Osoba w depresji unika kontaktów także przez poczucie winy/wstydu za ogólny stan swojego życia. Ma poczucie porównując się do innych, że nawaliła, że powinna być na innym etapie życia niż faktycznie jest. Wtedy poczucie faktycznej samotności, choć bardzo ciężkie, jest nieco łatwiej znieść, niż wrażenie, że inni nas oceniają (w domyśle oceniają negatywnie), że mają nas za nieudaczników, za ludzi, którzy nie umieją ogarnąć swojego życia.
Dziękuję, że mówi Pani o ludziach chorych i osobach będących przy nich. To ogromne wyzwanie zostać, wytrwać, puszczać mimo uszu wiele raniących zdań , nie brać wszystkiego do siebie, zrozumieć. Ciężkie jest też wytłumaczenie innym osobom, dalszego trwamy przy chorym zamiast żyć, "bo przecież jest tyle normalnych ludzi " i " zasługujesz na kogoś normalnego ", "I po co Ci się martwić ". Obecność przy chorym to środek pola bitwy. Z jednej strony częsty atak przez chorego, z drugiej strony atak przez osoby nierozumiejące powagi sprawy. Dziękuję za mądre słowa.
Chyba najtrafniejszy materiał o depresji na jaki do tej pory trafiłem. Część pozycji na YT wyglada mi na zapychacze robione na siłę tylko by coś powstało i generowało dochody z reklam. Pozdrawiam
ak, wszstko sie zgadza. Depresje wynioslem z toksyznego domu rodzinnego juz w mlodym wieku. Poprzez prace nad soba stalem sie pozadnym, uzciwym, pracowitym, zdyscyplinowanym chlopem, na ktorym mozna polegac. Zawsze jednak towarzyszyla mi samotnosc, do ktorej uciekalem jak do schronu nie dopuszczajac blizszych relacji. Cenilem sobie spedzony czas z przyjaciolmi, ale jak chcialem byc sam, to bylem sam. Relacje z kobetami oganiczaly sie do fajnie spedzonego czasu bez zobowiazan. Wszystko jednak zmienilo sie gdy poznalem kilka lat temu moja ukochana. Jest naprawde wyjatkowa, kochana kobieta. Kocham ja bardzo. Mamy dwojke dzieci. Calkowicie oddalem sie rodzinie. Poniewaz jestesmy zupelnie inne charaktery, nie raz mielismy starcia, jednak nie dramatyczne. Bez nich podobno jest cos nie tak. Prawdziwie sie kochalismy! Teraz dojde do sedna sprawy: Poniewaz chcielismy sobie spelnic marznie o domu, wyjechalem za granice. Nie jest lekko, ani dla mojej lepszej polowy, ani dla mnie. Oboje jestesmy przemeczeni i samotne zycie rownez robi swoje. Moje przyjazdy do domu stawaly sie coraz bardziej nerwowe. Nie bylo miejsca na ODPOCZYNEK, tylko nieustanne zycie na pelnych obrotach. Przy tym moja lepsza polowa zaczela sie do mnie zachowywac dosc agrsywnie jak nie nadazalem jej tempu zycia. Nie rozumiala, lub nie chciala zrozumiec, ze potrzebuje czasami pare chwil by odpoczac. W domu robie wszystko, oprocz gotowana, bo to mi nie wychodzi :) W pracy pracuje sumiennie i z oddaniem. To obciazenie zaczelo sie u mnie objawiac tak, ze bardzo zesmutnialem i bedac za granica duzo spalem i szukalem ukojenia w naturze. Kontakt z moja lepsza polowa stal sie dla mnie niestety utrapieniem i meka. Pojawily sie pretensje, niezadowolenie i niepodstawne osady, ze mam kogos innego. Jestem tym zmeczony do tego stopnia, ze juz nie chce, juz nic nie chce. Jak jej o tym mowie, nie czuje zrozumienia -zero-, tylko zlowrogosc. Przestalem dzwonic, mowic. Nie chce juz nic, domu, nowego samochodu, dobr materialnych. Oddam wszystko co mam, by ten koszmar sie skonczyl, bo tak nie potrafie. Urwalem kontakt mowiac wprost, ze tak nie porafie. W odpowiedzi dostalem zarzut, ze tak mi zalezy na rodzinie. Bardzo boli, ale juz nie mam sily tlumaczc, wiec nie odpowiadam. Jest mi zle, ze jest jej zle i, ze nie ma we mnie oparcia. Jest mi zle z tym, ze dzieci moze beda bez ojca, jednak juz nie moge tak dluzej. Jest mi zle z tym, ze jestem jaki jestem, bo jak bylbym innym, moze potrafilbym zapanowac nad sytuacja. Jest mi zle z tym wsystkim, jednak nikogo nie osadzam i nie mam preensji do swiata. Pytam samego siebie, czy depresja to nie takie wytlumazenie, by sie od wszystkiego odciac jak tchorz, taki bilet, ktory zwalnia od odpowiedialnosci ... Nie wiem. Wiem, ze tak dluzej nie moge i, ze chce byc sam, zupelnie sam!!! Jutro nakladam maske, ide do pracy i zarabiam kase na sam Bog wie co... Poniewaz z nikim o tym nie rozmawiam, dziele sie tym przynajmniej tutaj w anonimwym stylu. Trzymajcie sie !
Właśnie przypadkiem trafiłam na ten film i widzę w Pani słowach odbicie lustrzane własnych zachowań. Myślałam, że to odpychanie ludzi jest związane z moim charakterem, ale teraz wiem, że to dlatego, że nie mam siły na kontakt z nimi czy boję się, że przez moje zdenerwowanie po prostu im się oberwie. Traktowałam temat mojej choroby pobłażliwie, zaprzestałam terapii ,ale teraz gdy widzę ten film, zdaję sobie sprawę z tego jak bardzo jest źle. Dziękuję za prowadzenie tego kanału i uświadomienie mi mojego problemu. Pozdrawiam
Super przekaz moja córka ma depresję i nie umiem jej pomóc po tym filmiku wiem że bardzo źle postępowałam pora to zmienić będę słuchać pani i działać dziękuję 🤗
Proszę Panią, choruję na depresję nawracającą od bardzo dawna (przechodziłem też jej różne formy np. potrafiłem leżeć przez 2 tyg w łóżku lub być w tzw. depresji wysokofunkcjonującej). To co Pani mówi, powinno być puszczane w telewizji aby uświadomić trochę społeczeństwo. Ja nie oczekuje współczucia, tylko odrobiny zrozumienia. Tylko tego potrzebuje, odrobiny zrozumienia.
Społeczeństwo jest już wrogo ustawione, nastawione, nie jest przychylne w ogóle do ludzi chorych, naznaczonych. Traktuje ich jak obcych i intruzów. Nie ma w sobie wyrozumiałości, wrażliwości, takiej ludzkiej empatii. Człowiek jakkolwiek ułomny, upośledzony, który nie może poradzić sobie i sprostać wyzwaniom, wymaganiom, standardom, normom jest postrzegany, odbierany, traktowany mówiąc tak bez brutalności bardzo chłodno. Żadne argumenty, czynniki, względy, przyczyny nie są brane pod uwagę, uwzględniane. To jest pomijane, ignorowane, po prostu nie ma znaczenia. Podobnie człowiek biedny nie wzbudza sympatii, ludzie nie są skorzy, chętni by mu pomóc, wesprzeć. Moim zdaniem to tkwi bardzo głęboko ta niechęć, antypatia, uprzedzenia. Jakakolwiek słabość, niezdolność, niemożność przekreśla, przesądza, odsuwa, odpycha, dystansuje, zraża, zniechęca. Jesteśmy społeczeństwem zbyt wymagającym, prostolinijnym, uprzedzonym, ukierunkowanym, sztywnym, czerstwym, oschłym no i z mniemaniem. To efekt materializacji, elitaryzacji i przywiązywania wagi do materii. Jakie są przyczyny, podstawy takiego zachowania, podejścia, postawy, nastawienia, postrzegania, traktowania, to trudno jednoznacznie stwierdzić. Mamy bardzo ograniczone, zawężone horyzonty, wyobraźnię, świadomość, że nas też może to spotkać. Jakoś nas to nie wzrusza, nie przekonuje, nie wzbudza refleksji.
@@tobiaszpasterski481 dlatego odsuwamy sie od ludzi bo nas nie rozumieja i chemy unikac zranienia i zamykamy sie w 4 scianach, gdyz w 4 scianach jest bezpiecznie:)
Większość ludzi nie ma własnego krytycznego myślenia tylko ulega manipulacji, formalizacji i schematyzacji,zakłamania od tysięcy lat.W ten sposób odwraca się uwagę od rozwoju jednostki i człowieczeństwa.
