Mετέωρος κι Aμετεώριστος (απαγγελία στο κελλί)

Απαγγελία ποιήματος του Χ.Κεράνη (Αραφήν, 24.8.2022) με τίτλο "Μετέωρος κι Αμετεώριστος" από τον Ιγνάθιο Σαβοναρόλα. Ηχογράφηση μέσα στο κελλί της προσευχής, 25 Αυγούστου 2022 (περιμένοντας την Νέα Σελήνη). Επιμύθιο της τριλογίας με τίτλο "Ιουλιάτικος Αύγουστος".
Εικαστικό: "Ο Πανθορών" του Χ. Κεράνη (2012), κηρομπογιές σε χαρτί.
Ψηφιακή επεξεργασία και Υποτιτλισμός: Αλκ. Λεμπέσης
MEΤEΩΡΟΣ ΚΙ ΑΜΕΤEΩΡΙΣΤΟΣ
Αιωρούμενος μεταξύ φθοράς και αυθαρσίας
μετέωρος κι αμετεώριστος στην χαραμάδα της αγωνίας,
όρθιος, αντιμέτωπος με το εγώ, το ένα και το αυτό
έκπληκτος, γονυπετής μπροστά στον άγνωστο εαυτό,
στους προγονικούς θεούς απευθύνω δεήσεις
άναρθρες, ακατανόητες ουρλιάζω παρακλήσεις.
Από την επερχόμενη νέα σελήνη αποσεληνιασμένος
από τον υπόλοιπο κόσμο εντελώς αποκομμένος,
σε βαδιστικού διαλογισμού την ηθελημένη μοναξιά
στης νυχτερινής προσευχής την απέραντη ερημιά.
Μαύρα σύννεφα που θολώνουν το μυαλό
δημιουργούν ισχυρότατο εσωτερικό κλυδωνισμό,
ανεξήγητους σπασμούς θλίψης με σκεπτικό οδυνηρό
σε έναστρη νυχτερινή περιπολία με έφιππο οικτιρμό.
Δικαιολογίες κατασκευάζω, άλλοθι εφευρίσκω
σε πορείες βουστροφηδόν ευθείες βρίσκω,
χύδην σκέψεις επισκέπτες απρόσκλητοι,
αρωγής φίλοι αυτόκλητοι, ιθύνοντες απρόκλητοι.
Μεταξύ Βορείων και Νοτίων ασώματος επικοινωνία
υπερισχύει η έξωθεν καλή διαμαρτυρία,
από σαθρή μαρτυρία ένοχος αντ’ εμού
ο «βαρώνος πούμα» θύμα αντ’ αυτού.
Γράφω, αντιγράφω, στέλνω μηνύματα, απαγγέλλω
σοβαρές προσφορές με αλλαγές πλεύσης εξαγγέλλω,
στου δρόμου το ελεύθερο αγώνισμα είμαι γραμμένος
τρέχω μόνος κι έρχομαι δεύτερος και καταϊδρωμένος.
Ανάμεσα στους τοίχους παρουσιάζεται η οίκοι οπτασία
στο παρουσιολόγιο αισθημάτων μείον μία παρουσία,
«στο καιρό» εκρήγνυνται άδικες κατάρες
στο σκοτάδι αστράφτουν τραμουντάνα και αντάρες.
Έγνοια συνεχής ο επίλογος, εχθρός ο διαρκής αντίλογος
η στυγνή πραγματικότητα απεχθής δοσίλογος,
μηδέν διορατικότητα, μοναχικότητα, αγοραφοβία
αδύνατη των consigliere η ειπωμένη αναισθησία.
Δαίμονες του κελιού παντού ενσταλάζουν εμμονές
όφεις εμφωλιάζουν στου «Λόγου το αληθές»,
μπροστά στα μάτια, αναμνήσεις απαλείφονται
καθημερινά στις πληγές λόγια αγάπης αλείφονται.
Τραύμα στη καρδιά, φωτιά στα σωθικά, να σωθώ ζητάω
στην παρθένα Γη πατάω, κλονίζομαι, παραπατάω,
διάπλατα τα χέρια απλώνω, κλαίω, ξανανιώνω, ξεσπάω,
την ψυχή μου ανοίγω, την παλάμη του Θεού ακουμπάω.