Θα'θελα να'μασταν χρυσόψαρα σε γυάλα να κολυμπάμε και να μη μας νοιάζει τίποτα σε 3 δευτερόλεπτα να φεύγαμε για άλλα και να ξεχνάγαμε όλα μας τα προβλήματα Μα είμαστε άνθρωποι γαμώτο και θυμόμαστε 1 λεπτό αρκεί να ερωτευτούμε στον πόνο κολυμπάμε και στον πόνο αναλωνόμαστε και μέχρι να στεγνώσουμε σ'αυτόν ξαναβουτούμε (x3) Η θέα από τον 6ο μου προκαλεί ηδονή θα'θελα να'σουνα εδώ να πέφταμε μαζί Η μαλακία είναι πως κάτι μέσα μου ακόμα ζει κι αυτό μου περιορίζει τη ροπή προς τη φυγή Είχα καιρό να γράψω και να πάρω αυτό το δρόμο κι όσο περνάει η ώρα αρχίζω να το μετανιώνω Τι στον πούτσο έχω πάθει; γιατί δεν νιώθω πόνο; Συμβαίνουν τόσα γύρω μου εγώ δεν τα βιώνω συμβαίνουν τόσα μέσα μου κι εγώ απλά τα φιμώνω Σου'παν ψέματα για εκείνο το γιατρό που λένε χρόνο η μικρή μου εμπειρία μου'δείξε πως θέλω χώρο Η δική μου ηρεμία εξαρτάται απ'τον φλώρο που γαβγίζει στο κεφάλι μου για καθαρό οξυγόνο Μια αμνησία θα μας σώσει, μια αμνησία να τελειώνω Κούρασα και κουράστηκα και πουθενά δε βγάζει σου γράφω καθισμένος με τα πόδια στο περβάζι Ένα κλικ το να ξεχάσω - μια ζωή να θυμηθώ Μάθε μου ξανά τον τρόπο για να φτάσω στο κενό μάθε μου πώς να υπάρχω δίχως να σ'αναζητώ τόσο καιρό σ'ακολουθώ και φτάσαμε ως εδώ Βαράω παλαμάκια με τη μούρη μου στον τοίχο ερωτεύομαι το χτύπο - ήταν να μη σου τύχω Χώρεσα τη σιωπή μου σ'έναν πνιγμένο ήχο σιχαίνομαι και βήχω, με νιώθεις ή να φύγω; Θα'θελα να'μασταν χρυσόψαρα σε γυάλα να κολυμπάμε και να μη μας νοιάζει τίποτα σε 3 δευτερόλεπτα να φεύγαμε για άλλα και να ξεχνάγαμε όλα μας τα προβλήματα Μα είμαστε άνθρωποι γαμώτο και θυμόμαστε 1 λεπτό αρκεί να ερωτευτούμε στον πόνο κολυμπάμε και στον πόνο αναλωνόμαστε και μέχρι να στεγνώσουμε σ'αυτόν ξαναβουτούμε (x2) Θα βαρέσω το όνομά σου τατουάζ να σε ξεχάσω Θα φυτέψω ένα τσεκούρι στο κρανίο μου για να πάψω Θα κλαδέψω τις τάσεις μου να βγω και να σε ψάξω κι όσα χάδια απομείνανε, σε μια γωνιά θα θάψω Θα κρύψω την ματιά σου μέσα στην πολυκοσμία Θα αράζω με χρυσόψαρα να πάθω αμνησία Δεν θα σκέφτομαι πολύ γιατί εκεί κρύβεσαι εσύ δουλειά, φαΐ και ύπνος και ξανά απ'την αρχή Όλα είναι τόσο απλά κι όλα είναι τόσο εύκολα μου λείπει το παιδί, νοσταλγώ χρόνια ανέμελα τότε που η άγνοια μ' έκανε ευτυχισμένο ήμουν παιδί βλαμμένο μα όχι