Nikki heeft ouders met psychische problemen en deelt haar verhaal
Вставка
- Опубліковано 14 тра 2019
- Hoe is het om in een gezin op te groeien waarin je ouders niet voor je kunnen zorgen? Nikki (15 jaar) heeft een moeder met borderline en een vader met een verslaving. Monique Nolte, bekend van ‘Het beste voor Kees’ maakt een docu over hen. Voor meer info: www.voornikki.nl
Ik wil hier ook even een dikke duim geven aan de moeder van Nikki. Dat ze zich durft te laten filmen op haar kwetsbaarste momenten. Want als er iets is dat moeders niet kunnen verdragen is het het gevoel geen goede moeder te zijn. Dit is, vind ik, een top moeder. Ze kan er niks aan doen dat ze ziek is en dat ze Nikki daarmee belast, maar stapt over zichzelf heen en zorgt ervoor dat Nikki gezien wordt. Ook al betekent dat dat ze zelf kritiek zal krijgen, zo ongeveer de pijnlijkste kritiek die er bestaat. Nl dat je het niet goed doet als moeder, dat je je kind schaadt en zelfs verwaarloost. Dat ze dat offer brengt en het belang van Nikki voorop durft te stellen ook al zal datjuist door haar ziekte nog 1000x zo moeilijk zijn als voor de meeste moeders, dat betekent dat ze alles wat ze kan doet voor Nikki. Meer kan je van een mens niet vragen en daarmee, vind ik, is ze alsnog een topmoeder!
Top comment. Ik ben het 100% met je eens
Idd en dat MAG ook wel eens gezegd worden!!!
MEVROUW U BENT EEN GOEDE MOEDER!!!!!!
Helemaal mee eens. Het moet ontzettend lastig zijn om dit te doen maar toch doet ze het.
Jessica Voets. Jes!- Verhalen van kracht en hoop. Beetje kort door de bocht. Dat moeder zorg nodig heeft betekent niet dat ze geen therapie heeft en ook niet dat Nikki elders beter af zou zijn. Je vergeet sowieso dat het voor Nikki alleen maar ingewikkelder wordt om voor har moeder te zorgen als ze elders woont. En nu kun je wel zeggen: kinderen zouden niet hoeven te zorgen, maar het is nou eenmaal zo dat kinderen loyaal zijn. Ik hoop dat je de doc tzt gaat kijken en dat je dan zult zien dt het-hoe dan ook-toch heel waardevol is voor Nikki om gewoon thuis te wonen.
Vooral als je hier bij op telt dat ze borderline heeft. Mijn moeder met borderline zou zeker weten over woordkeuzen gestruikeld zijn en had zichzelf aangevallen gevoeld.
Ik begrijp nikki helemaal, en vind ook dat er meer hulp moet komen voor kinderen die zorgen voor hun ouders.
Lieve Nikki,
Wat herken ik mezelf in jou!
Ik ben inmiddels 30 jaar en heb tot mijn 27e de moederrol voor mijn moeder op me gehad, tot mijn moeder overleed.
Ik hield verschrikkelijk veel van mijn moeder en zij van mij... en dat zie ik bij jullie ook terug.
Wat ontzettend dapper van jullie beide dat jullie hiermee "out in the open" komen, ik denk dat er veel mensen opgelucht zijn dat ze niet de enige zijn.
Mijn moeder had angststoornissen, verslavingsproblemen en borderline... en wat heb ik het zwaar gehad als kind maar ook als volwassene en zelfs soms nu nog... want ik heb een hoop gemist. Kinderlijke zorgeloosheid was helaas niet voor mij weggelegd.
Mijn leven werd opgeslokt door zorgen en schuldgevoelens tegenover mijn moeder..het was er altijd en overal.
Ik zorgde en ik zorgde en als het een keer allemaal goed leek te gaan wachtte ik vol zorgen het moment af dat er weer iets zou gebeuren... precies zoals jij benoemd.
Op een gegeven moment begon het zelf obsessief te worden en belde ik mijn moeder wel 20 keer per dag om te controleren of het wel oké ging met haar, bleef ik thuis van school om mijn moeder te helpen en ging ik soms vroeger weg van feestjes en dergelijke.
Helaas werd de ernst van het probleem door mijn omgeving niet gezien... ook mijn moeder wilde wel maar kon het niet.
Pas later tijdens therapieën hoorde ik vol het eerste de term parentificatie en voelde ik me voor het eerst begrepen in mijn eigen nukken en depressies.
