Mając 29 lat nauczyłem się pływać od 0 (nigdy wcześniej nie wchodziłem do wody, nie chodziłem na basen) i zrobiłem to tylko dzięki temu, że od początku prowadził mnie instruktor i krok po kroku wszystkiego uczył.
Mam 41 lat i myślałem że nigdy nie nauczę się pływać. Wielokrotnie się zniechęcałem i niemal straciłem nadzieję. Krótko mówiąc wstyd mi było że nie potrafię pływać. Wyznaczyłem sobie jednak cel że zrobię wszystko żeby jednak się nauczyć, przynajmniej spróbuję dla siebie (zdrowie) oraz dla dzieci (z mojego powodu cała rodzinka unika wody). Okazało się, że kluczem do sukcesu są indywidualne zajęcia z profesjonalnym trenerem (dziękuje Sławek). Po każdej lekcji wychodzę po prostu szczęśliwy, zupełnie jak małe dziecko. Spełniam marzenie, które teraz wydaje się na wyciągnięcie ręki. Nie jest łatwo, dalej się uczę ale wszystko jest do zrobienia :) Zachęcam wszystkie osoby nie umiejące pływać wykonać ten pierwszy krok i zapisać się na lekcje pływania. Nie będziecie żałować. Do zobaczenia na pływalni :)
Ja swoja przygodę z pływaniem zaczęłam w wieku 28 lat. Niedaleko wybudowali pływalnie i postanowiłam, że przed 30-tka będe pływać. Pierwszy rok- zajęcia grupowe - 8 osób. Z perspektywy czasu żałuje, że nie odeszłam po pierwszym semestrze. Nikt mi nie wmówi, że jeden 27- latek da rade opanować 7 kobiet i jednego mężczyznę. Tym bardziej, że część Pań zwyczajnie przychodziła dla rozrywki typu pogaduszki itp. Jak dla mnie jeden wielki chaos. Potem zajęcia indywidualne- styl grzbietowy był ok ale koordynacja do kraula to był istny dramat. Dziwne że nie naliczali mi opłaty za wypitą wodę. Raz w tygodniu zajęcia z instruktorem i dwa razy sama . Dziś mam 31 lat i od roku pływam sama 3 stylami. Nie żałuje ani jednej złotówki na zajęcia indywidualne, raz poprawna nauka pływania dwa dużo róznych ćwiczeń oddechowych. Myślę, że jak skończy się pandemia to skusze sie na motylkowy
To ja przebijam. 2 semestry na studiach nauczyły mnie pływania na plecach i dostarczyły ogromnej frustracji, że nigdy się nie nauczę. W wieku 46 lat zapisałam się na lekcje indywidualne. Po 3 m-cach przyszła pandemia i zamknięto baseny. Dziś znów zaczynam systematyczną pracę. Bardzo powoli, bo sporo zapomniałam, ale jestem na dobrej drodze. Dodam, że na basen muszę dojechać ok. 30 km. Trzymajcie kciuki 🙂
O, to moja sytuacja jest podobna. Semestr pływania na studiach, i teraz w wieku 45 lat zaczynam znowu naukę pływania praktycznie od zera. Trzymam kciuki za wszystkich początkujących 👍
@@yellowbudgie3132 opanowałem żabkę sportową w wieku 50 lat wydałem fortunę na indywidualny lekcje ale satysfakcja że potrafię pływać jest nieporównywalna niż nowy telewizor czy iPhone teraz uczę się kraula i grzbietu idzie garbato :) ale progress widzę i niczego nie żałuje a jeśli już to dlaczego nie było youtube'a 20 lat temu i brawo dla autorów kanału
Mam 31 lat. Dzisiaj miałem pierwszą lekcję z instruktorem, do tej pory nie próbowałem nawet robić nic w tym kierunku. Czuję się jakby przejechał po mnie czołg, ale zdecydowanie było warto i na pewno jeszcze wiele lekcji przede mną :)
Super, jestem instruktorem pływania i potwierdzam wszystko co Pan tu powiedział 😉 niestety w naszym społeczeństwie jest bardzo mała świadomość dotyczącą pływania.
Też zaczęłam naukę od zera będąc osobą dorosłą. Początki są ciężkie, ale najlepiej zacząć przy wsparciu profesjonalisty. Dzięki trenerowi zrozumiałam jak ważna jest technika, ale też to, że pływanie może być niezwykłą przygodą i pasją na całe życie🙂
Synchronizacja nóg i rąk w kraulu dla mnie to jakiś najwyższy level. Choć pewnie robię mnóstwo innych myślę drobnych błędów, o których nawet nie wiem. Pływam ponadprzeciętnie szybko i jest w tym udział techniki bez wątpienia i tylko wytrzymałość mięśni w danym momencie mnie ogranicza na dłuższych dystansach. Mam tę wadę albo zaletę, że jestem samoukiem. Może kiedyś się przełamię do nauki z kimś gdy dotrę do ściany mojego progresu.
