Very touching video. I wondered when I saw it if the professor had paid for his scholarship. Teachers like this are very rare. I had but one in my high school days and I always felt blessed. We actually became friends after I graduated and we would occasionally share a letter though I never returned to the town where I had gone to school. But 35 years later I called him and went for a visit. I met his family and he met mine and at the end of the night as we were saying our goodbyes he pulled from his jacket pocket an old, well-worn Parker fountain pen that I had given him on my graduation night. It almost brought tears to my eyes and I appreciated him even more knowing that he had truly liked and respected me.
Yes Charles, the prof did pay for the scholarship himself. The teacher like yours and this prof indeed are very rare and this is based on a true story. FYI. to donate your body to medical schools is a common practice in Thailand as this is the last benevolent deed you can do in this life.
I'm lucky my wife translated for me, this is a great story of medical doctors & teachers who donate their body to the schools after their time is done.
Aunque no es mi idioma original... el video está tan bien hecho que no requiere de traducción. Ojalá existan much@s más docentes de ese tipo en todo el mundo.
เรื่องนี้เป็นเรื่องจริงนะคะอาจารย์มีตัวตนจิงๆค่ะ แต่อาจารย์เสียไปแล้ววันที่8มิย2538ตามในเรื่องเลยค่ะเปนเรื่องของที่ศิริราช
น้องเล่นได้ดีนะคะในฐานะน้องเค้าเปนนิสิตแพทย์เล่นได้ขนาดนี้โอเคและค่ะ:)
ซึ้งมากค่ะ ดูแล้วอินมาก
ไม่แน่ใจสมัยนั้นแถบสีของชุดครุยจะแตกต่างกับของสมัยผมหรือเปล่านะครับ แต่จำได้ว่าคณะ SI แถบสีจะเป็นเขียว-น้ำเงิน แต่ในวิดีโอเป็นเขียว-เหลืองออกทอง
ขอบคุณค่ะ
ได้แรงบันดาลใจจากโฆษณาตัวนี้แหละค่ะตัดสินใจไปบริจาคร่างกายอาจารย์ที่ศิริราชค่ะดูแล้วน้ำตาไหลค่ะ
Rika Wantanabe
เว่อๆ ครูยังนั่งสอนกูอยู่เลย
คนที่แสดงเป็นอาจารย์หมอ แกก็เป็นอาจารย์หมอจริงๆน่ะคะ แกเปิดคลินิคเล็กๆอยู่ แกเป็นหมอที่จิตใจดีมากๆ รักษากับแกตั้งแต่รุ่นแม่ยังรุ่นน้อง แกใส่ใจทุกรายละเอียดจริงๆค่ะ ไม่แปลกใจเลยที่แกจะได้รับเลือกมาเป็นคนที่ถ่ายทอดเรื่องนี้
อยู่ที่ไหนเหรอค่ะ ??
Chanya Pluto เปิดคลินิค แถวสมุทรปราการค่ะ
ใช่คลินิคผิวหนังแถวพระประแดงหรือป่าวค่ะ
อาจารย์เต่าเป็นแพทย์ โรงพยาบาลตำรวจจ้ะ
และเขาอายุเทาไรครับ
"ฉันเป็นครู ตายแล้วก็ขอเป็นครูต่อไป"
เจอคำนี้ไปน้ำตาไหลเลยค่ะ
ซึ้งจริงๆ ดูแล้วคิดถึงคุณครูมากๆ เลย
พระคุณที่สาม
//นักเรียนกราบ
สุดยอด
เนอะๆ ทำโฆษณาซึ้งพอๆ กันไทยประกันชีวิตเลยง่า
suwanan phimnoo ใช่เลยค่ะคุณขา นี่แหละครูจริงๆ ล่ะนะ
pp mz เสียสละ
suwanan phimnoo ช่ายเลย
เค้าโครงจากชีวิตจริงของ ศาสตราจารย์ นายแพทย์ สุด แสงวิเชียร ปรมาจารย์ของศิริราช ครับ ท่านมีความเป็นครูที่แท้จริง เป็นตัวอย่างให้กับนักศึกษาแพทย์ศิริราชทุกคนครับ ด้วยความเคารพ, ศิษย์ศิริราชคนหนึ่ง ศิริพงศ์ วิทยเลิศปัญญา
ศิวัช วิทยเลิศปัญญา 😊
ศิวัช วิทยเลิศปัญญา
ศิวัช วิทยเลิศปัญญา น
ศิวัช วิทยเลิศปัญญา ม😭😭😭
กำลังทำรายงานคะ ขออนุญาติอ้างอิงแหล่งที่มาของคลิปจากข้อมูลที่คุณคอมเม้นนะคะ
ดูแล้วน้ำตาไหลทุกครั้ง เพราะสมัครเป็นอาจารย์ใหญ่มา11ปีแล้วและถูกแม่ทิ้งไว้ที่ศิราชตั้งแต่เกิด ใร้ญาติขาดมิตร ความดีที่ให้กับโลกนี้ได้คือร่างกายของเราให้ นศ.แพทย์ได้เรียน
Pesh Meishara ชอบคอมเมนท์ของพี่อ่ะ สุดยอดมากเลย
ผมก็สมัครแล้วครับเพราะความฝันอยากเป็นครูถึงตอนนี้ไม่ได้เป็นครู
ตอนตายไปได้เป็นก็ยังดี
เก่งมากครับ
