Willem Glaudemans - Kruisiging of opstanding?
Вставка
- Опубліковано 7 вер 2024
- Jezus nodigt ons in de Cursus diverse keren uit om niet in zijn kruisiging te delen maar in zijn opstanding (zie:T11.VI.2:1-2). Want Pasen is het teken van vrede, niet van pijn. (T20.I.1:3) Als hij over De Goede Week schrijft vraagt hij of wij onze broeders doornen of lelies, veroordeling of vergeving willen aanreiken. In de laatste keuze delen we in zijn opstanding, we demonstreren dat we liefde zijn, en dat is uiteindelijk de boodschap van de kruisiging. In deze interactieve lezing gaan we ook in op de diepere betekenis van die gebeurtenis, tweeduizend jaar geleden, die we met Pasen herdenken.
Online opname op 4 april 2021 voor stichting Miracles in Contact, platform voor Een Cursus in Wonderen.
Lieve Willem, in mijn 'happy dream' ben jij - naast de Heilige Geest - een van mijn favoriete stemmen namens God. Geweldig hoe jij woorden gebruikt om de volmaakte staat van onschuld aan te raken. Ik ben een grote fan. Liefs, Maarten
Inderdaad! 'k voel gans hetzelfde als u, hàrtelijk dank uit Vlaanderen
Dank U Heilige Geest, Jezus en God.
Dankjewel Willen voor een paar leuke pareltjes in dit gesprek ❤️
Wat mooi en helder Willem, dank!
U bent écht de mooiste persoon Willem, die me altijd terug 'in mezelf' kan brengen, zoveel zoveel dank uit Vlaanderen
Mooi hoor! Lekker bevrijdend weer. ❤️
AL uw inzichten, zijn de grootste bevrijding - inzicht, die ik ooit heb mogen meemaken, ik ga uw boeken bij Bol kopen, 'k heb het moeilijk met lezen, 'kga mijn partner vragen of we die app (met audio) kunne installen in ons land, zegeneningen van dank
Prachtig, nu bid ik vaak het onze vader, maar daar is een zin in: "vergeef ons onze schuld opdat wij anderen vergeven".
Maar als God geen schuld kent, klopt dit gebed niet helemaal, voor mij is hier ook een foute vertaling in geslopen. Ik kijk wel eens op youtube naar "stand121" die verdiepen zich in het Armeens en Hebreeuws en dan heeft elke letter zoveel betekenissen, heel openbarend.
Ben super blij met de cursus en de leraren, want heb wel al meer het gevoel dat de Orwelliaans world al heel oud is en hoezeer verlichting om ons plaats heeft, deze als een donderende lawine over ons heen rolt.
Angst of liefde, ik moet het me in ieder geval heel goed realiseren elke keer de juiste verbinding aan te gaan, want de (illusionaire) wereld doet wel erg zijn best om er echt uit te zien.
Liefs, Lida .
heel interessant en verrijkend om naar te luisteren... ook naar de gasten die zo dapper zich kwetsbaar opstellen met hun verhalen uit het leven zelf. soms zou het fijn zijn als willem ze iets meer uit liet praten en minder snel met een oplossing zou komen.. het vergeven in liefde is inderdaad prachtig, leidt tot totale vrijheid.. máár het is haast een onmogelijke klus en misschien wel een 'fix' als de pijn van het ego voorafgaand niet totaal doorvoeld wordt in liefde en compassie... zonder je er mee te identificeren, want de pijn is van het ego en niet van wie je werkelijk bent. maar evengoed snakt de pijn naar erkenning, gezien worden, niet veroordeeld worden (ik bedoel erkenning van de pijn en nìet van het verhaal dat de pijn volgens het ego veroorzaakt. het verhaal is eigenlijk niet intetessant). pas dan kan de pijn ontspannen, nadat je het toestemming hebt gegeven je bij wijze van spreken te verzwelgen... totale overgave aan de pijn, het duister. zònder identificatie, maar als een externe entiteit die erkenning wil... als die overgave puur en totaal is, volgt de bevrijding èn de vergeving als vanzelf. dan is het geen kunstje meer...
de steun van de heilige geest hierbij, als vriend, samen de andere vriend (het ego) aanschouwen, lijkt me fantastisch.. maar alsjeblieft, demoniseer het ego niet.. laat het er zijn, heb het lief met al zijn grillen. maar weet dat je het niet bent....
De pijn ís het verhaal. Je kunt niet de pijn doorvoelen en het verhaal achterwege laten. Je zou juist aandacht kunnen schenken aan het verhaal, het kan je een hoop leren. Als je het in ieder geval niet gelooft. Waartoe dient deze pijn. Waarom heb ik dit verhaal verzonnen. Dat zijn nuttige vragen. Maar de pijn als een externe entiteit beschouwen gaat volgens mij niets opleveren. Er is namelijk niets buiten je. Alles wat je waarneemt leert je hoe jij jezelf ziet.
De pijn is niet iets externs dat erkend wilt worden. Het is iets in jou dat erkend wilt worden. Ik zou niet weten waarom maar ik liep naar de koelkast en nu begin ik mezelf vol te stoppen met taart. Waarom doe ik dit? Omdat ik pijn voel. Waarom? Omdat iemand een gemene opmerking maakte. Ik dacht dat iemand van me hield en dat blijkt niet zo te zijn. Waarom is dit belangrijk voor mij? Omdat ik me geliefd wil voelen. Waarom wil ik me geliefd voelen? Omdat ik wil weten dat ik waardevol ben en me verbonden wil voelen met de wereld. Waarom wil ik me verbonden voelen? Omdat ik de liefde wil delen die ik ben. Ik stop nu een stuk taart in m’n mond omdat ik liefde ben. Eenmaal bij de liefde in je aangekomen zie je dat de pijn niets was en dat het je niets te bieden heeft.
Dank je ❤
Bedankt ❤❤❤
Een kleine vergissing van mij ik bedoelde niet Armeens maar arameïc.