Bellísima lengua Provenzal, muy parecida al Catalán, probablemente éste, provenga de esa lengua tan hermosa como romántica y fantástica, su sonido me transporta al tiempo de los Trobadores, Juglares, el Amor Cortés... Gracias por compartirla.
Raimbaut de Vaquèiras èra filh d'un paure cavalièr de Provença del castèl de Vaquèiras que aviá nom Peiròls, qu'era tengut per mat. E eri Raimbaut se faguèt joglar. E demorèt longa sason amb lo Prince d'Aurenga Guilhèm del Bauç. E plan sabiá cantar e far còblas e sirventés. E lo Prince d'Aurenga li faguèt grand ben e grand onor. E l'enaucèt. E lo faguèt conèìsser e presar a las bonas gents. E se'n venguèt a Montferrat a cò de. Miser lo Marqués Bonifaci e demorèt en sa cort longtemps. E cresquèt de sen, d'armas e de trobar. E s'enamorèt de la sòr del Marqués que avià nom ma Dòna Beatritz qu'èra molher d'Enric del Carret. E trobava d'ela mantas bonas cançons. E l'apelava, dins sas cançons, Bèl Cavalièr. E foguèt cresegut qu'ela li volguèsse grand ben per amor. Avètz plan ausit de Raimbaut qual foguèt, e cossi foguèt fait cavalièr del Marqués de Montferrat, e cossi el s'entendiá amb ma Dòna Beatritz e viviá, jausent, per son amor. E escotatz, cossi el aguèt, un pauc de temps, granda tristessa. E aiço foguèt per las falsas gents envejosas a qui non plasiá amor ni dònas, que disián paraulas a ma Dòna Beatritz en contra las autras dònas, diguent aital: “Qui.es aqueste Raimbaut de Vaquèiras, e mai lo Marqués l'aja fait cavalièr? E cossi se va entendre amb una tan nauta dompna coma o siátz! Sapchatz que non vo es onor, ai a vos, ni al Marqués!” E tant diguèron mal, qui d'una part, qui d'autra - coma fan las marridas gents - que ma dòna Beatritz se'n corrocèt contra Raimbaut de Vaquèiras. E quand Raimbaut la pregava d'amor e li domandava mercé, ela non entendiá sos prècs, mas li diguèt que se deguèsse entendre amb una autra dòna que foguèsse per el e que non entendriá ni ausiriá d'ela. E aquesta es la tristessa que Raimbaut aguèt , un pauc de temps, coma ieu disi al començament d'aquesta rason. E d'aiçò, el se laissèt de cantar e de rire e de totes los autres faches que li donavan plaser. E aiçò, èra grand domatge. E tot aquò venguèt per la lenga dens lausengièrs, coma el o ditz dins una còbla de l'estampida que vos ausiretz: En aquest temps, venguèron dos joglars de França a la cort del Marqués, que sabian ben viocar. E, un iorn, violavan una estampida que plasiá fòrt al Marqués e als cavalièrs e a las dònas. E en Raimbaut non s'allegrava brica, taloment que los Marqués se 'n apercebèt e diguèt: “Sénher Raimbaut, qu'es aiçò que vos non cantatz ai allegratz quand ausissètz aicí bel son de viòla e quand avetz aquí tan bèla dòna coma es ma sòr que vos a retengut per servídor e es la pus valenta dòna del mond?” E en Raimbaut respondeguèt que non fariá ren. E los Marqués sabiá ben l'acaisor e diguèt a sa sòr: “Ma dona Beatritz, per amor de mi e de totas aquestas gents, vòli que vos denhatz regar Raimbaut que el per lo vostre amor e per la vòstra gràcia. se deguès allegrar coma o fasià de davant.” E ma dòna Beatritz foguèt tan cortesa e de tan bona mercé qu'ela lo preguèt e lo confortèt qu'el se deguès, per son amor, rallegrar e que fesès de nòu una chanson. E Raimbaut, per aquela rason que vos avètz ausida, faguèt l'estampida que ditz aital:
Bellísima lengua Provenzal, muy parecida al Catalán, probablemente éste, provenga de esa lengua tan hermosa como romántica y fantástica, su sonido me transporta al tiempo de los Trobadores, Juglares, el Amor Cortés... Gracias por compartirla.
