Başta Etkilenmeyip Sonra Anlamsız Bir Yerde Aşırı Üzülmek
Вставка
- Опубліковано 26 бер 2024
- Biriken dertler nasıl patlar?
Abone Olmak İçin: goo.gl/sZvYO7
Video Konu Başlıkları
Kaygı ve Stresle Nasıl Baş Edersin: goo.gl/yz48JA
Motivasyon Videoları: goo.gl/aZRvQW
Kitap ve Film Önerileri: goo.gl/qxgXEc
Verimli Ders Çalışma ve Öğrenme Teknikleri: goo.gl/2LRkDr
Özgüven Geliştirme Videoları: goo.gl/Gg9pKN
Evlilik ve İlişki Sorunları: goo.gl/huVhjP
Beyhan Budak Sosyal Medya Hesapları
www.beyhanbudak.com.tr
/ beyhanbudak
/ beyhanbudak
/ pskbeyhanbudak
ÖNEMLİ NOT:
Bu UA-cam kanalındaki videolar bilgilendirme ve farkındalık amaçlı olarak hazırlanmıştır. Hiçbir şekilde tanı ve tedavi amaçlı kullanılamaz. Tanı ve tedavi gerektiren durumlar için lütfen hekimlere başvurunuz.
Videolarda yer alan vaka öyküleri gerçek vakalardan (bazen birkaç vakanın birleşimi) esinlenilmiş kurgusal öykülerdir. Vaka öykülerinde hiçbir şekilde bir kişiye ait tanımlayıcı bir bilgi yer almamaktadır.
"Siz ağlamaya zaman ayırmazsanız, o kendi zamanını yaratır" demiştiniz
Güzel evladım. Ben de, depremi yaşadım. Hatta size uzun uzun yaşadıklarımı yazmıştım. Kendimi çok güçsüz hissettiğimi anlatmıştım. Günlük işlerimi yapacak gücüm yok diye yazmıştım. Sanmıştım ki, o yoksunluk hep devam edecek. Yaşamımı yavaş yavaş düzene koymaya başladıktan sonra, gücümü tekrar buldum. Halının altına süpürmedim. İl değiştirdim. Alış veriş yaptığım yerlerde, herkese anlatmıştım. Sosyal medyada çok yazdım. Tam toparlandım dediğim anda, bir komşum haber verdi. Komşumun biri akrabalarını toplayıp evimi öyle hunharca talan etmişki. Ona hala çok kızgınım. Hiç affetmeyeceğim. Bir insanın bu kadar iğrençleşeceği, aklıma gelmezdi. Yaşamım süresince ufak tefek sorunların dışında böyle bir yoksunluk, yoksulluk yaşamamıştım. Depremden bir gün önce Üç aylık emekli maaşım bile evde kalmıştı. O hain onu da yedi. Hiç ağlamadım. Ben yakınlarımı kaybettiğimde çok ağlamıştım. Çünkü o benim en çaresiz anımdı.Acının tek şifası ağlamaktır. Oğlumun yardımıyla, ev kiraladım. Sonra yavaş yavaş maaşımı alıp düzene girdikçe, ondan aldığımı da ödedim. Çok kırıldı. Fakat huyumu bildiği için, kabullendi. Ben kimseden bir şey almayı sevmem. Veririm ama almak istemem. Verdiğim için karşılık da beklemem. Çok zor günlerdi. Hava çok soğuktu. Su yok, yiyecek yok. Hijyen yok. Çok kötüydü ki, deprem bölgesinde insanlar hala böyle güçlüklerle mücadele ediyor. Konteyner kentlerde, çocuk tacizlerini bile işittik. Hemen herkesin evi talan edildi. Neyse geçti, gitti. Yaşanması gerekiyordu, yaşadık. Yaşamın ne sürprizler sunacağını bilemiyoruz. Çok Şükür iyi, kötü bir düzen kurduk sayılır. Bilemiyorum ilk zamanlar ki, sıkıntılar yok içimde. Yaşamı iyisiyle, kötüsüyle kabullenmek gerekir. Direnç göstersen ne olacak? Sadece sağlığını bozarsın. Ölümden başka her şeyin iyi, kötü bir çözümü var. Teşekkürler. Sağlıklı ve huzurlu kalınız.
komşu ve akrabaları sırtlan surusu tam
@@nonamex2931 Aynen, hırsız girseydi. Bu kadar gücüme gitmezdi. Neyse kendi Cehennemine odun taşıdı diyelim. Çünkü o eşyalarda, benim, eşimin, kızımın yılların emeği vardı. Anılar vardı. Zaten ilin valisi açıkladı. Hırsızların yüzde altısı dışardan, yüzde 94 ü içerden diye. Artık komşu diye kimseyi eve sokmamak gerekirmiş. Demek ki, içten içe gözü varmış. Eşyalarım da, elbiselerimde.O aç gözlülüğü Allah kimseye Nasip etmesin.
Ablacım çok geçmiş olsun. Ben şahsen hem deprem bölgesine hemde Gazze'ye maddi yardımda bulundum. Depremi ve yoksulluğu yaşayan bilir. Allah'a emanet olun
@@orhanylmaz2241 Sağ ol, kardeşim. İyi ki, sizin gibi yüreği güzel insanlar var. Yoksa bu dünya inan ki, dönmezdi. Sağlıklı ve huzurlu kal. Her şey gönlünüzce olsun.