Helaas klopt het wat er wordt gezegd en is het voor mij pas gestopt toen mijn moeder plotseling kwam te overlijden.. pas toen kon ik haar loslaten, en ik kan ook niets verzinnen dat ik tegen je kan zeggen waardoor het jou eerder zal gaan lukken, als ik dat wiel toch ooit eens had uitgevonden!
Natuurlijk gun ik het je maar ik weet als geen ander hoe dit verweven kan zijn in jouw leven.
Blijf praten met zowel het thuisfront als de hulpverlening.
Vergeet vooral tussen je zorgen door jezelf niet.
Nikki, je bent niet alleen.. gek om te zeggen via zo'n platform maar zou je graag willen ondersteunen, ik heb me nooit beseft dat ik niet de enige ben/was.
Ondanks jouw moeders ziektebeeld, wees trots op haar en probeer ten alle tijden te blijven communiceren.
Je bent een krachtige meid en je zult zien dat je hierdoor wel leert heel sterk te zijn.
Zorgen zit je (helaas en gelukkig) in je bloed.. je zal er heel veel verdriet en ellende door ervaren maar ook wel degelijk een ijzersterk karakter aan overhouden.
Bedankt voor jouw openheid! En bedankt dat jullie hier aandacht aan besteden.
Liefs Danielle
Dit raakt echt .. wat een prachtig kind ben jij Nikki ....Wens jou en je moeder alle sterkte van de wereld.
Heel veel respect voor moeder en dochter. Ik hoop dat de dochter hulp krijgt en gezin hulp krijgt. Zodat jonge meid wel kind kan blijven.
Heel dapper inderdaad. Dit heet parentificatie en is een vorm van verwaarlozing. Ik heb dit zelf in mildere vorm meegemaakt met m'n moeder. Dit is heel moeilijk uit je systeem te krijgen, omdat het plaatsvindt in een periode (in mijn situatie) dat je jezelf emotioneel en psychologisch ontwikkelt, tot onafhankelijkheid, maar dat dus gestopt wordt doordat je in een symbiotische relatie getrokken wordt door de ouder. Zware last, ook al hou je van je ouder. Je kan je eigen identiteit en emotioneel leven niet (goed) ontwikkelen. Je wordt altijd beperkt door je ouder. en jouw grenzen, jouw behoeftes en persoon, doen er niet toe. Wie zorgt er voor lieve Nikki?
@Marie Elyse en Slade, het woord dat hier denk ik goed bijhoort is empathie. Er wordt door een dergelijke ouder, ik spreek hier ook uit ervaring, vaak een ongelofelijk groot en zeer vaak terugkerend beroep op de empathie van hun kind gedaan. Er zijn kinderen die daar tegen zijn opgewassen en dan vaak ook contact verbreken met zo'n ouder. Maar er zijn er helaas ook erg veel die 'de schuld' die ze voelen als normaal deel van hun leven gaan beschouwen. Met alle gevolgen voor hun latere leven van dien.
@Marie Elyse wat goed dat je dit vertelt! Nog heel vaak worden psychische problemen als een taboe gezien dus hoe meer het wordt besproken des te beter. Vervelend om te horen dat je wil werken maar dat je dat moeilijk vindt. Vergeet niet dat we allemaal verschillend zijn: de een doet niets liever dan keihard werken en is altijd druk, en de ander is daar wat minder goed in en besteed zijn tijd aan andere dingen. Het een is niet per se beter dan het ander, het gaat erom dat je de wil hebt om er wat aan te doen en dat je eraan werkt. Misschien dat vrijwilligerswerk heel goed bij je past en dat je daaruit meer zelfvertrouwen ontwikkelt. Geef niet op, je komt er wel!
Slade L. Dit is toch een oorzaak voor coodependentie?
@@madeliefhorsman4786 Ja. Er zijn verschillende oorzaken voor, dit is er 1 van.
@@sondorp ik zie nu pas alle comments. Je slaat de spijker op z'n kop met empathie. Het is een vorm van uitbuiting van het empatisch vermogen van een kind. Vooral ook als je al een sterk empatisch vermogen hebt. Ik begrijp goed wat je zegt.
Wat ontzettend dapper om hier aan mee te werken als moeder. Je zo te kijk te zetten, wetende dat je een lading negatieve kritiek over je heen kunt krijgen.
Hoe pijnlijk het voor haar zal zijn om haar dit gesprek bij te wonen. Dat ze dit doet. Zo open is. Om dit uit de taboe sfeer te trekken en Nikki en anderen te helpen is echt bewonderingswaardig.