พี่คะ ตนเอง รู้สึกว่าตอนนี้มีชีวิตอยู่ดูเหมือนจะมีประโยชน์เพียงเล็กน้อย แต่ เมื่อต้องจากไป ขอให้สังขารที่ละไป เป็นประโยชน์ในวงการแพทย์นะคะ ขออนุโมทนาบุญด้วยอย่างสูงค่ะ ขอให้พี่มีสุขภาพที่สมบูรณ์กระทั่งวันสุดท้ายของชีวิตเพื่อประโยชน์อันสูงสุดจากการชำแหละเซล เส้นประสาท เนื้อเยื่อ ทุกส่วนของร่างอันไร้วิญญาณนี้ ขอให้พวกเราได้บรรลุวัตถุประสงค์สุดท้ายนี้ด้วยเถิด อุทิศให้ที่ร.พ.ม.น.พิษณุโลก ขอให้สำเร็จตามที่ประสงค์ เป็นกำลังใจให้กันค่ะ
ใช้น้ำตาไหลไม่หยุลเลย😿
บอกได้เต็มปากว่าถ้าเอาพอร์ตเรื่องของโฆษณานี้ไปทำเป็นหนังหรือละคร จะได้ละครที่มีคุณภาพเทียบเท่ากับซีรี่ย์การแพทย์ของเกาหลีและญี่ปุ่นเลยทีเดียว มั่นใจว่าทำนองเพลงตอนท้ายน่าจะแปลงมาจาก จิน หมอทะลุมิติ ละครซีรี่ย์ทางการแพทย์ที่ทำให้ผมนํ้าตาแตกได้ แต่ก็อ่ะนะอย่างที่รู้ว่าละครไทยไม่สนเรื่องสาระอยู่ละ เน้นแต่ตบจูบอย่างเดียว
ชอบดูเรื่องจิน เหมือนกันค่ะ
ถ้ามีฉากลึกๆผ่าตัดแบบเกาหลีคงไม่ผ่านเซ็นเซอร์ -.- ปทท
ถ้าเป็นแนว จักรๆ วงศ์ๆ ผ่านแน่นอน
หมอจินภาค2ญีี่ปุ่นน้ำตาก็แตก
นพ : ต่อให้ผมจบเป็นหมอได้ ไม่มีใครมาภูมิใจกับผมหรอกครับ
อ.หมอ : อาจารย์นี่แหละ จะภูมิใจ "
โฆษณานี้แมร่งทำให้คนเถื่อนๆ ดิบๆ อย่างกูน้ำตาซึมได้เลยว่ะ
เหมือนกันเลยค่ะ สะดุดอารมณ์มากๆ
ธนัชชา ท่าระเบียบ ใช่เลยค่ะพี่
pp mz นี่แหละครับ จิตวิญญาณของความเป็นครู
Aveladze AzeroTh จริงมากเลยนะพี่ สมัยนี้หายากมาก แต่ถ้าเป็นสมัยก่อนครูดูแลลูกศิษย์เหมือนพ่อแม่คนที่ 2 ของเรา พี่ว่าจริงมั้ยพี่ อ๋อ ใช่ ถ้าไม่มีอาจารย์ใหญ่ให้กับนักศึกษาแพทย์ ก็ไม่ได้มาเป็นหมอจนถึงทุกวันนี้ ถือว่าควรมากที่จะต้องมีการไหว้ครูในคณะแพทย์ สำคัญมากๆ แต่สำหรับเรา ถ้าไม่มีครูหรืออาจารย์ที่คอยสั่งสอนเรา เราคงไม่ได้มามีชีวิตที่ดีอย่างนี้หรอก
battermann nipanan พี่มาดูคลิปนี้กันเหอะ ซึ้งนะพี่ ไม่ดูแล้วจะเสียใจนะ จะบอกให้
เป็นเรื่องราวที่ดีมาก และยังแฝงแง่คิดไว้อีกหลายอย่าง
1. อาชีพหมอยังถือว่าเป็นอาชีพที่มีเกียรติสูงสุดเหนืออาชีพใด พบได้ในค่านิยมของคนไทยมาแต่ช้านาน
2. เมื่อเยาวชนที่ได้ดูเรื่องนี้ 80 % อยากเป็นหมอ จากคำพูดที่ว่า อาจารย์นี่แหละจะภูมิใจ
3. ครูคือ ผู้ให้ แต่สมัยนี้คนเรารู้จักคำว่า ให้แล้วได้อะไร ความรู้คือธุระกิจ (ความรู้คือการลงทุน)
เพ้อเจ้อละป้า จะชมอาชีพหมอก็ชมไป แต่ไม่ควรไปยกย่องว่าสูงกว่าอาชีพอื่น ทุกอาชีพสำคัญหมด ให้โลกนี้มีแต่หมอก็ตายห่ากันพอดี ทุกอาชีพต้องเกื้อกูลกัน
มีใครดูแล้วน้ำตาไหลบ้าง
ผม
sittichai pugdeepet แล้วจะถามทําไมละหะ
sillp socool เรา
เรา
sillp socool เราเอง ร้องไห้หนักเลย
ปัจจุบันคุณหมอสุด แสงวิเชียร ผู้เป็นแรงบันดาลใจของโฆษณาชิ้นนี้ ท่านก็ยังอยู่ที่โรงพยาบาลศิริราช โดยท่านได้อุทิศโครงกระดูกของท่านให้เป็นอาจารย์ใหญ่สอนนักศึกษาหลังจากตัวท่านสิ้นขีวิตไปแล้ว ร่างโครงกระดูกของท่านปัจจุบันตั้งอยู่ที่พิพิธภัณฑ์กายวิภาค - คองดอน คณะแพทยศาสตร์ศิริราชพยาบาล โรงพยาบาลศิริราช ร่วมกันกับร่างโครงกระดูกของท่านเจ้าคุณอุปกิตศิลปสาร (นิ่ม กาญจนชีวะ) ผู้อุทิศร่างกายเป็นอาจารย์ใหญ่คนแรกของประเทศไทย
ตลอดชีวิตมักจะมีคนถามว่า..ครูเรียนหมอแต่ทำไมมาเป็นครู จริงๆอาชีพครูกับหมอเหมือนกันอยู่อย่างนึง คือใช้ความรู้ที่มีรักษาผู้อื่น ครูรักษาด้วยการให้สติปัญญา ส่วนหมอก็รักษาด้วยการแพทย์ เมื่อเห็นคนที่เรารักษาดีขึ้น เราก็มีความสุขไปด้วย นี่เป็นเหตุผลที่ครูเป็นครูมาตลอดชึวิต
#รักครู
นาทีที่ 1:39 โครงกระดูกของพระยาอุปกิตฯ ของจริงครับ อยู่ที่ศิริราช คนที่บริจาคร่างกายคนแรก เจ้าของคำว่า "ฉันเป็นครู ตายแล้วก็ขอเป็นครูต่อไป"
ผมชอบฉาก 4:45 มากเลยครับ น้ำตาไหลเลย T^T ครูไม่เอาป้ายออกด้วย ดีใจมากและรักเด็กมากๆเลยนะครับนั้น
ใช่เลย ดูแล้วมีความสุข อ๋อ พี่น่าจะดู 6:58 ตรงนั้น เราดูแล้วยังมีความสุขไปด้วยเลย นี่แหละการเป็นครูที่ดี ต้องสอนให้ลูกศิษย์เรียนแล้วมีความสุข ซึ้งจังเลยอ่ะ นศ.ยังมาดูที่หน้าต่างพร้อมกันอ่ะ น่ารักมากเลยล่ะ
นั้นสิครับ ซึ้งมากๆครับ...
