Я не ведаю, што са мной, І што далей мяне чакае Можа суджана быць адной, Бо адразу дваіх кахаю. Чыста ў рэчаньцы вада, Усё пераменіцца пустое Людзі кажуць нездарма, Што я бядовая - Гора не бяда! Доля горкая ты мая Я ж нікому ані паўслова Пагадала на караля Зноў піковы, і зноў бубновы. Разгубілася, не дай бог, Ды паклікаў на волю вецер. Паспяшалася за парог, Дзе даўно зачакаўся трэці.
Я не ведаю, што са мной I што далей мяне чакае. Можа, суджана быць адной, Бо адразу дваiх кахаю. Прыпеў: Чыста ў рэчаньцы вада, Усё перамелецца пустое. Людзi кажуць нездарма, Што я бядовая -- Гора не бяда! Гора не бяда! Гора не бяда! Доля горкая ты мая! Я ж нiкому анi паўслова. Пагадала на караля - Зноў пiковы i зноў бубновы. Прыпеў. Разгубiлася, не дай бог, Ды паклiкаў на волю вецер. Заспяшалася (Па-) за парог, Дзе даўно зачакаўся трэцi. Прыпеў. Гора не бяда!... Гора не бяда!
Я не ведаю, што са мной,
І што далей мяне чакае
Можа суджана быць адной,
Бо адразу дваіх кахаю.
Чыста ў рэчаньцы вада,
Усё пераменіцца пустое
Людзі кажуць нездарма,
Што я бядовая - Гора не бяда!
Доля горкая ты мая
Я ж нікому ані паўслова
Пагадала на караля
Зноў піковы, і зноў бубновы.
Разгубілася, не дай бог,
Ды паклікаў на волю вецер.
Паспяшалася за парог,
Дзе даўно зачакаўся трэці.
Я не ведаю, што са мной
I што далей мяне чакае.
Можа, суджана быць адной,
Бо адразу дваiх кахаю.
Прыпеў:
Чыста ў рэчаньцы вада,
Усё перамелецца пустое.
Людзi кажуць нездарма,
Што я бядовая --
Гора не бяда!
Гора не бяда!
Гора не бяда!
Доля горкая ты мая!
Я ж нiкому анi паўслова.
Пагадала на караля -
Зноў пiковы i зноў бубновы.
Прыпеў.
Разгубiлася, не дай бог,
Ды паклiкаў на волю вецер.
Заспяшалася (Па-) за парог,
Дзе даўно зачакаўся трэцi.
Прыпеў.
Гора не бяда!...
Гора не бяда!