja.💘
Oglądam akurat martwiąc się o moją kochaną pocieszkę, szarego kocura Voliera. Ma ostatnio niewyjaśnione problemy ze zdrowiem i siedzi dziś cały dzień pod szafą. Ma ok 14 lat i mam nadzieję, że jeszcze ze mną długo pobędzie. 🙁 ✊
Ciekawa, momentami wzruszająca opowieść. Dziękuję 🤍🤍 Życzę każdemu zwierzaczkowi, żeby był tak zadbany i kochany jak Wasze koty
Dziękuję Kochani za salonowy cudny wzruszający podkast o Waszych kotkach😺😸😼😽😻😻😻😻😻😻😻😻😻😻😻
Mam 6 letnią kotkę, z którą przez 5 lat mieszkałam w małym mieszkaniu, więc kicia nie wychodziła na dwór. Raz czy dwa były próby spacerów w szelkach, ale przerażenie było ogromne. Rok temu przeprowadziłam się do domu i mam w końcu ogródek. Kot od początku przejawiał zainteresowanie ogródkiem, ale ośmieliła się na niego wyjść po jakoś tygodniu i tylko o zmroku. Z czasem wychodzila juz w ciągu dnia. Fajne jest to, że nie próbuje skakać przez płot i bawi się zawsze tylko u nas. Niestety raz zaatakował ją kot sąsiadów i od tego momentu sama na dwór już nie wyjdzie. Muszę być ja tam i jeszcze trzeba ją pół godziny zachęcać 😅.
Wzruszająca bardzo historia kotków. Szkoda, że nie udało się uratować Kury i przeżyliście traumę. Popłakałam się podczas opowiadania o schronisku, od razu sobie przypomniałam swoje wizyty. Ja akurat psiaków adoptuję, ale kicie są też cudowne.. Jesteście bardzo odpowiedzialni i wspaniali. Jak dobrze, że jesteście i wasze kotki! :)
Świetne jest to zdjęcie Rybusia za kwiatem //szok na pyszku
Zastanawiałam się, co sobie pooglądać do mojej improwizowanej zupki-krem, a tu idealny film o gwiazdach, których życie mnie interesuje nawet bardziej od życia Kurzopków, czyli o Rybusiu i Myszy.
Mam dwie szylkretki i tez są takimi słodkimi dzikuskami 😻
Fajnie opowiadacie o kotkach ,słychać że w tym jest miłość 🥰
No nareszcie odcinek kotkowy!😍🥰miło się słucha, czuć waszą miłość do nich przez ekran
Fajne z Was chłopaki o wielkim sercu ♥️
Aż mi się łezka w oku zakręciła, ze wzruszenia. Dzięki za cudowny filmik❤💙🐱🐱💋
Wspaniały, ciepły i wzruszający odcinek ❤. Dziękuję ❤.
Bardzo wzruszająca historia Kurki 😔
O tak...
Smierc ukochanego kotka to trauma...
To masz fajnie Patryk koty ponoc leczą swoim ciałem😊
Cztery adopciaki. Każdy inny. Nie wyobrażam sobie że ich nie ma z nami.
Pieski i kotki nie są od wyglądania, tylko do kochania. Ja też nie wyobrażam sobie że miałaby wybierać, który ładniejszy, brałam co los przyniósł.
Tak jak napisała @gayowa świetny, szczery filmik o odpowiedzialnosci, milosci medzygatunkowej, plusach i trudnosciach. Uwielbiam Was za to. Psiara Madziara ;*
Ps. Mialam w zyciu doroslym dwa kotki (koty, bo pracowalam i obeszlo sie bez spacerkow itp). Franio, czarny samczyk kochal tylko mnie. Byla to milosc zaborcza, czasami wredna i obsrana. Tłumaczac: wyjezdzajac gdzies na noc, dwie widzac, ze sie pakuje potrafil perfidnie wdrapac sie do spakowanej torby i tam sie biegunkowo załatwić. Zalatwial sie tez w buty gości a raz wskoczyl do rekawa kurtki znajomej i zrobil co trzeba. To byla prawdziwa milosc ;) A Zosia, kocia pieszczuch wykradala gosciom skórzane portfele (po pierwszej wstydliwej dla mnie sytuacji pozniej z goscmi czekalismi na tej jej perfidne zlodziejskie kombinacje). Dziekuje, love też krowe ;)
Jak wyprowadzisz kota niewychodzacego na dwor i NIE DAJ BOZE sie przyzwyczai to juz nie bedziecie miec spokoju. Mialem kota wychodzacego, przeprowadzilem sie do mieszkania i tylko spal, jadl a reszte czasu stal pod drzwiami mialczal i drapal. Musiala wrocic do rodzicow i chodzi w te i spowrotem😂
Moje koty pozdrawiają Wasze koty, łapka!!
