o kadar güzel ki keyiften izleyemiyorum. izlerken bir duygu beni alıp götürüyor. Ebru hanımın sorulan her soruya verdiği cevaplar bambaşka, sanki her yönüyle yıllarca düşünülmüş soruların içsel ve duygusal ifadesi. Üstelik süregelen bir anın ve geleceğin izlerini derinlerinde saklayan bir üslüp. Karı koca her ikisinede çok büyük saygım var. Hayran olarak tanışmak istemesemde birgün her ikisiyle de büyük-küçük,hoca-öğrenci,yaşlı genç-tarzı bir iletişimde bulunmak isterdim. Kendilerine saygılarımla.
2012 yılı TSEV eğitimleri vesilesi ile Milli Reasürans binasının sana galerisinde "“Dünya oldukça/çok karanlık, Anne!” fotoğraf sergisine katıldım. Merakım buradan başladı. Her defasında bir merak daha uyanıyor. Teşekkür ederim size ve Ebru Ceylan'a :)
Sahsen ben de kurgulanmis yonetilmis vb. fotograflari sevmiyorum. Bana gore degerli olan olani oldugu gibi yansitmak onu fotograflamak.. Tam da Wilco gibi .., Ebru Ceylan i severim sayarim ama cok fazla mudahale ediyor resme.. aslinda bunun nedenini de soyledi zaten.. ama benim ki de elestri degil asla .. yontem farki sadece
Zorlama kadrajı hiç sevmiyorum. Fotoğrafı düzenlerken o zorlanmış enerji beni rahatsız ediyor. Ebru Ceylan'ın manzara ve doğa fotoğraflarındaki mistik havayı çok beğeniyorum. Ancak portre fotoğraf konusunda modeli daha özgür bırakması lazım sanki....
Ebru ceylan ve nuri bilge muhteşem insanlar
o kadar güzel ki keyiften izleyemiyorum. izlerken bir duygu beni alıp götürüyor. Ebru hanımın sorulan her soruya verdiği cevaplar bambaşka, sanki her yönüyle yıllarca düşünülmüş soruların içsel ve duygusal ifadesi. Üstelik süregelen bir anın ve geleceğin izlerini derinlerinde saklayan bir üslüp. Karı koca her ikisinede çok büyük saygım var. Hayran olarak tanışmak istemesemde birgün her ikisiyle de büyük-küçük,hoca-öğrenci,yaşlı genç-tarzı bir iletişimde bulunmak isterdim. Kendilerine saygılarımla.
güzel bir belgesel olmuş fotoğraf çekmeye ilgim olmamasına karşın keyifle izledim.
2012 yılı TSEV eğitimleri vesilesi ile Milli Reasürans binasının sana galerisinde "“Dünya oldukça/çok karanlık, Anne!” fotoğraf sergisine katıldım. Merakım buradan başladı.
Her defasında bir merak daha uyanıyor. Teşekkür ederim size ve Ebru Ceylan'a :)
17:48 gülümseme 18:00 tamamdır ıhıhıh sağol
Sahsen ben de kurgulanmis yonetilmis vb. fotograflari sevmiyorum. Bana gore degerli olan olani oldugu gibi yansitmak onu fotograflamak.. Tam da Wilco gibi .., Ebru Ceylan i severim sayarim ama cok fazla mudahale ediyor resme.. aslinda bunun nedenini de soyledi zaten.. ama benim ki de elestri degil asla .. yontem farki sadece
Tablodaki Dostoyevski mi? Eğer öyleyse fotoğrafı nerde bulabilirim acaba?
İlya Glazunov'un Dostoyevski portresi sanıyorum
Zorlama kadrajı hiç sevmiyorum. Fotoğrafı düzenlerken o zorlanmış enerji beni rahatsız ediyor. Ebru Ceylan'ın manzara ve doğa fotoğraflarındaki mistik havayı çok beğeniyorum. Ancak portre fotoğraf konusunda modeli daha özgür bırakması lazım sanki....
bence illüstürrasyona kaymadığı noktada olabilir.... analog zamanda karanlık odada kurgulama var çünkü....
uğraşıyor musunuz sizde fotoğrafçılıkla acaba?
@@renguney evet.....uğraştırıcıdır.. ama iyidir:))