φοβισμένο Τώρα φοβάμαι για το τι θα ξημερώσει περνάνε άνθρωποι τόσοι μα δίπλα μένουν πόσοι; Πάλι φοβάμαι, δεν θέλω να τελειώσει η νύχτα αυτή που μου'ταξες, η νύχτα πριν την πτώση Τη θυμάμαι εκείνη τη νύχτα Σ'αυτό το μπαλκόνι κάπου ψηλά Ήμουν μ'όλους εκείνους και φοβόμουν το ύψος μέχρι που ήρθες και μ'άρπαξες με την αγκαλιά σου και μ'έσφιξες τόσο, που δε θυμάμαι την ανάσα μου παρά μόνο τη δική σου Μ'άφησες να σε ξεγυμνώσω και να βουτήξω τα χέρια μου μέσα σου στον άνθρωπο που έχω απεναντί μου κι όχι σε αυτόν που μ'έχει απέναντι του μαζί μ'εκείνους Κι έπαψα να κρυώνω Κι έχασα το ύψος Έκλεισα τα μάτια για να μην τελειώσει Αλλά έχασα το δαχτυλίδι μου κι εσύ έψαχνες να το βρεις αλλά δε θυμόμασταν είχαμε, βλέπεις, χάσει το ύψος κάναμε μόνο κύκλους Και θυμήθηκα τα χρυσόψαρα που είχα μικρή Λένε πως η μνήμη τους κρατάει όσο διαρκούν 3 δευτερόλεπτα κι ότι αυτά είναι αρκετά για να έχουν ξεχάσει από που ξεκίνησαν την περιστροφή τους μέσα στη γυάλα Κι εσύ μ'αυτό άρχισες να γελάς Το θυμάμαι εκείνο το γέλιο Κι εγώ σ'αυτά τα μάτια χάθηκα
Θα'θελα να'μασταν χρυσόψαρα σε γυάλα
να κολυμπάμε και να μη μας νοιάζει τίποτα
σε 3 δευτερόλεπτα να φεύγαμε για άλλα
και να ξεχνάγαμε όλα μας τα προβλήματα
Μα είμαστε άνθρωποι γαμώτο και θυμόμαστε
1 λεπτό αρκεί να ερωτευτούμε
στον πόνο κολυμπάμε και στον πόνο αναλωνόμαστε
και μέχρι να στεγνώσουμε σ'αυτόν ξαναβουτούμε (x3)
Η θέα από τον 6ο μου προκαλεί ηδονή
θα'θελα να'σουνα εδώ να πέφταμε μαζί
Η μαλακία είναι πως κάτι μέσα μου ακόμα ζει
κι αυτό μου περιορίζει τη ροπή προς τη φυγή
Είχα καιρό να γράψω και να πάρω αυτό το δρόμο
κι όσο περνάει η ώρα αρχίζω να το μετανιώνω
Τι στον πούτσο έχω πάθει; γιατί δεν νιώθω πόνο;
Συμβαίνουν τόσα γύρω μου εγώ δεν τα βιώνω
συμβαίνουν τόσα μέσα μου κι εγώ απλά τα φιμώνω
Σου'παν ψέματα για εκείνο το γιατρό που λένε χρόνο
η μικρή μου εμπειρία μου'δείξε πως θέλω χώρο
Η δική μου ηρεμία εξαρτάται απ'τον φλώρο
που γαβγίζει στο κεφάλι μου για καθαρό οξυγόνο
Μια αμνησία θα μας σώσει, μια αμνησία να τελειώνω
Κούρασα και κουράστηκα και πουθενά δε βγάζει
σου γράφω καθισμένος με τα πόδια στο περβάζι
Ένα κλικ το να ξεχάσω - μια ζωή να θυμηθώ
Μάθε μου ξανά τον τρόπο για να φτάσω στο κενό
μάθε μου πώς να υπάρχω δίχως να σ'αναζητώ