Piękne tiszerty🐈🐈⬛
Piękna opowieść. O miłości do stworzeń, które trafiając pod nasz dach, są całkowicie od nas zależne. Odpłacają się oczywiście najszczerszą miłością i oddaniem. Dziękuję Wam za odpowiedzialność, którą w sobie macie, i o której mówicie. Widać, że świetnie znacie Wasze koty. Oczywiście popłakałam się przy opowieści o Kurze 🥺. W listopadzie ubiegłego roku odeszła ode mnie moja psia przyjaciółka. 3 dni później wiedziałam, że życie bez takiego towarzyszą nie ma sensu. A dodatkowo postanowiłam nareszcie spełnić swoje dziecięce marzenie o posiadaniu psa i kota jednocześnie. Od lutego jestem pańcią dwóch wspaniałych istot suczki Moli i kotki Suri. I też, tak jak Wy idę na żywioł, obserwuję i reaguję na bieżąco. Czasami mam wrażenie, że najsłabszym ogniwem w tej relacji jestem ja, ze swoimi nerwami i frustracjami, ale z niezmienna radością i ciekawością poznaję swoje zwierzaki. Jestem nieustannie pod Waszym wrażeniem, Waszej dojrzałości, odpowiedzialności i wrażliwości. Poczucia humoru i sarkazmu też Wam nie brakuje, co uwielbiam w Waszych innych nagraniach. 👍🤘🤞✊❤
No i jak was nie kochać ❤❤❤❤
Wpłacone, uwielbiam Was za wszystko i za takie akcje dla kotków i piesków tym bardziej!
Wspaniały i wzruszający odcinek ! Obejrzałam ze łzami w oczach. Dziękuję, że pomagacie też innym zwierzakom. Grosik poleciał na zrzutkę ❤
Kocham kotki, ❤😺ale zdecydowanie bardziej kocham psy ❤❤🐶dlatego życzę sobie:
Jeśli jest niebo psie,
Skierujcie do niego mnie.
Znajdę tam jakieś drzewko z cieniem
I, otoczony anielskim skomleniem,
Odpocznę sobie w śnie.
A psy przybiegną i
Gębę poliżą mi.
Niech liżą, bo jak duch mój mniema,
Bakterii chyba w niebie nie ma ...
Czyż duch mój w błędzie byłby-li?
Nieważne. Harfa gra
Suitę z *Wolnego Psa*. (…)
Ps.
Pieski moje kochane: Rex, Sonia, Tinka, Beba, Jackson, Aza, i Kotki moje najmilejsze: Frózia (moja Pani), Lola, Matyldka, Kitek, Skarpetko… czekajcie na mnie, moje słodkie foczki😌. tak bardzo tęsknię za Wami
Dziękujemy.
Pozdowienia dla Rybisua i Myszy od Ziczka i Atosiczka (ten drugi to pies)
Rybuś i Mysza odzdrawiają!
Jak wspomniałeś Patryk, że będzie film o kotach, i że samo wybieranie zdjęć do filmu było dla Ciebie trudne, to wiedziałam, że będzie wzrusz. Bo ja o losach Kury wiedziałam, musiałeś o nim gdzieś pisać/postować.
Od małego wychowuje się z psami i nie wyobrażam sobie nie mieć psa.Jak wprowadze się do nowego domu juz mam plan ,że biorę psa ze schroniska i nie mogę się doczekać tej chwili.❤❤ pozdrawiam was i kotki .
