Öfke beklentiyle doğru orantılı..Beklentiyi kestiğimiz anda öfke de kalmıyor ..öfke göstererek alacağı bir tepkiye bile muhtaç kalmak bir güçsüzlük göstergesi ve bunu erkekler fazlasıyla kullanıyor her şeyin bittiğini anladıklarında..videolarınıza bayılıyorum iyi ki varsınız ❤
Dün terapistimle bu konu üzerine seans gerçekleştirdik . Eski sevgiliye duyulan büyük bir öfke , kızgınlık , hesap sorma isteği . Dedikleri dediğiniz ile örtüşüyor , bir tekrar oldu bana videonuz. Bu öfke ile bağımı diri tutmak ve bu bağı tutarak ben buradan ne gibi kazançlar sağlıyorum bunu konuştuk. Ben ona öfkeliydim mektup yazma işini yaptıktan sonra zaten anılar, içimdekiler silindi ama mecburen görmek zorunda olmak, yeni bir ilişki yapması beni tekrardan tetikledi . İçimdeki ona kızıyordu ama en derinlerdeki eleştirel ses kendime kızıyordu. Aslolan şefkat kendimize göstereceğimiz şefkat . Videonuz çok anlamlı izlemesi çok kolay ama yaşantıya dökmesi çaba gerektiriyor , sevgiler ❤
40 yaşındayım. Yaklaşık bir senedir de terapi görüyorum. Yıllardır içimde olan şiddetli öfkeye dair hayatımda duyduğum en mantıklı ve bana en dokunan açıklama. Bilindik konuları pek de konuşulmayan yönleriyle anlatmanızı kendi açımdan çok yararlı buluyorum. Teşekkürler.
Öfkeyi dindiremememizin sebeplerinden birinin o kişiyle olan bağımızı koparmamak için olduğunu söylediğinizde gerçekten bu durumu ben de yaşadığımı fark ettim, neden öfke duyduğumu hâlâ tam olarak bilemesem de bu bana bir kapı açtı, teşekkür ederim🤍
Büyürken ailemin dış olaylara olan davranışları çok pasif bulduğum için aktif ve hak savunan konuşan laf sakınmayan biri haline geldim çok ileri derece de bağ kurduğum insanlara karşı pasif davranıyordum bu sadece arkadaşlarıma karşı oluyordu özümde ki pasifliği yoketmedi yani anlayacağınız karakterim ve davranışlarımı agresif olmaya ittim bunun sonucunda duygularımı genel olarak öfkeyle yansıtıyorum bunu değiştirip sakin biri olmak istedim ama bu da beni ben olmaktan çıkarmış gibiydi asıl özelliğimi kaybetmiş gibi hissettim ve özgüvensizlik yaşadım kendimi nefret ettiğim pasifliği yaşarken gördüm. Hep şöyle derdim "ben tek başıma çok sakinim insanlarla iletişim çok zor" ama şuan izleyince bunun farkındalığına vardım hayatımda ki tüm insanlara karşı nefret doluymuşum, çok fazla anlık patlamalar yaşadığım durumlarda bu insanlar var ama beni ilgilendirmeyen rastgele bir konuda normal biri sinirlecekse bile çok kontrollüyüm çok zekice konuşabiliyorum lakin aileme sevgilime karşı kontrolümü kaybediyorum bu da beni çok fazla dürüst biri haline getirdi ya da patavatsız çok kırıcı şeyleri çok rahat konuşuyorum ve çok az vicdana sahibim epeyce acımasızım. Son zamanlarda arkadaşlarıma karşı da anlık öfke patlamaları olmaya başladı artık sinir hastası olduğumu düşünmeye de başladım önceden diş sıkmam olmadığı için biraz içim rahattı ama artık hiç farkında bile bunu yaptığımın ayrıca anlık patlamalar olmadan uzun süreli strese maruz kalınca gözüm dönecek ve etik tanımayacak hale geliyorum ruhum çekilmiş dıştan izliyor gibi oluyor bu. Ve şöyle diyim işşizim ve ailemin baskıları yüzünden çok fazla stres altındayım bağışıklığım kuvvetli olduğu için strese bağlı hastalıklar geçirmemiştim son zamanlarda bağışıklığım düştüğü anda gerdanımda kırmızı büyük büyük benekler saç deri kabuklanmaları ciddi baş sırt ağrıları yaşıyorum. Önceden geçirdiğim sinir krizi gibi olmayan ağlama nefes alamama krizleri ve kalp krizine benzeyen el kol uyuşmalarım oluyordu. Psikolojiyle ilgilensem de kendime yararlı olamadım daha çok kişisel gelişim kısmında iyiyim ama sinirime çare bulamadım ve az çok farkındayım yaşadığım herşeyi bir terapistle,psikiyatristle çözmem lazım bunun içinde ekonomik güç gerekiyor malesef aynı yerde debelenmek insanı bitiriyor
Tamamen kelimelere dökülemeyen ve tanımlaması bile çok zor olan duyguları çok açık ve net tanımlıyorsunuz dinlerken gözlerimi doldurdunuz adeta ve en faydasını gördüğüm terapistsiniz , sizi seviyorum :)
Emeğiniz çok kıymetli ve gerçekten bizler için biraz rahatlama imkanı sunuyor. Anlaşılmadığımız yerde bizi anlayan ve bu yaşadıklarımızın normal olduğunu bize güzel bir üslupla söyleyen birini bulmak... İçerikleriniz için tesekkürler. Enerjiniz ve sağlığınız bol olsun.
Öfke bende en çok yok sayılmak, yeterince dikkate alınmamak veya sabote edilmekle açığa çıkan bir duygu ve eğer maruz kalınan bu durumlar kasıtlı ve sistematik bir şekilde devam ediyorsa ne yazık ki tetikleyicileri ortadan kaldırmadan öfke sağaltımı yapmak pek mümkün olmuyor...
Çok şefkatli bir videoydu. Öfkeli hallerimle ve bana geçmişten seslenen çocuk halimle irtibat kurmaya heveslendim. Çunkü bazen o alev topu beni mahvediyor, oyle şiddetli çarpıyor ki. evet ilişkilerime yansitmamayı çoğunlukla başarıyorum ve sonunda sakinliyorum ama kendimi mahvetmiş oluyorum hem ofkeyle savaşıyor, hem de öfkenin sebep olduğu durumla savaşıyorum kendi içimde. Biliyorum ki mevzu bugün yaşanan bi durum değil, o yüzden bugünümü mahvetmemeliyim. Ama eski hesapları da kapatmam gerekiyor...
Kabullenmek gerekiyor öfke sinir üzüntü onları da yaşamak gerekiyor kısacası hâlâ ben onu getiririm öfkelenirsem ben de onun canını acıtırsam rahatlarım demeye gerek yok çünkü kin de nefret de olsa hala bir bağ var olduğunu bilmek tekrar bana geri döner duygusunu tetikleyebilir. Sadece kabullenmek lazım bu bağ artık yok gitti ve bitti zor ama kabullenmek lazım.
Sizi yeni keşfettim ilaç gibi geldiniz.luften herkes anne ve baba olmazsın sonra olan çocuklara yani bize oluyor ilerde yetişkin olduğumuzda bile travma lari atlatamıyoruz özelikle ben her açıdan her anlamda şiddet görmüş biri olarak geçmiyor ofkem vs geçmiyor uzun yıllardir hayatımdan onları çıkarıp hiç bir şekilde görüşüp iletişim kurmasamda geçmiyor.