¡Hermoso material, muchas gracias por compartir! Saludos desde Montevideo
¡Qué belleza!
Top
Where can I find lyrics and scripts?
Raimbaut de Vaquèiras èra filh d'un paure cavalièr de Provença del castèl de Vaquèiras que aviá nom Peiròls, qu'era tengut per mat. E eri Raimbaut se faguèt joglar. E demorèt longa sason amb lo Prince d'Aurenga Guilhèm del Bauç. E plan sabiá cantar e far còblas e sirventés. E lo Prince d'Aurenga li faguèt grand ben e grand onor. E l'enaucèt. E lo faguèt conèìsser e presar a las bonas gents.
E se'n venguèt a Montferrat a cò de. Miser lo Marqués Bonifaci e demorèt en sa cort longtemps. E cresquèt de sen, d'armas e de trobar. E s'enamorèt de la sòr del Marqués que avià nom ma Dòna Beatritz qu'èra molher d'Enric del Carret. E trobava d'ela mantas bonas cançons. E l'apelava, dins sas cançons, Bèl Cavalièr. E foguèt cresegut qu'ela li volguèsse grand ben per amor. Avètz plan ausit de Raimbaut qual foguèt, e cossi foguèt fait cavalièr del Marqués de Montferrat, e cossi el s'entendiá amb ma Dòna Beatritz e viviá, jausent, per son amor.
E escotatz, cossi el aguèt, un pauc de temps, granda tristessa. E aiço foguèt per las falsas gents envejosas a qui non plasiá amor ni dònas, que disián paraulas a ma Dòna Beatritz en contra las autras dònas, diguent aital:
“Qui.es aqueste Raimbaut de Vaquèiras, e mai lo Marqués l'aja fait cavalièr? E cossi se va entendre amb una tan nauta dompna coma o siátz! Sapchatz que non vo es onor, ai a vos, ni al Marqués!”
E tant diguèron mal, qui d'una part, qui d'autra - coma fan las marridas gents - que ma dòna Beatritz se'n corrocèt contra Raimbaut de Vaquèiras. E quand Raimbaut la pregava d'amor e li domandava mercé, ela non entendiá sos prècs, mas li diguèt que se deguèsse entendre amb una autra dòna que foguèsse per el e que non entendriá ni ausiriá d'ela.
E aquesta es la tristessa que Raimbaut aguèt , un pauc de temps, coma ieu disi al començament d'aquesta rason. E d'aiçò, el se laissèt de cantar e de rire e de totes los autres faches que li donavan plaser. E aiçò, èra grand domatge. E tot aquò venguèt per la lenga dens lausengièrs, coma el o ditz dins una còbla de l'estampida que vos ausiretz:
En aquest temps, venguèron dos joglars de França a la cort del Marqués, que sabian ben viocar. E, un iorn, violavan una estampida que plasiá fòrt al Marqués e als cavalièrs e a las dònas. E en Raimbaut non s'allegrava brica, taloment que los Marqués se 'n apercebèt e diguèt:
“Sénher Raimbaut, qu'es aiçò que vos non cantatz ai allegratz quand ausissètz aicí bel son de viòla e quand avetz aquí tan bèla dòna coma es ma sòr que vos a retengut per servídor e es la pus valenta dòna del mond?”
E en Raimbaut respondeguèt que non fariá ren. E los Marqués sabiá ben l'acaisor e diguèt a sa sòr:
“Ma dona Beatritz, per amor de mi e de totas aquestas gents, vòli que vos denhatz regar Raimbaut que el per lo vostre amor e per la vòstra gràcia. se deguès allegrar coma o fasià de davant.”
E ma dòna Beatritz foguèt tan cortesa e de tan bona mercé qu'ela lo preguèt e lo confortèt qu'el se deguès, per son amor, rallegrar e que fesès de nòu una chanson. E Raimbaut, per aquela rason que vos avètz ausida, faguèt l'estampida que ditz aital:
7:05