Niels Destadsbader kiest voor 'Geboorte' | Winteruur 27

Wim Helsen nodigt interessante gasten uit voor een gesprek over hun favoriete tekst.
Niels Destadsbader kiest voor 'Geboorte' van Fons Jansen.
Ik heb aan die tijd de meest relaxte herinneringen. Ik zou zo terug willen. We hadden alle comfort: centrale verwarming, warm en koud stromend water. Ik liet me maar zo een beetje dobberen in dat vruchtwater. Had ik zo’n snorkeltje aan mijn buik voor de aan- en afvoer? Prima! En niks te doen! Wat moest je doen? Wachten. Tot iemand je kwam halen.
Ik zat daar gelukkig niet alleen. Mijn broer was er ook bij. Hebben wij daar prenataal gedonderjaagd! Hooglopende ruzies over: “Jij ligt op mijn helft!”. Schold hij me uit voor feut. Dan kneep ik hem in zijn snorkeltje, kreeg hij geen adem. Als m’ moeder moest overgeven zei ik: gast, mam wordt kotsmisselijk van u! Kwam ons moeder terug van een feestje, waren we dronken. Alledrie.
Maar mijn broer en ik hadden ook heel ernstige gesprekken. Wij vroegen ons bijvoorbeeld af: is er een leven na de geboorte? Is er een hierbuitenmaals?
En op zeker dag was het D-day. Debarcation Day. Werd er, zonder enige inspraak onzerzijds, een ontruimingsprocedure in werking gesteld. Werden we vriendelijk, doch dringend, gevraagd het pand te verlaten. Uitgerekend op onze verjaardag!