Gipo Farassino - La predica (1971 con testo)
Вставка
- Опубліковано 27 гру 2022
- Gipo Farassino, dal suo spettacolo dal vivo al teatro Erba di Torino del 1971, recita "La predica", regia di Massimo Scaglione.
----------
La predica
--
Beati audium et in Verbum d'illui.
Per Cristiandòrum siculi!
E tant soquì a l'é latin e vojàitri 'l latin lo capissi nen, e ben andoma puri avanti neh.
Parròcchiani della nostra paròcchia e paròcchie limitròfe e concircòncise..., concirconvicine. Pardòn!
Veuj discointeve n'aneddòto e dòpo av dispiegh ël përchè.
Vanta ch'i sapie che ant li Genesi, Nosgnor Iddìo a spasugiava ant ër cel con ël man an sacòcia e la sigala an boca, e contemplava il Creato.
E 'mbelelì voghiva ra reusa, ël tulipan, ra fròla, ël pruss...
"Oh cuintacc!" ch'a ja dicc ël Signor "a j'eu pròpi fàit tut ben secòndo la mia volontà".
Tut ant un moment Nosgnor Iddìo as n'anvisa ëd l'òm, e taca a ciamé:
"Adam!, Adam! Anté ch'it sei?"
E gnun, gnun, gnun rispondìva.
Nosgnor s'é 'nrabiasse e a l'ha tacà sbrajassé:
"Adam, slavaron dël boja, sauta sùbit feura!"
E 'ntlora as sent na vosin-a ch'a l'amniva dla lì zu 'n fond di dré dla feuja 'd fìch, e col a diva:
"Son quì Nosgnor, beli patanù!"
"E përchè it sauti nen a feura quand ch'it ciam? 'T sij cò ti come coj 't San Damian ch'a tiro la prìja e scondo la man?"
E Adam a la rispondije:
"Sautava nen a feura Nosgnor përchè a j'ava pàu e vërgògna"
E l'ava pàu e vërgògna. E so-quì përchè cola pòrca d'Eva a l'ava daje da mangé 'l Pom, spinta dal serpent.
Che pari Adam a staje ël rusion ant la gola e, mari Eva, a la fane n'indigestion tala che andacc a la maternità.
E vanta nen avej pàu e vërgògna di Dio, përchè Nosgnor Iddìo a sarìa nòs pari, ni verben!, soma tuti sòi matòcc, a l'é vèj o nen?
E peu magara Nosgnor a fa la facia dël fòl, ma l'é nen fol!
E s'ò s'anrabia chiel, e povri gent s'ò s'anrabia Nosgnor!
Ma ij lo sëvi, che me mi i ciap sa tomàtica, la sbërgnàch e ij fas seurti il grumeli, Nosgnor a ciapa un pecador lo sbërgnaca e ij fa seurti 'l buèli.
E come Nosgnor Iddìo a sarìa nòs pari, e la Madòna, ch'a sarìa soa nòra për via ch'a sarìa la mari 'd Gesù Crist, e so-quì a l'é na parentela baravantan-a e a l'é inutil ch'av lo dis-quì!
E la Madòna sarìa nòstra mari.
Ed eccomi al dunque e al përchè del mio aneddòto.
Dumìnica ch'j ven sarìa la festa dra nòstra borgià, ëd essend la Madòna la Patròna dra nòstra borgià, 'd conseguenza dumìnica ch'j ven a l'é la festa dra Madòna. A l'é vèj o nen?
Ma! ma. Për rispité, fistigé degnament la Madòna, basta nen d'andé fé la portission an tute ël piòle dël pais e anciochésse me d'aso!
Bisogna presenziare le funzioni!
E per funzioni... Baiché ben nèh? Antant, la Mëssa cantaja, con la predica, benedission, ij Vespri e via dicendo, e via dicendo...
A propòsit ëd cant, deuv divi na ròba, ma prima drimbo una parëntesi për una comunicazione urgente.
A riguarda col aslavaron dël Bengi, ël sacrista.
A m'ha combinamla gròsa, ë veuj ch'i lo sapie tùit.
A m'ha butame dël vin brusch ant'l tabërnacol e m'ha fami mangé Nosgnor an carpion!