Çok geçmiş olsun 🙏
Babamı trafik kazasında kaybettim. Dört yıl boyunca hiç ağlamadım ve hiç bir şey hissetmedim. Günlük hayatta en basit şeylerde aşırı zorlandım. Çok uyudum ve neredeyse hiç ders çalışamadım. Bir gün üniversitede sınavı kaybettim ve haftalarca durmadan ağladım. Çünkü nedense o gün gerçekten hiç dönmeyeceğini anlamıştım. Acı birikmiş ve hiç o kadar ağır bir acı hissetmedim. Boğuluyor gibi hissettim. Ve herkes bana laf sokmaya başladı dört yıl sonra hala bu kadar üzülüyor olamazsın, artık bununla yaşamayı öğrenmiş olmalısın diye. Üniversiteyi çalışsaydın kazanırdın dediler. Ama benim için o gün başlamıştı... ve üniversiteyi kaybetmek ve ailemin beni anlamaması ve suçlaması daha da acıtmıştı.
Bir kaç ay önce sevdiğim adam beni terk etti başka biri ile nişanlandı. Ben kendimi dersleri verdim bir kaç ay sonra bir gün kuşlara yem atmıştım, acaba yediler mı diye baktım hiç bir kuş yeme yaklaşmamıştı, öyle hüngür hüngür ağlamaya başladım bir türlü kendimi durduramıyorumdum.
Çok hassaslaştim şimdi en gereksiz şeyleri ağlayıp duruyorum.
"Son zamanlarda ne yaşadın, ne kırdı seni?" ... Bu cümle gözlerimi doldurdu. Gerçekten ağlamaya ihtiyacım var. Ama yapamıyorum. Akmıyor o yaş gözümden.
Sahurdan sonra ders çalışmam lazımdı açtım videoyu dinliyorum. Bir baktım ağlamaya başladım, dedim ne oluyor. Dinlenmeyi bilmiyoruz artık, at gözlüklerini takıp hedefe ulaşmak için sürekli koşuyoruz. Düşüp dizimizin kanadığını, koşarken kan ter içinde kaldığımızın farkında değiliz. Yorulduğumuzda , oturup soluk almaya bilmiyoruz. Bunları bilmeyince ne kadar hırpanlandığını da anlamıyor insan.
Son zamanlarda sürekli iş değişikliği yapmak zorunda kalmıştım. Mobbing nedeniyle istifalar etmek durumunda bırakıldım. Hayatımın insanlar tarafından çok merak edilip sürekli konuşulduğumu da biliyordum.Sürekli iş değiştiriyor ,kimseyle anlaşamıyor galiba,kelebek gibi vs vs. Önceleri takılmamaya çalıştım çünkü aileme bakıyordum başka bir iş bulup çalışmam gerekiyordu üzülerek geçirecek zamanım yoktu. En son çalıştığım iş yerinde genel müdürün aşırı ilgisi ve tacizi işi o anda bırakmama sebep oldu.Bu dik duruşumdan dolayı kendimle gurur duydum.Korkmadım çünkü. 20gün sonra mağazada değiştirmek istediğim kot pantolonu iadeye götürdüm ve fişi evde unuttuğum için değiştiremedim. O an çok sinirlendim öfkelendim ve mağazadan çıktığım zaman hıçkırarak ağlamaya başladım. Herşey ters gidiyor diye söylenerek..O kotu değiştiremediği için ağlayacak biri değildim veya insanlara bukadar öfkelenecek biri..O an anladım ki iyi değildim.
Yıllar önce görüp anlam veremediğim bir detayı şimdi anlıyorum. Lisedeydik, sınıftan bir kız arkadaş kantine gitmek için yanına eşlik edecek biri aramıştı. Kimse o an kantine gitmek istemeyince, oturup ağlamıştı. Bunun için ağlanır mı ne acaip demiştim içimden. Şimdi anlıyorum kim bilir nelerin acısı çıkmış o an😔
kız kardeşimi trafik kazsında kaybetmiştim. yıllarca gözümden bir damla çıkmadı ağlayamadım.. sonra birgün erkek kardeşimi askere yollarken öyle bir ağlama krizi tuttu ki anlatamam etraftan insanlar müdahale etmek zorunda kaldı
babamı kaybettim ve bendeki baba figürü çok kuvvetliydi hayatımdaki tek beni sevdiğine inandığım insandı. Bu durum benim için büyük bir yıkım olmasına rağmen kendime bir kez güçlü olmalıyım dedim ve dedikten sonra kararımda çok istikrarlı davrandım hayatımda ilk defa bir kararın bu kadar iyi arkasında durdum. Günde 8 9 saat kpss çalıştım 3 ay boyunca her gün. Sonrasında Ocak ayında bana birden vurdu ve küçücük bir şeye büyük bir tepki vererek başladı. Yemek yemiyordum, alkol ve sigaraya vurdum kendimi daha önce alışkanlığım olmamasına rağmen. Ağladım, ağladım. İçimi döktükten sonra rahatladığımı farkettim ihtiyacım olan şey buymuş sonrasında yaram küçülmek üzereyken sizin videolarınızı izlemeye başladım ve yaramı onun kapattığını hissediyorum. Şu an kendime yetebildiğim bir huzur var içimde ve kimseden beklentim yok. Belki yaranın izi hep orada olacak ama o yara artık kapandı. Emek harcayıp çektiğiniz videolar için çok teşekkür ederim çünkü hayatıma dokundunuz.✨
Şuan sınava çalışmaya devam ediyorsunuz öyle değil mi hayatınız için olduğunuz yerden devam edebilmek için
Iyileştiğini nasıl anladın anlatır mısın? Aynı durumu yaşamış biri olarak soruyorum
2014 Ağustos'unda öldüren epilepsi nöbeti geçirip komaya girdiğimde biraz daha hastaneye yetişemeseymişim ölecekmişim. Ömrümde girdiğim beşinci komaydı. O günden sonra da hayatımda yeğenlerimi saymazsam üniversiteden mezun olmak dışında hiçbir şey olmadı. Komadan çıkıp eve geldikten sonra çok kötüydüm, intihar etmeyi bile düşündüm ve neden bilmiyorum, rüyamda 36 yaşımda öldüğümü gördüm ve intihar etmekten vazgeçtim. Bir hafta önce de komaya girdiğimi rüyamda gördüğüm için o rüya beni epey etkilemişti. Yıllardır ne zaman çok bunalsam o gün niye ölmedim diye kahreder dururum. İnsanlar bana sürekli halime şükretmemi söylüyor ama epilepsi hastasıyım diye işsiz kalmak ve insanların acır gibi davranıp insanı dışlaması çok sinir bozucu bir şey.
