Zelf vind ik het moeilijk iets om mensen de titel hoogbegaafd te geven, want ik heb het gevoel dat ik totaal niet uitdagend wordt geprikkeld door de actuele onderwijsmethode. Heb zelf taal vakken wat mijn valkuil is, maar alle andere vakken heb ik nooit moeite voor hoeven te doen om die kennis op te nemen. Vind het jammer dat we kennis niet op een brede manier aanbieden aan studenten die er voor openstaan om hun grenzen te verleggen. Als dat eindelijk een keertje word toegepast dan maken wij misschien als maatschappij sprongen in onze cognitieve ontwikkeling en verbeteren we onze algemene denkvermogen en talenten in het algemeen. Weet niet of dit verder alleen iets is wat op mij aanslaat door mijn ocd, maar vind het belangrijk om mijn intrusive gedachtes te delen en te horen hoe iedereen dit ervaart hoogbegaafd of niet.
Helaas pindakaas. Er is maar een heel klein percentage (hoog)begaafde. Ik liep op de basisschool helemaal vast. Snapte er geen reet van. Nu 20 jaar later ben ik erachter gekomen dat “het wiel uitvinden” makkelijker gaat dan uit het hoofd leren hoe het wiel is uitgevonden.
Ik vindt het zo jammer om zo weinig te vinden over hoogbegaafde volwassenen. Dat ben ik namelijk zelf, plus dat ik hiernaast ook een hoogsensitief persoon ben. Die kant van mij ken ik al goed, maar dat HB-kantje van mij!!?? Minder dus!!
Ik heb een soort IQ test gedaan toen ik 12 werd (einde basisschool) in 1974 omdat de school me naar de HAVO/VWO wilde sturen en mijn ouders dat niet geloofden. Hij duurde een hele dag bij een instituut aan de Oude gracht in Haarlem. Vier dingen die ik me nog herinner. 1. Ik vond het leuk. 2. Mam heeft de uitslag meegenomen in haar graf. Ze heeft alleen gezegd dat ze dat deed omdat ik anders "naast mijn schoenen zou gaan lopen". 3. Na veel aandringen, heeft ze ooit gezegd dat mijn uitslag de één na hoogste was die het instituut ooit had gemeten in haar 60 jarig bestaan. 4. Ze heeft nooit de rekening van de test gehad "vanwege die uitslag" (en die was heel duur). Ik zal dus ook wel gedeeltelijk hoogbegaafd zijn. Gedeeltelijk, want alles met wiskunde is een compleet raadsel. Rond mijn 50e heb ik de diagnose "Asperger syndroom" gekregen. Dat heet nu Autisme. Uiteindelijk zijn het allemaal labels. Ik heb er niet zoveel mee. Het is de kunst van iedereen om het leven te leven en daarbinnen een lekker leven te creëren. Sommigen kunnen dat, anderen niet. Het zij zo.
Apart is dat hé, ik heb op m'n 15e ook zo'n test laten doen en de psychiater wou m'n uitkomst niet laten zien, alleen dat die hoog genoeg was voor het HBO. Dan ben ik misschien ook wel superslim ;-) Ben trouwens ook begonnen met havo/vwo. Mijn extra symptomen zijn; ADD, HSP, Bipolaire Stoornis. Die dus allemaal misdiagnoses/gedeeltelijk raken aan wie ik ben. Als je als HB'er niet in de juiste omgeving zit kan je dus verkeerd ontwikkelen, dan krijg je zulke labels. Maar succes met je leven, komt vast goed!
Ik heb zo'n soort beslissing zelf genomen: na de uitslag bij Mensa in Utrecht, heb ik die weggegooid, omdat ik het gevoel had dat hbh gezien wordt als dat iemand heel bijzonder is, meer kan dan anderen, en dat wilde ik niet. Maar ik merk nu (ik ben nu 45) dat ik toch echt assistentie zoek om met mezelf te leren omgaan. M'n leven loopt langzamerhand vast, ondanks dat er best wel wat erg goede aspecten in zitten. Ik moet er wat mee doen. Daarom vind ik het heel erg Ronald, om te horen dat je moeder het niet heeft willen delen met je toen, en je daarom wsl niet veel begeleiding gehad hebt. Ik heb heel sterk het gevoel dat ik tot veel meer in staat ben dan de chaos van mijn afgelopen 45 jaar, en ik wil daarmee aan de slag.
@@BirdFlier Dank, ik haat labels. Misschien was het wel goed dat me moeder me de uitslag van de IQ test niet wilde vertellen. Ik heb overigens tot mijn vijftigste een prima leven gehad. Daarna liet me lichaam me in de steek, helaas (en mijn vrouw ook). Wel een fantastische zoon (zonder labels) die gek genoeg exact hetzelfde studeert als ik gedaan heb (nooit met hem over gehad).