En Nikki....zo volwassen...zo intelligent. Ze kiest zorgvuldig haar woorden om haar moeder niet te kwetsen.
Wat me vooral opvalt is dat ze over iets naars praten, maar dit doen met onvoorwaardelijke liefde voor elkaar.
Ieder huisje heeft zn kruisje, alleen weinig mensen zijn er eerlijk over.
Diepe buiging voor jullie!
Francisca Uitman.....👍 🌹🌹
Goed! Mijn vader was depressief vroeger en dit was heel moeilijk voor mij
Hierna zijn mijn ouders gescheiden
Ik heb hier een dwangstoornis aan overgehouden die mij veel angst en verdriet heeft gegeven
Het is enorm goed dat dit zo goed besproken wordt
Heel veel respect voor deze 2 dappere dames!! ♡
Complimenten voor moeder en Nikki om hier zo open over te spreken. En lieve Nikki, ik hoop dat je dit leest; wat ben jij een topper! Wat kun jij alles goed verwoorden. Ik hoop dat je uiteindelijk je mama een beetje los kunt laten en je eigen leven kunt opbouwen. Je verdient het om zorgeloos te kunnen puberen. Veel liefs!
Nikki wordt later vast een heel goede therapeute. Ik wens haar toe dat ze een beetje licht, lucht en liefde gaat vinden.
ik hoop dat ze gaat doen wat ze zelf leuk vind en uit de zorgrol kan stappen.
Ik heb het idee dat therapeute worden wel het laatste is wat ze wil, juist omdat ze er privé al zo mee bezig is.
Ik kan er niet tegen hoe Margriet interviewt. Ongenuanceerd en veel suggestieve vragen... laat mensen zelf invullen!
Ze wilt in de spotlight.
+Noortje Noor Wat sneu dat je daar niet tegen kan. Afstandbediening kapot? Hij kán uit, hoor, zeurpiet.
@@davidamajako961 WilT? Nederlands!
@@TheCaptainKim haha dit is UA-cam lieve schat. Komt geen afstandsbediening aan te pas😂
Henrike Brand wegklikken dan 😁
Petje af voor Karin's eerlijkheid
Wat heftiggggg en zo sterk ben je Nikki. Ik wens haar en dr ouders het beste toe en bid dat alles goed komt. En voor Nikkie en moeder jullie hoeven je nergens voor te schamen. Mensen praten altijddddddd maar kunnen niet in iemand zn hoofd of hart kijken. 💕💕💕
Wat dapper Nikkie! Mijn moeder heeft ook Borderline samen met angst en paniek.
Opgroeien met een extra zorg en verantwoordelijkheid snap ik als geen ander. Wat fijn dat dit erkend begint te worden. Ik wist ook altijd niet beter, maar terugkijkend is het niet de rol die ik al op jonge leeftijd had moeten hebben.
Ik ben heel benieuwd naar jullie documentaire!
Zo goed dat deze moeder er open over praat. Echt respect hiervoor
marie keulen marie keulen klopt. Zou mijn moeder nooit doen, ze geeft niet eens aan mij toe wat ze me heeft aangedaan.. laat staan aan anderen! Denk echt dat dit Nikki kan helpen in haar helingsproces, dat ze iig de erkenning krijgt en ze nu gezien wordt. Het ergste is als zulke kinderen hun hele jeugd/jongvolwassen leven onder de radar blijven en helemaal gaan geloven dat het aan hún ligt. Ik ben nu 29 en ga nu pas voor het eerst in therapie. Ik hoop ook ooit EMDR te krijgen voor mijn trauma's. Ik had zo gewild dat iemand mij eerder had gezien en had gezegd het niet normaal is en niet mijn schuld, en dat het allemaal goed komt..
Dik applaus voor deze twee en heel veel succes voor Nikki en dat ze alle hulp mag krijgen
@@jequakp357 herkenbaar
Eindelijk wordt dit in het openbaar besproken. Jongeren die opgroeien met een psychische oudere wordt vaak overgeslagen in de hedendaagse maatschappij wat erg jammer is. Mentale mishandeling gun je echt maar dan ook echt niemand...
Wat goed dat dit onderwerp aangekaart wordt! Ik ben zelf opgegroeid bij mijn moeder met borderline in combinatie met een dissociatieve identiteitsstoornis. Nog regelmatig wordt ze opgenomen op een gesloten afdeling. Ben nu zelf 25 jaar en heb 3 jaar therapie gevolgd, waaronder EMDR en psychotherapie. Dat heeft mij enorm geholpen. Heb gelukkig altijd fijne ondersteunende mensen om me heen gehad maar ik heb nooit het gevoel gehad dat iemand mij volledig begreep. Het wordt echt tijd dat deze taboe doorbroken wordt.