@@PsychologiaNaCoDzien Generalnie widzę że ma Pani mało widzów, ale ja oglądam każdy film. Wszystkie są bardzo pomocne. Nie mam możliwości dostać się na NFZ na terapię, ale pomagam sobie właśnie Pani filmami. Dziękuję Gdyby mogła Pani kiedyś jeszcze nagrać coś o traumie z dzieciństwa i jak sobie z nią radzić, byłabym wdzięczna. Pozdrawiam serdecznie.
@@PsychologiaNaCoDzien Hmmm a może by go tak podzielić na II części? Bo walka z traumą to jedno, ale mnie osobiście bardzo też interesuje mechanizm tego działania, jak to jest że ja postrzegam świat w kompletnie inny sposób niż moi rówieśnicy? Oczywiście to tylko taka moja sugestia. Pozdrawiam
Jest pewna rzecz o której pani tutaj nie wspomniała Otóż taka osoba Odpycha od siebie ludzi ponieważ ma dość słuchania tekstów w stylu weź się w Garść myśl pozytywnie czy inni mają gorzej A właśnie z takimi tekstami bardzo często spotyka się osoba z depresja
Dokładnie tak. Niektórzy mówią jeszcze: weź się do roboty - wiedząc,że ta osoba od dawna nie może znaleźć stałej pracy i ma w dodatku kłopoty ze zdrowiem - i są to "najbliżsi", którzy zamiast pomóc,to jeszcze bardziej człowieka w to wpędzają...
Ktos zwyczajny - niezwyczajny wiem ale nie potrafię żyć w zakłamaniu i wbrew sobie U mnie depresja zaczęła się po utracie żony Widziałem jak powoli gaśnie Ten rodzaj bólu jest nie do opisania Ale osobiście wolę już nie słyszec tych bzdet bo prawdę mówiąc i tak niczego to nie zmienia
Ktos zwyczajny - niezwyczajny no Widzisz ja również dobrze to znam Też dużo by opowiadać No ale wrażliwce już tak w życiu mają No nic popieprzone to wszystko ach szkoda gadać :) Jeżeli będziesz mieć kiedyś ochotę sobie popisać o życiowych doświadczeniach to możesz zostawić maila :)
wszędzie jest pisane jak wspierać ,co robić ,czego nie robić i czego nie muwic przy osobie chorej ,lecz trzeba patrzeć ze życie toczy się dalej i trzeba obok żyć ,pracować i przedewszystkim mieć stalowe nerwy i dlatego też zamieszczam ten komentarz bo nigdzie niema filmu jak mają postępować domownicy ,w tym przypadku mąż?
Mój przykład?? Starasz się próbujesz dotrzeć, czas mija ty jesteś ciągle odtracany odpychany. Aż w końcu sam przestaniesz próbować i wasz związek umiera.
Nie wiem czy taki temat już był, ale proponuję zrobić materiał w temacie "Dlaczego najbliżsi tak często zaprzeczają naszym chorobom typu depresja?", a to również doprowadza do odpychania od siebie bliskich. Moja teoria jest taka, że przyjęcie tego do świadomości rodzica, albo starszego rodzeństwa, to zmierzenie się z myślą, że być może mam swój udział w depresji mojego dziecka czy młodszego brata. A to może ciążyć. Poza tym często też łatwiej zaprzeczyć jak zrozumieć. Wydaje się, że naturalnym odruchem kiedy ktoś z bliskich choruje powinno być poszukanie informacji na temat danej choroby. Miałoby to na celu znalezienie odpowiednich metod pomocy choremu. Ale niektórych nawet to przerasta. Łatwiej im na podstawie swojej jakiejś cząstkowej wiedzy w porównaniu z tą ogólnie dostępną i uznawaną, zbudować teorię, która niejednokrotnie sprowadza się do wysnucia teorii, że osoba w depresji jest po prostu leniwa, albo "w dzieciństwie za mało w d... dostało"... Niestety to smutne, ale z tego powodu czasem zrywane są na trwale więzy rodzinne.
Dokładnie. Mowisz, podsuwasz artykuły w czasopismach, książki, a one wybiórczo czytają to co chcą i słyszysz komentarz: powinnaś więcej wychodzić , więcej się ruszać a Ty potargana nie masz akurat siły wywlec się z łóżka.
Tak to świetny pomysł z takim tematem. To zazwyczaj bliscy odpychają chorego, bagatelizują tą chorobę i nie próbują jej zrozumieć.Poza tym często trzymają się z dala, bo to się udziela.
Dokładnie tak, wszystko się zgadza 😢. Mam depresję od dzieciństwa. Czyli ok. 50 lat. Leczenie pomogło na trochę. Ciężko jest żyć i udawać przed ludźmi, że jest okej. Dlatego ciągle jestem sama. Przykre! Wielkie dzięki za super film. Pani zrozumienie depresji pomogło ludziom. Ja też poczułam ulgę. Dziękuję. Pozdrawiam serdecznie
Byłem w głębokiej depresji. Rozwalił mi się związek. Mamy 5 letniego synka Frania. Teraz próbuję wrócić, naprawić to co zepsułem. Byłem wtedy bardzo nerwowy. Krzyczałem. Tak bardzo tego żałuję.
Tak to juz jest ze gdy czlowiek cierpi to nic go nie cieszy.. Dlugotrwale cierpienie i smutek prowadzi do depresji, ktora roznie moze sie skonczyc.. Jednak warto miec przyjaciela, ktory potrafi przy takiej osobie trwac niezaleznie od nastroju.. Ludzie lubia wesole towarzystwo, w ktorym na nic sie nie narzeka co swiadczy o glebokim egoizmie. Czlowiek powinien byc "i do tanca i do rozanca" - oczywiscie to przenosnia jednak czesto czlowiek jest tylko "do tanca"..
Szukałam takiego filmu. Odpychamy bardzo często ludzi bliskich mi, nie wiedziałam czemu tak się dzieje. Często zamykam się na ludzi, odpychamy ich od siebie, zamykam się i prawie nic nie mówię. Najgorsze jest to, że często poznaję kogoś nowego, z czasem moja więź się zacieśnia, ale po czasie i tak zamykam się na tą osobę :/
Szkoda, że choroba ta nie jest też akceptowana wśród przyjaciół w końcu maska jaką trzeba włożyć i pokazać swój uśmiech powoduje że bliscy Ci ludzie nie wierzą w sprawie własnego zdrowia psychicznego. Odepchnięcie takich przyjaciół daje komfort spokoju w końcu nie ma się ochoty na rozmowy np. przez telefon które odbywało się faktycznie codziennie ... Odejście takich ludzi boli w końcu człowiek uświadamia sobie że przyjaźń, która trwała ładnych parę lat pryska. Później chciałoby się nawiązać ta relacje na nowo. Tylko wstyd i głupio jest człowiekowi który się odizolował od wszytskiego. Druga rzecz to, że taki przyjaciel nie wierzył w depresję. Nie obcując z osobą chora 24h a widząc swojego kolegę tylko raz podczas choroby przez 3-4 godziny.
Mnie nic nie cieszy, po śmierci mojej mamy w lutym b.r, dwa dni później odeszla po 4 latach moja dziewczyna - nic zlego nie zrobiłem - po prostu odeszla. Minęło juz 7 miesięcy, a ja ciągle jestem na dole psychiki, siada mi wszystko. Chęci do wszystkich innych czynności - praca mnie trzyma przy życiu, czasem zapominam jakiś szczegół. Nie umiem zbudować innej relacji, odpycham dziewczyne której zależy na mnie. Niby się uśmiecham, ale w środku mnie rozsadza - nie wiem czy do depresja, czy inne licho. Płacz, żal do wszystkich - nie wiem skąd takie myślenie - wcześniej tak nie miałem - nic mi sie nie chce. A co do bliskich, to nie mówię im co mnie boli - nie chce ich zadręczać, oni maja swoje życie - na co im moje problemy... Wysypuje się psychicznie, siadłem - tak jak kiedyś byłem twardy, tak teraz jestem wrakiem człowieka.