Ailemden sevgi ve ilgi konusunda hiç mahrum bırakılmadım fakat eski sevgilim aynı zamanda ilk sevgilim resmen ilgi cimrisiydi. Her şeye rağmen ben çok vericiydim ama o resmen benim enerjimi sömürüyordu inanılmaz dengesiz bir ruh hali vardı benim de psikolojimi bozdu resmen. Sürekli alttan aldığım için beni aşırı cepte görüyordu bir de. Dayanamadım ayrıldım, ayrılırken bana hak verdi ama aynı zamanda beni suçladı da beni bıraktın diye. Ayrılalı aylar oldu ama ben hala ona karşı öfkemi yenemiyorum benim sevgimi hiç haketmedi beni haketmedi bana olması gerektiği gibi davranmadı diye. Şuan hiçbir şekilde muhabbetimiz yok ama her gün işimiz gereği görmek zorunda kalıyorum ve bu öfkeyle yaşamak çok zor. Çocukluğumla ilgili bir problemim olmadı aksine böyle ilgili bir ailede yetişmiş olmama rağmen bu denli ilgisiz biri için hala zihnimi yorduğum için kendime çok kızıyorum. Gelip özür dilerim çok yanlış yaptım çok haklıydın aslında dese sanki rahatlarım gibi hissediyorum ama sanırım bu hiç olmayacak ve bunu beklemek de istemiyorum. Onunla aramda hiçbir iyi kötü duygusal bağ kalmasın benim için sıradanlaşsın istiyorum, bir an önce..
İnsanlar yalnızca ailesinden ilgi alamadığında değil, ilgiyi fazlasıyla aldığında ve karşı taraftan ilgisizlik aldığında da öfke duyar. Çocukluğunda ailenin sana verdiği ilgiyi karşı taraf vermiyor diye sinirlenebilir, bir sorun olduğunu düşünebilirsin. Çünkü bu ailede deneyimlemediğin korkunç bir durumdur bu. Umarım uzun bir zaman sonra bu yorumu yapmam senin için üzücü olmaz ☺
Sevgili Merve hanım teşekkür ederim. İlk teşekkürüm tavrınız, davranışlarınız, huzur ve güven verici sesiniz ve işinize olan bağlılığınız ile bana ilham oluyorsunuz. İkinci teşekkürüm ise bu nasıl oluyor bilmiyorum ama kafamda berrak olmayan, kendimi, çevremdekileri, bu konu ile ilgili geçmişte yaşadıklarımı sıklıkla sorguladığım bir düşünce belirdiğinde ve ben bu düşünce ile çıkmazda hissettiğim anda bu konu ile ilgili hazırladığınız videonuzun bildirimini görüyorum. Size çok teşekkür ederim 🌸
Hiçbir video konusunu öylesine seçmiyorum. Herkes izlesin diye de seçmiyorum. Belli ki benim seçimlerim ve sizin ihtiyaçlarınız arasında bir paralellik var. Ne güzel :) teşekkürler paylaştığınız için 🌻🙌🏻
3 senedir unutamadığım biri var. Aramızda kayda değer pek bi duygu paylasimi olmasa da bi türlü aşamıyorum. Aşık değilim deli gibi bi sevgi hissetmiyorum karakteristik olarak uyuşabilecegim bi kisi de degil fakat bi türlü unutamıyorum. Tam 2 gece önce fark ettim ben aslında ona karşı çok büyük bi öfke barındırıyorum icimde. Zamanında kırılıp dile gelmeyen hislerim sinsice öfkeye dönüşmüş ve benim aşamadığım duygu tam olarak bu. 2 gece önce bunu fark edince youtubeda bu konuya dair video aradım fakat bulamadım. Az önce karşıma çıktı bu video demek ki kendi kendime iyice bi yüzleşmem gerekmiş...🙏 nasıl geçer bilmiyorum ama öfke gerçekten duyguların en güçlüsü haksizliga ugradigim duygusunu asamiyorum bi turlu....
Bi beklentim olmadığını düşünüyorum ama yine de affedemiyorum ve hatiralarim aklima gelince öfke hissediyorum .ofke göğsümde ve koyu kırmızı.bir de cocuk yanımı dinlesem ağlarım. Cok masum ve mazlum gelir hep.
Sevgili Güzel kadın ve Hocam .Kendimi de uzun süre yaşadım ara ,ara da yaşıyorum. Somut işlevsel bilgilerinize çok ihtiyacımız var .Sevgiler Saygılar ❤💐
Videoyu eski sevgilime duyduğum öfke için izlemiştim. Buradaki duygularım daha çok bende bilinçli bir farkındalık şeklinde mantik cercevemde gezindi. Mantiğim duygularima ağır bastı. Sanırım bu konuyu artik aştım. Ama.... aileme duyduğum ofkenin farkında bile değilmişim. En çok onu düsundüm ozellikle annemle olan iletişimime odaklandım ve oradaki pürüzler beni o kadar cok etkiledi ki duygularıma engel olamadım boğazıma bir yumruk bir top varmiş gibi ağrı hissettim. Ağladım, pişmanlik hissettim. Kendime kızdım. Ama sonra rahat bir nenef aldım sakinlestim dediginiz o duyguyu tanimlama olayini yaptım. Önce kendimi sonra annemi affettim. Seni çok seviyorum annecimmm.❤
Sirf çocuk yapmak için cocuk yapiyorlar sonra ileride ilgisizlikten sevgisizlikten sorunlar yasayan birey haline geliyoruz. Bilinçsiz ailelerin cezasini cocuklari çekiyor
22 yaşındayım hayatımın çok başındayım belki ama özellikle ergenlikle beraber 12-13 yaşlarından beri içimde çığ gibi büyüyen herkese karşı kinim ruhumu yaşlandırdı şimdiden. Her gün neredeyse böyle videolar izliyorum notlar alıyorum kitaplar okuyorum ne yapmam gerektiğini çok iyi biliyorum, neyi neden yaptığımı, nelerin tetiklediğini bile biliyorum öz farkındalığımın yüksek olduğunu söylüyorlar ama yine de her şeyi mahvetmeyi, insanları kendimden uzaklaştırmayı, fevrilikler yapmayı, öfkemi yönetemeyip acısını çevremden çıkarmayı bir şekilde başarıyorum. Yetiştirilmemden kaynaklı şimdilerde yaşadığım özgüven eksikliğim yüzünden, ailemin aşırı korumacı ve muhafazakar oluşunun hayatımda oluşturduğu yıkımları onarmaya çalışıp her başarısız oluşumda durduk yere anne babama nefret beslemekten dengesiz duygu durumlarımdan yoruldum. Birisi bana isterse 5-6 yaşlarımda kötülük yapmış olsun üstünden seneler geçmiş aynı kişiyle yüzlerce güzel anı da biriktirmiş de olsam en ufak olumsuzlukta o kötülük kafamda beliriyor. Ailem benim hatalarımı yüzüme çarpan da bir aile değil. Aşırı kafaya takmaktan aşırı üzülmekten ağlamaktan ileride kanser, şizofreni falan olacağım diye çok korkuyorum. Nefret duygusuyla bağlandıysam ve bağımı koparmam gerekiyorsa koparacağım kendi iyiliğim için. Birisine nefretim giderse kinim kavgam biterse kayıtsız kalırsam o kişinin hayatımdan çıkacağından korkuyorumdur belki de gerçekten. Ailemin bir gün beni anlaması, özür dilemesi umuduyla hayatta yaşadığım her olumsuzluğu bir şekilde onlara bağlayıp düzeltsinler istiyorum belki. Ama her ne olduysa oldu ve zamanı geçti. Geri gelmeyecek onlar özür dileseler dahi ben aynı ben olacağım tekrar annem ve babam tarafından en doğru şekilde yetiştirilemeyeceğim. Algımı, şemalarımı değiştirmeyi inşallah bir gün başarırım. Kendime direnç göstermekten vazgeçerim. İnşallah bu videoyu izleyen, kendine yol arayan herkes doğrusunu bulur rahatlar hafifler kurtulur.
Neredeyse tamamen aynı durumda olan birilerinin daha olduğunu bilmek size iyi gelicekse bilinki var hemde farkli olarak bir erkek olarak 27 yasinda. Maalesef bu en ufak hataya tahammülsüzlügun cok basarili biri olmaklada alakasi yok akademik anlamda cok basarili olmus bir insan olarakda söylüyorum bunu. Basarili olabilirim ama mutsuzum. Başarmak icin bir motivasyonuda kalmiyor insanin artik maalesef böyle olunca. Size bu noktada iyi gelen seyler oldu mu neler oldu ogrenmek isterim.