Als je dit leest en je zit in zo'n situatie wil ik je echt aanmoedigen om erover te praten. Voor mij was ook een belangrijke; je moet eerst voor jezelf zorgen voordat je voor een ander kunt zorgen.
yoi. cactus mooi verwoord. Als afsluiter mag je ook best gebruiken “ je moet voor jezelf zorgen en je hoeft niet altijd voor andere te zorgen”
Een hoge verantwoordelijkheidsgevoel meedragen als jong meisje, zorgt ervoor dat die op een latere leeftijd alleen maar heftiger zal zijn.
Ik ben ook 25 en heb een vader met schizoaffectieve stoornis (net weer opgenomen met een psychose) en een moeder die tijdens mijn puberjaren in een burnout zat.. ik heb er in die tijd nooit over kunnen praten en me ook nooit begrepen gevoelt. Toen ik zelf een depressie kreeg 3 jaar geleden ben ik gaan beseffen dat ik het op die manier nooit meer wil doen, het niet delen en altijd voor anderen denken.. ik ben blij dat ik nu een warm netwerk om me heen heb waarbij het niet erg is te huilen af en toe. En het helpt dat ik niet meer thuis woon en daardoor meer afstand heb van de situatie, waardoor ik steeds meer leer ook voor mezelf te kiezen. Hoe oneerlijk ik het soms vind, ik zal altijd een 'rugzakje' hebben maar ben niet van plan dit me laten tegenhouden om zelf een gezond en liefdevol leven op te bouwen wat ik zelf nooit gehad heb. Ik hoop iemand tegen te komen die dit samen met mij wil aangaan!
Mijn les: ik heb geleerd dat ik het niet alleen kan in het leven, terwijl ik vroeger mezelf altijd gepushed heb dat ik het zelf wel aankon. Ik heb anderen om me heen nodig, en de liefde en trouw van God; Hij bouwt me keer op keer op en ziet mijn tranen.
Sterkte, en gaaf dat onze verhalen een beetje overeen komen. Hopelijk maakt onze zwakheid ons sterk!
@@MichelleMattanja Echt heel herkenbaar! Vooral het alles alleen moeten kunnen en doen. We hebben inderdaad anderen en God nodig. En God ziet jou zeker! Hij heeft een hele mooie toekomst voor je, dat geloof ik. Dankjewel dat je gereageerd hebt op mijn reactie. Mocht je eens willen praten, stuur gerust een berichtje ;)
@@MichelleMattanja wat prachtig geschreven. Ik denk dit te herken bij mezelf
@@flexiveganc7441 Bedankt voor je reactie, mooi om te lezen dat je het herkend (al is dat natuurlijk niet fijn). Maar dat we niet alleen zijn, is al heel fijn om ook te beseffen, voor mij ook :)
Wat een verstandige meid knap van je hoe er mee om gaat👍😍💋en mamma die er open voor uit komt 👍💋💋
wat een wijs meisje is dit voor haar leeftijd ... hoe dapper ze beide hier aan mee werken we rust toch een taboe op .... alleen maar liefde♥️♥️♥️
Respect voor beide. Veel liefs 😘
Herkenbaar. Wens ieder die zich hierin herkent veel kracht toe.
Hey Nikki, you are the best
Jeetje.. Ik ga mezelf diagnosticeren .. Ik herken mezelf hier zo erg in. Ben mijn zoon , familie, en alles krijg geraakt door mijn gedrag.. Kan wel huilen... Wat fijn dat ik jullie heb mogen zien... Jullie zijn toppers... Zuchttt
Wat heftig zeg! Waarom dan??😰
Mijn vader had psychische problemen en mijn moeder zei er nooit wat van als hij ons onredelijk behandelde of verwaarloosde. Ze deed er eigenlijk zelf ook aan mee.
Soms beseft een kind zelf niet dat het wordt verwaarloosd en het heeft de verantwoordelijkheid ook niet om daarover na te denken. Mijn juffen en meesters moet het heus wel zijn opgevallen dat ik nooit praatte over leuke verjaardagsfeestjes of andere activiteiten, en dat ik in de winter op sandalen naar school kwam. Eentje is zelfs bij ons thuis langsgekomen en heeft opgemerkt dat ik naast het feit dat ik geen eigen kamer had, ook geen eigen bed had gekregen. Toch zei noch zij, noch iemand anders er ooit wat over en werd het nooit bij de juiste instanties gemeld. Je kunt een kind een leven lang ellende besparen wanneer je als naaste of als leerkracht bij verdenking van verwaarlozing aan de bel trekt. Verwaarlozing is ongelooflijk slecht voor het zelfbeeld van een kind, en wanneer een kind voor de ouders moet zorgen, is dat ook zeker een vorm van verwaarlozing.