Kocham Was chlopaki! Też mam 3 kotki i uważam, że wszystkie fajne ludzie mają koty
Jaki kochany odcinek ❤ jesteście najlepszymi kocimi mamami ❤
Jakie cukierasy malutkie 😻💕
Bardzo czekałem na powrót do serii #Voguletożycie
Ale Wy jesteście kochani❤️❤️ Sama mam dwa kotki🐈⬛🐈⬛
Bardzo wartościowy odcinek❤️ Pozdrawiam wszystkich Kociarzy❤️❤️🥰🥰
Super historia i kochane kotki❤Pozdrowienia z Polski dla was kochani😊
Dziękuję Wam w imieniu zwierząt. 💚
Apropos wyprowadzania kotków na smyczce/przyzwyczajania do transportera itd: możecie spróbować zostawić kotkom transportery do użytku codziennego i np dawać im w nich przysmaczki, posypać trochę kocimiętką itd. Wszystko po to, żeby wypracować pozytywne skojarzenie z transporterem i żeby stał się on ich bezpiecznym miejscem. Wtedy wizyty u weterynarza może obędą się bez nadmiernych krzyków a na spacerze będą miały ten komfort że zawsze mogą się schować właśnie w swoim bezpiecznym miejscu.
Moja kotka na początku bardzo niechętnie spędzała czas w transporterze bo jak tylko był wyciągany to wiedziała że "coś się święci" ale odkąd zaczął funkcjonować jako kolejne wolnostojące kocie łóżeczko to czasami potrafiła spędzić w nim nawet i większość dnia.
A no i nie trzeba już na zawsze trzymać transporterów na zewnątrz, tylko do czasu aż kotek sam z siebie będzie chciał sobie w nim przebywać:)
Ja tak właśnie zrobilam. Cześki transporterek jest w pokoju i tak naprawdę to jest jej ulubione miejsce do spania. Łatwo jest ją zabrać do weterynarza, bo nie utożsamia torby z czymś przykrym.
Super!Ja mam trzy 😺😸😼
Bardzo przyjemnie się słuchało opowieści o Waszych kotkach.
mój Bubuś ma 3 latka jest kotkiem syberyjskim, został zakupiony głównie dlatego, że jest to jedna z najmniej uczulających ras kotków, a mój partner ma alergię (sprawdza się, partner i kot żyją w jednym domu mimo alergi), pół roku temu zdarzyła się pierwsza poważna interwencja ponieważ tak jak Rybuś, Bubuś się zatkał i musiał być cewnikowany, najadłam się strachu od tamtej pory Bubuś je specjalistyczną karmę i mam nadzieję, że nie powtórzy się ta sytuacja, rozważamy również zakup siostry dla Bubusia, żeby nie był samotny, dużo miłości dla waszych kotków i dla Was
Wzruszający odcinek. Śliczne kotki. Pozdrowienia od mojej buraski Inusi.😊
Super odcinek o zwierzątkach. Co roku robię odpis z podatku na rzecz schroniska w moim mieście. 👍💪👍
Kurcze, słucham Was i jest bardzo podobna do historii moich kotków 😸 Pouf wprowadził się do mnie razem z moim partnerem z Francji. Podczas jednej z wizyt u weta, pani zapytała się czy nie chcemy przygarnąć kotki którą znalazły inne osoby i że jak nie weźmiemy to pojedzie do schroniska, i nie wiadomo czy przeżyje. Mała czarna kulka, wygłodzona, z zaropialymi oczkiem. Pouf na początku zachowywał się jak zazdrosny starszy brat 🤷🏼♀️ teraz bardzo się kochają. Jojo też ma problemy z jedzeniem, musielismy ich oddzielać podczas jedzenia bo potrafila jeść aż zwymiotuje. Po sterylizacji jest już lepiej, ale i tak kradnie wszystko co popadnie. Też potrafi aportować, ale tylko jedną sprężynką.
Super odcinek, szkoda że nie wyszedł wcześniej, bo pewnie poczytałabym więcej o problemach małych kotków 😺
Zauważyłam że każdy kto ma dwa koty, ma koty z dwoma zupełnie odmiennymi temperamentami 😂 moja Szurunia jest jak Rybuś a Mysza jak Foxy. Foxy żyła na ulicach Londynu, w ogóle Szury się nie bała jak się wprowadziła choć była o całego kota mniejsza. Szura ma lęk wysokości i bała się kiedyś nawet zeskakiwać z krzesła, Foxy wskoczyła raz sąsiadowi na dach 😅
Tez mam kota I psa kocham te stworzonka Kota przynioslam z ulicy bez oka I ucha Dzis jest juz 6lat umnie
Brawo za adopcję, za siatki w oknach i nie wypuszczanie kotów!