Plot = พล้อต(เรื่อง)
น้ำตาไหลเลยค่ะ ฉากที่ครูหมดลม แล้วหมอพยายามปั๊มหัวใจให้ บริจาคร่างกายไว้เหมือนกันค่ะ ไม่ได้เป็นหมอ อย่างน้อยร่างเรายังได้ให้นศ.แพทย์ได้ศึกษา ขอบคุณสำหรับเรื่องราวดีๆมากค่ะ ❤
ดูแล้วน้ำตาไหลเลยค่ะ
ตอนทำCPRให้อาจารย์บีบหัวใจมากค่ะ
อาจารย์แสดงได้ยอดเยี่ยมเลยค่ะ ทำให้คนที่ท้อแท้กลับมาเรียนจบได้เป็นหมอ
ครูไม่ใช่แค่ส่งศิษย์ให้ถึงฝั่งแต่เป็นมากกว่านั้นคอยติดตามให้คำแนะนำชอบคำนี้ค่ะ
อ่าวจักรยานหาย เดินกลับก็ได้ ไม่เป็นไร .... อาจารย์น่ารัก เล่นซะร้องเลย
เรากำลังเรียนเป็นครู เเล้วตอนนี้ก็บริจาคดวงตาไปแล้ว และที่เเน่ๆ ร่างกายของเราคือการศึกษาสำคัญของน้องๆรุ่นหลัง ต่อให้กายดับไป ขอให้ชื่อของเราจะยังอยู่เป็นครูจารึกในความทรงจำของยศฐานบันดาลศักดิ์ แห่ง "อาจารย์ใหญ่" นี้ ตลอดกาล
พออาจารณ์พานักเรียนขึ้นฝั่งได้ ท่านก็จากไปอย่างสงบ
ทำดีมาก ขนลุกเลย TT เศร้าด้วย
ที่แรกที่คนตายจะเดินทางไปถึง..คือการได้เข้าไปอยู่ในความทรงจำของใครสักคน...แต่จะเป็นความทรงจำที่ดีหรือไม่...ขึ้นกับสิ่งที่เราปฏิบัติต่อคนคนนั้นขณะที่มีชีวิตอยู่..
ในฐานะของ นศพ คนหนึ่งขอกราบซึ่งครูบาอาจารย์ที่เคารพรักที่ได้สอนทุกกระบวนความรู้ ควบคู่ความดี รวมถึงอาจารย์ใหญ่ "ครู"ซึ่งไม่เคยใช้คำพูดแม้กระทั่งลมหายใจในการสอน มีเพียงร่างกายที่ไร้แล้วแห่งความรู้สึก ไม่ว่ากี่รอยกรีดลงผิวท่านยินดีให้ศิษย์ได้เรียนได้หาความรู้อย่าเต็มที่ แล้วสิ่งใดในโลกเล่า จะเท่าพระคุณ"ครู"
คนที่แสดงเป็นอาจารย์หมอ แกรักษาเก่งมากก แม่เราก็ฝากครรภ์กับหมอคนนี้เหมือนกัน เรารักษากับหมอคนนี้ตั้งอยู่ในท้องแม่จนตอนนี้อายุ26แล้ว ก็ยังไปหาแกอยู่ ยังไปแซวแกอยู่เลย ค่ารักษาไม่แพงด้วย
ประเพณีรับน้องข้ามฟาก ตอนที่อาจารย์ดึงมือนักศึกษาแพทย์ขึ้นจากเรือ น้ำตาไหลเลย เหมือนจะบอกว่า"เราจะดูแลกันตลอดไป"
ผมรู้สึกเป็นเกียรติในชีวิตมากที่สุด ที่ครั้งหนึ่งในชีวิตผมเคยได้เรียนกายวิภาคศาสตร์ ได้ผ่าร่างอาจารย์ใหญ่ และผมได้เข้าร่วมพิธีพระราชทานเพลิงอาจารย์ใหญ่
อาชีพแพทย์และสายงานวิทยาศาสตร์สุขภาพก็ล้วนได้เรียนกายวิภาคเช่นเดียวกัน เราต่างมีครูคนเดียวกัน
ผมอยากเป็นครูแต่ไม่ได้เป็นจึงมอบร่างกายให้สภากาชาติไทยอย่างน้อยถ้าผมตายไปอย่างผมก็ได้เป็นครูสมใจแล้วครับ
@@ilovealways2202 คุณทำให้ฉันร้องไห้
@@khemmaraepprakon6509 มันคือความดีครั้งสุดท้ายสิ่งเดียวในชาตินี้คือที่จะคืนสู่สังคมร่ายกายผมถ้าตายไปแล้วอย่างน้อยก็ยังมีประโยชน์ในการศึกษาครับ
@@ilovealways2202 ฉันก้อจะทำแบบคุณเหมือนกัน☺
@@khemmaraepprakon6509 เดี๋ยวนี้สมัครง่ายแล้วครับสมัครผ่านอินเตอร์เน็ตได้เลยครับ
Very touching video. I wondered when I saw it if the professor had paid for his scholarship. Teachers like this are very rare. I had but one in my high school days and I always felt blessed. We actually became friends after I graduated and we would occasionally share a letter though I never returned to the town where I had gone to school. But 35 years later I called him and went for a visit. I met his family and he met mine and at the end of the night as we were saying our goodbyes he pulled from his jacket pocket an old, well-worn Parker fountain pen that I had given him on my graduation night. It almost brought tears to my eyes and I appreciated him even more knowing that he had truly liked and respected me.
