Geerten Liefting- Futility (Poem by Wilfred Owen)

Composition on the Poem Futility by Wilfred Owen for organ and soprano composed by Geerten Liefting. Recorded during the concert in St Savior's Church St Albans (UK). Loes van Schothorst, soprano. Geerten Liefting, organ
Futility
Move him into the sun,
Gently its touch awoke him once,
At home, whispering of fields unsown.
Always it woke him, even in France,
Until this morning and this snow.
If anything might rouse him now
The kind old sun will know.
Think how it wakes the seeds, -
Woke, once, the clays of a cold star.
Are limbs, so dear-achieved, are sides,
Full-nerved, -still warm, - too hard to stir?
Was it for this the clay grew tall?
O what made fatuous sunbeams toil
To break earth's sleep at all?
Vertaling:
Kom, leg hem in de zon.
Haar lichte streling wekte hem wel meer -
Thuis, fluisterend van onbezaaide grond.
Zij wekte hem altijd, ook aan dit front.
Tot deze morgen, deze sneeuw. Dit keer
Geldt des te meer: als iets hem wekken kon,
Is het de goede oude zon.
Zij wekt toch ook de zaden?
Zelfs ooit de klei van onze koude ster!
Staan armen (pas volgroeid maar sterk), staan zijden
(Nog slank, nog warm), dan plots voor haar te ver?
Was het voor dit dat klei rechtop ging lopen?
- O wat deed stomme zonnestralen strijden
Om, sowieso, een ster z'n slaap te slopen?

[@eerse078]

MOOI!