Depresja to bardzo ciężki temat i ciężka sprawa. Ten kto nie utonął w niej nie wie jak to jest gdy walczysz codziennie ze sobą... Wiele razy umniejszano mi i sugerowano, że chyba nie jest tak ciężko jak ja to obrazuje, to bardzo krzywdzące było dla mnie. Na dzień dzisiejszy nie byłam u lekarza tzn byłam nawet w samym szpitalu psychiatrycznym. Niby zdiagnozowano depresje-lękowo mieszaną, ale miałam wtedy 14 lat to było 8 lat temu. Pogorszyło się i to bardzo, ale boje się iść nie czuję się na siłach... Mam nadzieję, że się zmobilizuje i zacznę leczenie ❤️
@@klaudia4182 Jak miło, że pytasz ❤️ Na szczęście się zmobilizowałam i poszłam do lekarza i biorę leki wkrótce terapia i mam nadzieję, że będzie jeszcze lepiej. Na dzień dzisiejszy nie jest jeszcze kolorowo, ale przez ten czas od napisania komentarza wiele się zmieniło, ale wyszło na lepsze. Zerwałam z toksykiem i dziś cieszę się ze szczęśliwego związku. Naprawdę nie sądziłam, że wrócę tu z dobrymi wieściami. A Tobie życzę wszystkiego dobrego ❤️
Dziękuję ma Pani racje. Bo na przykład po co iść na wesele i stracić 500 zł. Jeżeli nie da się nic wypić. Ogluchnac od muzyki. A zjeść za 5 zł. I to jest aż zanadto I po co się męczyć. ?
O Boze..mowa o mym stanie terazniejszym. Wszystko jasne😢 Pracuje na pilocie. Czuje sie odklejona czesto ale wmawiam sobie ze poprostu zurzylam sie:/ I w sumie poddalam
Nie zgadzam sie do konca z tymi przyczynami odpychania bliskich. Moim zdaniem i w moim przypadku nikt z bliskich kompletnie nie zdaje sobie sprawy co czuje,jak zyje ,co mnie trapi,jskie mam problemy ,a nawet nie sa swiadomi i nie widza ,ze mam jakiekolwiek problemy.....rodzina jest slepa, jedyne co sa w stanie doradzic to ,,,,wez sie w garsc ,,, lub ,, inni maja gorzej,, , albo ,,,,przesadzasz,,,, . A co najgorsze,,, ja na twoim miejscu, ,, Tak wiec ,nikt nie jest na moim miejscu i nigdy nie bedzie i proby szczerej rozmowy lub proszenie o pomoc nie ma sensu... Lepiej udawac zadowolona z zycia i wtedy wszyscy sa happi.
l potrzebuje pomocy i chcialbym znac odpowiedz od was dziekuje koachana moj mamo prosze ciecie takimi slowami i bys powiedziala naszemu kochanemu panu jezusowi bo ze ja nie daje rady zyc bez ciebie ja cuje jak bym stracil wszysztko na tym swiecie jak bym nie mial po coc zyc i co tu robic i nie wiem jak mam sobie pomoc i dla tego pisze do ciebie panie boze tak mnie serce mocno boli czuje jakby ktos bijal jakies narzedzie do mojego serca tak ja twoje przebijali serce a moja klatka piersiowa rozdrywa mnie od srodka i pali od srodka i czuje jak by mojej klatce piersiowj plynela duza goraca lawa po moim calylm ciele jak to bie moj kochany jezus spywala krew zwoda po twoim ciele jezus moj kochany modle sie do ciebie kazdego dnia za moje grzechy i ludzi i dzieci i nawet za chorych dzieci i ludzi i od mawiam wszysztkie koronki a naj bardziej koronke do ciebie panie jezus milosierdzia i rozaniec do ciebie jezus i do twojej matki marji i modlitwy do jana bosko i ojca pio i modle sie za lekarzy i za ksiedzow co prawiaja modlitwy w kosciolach na zywo i zamiast w moim sercu powina byc milosc a moim ciele radosc i usmiech na buzi a wczale tak nie jest moim sercu jest pustka i zlamane serce na pul przebite dzida i bol a moim ciele jest zlosc i nie nawisc a na mojej buzi jest smutek jak ty moj panie a moich oczach mam tylko lrzy konales na krzyzu z bolu i miales na buzi smutek przez tych ludzi co zrobili krzywde i jak ty miales lrzy na oczach jak patrzales na swoja mama i maryje jak plakali za ciebie ale ja nie jestem na ciebie zly i ani sciekly ze mi odebrales moja kochana mame ja jestem zly na moje siostry i braci i na tate ktorzy juz nie chca mnie kochac i mnie znac i przez to wszysko ze ja jeszcze jestem powaznie chory i uzaleziony od chazardu i nie daje sobie rady probuje tym walczyc ale to jest silniejsze od mnie i panie moj kochany jezus ja sie modle do ciebie nawet jak spie ja bym cie proszil bardzo mocno bys wybaczyl mojej rodzinie ich wszystkie grzechy przeciwko tobie i mnie i ze bys dal duzo milosci do ich serc i radosci i usmiechu na ich buzi i duzo zdrowia i by nie mieli w domach przemocy i rozboju i nie patrzyli na akochol i zeby sie przytuali sie do siebie i zeby sobie mowili jak sie bardzo kochaja bo ja nie uszlyse tych slow juz nigdy od mojej rodziny ale to nic gdy nawet jak cie widze w snie z moja kochana mama to placze do was bo wiem ze ty z marjia i moja mama jak bardzo mocno mnie kochacie i za to ja ciebie moj kochay jezusi ty maryjio i ty moja kochana mamo kocham was i bede kochal was az do koncza mojego zycia kocham was krzysiek amen .
To wszystko o mnie. Ale nie mam jaj iść do psychologa i potwierdzić. Szybko się męczę, nie mogę się skupić, chyba już od wszystkich się odcięłam i mam dosłownie ataki furii.
To w takim razie moja była partnerka nie darzyla mnie prawdziwym uczuciem, skoro ja konczylem relacje pod wpływem depresji, a ona srwierdzila że ten związek nie ma sensu. Już tak się 1,5 roku stym zmagam
ja-pomoz, mi, tone! watpie w sens zycia. znajoma-co ty p...? wez sie ogarnij.. szukam sensu zycia. ktos czyta? ktos umie pomoc? mam rodzine ale nie umiem powiedziec o tym co czuje..
U mnie gorzej. Mąż powiedział: przecież masz zawsze nad wszystkim kontrole, wszystko ogarniasz to musisz sobie poradzić sama…. No i zostawił mnie sama. Nie udziela się, nie odzywa. Nie ma go całymi dniami.
a co jezeli depresja kogos jest polaczana z uzaleznieniem od komputera ? jezeli chory chce tylko komputera i nie potrzebuje niczego i nikogo by mu pomogl , siedzi po 15 godzin dziennie gra w gry i nienawidzi wszystkich ktorzy go kochaja i chcieli by zmienic cos w jego zyciu by sie nie zmarnowal do konca , co w przypadku jezeli w gre wchodza juz choroby psychosomatyczne , stany lekowe , odrzucenie bliskich , porzucenie szkoly i pracy na rzecz nie wychodzenia z pokoju za wyjatkiem kuchni i lazienki .chory nawet nie chce slyszec o wspolnym spedzeniu jednej godziny tygodniowo z rodzina , mowi poprostu ze nie ma ochoty i idzie dalej grac, jak pomoc takiemu czlowiekowi i samemu przy okazji nie zwariowac.?????????. a najgorsze jest to ze to osoba pelnoletnia. nie chce isc do psychologa , nikogo nie slucha i sam nawet nie widzi ze robi sobie krzywde , wszystkiemu zaprzecza a z miesiaca na miesiac jest coraz gorzej a ja nie moge mu pomoc bo mnie odrzucil i zbywa mnie w pierwszej minucie rozmowy. jak pomoc komus takiemu w domu bo na wizyte u psychologa nie ma szans bo sie nie zgodzi.????
Tak, tak, wypisz, wymaluj, identyczna sytuacja z moim synem (42l.) Ja już się poddałam, bo sama leczę się od kilkudziesięciu lat na depresję....cały czas biorę leki... jakoś funkcjonuję, ale to takie życie "na pół gwizdka". Ale bez leków nie wiem jakbym skończyła... Objawy mam wszystkie, które ta Mądra Pani Psycholog wymieniła, jasno i przystępnie dla każdego.... Przetestowałm już trochę leków i różnych terapii, ale ten film pozwolił mi wreszcie pogodzić się z samą sobą i wyzbyć wreszcie tego niszczącego cholernie, poczucia winy... Dziękuję z całego serca, bo pomogła mi Pani jak nikt nigdy dotąd, w tak prosty sposób, a tak skuteczny ! ! ! DZIĘKUJĘ ! ! ! 😍
Ok, ale jak to się leczy? Czy podstawę leczenia stanowią środki farmakologiczne? Czy da się wyleczyć dorosłą osobę, aby funkcjonowała całkiem normalnie?