Annemi, kalça kırığı ardından yaklaşık 10 ay süren yürüyememe halinden sonra kaybettik. Başka yakınlarım, eşim de var ama, annem benim hep en yakınımdır. Meleğimdir. Vefatından sonra, hem cenazesinde, hem taziye ziyaretlerinde böyle bir acı yaşamadım; onun son 10 ayında yaşadıklarına duyduğum üzüntünün devamı gibiydi ilk aylar. Cenazesinin yıkanmasına katıldım, giysilerinin bir kısmını elden geçirip bağışladım... Doğaldı sanki hepsi.
Şimdi, vefatından 6 ay geçtikten sonra, bir giysisini görmek, bir sözünü hatırlamak, ona dair her şey, dayanmakta çok zorlandığım acılara neden oluyor. Benim neyi kaybetmiş olduğumu fark etmeye sanki yeni başladım. Çevremdekileri biraz şaşırtıyor bu halim, ama duygularımı
bastırmak istemiyorum; ağlıyorum, onu anmak için kendime zaman tanımaya çalışıyorum.
Sizin konu ile ilgili anlattıklarınızı duymak, bunu bir tek benim böyle yaşamadığımı öğrenmek iyi geldi. Çok sağ olun, iyi ki varsınız.
Dertler biriktiğinde genelde Beyhan hocam video atar.. nasıl oluyor bilmiyorum ama
Eşimi kaybettikten sonra memleketime yerleştim ve bir sene sonra hüngür hüngür ağlamaya ve yas tutmaya başladım . Ancak psikolog yardımı ile tek tek travmalarımı ve geçmişimde yaşadıklarımla yüzleşmeye başladım . Bu kırık kurabiye sendromunu ne olduğunu çok iyi biliyorum. Halen şu an en ufak ters giden birsey mesela kırık bir bardak veya bozulan bir elektronik eşya beni müthiş üzüyor ve panikletiyor sanki çok kötü birsey olmuş gibi ümitsizliğe sevk ediyor
Evet ben de sizler gibi aslında bunu yaşadım. Şöyle ki 11. Sınıfa gidiyordum o zamanlar aile içi bir çok kargaşa ve benim adıma süren bir ağır ceza mahkemesi vardı ve bir yandan çalkantılı arkadaş ilişkilerim, sınıfımın düzeninin olmaması ve neredeyse disiplinlik olmamız ve bir yandan yksye çalışma çabaları. O sıralar hayatımda ilk defa tırnağimi uzatiyordum. Sınıftan bir erkek arkadaşım saka adı altında bana temas edip tirnagimi kırınca ağlamaya başladım. Çünkü uzun zamandır o kadar ağır şeyler yaşadım ve içimde o kadar biriktirdim ki en sonunda bu olaya patladım. Rehber hocasına şikayet ettim sinirimden, aslında arka planda bambaşka şeyler yatıyordu. Sınıftakiler bu olayla hep dalga geçiyorlardı. 2 sene oldu bu olay üzerinden geçeli. Kimse sizin arka planda neler ile mücadele ettiğinizi görmüyor, bu nedenle kendinizi kanıtlama çabasına girmeye calismayin ya da yetersiz hissetmeyin. Bazen olaylar o kadar üst üste gelir ki artık zihniniz bile bunları algılayamaz ve kendi koruma sistemini ortaya çıkarır ama en önemlisi fark etmek. Fark ettikten sonra ise bunları zamanın akışı ve destek ile sağlıklı bir şekilde ilerletmek. 18 yasimdayim terapi almaya başladım, 3 ay oldu her şey yine inişli çıkışlı ama inanıyorum ki hayattaki zorluklarin başka bir bakış açısı ile hasarı daha aza indirgelenebilir. Sağlıcakla kalın.
Dert biriktiremiyoruz,dert anlatamıyoruz (anlatmıyoruz) , kimselere güvenemiyoruz(en sevdiğimiz kişilere bile...) ,biz bu derdimizi nerelere sığdıralım hocam,kaç beyaz sayfa kirletelim ?
Kaç zamandır yaşadığım durum bu bahsettiğiniz, ben bunu sessizleştiriliyoruz diye yorumluyorum.