วิดีโอสัมผัสมาก ผมสงสัยว่าเมื่อฉันเห็นมันถ้าอาจารย์ได้จ่ายเงินทุนการศึกษาของเขา ครูเช่นนี้หายากมาก ผมมี แต่คนในวันที่โรงเรียนมัธยมของฉันและฉันมักจะรู้สึกมีความสุข เราจริงกลายเป็นเพื่อนหลังจากที่ผมจบการศึกษาและเรามักจะแบ่งปันจดหมายแม้ว่าฉันไม่เคยกลับไปยังเมืองที่ฉันได้ไปโรงเรียน แต่ 35 ปีต่อมาผมเรียกเขาและไปสำหรับการเยี่ยมชม ผมได้พบกับครอบครัวของเขาและเขาได้พบกับเหมืองและในตอนท้ายของคืนในขณะที่เรากำลังพูดลาของเราเขาดึงออกมาจากเขา
แปลจากคอมเมนท์นี้นะคะ : ช่างเป็นวีดิโอที่กินใจมาก จากการที่เค้าเห็นว่าศาสตราจารย์(ในคลิป)ออกทุนการศึกษาให้นศ. ครูแบบนี้หายากมากนะ ซึ่งเค้าเองก็มีครูแบบนี้อยู่คนนึง และมันทำให้เค้ารู้สึกเคารพมาก หลังจากที่เค้าเรียนจบ พวกเขาก็ได้เป็นเพื่อนกัน มีการส่งจดหมายพูดคุยกัน และเค้าก็ไม่เคยได้กลับไปโรงเรียนนี้อีกเลย แต่ 35 ปีต่อมา เค้านัดพบกับครูท่านนี้อีกครั้ง ได้ทำความรู้จักกับครอบครัวแต่ละฝ่าย จนกระทั่งคืนสุดท้ายที่ต้องจากลากัน ครูก็หยิบปากกาที่เค้ามอบให้ครูในวันเรียนจบออกมา มันทำให้เค้าตื้นตันใจและบ่อน้ำตาแตก และทำให้เค้าสำนึกในบุญคุณของครูคนนี้มาก (อารมณ์ประมาณว่า ครูยังเก็บปากกาที่ผมให้ครูอยู่อีกหรอ) ประมาณนี้ค่ะ (แปลผิดตรงไหนขออภัย)
ฉันอ่านข้อความของคุณแล้วรู้สึกซึ้งมาก
Charles Cloninger อ่านแล้วร้องไห้เลยกูอ่านไม่ออก
Yes Charles, the prof did pay for the scholarship himself. The teacher like yours and this prof indeed are very rare and this is based on a true story.
FYI. to donate your body to medical schools is a common practice in Thailand as this is the last benevolent deed you can do in this life.
สำหรับผมเป็นหมอในต่างประเทศ ดูแล้วยังซึ่งน้ำตาซึมเพราะครูแบบนี้มีจิงๆๆในประเทศไทย เท่านั้น ความเป็นผู้ให้ที่ยิ่งใหญ่
washington shane เราชอบอาชีพหมอ
ปกติก็เป็นคนที่เซนซิทีฟอยู่แล้วนะ เจอแบบนี้เข้าไป น้ำตาร่วงทันที
ตัวเราก็มีครูแบบนี้ในดวงใจด้วย แต่ท่านเสียชีวิตไปนานล่ะ
ไม่ได้เรียนหมอ แต่เรียนกฎหมาย ยังซึ้งใจขนาดนี้ คนที่เรียนหมอจริงๆ....ซึ้งใจที่สุดแน่นอน ^_______^
นศพ :ต่อให้ผมจบเป็นหมอได้ ไม่มีใครมาภูมิใจกับผมหรอกครับ
อ.หมอ : อาจารย์นี่แหละ จะภูมิใจ
TT น้ำตาไม่ไหลนะ แตร้องไหอะ สะอึกสะอื้นพร้อม
ผมเคยเป็นครูโรงเรียนเอกชนครับ
เงินเดือนแปดพันห้า ค่าสอนพิเศษสามพัน ตอนเช้ายืนหน้าโรงเรียนพาเด็กข้ามถนน ตอนเที่ยงนั่งกินข้าวข้างสนามบาส คอยดูเด็กไม่ให้เล่นอะไรโลดโผน ตอนเย็น ต้องรอให้ลูกศิษย์กลับบ้านให้หมดก่อน เราค่อยกลับ
งานเอกสาร แผนการสอน รบ5. สรุปการสอนประจำวัน หอบกลับมาทำที่บ้าน เคยตั้งใจจะเดินไปซื้อเบียร์กิน ดันเจอลูกศิษย์นั่งอยู่ในร้าน เลยต้องเปลี่ยนเป็นซื้อโค้ก
ตอนนี้ผมลาออกแล้วครับ ลาออกมาทำงานที่เงินเดือนมากกว่า ความรับผิดชอบน้อยกว่า ถ้าใครที่อ่านมาทั้งหมดแล้วคิดว่างานครูสบาย ก็ลองไปทำดูครับ ถ้าคุณมีจิตวิญญานของความเป็นครู คุณคงทนอาชีพนี้ได้นาน ถ้าไม่อดตายซะก่อน
สิ่งที่สำคัญของคุณตอนเปนครูคือจิตวิญญาณของความเปนครูครับ เสียดายเงินเดือนครูน้อย ไม่งั้นจะยังคงมีครูแบบคุณที่มีความรับผิดชอบเหลืออยู่
Tama Kung เงินเดือนครูน้อยนี่ไม่ว่านะครับ แต่หลายครั้งงานอื่นมาเบียดเวลาสอนของครู จนแทบไม่มีเวลาเตรียมการสอน ไม่มีเวลาสอน ต้องไปอบรม ประเมิน แข่งขัน ระดับโรงเรียน ระดับเขต ระดับจังหวัด ระดับประเทศ เยอะครับ
"ที่แรกที่คนตายจะเดินทางไปถึง คือการได้เข้าไปอยู่ในความทรงจำของใครสักคน แต่จะเป็นความทรงจำที่ดีหรือไม่ ขึ้นกับสิ่งที่เราปฏิบัติกับคนๆนั้นขณะที่มีชีวิตอยู่"
the happiness bank 🏦 💰หยอดความสุขทุกวัน
ซึ้งมากๆครับ ผมขอชื่นชมเลย ผลงานออกมาเยี่ยมมาก :D
ผมว่าผมร้องยากแล้วนา มาดูอันนี้ร้องไม่หยุดเลยครับ
นั่งมองและร้องไห้...มันเป็นสิ่งที่ดีที่เราและเขาได้จดจำ ความทรงจำทั้งหมดนั้นแค่ 1 วินาทีมันก็เรียบเรียงขึ้นมาใหม่เหมือนพึ่งทำไปแค่ไม่กี่วินาที...
