Madam Butterfly ~Aria ~Un bel di vedremo~Giacomo Puccini

Güzel bir günde, denizin en uzak köşesinde, incecik bir dumanın çıktığını göreceğiz...
Ve sonra gemi gözüküyor, sonra beyaz gemi limana giriyor,
Gürültüyle selamını veriyor.
Görüyor musun? geldi!
Ama ben aşağı inmiyorum onun karşısına çıkmak için, ben değil.
Oraya, tepenin köşesine gidiyorum ve bekliyorum.
Ve bekliyorum uzun bir süre,
Ve hiç ağır gelmiyor bana bu uzun bekleyiş.
Ve kalabalıktan çıkan bir adam,
Ufak bir nokta, tepeye yaklaşıyor.
Kimdir bu? Kimdir?
Ve buraya vardığında ne diyecek, ne diyecek?
Uzaktan Butterfly, diye bağıracak.
Ben cevap vermeden orda saklı duracağım.
Biraz oyun olsun diye, biraz da ölmemek için...bu ilk karşılaşmada...
Ve biraz da acı içinde bağıracak o: "Küçüğüm, portakal çiçeği kokulu eşim!"
Bana daha önce geldiğinde dediği gibi..
Bunların hepsi gerçekleşecek, söz veriyorum sana.
Korkularından arın, ben emin bir şekilde, güvenle bekliyorum onu...
~
un bel dì, vedremo
levarsi un fil di fumo
dall'estremo confin del mare.
e poi la nave appare.
poi la nave bianca
entra nel porto,
romba il suo saluto.
vedi? è venuto!
io non gli scendo incontro. io no.
mi metto là sul ciglio del colle e aspetto,
e aspetto gran tempo e non mi pesa,
la lunga attesa.
e uscito dalla folla cittadina
un uomo, un picciol punto
s'avvia per la collina.
chi sarà? chi sarà?
e come sarà giunto
che dirà? che dirà?
chiamerà butterfly dalla lontana.
io senza dar risposta
me ne starò nascosta
un po' per celia...
e un po' per non morire al primo incontro,
ed egli alquanto in pena chiamerà,
chiamerà: "piccina, mogliettina
olezzo di verbena",
i nomi che mi dava al suo venire
tutto questo avverrà, te lo prometto.
tienti la tua paura,
io con sicura fede l'aspetto.
("Şerefle yaşayamayanlar şerefle ölmelidirler.")