Wat een herkenbaar verhaal, heel erg belangrijk dat hier aandacht voor komt. Ik kom zelf ook uit een eenoudergezin met een moeder met psychische problemen. Het heeft bij mij heel erg lang geduurd voordat ik zelf doorhad wat voor invloed dit op mij had. Ik heb jaren lang mijn moeder verdedigd zodra hulpverleners zich om mij bekommerden, omdat ik dacht dat ze vonden dat ze een slechte moeder voor me was en ik vond dat ik voor haar op moest komen. Jaren later weet ik dat mijn moeder tekort schoot door haar eigen problemen. Nu ik op mezelf woon en zelf therapie volg weet ik wat voor invloed het op mij heeft gehad.
Ik vind het heel dapper dat Nikki's moeder hier zo open over durft te praten. Het blijft natuurlijk vreselijk om te weten dat je bepaalde dingen niet kan vervullen in de opvoeding van je kind, en dat je kind zich zorgen om jou maakt voelt slecht, je wilt als moeder een zorgeloos leven voor je kind. Daarnaast kan ik me helemaal voorstellen hoe moeilijk het is om daarbij kritiek van buitenaf te krijgen. Echt super dat hier aandacht aan wordt besteed!
ChrystalBallon......👍🌹🌹
Wat goed dat hier aandacht voor is! En wat ben je knap en sterk Nikki, hoop zo dat er genoeg mensen zijn die voor jou zorgen. Dat gun ik je echt!
Helaas herken ik het verhaal, mijn moeder heeft na mijn geboorte een postnatale depressie gehad en daarnaast meerdere persoonlijkheidsstoornissen. Al van jongs af aan geleerd om voor haar te zorgen, een grote verantwoordelijkheid en dat is niet altijd makkelijk. Jammer genoeg leer je door zo’n situatie niet goed met je emoties om te gaan en in combinatie met genen heb ik zelf ook borderline gekregen. Inmiddels leer ik in therapie goed met mijn emoties omgaan en ook voor mezelf te zorgen.
Veel sterkte voor jullie allebei! Heel knap dat jullie beide jullie verhaal doen, zo belangrijk dit! Dankjewel daarvoor.
Veel liefs!
Zonder verwijten te hebben naar moeder toe vind ik het echt ontzettend zielig voor Nikki dat ze op deze manier op moest groeien. Ik heb het echt niet direct over uithuisplaatsing maar ik hoop toch echt dat Nikki ook niet is vergeten in haar jeugd. Het zal vast wel duidelijk worden in de documentaire maar ik vind het een kwalijke zaak als er geen hulp van jeugdzorg voor dit meisje is geweest.
Ik hoop dat je gauw uit de ouderrol kunt stappen en weer kan genieten van niks aan je hoofd hebben. En lieve moeder, hopelijk heb jij ook genoeg hulp. Zo veel en heftig voelen is enorm zwaar om mee te leven. Knuffel voor jullie beide!
J Bar p
Pfff dikke respect voor deze dames, moeder en dochter die dit bespreekbaar maken ❤️
Nikki en mama van Nikki. Een dikke duim voor jullie omhoog. Powerwomans 🙏🏻👌🏻
Zo dit kwam echt even binnen. Ik maak me echt zorgen om dit meisje. Zelf heb ik een moeder die bijna mijn hele leven in inrichtingen zat vanwege manische depressie en psychoses. Hierdoor ging ik de moederrol in mijn gezin op mij nemen al vanaf jonge leeftijd, wat echt niet gezond is voor een kind. De gevolgen daarvan: depressies, zware burn-out. En dan heb ik dus niet eens voor mijn moeder moeten zorgen. Moet je nagaan wat dat met een kind doet, als je zoals Nikki ook nog voor je moeder moet zorgen. Ik hoop dat er mensen/instanties zijn die zich gaan bekommeren om Nikki om haar te ontlasten. Dit is niet gezond voor een kind. En ik hoop natuurlijk dat moeder ook hulp krijgt via de WMO ofzo, maatschappelijk werk oid.
mag ik in contact komen met je? heb ook een moeder met manische depressiviteit en nog veel meer. hoop dat je contact opneemt! hier nu een vrouw van 31 met gezin die nu zit te worstelen met haar verleden met haar mams.