Sen yıllarca elinden geldiğince herkese kol kanat gerersin fakat senin küçük bir nazlanman derdini yaşamı anlatmaya çalışman anlatmadan bile herşeyi abartan olursun eşim vefat etti bir yıl oldu tam ihtiyacım varken kimse kalmadı etrafım da
Babam hiçbir hastalığı yokken aniden vefat etti, o anda zannettiğim kadar üzüntü yaşamadım, sanki başkasının babası ölmüş ben de bundan olumsuz etkilenmişim gibi bir şeydi... Annemi sakinleştirmeye çalışıyordum falan... Tabi tansiyon falan çıkıyordu ama kalbimde soğukluk vardı. Babam o kadar kıymetliydi ki benim için, onun ölüm tarihî benimkiyle aynı olsun isterdim hep. Ben de şaşırıyordum buna. Iki gün sonra mutfakta gelene gidene kahvalti hazırlayım dedim, hazırlarken yumurta gördüm. Ölmeden önce o yumurtayı babam almıştı. Bana verirken de "Torunumu görmek için mi bahane arıyorum yoksa sana bir şeyler getirmeyi mi seviyorum bilmem" demişti. O an aklıma geldi ve ben adam akilli ağlamaya başladım. Acım sıcak bir hâle geldi o anda... Demek ki o an hazır olabilmişim yas tutmak için, ya da onu kaybettiğimi idrak etmek için...
Mesela yere düşünce dizimiz yere değdiği zaman hıçkırarak ağladığımız çocukluğumuz gibi, diz ağrısı öyle büyük bir acı değil halbuki, bunun arkasında bir çok sebep olduğunu ve çok iyi gizlediğimi sanardim. Ve hiç olmadık sahnelerde etkilenip duygulanan, çok ağlayan ve bize asla anlatmayan babam gibi. Psikoloji zihnimde ve ruhumda olan her şeye karşılık veriyor. Aradikca rahatlıyorum. Teşekkür ederiz. Herkese mutlu günler diliyorum 😊
Kendime çok yakın buldum
@@ElaHarput :)
Ya da bisikletten düşünce, bir de kendi düşen ağlamayislarimiz da var, onun nasıl bir karşılığı var kim bilir
Ben de Hatay'daki depremi yaşadım. Hiç ağlamadım. Ordan oraya suruklendik. Konya 'nin bir ilçesine taşındık. Eşim narsist bir insandı. İki kez bosanma kararı almıştım
ama geri dönmüştüm. En küçük çocuğum üniversite sınavına girdikten sonra çocuklarıma ve bana yaşattıklarına daha fazla dayanamadım ve kurban bayramında memlekete gidince boşanmak istediğimi söyledim. Eylül ayında anlaşmalı bosandik. Ondan bazı haklarımı alamadım. Bana zorluk çıkarmasın diye kendi yeğeninin yazdığı dilekçeyi imzaladım. Arkadaşlarım boşandığım için beni çok desteklemediler. Ben onlara, aileme , çocuklarıma herkese mutlu bir tablo çizdim. İşin kötüsü Ben kendimi de öyle sanıyordum. Bende de öyle bir şey mi oldu acaba. Dikiş kursuna yazıldım, ilk günlerde kendi dışlanmış ve beceriksiz hissettim. Grip oldum ve üç haftadır ayağa kalkamıyorum. Çok hastayım. Bir yaş döneminin olacağını da yeni öğrendim. Ayrıldığım içi pişman değilim ama duygusal sıkıntılar yaşıyorum ama kimseye belli etmeden.Bir de ben hep ayağına sıkan biriyim . Kendime verdiğim zararın sonra farkına varıyorum. Bununla nasıl başedecegimi , bunu nasıl çözeceğimi bilmiyorum.
Bu sizin hayatınız aldığınız her karar da sizin kararınız. değer görmediğiniz yerde kalmak yerine kendinizi iyi hissedeceğiniz bir yerde olmak ya da o yeri inşaa etmek de yürek ister. sizinle gurur duyuyorum. bu sözü siz de kendinize sık sık söylerseniz her şey daha iyi olacaktır. belki bir gelecek planlaması yapmak ve neler yapmak istediğinizi hatırlamak iyi gelebilir. kendinize iyi bakın🌺
kendinize değer vermeyi öğrenin. narsist bir bireyden kurtulmak o kadar rahatlatmıştır ki sizi. acınız veya üzüntünüz varsa yaşayın ama gerisi için üzülmeyin her şey güzel olur umarım 💙
@@avsingumus8289 teşekkür ederim.
@@senanurkirazz1 teşekkür ederim.