Suan yakin iliskimdeki en buyuk problemim bu ve bu öfkeden dolayi kendimi sucluyorum her zaman, görunene göre ben onunla bagimi koparmamisim ama o coktan benimle bagini koparmis. Tesekkur ediyorum, cok bilgilendirici ve terapi niteliginde br videoydu🙏💐
Siz anlatırken içimden o öfke ben burada olmasam sen kendini koruyamayacaksın dedi ve dediğiniz gibi çocukluğumu çok silik hatırlıyorum her ne kadar hatırlamak istesem yüzleşmek istesem hep 3-5 anı harici sanki gerisi yok bir USB atılmış kaybedilmiş gibi
Merve hanım çok sağ olun. Lütfen bu konuda daha çok bilgi verirseniz sevinirim. Sevgiyle bağ kuramamış olmam yüzünden öfke ile bağ kurmak . Çaresiz olmak bu kadar acı olmamıştı. Daha çok farkındalık için bize yardım etmenize ihtiyacımız var. Sizi dinlemeyi seviyorum 💖
Öfke duygum bana gülüşümü sevdiğini ama benim hep kendi gülüşümü başkalarının gülüşlerine tercih ettiğimi söyledi. Ben başkaları mutsuz olmasın kırılmasın diye hep onları dinlediğim için çocuk yanım bana kırgın ve kızgın
Bütün bölümlerde az veya çok uygulamalar anlatıyorum bu yüzden bence de kağıt kalemle dinlemek kendi üzerinde çalışmak isteyenler için faydalı olacaktır :)🌱
23 yaşıma kadar (su an 31 yaşındayım) ofke nobetlerim, sinir krizler vardi ve duygularimi kontrol edemiyordum. Bunun için 1 yil boyunca destek almıştım. 27 yaşıma kadar hayatım da bir çok şey değişti. Tabir etmek gerekirse içimdeki karanlık ve korkunç benligim bir aydınlığa dönüştu. Hayata bakış açım çok anlamli ve sakindi. Sonra 2019 yılında hayatıma biri girdi bundan 2 ay once sukurler olsun ki bitti. Kendisi ileri seviye narsistin biridi. İlişkiyi kendi bitiremediği için tum oyunlari benim uzerimden oynarak, zamanında en zayıf tarafımi bildiği için beni oradan yaraladı ve sessizliğe kayboldu. Sonrasında, bende tekrardan buyuk bir ofke ve nefret tetiklendi. Su an tekrardan terapi alıyorum. Eğer zamanında geçmişimle yuzlesmeseydim ve ailemi affetmeseydim ne durumda olurdum bilmiyorum. O yüzden cocuklugumuzu affetmemis gerekiyor onu bizden başkası sevemez iyilestiremez.
9.15den sonrası ağır geldi. Öfkemin sebebimin aslında umut etmek olduğunu gördüm, öfkemin azaldığını fark etmiştim ama arkasında bir umut, bir beklenti olduğunu fark etmemiştim, bununla yüzleştirdi beni. Küslükle terbiye eden tarafta ben oldum, bir anda yok saydım, öfkeliyken kırgınken hiçbir şey olmamış gibi davranamıyorum, gözlerinin içine bakıp konuşamam bile çünkü. Anne babaya öfkede de anlamlandıramadığım bir şey var, gömmüşüm belli ki neyi gömdüğümü de hiçbir şeyide hatırlamıyorum.
İçimde anne babama karşı bitmek bilmeyen bir öfke var ama bu öfkeyi neden yaşadığımı bir turlu bulamiyorum çocukluk anılarım yok onları hatırlamıyorum ve o öfkeyi disariya çıkartsam nasil hissedebilecegimi anlayabilecek miyimi diye dusunuyorum için icinden çıkılmaz bi halde hissediyorum kendimi
Ben annemi ve babamı çocuk yaşta kaybetmiş biri olarak ne yazık ki ilgiyi ve sevgiyi hep dışarda aradım . Yanlış tercihler yaptım üzüldüm yıpratıldım ona rağmen hep ilişkide kalmaya çalıştım . Avazım çıktığı kadar bağırdım kavgalarımızda , karşı tarafa fiziksel olarak zararlar verdim . Toksik ilişkilerde kalmaya çalışmak ve içindeyken bulunduğum öfke kontrolsüzlüğü beni artık çok yıpratıyor . Kendimin bu versiyonundan nefret ediyorum . Ben de öfkelendiğimde görüldüğümü hissediyorum ama sonuç yine aynı . Tıpkı çocukken olduğu gibi . Karşımdaki bir cellat . Ona rağmen sırf ilgisine sevgisine muhtaç hissettiğimden bırakamıyorum . Ya da toksik olan benim bilmiyorum .
Kinimi ve öfkemi canlı tutunca bazen ateşimi körüklüyorum, bazen de içime su serpiliyor. Bu 3. şahsa karşı duygu durumum. Aramızda olmayacak ama olma olasılığı çok az görünen şeylerden çıktı bu durum. Bunu artık degistiremedigim gibi üstünü de örtemiyorum. Tavrımı değiştirmeye kalktım fakat aramızda onarılamayacak meseleler var.
Ama vicdanım pamuk gibi çok rahat. Allaha çok şükür Onlar benim hayatımi çaldılar her anlamda ortada kaldım yeni hayatıma başladım çok şükür Allaha zor ama geçecek inşallah
Bu geçen yaz çalıştığım iş yerindeki bir orospu çocuğunun sözlü tacizine maruz kaldım. Ve sonrasında bana attığı iftira da öfkemi arttırdı. Aynı iş yerinden gene başka 2 orospu çocuğuyla habire tartışıyordum ve aşırı stresli bir süreçti benim için. Gene bu yaz sevgilim tarafından terk edildim. Ben onu hep iyi biri olarak gördüm ve beni sevdiğini sanıyordum. Onunla şu an yüz yüze aynı ortamdayız ve onu görüyorum. Neyse bu şekildeydi söyleyeceklerim. Size tavsiye arkadaşlar hazırcevap biri olun. Stresli bir andaysanız eğer sakince düşünüp kendinizi güzelce ifade edin. Kendimizi ifade edemediğimiz için aslında böyle öfkeleniyoruz
Bir filmde vardi. Kadin adamdan nefret ediyordu. Hala sevdigi icin ama elde de edemeyecegi icin nefret yoluyla da olsa bagini koparmamayi seciyordu. Unutmaya umursamamaya eli varmadi taa ki anlayana kadar.
Çocuk olan kendimizle bağımız olabilir belkide onu artık dinlemiyorsun benliğini kaybediyor küçük seni karanlığa boğuyorsundur bu da onun son çırpınışlarıdır..
Aslinda anlatmak istediği bağ tutmak değil de Eğer yaşamaya sağlıklı bi şekilde devam etmek istiyosak kendimizle yada baskasiyla bı şekilde davamizi cozmemiz gerek. Bu biz olunca da başkası olumca da öyle. sonuçta o travmayi yaşadığın senle şimdiki sen ayni degil. O zamanki sen elinden gelenin en iyisini yaptı. O an öyle düşünmüştü küçük sen. Anlayıp öyle kabul edip devam etmemizi tavsiye ediyor Ah bi de bunu kendime anlatabilsem 😃
merhabalar merve hanım,bir psikoloğa gidip bana anlatmaya başlayabilirsiniz dese,tam da bu konudan başlardım işte.bazı görmek zorunda olduğum insanlara karşı ne yaparsam yapayım,öfkem geçmiyor.istemeden ters cevaplar ve ters hareketler çıkıyor,her ne kadar baskılamaya çalışsam da yine de bir yerde patlak veriyorum.