In Belgie hebben we een vereniging "Similes" voor de volwasen kinderen ervan (Kopp-kinderen) . Die organiseren lotgenotencontacten om dit te verwerken.
@@muggie1988 ik heb een manisch depressieve vader waar ik heel veel pijn en hinder van ondervind.
Mag ik ook met jullie in contact komen?
Gr roy
Wauw Nikki wat knap!! En wat snap ik jou goed. Ik ben denk ik iets ouder als jou ik ben 25 maar alles wat je zegt snap ik. Ik heb zelf ook 2 ouders die ziek zijn en 1 daarvan heeft ook last van psychische problemen!
Wat ben je sterk meid! Blijf volhouden en zoek naar mensen waar jij herkenning in kunt vinden!!
Kristien Eleveld Ook hier iemand die het herkent! Ben zelf 24 en heb ook twee ouders die kampen met mentale als lichamelijke gezondheid. Ook voor mij was het begrip “kopp-kind” lange tijd onbekend en daarom vind ik het extra goed dat ook dit ten sprake komt, zodat mensen eerder hulp kunnen zoeken, als daar behoefte aan is. Ook ik heb veel bewondering voor Nikki (en vele anderen) dat zij hun verhaal durven te delen, want dit helpt enorm! En Kristien, ik vroeg mij af of jij mensen hebt gevonden waar jij herkenning in vond? Ik weet dat er wel praatgroepen zijn, maar vaak is dit namelijk voor jongeren tot 23 en niet echt voor mensen die al wat ouder zijn;)
Ik ben 28 en ik herken het ook erg. Ook die term was mij niet bekend. Onwijs dapper dat ze een kijkje in hun leven laten filmen, ik zou het ze niet graag nadoen en toch is het zo belangrijk om taboes te doorbreken. Respect en ik kijk uit naar de docu.
💗Dapper en sterk.
Mijn vader angst/depressie+medicatie, ikzelf en mijn zus ook angst/depressie+medicatie, deze aanleg geef je genetisch door! Ook nog andere familieleden langs papa's kant zijn hiermee in milde of meerdere mate belast. Ik heb 7 jaar geleden een sterilisatie ondergaan (30jaar), voor mij geen kinderen!!! Triest en voor velen onbegrijpelijk?, jazeker😢...maar voor mij primeert een medische/genetische aanleg vóór een biologische behoefte (kinderwens), het is een stuk aanvaarding waar je dan door moet, ''het is nu zo'', ik wil niet egoïstisch zijn en iemand hiermee genetisch belasten. Tevens houd ik mezelf ook lekker stabiel.
Wat heftig zeg. Sterkte!
Goed dat hier aandacht aan wordt besteed. Zelf ook een KOPP kind. M´n moeder psychische problemen, zelf heb ik autisme. Waardoor alles op m´n vader afkwam vroeger, naast z´n werk. Waardoor hij z´n spanning op een ongezonde manier uitte. Gelukkig gaat net nu een stuk beter met m´n ouders en mij.
Wat een toppers❤️
Ik heb zelf ook een moeder met psychische problemen en ik weet hoe lastig het is. Ik zal het super fijn vinden om kinderen met ouders die ook psychische problemen hebben om daarmee ik contact te komen ik ben ook zelf op het nieuws geweest maar er wordt niks mee gedaan ik vind het super knap van Nikki en natuurlijk ook van haar moeder!
lisa - ik hoop dat je snel kinderen vindt. Veel sterkte en succes, Ilsa.
Heb je al iemand gevonden?
Weet je hoe je dit aan moet pakken?
Ik heb zelf ook borderline. Het is op zich goed te behandelen, met name die gedragsproblemen die de moeder beschrijft.
Ik heb het vermoeden dat die moeder juist meewerkt uit zorg voor haar dochter. Dat ze zich beseft hoeveel impact het heeft gehad op de ontwikkeling van haar dochter en heel graag wilt dat de schade die ontstaan is zoveel mogelijk geheeld kan worden en Nikki gelukkig gaat worden.
Ik zet nogal mijn vraagtekens mbt de hulpverlening. Bij complexe psychische problemen zoals dit gebeurt het zovaak dat je van het kastje naar de muur gestuurd wordt.