UA-cam da bir video vardı Afganistan tan li 4 yaşlarında bir çocuk annesini dün kaybetmiş ve arkadaşlarıyla oturuyo dışarda o sırada yardım dağıtan biri o çocuğa yemek paketi uzatiyo o dudağını büküyor gözlerinden yaşlar geliyor ve almiyo iki adım uzağa gidiyo ve onun arkadaşı adamdan alıp çocuğa uzatiyo o da aliyo o şekilde bunu görünce o çocuğun dudağını büküşü ve gözlerinden akan damlalar işte orda çok ağladım
Yayını izlerken bile sessiz sessiz ağladım.Destan yazdım satırlar dolusu sildim.Farkındayım ama elimde değil işte çaresi yok kırgınlıklarımın...😭😭😭
🫂❤️
Aynen
Yaşandı bununda en kralı yaşandı hiç tv izlemeyen ben bi gün tv kumandası bozuldu diye bi anda ağlama krizine girmiştim hem ağlayıp hemde kendime sen tv bile izmiyorsun ki deyip hüngür hüngür ağlamıştım tabi sebebi asla kumanda degildi uzun süredir birikmişlikler insan katılaşıyor içine attikça ağlayamıyor bile sonra bi anda birsey oluyor ve ağlıyorsun o yuzden ağlamak da bir nimet cok şükür edilecek birşey
Iyiki varsınız hocam❤ Allah dert verməsin
Sesiniz çok huzur verici hocam. 🙏
Bu video tam vaktinde geldi.Bir çok kere yaşadım bu durumu.Umarim iyi olacağım.Umarim iyi olacagiz.Beni üzen her şeyi unutmam lazım.Cok teşekkür ederim Beyhan Abi❤️
Hasbinallah ve nimel vekil İnna lillahi ve inna ileyhi raciun korkmayın Üzülmeyin inanıyorsanız Galip gelecek sizlersiniz kendi içinizdeki kendinize karşı dahi
Üniversite öğrencisiyim ve bir öğretmen adayıyım. Üniversite yıllarımda bazı şeylerin farkına vardım diyebilirim. Halının altına süpürmek işte tam olarak da bunu yapmışım. Sorunlarımı görmezden gelmişim ama en çok bu zarar vermiş bana. Şimdi her duygu insana ait bir duygu bunu bilerek hareket ediyorum, iyisiyle de kötüsüyle de duygularımı kucaklıyorum. Böyle olunca kendimi daha yeterli hissediyorum. Kendimle mücadelemiz var aslında herkesin de öyle. Bir gün içinde bitirmek istediği ve huzura ermek istediği mücadele.
Bende deprem yaşayan bir depremzedeyim kırk iki yıllık evliyim şimdiye kadar hiç patlama yaşamadım bu bir yıl içinde üç defa oldu bağıra bağıra ağlamak istedim gelinimi depremde kaybettim oğlum ve torunum enkazdan çıkarıldı ilk üç gün yemek yemek aklımıza gelmedi aşırı unutkanlık yaşadım iki üç aydır toparlamaya çalışıyorum anılarımın çoğu silindi hatırlamıyorum ne yapmalıyım
“sana ait ufacık bi toka alay etti benimle o gün”
Anlattığınız şeyler bana da Issız adam’ın son sahnesini hatırlattı…
Bende depremzedeyim. Aylar sonra İstanbul'a yerleştim. Bir arkadaşım sana Antakya simidi buldum dedi sonrasında ben Saatlerce ağladım..
merhaba videolarınızı takip ediyorum ve bana çok iyi geliyor teşekkür ederim. Böyle özel konulara da değinmeniz çok güzel, teşekkürler.
Hocam çok sağolun teşekkür ediyorum emeğinize yüreğinize sağlık
Adam psikolog olmak için yaratılmış, iyi ki siz hocam❤
aynısını çok kez yaşamıştım doğrusu. Yaşadığım şeyleri en iyi arkadaşıma bile anlatamıyorum ve sınav notu gibi küçük bir şeye ağlıyorum. Sınıf arkadaşlarım buna ağlamamı saçma buluyorlar, bende öyle. Ama bu videoyu izleyince anladım neden böyle olduğumu. Teşekkür ederim Beyhan hocam
Tam olarak yaşiyorum bu anlattıklarınızı hocam👏🏻👏🏻👏🏻
Kırık kurabiye olduğumu öğrendim
Çok doğru söyleyorsuz, evet bende bir ara öyle olmuşdum.Hiç olmaz şeylere üzülür, ve ağlardım.Sayenizde iyim teşekkür ederim size👏👏👏
O kadar sık yaşıyorum ki bu durumu Beyhan bey.
Yasımı sorumluluklarımdan dolayı tutamıyorum ve o sorumluluklar da yaş olmasını ve büyümesini tetikliyor.. tahammülsüzlük olarak birden patlayarak vakitsiz ortaya çıkartıyor zihnim
Hocam şu anki durumumu o kadar güzel anlattınızki çok teşekkür ederim ama ne yazıkki hiç kimse sizi anlamıyor
kırık ponçik kurabiye olarak geldim. asıl o problemleri düzeltebilsem keşke hocam. çok fazla can sıkıcı şeyler yaşanıyor. çoğu zaman unutuyorum ama yıllar sonra tekrar karşıma çıkıyor. sürekli replay yaşanıyor her şey. kaç yaşna geldim ama hala küçücük şeyler de bile tabiri caizse hunharca ağlıyorum. Yeni yeni kendimin farkına varıyorum. Kontrolsüz davranışlarımın sebeplerini yeni fark ediyorum. insan kendi ayağına pranga vurur mu hiç? vurmaması lazım da ama ben onu yapıyorum. O kadar çok bu duruma alışmışım ki artı şeyleri yapmak benim için kolay olmuyor. yavaş yavaş kendimi düzeltmeye çalışıyorum ama.... Bazı durumları engelleyip kontrol edebilmem kısa da olsa beni müutlu ediyor ama ailemin bana olan davranışlarını asla aşamıyorum.. İyi ki varsınız.