Ja zapisałem się na indywidualne zajęcia w wieku 41 lat. Wcześniej „pływałem” trochę żabką dyrektorską ale generalnie bałem się zanurzać głowę i w ogóle głębokiej wody. Problemem była też i trochę nadal jest nienajlepsza kondycja, nadwaga, siedząca praca i wstyd że młodsi umieją lepiej 🙂. Zajęcia indywidualne pomogły mi złapać podstawy i ogarnąć lęk ale największe postępy zrobiłem kiedy instruktor zaproponował lekcje dwuosobowe. Wtedy uczyłem się nie tylko od instruktora ale wzajemnie podpatrując się od kolegi, który ćwiczył razem ze mną. On był lepszy w kraulu, a ja w żabie. Obaj skorzystaliśmy. Do tego dochodzi trochę rywalizacji. Człowiek nie chce być gorszy i się bardziej motywuje podczas gdy samemu pewnie bym trochę odpuszczał. Po roku pływam żabą, kraulem i na plecach. Uczę się delfina. Słabo radzę sobie jeszcze z flip turnem i nie za długo wytrzymuję pod wodą ale bez instruktora na pewno bym się nie nauczył tego, co umiem. Dodatkowo trochę schudłem, więc żałuję, że tak późno przełamałem swoje opory.
Każdy może nauczyć się pływać ją chodzę na nauki mam 34 lata i co lekcje ma wrażenie że mi gorzej idzie. Byłem na 4 lekcjach po 3 latach przerwy to teraz był dramat.🤦♂️
Hej mam nawykowe zwichnięcie barku, przez co kraul u nie odpada bo lewa ręka traci swoją moc i stabilność po 4 długościach na tyle że boję się wkładać ją do wody :) z jakiego innego stylu powinienem skorzystać?
Mając 29 lat nauczyłem się pływać od 0 (nigdy wcześniej nie wchodziłem do wody, nie chodziłem na basen) i zrobiłem to tylko dzięki temu, że od początku prowadził mnie instruktor i krok po kroku wszystkiego uczył.
Mam 41 lat i myślałem że nigdy nie nauczę się pływać. Wielokrotnie się zniechęcałem i niemal straciłem nadzieję. Krótko mówiąc wstyd mi było że nie potrafię pływać. Wyznaczyłem sobie jednak cel że zrobię wszystko żeby jednak się nauczyć, przynajmniej spróbuję dla siebie (zdrowie) oraz dla dzieci (z mojego powodu cała rodzinka unika wody). Okazało się, że kluczem do sukcesu są indywidualne zajęcia z profesjonalnym trenerem (dziękuje Sławek). Po każdej lekcji wychodzę po prostu szczęśliwy, zupełnie jak małe dziecko. Spełniam marzenie, które teraz wydaje się na wyciągnięcie ręki. Nie jest łatwo, dalej się uczę ale wszystko jest do zrobienia :) Zachęcam wszystkie osoby nie umiejące pływać wykonać ten pierwszy krok i zapisać się na lekcje pływania. Nie będziecie żałować. Do zobaczenia na pływalni :)
Ja swoja przygodę z pływaniem zaczęłam w wieku 28 lat. Niedaleko wybudowali pływalnie i postanowiłam, że przed 30-tka będe pływać. Pierwszy rok- zajęcia grupowe - 8 osób. Z perspektywy czasu żałuje, że nie odeszłam po pierwszym semestrze. Nikt mi nie wmówi, że jeden 27- latek da rade opanować 7 kobiet i jednego mężczyznę. Tym bardziej, że część Pań zwyczajnie przychodziła dla rozrywki typu pogaduszki itp. Jak dla mnie jeden wielki chaos. Potem zajęcia indywidualne- styl grzbietowy był ok ale koordynacja do kraula to był istny dramat. Dziwne że nie naliczali mi opłaty za wypitą wodę. Raz w tygodniu zajęcia z instruktorem i dwa razy sama . Dziś mam 31 lat i od roku pływam sama 3 stylami. Nie żałuje ani jednej złotówki na zajęcia indywidualne, raz poprawna nauka pływania dwa dużo róznych ćwiczeń oddechowych. Myślę, że jak skończy się pandemia to skusze sie na motylkowy
Gratulacje
Mam22 lata, do niedawna nie potrafiłem utrzymać się na wodzie kilku sekund. Jestem po kilku lekcjach z instruktorem i wiem że to była dobra decyzja 😁
To ja przebijam. 2 semestry na studiach nauczyły mnie pływania na plecach i dostarczyły ogromnej frustracji, że nigdy się nie nauczę. W wieku 46 lat zapisałam się na lekcje indywidualne. Po 3 m-cach przyszła pandemia i zamknięto baseny. Dziś znów zaczynam systematyczną pracę. Bardzo powoli, bo sporo zapomniałam, ale jestem na dobrej drodze. Dodam, że na basen muszę dojechać ok. 30 km. Trzymajcie kciuki 🙂
O, to moja sytuacja jest podobna. Semestr pływania na studiach, i teraz w wieku 45 lat zaczynam znowu naukę pływania praktycznie od zera. Trzymam kciuki za wszystkich początkujących 👍
@@yellowbudgie3132 opanowałem żabkę sportową w wieku 50 lat wydałem fortunę na indywidualny lekcje ale satysfakcja że potrafię pływać jest nieporównywalna niż nowy telewizor czy iPhone teraz uczę się kraula i grzbietu idzie garbato :) ale progress widzę i niczego nie żałuje a jeśli już to dlaczego nie było youtube'a 20 lat temu i brawo dla autorów kanału
W końcu nowy film brakowało nam Ciebie.
