Kees schreef eens heel mooi over een prachtig Frans liedje dat hij ergens hoorde, dat hij niet kende, en dat hem op dat moment zo raakte. dat vond ik zo mooi om te lezen, dat ‘romantisch-nostalgisch-ouderwetse’ noem ik het even, prachtig. Dat ongrijpbare, doch aanwezige, zalige, zoet weemoedige gevoel van … het Leven.. (Het ging om: Pierre Bourvil- C’était bien (Le p’tit bal perdu).
Jammer alleen dat hij deel uitmaakte van een generatie boomers die hoor hun stemgedrag en voorkeursbehandeling er alles aan heeft gedaan om dat oude holland belachelijk en kapot te maken. Ook hier interessant doen over franse chansons en buitenlandse schrijvers helpt niet mee.
Nice. Van Kooten is een held.
Dank je voor het delen van weer een uitstekend interview Marc.
Kees schreef eens heel mooi over een prachtig Frans liedje dat hij ergens hoorde, dat hij niet kende, en dat hem op dat moment zo raakte. dat vond ik zo mooi om te lezen, dat ‘romantisch-nostalgisch-ouderwetse’ noem ik het even, prachtig. Dat ongrijpbare, doch aanwezige, zalige, zoet weemoedige gevoel van … het Leven..
(Het ging om: Pierre Bourvil- C’était bien (Le p’tit bal perdu).
Jammer alleen dat hij deel uitmaakte van een generatie boomers die hoor hun stemgedrag en voorkeursbehandeling er alles aan heeft gedaan om dat oude holland belachelijk en kapot te maken. Ook hier interessant doen over franse chansons en buitenlandse schrijvers helpt niet mee.
Dank!