Ben birinden hoşlanınca savunma mekanizması olarak onun bana uymayan yönünü bulmaya çalışıyorum. Belirli yüksek kriterlerim var ve bunlara uymayan birini kabul etmiyorum. Mesela çok aşık olduğum bir çocukluk arkadaşım vardı çok iyi kalpli uzun boylu ve bence yakışıklıydı ama hayat tarzlarımız uymuyor diye ona hiçbir şey itiraf etmedim. Hayat tarzının çok uyduğu yakışıklı iyi kalpli birini buldum ama başka ülkede yaşıyor diye olmaz dedim. Çok iyi kalpli, hayat tarzıma uyan ve milyoner zengin birisi beni istedi bu sefer ben onu çirkin bulup olmaz dedim. Hep böyle oluyor hep bir sorun çıkıyor ve ulaşamıyorum. Bunun benim sebep olduğum bir döngü olduğunu fark ettim sayenizde buradan çıkmaya çalışıyorum :)
Biri bana ilgi duyunca o kişiden uzaklaşıyorum. Hep böyleydi, hoşlansam bile aşık da olsam kaçıyorum ve kaçtığım kisi kendim ve maalesef çok uzaklaşamıyorum. Yoruldum bu duyguyu taşımaktan...
Ilişkinin yaşanmaması için gereken her türlü mekanizmayi kullaniyorum.Biriyle ne kadar mutlu olsamda bu benim ruh eşim degildir diye onun benim ruh eşim olmadigina dair özellikler arıyorum
Öncelikle video için çok teşekkür ederim. Tam da bu sıralar kafamı kurcalayan bir konuydu bu. Sadece romantik ilişkilerde değil arkadaşlık ilişkisinde de aynı şeyleri yaptığımı ve kaçındığımı fark ettim. Hem insanlar beni sevsin, benim hakkımda kötü düşünmesin diye uğraşıyorum ve ona göre davranıyoeum hem de bir yandan uzaklaşıyorum, zaten beni kimse sevmez ki, sevilecek de bir yanım yok zaten, sevseler de bir süre sonra benden sıkılırlar ve yollarımız ayrılır diye düşünüyorum ve ikilemde kalıyorum. Kafamdaki bu düşünceler beni o kadar yoruyor ve kafamı karıştıyor ki ne yapacağımı şaşıryorum. En sonunda hiçbir şey olmasa bile kendi kendimi yalnızlaştıeyorum. Çok istediğim halde o ortama girmiyorum. Bir de sosyal ortamlarda iletişim kuramıyorum, çok geriliyorum. Hata yapmaktan korkuyorum, donup kalıyorum. Çok istesem de ağzımdan bir kelime dahi çıkmıyor. Gerçekten kendi kendimi sabote ediyorum galiba ve beynim patlayacak gibi oluyor keşke beynimi susturabilsem de rahatlasam diyorum. Lütfen bu konuyla ilgili daha fazla içerik paylaşmanızı rica ediyorum. Sağlık ve mutluluk diliyorum.
1-korkumu besleyen inanç : Terk edilme korkum var. Bir ilişkiye uzun süre emek verip hakettiğimi alamamaktan korkuyorum. Çünkü fazlasıyla verici biriyim bunun arkadaşlık ilişkilerinde dahi orantılı olması gerektiğini öğrendim. 2-ihtimal olduğunda mekanizma nedir ve bu mekanizmalar nelere sebep oluyor : Friendzona bağlıyorum. Bu benim savunma mekanizmam. Böylece o kişi benim yakın çevremde kalmış oluyor ben de bu duruma mutlu olsam da bir şeylerin eksik olduğunu hissediyorum. Ama kötü yanı şu ki bir ilişkide olmayacak bir konuma geliyorum. Benimle dertleşiyor ve her şeyi anlatıyorlar. Sonra da ortadan kayboluyorlar. Çünkü iyileşen insan ortadan kaybolur. Artık yaraları sarılmıştır. Bu kişiyi de bir daha görmek istemez. Çünkü eski yaralarını hatırlamak istemez.
Yakın zamanda neden friendzonlandığımı şimdi daha iyi anladım, sorunun benle ilgili olduğunu sanmıştım ama gerçekten artık bi ilişkiden korktuğunuzu daha iyi anladım bu yazınızla. Size daha çok. yakınlaşmaya çalıştıkça daha hızlı kaçmanızda bu yüzden galiba.
İçsel alarm o kadar doğru bi tabir ki. Ben de kendimi anlatırken bu ifadeyi kullanıyordum. Bilinç altım alarm verdi diyordum. Savunma mekanizması olarak gösterdiğim davranış genel olarak kaçmak oluyor. O kişiyle paylaşımda bulunmak istememe rağmen, önüme çıkan fırsatları değerlendirmiyorum direkt reddediyorum. Aslında o kişiyle konuşmak, vakit geçirmek istiyorum ama davet ettiğinde de reddediyorum. Bu gerçekten çok acı verici oluyor. Birlikte olduğumuz bir ortamda gayet ciddiyetsiz, yüzeysel ve umursamaz davranıyorum. Herhangi bir paylaşımda bulunacaksak bile duygusal bi paylaşım olamasın diye her şeyi yapıyorum. Normlade güler yüzlü ve neşeli biriyim ama o kişiye karşı isteksiz bir şekilde selam veriyorum. İşin sonunda artık hiç bir şekilde yakın ilişki kuramayacağımız hatta iletişim bile kuramayacağımız bir noktaya geliyoruz. İçinden gelenin tam zıttı bi şekilde davranmak o kadar zor bir şey ki. Bu acıya daha fazla dayanamadığım noktada o ortamdan uzaklaşıyorum. Öyle ki bunun için şehir bile değiştirebilirim.
@@besteisildak gerçekten o kişiyi kazanmak istediğinizi gerçekten o kişiyle olmak istediğinizi açık bir şekilde gösterir ya da konuşursanız işe yarayacaktır diye düşünüyorum 🙏🏻
Bu videoda önceden farkına vardığım ve şu an fark ettiğim şeyler oldu. Eskiden bana travma yaşatan flörtümün neden soğuk davrandığını, vitrin olayını sürekli yaptığımı ve duygusal samimiyet arttığında karşımdaki kişiyi sürekli denediğimi ve ona en kötü halimi gösterdiğimi ve flört edeceğim kişilere neden bu kadar çok kriter koyduğumu fark ettim.
Kendi kendime aciklayamadigim bir duygu durumuydu bu videonuzda anlattiginiz. Ne yaptigimi biliyorum ama neden yaptigimi bilmiyordum. UA-cam durumumu hissettiği icin bana bu videoyu önerdi zannediyorum :) Her zaman sadece benim beğendiğim ve yakin iliski kurmak istediğim insanlara karsi degil ayni zamanda beni beğenen ve bi sekilde yakinlasmaya calisan insanlara karşıda bunu yaptigimi farketmiştim ve hep kendime yaptıgım açıklama (kaçış): 'Beni beğeneni ben beğenmem, benim begendigimse beni beğenmez' oluyordu. Son olarak farkettiğim bir diğer durum da, aramızda romantik bir iliski ihtimali olmayan (kendi hislerimce) insanlarla daha rahat daha güzel iletişim kurabiliyorum. Teşekkürler bilgilendirme ve aciklamaniz icin.
Kardeş, şunu mu demek istedin; mesela bir kadından hiç hoslanma ihtimalin yoksa ve o sana adimlar atmissa onunla daha mi rahat iletişim kuruyorsunuz? Yani ona sert tepki göstermiyor muydunuz?
@@Smmrty hayır karşımdaki kişinin bana adım atması gerekmiyor. Hatta adım atıyorsa bu bende huzursuzluk yapabiliyor. O kişinin benim için muhtemel bir aday olmaması yeterli rahat konuşabilmem için. Gerek etik açıdan gerek mantıksal açıdan gerekse de duygusal açıdan.
@@ebubekirtufan-k3t Aslında ben değil. Hoslandigim kız öyle. Herkese karşı melek gibi, benim ondan hoşlandigmi duyunca benim önumu kesmeye aşiri sert tepkiler vermeye başladı. Normalde de kibar ,çok iyi bir insandir asla kalp kırmak istemeyen biridir. Ben tepkilerini normaldışı tuhaf bulmuştum. Çünkü hep hissediyorum bu kız bana bunları yaziyor ama bunlar gerçek değil.. Bu işte bi şey var. Bunu nasıl aşarım bilmiyorum
@@Smmrtypes etmemeni öneririm ara ara bi yakınlaş bi kaybol. Belki sosyal medyadan daha rahattır istek yolla,wpden not iste bişeyler danış ama başta çokda samimi olma,sonra gçaynı ortamda selam ver sonraları konuşur zaten böyle yavaş yavaş yakınlaş. O da belki yenmek istiyordur,zaman tanı.
Yine çok önemli bir konuya değinmişsiniz sevgili Merve hanım ,ferahladım ve yalnız olmadığımı hissettim. Herkes kendi çemberinin içerisinde bir şekilde pişiyor ve sorunsuz partner yoktur, partner değiştirmek sorun değiştirmektir. Mesele var olan sorunları ortak paydada ne derece tolere edip çözümlemeye çalıştığınız. Bu da benden olsun. Sevgiler 🍀
Bu anlatılanlar kaçıngan bağlanma stiline sahip kişiler. Ben de kaçınganlığını çok sonra farkeden biri olarak bağlanma adlı kitabı kesinlikle öneririm. Kendi bağlanma stilinizi çözmeden mutlu ilişkiler kurmak gerçekten zor.
1-korkumu besleyen inanç: Herşeyi batıran olmak çünkü sevilebilcek biri olduğuma inanmıyorum. Bağ kurmak istiyorum ama gerçekleşmeye başlıyınca kontrolden cikiyorum ve karşımdaki insana bunu kesinlikle yansitmiyorum. İzolasyon alanımdan çıkmak beni korkutuyor. Aynı zamanda eğer bu korkumla yüzleşmezsem hep orada kalmaktan hiç çıkamamatan korkuyorum 2-mekanizma Tamamen bir vitrin oluşturuyorum. Ve kendimi ondan soğutmak için sürekli olarak bir kanıt arayışındayım. Örnek son görülmesini sürekli olarak bakmak
Aldığım bir çok seansdan daha verimli bir video olmuş.Ellerinize sağlık hocam.Bu konu ile ilgili düşüncelerimi paylaşmak istiyorum.28 yaşındayım.Kendimi bildim bileli hiç bir zaman gerçek bir romantik ilişki yaşamadım.Ya ben karşı tarafa Platonik duyğular besledim,ya da karşı tarafa bana.Hiç ilgimi çekmeyen tam anlamı ile zıt insanlar bana ilgi duyuyordu.Ben bununla ilişki kurmaq istiyorum dediğim insanların da bana zerre ilgisi yoktu.Bir insana ilgim olduğunu anladığımda ve ya o insanla bir ortamda olduğumda garip davranışlar sergiliyorum.Konuşamamak,boş boş telefona bakmak,onunla aynı ortamda kalmadan rahatsız olmak.Bana absürt geliyor çünki normalde karşımdakı insanı çok beğeniyorum.İnsan sevdiği insanla bir ortamda olmaktan neden rahatsız hiss etsin ki.Sonrs bu korku giderek hayatımın başka yerlerine de yayıldı.İş ortamında karşıdan iş arkadaşlarım geliyor yüzlerine bakarken gergin hiss ediyorum.Telefondan gözümü ayırmıyorum,sanki meşgul imiş gibi.Bu sorun çok etkiliyor hayatımı nasıl çözeceğim konusunda zerre fikrim yok..Ama videonuz Melhem oldu,farkındalık yaratdı bende.Allah razı olsun hocam.Ayağınıza taş değmesin
1.İlişkiye başlarken gayet hisli, duygulu hareket ederken bir süre sonra hislerimi kaybediyormuşum gibi hissetmeye başlıyorum o insandan uzaklaşmaya başlıyorum, hatalarını düşünüp o kişiden uzaklaşıyorum ve ilişkiyi ileriye taşıyamıyorum. 2. Olabilecek kötü senaryoları hepsini kafamda kurup kendimi her duruma hazırlamaya çalışıyorum sonrasında da karşı taraftan gördüğüm bazı hareketlerden bir kötü sonuç çıkarıp onun olacağına inanıyorum.
Video çok güzel olmuş, terapi seanslarımda olduğu gibi bir şeyleri sesli bir şekilde söyleme, duyma ihtiyacımı karşılamış gibi hissettim. Bir sonraki videolarda sosyal medya algısının ve kitlesinin gençleri yetersiz hissettirmesi hakkında konuşabiliriz, hatta anket yapmalıyız bu konuda diye düşünüyorum.
Hocam siz şimdiye kadar tanıdığım en iyi psikolog olabilirsiniz kesinlikle bu anlattığınız her şeyi düşündüm ve yalnız olmadığımı bunu herkesin yaptığını yapabileceğini anladım kafamda biraz da olsa bir şeyler oturdu bunları aktif olarak yapabilirsem kurtulacağıma inanıyorum
Şuana kadar hep karşıdakinin davranışlarına, yetersizliklerime , kaygılarıma odaklanmışım. Ama bugün farkettim ki ona aslında iğrenç davranmışım. Ve sebebi benim korkularımmış. Hiç kendi davranışlarıma bakmamışım. İşin kötü tarafı artık bunu düzeltmek için çok geç, ben ondan deli gibi hoşlanırken hemde . Ben bu videonuzu 3-4 kere izledim ve anca anlayabildim bunu ne yazık ki😔 Ama iyi ki varsınız, siz ve anlattıklarınız bizim için çok kıymetlisiniz❤❤❤
Biri ilgimi çektiğinde görmezden geliyorum. Hem o kişiyi hem duygularımı tamamen yok sayıyorum. Örneğin mesaj attığında gülümsüyorum aslında ama o mesajın bendeki tesiri geçene kadar cevap vermiyorum iletişimi koparıyorum ve düşünmüyorum. Daha sonrasında zaten o kişiye karşı olan isteğim bitmiş ve benim için o defter kapanmış oluyor. Karşımdaki insan nedenini sorgulayınca (neden cevap vermediğim gibi) çok bunalmış hissedip tamamen kapatıyorum.