Peki bastırmış olduğumuz ve şuan hatırlamadığımız öfkeyi nasıl iyileştirebilirz ben konuşma esnasında veya karşıyı dinlerken çok ağır hak etmediğim sözler işittiğimde (bu arada artık söylenen sözlerin çoğunun benimle alakalı değil de kişinin kendisi ile alakalı olduğunu biliyorum bunun farkındayım ve kendime senin suçun değildi diyorum fakat öfke dinmiyor) beynim o an sanırım şoka giriyor yada başka bir şey bilmiyorum ve bana söylenen o ağır kelime veya cümleyi unutuyorum öfkemin yani bu duygunun bir hafızası var beynim o an da blokaja girmiş kendini kapatmışsa da duygu olarak yani bedenen ruhen o an çok kötü bir şey yaşadığımı hatırlıyorum (bedenimizin de hafızası var çünkü büyük ihtimal sebep budur) bu durumda ne yapabilirim hatırladığım öfke hınç vs için yazma tekniğini kullanabilirim fakat hatırlamadığım ama hala beni rahatsız eden o duygu his için ne yapabilirim ? Bunun çözümü HİPNOZ yada EMDR tekniği midir yoksa başka bir teknik midir ? Terapi almadan kendi kendime uygulayabileceğim teknikler var mı?
Belli bir kişiye olan öfke değilde hayatın geneline ve topluma öfke duyuyorum. Herkese ön yargılı ve tepkili bir yerdeyim ve bunu çözemiyorum. Daha fazla dinleyip anlamaya çalışıyorum insanları fakat galiba çocukluktan bu yana hem ailem hem de toplum tarafından dışlandığım için yine aynı şeyleri yaşamaktan korkuyorum ve korkum öfkeyle beraber beni korumak için diğer insanlarla arama mesafe koyuyor. Ve bu sosyal izolasyon durumunda kaldıkça öfkem artarak çoğalıyor. Bunu nasıl çözeceğim. Dışlanmamak ve kırılmamak için ben insanları dışlayıp tepkisel davranıyorum. Bu konuda video çekebilirseniz çok faydalı olur diye düşünüyorum. Sosyal izolasyon ve öfke hayatımı zindana çevirdi.
Benim de eski sevgilime karşı öfkem var kestirip atarak ilişkiyi bitirdi ona diyeceklerim var bir haftadır onu bekliyorum telefonda konuşacağız ama şu an hasta olduğu için konuşamıyorum bu da beni geriyor
öncellikle sizin podcastlerinizi dinliyordum sonra bu konuda yorum atmak için burdan tekrar izledim bu konu hakkında yardim eder misiniz Yurt odasinda kalmak zorunda kaldığım birisine duyduğum öfke gerçekten o kişilerin yaptiklarini hissedip öfkem çok artıyordu diğer oda arkadaslarimin rahatsiz olmadığı şeylerden ben rahatsız olmaya başladım ve ben ne yapsam aynisini yapmaya başladı gibi hissediyorum bu sefer daha cok sinir oluyorum nasıl başa çıkacağım bilmiuorum içimde kin haset öfke artti yazmayi deniyorum ama bana daha odakli bi oneriniz var mi
Anneme karşı çok fazla öfke hissediyorum. Bir yıl terapiye gittim hala gidiyorum ama çok yaralı hissettiğimde onu suçlamaya devam ediyorum. Ona bağırmak laf anlatmak işe yaramıyor. Gerçekten potansiyeli yok dış dunyadan çok korkuyor. İsteyerek yapmıyor bunu. Ama ondan beni anlamayacak olmasını nasıl kabul edebilirim bilmiyorum.
sanırım kendıne sen sahıp çıkabılırsın annen den beklediğin o desteği sana veremiyor bilmiyor çunku ama sen yapabilirsin eğitimle vb seylerle bende yaşamıştım benzer durumu
Yooo hayatima karışma var, seni hayatimda istemiyorum var, hesaplasmak bir sey almak. hic derdim degil, öfke olması bağı koparmamak için degil bende, bunun açıklaması ne..
Ben annemi ve babamı çocuk yaşta kaybetmiş biri olarak ne yazık ki ilgiyi ve sevgiyi hep dışarda aradım . Yanlış tercihler yaptım üzüldüm yıpratıldım ona rağmen hep ilişkide kalmaya çalıştım . Avazım çıktığı kadar bağırdım kavgalarımızda , karşı tarafa fiziksel olarak zararlar verdim . Toksik ilişkilerde kalmaya çalışmak ve içindeyken bulunduğum öfke kontrolsüzlüğü beni artık çok yıpratıyor . Kendimin bu versiyonundan nefret ediyorum . Ben de öfkelendiğimde görüldüğümü hissediyorum ama sonuç yine aynı . Tıpkı çocukken olduğu gibi . Karşımdaki bir cellat . Ona rağmen sırf ilgisine sevgisine muhtaç hissettiğimden bırakamıyorum . Ya da toksik olan benim bilmiyorum .
Bir süre kimseye verici olmayıp, kendimize döndüğümüzde ve kimseden bir şey beklemediğinizde öfke de kalmıyor.
Öfke beklentiyle doğru orantılı..Beklentiyi kestiğimiz anda öfke de kalmıyor ..öfke göstererek alacağı bir tepkiye bile muhtaç kalmak bir güçsüzlük göstergesi ve bunu erkekler fazlasıyla kullanıyor her şeyin bittiğini anladıklarında..videolarınıza bayılıyorum iyi ki varsınız ❤
Dün terapistimle bu konu üzerine seans gerçekleştirdik . Eski sevgiliye duyulan büyük bir öfke , kızgınlık , hesap sorma isteği . Dedikleri dediğiniz ile örtüşüyor , bir tekrar oldu bana videonuz. Bu öfke ile bağımı diri tutmak ve bu bağı tutarak ben buradan ne gibi kazançlar sağlıyorum bunu konuştuk. Ben ona öfkeliydim mektup yazma işini yaptıktan sonra zaten anılar, içimdekiler silindi ama mecburen görmek zorunda olmak, yeni bir ilişki yapması beni tekrardan tetikledi . İçimdeki ona kızıyordu ama en derinlerdeki eleştirel ses kendime kızıyordu. Aslolan şefkat kendimize göstereceğimiz şefkat . Videonuz çok anlamlı izlemesi çok kolay ama yaşantıya dökmesi çaba gerektiriyor , sevgiler ❤
@@oznurkaraagac1284 tüm duygularınızı dile getirdiğiniz bir mektup , ona söylemek istediklerinizi içeren
40 yaşındayım. Yaklaşık bir senedir de terapi görüyorum. Yıllardır içimde olan şiddetli öfkeye dair hayatımda duyduğum en mantıklı ve bana en dokunan açıklama. Bilindik konuları pek de konuşulmayan yönleriyle anlatmanızı kendi açımdan çok yararlı buluyorum. Teşekkürler.
🙌🏻🌺
Öfkeyi dindiremememizin sebeplerinden birinin o kişiyle olan bağımızı koparmamak için olduğunu söylediğinizde gerçekten bu durumu ben de yaşadığımı fark ettim, neden öfke duyduğumu hâlâ tam olarak bilemesem de bu bana bir kapı açtı, teşekkür ederim🤍
İçimde yanan öfkenin ateşinde kavruluyorum. Her kes suçlu her şey suçlu. Yada her kes kurban her şey olanak.