Chiusa la parentesi!
Com ch'av diva, st'ani-quì la Mëssa as la cantoma beli nojàitri. Foma nen pëj dl'autr'ani ch'i soma fasla canté dai corista 'd Turin, ché lor firp ch'a rivavo da la sità, qua ch'a l'han facc? Pen-a rivà ambelequì a son andami a fé la Via Crucis an tute ël piòle dal pais, e peu cioch me d'aquile al moment da tachéme 'l Tirie Christe a m'han cantame la Violeta.
So-quì a nen da sucedi. Bon ben. Punto e basta!
Për gli uomini! Për gli uomini!
Përchè për 'l dòne é 'n discors a part, ò già eh!
Përchè 'l dòne a sarìo le predilette dla Madòna, en quant la Madòna é na dòna cò chila, l'é vèj o nen? Ansi, la pì brava e la pì bela dël dòne dël mond, soprattutto la pì bela.
Oh se a l'é bela la Madòna!
I baicoma nen tute se fije quì 'ntorn, 'n j'é nen ëd bele fije? Specialment sì ën prima fila Teresa la fija dël muliné. Eh, la pì bela fija ch'i peussi trové 'nt ël nòst pais.
Ben! tant për feve n'esempi iv dich so-quì, la Teresa 'mbelequì, ën confront dra Madòna a r'é na busa! Valo ben?
E vojàitre eh, dòni e matòte, fé nen pëj cole dòne dla sità ch'a van ën gir con la minigonna, a balo ël sciéch e tuce si purcherìe quì, eh.
Ah! i n'oma cò nojàitri ën paira quì 'nt ël pais, o già. Lor a chërdo che mi i-j voga nen, lor!
Tut ël dì a stan 'nt ël bar dë 'dnans dël Circol Comunista ch'a sbeivaso e fumaso pëj dj'òmni.
Oh-o-oh! Còsa ch'as chërdo lor, as chërdo forse d'esse meritòire lor, as chërdo forse d'esse beate lor, spòrche ciampòrgne e faciase da forca!
Lor ch'a mando 'l fijëtte a pasturé 'l crave, për peu andé a fé 'l crin-e da dadré dël cioende.
A finiran tute 'nt l'Infern con 'l gambe për aria e le ciapasse 'nvische! So-quì iv lo dich mì!
Më smija d'avej-ve dit tut.
A v'aspet dumìnica ch'ij ven, festa dra borgià e dra Madòna.
E adess ben, Beati audium et in Verbum d'illui.
Per Cristiandòrum siculi!
E 'dess andé feura dër bale, përchè a rivame 'd gent an Sacrëstìa, eeh..
Semplicemente un genio, non saprei come altro definirlo
Il più grande SRTISTA PIEMONTESE CHE ABBIAMO AVUTO C IAO GIPO
Grandissimo ,Insuperabile.
❤❤❤❤❤❤GIPO❤❤❤❤❤❤
😅
Giustamente il Concilio Ecumenico Vaticano II ha incoraggiato l'utilizzo degli idiomi locali nella liturgia...
certo, perchè dire la messa in latino in Burundi o in Amazzonia non aveva molto senso. Ma in Italia, beh, oggi noi STIAMO parlando latino, secondo me si poteva evitare di cambiare.
@@robertonizzo9604 unuicumque suum. Ave atque vale
Veniam peto quia erravi. Mihi scribendum erat: "unicuique suum"
Quanto ci manchi Gipo!!! ❤ Turín l'é pì nen la stessa sensa ad ti!!!
È dialetto astigiano?
Si. Anche se Gipo, ogni tanto, si scorda di pronunciarlo bene. Ad esempio l'articolo il, in piemontese ël, in astigiano ër; l'articolo la, in piemontese la, in astigiano ra; la preposizione articolata della, in piemontese dla, in astigiano dra; ecc.
Quindi il testo che ho pubblicato è quanto recita Gipo nello spettacolo e non l'esatta grammatica astigiana.
Ciao.
@@lungoilfiumesi avvicina anche al biellese...
@oberst403 Interessante. Grazie per il commento. Ciao
e dialetto torinese