Sayın hocam, bu videonuzu henüz izlemedim. Az önce başka bir videonuzu izlerken, sanki biraz hızlı, soluk soluğa konuştuğunuzu, bu durumun dinlerken yorduğunu hissettim. Belirtmek istedim. Selamlar. 🌸
Sevilmemek beni o kadar yordu ki artık. Sevineceğime dair inancım da kalmadı artık içimde. İçimde bir boşluk var bu boşluk bazen küçülüyor bazen büyüyor ama hiç gitmiyor hep orda. Bu aralar büyüdü yine nedenini bilmiyorum. İçim çok daralıyor biri çıksın içimdeki bu boşluğu doldursun istiyorum sevilmek istiyorum. Ama geri kendime diyorum ki kim seni neden sevsin hep kullanıldın seni kullanmalarına izin verdin. Çok üzülüyorum kendime ama ne yapacağımı bilmiyorum
"Ben 20 30 hatta 40 yıl boyunca kendi derdini kendinden saklayan insanlar gördüm."
Emeğinize sağlık çok teşekkür ediyorum kendi adıma ❤
Ahhh ah öyle isabetli bir video olmuşki nerden başlasam hangi birine yansam bilemedim,ülkemi değiştirmedim evliliğimimi bitirmedim depremde sevdiklerimimi kaybetmedim ,işimimi değiştirmedim birde hepsinin üstüne hayatımda ilk kez içimi açtığım beni benden iyi anlayan sözde seven kişiylede ayrı düştüm söyleyin ben hangisinin yasını tutayım😢😢
bu kadar büyük şeyler yaşamadım çok şükür ancak gün içinde ufacık olmadık şeylerde burnumun direği sızlıyor gözlerim doluyor uzaklara bakıyorum
Yaşadığım bir ilişkide karşı tarafın beni görmediğini, ısrarla anlamak istemediğini düşünüyordum. Çünkü bana hissettirdiği buydu. Bu ilişki kör topal bir süre devam etti. Yakın zamanda gittiğim bir sitenin güvenlik görevlisi oraya defalarca kez gitmiş olmama rağmen hangi daireye geldiğimi sorunca birden patlayıverdim. Ben buraya defalarca girip çıktım, siz beni nasıl fark etmiş olamazsınız, ben görünmez miyim, siz beni yok mu sayıyorsunuz, her geldiğimde aynısını yapıyorsunuz minvalinde tepkiler verdim. Ardından tek kaldığımda bu abartılı tepkinin sebebini düşündüm. Cevabı buldum. Kendi ilişkimde o kadar çok yok sayılmıştım ki en ufak bir görünmezlik belirtisinde aşırı tetiklenmiştim. Bunun üzerine çok şiddetli bir ağlama krizi yaşamıştım. Farkına vardıktan sonra kolay aşılabilen bir durum değil. Kendimize şefkat göstererek nedenlerini anlayabiliriz umarım.
Söylediğinizin hepsini yaşadım.Babamı kaybettim sustum öfkemi başka yerden çıkardım,üzerine iş değişikliği yaşadım,ayrılıklar yaşadım.Hepsinin sonunda çok basit bir olayda öfke nöbetleri geçirdim.Sizin videolarınızla hayatıma kattığım çok şey var inşallah bu videoda katkı sağlayacak.Çok teşekkür ederiz Beyhan bey,bizlerin en karanlık noktalarını aydınlatıyorsunuz.
Hayatim boyunca cok aci yasadim lakin.bütün kalbimle sevdigim insan tarafindan hic bir aciklama bile yapilmadan terk edilmek,beni tarifi imkansiz bir aciyla bas etmeye mecbur birakti ,demek ki ben. de kirik kurabiye olmusum cünkü,hemen her seye aglar haldeyim artik😢
Iyıkı varsınız sızı sevıyoruz❤
Çok teşekkür ederiz.
“İkame çocuk” hakkında da bilgi verirseniz sevinirim.
Çok güzel geçen bir cumartesi günüydü hava çok güzeldi gezmek dolaşmak etkinlik yapmak harikaydı uzun zamandır gezmemiştim ve monoton giden hayatım için çok güzel bir deneyimdi. Kendimi aşırı keyifli hissediyordum, ta ki bir AVM nin yemek katında birden ağlama hissi ve dolan gözlerimle ne olduğunu anlamayana kadar, ve ta ki bu videoyu bulana kadar (videoyu izlerken de ortalarda ağlamaya başladım) sanırım dünkü yaşadığım olaya çok benzemesi ile bir ağlama hissi yaşadım. Ama ne olursa olsun sonrasında bir iyi hissediyor insan şimdi ağlama zamanı şimdi toparlanma zamanı gibi zamanları dilimlere bölüyormuşuz. İyi ki varsınız teşekkür ederiz.
Hocam siz tam bir doktorsunuz sifalaniyorum 👍
her anı hak ettiği şekilde yaşamalıyız. üzüntü, sevinç, korku her ne ise onu....
Konuyla alakasız olucak belki ama sizi seven ve yakından takib eden hatta psikolojiyle ilgilenen seven kendini değiştirmeye çalışan biri olarak sizin gibi konulardan bize faydalı olacak şeyler paylaşan insanlar hep iş hayatındaki insanlardan örnekler veriyorlar ben ev hanımıyım çocuklarım da var biraz biz ev hanımlarını da içe katarak örnekler verseniz yada onlarla ilgili de videolar çekseniz çok mutlu olurum.Çünkü biz evdeyiz ama kendimizi geliştirmek için çabalayan insanlarız.
