Τη νύχτα αυτή την λέμε εμείς φωτιά, εσύ την είπες δέντρο Οι μέρες που λαχτάρησες θα `‘ρθουν, εσύ την είπες δέντρο Πάντα σκεφτόμουν μια νυχτιά πόσο μεγάλη μπορεί να `ναι και ρωτούσα οι στιγμές όταν χάνονται που πάνε Κανείς δε μου ‘`πε, θα βολευόμουν και με ψέμα Τότε μου απάντησε ο χρόνος «δύσκολο το θέμα» Κάποιοι δεν είδαν φωτιά, άλλοι τη νιώσαν στο πετσί τους δε βρίσκανε κλαδί, άλλοι κλαδεύαν την ζωή τους άλλοι με στάχτες δώσανε φτερά στο παραμύθι κι άλλοι του ονείρου σαν να ζηλέψανε την λήθη και ξαπλώσανε στου δέντρου την σκιά και του τάξαν να ξυπνήσουν όταν σβήσει η φωτιά Μήπως εκεί σε γνώρισα, μήπως εκεί σε είδα; Παραμιλούσες σε μια ξένη που τη φώναζες πατρίδα Θυμάσαι με τ’ αύριο που σου μύριζε φευγιό; Ήμουν αγέννητος, τώρα έχω γιο Αυτός γρήγορα ψηλώνει σαν φωτιά κι ούτε ένα μέτρο δε μας μεγάλωσε το δέντρο Τη νύχτα αυτή την λέτε εσείς φωτιά, κάποιος την είπε δέντρο Οι μέρες που λαχτάρησε θα ‘`ρθουν, κάποιος την είπε δέντρο Εγώ τη νύχτα τη φαντάζομαι πόρνη στολισμένη Στρίγγλα, γυναίκα και συνάμα ερωμένη να καμαρώνει μαζί του μες στο πλήθος αφού του γιάτρεψε τελείως πια το στήθος Τώρα μιλούσε ο σοφέρ του που οδηγούσε κι έτσι στουκάρανε στο δέντρο αφού αλλού κοιτούσε Πήρε φωτιά η μηχανή κι η μόνη λύση ήταν να πάρει ένα κλαδί γρήγορα να την σβήσει Πω, πω, ντροπή, η εξέλιξη να ικετεύει κάτι που μάλλον μοιάζει τώρα σαν να περισσεύει Δεν είναι κρίμα ένα κλαδί να πάει απ’ το δέντρο χαμένο για κάτι που `ναι ασφαλισμένο; Τον είδα όμως και κάπου αλλού άλλο ένα βράδυ να κάνει μπαμ μέσα στο πλήθος στο σκοτάδι σινιέ ντυμένο κι ενώ καιγότανε το κέντρο σαν να μου μύρισε το δέντρο Τη νύχτα αυτή την λέμε εμείς φωτιά, εσύ την είπες δέντρο Οι μέρες που λαχτάρησες θα `ρθουν, εσύ την είπες δέντρο
Εκπληκτική διασκευή στο τραγούδι του Σαββόπουλου. Θυμάμαι ήμουνα φοιτήτρια όταν βγήκε το cd με επανεκτελέσεις σε τραγούδια του. Εξίσου εκπληκτική η διασκευή της θανάσιμης μοναξιάς του Αλέξη Ασλάνη από τους Πυξ Λαξ. Πολύ καθαρό το βίντεό σου επίσης.
θαλασσογραφια απο ελενη τσαλιγοπουλου, οι παλιοι μας φιλοι φιλοι απο αλκινοο, Δημοσθένους Λέξις απο Αλεξίουηταν καποια ακομα απο αυτο τον δισκο! τι μου θυμησες τωρα.. ωραιες εποχες!
Όσες φορές και νά τό ακούσω είναι σάν τό ακούω πρώτη φορά!!!! Τα σπάει!!!!!!
Έτσι δεν το ακούς μια φορά μόνο! πάλι και πάλι!!!
Ακριβώς!!! υπέροχη επανεκτέλεση!!!ότι "ακουμπάει" ο Μιχάλης το απογειώνει!!!!!
Αγαπημένο... πόσο πίσω με γυρνάει...
Κομματαρα!!!! Δεν υπάρχει!!!!!
Το ακουσα πρωτη φορα σε αποφοιτηση του ΚΕΘΕΑ, με σχετικο βιντεακι για τα παιδια... πως ηταν πριν... απο τοτε ανατριχιαζω καθε φορα που το ακουω!