Da sie i bez leków jeśli nie masz innych chorób somatycznych to naprawdę można to zrobić zmieniając dietę na prawidłową, ruch relacje a potem powoli do pracy . Nie ma co sie wstydzić trzeba odrazu brać zwolnienie i iść na terapię w ramach jeszcze pakietu bo to tak z pół roku mniej więcej to trwa i od razu warto mimo wszystko szukać nowego zajęcia żeby nie wypaść z rytmu, może jakiegoś mniej wymagającego w tej samej branży na nizszym stanowisku. Może nie tyle odrazu ale jak już wstajesz i śpisz i jesz i coś ćwiczysz, wychodzisz masz jakieś kontakty społeczne i masz jako taki rytm dnia.
@@PsychologiaNaCoDzien ale np wraca do mnie na tak zwanego papierosa i przytula się do mnie a kilka godzin wcześniej mówi że kocha kogo innego i jak to wytłumaczyć ?
Zalecam konsultację z osobami, które w tym bardziej siedzą. Nie wiem czy to biegły psycholog czy prawnik czy jeszcze ktoś inny. Ja się tym nie zajmuję.
Tylko szkoda, że społeczeństwo w tym kraju tego nie rozumie i nie chcę zrozumieć, spotykam różnych ludzi z tą osobą i nawet lecząc się nie na gwarancji, że objawy odpuszczają. Wsparcia bliskich przyjaciół i rodziny jest najważniejsze przy terapii.
Też bym tak mogła :( Ciężko mam się iść umyć, współżyć z mężem... czasem cokolwiek zrobić a mamy 3 dzieci .. wiec musze sztucznie uśmiechać się udając ze jest super :( Dodając to miałam próbę samobojcza ledwo przeżyłam.. ( 1,5roku temu ) Przeszłam traumę straszna co do końca ze mną to zostanie :((
Mialam depresje. Choroba powstaje wskutek traum, silnych przezyc. Bralam leki, nie polecam, odizolowuja od rzeczywistosci.. Skorzystalam przez NFZ z opieki psychologicznej, trwala dosyc dlugo, ale skutecznie. Stawalam sie silniejsza. Przywarlam wrecz do Pana Boga. On naprawde jest. Obecnie mam mala Firme. Daje mi mnostwo radosci. Uwierzylam w siebie. Kiedys przeczytalam, ze depresja mija, to prawda. Prosze poczatkowo znajdowac choc najmniejsze powody do radosci, to trudne, ale realne. Niech Pan Bog Pani, Pani Justyno blogoslawi, calej Pani Rodzinie, Pani zdrowiu. Bede sie modlila o Pani powrot do zdrowia.
Czy możliwe jest branie leków SSRI będąc w związku/małżeństwie? Przecież taki związek ze względu na prawie zerowe libido chorego może się rozpaść, który facet wytrzyma przedłużającą się miesiącami niechęć kobiety do seksu? Znowu z drugiej strony nieleczona depresja tez może skutecznie zniechęcić partnera (szczególnie nowo poznanego), bo ciągły smutek, brak energii i czarnowidztwo nie zachęcają. Pewnie usłyszę, że jeśli facet zostawia partnerkę, to związek nic nie wart. Ale chyba do końca tak nie jest, bo zdrowy facet ma swoje potrzeby, a jak nie ma seksu przez tak długi czas, to wiadomo, że będzie szukał na boku. Rozmowy raczej nie pomagają, bo facet nie jest w stanie wziąć "na rozum" tych spraw, jest frustracja, niespełnienie, ucieczka w inne kobiety itd. Zatem mam lekkie obawy przed lekami, a WSZYSTKIE obniżają libido.. Mnie lekarka, starsza doświadczona kobieta pracująca w szpitalu zadała pierwsze pytanie przy przepisywaniu leków: czy ma pani partnera?
Wykład petarda Choruje na depresję więc jestem w stanie ocenić. Jedna uwaga. Nadużywa Pani słowa "osoba" Proszę Panią. Nie ma osób. Są ludzie. Mówi się Człowiek, nie osoba. Osoba to nazwa wymyślona w celach podatkowych i ewidencyjnych. "Słowo osoba pochodzi od łacińskiego wyrazu persona, który w antycznym Rzymie oznaczał maskę noszoną przez aktorów na scenie, symbolizującą postać lub rolę, którą odgrywali" Czas przejrzeć na oczy....
ma ktos pomysl jak zebrac sily i pojsc do lekarza? u mnie wystarczy zadzwonic umowic i pojechac ale wciaz czuje ze na cos nie jestem gotowy i ze nie ma to sensu...sam siebie juz nie rozumiem.
Depresja to taki stan, kiedy bardzo chce sie iść już do domu, nawet kiedy już sie w nim jest.
Bardzo obrazowo powiedziane.
Racja
ojej,piekne
L
To taki stan, gdy chciałbyś już wreszcie odpocząć, mimo że od dwunastu godzin leżysz w łóżku
Osoba w depresji unika kontaktów także przez poczucie winy/wstydu za ogólny stan swojego życia. Ma poczucie porównując się do innych, że nawaliła, że powinna być na innym etapie życia niż faktycznie jest. Wtedy poczucie faktycznej samotności, choć bardzo ciężkie, jest nieco łatwiej znieść, niż wrażenie, że inni nas oceniają (w domyśle oceniają negatywnie), że mają nas za nieudaczników, za ludzi, którzy nie umieją ogarnąć swojego życia.
Dokladnie
Dziękuję, że mówi Pani o ludziach chorych i osobach będących przy nich. To ogromne wyzwanie zostać, wytrwać, puszczać mimo uszu wiele raniących zdań , nie brać wszystkiego do siebie, zrozumieć. Ciężkie jest też wytłumaczenie innym osobom, dalszego trwamy przy chorym zamiast żyć, "bo przecież jest tyle normalnych ludzi " i " zasługujesz na kogoś normalnego ", "I po co Ci się martwić ". Obecność przy chorym to środek pola bitwy. Z jednej strony częsty atak przez chorego, z drugiej strony atak przez osoby nierozumiejące powagi sprawy. Dziękuję za mądre słowa.
otoz to
Chyba najtrafniejszy materiał o depresji na jaki do tej pory trafiłem. Część pozycji na YT wyglada mi na zapychacze robione na siłę tylko by coś powstało i generowało dochody z reklam. Pozdrawiam
ak, wszstko sie zgadza.
Depresje wynioslem z toksyznego domu rodzinnego juz w mlodym wieku. Poprzez prace nad soba stalem sie pozadnym, uzciwym, pracowitym, zdyscyplinowanym chlopem, na ktorym mozna polegac. Zawsze jednak towarzyszyla mi samotnosc, do ktorej uciekalem jak do schronu nie dopuszczajac blizszych relacji. Cenilem sobie spedzony czas z przyjaciolmi, ale jak chcialem byc sam, to bylem sam. Relacje z kobetami oganiczaly sie do fajnie spedzonego czasu bez zobowiazan.
Wszystko jednak zmienilo sie gdy poznalem kilka lat temu moja ukochana. Jest naprawde wyjatkowa, kochana kobieta. Kocham ja bardzo. Mamy dwojke dzieci. Calkowicie oddalem sie rodzinie. Poniewaz jestesmy zupelnie inne charaktery, nie raz mielismy starcia, jednak nie dramatyczne. Bez nich podobno jest cos nie tak. Prawdziwie sie kochalismy!
Teraz dojde do sedna sprawy:
Poniewaz chcielismy sobie spelnic marznie o domu, wyjechalem za granice. Nie jest lekko, ani dla mojej lepszej polowy, ani dla mnie. Oboje jestesmy przemeczeni i samotne zycie rownez robi swoje. Moje przyjazdy do domu stawaly sie coraz bardziej nerwowe. Nie bylo miejsca na ODPOCZYNEK, tylko nieustanne zycie na pelnych obrotach. Przy tym moja lepsza polowa zaczela sie do mnie zachowywac dosc agrsywnie jak nie nadazalem jej tempu zycia. Nie rozumiala, lub nie chciala zrozumiec, ze potrzebuje czasami pare chwil by odpoczac. W domu robie wszystko, oprocz gotowana, bo to mi nie wychodzi :) W pracy pracuje sumiennie i z oddaniem.