ผมรับรู้และสัมผัสได้ทุกอย่าง เพราะผมจบครูมา ตอนนี้ผมอยากทราบผู้เขียนบทและผู้กำกับมาก เก่งมาก ถ่ายทอดเรื่องราวได้ดีมาก สร้างความอินได้แบบสุด ชอบมากครับ เก่งทั้งผู้กำกับทั้งผู้แสดง
นาโน่ ที่เล่นเป็นเพื่อนพระเอก หล่อ + เก่ง เรียนหมอ จุฬาฯ
โฆษณาเรื่องนี้ดีมาก ชื่นชมมากๆค่ะ : )
#วันครู 16/01/58
รักอาจารย์จังเรยค่ะ อาจารย์ใจดีที่สุดเรยค่ะ นู๋ไม่ได้เป็นนักเรียนแพทย์ นู๋รู้สึกเสียใจจังที่ไม่เลือกเรียน นู๋ได้ดูเรื่องราวของอาจารย์แร่วประทับใจมากๆเลยค่ะ นู๋ขอเรียกอาจารย์ว่าอาจารย์ด้วยนะคะ
" ฉันเป็นครู ตายแล้วก็ขอเป็นครูต่อไป "
น้ำตาแทบไหล
คิดถึงสมัยเรียนมากครับ ผมทั้งเที่ยว ทั้งเมา เละเทะไปหมด แต่ครูก็ยังดึงผมมาจนถึงวันนี้ ขอบคุณจนไม่รู้จะขอบคุณคไไหนแล้วว รักครูนะครับ
คริปนี้เป็นคริปที่ทำให้รู้สึก ชื่นชมในตัวครูเป็นอย่างมาก ครูผู้ให้เสมอมาต่อให้นักเรียนจะไม่ดีเพียงใด แต่ด้วยความเป็นครูแล้วก็อนากให้นักเรียนได้เรียนให้จบและพลักดันนักเรียนให้ถึงฝั่งฝันและทำให้นักเรียนหลายๆ คนได้เรียนจบแล้วเป็นสิ่งที่ทำให้ครูภูมิใจมากที่สุดแล้ว ที่ได้ทำให้เหลาเด็กๆ ที่เป็นลูกศิษย์ได้มีหน้าที่การงานที่ดีแล้วโตเป็นคนที่ดี
อาจจะไม่ได้จบหมอ แต่เราเรียนจบที่ม.ศิลปากร ก็เคยมีโอกาสไปศึกษาและวาดรูปAnatomyที่พิพิธภันฑ์ที่ศิริราช เหมือนเป็นครูของเราเหล่านักศึกษาศิลปะเช่นเดียวกัน
ส่วนตัวน้องชายเราตอนนี้ก็เรียนแพทย์ศิริราช เรายังคุยกับน้องชายเลยว่าถ้าไม่มีพวกท่านก็ไม่มีพวกเรา เคารพพวกท่านมากค่ะ
❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️ทั้งหมดมอบแด่คุณหมอทุกท่าน หมอ เป็นวิชาชีพที่ทรงเกียรติ เสียสละ ชีวิตส่วนตัวอย่างสูงสุดเพื่อช่วยเหลือชีวิตคนป่วย ขอกราบหัวใจคุณหมอทุกท่าน
ซึ้งมากเลยตอนที่พูดว่า "ครูนี่แหละภูมิใจ" มันเข้าใจอารมณ์นั้นเลย เวลาเห็นลูกศิษย์ประสบความสำเร็จ ความเหนื่อยของคนเป็นครูมันหายไปหมดเลย แต่เวลาเห็นลูกศิษย์ลำบาก มันเสียใจยิ่งกว่าตัวเราล้มเหลวซะอีก
ร้องไห้จังหวะนี้เลย
ที่สุดแห่งโฆษณาค่ะ ดีงามมากจริงๆ ดิฉันขอถือโอกาสนี้กราบคารวะอาจารย์ที่เป็นผู้ให้ทุกท่าน มาณ.ที่นี้ด้วยค่ะ ซาบซึ้งจริงๆค่ะ
น้ำตาไหลเลย ถึงเเม้ผมไม่ได้เรียนสายนี้ก็ตาม ขอบคุณ 7-11 ที่สร้างโฆษราดีดี ให้คนไทยดู
เคยป่วยปางตาย สองสามครั้งในชีวิต รักษาตามโรงบาลรัฐถูกๆ
รอคิวเป็นวันๆ มองไปรอบๆตัวก็มีแต่คนป่วยนั่งรอคิว
รอตั้งแต่เช้า ยันเกือบบ่ายสี่กว่าจะได้พบหมอ
แต่ผมคงมีบุญอยู่บ้าง หมอทุกคนที่เจอ ล้วนแต่เปี่ยมด้วยวิญญาณของหมอ
ทำทุกอย่างที่ทำได้ ใช้เครื่องมือทุกอย่างที่หมอหาได้
และพยายามทำทุกอย่างให้ค่าใช้จ่ายน้อยที่สุด
ขอบคุณ คุณหมอ ขอให้หมอทุกท่านสุขภาพดี แข็งแรง ครอบครัวมีความสุข
และทุกอาชีพ ทุกคนที่ปฏิบัติสมหน้าที่ตน เพื่อขับเคลื่อนสังคมห่วยๆนี้ ให้ยังพอเป็นไปได้
ขอบคุณคุณครูคนแรก (พ่อแม่) และครูอาจารย์ทุกท่านในชีวิตของผม ขอบคุณคำบ่น คำด่า คำติ คำยกย่อง คำชื่นชม คำให้กำลังใจ คำชี้แนะ... ขอบคุณไม้เรียว ไม้บรรทัด ขอบคุณทุกๆการทำโทษที่หวังดี ขอบคุณความรู้ที่ใครก็ไม่สามารถขโมยไปจากผมได้ ขอบคุณความเสียสละ ความทุ่มเท ที่ครูมีให้กับผม ขอบคุณสำหรับโอกาสที่ดีและโอกาสที่ให้ผมแก้ตัวเมื่อผมผิดพลาด ที่ทำให้ผมมีวันนี้ วันที่ผมได้ทำหน้าที่สานต่อสิ่งต่างๆที่ครูได้ทำให้ผม ครูทุกท่านคือส่วนหนึ่งของแบบอย่างที่ผมจะเป็นและยึดถือ ผมจะเป็นครูที่ดี ให้ได้แบบที่ครูเคยเป็นให้ผมดูครับ สุขสันต์วันครู
เรื่องนี้ทำได้ซึ้งกินใจ แม้จะไม่ได้เรียนหมอ เรียนแค่สาธารณสุขศาสตร์
แต่ก็รู้สึกซึ้งและประทับใจเหลือเกิน
#ครูผู้ให้
ไม่ได้เรียนหมอ ไม่ได้เป็นพยาบาลแต่เรื่องสั้นนี้กินใจมากค่ะ ถึงจะเพอร์เฟคแต่ก้อกินใจสุดๆ ตั้งใจจะบริจาคอวัยวะตอนจะตายแต่ยัง 50:50 แต่ตอนนี้มั่นใจ 100%
ผมอยากบริจาคร่างกายเหมือนกันครับผมตัดสินใจดีแล้ว
ซึ้งมากน้ำตาจะไหล คิดถึงคุณครูหลายคนที่เคยสอนเรามา
..แต่มีอีกอย่าง mink น่ารักมากๆ
ดูแล้วน้ำตาไหลไม่หยุดเลยค่ะ สร้างได้ดีมากเลยค่ะ
อาจารย์ท่านน่ารักมาก คนแสดงเหมาะสมที่สุด
ซึ้งมากๆค่ะ
อดทนมาได้ตั้งนานร้องไห้ตอนฉาก 8:59 อยากเป็นหมออยู่แล้วตอนนี้จะขึ้นป6ค่ะ หนูจะพยายามให้ได้นะคะ
epic _dirt สู้ๆครับ
I'm lucky my wife translated for me, this is a great story of medical doctors & teachers who donate their body to the schools after their time is done.