1) Benim iş ciddiye binmedikçe bir sorunum yok. Sevgililikte sorunum var. Direk ayrılırsak ne kadar üzülüceğim geliyor aklıma ya da benden hemen vazgeçicek gibi geliyor. Çok çabuk sinirlenen bir insanım ve özgürlüğüme düşkünüm inatçıyım. Kısacası kendimi defolu görüyorum. Kendi kişiliğimi görür diyede korkup bunu kullanıcak gibide geliyor. . . . 2) İlk konuşurken hiç sıkıntım olmuyor ama teklif geliceğini hissettiğim an panikliyorum ve friendzone ya da uzaklaşmaya çalışıyorum. En sonunda takıntılı oluyorum ama yine olan bana oluyor:(
Kendimi buldum videoda geçmişte bu konuda hayal kırıklığı oldu çünkü cok önemli noktalara değindiniz hocam farkındalık yarattınız cok tşk ederim emeğinize sağlık
Bu durumu yıllardır kendimde sorguluyordum. Neden yaptığımı bilmediğim, istemsiz olarak yaptığım bir şeydi. Yakın ilişki durumunda ya da daha ilişki başlamadan böyle bir adım alacağımı anladığım an kaçış mekanizması uyguluyorum. Asla böyle bir adım gelmeyecekmiş gibi, böyle bir durum yokmuş gibi davranıyorum. Gelebilecek her adımın önünü kesiyorum ve arkadaşlık ilişkisine bağlıyorum. Beğendiğim biri olsun, ya da ilişki yaşama ihtimalim olan birisi olsun hepsinde aynı şey oluyor. Birisiyle aşk anlamında bir şeyler denemeye bile adım atamıyorum bu yüzden. Bu kaygıyı nasıl yenebileceğimi bilmiyorum . Video bana yalnız olmadığımı farkettirdi. Teşekkür ederim bu konuya değindiğiniz için.
Problemimin farkındaydım ama adını koyamıyordum tam olarak tanımlayanıyordum. Bazı arkadaşlarıma anlatıyordum gerçekten hoşlandıpımda o kişinin yanında nefes alamıyorum,yutkunamıyorum,sessizleşiyorum ve bana yakınlaşmaya çalışsa bile konuşmuyorum adım atmıyorum atamıyorum. Başımdan geçen ise bi çocuk benden hoşlanıyordu böyle şeylerde çokta farkında olan birisi değilim dikkat etmem pek. Arkadaşlar söyledi bakıp durıyor falan diye. Hani benimde hoşuma gitti baktığımda. O bana adım attı ama ben hep ya karşılık vermrdim ya da yok saydım. Çok üzülüyordum bu duruma ve dahabsonra sevgili oldu extra üzüldüm. Birde sevgili benden hoşlandığını biliyordu önceden ve benimle uğraşmaya kalktı böyle saçma sapan şeyler yaşadım. Yıprandım ama bu olay benim bilmediğim eksikliğimi görmeme ve ne yapabilirim diyerek farkındalığımımı,hayattaki cesaretimi tutkumu artırdı. Bu şekilde farkındalıpımı elde etmek istemezdim ama düşünğnce başka türlüde kendi iplerimi elime alamazdım. Birde benim tetiklenme sebebim çocuk okulda başarılı fakat ben orta derceyim. Bunu tarafımı görüp beni küçğmsemesinden korkuyorum hala atlatamadım ama üstesinden geleceğim. Öneri alınırrr
ben bunu arkadaş ilişkilerinde yaşıyorum yakın bağlar kurmak istiyorum ama ya yetersiz görülürsem küçük düşürülür ve kullanırsa beni kaygısı var en azından daha çok farkındayım teşekkürler
Bu videoda tamamen beni anlattınız ne zaman birine ilgim olsa (genelde karşılıklı oluyor) hemen sorgulamaya başlıyorum ya benimle oynuyorsa diye. Çevredeki diğer kişilerde ona olan ilgimi anlamasın diye ilgi göstermiyorum. İlgim olan kişiye de soğuk yapıyorum ilgisini tam olarak anlayana kadar ve kötü davranıyorum normalde asla birini yargılamam ama onu yargılayıp küçümsüyorum ben bu değilim diyorum kendime. İlgisini anladığım ve birazda olsa kontrolü bıraktığım zamanda herşey için çok geç oluyor.... tavsiyeleriniz için teşekkür ederim bir nebze kendimle yüzleştim
Teşekkür ederim video için..Kendimle ilgili bir çok şeyin farkına vardım..Birisinden hoşlandığımda bunu inkar etmeye çalışıyorum, duygumu bastırıyorum..O insanı sevmeye layık olmadığımı düşünüyorum..Fiziksel vs olarak da kendimi yetersiz hiss ediyorum ve birisinin onu fark etmesinden çok korkuyorum..Bir de hoşlandığım insanlar benden daha yüksekte ‘neden benden hoşlansın ki?’ diye düşünüyorum..Ve insanlara birisinden hoşlandığımı söylemekten de çekiniyorum o insanı hak etmediğimi ve insanların benimle dalga geçeceğini düşünüyorum..❤️🩹
Ben birinden hoşlanmaya başladığımı fark ettiğim anda ondan uzaklaşıyorum ve ilgisiz davranıyorum.Ama yakın zamanda aslında bu davranışımın bana güzel bir ilişki şansını kaçırttığını tecrübe ettim🥲Hoşlandığım kişiyle arama mesafe koyup ona ilgisiz davrandım asla onu tanımaya çalışmadım ve kendini anlatmasına izin vermedim çünkü sizinde dediğiniz gibi eğer bi bağ gelişirse ben kusurluydum ve o buna şahit olacaktı.Nasıl bir tepki vereceğini bilmiyordum belki de benden uzaklaşacaktı.Sonrasında benden herhangi bir adım görmeyince bu kişi başka biriyle yakın bir ilişkiye başlamış ve hal böyle olunca benim içinde tehlike ortadan kalkmış olduğundan ona tarafsız bir gözle bakabilme imkanım oldu…Allah’ın işi bu ya o kişiyle beraber çalışmak zorunda kaldım ve aslında benzer olaylar yaşadığımızı benim kadar onun da kusurlu olduğunu farkettim hem de sadece bir gün içinde..Sonra tabii pişmanlık duydum zamanında ona fırsat vermediğim için.Yani demem o ki bunu okuyan arkadaşlar..Korkularınızın üzerine gidin ve bir fırsat verin.Benim gibi olmayın 😂 Bu video tesadüfen karşıma çıktı ve her dakikasında beni anlattınız boşuna olmadığını düşünüyorum umarım yazdıklarım başka birilerine cesaret verir hayatına dokunur. Size de ayrıca teşekkür ederim sayenizde daha da bilinçlendim❤Artık aynı travma tepkilerini vermemeye çalışacağım.
Benim annem bana hiçbir zaman samimi davranmadı. Her zaman depresyonu vardı ve ilaç kullandığı dönemler uyurdu. Babamın televizyon izlediği annemin uyuduğu görüntüler benim için çok normalleşmisti. Evden kimseyle samimi bir sohbet yapamadım kendimi açamadım. Yeterince iyi olmazsam kimsenin beni sevmeyeceğini düşünüyorum. Sevgilimi sevdiğimi biliyorum onunla yakınken çok mutlu oluyorum. Ama hemen sonra doğru kişi olup olmadığıni düşünüyorum geçmişimizi düşünüyorum. Sevip sevmedigimi düşünüyorum sevdiğimi de biliyorum. Kimseye karşı bu kadar yoğun hissetmediğimi biliyorum. Öte yandan ona tamamen gardimi indirmekten çok korkuyorum. Savunmasız olursam ondan başka kimseyi görmeyeceğim. Samimi bir yakın arkadaşım bile yok tamamen yalnızım ve onun hayatımdaki tek insan olması beni çok korkutuyor. İronik bir şekilde yalnız olmaktan da korkuyorum çevremde her zaman biraz insan var. Gerçekten kendimden çok sıkıldım değişmeyeceğimi sevgiye layık olmadığımı düşünüyorum. Ne vardı çocukken biraz samimiyet tatsaydim nasıl bir şey olduğunu bilseydim. Hiç kolay bir durum değil
Insanların ilk aşkı babalarıdır Ben babamdan gördüğüm sevgisizlikten kaynaklı tüm erkekleri öyle zannediyorum ilk sevgilimde de zaten bu sevgiyi görmedim ve ilk sevgilime yakınlaşma açısından bir yakınlaşma olamadı aramızda çünkü benim savunma mekanizmam vardı babam yüzünden şu anda dönüp bakıyorum da cidden halen bu mekanizmam devam ediyor savunuyorum kendimi ama bu beni etkiliyor psikolojik anlamda O yüzden bundan sonra biraz da olsa şeffaf olmayı deneyeceğim elimden geldiğince zaten bu tarz şeyler birden kırılmıyor zamanla kırılıyor. Bizlere bu konuda yardımcı olduğunuzdan dolayı çok teşekkür ederim Merve Hanım ❤☺️
Bilmiyorum anlattıklarınız evet doğru ama çözme ve ilerleme kısmında ki tavsiyeler zayıf geldi keşke daha çok o kısımdan bahsetseydini ❤ emeğinize sağlık
Bende şu oluyor birisi benimle tanışmak istiyor belli, hemen olumsuz senaryolara ve güven sağlamayacak unsurlara aklım takılıyor.. Sanki benim ilişki kurmam imkansız sanki hep bir sorun çıkacak hep sonu ayrılıkla bitecek hep karşımdaki kişiyle imkansız olacağız vs. Mesela küçükken bana aşık olanlar olduğunda rahatsız olurdum kendimi suçlu hissederdim. Birisi benden hoşlandığı zaman sevmek istediği zaman karşımdaki insanın üzülmemesine çok dikkat ediyorum. Hata yapmamam gerekiyormuş gibi hissediyorum ve hatadan kaçıyorum. Tartışma veya anlaşmazlık çıkarsa diye endişeleniyorum, bana dokunulduğunda ve hayatıma aldığımı düşündüğümde kişisel alanım ihlal edilmiş gibi geliyor. Sanki ele geçirileceğim düşüncesi burda var. Mesela iyi ilerliyor gibi görünüyor bir şeyler ama kendi huzursuz rahatsız olduğum şeyleri ifade etme konusunda eksik kalıyorum. O anda içimden geçeni değil de karşımdaki kişiye uyumlu olanı yansıtıyorum çünkü hata yapmamalıyım sorun çıkmamalı. Tartışmamalıyız. Odağım hep karşımdaki kişinin benimle mutlu olmasında hatasız olmak için sorun çıkmaması için kendimi zorlayıp hep baskı altında değersiz ve yetersiz hissediyorum. Kendime odaklanmıyorum. Kendimle ilgili çoğu şeyi paylaşmak garip hissettiriyor. Açamıyorum kendimi, bu karşımdaki insanlarla da ilgili değil mi? Gerçekten bir şeyleri söylemeye rağmen dikkat etmiyorsa ya da anlamaya çalışmıyorsa o kişiyle zaten olmaz ki. Böyle insanların denk gelmesi kendimize vermemiz gereken değerle bağlantılı olsa gerek. Olduğu gibi kendimizi yansıtmak cesur olmak gerek. Ama o en ufak anlaşmazlıkta tetikleyen korku ve zarar görme inancı seni çekip gitmeye itiyor ve kalamıyorsun. Artık değişmem gerek çok yoruldum..
Aşık olduğumu düşündüğüm kadınla, çok güzel bir sahilde ilk defa yalnız başımıza yürürken, yakınlaşma ihtimali var gibi gelmişti ve ben baya alevler içinde kalmıştım, tüm vücudumun yandığını hatırlıyorum, güneş yanığı gibi ama gerçek bir sebebi yoktu.
Dm atmistim. Ben işte o kişi demediğim önceden görüp deli dehset olamadigim kisilere sans veremiyorum. Yani benim cok etkilenmem gerek ki o iliskiye baslayayim dusuncesi var. Yani birini tanimaya cabalamiyorum. Ve tabi genelde deli dehset hoslandigim kisi olursada bana asiri imkansizmis gibi geliyor. Hemen bahaneler uyduruyorum. Daha işim yok, yana panik atagım var ya yaninda olursa. Yada her dedigini yapamam zaten anksiyetem var. Gibi kendimi direkt olumsuza koşulluyorum. Bir sonraki videonuzda bunlara da değinirseniz cok sevinirim🧡 defolu oldugumu anlayacak dediginiz bana oldukca uyuyor
Hocam Allah sizi psikolog yaratmış cici bir tip etkileyici terapi ton ses titreşimi, sizi kulaklıkla dinleyen uyur astral gezinir gidip bide diğer hayatlarını düzene sokup gelir diyorum.
