Sadece bir "bileni" dinleyerek değil de "birlikte anlamaya çalışan insanları" dinleyerek konuyu kavramaya çalışmak hoşuma gitti. Farklı ve güzel olmuş.
Hocam teşekkür ediyorum. Felsefe ve felsefi düşünmenin hiçte zannedildigi gibi karmaşık olmadığının bir örnegisiniz. Tebrik ediyorum. Devam ları gelsin lütfen.
"Resentment" şeklinde kavramlaşan duygu hali, türkçede "hınç" sözü ile paralel. Bendeki algı çok az farklı : "Hınç", öç alma isteğini tanım olarak içeriyormuş. Burada geçtiği şekliyle "Resentment", sanki öç alma isteğini önceleyen, tetikleyen derin bir aşağılanma, hayal kırıklığı ve suçluluk duygusu gibi. Yani şiddeti tetiklemek "zorunda" değil, bir özeleştiri ve iç hesaplaşma süreci üzerinden "aydınlanmaya" olanak sağlayabilir. Oscar'lı Joker filmi biraz bunu anlatıyor sanki.
Demek istediğim resentment yine de "insanca, pek insanca", toksik olmak zorunda değil. Hınç, bırak algıyı, daha tanımında toksik; dolayısıyla "insan olmaya" ilişkin algımızı yozlaştırıp, bu yozlaşmayı normalleştiriyor. Öyle olmasın istiyorum. Öcünü almış bir insan düşünsek, özgürleşme yolunda mı adım atmıştır yoksa egemen algıyı mı olumlamıştır? Çerçeveyi kırmış mıdır? Rousseau anlamında çiti aşmış mıdır, çiti kırmış mıdır? Çiti aştın diyelim, öbür tarafta yalnızsın. Çiti kırsaydın, diğerlerinin de çiti geçmesine olanak yaratacaktın, yalnız kalmayabilirdin.
Sadece bir "bileni" dinleyerek değil de "birlikte anlamaya çalışan insanları" dinleyerek konuyu kavramaya çalışmak hoşuma gitti.
Farklı ve güzel olmuş.
TEBRİKLER ÇOK BEĞENDİM
Sunum, içerik, sohbet, süper keyifli.Teşekkürler.
Ciddi emek verilmiş, tebrikler
Konuya hakimiyetiniz, kullandığınız dil ve ifade gücünüz muhteşem...Çok teşekkür ederim...🙏
Hocam teşekkür ediyorum. Felsefe ve felsefi düşünmenin hiçte zannedildigi gibi karmaşık olmadığının bir örnegisiniz. Tebrik ediyorum. Devam ları gelsin lütfen.
"Resentment" şeklinde kavramlaşan duygu hali, türkçede "hınç" sözü ile paralel. Bendeki algı çok az farklı : "Hınç", öç alma isteğini tanım olarak içeriyormuş. Burada geçtiği şekliyle "Resentment", sanki öç alma isteğini önceleyen, tetikleyen derin bir aşağılanma, hayal kırıklığı ve suçluluk duygusu gibi. Yani şiddeti tetiklemek "zorunda" değil, bir özeleştiri ve iç hesaplaşma süreci üzerinden "aydınlanmaya" olanak sağlayabilir. Oscar'lı Joker filmi biraz bunu anlatıyor sanki.
Demek istediğim resentment yine de "insanca, pek insanca", toksik olmak zorunda değil. Hınç, bırak algıyı, daha tanımında toksik; dolayısıyla "insan olmaya" ilişkin algımızı yozlaştırıp, bu yozlaşmayı normalleştiriyor. Öyle olmasın istiyorum. Öcünü almış bir insan düşünsek, özgürleşme yolunda mı adım atmıştır yoksa egemen algıyı mı olumlamıştır? Çerçeveyi kırmış mıdır? Rousseau anlamında çiti aşmış mıdır, çiti kırmış mıdır? Çiti aştın diyelim, öbür tarafta yalnızsın. Çiti kırsaydın, diğerlerinin de çiti geçmesine olanak yaratacaktın, yalnız kalmayabilirdin.
Hocam cok güzel ama ses kötü sesi açmam gerekiyor
Ses yani mikrofon konusu, süreç içinde düzeltmeyi umduğumuz bir eksikliğimiz