Even though I don't understand Thai language but I love to watch Thai series. Thanks for the lovely and motivational videos.
thank you
ดูแล้วน้ำตาไหลเลยครับ ใครว่าเป็นเรื่องแต่งลองกุเกิ้ล สุด แสงวิเชียร ดูนะครับ
อยากให้มีครูดีๆแบบนี้เยอะๆ
ขอบคุณครับ ที่สร้างสิ่งดีๆ มาขัดเกลานักศึกษาครูอย่างผม ให้มีแรงและกำลังต่อสู้ไป ขอร่วมเชิดชูครูด้วยอีกคน ขอบคุณครับ
ส
ดูแล้วจะร้องอ่ะ แต่ไม่กล้าร้องอายเพื่อน เลยกลับมาดูอีกรอบที่บ้าน คือดีจริงค่ะ ซึ้งมากๆ
จริงๆวันนี้ครูที่โรงเรียนเราเสีย เราเสียใจมาก เรายังไม่ทำอะไรเพื่อครูเลย😭
ดูแล้วน้ำตาไหล
ครูดีๆมีมากมาย
คิดถึงครูที่เคยสอนเลย
ซึ้งมาก...ซึ้งสุดๆ 😭😭😭 ครู ผู้ให้และภูมิใจในตัวลูกศิษย์เสมอ ^^
การเราได้เห็นคนตั้งใจทำละสำเร็จในสิ่งที่รักตั้งใจทำ มันคือความภูมิใจ ลึกๆ🙌
แต่ครูแบบนี้หายากมากครับ สมัยนี้
ใช่
คะ
ผมยังทันเจออยู่ แบบนี้เลย หลายท่าน แต่นั่นมันก็เป็นสิบกว่าปีแล้ว รุ่นนั้นเกษียณไปหมดแล้ว ไม่รู้ว่ารุ่นต่อไปเป็นไง
Pumpkin Pie จังหวัดไรหรอครับ
I love Neymar รร รัฐ ของกทม ครับ
ครูท่านเป็นครูจากใจจริงๆ นึกถึงลูกศิษย์เสมอ ครูคือผู้ให้ ตอนดูน้ำตาไหลตลอด ยิ่งทราบว่าท่านมีอยู่จริงๆ และสร้างมาจากเรื่องจริงของท่าน อธิบายถึงความรู้สึกที่มีเป็นตัวหนังสือไม่ถูก ใครที่เป็นลูกศิษย์ของท่าน คนที่ท่านเคยพูดคุยทักทาย หรือแม้แต่คนที่ได้รับชมถือว่าเป็นบุญที่ได้รับและเห็นสิ่งดีๆอันพึงเป็นแบบอย่าง
ศาสตราจารย์ นายแพทย์ สุด แสงวิเชียร
เชฟไว้เป็นวีดีโอที่ชอบ เข้ามาดูทีไรรู้สึกดีเสมอ ขอบคุณผู้ที่เกี่ยวข้องทั้งหมดที่สร้างสรรค์สือดีๆแบบนี้ออกมาให้เราได้ดูกัน ขอบคุณครับ
ขอบคุณๆมากๆครับ
กดคำว่าบันทึกด้วยจะได้ดูนะคะ
ปกติเป็นคนที่ร้องไห้แล้วหายใจไม่ออก555
พอดูโฆษณานี้แล้วเกือยตาย ร้องไห้หนักกมากTT
หายใจไม่ออกด้วย หายใจทางปากอย่างเดียวเลย แต่ก็ดูหลายรอบนะ
ซึ้งมากจริงๆ ดูแล้วอยากไปบริจาคร่างกายตอนนี้เลย
บทสวดบรรทัดที่ 3 ที่ผมสวดก่อนนอนทุกคืน "อิทัง เม คุรูปัชฌายาจะริยานังโหตุ สุขิตา โหนตุ คุรูปัชฌายาจะริยา"
ต่อไปผมจะตั้งใจจริงที่จะสวดตรงนี้..เพื่ออุทิศให้กับครูทุกท่าน..
เราทำเรื่องบริจาคร่ายกายเมื่อตอนอายุ21 ที่ รพ.สมเด็จ ณ.ศรีราชา รอแค่บัตรประจำตัวผู้บริจาคมา แต่เกิดเหตุต่างๆ ทำให้เราไม่ไปรับบัตรผู้บริจาค แล้วก็อยู่ไกลมากจาก รพ.ที่ติดต่อทำเรื่อง ตอนนี้อายุเราก็25 แล้ว สงสัยเราต้องไปติดต่อทำเรื่องบริจาคอีกครั้ง บางครั้งเราก็หลงลืมบางสิ่ง คิดถึงคุณครูอาจารย์ อยากกลับไปตั้งใจเรียนเป็นเด็กดีให้ครูรัก ขอบคุณโฆษณาดีๆ ขอบคุณมากๆค่ะ
The greatest of giving is to give an opportunity to study and teach a good moral to the young generation.
Applause for all the teachers.