Merhaba Merve Hanım. Videonuzun başından sonuna anlattığınız her saniyeside kendimi gördüm sanki. Aslında bir ilişkiye girmek üzereyken bunun benim korkularımı ve kaygımı ne kadar tetiklediğini çokça deneyimliyor, kendime itiraf ediyor ama bir türlü o korkunun üzerine gidemiyordum. Hayat belli bir süre sonra benim önüme öyle bir korku çıkardı ki belki de üzerine gidemediğim ve aslında doğal akışında ben hiç dokunmadan düzeleceğine inandığım tüm bu endişelerimi yüzüme çarptı sanki. Ve her şeyin üst üste geldiği bir anda nasıl dibi görebileceğimi ancak dipten çıkabileceğimi de farketmiş oldum. İnsan bazen ilişkilerinde çokça hayal kırıklığına uğrayabiliyor. Bazen hiç beklentide olmadığını düşünüp kendisini o beklenti de bulabiliyor. Ve tüm bunların nezdinde hiç istemediği sonuçlar alabiliyor. Farkettim ki bunlar hayatında akışında ki doğal ve olağan durumlar. Hiçbirimiz tek değiliz. Mücadelemiz belki tek ancak uzanan elleri de görmezden gelmek ve ilişkilerimize özellikle kendimize bir şans vermek hiç de zor olmamalı. İlişkilerimde ki sağlıksız durumları düzeltmek için, kaygı bozukluğuma iyi gelsin diye defalarca terapi aldım. Yaşadığım panik ataklar, düşünmekten uyuyamamak gibi sonuçlardan ötürü de ilaç tedavisi bile gördüm. Bu dönemde kendimi o kadar yalnızlaştırdım ve kendi içime döndüm ki kimse yalnızlığıma dokunmasın aman bana yakın ilişki de bulunmasın yoksa zarar görmeye açık bir alan oluştururum diye kimseye acımı dahi belli edemedim. Şimdilerde farkediyorum da benim için acı bir deneyim olan o dönemler beni evet bir yerde güçlü kıldı, nelerin üzerinden gelebileceğimi bana gösterdi. Ancak şöyle ki asıl farketmem gereken şey şuydu ki benim güçlenmeye veya tüm bu yaşadıklarımı kendi içimde yaşamak gibi bir isteğim hiçbir zaman olmamıştı. Yani aslında bakarsanız bir arkadaşımın da dediği gibi ‘Bu dağları sırtıma ben almadım ki’ ,işte tam olarak böyle. Güzel tavsiyeleriniz ve bu güzel içerikleriniz için size teşekkür ediyor. Devamlarını diliyorum. Sağlıcakla kalın 🙏
Bende sizinle aynı durumdayım ve bu döngüden çıkamıyorum hayalimdeki gibi bir ilişki ve evlilik yapmak istiyorum ama korkularım ağır basıyor.siz nasıl çözdünüz bu durumu bana da destek olur musunuz
Muhteşem kadınlardan evlenme teklifleri aldım ve hiçbirini kabul etmedim. Birçoğu evlendi çoluk çocuğa karıştı ve hepsi adına mutluyum. Ama evliliğe karşı içimde müthiş bir direnç var nedense. Kadınları çok seviyorum, onları ilginç ve öğretici buluyorum ama nedense evlenmek içimden gelmiyor. Yalnızlığı sevmemi sevmiyorum. Ne olacak böyle.
Hayatımda olmak isteyen erkekler çoğu kez benim konumumdan daha düşük ya da farklı kültürlere sahip insanlar olmuştu ve hep belirlediğim kriterlerime ters düşen bu insanların benim için uygun olmayan kişiler olduğunu düşünüp bir süre sonra ya benim tarafımdan ya da onlar tarafından ilişki bitiveriyordu.Bir gün bir arkadaşım kaygılı olduğum bir anımda( flört ettiğim kişi hakkında kaygılıyken )bana evet belkide sana uygun olmayan birisi gelecekplanları kurmak için ama şu an ne yapmak istiyosun şu an sana bu ilişkide olmak nasıl hissettiriyor diye sormuştu aslında o kadar güzel bir soruyduki benim için o an için o kişiyle beraber vakit geçirmek istediğimi farketmiştim mesela.
Birinden çok haşlanınca tanıdıkça benden soğurmuş ve koymetimi bilmezmiş gibi düşünüp direkt savunma mekanizması olarak ona yaklaşıp konuşmak yerin onun soğumamı sağlayacak bir huyunu buluyorum ve kafamda kendimle konuşup ondan soğumanın bir yolunu buluyorum. İstediğim kişi böyle biri değil diyip . Hiç hoşlanmıyormuş gibi davranıp anşaamsını da bekliyordum bir yandan sanırım 😂😂. Bir de anlattığınız gibi test ediyorum. Beni gerçekten hakedecek kadar seviyor mu diye.
Yani ben bu duygu durumumun farkındayım bi süredir. Hoşlanmak değil mesele, ben kimseyle bağ kuramaz oldum. İstemsiz yaşadıklarımdan ötürü oldu, düzeltemiyorum. Hayatımda ki insan sayısı 10u geçmez, arkadaş olmak isteyen herkese ben arkadaşlık kuramıyorum demeye başladım. Güvenemiyorum. ben bu sefer baya çuvalladım. Hayatıma aldığım herkese aşırı verici olduğum için, terk edilen ve ya sevgisine güvenilen oluyorum. Kimse hak etmedi sevgimi. ben sadece mutlu olmak. mutlu etmek için paylaştım. Benliğimi, sevgimi çaldılar güvenimle beraber.
Ben kullanılmakta korkuyorum çünkü aile ya da arkadaşlık ilişkilerinde bundan muzdarip olduğum çok zaman oldu. Şuan bir ilişki ihtimali bile olsa kaçıyorum ya da çok sinirli görünüyorum ama aslında strese giriyorum. Hatta birinin beni beğenmesi den bile korkuyorum, sınırlarımı koruyamayacağımı düşünüyoru
Ben beğendiğim kişi ile hayalini kurduğum karşılıklı sohbet ortamı olunca planladığım kafamdan geçen hiç bir şeyi yapamıyorum. Dilim tutuluyor, sorularına cevap veremiyorum veya çok alakasız şeyler söylüyorum. Aklım donuyo. Bir konu gelmiyor konuşacak soracak bir şey bulamıyorum. Normalde inanılmaz konuşkan biriyim ama
Ben birinden hoşlandığım zaman yüzüne bile bakmam muhattap olamam arkasını döndüğünde bile bakamam ona ilk başta utanç diye adlandırmıştım fakat bu bir şeyler ciddiye bindiğinde kaçma duygusu ile birleşince aslında korktuğumu fark ettim. Bir keresinde ful karşımdakinin tersine gittim bakalım beni böyle kabul edecek mi diye. İçten içe beni kabul etmemesini benimle konuşmayı kesmesini beni bırakıp gitmesini istedim çünkü o yapmazsa ben yapacaktım. Bir şeyler yolunda gitmeye başlayınca o kişiden hemen kaçmak istiyorum, engellemek ya da uzun süre mesaja bakmayıp kendimden vazgeçirmek istiyorum. Bu hareketlerimden nasıl kurtulacağım bilmiyorum çünkü bazen korku o kadar ağır basıyor ki kalbim sıkışıyor, gözlerim dolmaya başlıyor umarım en kısa sürede bana iyi gelebilecek ilişkileri kabul edebilirim…
savunma ve beni caydırma mekanızmam ; hemen sosyal olarak entelektüel biri değil hiç kitap okumuyorsa ne konuşabilirim yada ne paylaşabilirim ki diyorum.. yani küçümsüyorum... ne kadar kötü.. farkettim ve dönüşebilirm... evet
Merhaba, ben de bir kaç şey yazmak istiyorum. Son bir iki senedir hoşlandığım ve benden hoşlananlara karşı bir set ördüğümün farkına vardım. Bu farkındalık biraz benim düşünmemle biraz da dışarıdan gelen eleştirilerle oldu. Bir arkadaş bana sen ilişki yapmaktan korkuyorsun, bu yüzden kendini hiç açmıyorsun demişti.. ben o zaman korkmadığımı söylesem de bu videoyla birlikte içimde ki duygunun korku olduğunu anladım. Yaptıklarımın altını hep başka bahanelerle doldurdum. Korkularımın sebebi: özel olanı bir başkasıyla paylaşmaktan çekinme duygusu, en küçük bir olayda beni bana fütursuzca anlatma endişesi, kendi benliğimi kaybedip kontrolün tamamen iletişim kurduğum kişiye geçme düşüncesi… daha bir çok neden ve bu duygularımı örttüğüm davranışlarım da; ilgilenmiyormuş gibi davranmak, bana duygularını açanlara karşı alaycı bir tutumla duygularının samimiyetine inanmadığımı dile getirmem… artık en azından bu davranışlarımın nedenini öğrendim ve bunu aşmaya çalışacağım. Teşekkür ederim 🙏🏻
Bir gün bunu izləyəcəyimi bilirdim... Münasibətə dair ilk referansı bizə ən yaxın insanlardan qazanırıq. Mənim referansım heç də normal, sağlam deyil əfsus ki. Bunun fərqinə vardıqdan sonra düşüncələrimin üzərində çalışıb şəfalandırmağa çalışıram. Əks halda duyğularımla düşüncələrim arasında çatışma heç bitməyəcək. İkisi arasında qalmaq yorucudur. 05 : 35 🧘🏻♀️
Kusurluluk şeması çalışınız. Birde kusurlarım görülecek ve yargılanacağım diyen kişi böyle kişileri gidip buluyor ve gerçekten yargılanıyor ve kusurluluk şeması iyice derinleşiyor haklı çıkmış oluyor. Demekki düşüncem doğruymuş yakinlasinca yargılanıyor um.
Burada en önemli husus sağlıklı kabul edici cezalandırıcı ligi olmayan kişileri bulmak buda çok zor kişinin elinde değil. Kişi cezalandırıcı kişilere elinde olmadan çekiliyor. Sonra kırılınca kaçıyor sonra tekrar gidiyor kısır döngü ömür boyu sürebilir tedavi olmazsa
merhabalar Merve Hanım bu videolarınızı 9 ay kadar önce yayınlamış olsanız da bu zamanlarda karşıma çıktı bu aralar yaşadıklarım da tam olarak böyle şeyler bunun için size teşekkürlerimi iletmek isterim❤. Ayrıl-barış ilişkimi bu senenin başında tam anlamıyla bitirdim ve kendime sağlıklı bir ilişki kurma yoluna girmiştim bir hafta önce de sağlıklı ilişkiye başlayacaktım fakat bana o kadar zor geldi ki eski ilişkimde görmediğim ilgiyi ve saygıyı bu insanla tatmıştım ama yapamadım ona aynı duyguları yansıtamadım, onu istemediğimi söyledim ve iletişimizi bitirdik. Başka karşıma çıkan , ilişki kurbabileceğim insanlarda böyle davranmak istemiyorum :( bunun için bir öneriniz var mı ?
tam da dediğiniz gibi eğer benim hoşlandığım biriyse zaten bu çocuk bana bakmaz ki işte benim dişlerim kötü neden benimle olsun ki başka kızlar varken diyorum. Tam tersi olunca ondan gelen ilgi boğmaya başlıyor direkt ondan önceki yalnız hayatımı özlüyorum her gün konuşmak aramak işte haftada bir buluşmak o kadar geriyor ki buluşacağımız bir gün mesela ders çalışmaya çalışıyorum yok beynime bir şey girmiyor aşktan değil bu tamamen endişe duyuyorum ve o gün buluşmayı bahane bulup erteliyorum . bunu yapmam yanlış zaten farkındayım ama elimde değil sanki hep bu 2 döngüden birini yaşayacağım gibi geliyor
uzun zaman sonra flört edindim yepyeni ve bağlanmaya başlıyorum bugün 3. gün. 21 yaşındayım 17 yaşında ilk sevgilimle 2.5 yıl geçirdik ve bu 2.5 yılın son 3 ayı sevgiliydik. benim lanetim kaybetmekten korkup friendzonea almak. birisiyle iyi anlaşıyorum aynı sevgili gibiyiz ama olmamamız lazım çünkü onu kaybetmek istemiyorum. eğer hiç sevgili olmazsak ayrılmayız gibi. ama bunu da istemiyorum kalbim küt küt atıyor açılmak için ama kaygılanmaktan korkmaktan elim ayağım dolanıyor. videoda bahsettiğiniz gibi istemediğim hareketlerde bulunuyorum. durduk yere salak bir espiri yapmak boş bir şeye alınmak falan çok kötü etkiliyor o kişiyle ilişkimizi. şuan ise yeni bir ilişkideyim çok hoşlanıyorum belki hayaller düşüncelerimi süslediğindendir bilinmez sanki evlenebileceğim tek kişiyi bulmuş gibiyim. buna rağmen flörtü sevgililiğe değil de en iyi arkadaş konumuna çevirecekmişim gibime geliyor. laf arasında konusu geçti friendzonea alınmaktan korkuyormuş daha önce yaşamış o doyguyu umarım böyle bir şey olmaz ve sevgili oluruz. sonunda ayrılır mıyız başarır mıyız bilmiyorum fakat artık güzel bir ilişki yaşamak istiyorum kaygılanmak istemiyorum. tabii bunlar isteklerim bakalım başarabilecek miyim.