@@ByteDelight Autisme of Asperger was toen nog helemaal onbekend, dus ik heb niemand wat kwalijk te nemen. Sterker nog, mijn ouders hadden vele handen vol aan mij, en die hebben ze ALLEMAAL voor lief genomen. Streng maar rechtvaardig, zal ik maar zeggen. Ik heb een prima en productief leven gehad tot mijn vijftigste toen mijn vrouw me verliet en mijn lichaam (hernia) niet meer vooruit wil.
Ik zit nu al 2(+) jaar lang thuis, uit de test komt niks, school vond ik altijd al verrot. Op de middelbare al helemaal (CITO'S scoorde ik HAVO/VWO, ik werd naar kader/mavo gezet, doordat ik laag scoorde op woordenschat & begrijpend lezen). Maar de andere keer scoor ik 70 IQ-punten, andere keer weer 100, maar bij de JeugdGGZ is alles helemaal wrang, meer door het idee dat ze geen groter onderzoek hebben verricht, d.m.v. hoogbegaafdheidsonderzoek. Voor mijn gevoel hadden ze er daar ook helemaal geen zin in. Dus ze gaven me, op mijn 17e, de diagnose autisme maar, zal wel makkelijker zijn. Ze konden, vanaf de basisschool al zeggen van: "Lees even meer boeken, je woordenschat wordt dan vergroot!" Of iets in die richting, zodat ik daarmee begon. En mede door dit, scoorde ik ook lager op de IQ-test, wat zooo frustrerend is, aangezien ik wil weten wat ik heb, zodat ik dat weer kan aangeven bij een school waar ik dan bij zit, enzovoorts. Maar ja, ik ben ook altijd gepest geweest, durf nu uiteindelijk niks meer te vragen d.m.v. faalangst en zo, maar goed, de autisme test duurde ook maar 2 minuten in totaal (oprecht, alleen een paar vragen gekregen). Dit was een beetje mijn verhaal. Ben trouwens ook zwaar depressief geweest & gameverslaafd voor afleiding van school (het was saai, demotiverend, en niet moeilijk gewoon).
![Lp. Сердце Вселенной #60 РОЖДЕНИЕ ЛОЛОЛОШКИ [Финал] • Майнкрафт](http://i.ytimg.com/vi/YoR0pAV9FVQ/mqdefault.jpg)
Zelf vind ik het moeilijk iets om mensen de titel hoogbegaafd te geven, want ik heb het gevoel dat ik totaal niet uitdagend wordt geprikkeld door de actuele onderwijsmethode. Heb zelf taal vakken wat mijn valkuil is, maar alle andere vakken heb ik nooit moeite voor hoeven te doen om die kennis op te nemen. Vind het jammer dat we kennis niet op een brede manier aanbieden aan studenten die er voor openstaan om hun grenzen te verleggen. Als dat eindelijk een keertje word toegepast dan maken wij misschien als maatschappij sprongen in onze cognitieve ontwikkeling en verbeteren we onze algemene denkvermogen en talenten in het algemeen. Weet niet of dit verder alleen iets is wat op mij aanslaat door mijn ocd, maar vind het belangrijk om mijn intrusive gedachtes te delen en te horen hoe iedereen dit ervaart hoogbegaafd of niet.
Helaas pindakaas. Er is maar een heel klein percentage (hoog)begaafde. Ik liep op de basisschool helemaal vast. Snapte er geen reet van. Nu 20 jaar later ben ik erachter gekomen dat “het wiel uitvinden” makkelijker gaat dan uit het hoofd leren hoe het wiel is uitgevonden.
Ik vindt het zo jammer om zo weinig te vinden over hoogbegaafde volwassenen. Dat ben ik namelijk zelf, plus dat ik hiernaast ook een hoogsensitief persoon ben. Die kant van mij ken ik al goed, maar dat HB-kantje van mij!!?? Minder dus!!
Ik heb een soort IQ test gedaan toen ik 12 werd (einde basisschool) in 1974 omdat de school me naar de HAVO/VWO wilde sturen en mijn ouders dat niet geloofden. Hij duurde een hele dag bij een instituut aan de Oude gracht in Haarlem. Vier dingen die ik me nog herinner. 1. Ik vond het leuk. 2. Mam heeft de uitslag meegenomen in haar graf. Ze heeft alleen gezegd dat ze dat deed omdat ik anders "naast mijn schoenen zou gaan lopen". 3. Na veel aandringen, heeft ze ooit gezegd dat mijn uitslag de één na hoogste was die het instituut ooit had gemeten in haar 60 jarig bestaan. 4. Ze heeft nooit de rekening van de test gehad "vanwege die uitslag" (en die was heel duur). Ik zal dus ook wel gedeeltelijk hoogbegaafd zijn. Gedeeltelijk, want alles met wiskunde is een compleet raadsel. Rond mijn 50e heb ik de diagnose "Asperger syndroom" gekregen. Dat heet nu Autisme. Uiteindelijk zijn het allemaal labels. Ik heb er niet zoveel mee. Het is de kunst van iedereen om het leven te leven en daarbinnen een lekker leven te creëren. Sommigen kunnen dat, anderen niet. Het zij zo.