To obciazenie zaczelo sie u mnie objawiac tak, ze bardzo zesmutnialem i bedac za granica duzo spalem i szukalem ukojenia w naturze. Kontakt z moja lepsza polowa stal sie dla mnie niestety utrapieniem i meka. Pojawily sie pretensje, niezadowolenie i niepodstawne osady, ze mam kogos innego. Jestem tym zmeczony do tego stopnia, ze juz nie chce, juz nic nie chce. Jak jej o tym mowie, nie czuje zrozumienia -zero-, tylko zlowrogosc.
Przestalem dzwonic, mowic. Nie chce juz nic, domu, nowego samochodu, dobr materialnych. Oddam wszystko co mam, by ten koszmar sie skonczyl, bo tak nie potrafie. Urwalem kontakt mowiac wprost, ze tak nie porafie. W odpowiedzi dostalem zarzut, ze tak mi zalezy na rodzinie. Bardzo boli, ale juz nie mam sily tlumaczc, wiec nie odpowiadam.
Jest mi zle, ze jest jej zle i, ze nie ma we mnie oparcia. Jest mi zle z tym, ze dzieci moze beda bez ojca, jednak juz nie moge tak dluzej. Jest mi zle z tym, ze jestem jaki jestem, bo jak bylbym innym, moze potrafilbym zapanowac nad sytuacja. Jest mi zle z tym wsystkim, jednak nikogo nie osadzam i nie mam preensji do swiata. Pytam samego siebie, czy depresja to nie takie wytlumazenie, by sie od wszystkiego odciac jak tchorz, taki bilet, ktory zwalnia od odpowiedialnosci ... Nie wiem. Wiem, ze tak dluzej nie moge i, ze chce byc sam, zupelnie sam!!!
Jutro nakladam maske, ide do pracy i zarabiam kase na sam Bog wie co...
Poniewaz z nikim o tym nie rozmawiam,
dziele sie tym przynajmniej tutaj w anonimwym stylu.
Trzymajcie sie !
Ja podobnie miałem w życiu ale alkohol mnie piwo dowalilo dziś niemam nic ani żony domu dzieci tylko myśli samobójcze niechce juz żyć
@@1klopo masz Boga który Cię kocha i pomoże na pewno jak nawiążesz z Nim relację, spróbuj nic nie ryzykujesz .pozdrawiam
Wszystkiego dobrego. Mam nadzieję, że przyjdzie dzień w którym poczujesz się lepiej i poukładają się relacje rodzinne.
Mam nadzieję, że teraz jest u Ciebie już lepiej. Mocno wierzę w Ciebie i wszystkich, którzy na co dzień muszą tę maskę zakładać!
Przykro mi współczuję Ci bardzo
pełen szacunek - jestem pod wrażeniem jak kompleksowo omówiła Pani temat👏👏🙌🙌
Właśnie przypadkiem trafiłam na ten film i widzę w Pani słowach odbicie lustrzane własnych zachowań. Myślałam, że to odpychanie ludzi jest związane z moim charakterem, ale teraz wiem, że to dlatego, że nie mam siły na kontakt z nimi czy boję się, że przez moje zdenerwowanie po prostu im się oberwie. Traktowałam temat mojej choroby pobłażliwie, zaprzestałam terapii ,ale teraz gdy widzę ten film, zdaję sobie sprawę z tego jak bardzo jest źle. Dziękuję za prowadzenie tego kanału i uświadomienie mi mojego problemu. Pozdrawiam
Każdy z powodów w punkt. Jestem wręcz w szoku, dziękuję za film.
Super przekaz moja córka ma depresję i nie umiem jej pomóc po tym filmiku wiem że bardzo źle postępowałam pora to zmienić będę słuchać pani i działać dziękuję 🤗
dziekuje za ten filmik, moja siostra ciagle mnie odpycha, nie chce ze mna rozmawiac a dzieki temu filmiku zrozumialam to i bede bardziej wyrozumiala
same
Bardzo mądrze i konkretnie Pani mówi na ten temat...
Dziękuję bardzo :)
Proszę Panią, choruję na depresję nawracającą od bardzo dawna (przechodziłem też jej różne formy np. potrafiłem leżeć przez 2 tyg w łóżku lub być w tzw. depresji wysokofunkcjonującej). To co Pani mówi, powinno być puszczane w telewizji aby uświadomić trochę społeczeństwo.
Ja nie oczekuje współczucia, tylko odrobiny zrozumienia. Tylko tego potrzebuje, odrobiny zrozumienia.
Społeczeństwo jest już wrogo ustawione, nastawione, nie jest przychylne w ogóle do ludzi chorych, naznaczonych. Traktuje ich jak obcych i intruzów. Nie ma w sobie wyrozumiałości, wrażliwości, takiej ludzkiej empatii. Człowiek jakkolwiek ułomny, upośledzony, który nie może poradzić sobie i sprostać wyzwaniom, wymaganiom, standardom, normom jest postrzegany, odbierany, traktowany mówiąc tak bez brutalności bardzo chłodno. Żadne argumenty, czynniki, względy, przyczyny nie są brane pod uwagę, uwzględniane. To jest pomijane, ignorowane, po prostu nie ma znaczenia. Podobnie człowiek biedny nie wzbudza sympatii, ludzie nie są skorzy, chętni by mu pomóc, wesprzeć. Moim zdaniem to tkwi bardzo głęboko ta niechęć, antypatia, uprzedzenia. Jakakolwiek słabość, niezdolność, niemożność przekreśla, przesądza, odsuwa, odpycha, dystansuje, zraża, zniechęca. Jesteśmy społeczeństwem zbyt wymagającym, prostolinijnym, uprzedzonym, ukierunkowanym, sztywnym, czerstwym, oschłym no i z mniemaniem. To efekt materializacji, elitaryzacji i przywiązywania wagi do materii. Jakie są przyczyny, podstawy takiego zachowania, podejścia, postawy, nastawienia, postrzegania, traktowania, to trudno jednoznacznie stwierdzić. Mamy bardzo ograniczone, zawężone horyzonty, wyobraźnię, świadomość, że nas też może to spotkać. Jakoś nas to nie wzrusza, nie przekonuje, nie wzbudza refleksji.
@@tobiaszpasterski481 dlatego odsuwamy sie od ludzi bo nas nie rozumieja i chemy unikac zranienia i zamykamy sie w 4 scianach, gdyz w 4 scianach jest bezpiecznie:)
Większość ludzi nie ma własnego krytycznego myślenia tylko ulega manipulacji, formalizacji i schematyzacji,zakłamania od tysięcy lat.W ten sposób odwraca się uwagę od rozwoju jednostki i człowieczeństwa.
Trzymaj się
Dobrze jest poznać swoją chorobę bliżej. Dziękuję
Przykro mi, że jej doświadczasz :(
@@PsychologiaNaCoDzien Generalnie widzę że ma Pani mało widzów, ale ja oglądam każdy film. Wszystkie są bardzo pomocne. Nie mam możliwości dostać się na NFZ na terapię, ale pomagam sobie właśnie Pani filmami. Dziękuję
Gdyby mogła Pani kiedyś jeszcze nagrać coś o traumie z dzieciństwa i jak sobie z nią radzić, byłabym wdzięczna. Pozdrawiam serdecznie.
@@HardcoreFoxy Dziękuję. Mam w planach taki temat, chociaż jeszcze nie wiem jak go ugryźć, żeby był wartościowy i nie za długi.
@@PsychologiaNaCoDzien Hmmm a może by go tak podzielić na II części? Bo walka z traumą to jedno, ale mnie osobiście bardzo też interesuje mechanizm tego działania, jak to jest że ja postrzegam świat w kompletnie inny sposób niż moi rówieśnicy? Oczywiście to tylko taka moja sugestia. Pozdrawiam
Co za fantastyczny filmik!! Dziękuje !
Dzięki! :)
Dziękuję.
Bardzo pomocne dzieki ogromne za ten material chce wesprzec bliska mi osobę
Jest pewna rzecz o której pani tutaj nie wspomniała
Otóż taka osoba Odpycha od siebie ludzi ponieważ ma dość słuchania tekstów w stylu weź się w Garść myśl pozytywnie czy inni mają gorzej
A właśnie z takimi tekstami bardzo często spotyka się osoba z depresja
Dokładnie tak. Niektórzy mówią jeszcze: weź się do roboty - wiedząc,że ta osoba od dawna nie może znaleźć stałej pracy i ma w dodatku kłopoty ze zdrowiem - i są to "najbliżsi", którzy zamiast pomóc,to jeszcze bardziej człowieka w to wpędzają...