Büyürken ailemin dış olaylara olan davranışları çok pasif bulduğum için aktif ve hak savunan konuşan laf sakınmayan biri haline geldim çok ileri derece de bağ kurduğum insanlara karşı pasif davranıyordum bu sadece arkadaşlarıma karşı oluyordu özümde ki pasifliği yoketmedi yani anlayacağınız karakterim ve davranışlarımı agresif olmaya ittim bunun sonucunda duygularımı genel olarak öfkeyle yansıtıyorum bunu değiştirip sakin biri olmak istedim ama bu da beni ben olmaktan çıkarmış gibiydi asıl özelliğimi kaybetmiş gibi hissettim ve özgüvensizlik yaşadım kendimi nefret ettiğim pasifliği yaşarken gördüm. Hep şöyle derdim "ben tek başıma çok sakinim insanlarla iletişim çok zor" ama şuan izleyince bunun farkındalığına vardım hayatımda ki tüm insanlara karşı nefret doluymuşum, çok fazla anlık patlamalar yaşadığım durumlarda bu insanlar var ama beni ilgilendirmeyen rastgele bir konuda normal biri sinirlecekse bile çok kontrollüyüm çok zekice konuşabiliyorum lakin aileme sevgilime karşı kontrolümü kaybediyorum bu da beni çok fazla dürüst biri haline getirdi ya da patavatsız çok kırıcı şeyleri çok rahat konuşuyorum ve çok az vicdana sahibim epeyce acımasızım. Son zamanlarda arkadaşlarıma karşı da anlık öfke patlamaları olmaya başladı artık sinir hastası olduğumu düşünmeye de başladım önceden diş sıkmam olmadığı için biraz içim rahattı ama artık hiç farkında bile bunu yaptığımın ayrıca anlık patlamalar olmadan uzun süreli strese maruz kalınca gözüm dönecek ve etik tanımayacak hale geliyorum ruhum çekilmiş dıştan izliyor gibi oluyor bu. Ve şöyle diyim işşizim ve ailemin baskıları yüzünden çok fazla stres altındayım bağışıklığım kuvvetli olduğu için strese bağlı hastalıklar geçirmemiştim son zamanlarda bağışıklığım düştüğü anda gerdanımda kırmızı büyük büyük benekler saç deri kabuklanmaları ciddi baş sırt ağrıları yaşıyorum. Önceden geçirdiğim sinir krizi gibi olmayan ağlama nefes alamama krizleri ve kalp krizine benzeyen el kol uyuşmalarım oluyordu. Psikolojiyle ilgilensem de kendime yararlı olamadım daha çok kişisel gelişim kısmında iyiyim ama sinirime çare bulamadım ve az çok farkındayım yaşadığım herşeyi bir terapistle,psikiyatristle çözmem lazım bunun içinde ekonomik güç gerekiyor malesef aynı yerde debelenmek insanı bitiriyor
Yokluğunla terbiye etmek … gözlerimden döküldü yaşlar 🥲
Resmen videoyu izleyince çığ gibi olan öfkem minicik bi hal alıp kendini ağlamaya bıraktı galiba artık onları bırakmakta sevmemekte çok kararlıyım
Tamamen kelimelere dökülemeyen ve tanımlaması bile çok zor olan duyguları çok açık ve net tanımlıyorsunuz dinlerken gözlerimi doldurdunuz adeta ve en faydasını gördüğüm terapistsiniz , sizi seviyorum :)
🩷
Emeğiniz çok kıymetli ve gerçekten bizler için biraz rahatlama imkanı sunuyor. Anlaşılmadığımız yerde bizi anlayan ve bu yaşadıklarımızın normal olduğunu bize güzel bir üslupla söyleyen birini bulmak... İçerikleriniz için tesekkürler. Enerjiniz ve sağlığınız bol olsun.
Öfke bende en çok yok sayılmak, yeterince dikkate alınmamak veya sabote edilmekle açığa çıkan bir duygu ve eğer maruz kalınan bu durumlar kasıtlı ve sistematik bir şekilde devam ediyorsa ne yazık ki tetikleyicileri ortadan kaldırmadan öfke sağaltımı yapmak pek mümkün olmuyor...
Aynısını yaşıyorum
Çok şefkatli bir videoydu. Öfkeli hallerimle ve bana geçmişten seslenen çocuk halimle irtibat kurmaya heveslendim. Çunkü bazen o alev topu beni mahvediyor, oyle şiddetli çarpıyor ki. evet ilişkilerime yansitmamayı çoğunlukla başarıyorum ve sonunda sakinliyorum ama kendimi mahvetmiş oluyorum hem ofkeyle savaşıyor, hem de öfkenin sebep olduğu durumla savaşıyorum kendi içimde. Biliyorum ki mevzu bugün yaşanan bi durum değil, o yüzden bugünümü mahvetmemeliyim. Ama eski hesapları da kapatmam gerekiyor...
bendeee
Psikoloji ile ilgili pek çok video izledim ama izlerken ilk kez terapi oldum. Harika bir betimleme harika bir anlatım olmuş Merve hanım.
Kabullenmek gerekiyor öfke sinir üzüntü onları da yaşamak gerekiyor kısacası hâlâ ben onu getiririm öfkelenirsem ben de onun canını acıtırsam rahatlarım demeye gerek yok çünkü kin de nefret de olsa hala bir bağ var olduğunu bilmek tekrar bana geri döner duygusunu tetikleyebilir. Sadece kabullenmek lazım bu bağ artık yok gitti ve bitti zor ama kabullenmek lazım.
Sizi yeni keşfettim ilaç gibi geldiniz.luften herkes anne ve baba olmazsın sonra olan çocuklara yani bize oluyor ilerde yetişkin olduğumuzda bile travma lari atlatamıyoruz özelikle ben her açıdan her anlamda şiddet görmüş biri olarak geçmiyor ofkem vs geçmiyor uzun yıllardir hayatımdan onları çıkarıp hiç bir şekilde görüşüp iletişim kurmasamda geçmiyor.
Ailemden sevgi ve ilgi konusunda hiç mahrum bırakılmadım fakat eski sevgilim aynı zamanda ilk sevgilim resmen ilgi cimrisiydi. Her şeye rağmen ben çok vericiydim ama o resmen benim enerjimi sömürüyordu inanılmaz dengesiz bir ruh hali vardı benim de psikolojimi bozdu resmen. Sürekli alttan aldığım için beni aşırı cepte görüyordu bir de. Dayanamadım ayrıldım, ayrılırken bana hak verdi ama aynı zamanda beni suçladı da beni bıraktın diye. Ayrılalı aylar oldu ama ben hala ona karşı öfkemi yenemiyorum benim sevgimi hiç haketmedi beni haketmedi bana olması gerektiği gibi davranmadı diye. Şuan hiçbir şekilde muhabbetimiz yok ama her gün işimiz gereği görmek zorunda kalıyorum ve bu öfkeyle yaşamak çok zor. Çocukluğumla ilgili bir problemim olmadı aksine böyle ilgili bir ailede yetişmiş olmama rağmen bu denli ilgisiz biri için hala zihnimi yorduğum için kendime çok kızıyorum. Gelip özür dilerim çok yanlış yaptım çok haklıydın aslında dese sanki rahatlarım gibi hissediyorum ama sanırım bu hiç olmayacak ve bunu beklemek de istemiyorum. Onunla aramda hiçbir iyi kötü duygusal bağ kalmasın benim için sıradanlaşsın istiyorum, bir an önce..
Bence affetme meditasyonu yapın affedin göreceksiniz artık bir öfke hissetmeyeceksiniz. Yaşadık hepsini geçiyor emin olun.