Merhaba. Öncelikle lütfen yorumumu okuyup cevap verin, benim için çok önemli çünkü. 🙏🏻 Ben yakın ilişkilerden çok korkuyorum çünkü kalbimin kırılacağını düşünüyorum. İlk ergenlik dönemlerinde platonik bir aşk yaşadım ( platonik olduğunu bilmeden). Daha sonra o kişiyle ilgili bir şeyler öğrendim, kendi kendime yaşayıp kendi kendime bitirmiş oldum. 2-3 yıl geçti. Çok yüksek ve kesin kriterlerim, sınırlarım var. Etrafıma ördüğüm devasa duvarlar var. Birkaç kişiden hoşlansam da hemen onlardan soğumak için sebepler bulup kendi kendime yok etmeye çalışıyorum. Şu dönemde de yks ye hazırlanıyorum 2.kez. Ve bir süredir birinden hoşlanıyorum sanırım. Ama daha hiç konuşma bile geçmedi aramızdan. Bahsettiğim kişi düzgün, derslerine odaklı, başarılı, zararlı ortamlarda bulunmayan ve gerçekten çok iyi çalışan, disiplinli biri. Ben birine ilişki yaşamaktan korktuğumu 30'lu yaşlarıma gelince aile kurmak istediğimi ama onun öncesinde kalbim kırılmasın, yorulmayalım diye kimseyle bir ilişki içinde olmak istemediğimi söyledim. O da bana dedi ki ileride bir ilişki yaşamayı düşünüyorsan o kişinin doğru olup olmadığını nasıl anlayacaksın, sırf bunu anlamak için bile tecrübe edinmelisin ve bu durumu yönetebilmeyi öğrenmelisin. Şimdi ise kafam çok karışık çünkü evet ondan hoşlanıyorum ama aynı zamanda onunla bir ilişkiye başlayacak olsam nasıl yürütebileceğimi bilmiyorum, terk edilir miyim, kırılır mıyım bilmiyorum, sonu kötü olursa ve ben boşa emek harcamış olursam diye korkuyorum ve şimdi başlayacak bir ilişkinin sonu olacağını pek de uzun süremeyeceğini düşünüyorum. Ama istemsizce ona da ilgi duyuyorum. Ne yapmalıyım? Lütfen tavsiye verin.
Sırf bunlar yüzünden yeni tanıştığım hoşlandığım çocuğa bir laf edip herşeyi berbat ettim rahatlarım sanmıştım ama öyle olmadı kaçtım çünkü o bilmiyor bilmeyecek de .keşke böyle olmasaydı bu video aynı saatler içinde kendimi sorgularken karşıma çıktı ama iş işten geçmişti şimdi yeni bir versiyonumla hayata devam etmek istiyorum bu döngüden çok sıkıldım herkesin güzel bir ilişkisi varken neden yapamıyorum kaçıyorum kafayı yiyeceğim artık
Benim korkum bu saydıklarınızdan birisi değil. Benim korkum terkedilme korkusu... Ya da bir şekilde engeller çıkar ve bitirmek zorunda kalırsam veya kalırsak diye çok korkuyorum. Çünkü biliyorum ki ben çabuk bağlanan birisiyim ve bittiğinde toparlanamayabilirim işte bundan korkuyorum...
O kadar faydalı bir video ki çok mutlu oldum hafifledim içimi sıkan şeyin ne olduğunun adını koymuş oldum ama halen ne yapacağımı bilmiyorum bilen varsa yazabilir mi ? 🙏
İlişki istiyorum evet ama sınırlarımın olmasından sıkılmaktan korkuyorum bağlanmaktan kokuyorum.Biri var hoşlanıyorum ama bunu belli edemiyorum odun olduğumu düşünüyor ama benim için çok değerli değer verdiğimi göremiyor üzülmekten korktuğum için ona geriden yaklaşıyordum ama artık tam bunu aştım derken bana bence arkadaş olmalıyız kanka gibi konuşuyoruz dedi ve travmalarım tetiklendi şu an da beni bırakmasından korkuyorum onunla bi ilişkim olsun istiyordum geç kaldığımı düşünüyor ama kaygılarımın olduğunu anlamıyor.Sizce ne yapabilirim?
Merve Hanım, kendimde anlamlandıramadığım şey insanlarla fiziksel temastan inanılmaz rahatsız oluyorum… Yakın bir dostum başını omzuma koyduğunda kasılıyorum, nefes alışverişimi düzenlemeye ve minimuma indirmeye çalışıyorum… Bunları yapmadığım rahat bir şekilde fiziksel temas kurabildiğim kişiler annem ve babam. Bu neden oluyor?
ben bu konuyu anlattığımda psikiyatristim nasıl bir korku diye ısrarla sormuştu ama kelimelerle tarif edememiştim açıkcası. sonra konuyu geçiştirdim bir şekilde başka şeylerden konustuk ama ileriki seanslarda illaki konusu acılacak hala bu durumu pek tanımlayabilmiş değilim :/
Aslında çok üzerine geldi yaşadığım şeyin bu video🥺çoook uzun zamandır yakın ilişkiden uzakken hissedip cidden yatırım yapıp ama aynı süreçte kendimi sabote ederken buldum?insan kendisini sağlıklı ilişki kurmaya zorlar mı sürekli kontrol ederken bikaç gün sonra olay zivanadan çıktı tabi.ben çok eskiden çok iyi bildiğim ya vazgeçer ya beni istemezse duygusuyla aptal kıskançlıklar yaptım,Yanyana gelince de inanılmaz soğuk davrandım o da saçma bir şekilde ghostladı😢 çok haklı mı bilmem ben ilk kez yüzleşerek kendimle yakınlık kurmaya çalıştım ve çok yorucuydu🥺 ghostlayınca belki kızdım ancak oldukça bir yanım rahatladı..bu bağ kurma işleri ne zormuş ki 😢
Biriyle yakınlaşınca, bana sıcak davranınca, yardım edince o insandan kendimi uzak tutuyorum. Sebepsiz bi şekilde artık o insandan arınmak istiyorum. Neden?
Mehaba Merve hanım. Size bir sorum olacak ve cevabınız beni büyük bi kaosdan kurtarır belki de. Ben birini 6 yıldır platonik olarak aşıkdım. Bu kadar uzun sürmesinin en büyük etkeni bu olmuşdur ki bence ben yaradana çok bağlı biriyim. Bi gün rüyada gördüm ki, bi kaç tane arzu tutuyorum ve kabul oluyor ve onlardan biri de bu şahızla evlenmek oluyor. Rüyamın bi kısmı gerçek hayatda çıkıyo ve haliyle bu kişiyle olan kısmının da gerçekleşecegine eminligim oluşuyo ve daha çok ilgilenmeye başlıyorum bu kişiyle. Biz sınıf arkadaşıydık, daha sonra aynı universiteye kabul oluyoruz yanı iletişimimin olduğu biri. Bu adam bir gün yine universitede karşılaşıyoruz ve kasıtlı olarak beni görmezden gelip selamımı almıyo. Ondan sonra ben bu adamdan uzaklaşıyorum. Ve şimdi birini tanıdım o kadar humanist, iyi bir insan ki. Digerinden farklı olarak çok samimi, ne hissetdigini dile getirmeyi beceren, ilgili, yersiz egosu, kibri yok. Benden hoşlanıyo ve söyledi , ben de ona değer veriyorum ama tam aşık diğilim qaliba . Çünki o kadar da heyecan, çekim ve ya tensel çekim yok sanki. Ama ben bu insana aşık olmak istiyorum, çünki çok iyi biri .( ona yönelmemde esas etken humanizmi ve özgür düşüncüli biri olması oldu) . Bazen düşünüyorum fiziksel görünüsle alakalı ola bilirmi aşık olamamam.( kilolu biri ve o kadar da yakışıkl degil, ) Ama aşık olmak istiyorum ona, çünki çok iyi biri hem de bana değer veriyor. Diğerini ise tamamen unutup aklımdan çıkarmak istiyorum. Durumum bu, Yardım edin, sizce ben ne yaşıyorum?
Ben korkuyorum evet güven meselesi var nasıl olur bana diğer insqn gibi aldatırmı diye güvenmiyorum 6 yıl önce eşimle ayrıldık ama cocuklar İcin boşanmadık ama ayrı yasıyorum birisi çıktı karşıma hoşlanıyorum da o da hoşlanıyor ver ben o insana güvenmiyorum ne yapsam ki
ben bag kurmak ıstediğim biriyle surekli iletişim halinde olmak istiyorum icimde cok anı bir sekılde bagalnıyorum o kişiye ve her anlamda surekli o kişiye bır seyler vermek ısterken buluyorum kendimi. Daha once ıletişimim az olan/olmayan bırılerine cok cabuk baglanıp takıntı yapıyorum.takıntı yapıp baglanmam ınsanlarla aramdakı ılışkıyı sabote edıyor gıbı hıssedıyorum bu konuda vıdeo cekersenız cok sevınırım neden cabuk baglanıp takıntı yaparız
Bu bir savunma mekanizması mı bilmiyorum ama ben hoşlandigim veya flört ettiğim birisi olduğunda onun takip ettiklerine bakıp mesela çok fazla kız takip ediyorsa ondan soguyorum ve bir bahane bulup konuşmayı sonlandırıyorum Çünkü bundan rahatsız olduğumu söylersem çok kıskanç biri olduğumu işte saçma sapan bahaneler sunacağını düşünüyorum geçmişte yaşadığım tecrübeler yüzünden o yüzden hiç başlamadan bitiriyorum mesela 😂
Ben birinden hoşlandığım zaman yüzüne bile bakmam muhattap olamam arkasını döndüğünde bile bakamam ona ilk başta utanç diye adlandırmıştım fakat bu bir şeyler ciddiye bindiğinde kaçma duygusu ile birleşince aslında korktuğumu fark ettim. Bir keresinde ful karşımdakinin tersine gittim bakalım beni böyle kabul edecek mi diye. İçten içe beni kabul etmemesini benimle konuşmayı kesmesini beni bırakıp gitmesini istedim çünkü o yapmazsa ben yapacaktım. Bir şeyler yolunda gitmeye başlayınca o kişiden hemen kaçmak istiyorum, engellemek ya da uzun süre mesaja bakmayıp kendimden vazgeçirmek istiyorum. Bu hareketlerimden nasıl kurtulacağım bilmiyorum çünkü bazen korku o kadar ağır basıyor ki kalbim sıkışıyor, gözlerim dolmaya başlıyor umarım en kısa sürede bana iyi gelebilecek ilişkileri kabul edebilirim…
Ben birinden hoşlandığım zaman yüzüne bile bakmam muhattap olamam arkasını döndüğünde bile bakamam ona ilk başta utanç diye adlandırmıştım fakat bu bir şeyler ciddiye bindiğinde kaçma duygusu ile birleşince aslında korktuğumu fark ettim. Bir keresinde ful karşımdakinin tersine gittim bakalım beni böyle kabul edecek mi diye. İçten içe beni kabul etmemesini benimle konuşmayı kesmesini beni bırakıp gitmesini istedim çünkü o yapmazsa ben yapacaktım. Bir şeyler yolunda gitmeye başlayınca o kişiden hemen kaçmak istiyorum, engellemek ya da uzun süre mesaja bakmayıp kendimden vazgeçirmek istiyorum. Bu hareketlerimden nasıl kurtulacağım bilmiyorum çünkü bazen korku o kadar ağır basıyor ki kalbim sıkışıyor, gözlerim dolmaya başlıyor umarım en kısa sürede bana iyi gelebilecek ilişkileri kabul edebilirim…
Ben birinden hoşlanınca savunma mekanizması olarak onun bana uymayan yönünü bulmaya çalışıyorum. Belirli yüksek kriterlerim var ve bunlara uymayan birini kabul etmiyorum. Mesela çok aşık olduğum bir çocukluk arkadaşım vardı çok iyi kalpli uzun boylu ve bence yakışıklıydı ama hayat tarzlarımız uymuyor diye ona hiçbir şey itiraf etmedim. Hayat tarzının çok uyduğu yakışıklı iyi kalpli birini buldum ama başka ülkede yaşıyor diye olmaz dedim. Çok iyi kalpli, hayat tarzıma uyan ve milyoner zengin birisi beni istedi bu sefer ben onu çirkin bulup olmaz dedim. Hep böyle oluyor hep bir sorun çıkıyor ve ulaşamıyorum. Bunun benim sebep olduğum bir döngü olduğunu fark ettim sayenizde buradan çıkmaya çalışıyorum :)
Aynisi bendede oldu😢
Çok şanslı bir kadınmışsiniz ama o şanstan bende istiyorum 😁
O kadar ben ki
@@simalturna1828 bunun neresi şanslı 😂😂
@@selinnn9571 tek böyle olanın ben olmadığımı bilmek iyi hissettirdi teşekkürler 🌸
Biri bana ilgi duyunca o kişiden uzaklaşıyorum. Hep böyleydi, hoşlansam bile aşık da olsam kaçıyorum ve kaçtığım kisi kendim ve maalesef çok uzaklaşamıyorum. Yoruldum bu duyguyu taşımaktan...
Ilişkinin yaşanmaması için gereken her türlü mekanizmayi kullaniyorum.Biriyle ne kadar mutlu olsamda bu benim ruh eşim degildir diye onun benim ruh eşim olmadigina dair özellikler arıyorum
Videoyu izlemekten korktuğum için birkaç saattir erteliyorum :') şimdi başlıyorum
😁😁
Öncelikle video için çok teşekkür ederim. Tam da bu sıralar kafamı kurcalayan bir konuydu bu. Sadece romantik ilişkilerde değil arkadaşlık ilişkisinde de aynı şeyleri yaptığımı ve kaçındığımı fark ettim. Hem insanlar beni sevsin, benim hakkımda kötü düşünmesin diye uğraşıyorum ve ona göre davranıyoeum hem de bir yandan uzaklaşıyorum, zaten beni kimse sevmez ki, sevilecek de bir yanım yok zaten, sevseler de bir süre sonra benden sıkılırlar ve yollarımız ayrılır diye düşünüyorum ve ikilemde kalıyorum. Kafamdaki bu düşünceler beni o kadar yoruyor ve kafamı karıştıyor ki ne yapacağımı şaşıryorum. En sonunda hiçbir şey olmasa bile kendi kendimi yalnızlaştıeyorum. Çok istediğim halde o ortama girmiyorum. Bir de sosyal ortamlarda iletişim kuramıyorum, çok geriliyorum. Hata yapmaktan korkuyorum, donup kalıyorum. Çok istesem de ağzımdan bir kelime dahi çıkmıyor. Gerçekten kendi kendimi sabote ediyorum galiba ve beynim patlayacak gibi oluyor keşke beynimi susturabilsem de rahatlasam diyorum. Lütfen bu konuyla ilgili daha fazla içerik paylaşmanızı rica ediyorum. Sağlık ve mutluluk diliyorum.