Yaklaşık 12 senedir okb&unipolar depresyon&ruminasyon tedavisi görüyorum. Yeni yeni anti psikotik tedavisini bırakmayı uygun gördü psikiyatristler. İş yerinde bazen ağlama krizine giriyorum, bazen de sinir krizi geçiriyorum ufak tefek. Alanım olmayan bir işte çalışıyorum. Bu sendromun olduğunu videonuz sayesinde anlamış oldum. Emeğiniz için teşekkür ederim Beyhan hocam.
İsmini değiştir...adında gül var...seni kötü etkiler
30 a merdiven dayadık, o zor biraz 😄
@@ayshee96 olabilir
KORKUYLA BİRBİRİMİZE SOKULUYORDUK.ÇOKLARIMIX DEPRESYONA GIRDİ ÇOKLARIMIZ PANİK ATAK GELİŞTİRDİ.AMAKESİNTİSİZ HEPİMİZ ŞOKA GİRMİŞTIK.BEN DAHA YENİ YENİ AYILIYORUM
AGLIYAMIYORUM ÖYLE BİR DUYGUM YOK. HÂLÂ AŞIRI UNUTKAN VE DUYGUSUZUM.ZOMBİ GİBİYİM. AMA ÇOK YORGUNUM.ALLAHA ŞÜKÜR MUHAKEMEMYAVAŞ YAVAS YERINE GELDİ.DUYGULARIM YOK. İDARE EDİYORUM. K.MARAŞTAN SELAMLAR SEVGİLER 🌺🌺🌺
Hocam resmen beni anlattınız 😢
insanlarla cok ciddi kavgalarım olmustur ama asla o an agladıgımı veya duygusal davrandıgımı hatırlamıyorum ama ondan sonrasında bir sofrada otururken yedigim biseyin acı olması yüzünden hic tepki vermeyecegim sekilde asırı tepki verip ağladığım aklıma geldi
Uzun süredir iş arıyorum, en son işimden 2022 de; patronumun daha az ücretle çalışmam için teklif vermesinden dolayı ayrılmıştım. İnsan kendini işe yarmaz, sürekli tüketen bir varlık olarak hissediyor..Emekli maaşlarıda malum. Bir gün kızımla kendi işyerinde ki bir arkadaşının yeni açtığı şube hakkında konuşurken, tanıdığı birine (işe ihtiyacı olmayan, maddi sıkıntı çekmeyen) yarı zamanlı iş teklif ettiğini anlattı. Deli gibi ağlamaya başladım ve öfke nöbetine girdim. Saatlerce ağladım. Kızım ise bana ne olduğunu anlamadan, öylece bakıp kalmıştı. Onuda çok üzmüştüm. Kırık kurabiye hafif bir betimleme olmuş açıkcası.
Sağ olun var olun
Abi teşekkür ederiz . Bir sonrakine "okul hayatımızdaki zorbalıklar" diyerek başlık atarsanız sevinirim teşekkürler
kardeşimi kaybettiğimde aynısını yaşadım insan psikolojisi ne kadar komplike
Hocam boşanma süreci hakkında video istiyorum bu süreçte nasıl kararlar alınmalı neler düşünmeli. Bu karara verirken düşünülecekler Nelerdir ?
Bende de var maalesef duygular zamanında yaşanmalı
Teşekkürler hocam..
Hocam gene süper
Sakal yakışmış hocam👍🔥
Özetle: Yas tutup ara vermek gerekiyor 😢
Yeni duydum teşekkürler 🎉
Bir de breadcrumbing vardı artık netiketlerle anlaşabildiğimiz için sizin gibi anlatıcılara ihtiyacımız var 🤍 3:37 bahar tetikliyor artık mesela bir örnek sadece ya da başka bir dizi başka bir film PTSD miydi hocam o da? ❤
Hocam , acılar ne kadar büyük olursa olsun içimize ne kadar atar ve ne kadar biriktirirsek o kadar taşıyor haklısınız. Yasımızı yaşamamız şart ama bunu da herkes farklı zamanda farklı şekilde yaşıyor. En son psikoloğa gittiğimde anlattıklarımdan dolayı, senin anksiyeten artmış demişti psikoloğum ve ben bu cümleden hemen bir hafta icinde anksiyete sorunu yaşadım ve bu zamana kadar bende anksiyete olabileceği aklıma gelmezdi. Sonrasında bu süreçte yoga ve nefes egzersizleri yaptım ve baktım ki bana bu süreçte en iyi gelen şeyi yine ben keşfetmişim.
Kişi kendini en iyi bilendir..sizi tebrik ederim.kendinizi bilerek mantığınızı kullanıp kendinizce iyi olduğunu bildiğiniz doğrultuda ilerlemişsiniz ve bu benliğinizi asla kaybetmeyin..kişinin en büyük dostu yine kendisidir.
@@fatihcetin9743Çok teşekkürler 🙏 Ayrıca kesinlikle haklısınız. Herkes bir gün çekip gitse bile kişi, kendisi ile başbaşa kalıyor.
@@suna52 rica ederim, asıl ben teşekkür ederim bu nazik geri dönüşünüz için 🙏🙂.insan zaman zaman yalnız başına kalmalı ki kendini tanıma ve analiz etme fırsatıdır.hastalık, sıkıntı ve problemlerimiz her ne ise düşmanımızı tanımalıyız ki gardımızı ona göre alalım.dediğiniz gibi günün birinde belki herkes çekip gidecek.gerek ayrılıklar gerek ölümler şeklinde yalnız başımıza kalma olasılığımız çok yüksek o yüzden önce kendimizi sevmeli ve değer vermeliyiz ki başkalarına da faydamız dokunsun.ileri de yalnız kalma olasılığımızı da daha diri ve güçlü bir şekilde göğüs gererek her türlü zorluğa karşı durabiliriz.🙂
Anneme biraktigim kizimin akşam huysuzluk yaptiğinda annemin dedigi "akşama kadar çok usluydu"...