Τη νύχτα αυτή την λέμε εμείς φωτιά, εσύ την είπες δέντρο
Οι μέρες που λαχτάρησες θα `‘ρθουν, εσύ την είπες δέντρο
Πάντα σκεφτόμουν μια νυχτιά
πόσο μεγάλη μπορεί να `ναι
και ρωτούσα οι στιγμές
όταν χάνονται που πάνε
Κανείς δε μου ‘`πε,
θα βολευόμουν και με ψέμα
Τότε μου απάντησε ο χρόνος
«δύσκολο το θέμα»
Κάποιοι δεν είδαν φωτιά,
άλλοι τη νιώσαν στο πετσί τους
δε βρίσκανε κλαδί,
άλλοι κλαδεύαν την ζωή τους
άλλοι με στάχτες
δώσανε φτερά στο παραμύθι
κι άλλοι του ονείρου
σαν να ζηλέψανε την λήθη
και ξαπλώσανε στου δέντρου την σκιά
και του τάξαν να ξυπνήσουν
όταν σβήσει η φωτιά
Μήπως εκεί σε γνώρισα,
μήπως εκεί σε είδα;
Παραμιλούσες σε μια ξένη
που τη φώναζες πατρίδα
Θυμάσαι με τ’ αύριο
που σου μύριζε φευγιό;
Ήμουν αγέννητος, τώρα έχω γιο
Αυτός γρήγορα ψηλώνει σαν φωτιά
κι ούτε ένα μέτρο
δε μας μεγάλωσε το δέντρο
Τη νύχτα αυτή την λέτε εσείς φωτιά, κάποιος την είπε δέντρο
Οι μέρες που λαχτάρησε θα ‘`ρθουν, κάποιος την είπε δέντρο
Εγώ τη νύχτα τη φαντάζομαι
πόρνη στολισμένη
Στρίγγλα, γυναίκα και συνάμα ερωμένη
να καμαρώνει μαζί του μες στο πλήθος
αφού του γιάτρεψε τελείως
πια το στήθος
Τώρα μιλούσε ο σοφέρ του
που οδηγούσε
κι έτσι στουκάρανε στο δέντρο
αφού αλλού κοιτούσε
Πήρε φωτιά η μηχανή κι η μόνη λύση
ήταν να πάρει ένα κλαδί
γρήγορα να την σβήσει
Πω, πω, ντροπή,
η εξέλιξη να ικετεύει
κάτι που μάλλον μοιάζει τώρα σαν να περισσεύει
Δεν είναι κρίμα ένα κλαδί να πάει απ’ το δέντρο χαμένο
για κάτι που `ναι ασφαλισμένο;
Τον είδα όμως και κάπου αλλού άλλο ένα βράδυ
να κάνει μπαμ μέσα στο πλήθος στο σκοτάδι
σινιέ ντυμένο κι ενώ καιγότανε το κέντρο
σαν να μου μύρισε το δέντρο
Τη νύχτα αυτή την λέμε εμείς φωτιά, εσύ την είπες δέντρο
Οι μέρες που λαχτάρησες θα `ρθουν, εσύ την είπες δέντρο
Εκπληκτική διασκευή στο τραγούδι του Σαββόπουλου. Θυμάμαι ήμουνα φοιτήτρια όταν βγήκε το cd με επανεκτελέσεις σε τραγούδια του. Εξίσου εκπληκτική η διασκευή της θανάσιμης μοναξιάς του Αλέξη Ασλάνη από τους Πυξ Λαξ. Πολύ καθαρό το βίντεό σου επίσης.
θαλασσογραφια απο ελενη τσαλιγοπουλου, οι παλιοι μας φιλοι φιλοι απο αλκινοο, Δημοσθένους Λέξις απο Αλεξίουηταν καποια ακομα απο αυτο τον δισκο! τι μου θυμησες τωρα.. ωραιες εποχες!
ευχαριστω Ξύλινος Ιππότης!
Εντομεταξυ λες Σαββόπουλος σαν καλλιτέχνης. ACTIVE MEMBER ΈΠΡΕΠΕ ΝΑ ΓΡΑΨΕΙΣ
σε ευχαριστω!
ekei to akousa k egw...sto theatro pallas kai einai pragmati ena tragoudi anatrixiastiko epeidh to exoume sundesei me auth thn hmera!
καθε φορα πρωτη φορα το ακουσμα του...
Ψώνιο φωτιά και βάθος