Super film czekam na następny;).
Mam 31 lat. Dzisiaj miałem pierwszą lekcję z instruktorem, do tej pory nie próbowałem nawet robić nic w tym kierunku. Czuję się jakby przejechał po mnie czołg, ale zdecydowanie było warto i na pewno jeszcze wiele lekcji przede mną :)
Super, jestem instruktorem pływania i potwierdzam wszystko co Pan tu powiedział 😉 niestety w naszym społeczeństwie jest bardzo mała świadomość dotyczącą pływania.
ciekawe informacje
Co ważne instruktor uczy pływać techniczne jest napewno trudniej ale efekty są tego warte.👍
Ja się sam z kolega uczyłem pływać od zera do pro :) raz nas nawet zaczepił ratownik/instruktor i mówił że od początku nas obserwował i podziwiał 😂
Też zaczęłam naukę od zera będąc osobą dorosłą. Początki są ciężkie, ale najlepiej zacząć przy wsparciu profesjonalisty. Dzięki trenerowi zrozumiałam jak ważna jest technika, ale też to, że pływanie może być niezwykłą przygodą i pasją na całe życie🙂
Synchronizacja nóg i rąk w kraulu dla mnie to jakiś najwyższy level. Choć pewnie robię mnóstwo innych myślę drobnych błędów, o których nawet nie wiem. Pływam ponadprzeciętnie szybko i jest w tym udział techniki bez wątpienia i tylko wytrzymałość mięśni w danym momencie mnie ogranicza na dłuższych dystansach. Mam tę wadę albo zaletę, że jestem samoukiem. Może kiedyś się przełamię do nauki z kimś gdy dotrę do ściany mojego progresu.
Ja zapisałem się na indywidualne zajęcia w wieku 41 lat. Wcześniej „pływałem” trochę żabką dyrektorską ale generalnie bałem się zanurzać głowę i w ogóle głębokiej wody. Problemem była też i trochę nadal jest nienajlepsza kondycja, nadwaga, siedząca praca i wstyd że młodsi umieją lepiej 🙂. Zajęcia indywidualne pomogły mi złapać podstawy i ogarnąć lęk ale największe postępy zrobiłem kiedy instruktor zaproponował lekcje dwuosobowe. Wtedy uczyłem się nie tylko od instruktora ale wzajemnie podpatrując się od kolegi, który ćwiczył razem ze mną. On był lepszy w kraulu, a ja w żabie. Obaj skorzystaliśmy. Do tego dochodzi trochę rywalizacji. Człowiek nie chce być gorszy i się bardziej motywuje podczas gdy samemu pewnie bym trochę odpuszczał. Po roku pływam żabą, kraulem i na plecach. Uczę się delfina. Słabo radzę sobie jeszcze z flip turnem i nie za długo wytrzymuję pod wodą ale bez instruktora na pewno bym się nie nauczył tego, co umiem. Dodatkowo trochę schudłem, więc żałuję, że tak późno przełamałem swoje opory.
Każdy może nauczyć się pływać ją chodzę na nauki mam 34 lata i co lekcje ma wrażenie że mi gorzej idzie. Byłem na 4 lekcjach po 3 latach przerwy to teraz był dramat.🤦♂️
zrobisz poradnik jak zrobic fikolka pod woda bo duzo sie uczylem a zrobilem max 2 razy i mi nie wychodzi
Zrobisz jakiś film jak się nauczyć motyla. Bo mam z tym stylem duży problem.
ua-cam.com/video/22QdcdT8Iq8/v-deo.html
@@Swim4Smile dzięki wielkie :)
Hej mam nawykowe zwichnięcie barku, przez co kraul u nie odpada bo lewa ręka traci swoją moc i stabilność po 4 długościach na tyle że boję się wkładać ją do wody :) z jakiego innego stylu powinienem skorzystać?
Nie jestem lekarzem, ciężko wypowiadać mi się w takich kwestiach. Zakładam, że grzbiet też odpada? Zostaje zapewne żaba i delfin ;)
Ja nauczylem sie plywac jak mialem 11 lat I nauczylem się sam niewiem jak, po prostu ruszam rękoma i nogami i płynę
Do stolicy zapraszam 😉
A czy jak pan instruktor moze wejść do wody i przytrzymać głowę w czasie pływanie to też może później umówić się na randkę z uczennicą?