Bardzo mi przykro, że mieliście takie przykre doświadczenie z Kurą 😔 Macie super kotki i jesteście super kocimi tatusiami ❤
Mam 3 zwierzaki za-adoptowane z “Animal Foundation”, schroniska w którym zabijane jest 100 zwierząt dziennie…. Tak, trzeba mieć rodzinę lub przyjaciół którzy się nimi zajmą kiedy podróżujemy.. ale warto!!!
Kocham jak uzupełniacie swoje wypowiedzi, a Patryka : "tak, to prawda" w każdym odcinku- praktycznie- to już VOGULE lovciam. I oczy Madama - miodzio 🙈
Jestem kociarą, kocham kocham kocham ❤😻
Koty życiem, ja posiadam aż cztery 😊
Zazdroszcze... Moja Kicia odeszla pol roku temu... 💔😥
@@isabeligbar współczuje bardzo wiem jaki to ból :( trzymaj się
@@Julia-yg2lz - Dziekuje Ci bardzo i pozdrawiam! 🧡
Kotki są śliczne i mają najlepszą na świecie opiekę.
ja mam adoptowaną Foke (na profilówce) :D nie ma oka, ale jest super sprytna, znalezli ją u staruszka ktory zmarł, była małym kiciusiem. Dodatkowo mam jeszcze jamnika z hodowli, bardzo polecam to połączenie :P
Kochane kotki 😗
Ja po stracie naszej suni Buldoga Francuskiego (miała tylko 6lat ) nie udało się jej wyleczyć....przegraliśmy
Po 3 miesiącach kupiłam kotkę syjama
Tydzień późnej adoptowałam kocurka dachowca
Wszystko w Danii bo tutaj żyje 11 lat
Moje oczka w głowie kochane nigdy nie drapią gryzą czy syczą mikuśniskie futerka do kochania
Też na początku Dawałam im sucha karmę średniej jakości
Ale gdy pojawiły się problemy kuwetowe
Zaczęłam zagłębiać wiedzę na temat żywienia kotów
Twraz kotki są dorosłe jedzą tylko karmy wysokomięsne (np Wildfreedom Granapet Animonda Carny czy Smilla bez zbóż i Rosies Farm I Grau bez zbóż oraz cosma uzupełniająca
Kupuje też zupki i drinki by uzupełniały płyny bo wody nie tykają:(
Surowe mięsko, żółtko 2 x w tyg
I snaki liofilizowane mięsko
Kotkindo roku jedzą na zawołanie niektóre potrafią zjeść nawet 1 kg karmy dziennie ahahaa
Moje też jadły co 2-3 h potrafiły zjeść po 600gr karmy dziennie
Jalfy jak by głodowały
I to normalne kot rośnie bardzo szybko potrzebuje dużo pożywienia
Super film
Mogłabym częściej was słuchać w tej tematyce 😀 bo od roku jestem rozpeszczajacą swoje futra kociarą 😜
Moj kot wygląda tak samo jak Rybus i ma na imie Kocio.😊Musialam edytować ,bo chcialam dodac ze byl kiedys bezdomny ❤
Ale zacne koszulki! ❤️
Miau. Pozdrawiam. ❤
Wrzuciłam grosik do skarbonki.
Na początku się spłakałam, biedny kurczaczek 😢
Zaopiekowałam się bezdomnymi pieciotygodniowymi. Pojechałam od razu do weterynarza i dowiedziałam się, że nie mogę podawać pożywienia ze sklepów oznaczonego jako dla kotów w wieku "do 12 m-cy", bo one po prostu przestaną się załatwiać, to wszystko będzie w słabo strawionej formie zalegać w układzie pokarmowym, że absolutnie nie wolno. Więc było mleko nabywane w zoologicznym przez jakiś czas. Może to się wydarzyło u Was. Szkoda, że nie trafiliście na kogoś kompetentnego na początku. Ściskam.
Kocham kotki ❤️ wspieram Was i kotki
Nie kupuj, adoptuj! Ja mam 4 adoptowane ❤
My też mieliśmy takiego małego musiał spać z nami pod kołdrą z termoforem ale się udało i ma uż 5 lat . Mogę polecić w Warszawie weterynarza " Pod Anielskimi Skrzydłami " . Powodzenia :)
Kotecki sa zajebiste i trzeba o nie dbac...mam juz tak ze...ale polece. Pozdrawiam