1-korkumu besleyen inanç :
Terk edilme korkum var. Bir ilişkiye uzun süre emek verip hakettiğimi alamamaktan korkuyorum. Çünkü fazlasıyla verici biriyim bunun arkadaşlık ilişkilerinde dahi orantılı olması gerektiğini öğrendim.
2-ihtimal olduğunda mekanizma nedir ve bu mekanizmalar nelere sebep oluyor :
Friendzona bağlıyorum. Bu benim savunma mekanizmam. Böylece o kişi benim yakın çevremde kalmış oluyor ben de bu duruma mutlu olsam da bir şeylerin eksik olduğunu hissediyorum. Ama kötü yanı şu ki bir ilişkide olmayacak bir konuma geliyorum. Benimle dertleşiyor ve her şeyi anlatıyorlar. Sonra da ortadan kayboluyorlar. Çünkü iyileşen insan ortadan kaybolur. Artık yaraları sarılmıştır. Bu kişiyi de bir daha görmek istemez. Çünkü eski yaralarını hatırlamak istemez.
Yakın zamanda neden friendzonlandığımı şimdi daha iyi anladım, sorunun benle ilgili olduğunu sanmıştım ama gerçekten artık bi ilişkiden korktuğunuzu daha iyi anladım bu yazınızla. Size daha çok. yakınlaşmaya çalıştıkça daha hızlı kaçmanızda bu yüzden galiba.
Bu korkuların bir gün öldüğünde hepsi sona ericek tüm korkuların bitecek ölmek için yaşamaya devam et
İçsel alarm o kadar doğru bi tabir ki. Ben de kendimi anlatırken bu ifadeyi kullanıyordum. Bilinç altım alarm verdi diyordum. Savunma mekanizması olarak gösterdiğim davranış genel olarak kaçmak oluyor. O kişiyle paylaşımda bulunmak istememe rağmen, önüme çıkan fırsatları değerlendirmiyorum direkt reddediyorum. Aslında o kişiyle konuşmak, vakit geçirmek istiyorum ama davet ettiğinde de reddediyorum. Bu gerçekten çok acı verici oluyor. Birlikte olduğumuz bir ortamda gayet ciddiyetsiz, yüzeysel ve umursamaz davranıyorum. Herhangi bir paylaşımda bulunacaksak bile duygusal bi paylaşım olamasın diye her şeyi yapıyorum. Normlade güler yüzlü ve neşeli biriyim ama o kişiye karşı isteksiz bir şekilde selam veriyorum. İşin sonunda artık hiç bir şekilde yakın ilişki kuramayacağımız hatta iletişim bile kuramayacağımız bir noktaya geliyoruz. İçinden gelenin tam zıttı bi şekilde davranmak o kadar zor bir şey ki. Bu acıya daha fazla dayanamadığım noktada o ortamdan uzaklaşıyorum. Öyle ki bunun için şehir bile değiştirebilirim.
Siz kaçından bağlananları kazanabilmemizin bi yolu yok mu peki yahu, hep kaçıyorsunuz
@@besteisildak gerçekten o kişiyi kazanmak istediğinizi gerçekten o kişiyle olmak istediğinizi açık bir şekilde gösterir ya da konuşursanız işe yarayacaktır diye düşünüyorum 🙏🏻
Tabi konuşmaya gittiğinde yanından kovmayip fırsat verirse..@@beyzanurersoz2741
Bu videoda önceden farkına vardığım ve şu an fark ettiğim şeyler oldu. Eskiden bana travma yaşatan flörtümün neden soğuk davrandığını, vitrin olayını sürekli yaptığımı ve duygusal samimiyet arttığında karşımdaki kişiyi sürekli denediğimi ve ona en kötü halimi gösterdiğimi ve flört edeceğim kişilere neden bu kadar çok kriter koyduğumu fark ettim.
Kendi kendime aciklayamadigim bir duygu durumuydu bu videonuzda anlattiginiz. Ne yaptigimi biliyorum ama neden yaptigimi bilmiyordum. UA-cam durumumu hissettiği icin bana bu videoyu önerdi zannediyorum :) Her zaman sadece benim beğendiğim ve yakin iliski kurmak istediğim insanlara karsi degil ayni zamanda beni beğenen ve bi sekilde yakinlasmaya calisan insanlara karşıda bunu yaptigimi farketmiştim ve hep kendime yaptıgım açıklama (kaçış): 'Beni beğeneni ben beğenmem, benim begendigimse beni beğenmez' oluyordu. Son olarak farkettiğim bir diğer durum da, aramızda romantik bir iliski ihtimali olmayan (kendi hislerimce) insanlarla daha rahat daha güzel iletişim kurabiliyorum. Teşekkürler bilgilendirme ve aciklamaniz icin.
Kardeş, şunu mu demek istedin; mesela bir kadından hiç hoslanma ihtimalin yoksa ve o sana adimlar atmissa onunla daha mi rahat iletişim kuruyorsunuz? Yani ona sert tepki göstermiyor muydunuz?
@@Smmrty hayır karşımdaki kişinin bana adım atması gerekmiyor. Hatta adım atıyorsa bu bende huzursuzluk yapabiliyor. O kişinin benim için muhtemel bir aday olmaması yeterli rahat konuşabilmem için. Gerek etik açıdan gerek mantıksal açıdan gerekse de duygusal açıdan.
Yakınlaşmaktan korkuyorsunuz gibi
@@ebubekirtufan-k3t Aslında ben değil. Hoslandigim kız öyle. Herkese karşı melek gibi, benim ondan hoşlandigmi duyunca benim önumu kesmeye aşiri sert tepkiler vermeye başladı. Normalde de kibar ,çok iyi bir insandir asla kalp kırmak istemeyen biridir. Ben tepkilerini normaldışı tuhaf bulmuştum. Çünkü hep hissediyorum bu kız bana bunları yaziyor ama bunlar gerçek değil.. Bu işte bi şey var. Bunu nasıl aşarım bilmiyorum
@@Smmrtypes etmemeni öneririm ara ara bi yakınlaş bi kaybol. Belki sosyal medyadan daha rahattır istek yolla,wpden not iste bişeyler danış ama başta çokda samimi olma,sonra gçaynı ortamda selam ver sonraları konuşur zaten böyle yavaş yavaş yakınlaş. O da belki yenmek istiyordur,zaman tanı.
Yine çok önemli bir konuya değinmişsiniz sevgili Merve hanım ,ferahladım ve yalnız olmadığımı hissettim. Herkes kendi çemberinin içerisinde bir şekilde pişiyor ve sorunsuz partner yoktur, partner değiştirmek sorun değiştirmektir. Mesele var olan sorunları ortak paydada ne derece tolere edip çözümlemeye çalıştığınız. Bu da benden olsun. Sevgiler 🍀
Bu anlatılanlar kaçıngan bağlanma stiline sahip kişiler. Ben de kaçınganlığını çok sonra farkeden biri olarak bağlanma adlı kitabı kesinlikle öneririm. Kendi bağlanma stilinizi çözmeden mutlu ilişkiler kurmak gerçekten zor.
1-korkumu besleyen inanç:
Herşeyi batıran olmak çünkü sevilebilcek biri olduğuma inanmıyorum. Bağ kurmak istiyorum ama gerçekleşmeye başlıyınca kontrolden cikiyorum ve karşımdaki insana bunu kesinlikle yansitmiyorum. İzolasyon alanımdan çıkmak beni korkutuyor. Aynı zamanda eğer bu korkumla yüzleşmezsem hep orada kalmaktan hiç çıkamamatan korkuyorum
2-mekanizma
Tamamen bir vitrin oluşturuyorum. Ve kendimi ondan soğutmak için sürekli olarak bir kanıt arayışındayım. Örnek son görülmesini sürekli olarak bakmak
İçimden hüngür hüngür ağlamak geldi
benimde
Aldığım bir çok seansdan daha verimli bir video olmuş.Ellerinize sağlık hocam.Bu konu ile ilgili düşüncelerimi paylaşmak istiyorum.28 yaşındayım.Kendimi bildim bileli hiç bir zaman gerçek bir romantik ilişki yaşamadım.Ya ben karşı tarafa Platonik duyğular besledim,ya da karşı tarafa bana.Hiç ilgimi çekmeyen tam anlamı ile zıt insanlar bana ilgi duyuyordu.Ben bununla ilişki kurmaq istiyorum dediğim insanların da bana zerre ilgisi yoktu.Bir insana ilgim olduğunu anladığımda ve ya o insanla bir ortamda olduğumda garip davranışlar sergiliyorum.Konuşamamak,boş boş telefona bakmak,onunla aynı ortamda kalmadan rahatsız olmak.Bana absürt geliyor çünki normalde karşımdakı insanı çok beğeniyorum.İnsan sevdiği insanla bir ortamda olmaktan neden rahatsız hiss etsin ki.Sonrs bu korku giderek hayatımın başka yerlerine de yayıldı.İş ortamında karşıdan iş arkadaşlarım geliyor yüzlerine bakarken gergin hiss ediyorum.Telefondan gözümü ayırmıyorum,sanki meşgul imiş gibi.Bu sorun çok etkiliyor hayatımı nasıl çözeceğim konusunda zerre fikrim yok..Ama videonuz Melhem oldu,farkındalık yaratdı bende.Allah razı olsun hocam.Ayağınıza taş değmesin
1.İlişkiye başlarken gayet hisli, duygulu hareket ederken bir süre sonra hislerimi kaybediyormuşum gibi hissetmeye başlıyorum o insandan uzaklaşmaya başlıyorum, hatalarını düşünüp o kişiden uzaklaşıyorum ve ilişkiyi ileriye taşıyamıyorum.
2. Olabilecek kötü senaryoları hepsini kafamda kurup kendimi her duruma hazırlamaya çalışıyorum sonrasında da karşı taraftan gördüğüm bazı hareketlerden bir kötü sonuç çıkarıp onun olacağına inanıyorum.
Benim defolu olduğumu anlayacak o kadar doğru bir söz ki sanki ben defoluymuşum ve bunu anlayacak gibi hissediyorum bazen ve kendimi açamıyorum
Video çok güzel olmuş, terapi seanslarımda olduğu gibi bir şeyleri sesli bir şekilde söyleme, duyma ihtiyacımı karşılamış gibi hissettim. Bir sonraki videolarda sosyal medya algısının ve kitlesinin gençleri yetersiz hissettirmesi hakkında konuşabiliriz, hatta anket yapmalıyız bu konuda diye düşünüyorum.
Kendimi anlamamda, fark etmediğim yaralarımı görmemde sözlediklerinizin o kadar etkisi oldu ki... Hepsine resmen işte ben dedim... Teşekkürler..
O kadar şeker bi kadın ki söyledikleri çok iyi ve keyifli anlaşılıyo
Hocam siz şimdiye kadar tanıdığım en iyi psikolog olabilirsiniz kesinlikle bu anlattığınız her şeyi düşündüm ve yalnız olmadığımı bunu herkesin yaptığını yapabileceğini anladım kafamda biraz da olsa bir şeyler oturdu bunları aktif olarak yapabilirsem kurtulacağıma inanıyorum
Şuana kadar hep karşıdakinin davranışlarına, yetersizliklerime , kaygılarıma odaklanmışım. Ama bugün farkettim ki ona aslında iğrenç davranmışım. Ve sebebi benim korkularımmış. Hiç kendi davranışlarıma bakmamışım. İşin kötü tarafı artık bunu düzeltmek için çok geç, ben ondan deli gibi hoşlanırken hemde . Ben bu videonuzu 3-4 kere izledim ve anca anlayabildim bunu ne yazık ki😔 Ama iyi ki varsınız, siz ve anlattıklarınız bizim için çok kıymetlisiniz❤❤❤
Sevgili Güzel kadın ❤öncelikle Zarafatin Ruhumuzu dinlendiren sesin çok iyi geliyor.
Biri ilgimi çektiğinde görmezden geliyorum. Hem o kişiyi hem duygularımı tamamen yok sayıyorum. Örneğin mesaj attığında gülümsüyorum aslında ama o mesajın bendeki tesiri geçene kadar cevap vermiyorum iletişimi koparıyorum ve düşünmüyorum. Daha sonrasında zaten o kişiye karşı olan isteğim bitmiş ve benim için o defter kapanmış oluyor. Karşımdaki insan nedenini sorgulayınca (neden cevap vermediğim gibi) çok bunalmış hissedip tamamen kapatıyorum.
1) Benim iş ciddiye binmedikçe bir sorunum yok. Sevgililikte sorunum var. Direk ayrılırsak ne kadar üzülüceğim geliyor aklıma ya da benden hemen vazgeçicek gibi geliyor. Çok çabuk sinirlenen bir insanım ve özgürlüğüme düşkünüm inatçıyım. Kısacası kendimi defolu görüyorum. Kendi kişiliğimi görür diyede korkup bunu kullanıcak gibide geliyor.
.
.
.