τόσο καιρό σ'ακολουθώ και φτάσαμε ως εδώ
Βαράω παλαμάκια με τη μούρη μου στον τοίχο
ερωτεύομαι το χτύπο - ήταν να μη σου τύχω
Χώρεσα τη σιωπή μου σ'έναν πνιγμένο ήχο
σιχαίνομαι και βήχω, με νιώθεις ή να φύγω;
Θα'θελα να'μασταν χρυσόψαρα σε γυάλα
να κολυμπάμε και να μη μας νοιάζει τίποτα
σε 3 δευτερόλεπτα να φεύγαμε για άλλα
και να ξεχνάγαμε όλα μας τα προβλήματα
Μα είμαστε άνθρωποι γαμώτο και θυμόμαστε
1 λεπτό αρκεί να ερωτευτούμε
στον πόνο κολυμπάμε και στον πόνο αναλωνόμαστε
και μέχρι να στεγνώσουμε σ'αυτόν ξαναβουτούμε (x2)
Θα βαρέσω το όνομά σου τατουάζ να σε ξεχάσω
Θα φυτέψω ένα τσεκούρι στο κρανίο μου για να πάψω
Θα κλαδέψω τις τάσεις μου να βγω και να σε ψάξω
κι όσα χάδια απομείνανε, σε μια γωνιά θα θάψω
Θα κρύψω την ματιά σου μέσα στην πολυκοσμία
Θα αράζω με χρυσόψαρα να πάθω αμνησία
Δεν θα σκέφτομαι πολύ γιατί εκεί κρύβεσαι εσύ
δουλειά, φαΐ και ύπνος και ξανά απ'την αρχή
Όλα είναι τόσο απλά κι όλα είναι τόσο εύκολα
μου λείπει το παιδί, νοσταλγώ χρόνια ανέμελα
τότε που η άγνοια μ' έκανε ευτυχισμένο
ήμουν παιδί βλαμμένο μα όχι φοβισμένο
Τώρα φοβάμαι για το τι θα ξημερώσει
περνάνε άνθρωποι τόσοι μα δίπλα μένουν πόσοι;
Πάλι φοβάμαι, δεν θέλω να τελειώσει
η νύχτα αυτή που μου'ταξες, η νύχτα πριν την πτώση
Τη θυμάμαι εκείνη τη νύχτα
Σ'αυτό το μπαλκόνι
κάπου ψηλά
Ήμουν μ'όλους εκείνους
και φοβόμουν το ύψος
μέχρι που ήρθες και μ'άρπαξες με την αγκαλιά σου
και μ'έσφιξες τόσο, που δε θυμάμαι την ανάσα μου
παρά μόνο τη δική σου
Μ'άφησες να σε ξεγυμνώσω
και να βουτήξω τα χέρια μου μέσα σου
στον άνθρωπο που έχω απεναντί μου
κι όχι σε αυτόν που μ'έχει απέναντι του μαζί μ'εκείνους
Κι έπαψα να κρυώνω
Κι έχασα το ύψος
Έκλεισα τα μάτια για να μην τελειώσει
Αλλά έχασα το δαχτυλίδι μου
κι εσύ έψαχνες να το βρεις
αλλά δε θυμόμασταν
είχαμε, βλέπεις, χάσει το ύψος
κάναμε μόνο κύκλους
Και θυμήθηκα τα χρυσόψαρα που είχα μικρή
Λένε πως η μνήμη τους κρατάει όσο διαρκούν 3 δευτερόλεπτα
κι ότι αυτά είναι αρκετά
για να έχουν ξεχάσει από που ξεκίνησαν την περιστροφή τους
μέσα στη γυάλα
Κι εσύ μ'αυτό άρχισες να γελάς
Το θυμάμαι εκείνο το γέλιο
Κι εγώ σ'αυτά τα μάτια χάθηκα
...δεν υπάρχουν λόγια για να εκφράσω όσα αισθάνομαι ακούγοντας τη μουσική σας και τους στίχους σας!!!!! πολύ καλή και προσεγμένη δουλειά!!!!!!!!!!!