Leven met borderline is moeilijk maar absoluut niet onmogelijk. Ik zie het zelf alsof ik in mijn jeugd de kans niet heb gehad om mij emotioneel te ontwikkelen. En als volwassene met alle verantwoordelijkheden is dat veel moeilijker. Maar niet onmogelijk.
Ik ben er nog niet, maar ik ben door therapie wel heel erg in positieve zin veranderd. Enerzijds veel spontaner en opener geworden in het sociale contact, maar anderzijds ook volwassener en meer zelfbewust. Mijn hele manier van denken is minder star en ik kan makkelijker omgaan met de tegenslagen in het leven.
Ik weet hoe verdomd frustrerend het is om zoveel jaren in hetzelfde patroon te blijven hangen en hoe moedeloos het voelt. Maar geef nooit op, want alle moeite die je steekt in jezelf om beter te worden, gaat op den duur een keer beloond worden. Karma doet zijn werk wel.
Ik hoop dat Karin de juiste hulp gaat krijgen en de kracht in zichzelf vindt om nog aan zichzelf te werken. Ik snap haar als ze denkt dat ze geen controle heeft over haar gedrag en emoties (vanuit dat gevoel van onmacht kunnen borderliners claimerig zijn). Maar die angst is niet reëel: die controle heb je namelijk wel en het gaat allemaal vanzelf wanneer je meer van jezelf leert houden, want dan hoef je ook niet bang te zijn voor jezelf.
Als het later beter gaat met Karin, kan zij haar dochter een heleboel weer teruggeven. En dan gaat het geheid een stuk beter met Nikki.
Bij mij zijn ze aan het onderzoeken of ik ook borderline heb. Ik ben sterk en weet alles heel goed ik ben 25 jaar.. En zelfs mensen die er in gespecialiseerd zijn vinden dat ik t allemaal heel goed weet. Alleen t positieve volhouden.. T sterk zijn volhouden vind ik moeilijk maar ik weet dat t me gaat lukken ookal ben ik vaak bang. En nu ik dit filmpje heb gezien ook.. Dan word ik ook best bang hoe t zal zijn als ik ooit een kind zal hebben.
@@sharinavanlaar2212 Deze video kan wel vertekend zijn hoor. Het kan op mensen overkomen dat die vrouw bij voorbaat ongeschikt was om moeder te zijn.
Het leven kan raar lopen. Ik denk dat zowel moeder als dochter heel veel meegemaakt hebben. En dat de problemen die de dochter heeft niet alleen te maken hebben door een zogenaamd gefaalde opvoeding.
Ik heb eerder het vermoeden dat die moeder in eerste instantie probeerde zo goed mogelijk voor haar dochter te zorgen. Maar door alle moeilijkheden kon ze niet meer omgaan met haar emoties, werd ze labieler en meer hulpbehoevend. En is het uiteindelijk met de jaren zo gelopen dat de rollen vanzelf gingen omdraaien. Ik denk dat de dochter voelt dat haar moeder oprecht van haar houdt en juist daarom is ze zo toegewijd om goed voor haar te zorgen.
Geschikte externe hulp zoeken is erg moeilijk bij dit soort problemen. Je redt het niet als 1x per week een maatschappelijk begeleider bij je over de vloer komt. Die twee zijn vooral op elkaar aangewezen.
Ik denk ook wel dat er gradaties zijn met borderline. En dat heeft naar mijn idee ook wel te maken met karaktereigenschappen. Wanneer je kwa karakter wat meer neigt naar zelfreflectie, en omdat je hogere intellect de balans er een beetje inhoudt, zul je die emotionele onderontwikkeling beter kunnen analyseren, en daarom ook beter kunnen sturen. Dan is het een kwestie van tijd, en dus emotioneel volwassen worden op een later punt.. Soms zie je mensen met een combinatie van zwakkere persoonlijkheden, en een nare jeugd, en geen structuur, en een negatieve gedachtegang, die gewoonweg kwa karakter, weigeren om verantwoordelijkheid te nemen voor hun eigen psyche. Soms is het bewustzijn/intellect er gewoonweg niet. Ik merk aan mezelf, net zoals jij, dat ik mijn beleveniswereld nu beter onder controle heb, gewoonweg, omdat ik ouder word en de keuze maak om mezelf constant te analyseren. Zelfliefde komt ook pas wanneer je emotioneel volwassen wordt. Sommige mensen worden dat nooit.