2) İlk konuşurken hiç sıkıntım olmuyor ama teklif geliceğini hissettiğim an panikliyorum ve friendzone ya da uzaklaşmaya çalışıyorum. En sonunda takıntılı oluyorum ama yine olan bana oluyor:(
Evet ilişki yaşamaktan, birisiyle duygusal bağ kurmaktan aşırı korkuyorum.. Bu durum da gittikçe benim hayatımı ele geçirmeye başlıyor…
Kendimi buldum videoda geçmişte bu konuda hayal kırıklığı oldu çünkü cok önemli noktalara değindiniz hocam farkındalık yarattınız cok tşk ederim emeğinize sağlık
Bu durumu yıllardır kendimde sorguluyordum. Neden yaptığımı bilmediğim, istemsiz olarak yaptığım bir şeydi. Yakın ilişki durumunda ya da daha ilişki başlamadan böyle bir adım alacağımı anladığım an kaçış mekanizması uyguluyorum. Asla böyle bir adım gelmeyecekmiş gibi, böyle bir durum yokmuş gibi davranıyorum. Gelebilecek her adımın önünü kesiyorum ve arkadaşlık ilişkisine bağlıyorum. Beğendiğim biri olsun, ya da ilişki yaşama ihtimalim olan birisi olsun hepsinde aynı şey oluyor. Birisiyle aşk anlamında bir şeyler denemeye bile adım atamıyorum bu yüzden. Bu kaygıyı nasıl yenebileceğimi bilmiyorum . Video bana yalnız olmadığımı farkettirdi. Teşekkür ederim bu konuya değindiğiniz için.
Teşekkürler.
Problemimin farkındaydım ama adını koyamıyordum tam olarak tanımlayanıyordum. Bazı arkadaşlarıma anlatıyordum gerçekten hoşlandıpımda o kişinin yanında nefes alamıyorum,yutkunamıyorum,sessizleşiyorum ve bana yakınlaşmaya çalışsa bile konuşmuyorum adım atmıyorum atamıyorum. Başımdan geçen ise bi çocuk benden hoşlanıyordu böyle şeylerde çokta farkında olan birisi değilim dikkat etmem pek. Arkadaşlar söyledi bakıp durıyor falan diye. Hani benimde hoşuma gitti baktığımda. O bana adım attı ama ben hep ya karşılık vermrdim ya da yok saydım. Çok üzülüyordum bu duruma ve dahabsonra sevgili oldu extra üzüldüm. Birde sevgili benden hoşlandığını biliyordu önceden ve benimle uğraşmaya kalktı böyle saçma sapan şeyler yaşadım. Yıprandım ama bu olay benim bilmediğim eksikliğimi görmeme ve ne yapabilirim diyerek farkındalığımımı,hayattaki cesaretimi tutkumu artırdı. Bu şekilde farkındalıpımı elde etmek istemezdim ama düşünğnce başka türlüde kendi iplerimi elime alamazdım. Birde benim tetiklenme sebebim çocuk okulda başarılı fakat ben orta derceyim. Bunu tarafımı görüp beni küçğmsemesinden korkuyorum hala atlatamadım ama üstesinden geleceğim.
Öneri alınırrr
ben bunu arkadaş ilişkilerinde yaşıyorum yakın bağlar kurmak istiyorum ama ya yetersiz görülürsem küçük düşürülür ve kullanırsa beni kaygısı var en azından daha çok farkındayım teşekkürler
Kendi halimde yasamayi seviyorum ve bi iliski kurarsam bu kısıtlanacak gibi hissediyorum hayatima birini dahil etmekten cekiniyorum
Ödüm kopuyor romantik bir ilişki yaşayacağım diye herkesi frendzone a alıyorum veya umursamıyorum kaçıyorum
Boşver ne gerek var aşka hepsi boş iş ne işe yarıyor aşk yaşamak ?
Iyi Aksamlar Merve hanim.
Bu konuya degindiginiz icin cok sevindim🎉
Bu videoda tamamen beni anlattınız ne zaman birine ilgim olsa (genelde karşılıklı oluyor) hemen sorgulamaya başlıyorum ya benimle oynuyorsa diye. Çevredeki diğer kişilerde ona olan ilgimi anlamasın diye ilgi göstermiyorum. İlgim olan kişiye de soğuk yapıyorum ilgisini tam olarak anlayana kadar ve kötü davranıyorum normalde asla birini yargılamam ama onu yargılayıp küçümsüyorum ben bu değilim diyorum kendime. İlgisini anladığım ve birazda olsa kontrolü bıraktığım zamanda herşey için çok geç oluyor.... tavsiyeleriniz için teşekkür ederim bir nebze kendimle yüzleştim
o kadar bensin ki sanki yazdığın her şey benim elimden çıkmış gibi..
Siz harika bir detaysınız Hanımefendi ❤ İlminize,dilinize sağlık
Teşekkür ederim video için..Kendimle ilgili bir çok şeyin farkına vardım..Birisinden hoşlandığımda bunu inkar etmeye çalışıyorum, duygumu bastırıyorum..O insanı sevmeye layık olmadığımı düşünüyorum..Fiziksel vs olarak da kendimi yetersiz hiss ediyorum ve birisinin onu fark etmesinden çok korkuyorum..Bir de hoşlandığım insanlar benden daha yüksekte ‘neden benden hoşlansın ki?’ diye düşünüyorum..Ve insanlara birisinden hoşlandığımı söylemekten de çekiniyorum o insanı hak etmediğimi ve insanların benimle dalga geçeceğini düşünüyorum..❤️🩹
Ben birinden hoşlanmaya başladığımı fark ettiğim anda ondan uzaklaşıyorum ve ilgisiz davranıyorum.Ama yakın zamanda aslında bu davranışımın bana güzel bir ilişki şansını kaçırttığını tecrübe ettim🥲Hoşlandığım kişiyle arama mesafe koyup ona ilgisiz davrandım asla onu tanımaya çalışmadım ve kendini anlatmasına izin vermedim çünkü sizinde dediğiniz gibi eğer bi bağ gelişirse ben kusurluydum ve o buna şahit olacaktı.Nasıl bir tepki vereceğini bilmiyordum belki de benden uzaklaşacaktı.Sonrasında benden herhangi bir adım görmeyince bu kişi başka biriyle yakın bir ilişkiye başlamış ve hal böyle olunca benim içinde tehlike ortadan kalkmış olduğundan ona tarafsız bir gözle bakabilme imkanım oldu…Allah’ın işi bu ya o kişiyle beraber çalışmak zorunda kaldım ve aslında benzer olaylar yaşadığımızı benim kadar onun da kusurlu olduğunu farkettim hem de sadece bir gün içinde..Sonra tabii pişmanlık duydum zamanında ona fırsat vermediğim için.Yani demem o ki bunu okuyan arkadaşlar..Korkularınızın üzerine gidin ve bir fırsat verin.Benim gibi olmayın 😂 Bu video tesadüfen karşıma çıktı ve her dakikasında beni anlattınız boşuna olmadığını düşünüyorum umarım yazdıklarım başka birilerine cesaret verir hayatına dokunur. Size de ayrıca teşekkür ederim sayenizde daha da bilinçlendim❤Artık aynı travma tepkilerini vermemeye çalışacağım.
Benim annem bana hiçbir zaman samimi davranmadı. Her zaman depresyonu vardı ve ilaç kullandığı dönemler uyurdu. Babamın televizyon izlediği annemin uyuduğu görüntüler benim için çok normalleşmisti. Evden kimseyle samimi bir sohbet yapamadım kendimi açamadım. Yeterince iyi olmazsam kimsenin beni sevmeyeceğini düşünüyorum. Sevgilimi sevdiğimi biliyorum onunla yakınken çok mutlu oluyorum. Ama hemen sonra doğru kişi olup olmadığıni düşünüyorum geçmişimizi düşünüyorum. Sevip sevmedigimi düşünüyorum sevdiğimi de biliyorum. Kimseye karşı bu kadar yoğun hissetmediğimi biliyorum. Öte yandan ona tamamen gardimi indirmekten çok korkuyorum. Savunmasız olursam ondan başka kimseyi görmeyeceğim. Samimi bir yakın arkadaşım bile yok tamamen yalnızım ve onun hayatımdaki tek insan olması beni çok korkutuyor. İronik bir şekilde yalnız olmaktan da korkuyorum çevremde her zaman biraz insan var. Gerçekten kendimden çok sıkıldım değişmeyeceğimi sevgiye layık olmadığımı düşünüyorum. Ne vardı çocukken biraz samimiyet tatsaydim nasıl bir şey olduğunu bilseydim. Hiç kolay bir durum değil
Kısa zamanda kavradığım lâkin cevabını kendime veremediğim bir konuydu. Denk gelmemiz...😭
Bu konu tam beni anlatıyor 🫶
Insanların ilk aşkı babalarıdır Ben babamdan gördüğüm sevgisizlikten kaynaklı tüm erkekleri öyle zannediyorum ilk sevgilimde de zaten bu sevgiyi görmedim ve ilk sevgilime yakınlaşma açısından bir yakınlaşma olamadı aramızda çünkü benim savunma mekanizmam vardı babam yüzünden şu anda dönüp bakıyorum da cidden halen bu mekanizmam devam ediyor savunuyorum kendimi ama bu beni etkiliyor psikolojik anlamda O yüzden bundan sonra biraz da olsa şeffaf olmayı deneyeceğim elimden geldiğince zaten bu tarz şeyler birden kırılmıyor zamanla kırılıyor. Bizlere bu konuda yardımcı olduğunuzdan dolayı çok teşekkür ederim Merve Hanım ❤☺️
Bilmiyorum anlattıklarınız evet doğru ama çözme ve ilerleme kısmında ki tavsiyeler zayıf geldi keşke daha çok o kısımdan bahsetseydini ❤ emeğinize sağlık
Bende şu oluyor birisi benimle tanışmak istiyor belli, hemen olumsuz senaryolara ve güven sağlamayacak unsurlara aklım takılıyor.. Sanki benim ilişki kurmam imkansız sanki hep bir sorun çıkacak hep sonu ayrılıkla bitecek hep karşımdaki kişiyle imkansız olacağız vs. Mesela küçükken bana aşık olanlar olduğunda rahatsız olurdum kendimi suçlu hissederdim. Birisi benden hoşlandığı zaman sevmek istediği zaman karşımdaki insanın üzülmemesine çok dikkat ediyorum. Hata yapmamam gerekiyormuş gibi hissediyorum ve hatadan kaçıyorum. Tartışma veya anlaşmazlık çıkarsa diye endişeleniyorum, bana dokunulduğunda ve hayatıma aldığımı düşündüğümde kişisel alanım ihlal edilmiş gibi geliyor. Sanki ele geçirileceğim düşüncesi burda var. Mesela iyi ilerliyor gibi görünüyor bir şeyler ama kendi huzursuz rahatsız olduğum şeyleri ifade etme konusunda eksik kalıyorum. O anda içimden geçeni değil de karşımdaki kişiye uyumlu olanı yansıtıyorum çünkü hata yapmamalıyım sorun çıkmamalı. Tartışmamalıyız. Odağım hep karşımdaki kişinin benimle mutlu olmasında hatasız olmak için sorun çıkmaması için kendimi zorlayıp hep baskı altında değersiz ve yetersiz hissediyorum. Kendime odaklanmıyorum. Kendimle ilgili çoğu şeyi paylaşmak garip hissettiriyor. Açamıyorum kendimi, bu karşımdaki insanlarla da ilgili değil mi? Gerçekten bir şeyleri söylemeye rağmen dikkat etmiyorsa ya da anlamaya çalışmıyorsa o kişiyle zaten olmaz ki. Böyle insanların denk gelmesi kendimize vermemiz gereken değerle bağlantılı olsa gerek. Olduğu gibi kendimizi yansıtmak cesur olmak gerek. Ama o en ufak anlaşmazlıkta tetikleyen korku ve zarar görme inancı seni çekip gitmeye itiyor ve kalamıyorsun. Artık değişmem gerek çok yoruldum..
Aşık olduğumu düşündüğüm kadınla, çok güzel bir sahilde ilk defa yalnız başımıza yürürken, yakınlaşma ihtimali var gibi gelmişti ve ben baya alevler içinde kalmıştım, tüm vücudumun yandığını hatırlıyorum, güneş yanığı gibi ama gerçek bir sebebi yoktu.
Dm atmistim. Ben işte o kişi demediğim önceden görüp deli dehset olamadigim kisilere sans veremiyorum. Yani benim cok etkilenmem gerek ki o iliskiye baslayayim dusuncesi var. Yani birini tanimaya cabalamiyorum. Ve tabi genelde deli dehset hoslandigim kisi olursada bana asiri imkansizmis gibi geliyor. Hemen bahaneler uyduruyorum. Daha işim yok, yana panik atagım var ya yaninda olursa. Yada her dedigini yapamam zaten anksiyetem var. Gibi kendimi direkt olumsuza koşulluyorum. Bir sonraki videonuzda bunlara da değinirseniz cok sevinirim🧡 defolu oldugumu anlayacak dediginiz bana oldukca uyuyor
Bu tamamen duygularını yonetememek..Güven duygusu nu hissedememek.
Hocam Allah sizi psikolog yaratmış cici bir tip etkileyici terapi ton ses titreşimi, sizi kulaklıkla dinleyen uyur astral gezinir gidip bide diğer hayatlarını düzene sokup gelir diyorum.