ดูคลิปนี้แล้วซาบซึ้งมาก ๆ ค่ะ ดูจบก็เดินทางไปที่รพ.จุฬา เพื่อบริจาคร่างกายทันที ซึ่งคิดอยากทำมานานแล้ว ไปทั้งทีก็เลยบริจาคทุกอย่างของร่างกายให้หมดเลยค่ะ อะไรเป็นประโยชน์ได้ ก็เอาไปให้หมดเลย ไปเขาคิชกุฎเขาอาจจะขอเรื่องเงินเรื่องงานเรื่องครอบครัวกัน แต่เรามุ่งมั่นตั้งใจ..ขอให้เราได้ใช้ร่างกายนี้เป็นประโยชน์กับคุณหมอและพยาบาลได้ศึกษา ขอให้สมหวังดั่งตั้งใจ ขอให้ได้เป็นอาจารย์ใหญ่ที่ร่างยังสมบูรณ์แบบและเสียชีวิตด้วยอาการธรรมชาติ มีความสุขมาก ๆ ค่ะ หลังจากนี้ก็รักตัวเองมากขึ้นเยอะเลย
โห เมืองคานส์ นี้มีร้องอ่ะเจอหนังตัวนี้
โคตรอิน เดี๋ยวจะเอาให้แม่ดู (แม่เป็นครู)
ขอบคุณความทรงจำดีดีที่..ราชวินิตบางเขน...ครู.และเพื่อนๆ.ที่ให้ตัง.ให้เสื้อผ้า.มาเรียนทุกวัน.เหนฉากตอนแอบกินข้าวที่เหลือผมกะเพื่อนคนจนเคยทำ...ถึงผมออกตอน.ม.5.เทอม.2..เพราะที่บ้านมีปัญหา..ผมอายุ.16-17..ผมคิดไม่ไกลพอ.ให้รุ้ใว้ผมเปนคนดีมีครอบครัวที่อบอุ่น..มีงานที่ดีครับ
ดูให้จบ ซี้งจนน้ำตาล่วงเนื้อหาผู้จัดสร้างทำได้ยอดเยี่ยมจริงๆครับ นับถือ
ซึ้งจริงๆค่ะคุณเล็กฝนน้ำตาไหลพรากเลย
ครูทั้งกายและใจแม้ไร้ลมหายใจแล้วก็ตาม
ฝนขอแชร์นะค่ะ
น้ำฝน ลิงน้อยจอมป่วน ตั้งใจบริจากร่างกายให้เป็นอาจารย์ใหญ่...จากอาจารย์เล็กครับ
sombon Aramros ขอให้โชคดี ขอให้มีเงินทองมากมายเป็นกองๆ มีสุขไร้โรคภัย เทพอวยชัยคุณพระคุ้มครองตลอดปีและตลอดไปครับ
sombon Aramros สวัสดีครับ เหตุที่หา่งหายเพราะเข้าเน็ตของตัวเองไม่ได้ เพิ่งเข้ามาได้ ด้วยความคิดถึงเพื่อนทุกๆท่านครับ
เรื่องนี้มาจากชีวิตจริงครับ
คิดถึงอาจารย์คนนึงสมัยประถม ตั้งแต่เรียนมาไม่เคยเป็นจารยิ้มเลยตอนอาจารย์คนนั้นเกษียณก็ไม่ได้ไป พอมัธยมกว่าๆก็เข้าไปรร.เก่าไปเยี่ยมอาจารย์ ก็เจอท่านอาจารย์คนที่ไม่เคยยิ้มให้เห้นเลยไม่เคยอ่อนโยนตอนนั้นอาจารย์เขายิ้มแบบที่ไม่เคยเห็นมาก่อน.. คิดถึงอาจารย์นะคะขอบคุณที่ส่งหนูจนถึงฝั่ง🙏
หนูจะเป็นหมอให้ได้ค้ะ พอดูคลิปนี้แล้วน้ำตาไหลเลยค้ะ ขอบคุณมากๆน้ะคะ มีแรงบันดาลใจมากขึ้นเลย^^
ทุกวันนี้ 2022 ยังดูแล้วร้องไห้อยู่เลยแค่คำว่า “ครูนี่แหละจะภูมิใจ”
ไม่ว่าจะผ่านไปนานแค่ไหน อาจารย์ก็ไม่เคยลืมลูกศิษย์ 💚💙❤️
เข้ามาดู ร้องไห้เปนวรรคเปนเวร เรียนหมอจบไม่ใช่เรื่องง่าย ยังคงศรัทธาอาชีพหมอ 💖
"สภาพแบบนี้หรือครับ...ที่จะช่วยคนอื่นให้รอด...ขนาดผมเองก็ยังเอาตัวไม่รอดเลย...พ่อแม่ก็ไม่มีสักคน...ถึงผมจะเป็นหมอได้....ยังจะมีใครภูมิใจอยู่อีกหรอครับ"
"ครูนี้แหละที่จะภูมิใจ!!!" ดูกี่ครั้ง น้ำตามันก็ไหลลงมาเอง
ถ้า รร. เราเป็นแบบนี้จะไหว้ศพ อ. ทุกวันตอนเที่ยงเลย ซึ้งมากๆ น้ำตาไหลเต็มเสื้อเลย ชอบเรื่องนี้มากๆ ดูทุกวันตอนที่นึกถึง อ. อ่ะ อยากให้ อ. คนนี้ที่เสียไปแล้วอยากให้อยู่กับเราที่รร. นานๆ ไม่อยากให้เสียเลย ซึ้งมากๆค่ะ
ซึ้งมาก ไม่ใช่แค่น้ำตาไหล แต่ร้องให้หนักเลย T^T
ผมชอบโฆษณาครูของเซเว่นทุกชุด เข้าใจทำดี แล้วเนื้อหาก็จะกล่าวถึงครูในรูปแบบต่าง ๆ ทั้งครูเกษียณ ครูฝึกสอน ครูอาชีวะ หรือในนี้ก็คืออาจารย์ใหญ่ ที่ให้นักศึกษาแพทย์ได้ศึกษา ตอนมัธยม มีอาจารย์สอนวิทย์ของผม เขาก็บริจาคร่างเป็นอาจารย์ใหญ่ เขาบอกเหมือนในโฆษณานี้ว่า ตอนเขาอยู่เขาก็เป็นครู พอเขาตายเขาก็ยังเป็นครูอยู่
Tsutomu Rikimi ซึ้งอ่ะ ในชีวิตจริงๆ อ่ะ มีนะที่คนดีของสังคมทำสิ่งๆ นี้ ซึ่งผิดกับไอ้พวกที่ทำชั่ว กับไม่ทำไรแล้วชอบด่าคนที่เค้าทำเพื่อประเทศชาติ แม่งเลวมาก ไม่เข้าใจว่ามันอยู่รอดได้ยังไง สุดท้ายมันต้องมาอาศัยผลงานของคนที่พัฒนาเพื่อประเทศชาติ โคตรเกลียดไอ้พวกกาฝากว่ะ
ผมเริ่มร้องไห้ตั้งแต่ ตอน "อาจารย์นี่แหละ ภูมิใจ" จนจบเรื่อง T^T
ดูแล้วแต่เมื่อไหร่ก็จำไม่ได้ รู้แต่ว่า วันนี้ดูอีกก็ร้องไห้ได้อีก แจ้งเจตนาบริจาคร่างไว้เมื่อสิบกว่าปีที่แล้ว
และทุกคนในครอบครัวก็เช่นกัน
หวังเสมอว่าจะได้ทำประโยชน์ให้ผู้อื่นดังที่ตั้งใจไว้
..จากอดีตครู..
ครู ไม่ได้สอนแค่วิชาความรู้
แต่ครู สอนให้คนเป็นคนที่สมบูรณ์
อาชีพครู คือ คนที่สอนทุกอาชีพ
แด่ครูคนแรกของผม ครูสุเทพ ครับ..