Apart is dat hé, ik heb op m'n 15e ook zo'n test laten doen en de psychiater wou m'n uitkomst niet laten zien, alleen dat die hoog genoeg was voor het HBO. Dan ben ik misschien ook wel superslim ;-) Ben trouwens ook begonnen met havo/vwo. Mijn extra symptomen zijn; ADD, HSP, Bipolaire Stoornis. Die dus allemaal misdiagnoses/gedeeltelijk raken aan wie ik ben. Als je als HB'er niet in de juiste omgeving zit kan je dus verkeerd ontwikkelen, dan krijg je zulke labels. Maar succes met je leven, komt vast goed!
Ik heb zo'n soort beslissing zelf genomen: na de uitslag bij Mensa in Utrecht, heb ik die weggegooid, omdat ik het gevoel had dat hbh gezien wordt als dat iemand heel bijzonder is, meer kan dan anderen, en dat wilde ik niet.
Maar ik merk nu (ik ben nu 45) dat ik toch echt assistentie zoek om met mezelf te leren omgaan. M'n leven loopt langzamerhand vast, ondanks dat er best wel wat erg goede aspecten in zitten. Ik moet er wat mee doen.
Daarom vind ik het heel erg Ronald, om te horen dat je moeder het niet heeft willen delen met je toen, en je daarom wsl niet veel begeleiding gehad hebt.
Ik heb heel sterk het gevoel dat ik tot veel meer in staat ben dan de chaos van mijn afgelopen 45 jaar, en ik wil daarmee aan de slag.
@@BirdFlier Dank, ik haat labels. Misschien was het wel goed dat me moeder me de uitslag van de IQ test niet wilde vertellen. Ik heb overigens tot mijn vijftigste een prima leven gehad. Daarna liet me lichaam me in de steek, helaas (en mijn vrouw ook). Wel een fantastische zoon (zonder labels) die gek genoeg exact hetzelfde studeert als ik gedaan heb (nooit met hem over gehad).
@@ByteDelight Autisme of Asperger was toen nog helemaal onbekend, dus ik heb niemand wat kwalijk te nemen. Sterker nog, mijn ouders hadden vele handen vol aan mij, en die hebben ze ALLEMAAL voor lief genomen. Streng maar rechtvaardig, zal ik maar zeggen. Ik heb een prima en productief leven gehad tot mijn vijftigste toen mijn vrouw me verliet en mijn lichaam (hernia) niet meer vooruit wil.
Mooi gesproken
Labels zijn na 1980 samen met de beugel gekomen😉
Ik zit nu al 2(+) jaar lang thuis, uit de test komt niks, school vond ik altijd al verrot.
Op de middelbare al helemaal (CITO'S scoorde ik HAVO/VWO, ik werd naar kader/mavo gezet, doordat ik laag scoorde op woordenschat & begrijpend lezen).
Maar de andere keer scoor ik 70 IQ-punten, andere keer weer 100, maar bij de JeugdGGZ is alles helemaal wrang, meer door het idee dat ze geen groter onderzoek hebben verricht, d.m.v. hoogbegaafdheidsonderzoek. Voor mijn gevoel hadden ze er daar ook helemaal geen zin in.
Dus ze gaven me, op mijn 17e, de diagnose autisme maar, zal wel makkelijker zijn.
Ze konden, vanaf de basisschool al zeggen van:
"Lees even meer boeken, je woordenschat wordt dan vergroot!"
Of iets in die richting, zodat ik daarmee begon. En mede door dit, scoorde ik ook lager op de IQ-test, wat zooo frustrerend is, aangezien ik wil weten wat ik heb, zodat ik dat weer kan aangeven bij een school waar ik dan bij zit, enzovoorts.
Maar ja, ik ben ook altijd gepest geweest, durf nu uiteindelijk niks meer te vragen d.m.v. faalangst en zo, maar goed, de autisme test duurde ook maar 2 minuten in totaal (oprecht, alleen een paar vragen gekregen).
Dit was een beetje mijn verhaal. Ben trouwens ook zwaar depressief geweest & gameverslaafd voor afleiding van school (het was saai, demotiverend, en niet moeilijk gewoon).
Leuk