Ktos zwyczajny - niezwyczajny dlatego przestałem sie kontaktować z takimi osobami
Bo już lepiej być z tym samemu niż słuchać tych bzdur
Ktos zwyczajny - niezwyczajny wiem ale nie potrafię żyć w zakłamaniu i wbrew sobie
U mnie depresja zaczęła się po utracie żony
Widziałem jak powoli gaśnie
Ten rodzaj bólu jest nie do opisania
Ale osobiście wolę już nie słyszec tych bzdet bo prawdę mówiąc i tak niczego to nie zmienia
Ktos zwyczajny - niezwyczajny no Widzisz ja również dobrze to znam
Też dużo by opowiadać
No ale wrażliwce już tak w życiu mają
No nic popieprzone to wszystko ach szkoda gadać :)
Jeżeli będziesz mieć kiedyś ochotę sobie popisać o życiowych doświadczeniach to możesz zostawić maila :)
Ktos zwyczajny - niezwyczajny I ludzie
Jasne nie ma sprawy :)
Jeżeli będziesz mieć ochotę pisz śmiało
Trzymaj się
I dzięki za rozmowę
W takim razie jak wspierać osobę, gdy ona nas odpycha?
Mam depresję, zgadzam się ze wszystkim co powiedziałaś w 100%
To jest obraz prawdziwej depresji, wszystko się zgadza
Dziękuje Pani za filmiki pomogły mi dużo zrozumieć oraz nie popaść w obłed
wszędzie jest pisane jak wspierać ,co robić ,czego nie robić i czego nie muwic przy osobie chorej ,lecz trzeba patrzeć ze życie toczy się dalej i trzeba obok żyć ,pracować i przedewszystkim mieć stalowe nerwy i dlatego też zamieszczam ten komentarz bo nigdzie niema filmu jak mają postępować domownicy ,w tym przypadku mąż?
Mój przykład?? Starasz się próbujesz dotrzeć, czas mija ty jesteś ciągle odtracany odpychany. Aż w końcu sam przestaniesz próbować i wasz związek umiera.
Nie wiem czy taki temat już był, ale proponuję zrobić materiał w temacie "Dlaczego najbliżsi tak często zaprzeczają naszym chorobom typu depresja?", a to również doprowadza do odpychania od siebie bliskich. Moja teoria jest taka, że przyjęcie tego do świadomości rodzica, albo starszego rodzeństwa, to zmierzenie się z myślą, że być może mam swój udział w depresji mojego dziecka czy młodszego brata. A to może ciążyć. Poza tym często też łatwiej zaprzeczyć jak zrozumieć. Wydaje się, że naturalnym odruchem kiedy ktoś z bliskich choruje powinno być poszukanie informacji na temat danej choroby. Miałoby to na celu znalezienie odpowiednich metod pomocy choremu. Ale niektórych nawet to przerasta. Łatwiej im na podstawie swojej jakiejś cząstkowej wiedzy w porównaniu z tą ogólnie dostępną i uznawaną, zbudować teorię, która niejednokrotnie sprowadza się do wysnucia teorii, że osoba w depresji jest po prostu leniwa, albo "w dzieciństwie za mało w d... dostało"... Niestety to smutne, ale z tego powodu czasem zrywane są na trwale więzy rodzinne.
Dokładnie. Mowisz, podsuwasz artykuły w czasopismach, książki, a one wybiórczo czytają to co chcą i słyszysz komentarz: powinnaś więcej wychodzić , więcej się ruszać a Ty potargana nie masz akurat siły wywlec się z łóżka.
Tak to świetny pomysł z takim tematem. To zazwyczaj bliscy odpychają chorego, bagatelizują tą chorobę i nie próbują jej zrozumieć.Poza tym często trzymają się z dala, bo to się udziela.
Dokładnie tak, wszystko się zgadza 😢. Mam depresję od dzieciństwa. Czyli ok. 50 lat. Leczenie pomogło na trochę.
Ciężko jest żyć i udawać przed ludźmi, że jest okej. Dlatego ciągle jestem sama. Przykre! Wielkie dzięki za super film. Pani zrozumienie depresji pomogło ludziom. Ja też poczułam ulgę. Dziękuję. Pozdrawiam serdecznie
najlepszy materiał w sieci
Dziękuje! Świetny filmik❤
Dziękuję bardzo.
Jak pomóc takiej osobie która ma takie objawy unika ludzi i w dodatku nie chce korzystać ze specjalisty ?
Wyprowadzilem się z domu. I teraz wiem dlaczego. Dokładnie to do mnie pasuje.
Byłem w głębokiej depresji. Rozwalił mi się związek. Mamy 5 letniego synka Frania. Teraz próbuję wrócić, naprawić to co zepsułem. Byłem wtedy bardzo nerwowy. Krzyczałem. Tak bardzo tego żałuję.
Jak dotrzeć do osoby w depresji? To takie trudne
Nie ma co próbować bo i tak nic z tego nie naprawisz
@@beny9435 Może tego nie wiesz ale człowiek potrafi się zmienić.
Tak to juz jest ze gdy czlowiek cierpi to nic go nie cieszy.. Dlugotrwale cierpienie i smutek prowadzi do depresji, ktora roznie moze sie skonczyc.. Jednak warto miec przyjaciela, ktory potrafi przy takiej osobie trwac niezaleznie od nastroju.. Ludzie lubia wesole towarzystwo, w ktorym na nic sie nie narzeka co swiadczy o glebokim egoizmie. Czlowiek powinien byc "i do tanca i do rozanca" - oczywiscie to przenosnia jednak czesto czlowiek jest tylko "do tanca"..
Szukałam takiego filmu. Odpychamy bardzo często ludzi bliskich mi, nie wiedziałam czemu tak się dzieje. Często zamykam się na ludzi, odpychamy ich od siebie, zamykam się i prawie nic nie mówię. Najgorsze jest to, że często poznaję kogoś nowego, z czasem moja więź się zacieśnia, ale po czasie i tak zamykam się na tą osobę :/
ja akurat mam problem z bezsennoscią
Wszystko jest tak jak Pani mowi
Szkoda, że choroba ta nie jest też akceptowana wśród przyjaciół w końcu maska jaką trzeba włożyć i pokazać swój uśmiech powoduje że bliscy Ci ludzie nie wierzą w sprawie własnego zdrowia psychicznego. Odepchnięcie takich przyjaciół daje komfort spokoju w końcu nie ma się ochoty na rozmowy np. przez telefon które odbywało się faktycznie codziennie ... Odejście takich ludzi boli w końcu człowiek uświadamia sobie że przyjaźń, która trwała ładnych parę lat pryska. Później chciałoby się nawiązać ta relacje na nowo. Tylko wstyd i głupio jest człowiekowi który się odizolował od wszytskiego. Druga rzecz to, że taki przyjaciel nie wierzył w depresję. Nie obcując z osobą chora 24h a widząc swojego kolegę tylko raz podczas choroby przez 3-4 godziny.
Tak dokładnie jest jak mówisz
Mnie nic nie cieszy, po śmierci mojej mamy w lutym b.r, dwa dni później odeszla po 4 latach moja dziewczyna - nic zlego nie zrobiłem - po prostu odeszla. Minęło juz 7 miesięcy, a ja ciągle jestem na dole psychiki, siada mi wszystko. Chęci do wszystkich innych czynności - praca mnie trzyma przy życiu, czasem zapominam jakiś szczegół. Nie umiem zbudować innej relacji, odpycham dziewczyne której zależy na mnie. Niby się uśmiecham, ale w środku mnie rozsadza - nie wiem czy do depresja, czy inne licho. Płacz, żal do wszystkich - nie wiem skąd takie myślenie - wcześniej tak nie miałem - nic mi sie nie chce. A co do bliskich, to nie mówię im co mnie boli - nie chce ich zadręczać, oni maja swoje życie - na co im moje problemy...
Wysypuje się psychicznie, siadłem - tak jak kiedyś byłem twardy, tak teraz jestem wrakiem człowieka.
trzymaj sie
@@livi4476 Niby takie proste, ale nie daje rady....
Siadłem całkowicie
@@dakota5981 rozumiem cie doskonale.
@@livi4476 Wszystko poświęciłem, co miałem. 4 lata staran - a dostałem potężny cios od zycia.
Idź do psychiatry, trzeba pomóc Ci pokonać ten bol, który w sobie nosisz.