Ben ne depremler yaşadım hep yalnızdım içime gömdüm anlayanımda yoktu dinleyenimde ve bunları da eşim çocuklarımın babası yaşattı şimdi yaptıklarını söylüyorum ve duygusuz önemsiz bir sözle ne var ne olduki dedi..anladım ki beni enkaz altında bırakan insana neden duymadın sesimi demişim
Hocam kimseye birşey anlatamıyorsun ki sen herkesi dinlersin herşeye koşarsın sana sıra gelince herkes el ayak çeker yabancı gibi olursun
Emeğinize sağlık
Bu ben...yüzleşince çok kötü olacagini biliyor ve korkuyorsak kendimizi nasil cesaretlendirecegiz hocam😢
Çok tanıdık geldi 😢
arkadaşımdan ayrıldığımda hiç üzülmedim ağlamadım ama sonra kardeşim saç spreyimi sıktı diye çok ağlamıştım
Tam da şuanda kahvaltı yaparken girdiğim bir ağlama krizi sonrası yazıyorum buraya. Birkaç ay önce hamileliğim 20. haftasında aniden sonlandırılmak zorunda kaldı sancılarım akşam 1de şiddetlendi ertesi gün saat 1 de her şey bitmişti hastaneye gitmiştik doğum başlamıştı sonrasında kürtaj operasyonu geçirmiş narkozu atmış hatta keyifle yumurtamı soyarken hatırlıyorum kendimi eve geldiğimizde her şeyin bittiğini kabullenemedim ama farkında değildim sonra acilen bir şeylere sarma ihtiyacı hissettim iş başvuruları yaptım kısa bir zaman sonra işe girdim bir kurs merkezine onlarca çocuk vardı onların koşulsuz kucaklaması ruhuma çok iyi geldi ta ki bir gün sınıfı idare edemediğimde özel bir öğrencimin bana ağlar vaziyette bakışlarını gördüm o ders sonunda gittim ve istifa ettim sonrasında bir boşluğa düştüm ve şimdi tekrar hamileyim ve günlerim ağlamakla geçiyor sonlanan gebeliğim yeniden olan gebeliğim umutla umutsuzluk arası gelgitlerim.. Bahsettiğiniz durumu yaşıyorum zamanımda yaşayamadığım yas yayıldı hayatıma toparlanmakta zorluk çekiyorum üzerine de hormonlar eklenince ortalık bayağı karıştı.. Herkesin yükü kendine ağırdır ve o kurabiye cidden çok önemli.. Tüm samimiyetimle herkes için sabır ve dayanma gücü diliyorum her ne derdi varsa. Dua eder dua beklerim, hoşça kalın 🦋
Bu yas duygusu insanı şizoid bir hale getiriyor hocam, yıllar sürmesi epey sıkıntı oluyor
Yasını tut.Yoksa iyileşemezsin✨
Çok teşekkür ederim
Teşekkürler 🙏❤️
Adamın sesinde anlayış var
Icime atiyorum ve en ufak seye agliyorum
Bardağı taşıran damla
Çok lezzetli bir isim 😂❤
O yüzleşmeyi nasıl yapıcaz hocam ? Yani anlatmak istediğiniz nedir neyi nasıl yapalım
İçimde bir yerlerde birseyleri supuremedigimi düşündüğümden olsa gerek elektrikli süpürgeyi almaya giderken ağlamıştım...
Ahhh bu günlerde öyleyim ya ufacık bir şeye ağlıyorum
tam olarak ismini koyamazsam da yıllardır yaşadığım bir olay. İçine at at at o içinde dikene dönüşüp seni yaralasa da bir şey yapamama, kimseye anlatmama ki anlatsan bildiklerini dinliyorsun. Ve olmadık bir anda durduramadığın gözyaşları. Bu süreçte en zoru ağlayamamak aslında. Kocaman dünyaya sığamıyorsun çünkü.
Lise öğrencisiyim şuan sınav zamanındayım sürekli ağlamam başımda başjs şeylerin dönmesi en iyi dersten bile kötü olmamı sağlıyor sadece okul değil hayat aile şuan kendimi yorgun ve sadece kendjmi dinlemek istiyorum ama baskının içerisinde gibi hissediyorum
Hocam bu sendroma verilecek başka isim bulamamışlar mı?
Hocam insan nasıl yüzleşir ki kaygılarıyla üzüntüleriyle ? Keşke onu da anlatsanız❤❤
Hocam iyi ki varsınız sakalları kesmeyin 😂
Benzer bir durum yasadim hocam.Bende anlamdiramadim ne oldugunu 😢
Bu aralar bir agliyom bir gülüyom❤
Dükkan açtım kapattım bir sürü zarar eski rutubetli eve geri dönmek zorunda kaldık Annecimle beraber 😢4 yıl sıkıntı çektikten sonra tekrar kendimi toparladım güzel bir eve taşındım Annemle tam rahat edicez derken 2 sene sonra Annem vefat etti şimdi kendimden nefret ediyorum 😢😢😢😢 ölmek istiyorum hayat bitti benim için artık
Keske sizin gibi arkadasim olsa, neyseki youtube var 🤝
Teşekkürler 🤍