İnsanlar yalnızca ailesinden ilgi alamadığında değil, ilgiyi fazlasıyla aldığında ve karşı taraftan ilgisizlik aldığında da öfke duyar. Çocukluğunda ailenin sana verdiği ilgiyi karşı taraf vermiyor diye sinirlenebilir, bir sorun olduğunu düşünebilirsin. Çünkü bu ailede deneyimlemediğin korkunç bir durumdur bu. Umarım uzun bir zaman sonra bu yorumu yapmam senin için üzücü olmaz ☺
Cok ince detaylarla ve akıcı anlatımınızla gözü kapalı dinledim.Tekrar tekrar dinlemeliyim.Çok faydalı harikasınız.🤗
Sizi dinlemelere doyamıyorum çok güzel anlatıyorsunuz çok sevecensiniz
Sevgili Merve hanım teşekkür ederim. İlk teşekkürüm tavrınız, davranışlarınız, huzur ve güven verici sesiniz ve işinize olan bağlılığınız ile bana ilham oluyorsunuz. İkinci teşekkürüm ise bu nasıl oluyor bilmiyorum ama kafamda berrak olmayan, kendimi, çevremdekileri, bu konu ile ilgili geçmişte yaşadıklarımı sıklıkla sorguladığım bir düşünce belirdiğinde ve ben bu düşünce ile çıkmazda hissettiğim anda bu konu ile ilgili hazırladığınız videonuzun bildirimini görüyorum. Size çok teşekkür ederim 🌸
Hiçbir video konusunu öylesine seçmiyorum. Herkes izlesin diye de seçmiyorum. Belli ki benim seçimlerim ve sizin ihtiyaçlarınız arasında bir paralellik var. Ne güzel :) teşekkürler paylaştığınız için 🌻🙌🏻
@@psikologmervebasibuyuk ben teşekkür ederim değerli paylaşımlarınız için 💐
Çok ama çok güzel anlatıyorsunuz. Cidden çözemediğimiz her şey aslında bizim bastırdığımız şeylerde çok ama çok gizli 🫥🫥
3 senedir unutamadığım biri var. Aramızda kayda değer pek bi duygu paylasimi olmasa da bi türlü aşamıyorum. Aşık değilim deli gibi bi sevgi hissetmiyorum karakteristik olarak uyuşabilecegim bi kisi de degil fakat bi türlü unutamıyorum. Tam 2 gece önce fark ettim ben aslında ona karşı çok büyük bi öfke barındırıyorum icimde. Zamanında kırılıp dile gelmeyen hislerim sinsice öfkeye dönüşmüş ve benim aşamadığım duygu tam olarak bu. 2 gece önce bunu fark edince youtubeda bu konuya dair video aradım fakat bulamadım. Az önce karşıma çıktı bu video demek ki kendi kendime iyice bi yüzleşmem gerekmiş...🙏 nasıl geçer bilmiyorum ama öfke gerçekten duyguların en güçlüsü haksizliga ugradigim duygusunu asamiyorum bi turlu....
Bi beklentim olmadığını düşünüyorum ama yine de affedemiyorum ve hatiralarim aklima gelince öfke hissediyorum .ofke göğsümde ve koyu kırmızı.bir de cocuk yanımı dinlesem ağlarım. Cok masum ve mazlum gelir hep.
hep varolun Merve Hanım . O kadar iyi geliyor ki anlattıklarınız ♥
🙏🏻🌱
Sevgili Güzel kadın ve Hocam .Kendimi de uzun süre yaşadım ara ,ara da yaşıyorum. Somut işlevsel bilgilerinize çok ihtiyacımız var .Sevgiler Saygılar ❤💐
Öfke Kötü ve bastırılması gereken bir duygu değil bana ayiit onu kabullenip barışmak gerekiyor ve onu nasıl ve nerde kullanmasını iyi bilmeliyiz ❤
Videoyu eski sevgilime duyduğum öfke için izlemiştim. Buradaki duygularım daha çok bende bilinçli bir farkındalık şeklinde mantik cercevemde gezindi. Mantiğim duygularima ağır bastı. Sanırım bu konuyu artik aştım. Ama.... aileme duyduğum ofkenin farkında bile değilmişim. En çok onu düsundüm ozellikle annemle olan iletişimime odaklandım ve oradaki pürüzler beni o kadar cok etkiledi ki duygularıma engel olamadım boğazıma bir yumruk bir top varmiş gibi ağrı hissettim. Ağladım, pişmanlik hissettim. Kendime kızdım. Ama sonra rahat bir nenef aldım sakinlestim dediginiz o duyguyu tanimlama olayini yaptım. Önce kendimi sonra annemi affettim. Seni çok seviyorum annecimmm.❤
Aslında izin verebildiğimizde o duygular heme nasıl da kendini gösteriyor 🙌🏻🌱 Teşekkürler paylaştığınız için
Bana sırf ayrılmak için iftar a atan adam a ofkeliyim ve hala bunun farkına varıp benden özür dilemeyişine daha çok ofkeliyim 😢
Sirf çocuk yapmak için cocuk yapiyorlar sonra ileride ilgisizlikten sevgisizlikten sorunlar yasayan birey haline geliyoruz. Bilinçsiz ailelerin cezasini cocuklari çekiyor
Çok haklısınız dile getirdiğimiz de kabul etmiyorlar seni sokağa mi attım diyiveriyorlar oysaki biraz sevilmek anlaşılmak tebessüm istemiştik
22 yaşındayım hayatımın çok başındayım belki ama özellikle ergenlikle beraber 12-13 yaşlarından beri içimde çığ gibi büyüyen herkese karşı kinim ruhumu yaşlandırdı şimdiden. Her gün neredeyse böyle videolar izliyorum notlar alıyorum kitaplar okuyorum ne yapmam gerektiğini çok iyi biliyorum, neyi neden yaptığımı, nelerin tetiklediğini bile biliyorum öz farkındalığımın yüksek olduğunu söylüyorlar ama yine de her şeyi mahvetmeyi, insanları kendimden uzaklaştırmayı, fevrilikler yapmayı, öfkemi yönetemeyip acısını çevremden çıkarmayı bir şekilde başarıyorum. Yetiştirilmemden kaynaklı şimdilerde yaşadığım özgüven eksikliğim yüzünden, ailemin aşırı korumacı ve muhafazakar oluşunun hayatımda oluşturduğu yıkımları onarmaya çalışıp her başarısız oluşumda durduk yere anne babama nefret beslemekten dengesiz duygu durumlarımdan yoruldum. Birisi bana isterse 5-6 yaşlarımda kötülük yapmış olsun üstünden seneler geçmiş aynı kişiyle yüzlerce güzel anı da biriktirmiş de olsam en ufak olumsuzlukta o kötülük kafamda beliriyor. Ailem benim hatalarımı yüzüme çarpan da bir aile değil. Aşırı kafaya takmaktan aşırı üzülmekten ağlamaktan ileride kanser, şizofreni falan olacağım diye çok korkuyorum. Nefret duygusuyla bağlandıysam ve bağımı koparmam gerekiyorsa koparacağım kendi iyiliğim için. Birisine nefretim giderse kinim kavgam biterse kayıtsız kalırsam o kişinin hayatımdan çıkacağından korkuyorumdur belki de gerçekten. Ailemin bir gün beni anlaması, özür dilemesi umuduyla hayatta yaşadığım her olumsuzluğu bir şekilde onlara bağlayıp düzeltsinler istiyorum belki. Ama her ne olduysa oldu ve zamanı geçti. Geri gelmeyecek onlar özür dileseler dahi ben aynı ben olacağım tekrar annem ve babam tarafından en doğru şekilde yetiştirilemeyeceğim. Algımı, şemalarımı değiştirmeyi inşallah bir gün başarırım. Kendime direnç göstermekten vazgeçerim. İnşallah bu videoyu izleyen, kendine yol arayan herkes doğrusunu bulur rahatlar hafifler kurtulur.
Neredeyse tamamen aynı durumda olan birilerinin daha olduğunu bilmek size iyi gelicekse bilinki var hemde farkli olarak bir erkek olarak 27 yasinda. Maalesef bu en ufak hataya tahammülsüzlügun cok basarili biri olmaklada alakasi yok akademik anlamda cok basarili olmus bir insan olarakda söylüyorum bunu. Basarili olabilirim ama mutsuzum. Başarmak icin bir motivasyonuda kalmiyor insanin artik maalesef böyle olunca. Size bu noktada iyi gelen seyler oldu mu neler oldu ogrenmek isterim.
@@mrt_3947 benimlede paylasırsanız sevınırım. Duymak iyi gelir belki
Allah razı olsun hocam çok güzel farkındalık kattı
Suan yakin iliskimdeki en buyuk problemim bu ve bu öfkeden dolayi kendimi sucluyorum her zaman, görunene göre ben onunla bagimi koparmamisim ama o coktan benimle bagini koparmis. Tesekkur ediyorum, cok bilgilendirici ve terapi niteliginde br videoydu🙏💐
🌻🙌🏻
Sizi yeni tanıdım, biri var çok ama çok canım yanıyor çok öfkeliyim çıkamıyorum içinden
Hayat sonradan öğrenilen bir şeydir. Yaşadıkça, yaş aldıkça öğreniyor insan.