POZDRAWIAM SERDECZNIE CIĘ KOCHANA
Dziękuję
Depresja to bardzo ciężki temat i ciężka sprawa. Ten kto nie utonął w niej nie wie jak to jest gdy walczysz codziennie ze sobą... Wiele razy umniejszano mi i sugerowano, że chyba nie jest tak ciężko jak ja to obrazuje, to bardzo krzywdzące było dla mnie. Na dzień dzisiejszy nie byłam u lekarza tzn byłam nawet w samym szpitalu psychiatrycznym. Niby zdiagnozowano depresje-lękowo mieszaną, ale miałam wtedy 14 lat to było 8 lat temu. Pogorszyło się i to bardzo, ale boje się iść nie czuję się na siłach... Mam nadzieję, że się zmobilizuje i zacznę leczenie ❤️
Mam nadzieję, że u ciebie dobrze ❤❤❤
@@klaudia4182 Jak miło, że pytasz ❤️
Na szczęście się zmobilizowałam i poszłam do lekarza i biorę leki wkrótce terapia i mam nadzieję, że będzie jeszcze lepiej. Na dzień dzisiejszy nie jest jeszcze kolorowo, ale przez ten czas od napisania komentarza wiele się zmieniło, ale wyszło na lepsze. Zerwałam z toksykiem i dziś cieszę się ze szczęśliwego związku. Naprawdę nie sądziłam, że wrócę tu z dobrymi wieściami. A Tobie życzę wszystkiego dobrego ❤️
Wszystko się zgadza, potwierdzam 👍 znam to z autopsji
I zachęcać do konsultacji ze specjalistą 💟
Dziękuję ma Pani racje. Bo na przykład po co iść na wesele i stracić 500 zł. Jeżeli nie da się nic wypić. Ogluchnac od muzyki. A zjeść za 5 zł. I to jest aż zanadto
I po co się męczyć. ?
Żałuję że nie chodziłem na wesela i nie bawiłem się tam, myślałem że mam depresję a nie miałem szkoda że nikt mnie nie wyciągnął. teraz już za późno
Szkoda, że ma to tak mało wyświetleń
Kurde czemu ja siedzenie w tym bagnie i mimo prób leczenia nie było poprawy 😓😓😓😓😓
Ja boje się bagatelizowania moich problemów i nazywania mnie leniem
Bardzo cierpię 😭😭
Całą mnie pani przedstawiła
O Boze..mowa o mym stanie terazniejszym. Wszystko jasne😢
Pracuje na pilocie. Czuje sie odklejona czesto ale wmawiam sobie ze poprostu zurzylam sie:/
I w sumie poddalam
Nie zgadzam sie do konca z tymi przyczynami odpychania bliskich. Moim zdaniem i w moim przypadku nikt z bliskich kompletnie nie zdaje sobie sprawy co czuje,jak zyje ,co mnie trapi,jskie mam problemy ,a nawet nie sa swiadomi i nie widza ,ze mam jakiekolwiek problemy.....rodzina jest slepa, jedyne co sa w stanie doradzic to ,,,,wez sie w garsc ,,, lub ,, inni maja gorzej,, , albo ,,,,przesadzasz,,,, . A co najgorsze,,, ja na twoim miejscu, ,, Tak wiec ,nikt nie jest na moim miejscu i nigdy nie bedzie i proby szczerej rozmowy lub proszenie o pomoc nie ma sensu... Lepiej udawac zadowolona z zycia i wtedy wszyscy sa happi.
👍
Wszystko o mnie.
Odpycha bo prostu nie ma siły , nie ma tu co tworzyć epopeji
Bardzo trafny opis. Gdyby tylko ktoś postronny umiał tak zrozumieć.
A depresja w związku? Odpychanie drugiej połówki? To też normalne?..
l potrzebuje pomocy i chcialbym znac odpowiedz od was dziekuje koachana moj mamo prosze ciecie takimi slowami i bys powiedziala naszemu kochanemu panu jezusowi bo ze ja nie daje rady zyc bez ciebie ja cuje jak bym stracil wszysztko na tym swiecie jak bym nie mial po coc zyc i co tu robic i nie wiem jak mam sobie pomoc i dla tego pisze do ciebie panie boze tak mnie serce mocno boli czuje jakby ktos bijal jakies narzedzie do mojego serca tak ja twoje przebijali serce a moja klatka piersiowa rozdrywa mnie od srodka i pali od srodka i czuje jak by mojej klatce piersiowj plynela duza goraca lawa po moim calylm ciele jak to bie moj kochany jezus spywala krew zwoda po twoim ciele jezus moj kochany modle sie do ciebie kazdego dnia za moje grzechy i ludzi i dzieci i nawet za chorych dzieci i ludzi i od mawiam wszysztkie koronki a naj bardziej koronke do ciebie panie jezus milosierdzia i rozaniec do ciebie jezus i do twojej matki marji i modlitwy do jana bosko i ojca pio i modle sie za lekarzy i za ksiedzow co prawiaja modlitwy w kosciolach na zywo i zamiast w moim sercu powina byc milosc a moim ciele radosc i usmiech na buzi a wczale tak nie jest moim sercu jest pustka i zlamane serce na pul przebite dzida i bol a moim ciele jest zlosc i nie nawisc a na mojej buzi jest smutek jak ty moj panie a moich oczach mam tylko lrzy konales na krzyzu z bolu i miales na buzi smutek przez tych ludzi co zrobili krzywde i jak ty miales lrzy na oczach jak patrzales na swoja mama i maryje jak plakali za ciebie ale ja nie jestem na ciebie zly i ani sciekly ze mi odebrales moja kochana mame ja jestem zly na moje siostry i braci i na tate ktorzy juz nie chca mnie kochac i mnie znac i przez to wszysko ze ja jeszcze jestem powaznie chory i uzaleziony od chazardu i nie daje sobie rady probuje tym walczyc ale to jest silniejsze od mnie i panie moj kochany jezus ja sie modle do ciebie nawet jak spie ja bym cie proszil bardzo mocno bys wybaczyl mojej rodzinie ich wszystkie grzechy przeciwko tobie i mnie i ze bys dal duzo milosci do ich serc i radosci i usmiechu na ich buzi i duzo zdrowia i by nie mieli w domach przemocy i rozboju i nie patrzyli na akochol i zeby sie przytuali sie do siebie i zeby sobie mowili jak sie bardzo kochaja bo ja nie uszlyse tych slow juz nigdy od mojej rodziny ale to nic gdy nawet jak cie widze w snie z moja kochana mama to placze do was bo wiem ze ty z marjia i moja mama jak bardzo mocno mnie kochacie i za to ja ciebie moj kochay jezusi ty maryjio i ty moja kochana mamo kocham was i bede kochal was az do koncza mojego zycia kocham was krzysiek amen .
No to chyba jest rzeczywiście największym problemem,!
😭😭😭😭
To wszystko o mnie. Ale nie mam jaj iść do psychologa i potwierdzić. Szybko się męczę, nie mogę się skupić, chyba już od wszystkich się odcięłam i mam dosłownie ataki furii.
Przezywam teraz depresję 😭😭😭 i boje sie o swoje życie
Dlatego,że nikt i tak nie pomaga że tylko będzie się naśmiewał.
Dobrzy odpowiedni ludzie się nie naśmiewają.
@@PsychologiaNaCoDzien mało ich
To w takim razie moja była partnerka nie darzyla mnie prawdziwym uczuciem, skoro ja konczylem relacje pod wpływem depresji, a ona srwierdzila że ten związek nie ma sensu. Już tak się 1,5 roku stym zmagam
Hej, oczekowales od niej walki mimo że ja odrzuciles? Pytam bo jestem w takiej sytuacji
Musi mi pani pomuc ... prosze
🥺Mi też
ja-pomoz, mi, tone! watpie w sens zycia.
znajoma-co ty p...? wez sie ogarnij..
szukam sensu zycia. ktos czyta? ktos umie pomoc?
mam rodzine ale nie umiem powiedziec o tym co czuje..
U mnie gorzej. Mąż powiedział: przecież masz zawsze nad wszystkim kontrole, wszystko ogarniasz to musisz sobie poradzić sama….