นึกย้อนไปตอนอยู่ม.1 ตอนนั้นคบเพื่อนเกเรชวนสูบบุหรี่ชวนดูดยาจนมีวันนึงตำรวจเข้ามาตรวจเยี่ยวในโรงเรียนไอ้เพื่อนที่รู้ก่อนก็โดดเรียนกันไปและไม่บอกอะไรเราเลยจนโดนตรวจและฉี่สีม่วงทีนี้ตำรวจก็จะเอาไปโรงพัก แต่มีครูคนนึงที่สอนคณิตท่านจะเสียงดังๆและตอนมาสอนห้องผมผมจะทะเลาะเรื่องไม่ส่งงานทุกครั้งแต่ท่านกลับช่วยผมไม่ให้ตำรวจเอาตัวผมไปและบอกกับตำรวจว่าจะพาผมไปบำบัดเองตำรวจถึงยอมปล่อย หลังจากนั้นท่านก็พาผมไปบำบัดทั้งพาผมไปโรงบาลทั้งพาผมไปเข้าค่ายและรีดไถผมจนผมจบม.3ไปได้ หลังจากนั้นประมาณ5-6ปีก็เพิ่งมารู้ว่าท่านเป็นมะเร็งมาหลายปีตั้งแต่สอนรุ่นผมแล้วแต่ท่านอดทนไม่บอกให้ใครรู้จนถึงวันเกษียรท่านผมก็เอาพวงมาลัยไปไหว้ท่านและก็ไม่เจอท่านอีกเลย
ขอบคุณที่ทำให้ชีวิตผมดีขึ้นนะครับ 😂
ชอบตอนที่อาจารย์ใด้จักรยานใหม่แล้วดีใจอ่ะรู้สึก...
ผมก็บริจาค ร่างกาย ไปให้โรงบาลทหารผมบริจาค ตั้งแต่อายุ28 ตอนเซ็นบริจาคร่างกาย รู้สึก สุดยอดที ร่างกายที่ไม่มีชีวีตทำให้ร่างกายที่มีชีวิตได้สู้ต่อ
นึกถึงคุณครูที่เลยสอนผมมา
แต่ตอนนี้คุณครูคนนั้นเขาจากไปแล้ว
ผมคิดถึงเขามากไฟเลยครับ
แม่เราก็มอบร่างเป็นอาจารย์ใหญ่ให้กับทาง รพ.ศิริราช ดูแล้วคิดถึงแม่ที่สุดคะ
ครูไม่ใช่อาชีพที่ดีที่สุด แต่ทุกอาชีพได้ดีเพราะมีครู
2564..กลับมาดูอีกครั้งครับ..น้ำตาไหลเหมือนเดิม..
Aunque no es mi idioma original... el video está tan bien hecho que no requiere de traducción.
Ojalá existan much@s más docentes de ese tipo en todo el mundo.
กลับมาดูโฆษณานี้อีกครั้ง 8/1/67 อาจารย์ใหญ่ ไม่จำเป็นต้องบริจาคร่างกาย ช่วงเวลาที่ป่วย ก็ให้นศ.แพทย์ได้เรียนไปพรัอม
กับการรักษา ของหมอจริง ๆ
ก็ได้เป็นผู้ให้ความรู้
ชอบมาก นึกถึง ครู สมศักดิ์ รุ่งสอาด จาก สามัญชน คนดอนหนาม
ดีจังเลยที่ยังนึกถึงครูได้นะ
ภาพที่ดึงมือขึ้น เมื่อถึงฝั่ง ตอนปั๊มหัวใจ กินอาหารเหลือ ผมร้องไห้เลย เรือจ้าง
ส่วนตัวขอชื่นชมผู้สร้างผลงานชุดนี้ที่ปลูกฝังความรู้สึกและจิตสำนึกของ
การเป็นผู้ให้เนื่องในวันครูค่ะ ทราบมาว่าท่านที่เล่นเป็นอาจารย์ในชีวิตจริงท่านก็เป็นอาจารย์หมอของศิริราชส่วนลูกศิษย์ในกลุ่มและตัวหมอนพก็เรียนหมออยู่ที่จุฬา นับว่าเป็นเรื่องน่ายินดีนะคะที่ผู้แสดงทุกท่านได้มีโอกาสเป็นส่วนหนึ่งของผลงานที่สร้างสรรค์สังคมแบบนี้ อย่ามัวแต่ไปคิดถึงเรื่องผลประโยชน์ทางธุรกิจของผู้สนับสนุนเลยค่ะ แค่ใช้ความรู้สึกจากใจ..ว่าหลังจากดูจบแล้วเราสัมผัสได้ถึงการเป็นผู้ให้ จากหนังสั้นชุดนี้กันบ้างไหม 😊
น้ำตาไหลไม่หยุด เราคนหนึ่งบริจาคร่างกาย ดวงตา แล้ว เลือดบริจาคเสมอมา สาธุ🙏
ก็อยากบริจาคร่างกาย เป็นอาจารย์ใหญ่นะคะ แต่ขอบริจาค อวัยวะทุกส่วน ก่อนค่ะ กำลังทำค่ะ เขียนแล้วยังไม่ส่งเลยค่ะ อยากทำเดือนเกิดตัวเอง เดือนมีนาคมค่ะ ดูแล้ว มีความสุข แบบปลื้มน้ำตาไหล ทำให้รู้สึก ไม่มีอะไรน่ากลัวค่ะ
ใช่ๆ ไม่มีอะไรน่ากลัว ของเราก็บริจากที่ศิริราชไปแล้ว ยกให้ทั้งร่างกายเลย
+Natapon H. เช่นกันคะบริจาค หมดเลย3ใบ ร่างกาย ตา อวัยวะ^^
จะพยายามปลูกฝังให้ลูกชาย เป็นคุณหมอค่ะ ปลูกฝังนะคะ ไม่ได้บังคับ...คุณเเม่อยากเห็นน้องเป็นผู้ให้.oเเบบคุณหมอ และคุณครูในคนๆ เดียวกันค่ะ ^^
ซึ้งมากค่ะ ขอบคุณ 7-eleven ทีทำผลงานดีๆ มาให้ชมนะค่ะ ของปีที่แล้วก็ดีมากค่ะ
น้อบน้อมคุณครูบาอาจารย์
พิจารณา อสุภะ ต่อด้วย เจโตปริญะ.
อนาคต หมอแผ่นดินไทย ไปเรียนกับ
ยาครูท่าน
สวัสดิ์ ดี ครับ ท่านหมอ
ซึ่งมากกกกกกกกกกร้องไห้