Siz anlatırken içimden o öfke ben burada olmasam sen kendini koruyamayacaksın dedi ve dediğiniz gibi çocukluğumu çok silik hatırlıyorum her ne kadar hatırlamak istesem yüzleşmek istesem hep 3-5 anı harici sanki gerisi yok bir USB atılmış kaybedilmiş gibi
Babam vefat ettikten sonra beni arayıp sormayan lise arkadaşıma çok öfkeliyim... Hayatımdan çıkardım
Bazı insanlar vefasızdır öfkeye duyma sal gitsin.
Merve hanım çok sağ olun. Lütfen bu konuda daha çok bilgi verirseniz sevinirim. Sevgiyle bağ kuramamış olmam yüzünden öfke ile bağ kurmak . Çaresiz olmak bu kadar acı olmamıştı. Daha çok farkındalık için bize yardım etmenize ihtiyacımız var. Sizi dinlemeyi seviyorum 💖
🙌🏻🌻
Öfke duygum bana gülüşümü sevdiğini ama benim hep kendi gülüşümü başkalarının gülüşlerine tercih ettiğimi söyledi. Ben başkaları mutsuz olmasın kırılmasın diye hep onları dinlediğim için çocuk yanım bana kırgın ve kızgın
Çok dolu bir video olmuş. Durdurup dinlemelik hatta ara ara not alıp kendini sorgulamalık.
Bütün bölümlerde az veya çok uygulamalar anlatıyorum bu yüzden bence de kağıt kalemle dinlemek kendi üzerinde çalışmak isteyenler için faydalı olacaktır :)🌱
23 yaşıma kadar (su an 31 yaşındayım) ofke nobetlerim, sinir krizler vardi ve duygularimi kontrol edemiyordum. Bunun için 1 yil boyunca destek almıştım. 27 yaşıma kadar hayatım da bir çok şey değişti. Tabir etmek gerekirse içimdeki karanlık ve korkunç benligim bir aydınlığa dönüştu. Hayata bakış açım çok anlamli ve sakindi. Sonra 2019 yılında hayatıma biri girdi bundan 2 ay once sukurler olsun ki bitti. Kendisi ileri seviye narsistin biridi. İlişkiyi kendi bitiremediği için tum oyunlari benim uzerimden oynarak, zamanında en zayıf tarafımi bildiği için beni oradan yaraladı ve sessizliğe kayboldu. Sonrasında, bende tekrardan buyuk bir ofke ve nefret tetiklendi. Su an tekrardan terapi alıyorum. Eğer zamanında geçmişimle yuzlesmeseydim ve ailemi affetmeseydim ne durumda olurdum bilmiyorum. O yüzden cocuklugumuzu affetmemis gerekiyor onu bizden başkası sevemez iyilestiremez.
Bir yil kimden destek aldın
bende bir kere öfkeyı bastırılmış öfkeyi kontrol edemedım ve hersey yıkıldı hayatımdakı çok üzgünüm :(
Tam da öfke sorunum içim terapiste başladığım hafta karşıma çıkan videoya bak
Öfke gerisinde nefesimi kesen bir acı bırakıyor..
Çok güzel açıklamışsınız paylaşım için çok teşekkür ederim ☺️
🙌🏻🌻
9.15den sonrası ağır geldi. Öfkemin sebebimin aslında umut etmek olduğunu gördüm, öfkemin azaldığını fark etmiştim ama arkasında bir umut, bir beklenti olduğunu fark etmemiştim, bununla yüzleştirdi beni. Küslükle terbiye eden tarafta ben oldum, bir anda yok saydım, öfkeliyken kırgınken hiçbir şey olmamış gibi davranamıyorum, gözlerinin içine bakıp konuşamam bile çünkü. Anne babaya öfkede de anlamlandıramadığım bir şey var, gömmüşüm belli ki neyi gömdüğümü de hiçbir şeyide hatırlamıyorum.
Yani onlarla ilgili olumsuz şeyler duyduğumda hasta ölmek üzereyken bile duyduğumda seviniyorum
Videonuz çok güzel kamera ve ışıkların markalarını soylemeniz mümkün olur mu?
İçimde anne babama karşı bitmek bilmeyen bir öfke var ama bu öfkeyi neden yaşadığımı bir turlu bulamiyorum çocukluk anılarım yok onları hatırlamıyorum ve o öfkeyi disariya çıkartsam nasil hissedebilecegimi anlayabilecek miyimi diye dusunuyorum için icinden çıkılmaz bi halde hissediyorum kendimi
Ben annemi ve babamı çocuk yaşta kaybetmiş biri olarak ne yazık ki ilgiyi ve sevgiyi hep dışarda aradım . Yanlış tercihler yaptım üzüldüm yıpratıldım ona rağmen hep ilişkide kalmaya çalıştım . Avazım çıktığı kadar bağırdım kavgalarımızda , karşı tarafa fiziksel olarak zararlar verdim . Toksik ilişkilerde kalmaya çalışmak ve içindeyken bulunduğum öfke kontrolsüzlüğü beni artık çok yıpratıyor . Kendimin bu versiyonundan nefret ediyorum . Ben de öfkelendiğimde görüldüğümü hissediyorum ama sonuç yine aynı . Tıpkı çocukken olduğu gibi . Karşımdaki bir cellat . Ona rağmen sırf ilgisine sevgisine muhtaç hissettiğimden bırakamıyorum . Ya da toksik olan benim bilmiyorum .
Bu videoyu sevgiliye karşı öfke için de çekebilir misiniz kafamdaki soruların cevabını tam olarak bulamadım çünkü çok teşekkür ederim şimdiden
Kinimi ve öfkemi canlı tutunca bazen ateşimi körüklüyorum, bazen de içime su serpiliyor. Bu 3. şahsa karşı duygu durumum. Aramızda olmayacak ama olma olasılığı çok az görünen şeylerden çıktı bu durum. Bunu artık degistiremedigim gibi üstünü de örtemiyorum. Tavrımı değiştirmeye kalktım fakat aramızda onarılamayacak meseleler var.
Bu ofke videonuz bana adatilmayi hatirlatti.. Adaltilma uzerine de bir video ceker misiniz..
Ama vicdanım pamuk gibi çok rahat. Allaha çok şükür Onlar benim hayatımi çaldılar her anlamda ortada kaldım yeni hayatıma başladım çok şükür Allaha zor ama geçecek inşallah
Ben sizi uzun zamandır takip ediyorum.
Annemle olan tek bağımız onun bana olan nefreti
Hocam çok güzelsiniz. ❤🎉 Mükemmelsiniz...
Ben öfkemi bol bol dile getiriyorum, annem de özür diliyor bilinçli bir şekilde. Yine de geçmiyor.
Bu geçen yaz çalıştığım iş yerindeki bir orospu çocuğunun sözlü tacizine maruz kaldım. Ve sonrasında bana attığı iftira da öfkemi arttırdı. Aynı iş yerinden gene başka 2 orospu çocuğuyla habire tartışıyordum ve aşırı stresli bir süreçti benim için. Gene bu yaz sevgilim tarafından terk edildim. Ben onu hep iyi biri olarak gördüm ve beni sevdiğini sanıyordum. Onunla şu an yüz yüze aynı ortamdayız ve onu görüyorum. Neyse bu şekildeydi söyleyeceklerim. Size tavsiye arkadaşlar hazırcevap biri olun. Stresli bir andaysanız eğer sakince düşünüp kendinizi güzelce ifade edin. Kendimizi ifade edemediğimiz için aslında böyle öfkeleniyoruz
Rammstein’in dedigi gibi (cevirisi):
Senin mutlulugun,
Benim mutlulugum degil,
Benim mutsuzlugumdur,
Ates Serbest!
Neler çektirmislerki nasıl içine etmişlerki nefret gecmiyor
İyi ki varsınız huzur sesli insan ❤🌸
🌻🙌🏻
Cok faydaliydi.cok teşekkürler 💐
🌱🙌🏻
siz konuşurken anılarla ilgili bir ışık yanıp dönüyor sanki..