Merhaba Merve Hanım. Videonuzun başından sonuna anlattığınız her saniyeside kendimi gördüm sanki. Aslında bir ilişkiye girmek üzereyken bunun benim korkularımı ve kaygımı ne kadar tetiklediğini çokça deneyimliyor, kendime itiraf ediyor ama bir türlü o korkunun üzerine gidemiyordum. Hayat belli bir süre sonra benim önüme öyle bir korku çıkardı ki belki de üzerine gidemediğim ve aslında doğal akışında ben hiç dokunmadan düzeleceğine inandığım tüm bu endişelerimi yüzüme çarptı sanki. Ve her şeyin üst üste geldiği bir anda nasıl dibi görebileceğimi ancak dipten çıkabileceğimi de farketmiş oldum. İnsan bazen ilişkilerinde çokça hayal kırıklığına uğrayabiliyor. Bazen hiç beklentide olmadığını düşünüp kendisini o beklenti de bulabiliyor. Ve tüm bunların nezdinde hiç istemediği sonuçlar alabiliyor. Farkettim ki bunlar hayatında akışında ki doğal ve olağan durumlar. Hiçbirimiz tek değiliz. Mücadelemiz belki tek ancak uzanan elleri de görmezden gelmek ve ilişkilerimize özellikle kendimize bir şans vermek hiç de zor olmamalı. İlişkilerimde ki sağlıksız durumları düzeltmek için, kaygı bozukluğuma iyi gelsin diye defalarca terapi aldım. Yaşadığım panik ataklar, düşünmekten uyuyamamak gibi sonuçlardan ötürü de ilaç tedavisi bile gördüm. Bu dönemde kendimi o kadar yalnızlaştırdım ve kendi içime döndüm ki kimse yalnızlığıma dokunmasın aman bana yakın ilişki de bulunmasın yoksa zarar görmeye açık bir alan oluştururum diye kimseye acımı dahi belli edemedim. Şimdilerde farkediyorum da benim için acı bir deneyim olan o dönemler beni evet bir yerde güçlü kıldı, nelerin üzerinden gelebileceğimi bana gösterdi. Ancak şöyle ki asıl farketmem gereken şey şuydu ki benim güçlenmeye veya tüm bu yaşadıklarımı kendi içimde yaşamak gibi bir isteğim hiçbir zaman olmamıştı. Yani aslında bakarsanız bir arkadaşımın da dediği gibi ‘Bu dağları sırtıma ben almadım ki’ ,işte tam olarak böyle. Güzel tavsiyeleriniz ve bu güzel içerikleriniz için size teşekkür ediyor. Devamlarını diliyorum. Sağlıcakla kalın 🙏
Bende sizinle aynı durumdayım ve bu döngüden çıkamıyorum hayalimdeki gibi bir ilişki ve evlilik yapmak istiyorum ama korkularım ağır basıyor.siz nasıl çözdünüz bu durumu bana da destek olur musunuz
Veee o kadar ihtiyacım olduğu zaman geldi kiii...
🥳🌱
Muhteşem kadınlardan evlenme teklifleri aldım ve hiçbirini kabul etmedim. Birçoğu evlendi çoluk çocuğa karıştı ve hepsi adına mutluyum. Ama evliliğe karşı içimde müthiş bir direnç var nedense. Kadınları çok seviyorum, onları ilginç ve öğretici buluyorum ama nedense evlenmek içimden gelmiyor. Yalnızlığı sevmemi sevmiyorum. Ne olacak böyle.
1:58 Çok hak verdim ben her zaman iyi gitmeyen ilişkilerden sonra yeni ilişkiler ile iyileşmişimdir arkadaşlar içinde geçerli.
Uzaklaşma mekanizması var. Ve şimdi bunun üstüne gitme zamanı sanırım..
Teşekkür ederiz. Bilginize, emeğinize sağlık.☺👏🙏
Hayatımda olmak isteyen erkekler çoğu kez benim konumumdan daha düşük ya da farklı kültürlere sahip insanlar olmuştu ve hep belirlediğim kriterlerime ters düşen bu insanların benim için uygun olmayan kişiler olduğunu düşünüp bir süre sonra ya benim tarafımdan ya da onlar tarafından ilişki bitiveriyordu.Bir gün bir arkadaşım kaygılı olduğum bir anımda( flört ettiğim kişi hakkında kaygılıyken )bana evet belkide sana uygun olmayan birisi gelecekplanları kurmak için ama şu an ne yapmak istiyosun şu an sana bu ilişkide olmak nasıl hissettiriyor diye sormuştu aslında o kadar güzel bir soruyduki benim için o an için o kişiyle beraber vakit geçirmek istediğimi farketmiştim mesela.
Birinden çok haşlanınca tanıdıkça benden soğurmuş ve koymetimi bilmezmiş gibi düşünüp direkt savunma mekanizması olarak ona yaklaşıp konuşmak yerin onun soğumamı sağlayacak bir huyunu buluyorum ve kafamda kendimle konuşup ondan soğumanın bir yolunu buluyorum. İstediğim kişi böyle biri değil diyip . Hiç hoşlanmıyormuş gibi davranıp anşaamsını da bekliyordum bir yandan sanırım 😂😂. Bir de anlattığınız gibi test ediyorum. Beni gerçekten hakedecek kadar seviyor mu diye.
Çok sağ olun.
Yani ben bu duygu durumumun farkındayım bi süredir. Hoşlanmak değil mesele, ben kimseyle bağ kuramaz oldum. İstemsiz yaşadıklarımdan ötürü oldu, düzeltemiyorum. Hayatımda ki insan sayısı 10u geçmez, arkadaş olmak isteyen herkese ben arkadaşlık kuramıyorum demeye başladım. Güvenemiyorum. ben bu sefer baya çuvalladım. Hayatıma aldığım herkese aşırı verici olduğum için, terk edilen ve ya sevgisine güvenilen oluyorum. Kimse hak etmedi sevgimi. ben sadece mutlu olmak. mutlu etmek için paylaştım. Benliğimi, sevgimi çaldılar güvenimle beraber.
Ben kullanılmakta korkuyorum çünkü aile ya da arkadaşlık ilişkilerinde bundan muzdarip olduğum çok zaman oldu. Şuan bir ilişki ihtimali bile olsa kaçıyorum ya da çok sinirli görünüyorum ama aslında strese giriyorum. Hatta birinin beni beğenmesi den bile korkuyorum, sınırlarımı koruyamayacağımı düşünüyoru
once çök teşekur ederm
ben bu problemim vardı ama bu vıdeonız tam beni bahsedcek bır şey oldu o yuzden çozdum çok şükur
Merhaba nasıl çözdünüz öneriniz nedir ?
Vitrin kısmı hariç fulledim
Ben beğendiğim kişi ile hayalini kurduğum karşılıklı sohbet ortamı olunca planladığım kafamdan geçen hiç bir şeyi yapamıyorum.
Dilim tutuluyor, sorularına cevap veremiyorum veya çok alakasız şeyler söylüyorum.
Aklım donuyo. Bir konu gelmiyor konuşacak soracak bir şey bulamıyorum. Normalde inanılmaz konuşkan biriyim ama
kötü bir olaydan sonra maalesef güven gidiyor insanlara
Ben birinden hoşlandığım zaman yüzüne bile bakmam muhattap olamam arkasını döndüğünde bile bakamam ona ilk başta utanç diye adlandırmıştım fakat bu bir şeyler ciddiye bindiğinde kaçma duygusu ile birleşince aslında korktuğumu fark ettim. Bir keresinde ful karşımdakinin tersine gittim bakalım beni böyle kabul edecek mi diye. İçten içe beni kabul etmemesini benimle konuşmayı kesmesini beni bırakıp gitmesini istedim çünkü o yapmazsa ben yapacaktım. Bir şeyler yolunda gitmeye başlayınca o kişiden hemen kaçmak istiyorum, engellemek ya da uzun süre mesaja bakmayıp kendimden vazgeçirmek istiyorum. Bu hareketlerimden nasıl kurtulacağım bilmiyorum çünkü bazen korku o kadar ağır basıyor ki kalbim sıkışıyor, gözlerim dolmaya başlıyor umarım en kısa sürede bana iyi gelebilecek ilişkileri kabul edebilirim…
Aynen ben bu işte :(
savunma ve beni caydırma mekanızmam ; hemen sosyal olarak entelektüel biri değil hiç kitap okumuyorsa ne konuşabilirim yada ne paylaşabilirim ki diyorum.. yani küçümsüyorum... ne kadar kötü.. farkettim ve dönüşebilirm... evet
Merhaba, ben de bir kaç şey yazmak istiyorum. Son bir iki senedir hoşlandığım ve benden hoşlananlara karşı bir set ördüğümün farkına vardım. Bu farkındalık biraz benim düşünmemle biraz da dışarıdan gelen eleştirilerle oldu.
Bir arkadaş bana sen ilişki yapmaktan korkuyorsun, bu yüzden kendini hiç açmıyorsun demişti.. ben o zaman korkmadığımı söylesem de bu videoyla birlikte içimde ki duygunun korku olduğunu anladım. Yaptıklarımın altını hep başka bahanelerle doldurdum. Korkularımın sebebi: özel olanı bir başkasıyla paylaşmaktan çekinme duygusu, en küçük bir olayda beni bana fütursuzca anlatma endişesi, kendi benliğimi kaybedip kontrolün tamamen iletişim kurduğum kişiye geçme düşüncesi… daha bir çok neden ve bu duygularımı örttüğüm davranışlarım da; ilgilenmiyormuş gibi davranmak, bana duygularını açanlara karşı alaycı bir tutumla duygularının samimiyetine inanmadığımı dile getirmem… artık en azından bu davranışlarımın nedenini öğrendim ve bunu aşmaya çalışacağım. Teşekkür ederim 🙏🏻
Bir gün bunu izləyəcəyimi bilirdim... Münasibətə dair ilk referansı bizə ən yaxın insanlardan qazanırıq. Mənim referansım heç də normal, sağlam deyil əfsus ki. Bunun fərqinə vardıqdan sonra düşüncələrimin üzərində çalışıb şəfalandırmağa çalışıram. Əks halda duyğularımla düşüncələrim arasında çatışma heç bitməyəcək. İkisi arasında qalmaq yorucudur. 05 : 35 🧘🏻♀️
Kusurluluk şeması çalışınız. Birde kusurlarım görülecek ve yargılanacağım diyen kişi böyle kişileri gidip buluyor ve gerçekten yargılanıyor ve kusurluluk şeması iyice derinleşiyor haklı çıkmış oluyor. Demekki düşüncem doğruymuş yakinlasinca yargılanıyor um.
Burada en önemli husus sağlıklı kabul edici cezalandırıcı ligi olmayan kişileri bulmak buda çok zor kişinin elinde değil. Kişi cezalandırıcı kişilere elinde olmadan çekiliyor. Sonra kırılınca kaçıyor sonra tekrar gidiyor kısır döngü ömür boyu sürebilir tedavi olmazsa
@@ozgurdoga3749nasıl çözebiliriz bunun için ne gibi çalışmalar yapmalıyız?
tzkıntılı ve tecrübesizim :)
merhabalar Merve Hanım bu videolarınızı 9 ay kadar önce yayınlamış olsanız da bu zamanlarda karşıma çıktı bu aralar yaşadıklarım da tam olarak böyle şeyler bunun için size teşekkürlerimi iletmek isterim❤.
Ayrıl-barış ilişkimi bu senenin başında tam anlamıyla bitirdim ve kendime sağlıklı bir ilişki kurma yoluna girmiştim bir hafta önce de sağlıklı ilişkiye başlayacaktım fakat bana o kadar zor geldi ki eski ilişkimde görmediğim ilgiyi ve saygıyı bu insanla tatmıştım ama yapamadım ona aynı duyguları yansıtamadım, onu istemediğimi söyledim ve iletişimizi bitirdik. Başka karşıma çıkan , ilişki kurbabileceğim insanlarda böyle davranmak istemiyorum :( bunun için bir öneriniz var mı ?
tam da dediğiniz gibi eğer benim hoşlandığım biriyse zaten bu çocuk bana bakmaz ki işte benim dişlerim kötü neden benimle olsun ki başka kızlar varken diyorum. Tam tersi olunca ondan gelen ilgi boğmaya başlıyor direkt ondan önceki yalnız hayatımı özlüyorum her gün konuşmak aramak işte haftada bir buluşmak o kadar geriyor ki buluşacağımız bir gün mesela ders çalışmaya çalışıyorum yok beynime bir şey girmiyor aşktan değil bu tamamen endişe duyuyorum ve o gün buluşmayı bahane bulup erteliyorum . bunu yapmam yanlış zaten farkındayım ama elimde değil sanki hep bu 2 döngüden birini yaşayacağım gibi geliyor
Değiştin mi ?
uzun zaman sonra flört edindim yepyeni ve bağlanmaya başlıyorum bugün 3. gün. 21 yaşındayım 17 yaşında ilk sevgilimle 2.5 yıl geçirdik ve bu 2.5 yılın son 3 ayı sevgiliydik. benim lanetim kaybetmekten korkup friendzonea almak. birisiyle iyi anlaşıyorum aynı sevgili gibiyiz ama olmamamız lazım çünkü onu kaybetmek istemiyorum. eğer hiç sevgili olmazsak ayrılmayız gibi. ama bunu da istemiyorum kalbim küt küt atıyor açılmak için ama kaygılanmaktan korkmaktan elim ayağım dolanıyor. videoda bahsettiğiniz gibi istemediğim hareketlerde bulunuyorum. durduk yere salak bir espiri yapmak boş bir şeye alınmak falan çok kötü etkiliyor o kişiyle ilişkimizi. şuan ise yeni bir ilişkideyim çok hoşlanıyorum belki hayaller düşüncelerimi süslediğindendir bilinmez sanki evlenebileceğim tek kişiyi bulmuş gibiyim. buna rağmen flörtü sevgililiğe değil de en iyi arkadaş konumuna çevirecekmişim gibime geliyor. laf arasında konusu geçti friendzonea alınmaktan korkuyormuş daha önce yaşamış o doyguyu umarım böyle bir şey olmaz ve sevgili oluruz. sonunda ayrılır mıyız başarır mıyız bilmiyorum fakat artık güzel bir ilişki yaşamak istiyorum kaygılanmak istemiyorum. tabii bunlar isteklerim bakalım başarabilecek miyim.
