Gandhi waar ga je heen?

Beetje achtergrond: Gandhi heb ik als 8 maanden oud veulen volkomen vermagerd, met vervilte vacht, karper rug en kromme benen gekocht. Ik kan wel zeggen dat ik hem van een hongersdood heb gered. Hij heeft een heel slechte start gemaakt in het leven, want hij is door een handelaar als 3 maanden oud veulen ZONDER moeder van Spanje naar Portugal gehaald en leefde op groenten afval. Het was heel snel duidelijk dat hij door de uithongering een geestelijke achterstand had en hem iets leren is lastig. Hij kan zichzelf ook bang maken over niets terwijl hij ook wel weer gewoon, als hij besloten heeft dat iets niet eng is, zich nergens iets van aantrekken, zoals het omvallen van een opstapje ofzo, maar het is een beetje russisch roulette. Hij is nu 13 en zoals je kunt zien zijn de kromme rug en benen mooi recht getrokken. In mei is zijn maatje, die een soort vader was, omdat ik die al had toen Gandhi als veulen erbij kwam, overleden. Natuurlijk heeft dat impact, hoewel ik in het dagelijkse leven niet zoveel merk. Een paar dagen nadat het kadaver was opgehaald heeft hij nog wel bij de waterbak gehinnikt omdat hij niet snapte waar zijn maatje bleef, maar dat was het wel. Maar natuurlijk mist hij het leiderschap en gezelschap. Hij trekt niet naar de andere paarden en vreemd genoeg verstoot hij nu ook de merrie, waar hij voorheen altijd bij hing. Hij accepteert mij wel als leider, maar wel een inferieure. Ik ben natuurlijk geen paard. Omdat ik meerdere paarden heb, ben ik niet alle dagen met hem in de weer. In periodes doe ik dat wel en dan gaat hij ook wel weer vooruit en kan hij wat nieuws leren. Ik heb er een jaar over gedaan om zijn voetjes in volgorde te geven toen hij nog jong was en hij heeft het nog wel eens fout. Om maar aan te geven hoe moeizaam het leren gaat. Ik vind het niet zo erg, ik leer er zelf veel van en ik heb hem niet als rijpaard. Hij is vatbaar voor leren met voer, iets wat ik niet echt vóór ben, maar nood breekt wetten.