No i zostawił mnie sama. Nie udziela się, nie odzywa. Nie ma go całymi dniami.
a co jezeli depresja kogos jest polaczana z uzaleznieniem od komputera ? jezeli chory chce tylko komputera i nie potrzebuje niczego i nikogo by mu pomogl , siedzi po 15 godzin dziennie gra w gry i nienawidzi wszystkich ktorzy go kochaja i chcieli by zmienic cos w jego zyciu by sie nie zmarnowal do konca , co w przypadku jezeli w gre wchodza juz choroby psychosomatyczne , stany lekowe , odrzucenie bliskich , porzucenie szkoly i pracy na rzecz nie wychodzenia z pokoju za wyjatkiem kuchni i lazienki .chory nawet nie chce slyszec o wspolnym spedzeniu jednej godziny tygodniowo z rodzina , mowi poprostu ze nie ma ochoty i idzie dalej grac, jak pomoc takiemu czlowiekowi i samemu przy okazji nie zwariowac.?????????. a najgorsze jest to ze to osoba pelnoletnia. nie chce isc do psychologa , nikogo nie slucha i sam nawet nie widzi ze robi sobie krzywde , wszystkiemu zaprzecza a z miesiaca na miesiac jest coraz gorzej a ja nie moge mu pomoc bo mnie odrzucil i zbywa mnie w pierwszej minucie rozmowy. jak pomoc komus takiemu w domu bo na wizyte u psychologa nie ma szans bo sie nie zgodzi.????
Tak, tak, wypisz, wymaluj, identyczna sytuacja z moim synem (42l.) Ja już się poddałam, bo sama leczę się od kilkudziesięciu lat na depresję....cały czas biorę leki... jakoś funkcjonuję, ale to takie życie "na pół gwizdka". Ale bez leków nie wiem jakbym skończyła... Objawy mam wszystkie, które ta Mądra Pani Psycholog wymieniła, jasno i przystępnie dla każdego.... Przetestowałm już trochę leków i różnych terapii, ale ten film pozwolił mi wreszcie pogodzić się z samą sobą i wyzbyć wreszcie tego niszczącego cholernie, poczucia winy... Dziękuję z całego serca, bo pomogła mi Pani jak nikt nigdy dotąd, w tak prosty sposób, a tak skuteczny ! ! ! DZIĘKUJĘ ! ! ! 😍
Ok, ale jak to się leczy? Czy podstawę leczenia stanowią środki farmakologiczne? Czy da się wyleczyć dorosłą osobę, aby funkcjonowała całkiem normalnie?
Żeby funkcjonować normalnie,to lepiej unikać psychotropów i wybrać jakąś terapię.
Leczy się jak najbardziej. Najpierw konsultacja z psychiatrą by wystawił diagnozę i zaproponował leczenie. Potem być może leki i zdecydowanie terapia.
Da sie i bez leków jeśli nie masz innych chorób somatycznych to naprawdę można to zrobić zmieniając dietę na prawidłową, ruch relacje a potem powoli do pracy . Nie ma co sie wstydzić trzeba odrazu brać zwolnienie i iść na terapię w ramach jeszcze pakietu bo to tak z pół roku mniej więcej to trwa i od razu warto mimo wszystko szukać nowego zajęcia żeby nie wypaść z rytmu, może jakiegoś mniej wymagającego w tej samej branży na nizszym stanowisku. Może nie tyle odrazu ale jak już wstajesz i śpisz i jesz i coś ćwiczysz, wychodzisz masz jakieś kontakty społeczne i masz jako taki rytm dnia.
dlatego ze bliscy doprowadzili do depresji chorego przez wykozystywanie i sa zmeczone
No niestety ale bardzo często tak właśnie jest...
Czy jest to normalne że osoba w depresji odzuca bliskich np chłopaka i ucieka do nowych znajomych ?
Tak. Szuka usilnej zmiany stanu aktualnego
@@PsychologiaNaCoDzien ale np wraca do mnie na tak zwanego papierosa i przytula się do mnie a kilka godzin wcześniej mówi że kocha kogo innego i jak to wytłumaczyć ?
yeti yeti
Ucieka do innych, bo nie potrzebuje swojego chłopaka, bo jej wcale na nim nie zależy.
Czy upośledzenie umysłowe w stopniu lekkim nie kwalifikuje się do uzyskania orzeczenia o niepełnosprawności lub grupy inwalidzkiej?
Zalecam konsultację z osobami, które w tym bardziej siedzą. Nie wiem czy to biegły psycholog czy prawnik czy jeszcze ktoś inny. Ja się tym nie zajmuję.
Tylko szkoda, że społeczeństwo w tym kraju tego nie rozumie i nie chcę zrozumieć, spotykam różnych ludzi z tą osobą i nawet lecząc się nie na gwarancji, że objawy odpuszczają. Wsparcia bliskich przyjaciół i rodziny jest najważniejsze przy terapii.
Też bym tak mogła :(
Ciężko mam się iść umyć, współżyć z mężem... czasem cokolwiek zrobić a mamy 3 dzieci .. wiec musze sztucznie uśmiechać się udając ze jest super :(
Dodając to miałam próbę samobojcza ledwo przeżyłam.. ( 1,5roku temu )
Przeszłam traumę straszna co do końca ze mną to zostanie :((
Mialam depresje. Choroba powstaje wskutek traum, silnych przezyc. Bralam leki, nie polecam, odizolowuja od rzeczywistosci.. Skorzystalam przez NFZ z opieki psychologicznej, trwala dosyc dlugo, ale skutecznie. Stawalam sie silniejsza. Przywarlam wrecz do Pana Boga. On naprawde jest. Obecnie mam mala Firme. Daje mi mnostwo radosci. Uwierzylam w siebie. Kiedys przeczytalam, ze depresja mija, to prawda. Prosze poczatkowo znajdowac choc najmniejsze powody do radosci, to trudne, ale realne. Niech Pan Bog Pani, Pani Justyno blogoslawi, calej Pani Rodzinie, Pani zdrowiu. Bede sie modlila o Pani powrot do zdrowia.
Brak empatii
Depresja mocno zaburza odczuwanie i odbieranie emocji.
Czy możliwe jest branie leków SSRI będąc w związku/małżeństwie? Przecież taki związek ze względu na prawie zerowe libido chorego może się rozpaść, który facet wytrzyma przedłużającą się miesiącami niechęć kobiety do seksu? Znowu z drugiej strony nieleczona depresja tez może skutecznie zniechęcić partnera (szczególnie nowo poznanego), bo ciągły smutek, brak energii i czarnowidztwo nie zachęcają. Pewnie usłyszę, że jeśli facet zostawia partnerkę, to związek nic nie wart. Ale chyba do końca tak nie jest, bo zdrowy facet ma swoje potrzeby, a jak nie ma seksu przez tak długi czas, to wiadomo, że będzie szukał na boku. Rozmowy raczej nie pomagają, bo facet nie jest w stanie wziąć "na rozum" tych spraw, jest frustracja, niespełnienie, ucieczka w inne kobiety itd. Zatem mam lekkie obawy przed lekami, a WSZYSTKIE obniżają libido.. Mnie lekarka, starsza doświadczona kobieta pracująca w szpitalu zadała pierwsze pytanie przy przepisywaniu leków: czy ma pani partnera?
No to mam depresje na 100 %😫
Diagnozę wystawia lekarz psychiatra, nie filmy na youtubie. Jeśli podejrzewasz depresję u siebie - skonsultuj się z lekarzem
Ja też mam te doktorki gówno pomagają codziennie chleje i wale wiadra żeby zapomnieć
@@PsychologiaNaCoDzien Ja mam depresję od ponad 20lat i nie potrzebna była diagnoza lekarza. Takie rzeczy o sobie się wie.
nie mam ręki po wypadku ale mam to co bezcenne ---------->> UA-cam : " jedyny lek na depresje lęki uzależnienia "
, pozdrowienia
Masz depresję opuść Żuławy, a do Holandii się nie wybieraj.
Am depresję ,od dawna przeszłam wszystkie jej fazy ..włącznie z najgorszym stanem ..
Wykład petarda
Choruje na depresję więc jestem w stanie ocenić.
Jedna uwaga.
Nadużywa Pani słowa "osoba"
Proszę Panią. Nie ma osób. Są ludzie.
Mówi się Człowiek, nie osoba.
Osoba to nazwa wymyślona w celach podatkowych i ewidencyjnych.
"Słowo osoba pochodzi od łacińskiego wyrazu persona, który w antycznym Rzymie oznaczał maskę noszoną przez aktorów na scenie, symbolizującą postać lub rolę, którą odgrywali"
Czas przejrzeć na oczy....
Czy to aby nie czepianie się na siłę? To wykład petarda czy jednak nie?
ma ktos pomysl jak zebrac sily i pojsc do lekarza? u mnie wystarczy zadzwonic umowic i pojechac ale wciaz czuje ze na cos nie jestem gotowy i ze nie ma to sensu...sam siebie juz nie rozumiem.
Po prostu trzeba zadzwonić, umówić się i pojechać. I mieć choć małe chcenie żeby z tego wyjść. I jakoś pójdzie... Życzę powodzenia.