Teşekkürler.❤
Bir filmde vardi. Kadin adamdan nefret ediyordu. Hala sevdigi icin ama elde de edemeyecegi icin nefret yoluyla da olsa bagini koparmamayi seciyordu. Unutmaya umursamamaya eli varmadi taa ki anlayana kadar.
çok tatlısınız hocam
Gram vicdan azabi cekmiyorum olurlerse rahatlayacam yada ben olursem rahatlayacam
Size soru sorma veya terapi alma şansım var mı?
Peki kendimize öfke duyuyorsak bu durumda kendimizle olan bağımızı mı tutmaya çalışıyoruz
Çocuk olan kendimizle bağımız olabilir belkide onu artık dinlemiyorsun benliğini kaybediyor küçük seni karanlığa boğuyorsundur bu da onun son çırpınışlarıdır..
@@ODTU_luolmakhedef bu biraz acıttı
@@beyzanurersoz2741 :") iyileşmek için acıyı hissetmek gerekir...
Aslinda anlatmak istediği bağ tutmak değil de
Eğer yaşamaya sağlıklı bi şekilde devam etmek istiyosak kendimizle yada baskasiyla bı şekilde davamizi cozmemiz gerek. Bu biz olunca da başkası olumca da öyle. sonuçta o travmayi yaşadığın senle şimdiki sen ayni degil. O zamanki sen elinden gelenin en iyisini yaptı. O an öyle düşünmüştü küçük sen. Anlayıp öyle kabul edip devam etmemizi tavsiye ediyor
Ah bi de bunu kendime anlatabilsem 😃
merhabalar merve hanım,bir psikoloğa gidip bana anlatmaya başlayabilirsiniz dese,tam da bu konudan başlardım işte.bazı görmek zorunda olduğum insanlara karşı ne yaparsam yapayım,öfkem geçmiyor.istemeden ters cevaplar ve ters hareketler çıkıyor,her ne kadar baskılamaya çalışsam da yine de bir yerde patlak veriyorum.
Sana hala çok öfkeliyim birgün haklı olduğumu anlayıp ayağıma kadar gelip benden özür dilediğini görürüm inşallah G.....💔
Hocam bu videonu çok beğendim bendeki sıkıntı eski eşime olan öfkem ben bu öfkeden kurtulamıyorum bana bir yol gösterin.
Peki bastırmış olduğumuz ve şuan hatırlamadığımız öfkeyi nasıl iyileştirebilirz ben konuşma esnasında veya karşıyı dinlerken çok ağır hak etmediğim sözler işittiğimde (bu arada artık söylenen sözlerin çoğunun benimle alakalı değil de kişinin kendisi ile alakalı olduğunu biliyorum bunun farkındayım ve kendime senin suçun değildi diyorum fakat öfke dinmiyor) beynim o an sanırım şoka giriyor yada başka bir şey bilmiyorum ve bana söylenen o ağır kelime veya cümleyi unutuyorum öfkemin yani bu duygunun bir hafızası var beynim o an da blokaja girmiş kendini kapatmışsa da duygu olarak yani bedenen ruhen o an çok kötü bir şey yaşadığımı hatırlıyorum (bedenimizin de hafızası var çünkü büyük ihtimal sebep budur) bu durumda ne yapabilirim hatırladığım öfke hınç vs için yazma tekniğini kullanabilirim fakat hatırlamadığım ama hala beni rahatsız eden o duygu his için ne yapabilirim ? Bunun çözümü HİPNOZ yada EMDR tekniği midir yoksa başka bir teknik midir ? Terapi almadan kendi kendime uygulayabileceğim teknikler var mı?
Belli bir kişiye olan öfke değilde hayatın geneline ve topluma öfke duyuyorum. Herkese ön yargılı ve tepkili bir yerdeyim ve bunu çözemiyorum. Daha fazla dinleyip anlamaya çalışıyorum insanları fakat galiba çocukluktan bu yana hem ailem hem de toplum tarafından dışlandığım için yine aynı şeyleri yaşamaktan korkuyorum ve korkum öfkeyle beraber beni korumak için diğer insanlarla arama mesafe koyuyor. Ve bu sosyal izolasyon durumunda kaldıkça öfkem artarak çoğalıyor. Bunu nasıl çözeceğim. Dışlanmamak ve kırılmamak için ben insanları dışlayıp tepkisel davranıyorum. Bu konuda video çekebilirseniz çok faydalı olur diye düşünüyorum. Sosyal izolasyon ve öfke hayatımı zindana çevirdi.
Eşimle çok yaşıyorum
Benim de eski sevgilime karşı öfkem var kestirip atarak ilişkiyi bitirdi ona diyeceklerim var bir haftadır onu bekliyorum telefonda konuşacağız ama şu an hasta olduğu için konuşamıyorum bu da beni geriyor
Her konuda çok yanlızım...
öncellikle sizin podcastlerinizi dinliyordum sonra bu konuda yorum atmak için burdan tekrar izledim bu konu hakkında yardim eder misiniz
Yurt odasinda kalmak zorunda kaldığım birisine duyduğum öfke gerçekten o kişilerin yaptiklarini hissedip öfkem çok artıyordu diğer oda arkadaslarimin rahatsiz olmadığı şeylerden ben rahatsız olmaya başladım ve ben ne yapsam aynisini yapmaya başladı gibi hissediyorum bu sefer daha cok sinir oluyorum nasıl başa çıkacağım bilmiuorum içimde kin haset öfke artti yazmayi deniyorum ama bana daha odakli bi oneriniz var mi
Vidyoda derdimize derman olacak bi çare sunulmadi bemce ayrica cok dazla reklam koyulmuş
Anneme karşı çok fazla öfke hissediyorum. Bir yıl terapiye gittim hala gidiyorum ama çok yaralı hissettiğimde onu suçlamaya devam ediyorum. Ona bağırmak laf anlatmak işe yaramıyor. Gerçekten potansiyeli yok dış dunyadan çok korkuyor. İsteyerek yapmıyor bunu. Ama ondan beni anlamayacak olmasını nasıl kabul edebilirim bilmiyorum.
sanırım kendıne sen sahıp çıkabılırsın annen den beklediğin o desteği sana veremiyor bilmiyor çunku ama sen yapabilirsin eğitimle vb seylerle bende yaşamıştım benzer durumu
Selam hocam
Ben bu aralar sadece kendime kızgınım ve kırgınım
☀️💯
Yooo hayatima karışma var, seni hayatimda istemiyorum var, hesaplasmak bir sey almak. hic derdim degil, öfke olması bağı koparmamak için degil bende, bunun açıklaması ne..
Peki ben herkese mi öfkeliyim sinirli bir insan mıyım yoksa her şeyin ötesin de kendime mi öfkeliyim nasıl ayırt edebilirim
Bende öyleydim içsel yolculuğa çıkınca daha sakinleşiyorsun mesela meditasyon müzik kitap okumak.
Öfkemin ne olduğunu biliyorum bana bunu anlatma. . Bana nasıl baş edeceğimi anlat. Uzattıkça dinlemek istemiyorum seni
valla mikrofon çok pahalı duruyor ama çok kalitesiz ses çıkartıyor. üzgünüm odaklanamıyorum ben.
Ben annemi ve babamı çocuk yaşta kaybetmiş biri olarak ne yazık ki ilgiyi ve sevgiyi hep dışarda aradım . Yanlış tercihler yaptım üzüldüm yıpratıldım ona rağmen hep ilişkide kalmaya çalıştım . Avazım çıktığı kadar bağırdım kavgalarımızda , karşı tarafa fiziksel olarak zararlar verdim . Toksik ilişkilerde kalmaya çalışmak ve içindeyken bulunduğum öfke kontrolsüzlüğü beni artık çok yıpratıyor . Kendimin bu versiyonundan nefret ediyorum . Ben de öfkelendiğimde görüldüğümü hissediyorum ama sonuç yine aynı . Tıpkı çocukken olduğu gibi . Karşımdaki bir cellat . Ona rağmen sırf ilgisine sevgisine muhtaç hissettiğimden bırakamıyorum . Ya da toksik olan benim bilmiyorum .