Merhaba. Öncelikle lütfen yorumumu okuyup cevap verin, benim için çok önemli çünkü. 🙏🏻 Ben yakın ilişkilerden çok korkuyorum çünkü kalbimin kırılacağını düşünüyorum. İlk ergenlik dönemlerinde platonik bir aşk yaşadım ( platonik olduğunu bilmeden). Daha sonra o kişiyle ilgili bir şeyler öğrendim, kendi kendime yaşayıp kendi kendime bitirmiş oldum. 2-3 yıl geçti. Çok yüksek ve kesin kriterlerim, sınırlarım var. Etrafıma ördüğüm devasa duvarlar var. Birkaç kişiden hoşlansam da hemen onlardan soğumak için sebepler bulup kendi kendime yok etmeye çalışıyorum. Şu dönemde de yks ye hazırlanıyorum 2.kez. Ve bir süredir birinden hoşlanıyorum sanırım. Ama daha hiç konuşma bile geçmedi aramızdan. Bahsettiğim kişi düzgün, derslerine odaklı, başarılı, zararlı ortamlarda bulunmayan ve gerçekten çok iyi çalışan, disiplinli biri. Ben birine ilişki yaşamaktan korktuğumu 30'lu yaşlarıma gelince aile kurmak istediğimi ama onun öncesinde kalbim kırılmasın, yorulmayalım diye kimseyle bir ilişki içinde olmak istemediğimi söyledim. O da bana dedi ki ileride bir ilişki yaşamayı düşünüyorsan o kişinin doğru olup olmadığını nasıl anlayacaksın, sırf bunu anlamak için bile tecrübe edinmelisin ve bu durumu yönetebilmeyi öğrenmelisin. Şimdi ise kafam çok karışık çünkü evet ondan hoşlanıyorum ama aynı zamanda onunla bir ilişkiye başlayacak olsam nasıl yürütebileceğimi bilmiyorum, terk edilir miyim, kırılır mıyım bilmiyorum, sonu kötü olursa ve ben boşa emek harcamış olursam diye korkuyorum ve şimdi başlayacak bir ilişkinin sonu olacağını pek de uzun süremeyeceğini düşünüyorum. Ama istemsizce ona da ilgi duyuyorum. Ne yapmalıyım? Lütfen tavsiye verin.
Sırf bunlar yüzünden yeni tanıştığım hoşlandığım çocuğa bir laf edip herşeyi berbat ettim rahatlarım sanmıştım ama öyle olmadı kaçtım çünkü o bilmiyor bilmeyecek de .keşke böyle olmasaydı bu video aynı saatler içinde kendimi sorgularken karşıma çıktı ama iş işten geçmişti şimdi yeni bir versiyonumla hayata devam etmek istiyorum bu döngüden çok sıkıldım herkesin güzel bir ilişkisi varken neden yapamıyorum kaçıyorum kafayı yiyeceğim artık
Benim korkum bu saydıklarınızdan birisi değil. Benim korkum terkedilme korkusu... Ya da bir şekilde engeller çıkar ve bitirmek zorunda kalırsam veya kalırsak diye çok korkuyorum. Çünkü biliyorum ki ben çabuk bağlanan birisiyim ve bittiğinde toparlanamayabilirim işte bundan korkuyorum...
O kadar faydalı bir video ki çok mutlu oldum hafifledim içimi sıkan şeyin ne olduğunun adını koymuş oldum ama halen ne yapacağımı bilmiyorum bilen varsa yazabilir mi ? 🙏
İlişki istiyorum evet ama sınırlarımın olmasından sıkılmaktan korkuyorum bağlanmaktan kokuyorum.Biri var hoşlanıyorum ama bunu belli edemiyorum odun olduğumu düşünüyor ama benim için çok değerli değer verdiğimi göremiyor üzülmekten korktuğum için ona geriden yaklaşıyordum ama artık tam bunu aştım derken bana bence arkadaş olmalıyız kanka gibi konuşuyoruz dedi ve travmalarım tetiklendi şu an da beni bırakmasından korkuyorum onunla bi ilişkim olsun istiyordum geç kaldığımı düşünüyor ama kaygılarımın olduğunu anlamıyor.Sizce ne yapabilirim?
Ve kendim olarak davranıyorum vitrin
Değiştiremiyorum içimden onu öpmek geliyor ama öpemiyorum
@@melisademir2424son durum ne oldu merak ettim çözebildiniz mi?
18:45 -de ne yapmalı olduğumuzu diyor. Ona kadar hangi problemlür var onu diyor
Korkuyla yuzlesiyorum
Bu konuya değindiğiniz için teşekkür ederim. Bu konuda önerebileceğiniz bir kitap veya makale var mıdır?
Baglanma kitabını okuyabilirsin
ilk koruma şekli ve 3. koruma şekli ama özellikle 1. 😢
Merve Hanım, kendimde anlamlandıramadığım şey insanlarla fiziksel temastan inanılmaz rahatsız oluyorum… Yakın bir dostum başını omzuma koyduğunda kasılıyorum, nefes alışverişimi düzenlemeye ve minimuma indirmeye çalışıyorum… Bunları yapmadığım rahat bir şekilde fiziksel temas kurabildiğim kişiler annem ve babam. Bu neden oluyor?
Aynısı bende de var ya 😅
Bende de var ama ben anne babamla da temas kurmaktan hiç hoşlanmıyorum çok geriliyorum.
ben bu konuyu anlattığımda psikiyatristim nasıl bir korku diye ısrarla sormuştu ama kelimelerle tarif edememiştim açıkcası. sonra konuyu geçiştirdim bir şekilde başka şeylerden konustuk ama ileriki seanslarda illaki konusu acılacak hala bu durumu pek tanımlayabilmiş değilim :/
Aslında çok üzerine geldi yaşadığım şeyin bu video🥺çoook uzun zamandır yakın ilişkiden uzakken hissedip cidden yatırım yapıp ama aynı süreçte kendimi sabote ederken buldum?insan kendisini sağlıklı ilişki kurmaya zorlar mı sürekli kontrol ederken bikaç gün sonra olay zivanadan çıktı tabi.ben çok eskiden çok iyi bildiğim ya vazgeçer ya beni istemezse duygusuyla aptal kıskançlıklar yaptım,Yanyana gelince de inanılmaz soğuk davrandım o da saçma bir şekilde ghostladı😢 çok haklı mı bilmem ben ilk kez yüzleşerek kendimle yakınlık kurmaya çalıştım ve çok yorucuydu🥺 ghostlayınca belki kızdım ancak oldukça bir yanım rahatladı..bu bağ kurma işleri ne zormuş ki 😢
peki merve hanım bu psikolojik sorunların hangi biriyle uğraşıcaz ve kendimizi toparlayacağız nerden başlamalı???
17:53 ben diyorummmm
Biriyle yakınlaşınca, bana sıcak davranınca, yardım edince o insandan kendimi uzak tutuyorum. Sebepsiz bi şekilde artık o insandan arınmak istiyorum. Neden?
Söyledi ya sevilmeye,değer görmeye layık bulmuyor olabilirsin kendini.
Ben bağlandıktan sonra terk edilmekten korkuyorum
Mehaba Merve hanım. Size bir sorum olacak ve cevabınız beni büyük bi kaosdan kurtarır belki de. Ben birini 6 yıldır platonik olarak aşıkdım. Bu kadar uzun sürmesinin en büyük etkeni bu olmuşdur ki bence ben yaradana çok bağlı biriyim. Bi gün rüyada gördüm ki, bi kaç tane arzu tutuyorum ve kabul oluyor ve onlardan biri de bu şahızla evlenmek oluyor. Rüyamın bi kısmı gerçek hayatda çıkıyo ve haliyle bu kişiyle olan kısmının da gerçekleşecegine eminligim oluşuyo ve daha çok ilgilenmeye başlıyorum bu kişiyle. Biz sınıf arkadaşıydık, daha sonra aynı universiteye kabul oluyoruz yanı iletişimimin olduğu biri. Bu adam bir gün yine universitede karşılaşıyoruz ve kasıtlı olarak beni görmezden gelip selamımı almıyo. Ondan sonra ben bu adamdan uzaklaşıyorum. Ve şimdi birini tanıdım o kadar humanist, iyi bir insan ki. Digerinden farklı olarak çok samimi, ne hissetdigini dile getirmeyi beceren, ilgili, yersiz egosu, kibri yok. Benden hoşlanıyo ve söyledi , ben de ona değer veriyorum ama tam aşık diğilim qaliba . Çünki o kadar da heyecan, çekim ve ya tensel çekim yok sanki. Ama ben bu insana aşık olmak istiyorum, çünki çok iyi biri .( ona yönelmemde esas etken humanizmi ve özgür düşüncüli biri olması oldu) . Bazen düşünüyorum fiziksel görünüsle alakalı ola bilirmi aşık olamamam.( kilolu biri ve o kadar da yakışıkl degil, ) Ama aşık olmak istiyorum ona, çünki çok iyi biri hem de bana değer veriyor. Diğerini ise tamamen unutup aklımdan çıkarmak istiyorum. Durumum bu, Yardım edin, sizce ben ne yaşıyorum?
Ben korkuyorum evet güven meselesi var nasıl olur bana diğer insqn gibi aldatırmı diye güvenmiyorum 6 yıl önce eşimle ayrıldık ama cocuklar İcin boşanmadık ama ayrı yasıyorum birisi çıktı karşıma hoşlanıyorum da o da hoşlanıyor ver ben o insana güvenmiyorum ne yapsam ki
Teşekkür ederim
ben bag kurmak ıstediğim biriyle surekli iletişim halinde olmak istiyorum icimde cok anı bir sekılde bagalnıyorum o kişiye ve her anlamda surekli o kişiye bır seyler vermek ısterken buluyorum kendimi. Daha once ıletişimim az olan/olmayan bırılerine cok cabuk baglanıp takıntı yapıyorum.takıntı yapıp baglanmam ınsanlarla aramdakı ılışkıyı sabote edıyor gıbı hıssedıyorum bu konuda vıdeo cekersenız cok sevınırım neden cabuk baglanıp takıntı yaparız
Peki kendimizdeki fiziksel bir kusuru ilişkiye başlayacağımız insanlar gördükten sonra gerçekten irrite oluyorsa 😢
Peki bu sorunu cozmek icin ne yapmamiz gerekiyor?
Videonun sesi yok
Video atılır atılmaz girmişseniz UA-cam bu hatayı veriyor.
@@Mahmut_Can_SABIRLARhaklıymışsın sorun yok şimdi teşekkürler
Ses yok
Videoya direkt girince bazen UA-cam bunu yapıyor.
Bu bir savunma mekanizması mı bilmiyorum ama ben hoşlandigim veya flört ettiğim birisi olduğunda onun takip ettiklerine bakıp mesela çok fazla kız takip ediyorsa ondan soguyorum ve bir bahane bulup konuşmayı sonlandırıyorum
Çünkü bundan rahatsız olduğumu söylersem çok kıskanç biri olduğumu işte saçma sapan bahaneler sunacağını düşünüyorum geçmişte yaşadığım tecrübeler yüzünden o yüzden hiç başlamadan bitiriyorum mesela 😂
Aynen üzülmemek için uğraşmamak için kendimi belli etmemek için direkt hayır olmaz bu ya diyorum
Ben birinden hoşlandığım zaman yüzüne bile bakmam muhattap olamam arkasını döndüğünde bile bakamam ona ilk başta utanç diye adlandırmıştım fakat bu bir şeyler ciddiye bindiğinde kaçma duygusu ile birleşince aslında korktuğumu fark ettim. Bir keresinde ful karşımdakinin tersine gittim bakalım beni böyle kabul edecek mi diye. İçten içe beni kabul etmemesini benimle konuşmayı kesmesini beni bırakıp gitmesini istedim çünkü o yapmazsa ben yapacaktım. Bir şeyler yolunda gitmeye başlayınca o kişiden hemen kaçmak istiyorum, engellemek ya da uzun süre mesaja bakmayıp kendimden vazgeçirmek istiyorum. Bu hareketlerimden nasıl kurtulacağım bilmiyorum çünkü bazen korku o kadar ağır basıyor ki kalbim sıkışıyor, gözlerim dolmaya başlıyor umarım en kısa sürede bana iyi gelebilecek ilişkileri kabul edebilirim…
Ben birinden hoşlandığım zaman yüzüne bile bakmam muhattap olamam arkasını döndüğünde bile bakamam ona ilk başta utanç diye adlandırmıştım fakat bu bir şeyler ciddiye bindiğinde kaçma duygusu ile birleşince aslında korktuğumu fark ettim. Bir keresinde ful karşımdakinin tersine gittim bakalım beni böyle kabul edecek mi diye. İçten içe beni kabul etmemesini benimle konuşmayı kesmesini beni bırakıp gitmesini istedim çünkü o yapmazsa ben yapacaktım. Bir şeyler yolunda gitmeye başlayınca o kişiden hemen kaçmak istiyorum, engellemek ya da uzun süre mesaja bakmayıp kendimden vazgeçirmek istiyorum. Bu hareketlerimden nasıl kurtulacağım bilmiyorum çünkü bazen korku o kadar ağır basıyor ki kalbim sıkışıyor, gözlerim dolmaya başlıyor umarım en kısa sürede bana iyi gelebilecek ilişkileri kabul edebilirim…