@@cyano741 Wow! Wat een sterk antwoord
ArtificialSoul...... Prachtige, waardevolle bijdrage. Dank je wel! 👍🌹🌹
Wat sterk! Ook van Moeder die haar zeer zwakke kanten toont en openbaar bespreekt
Ik vind het een goed programma, goede onderwerpen en gesprekken, maar wel erg irritant dat Margriet de mensen die ze interviewt vaak niet laat uitpraten.
komt door de schermtijd die ze voor de alfevering hebben, bij al dit soort talk shows gebeurt dat. denk bijv aan de wereld draaid door, als er te lang doorgepraat word is er niet genoeg tijd om alles bespreekbaar te maken :)
@@noahkrill2326 dat weten we, maar dat maakt het niet minder irritant :)
Twee duimen omhoog. Ben zeer benieuwd of de documentaire dit onderwerp ook wel écht uit de taboesfeer gaat trekken. Precies ook om wat Nikki aangeeft: het - naar ik meen terechte - gevoel dat naasten en vrienden zich totaal niet in de ernst van de situatie kunnen verplaatsen.
Ik zou er graag meer over willen weten
Waar kan je de docu zien?
Oh wat ben ik trots op Nikki. Dit is alsnog niet de allerbeste leven natuurlijk maar echf ik gun jou echt al het goed in dit leven echt
Herkenbaar.. mijn moeder heeft psychische problemen, mijn vader heeft autisme (asperger) en depressie, mijn broertje heeft een lichte vorm van autisme. Zelf heb ik een angstoornis en depressie en heb zelf 2 jonge kinderen.
Soms heb ik het gevoel dat ik twee gezinnen onderhoud.
Knap dat ze hier open over durven te zijn op tv.
Melanie Sanders wat knap dat je dit zo schrijft. Ik hoop dat je het mooie van het leven kan blijven zien en je uit je depressie komt. Met twee jonge kindjes komen er zoveel prachtige fases aan
Hoe herken je asperger bij een vader? En is het gediagnosticeerd?
6:09 je ziet dat ze het onzin vind, maar haar moeder heeft wel gelijk. ze heeft zich zelf ook aan de kant geschoven voor haar moeder. alleen zie je dat ze dat wel vind meevallen terwijl het wel zo is. heel typische. geen normale emotionele opvoeding, ik kan het wel aan, dus ik lever nu even in. ik wil helpen, ik mag niet weg lopen dat kan niet.
ik heb het zelfde meegemaakt en ben rond mijn 15de op een internaat gezet op kosten van mijn tante. dit heeft mij toch voor een deel een normale jeugd gegeven. wel drugs en foute dingen gedaan. maar ben nu vrij stabiel en 100% zorgenloos, extreem veel zelfeducatie over psychologie.. ik kan het een plek geven. ik mis een deel emotionele opvoeding die zal ik niet leren denk ik. maar ben blij dat de geschiedenis zich niet herhaald. daar ben ik veel te sterk voor nu.
ik kan iedereen aanraden leer wat psychose, schizofrenie, borderline, narcisme is, leer wat dit doet met een kind. weet dat jij het niet kan helpen en ook niet jou taak is. leer wat emoties zijn en hoe je daar mee om moet gaan. daagje zelf uit om sociaal te worden. want dat moet je inhalen.
Nikki je bent werelds..
Sinds m'n broer overleden is, heb ik ook het gevoel dat ik voor m'n moeder moet zorgen. Ik voel me zo vaak de moeder, en zij als kind. Ik voel me volwassener dan haar. Ik hou van haar, maar soms irriteert het
Idaah aah sterkte ermee ♥️
Ik heb ook borderline en herken me zo in de moeder van nikki
Annie pette, goed bezig internet held.
Laat mij jou een high five geven,
In het gezicht,
Met een stoel.
🤨
@@rosithavandermeulen7351 last van impuls doorbraak?
@@anniepette9795 zeg het ze. Mijn ex vrouw heeft borderline en ziet zichzelf als het slachtoffer. Mijn kinderen zitten onder de blauwe plekken en mensen en instanties hebben vooral begrip voor haar. Ze kunnen in potentie heel manipulatief zijn en de slachtofferrol op zich nemen.
Deze vrouw ook, ze zegt ja ik voel me schuldig en daarna bagatelliseert ze het door te zeggen 'zo ben ik gewoon'.
Ontzettend verdrietig hoe moeder aangeeft waar ze tekort in schiet en hulp blijft vragen, maar dat alles wat ze doet nooit genoeg is.
Je kan zien dat ze enorm haar best doet ondanks de omstandigheden, maar het lukt haar gewoon weg niet.
Dat die Havo school docenten dan nog bij elkaar komen rond de tafel, om geen begrip te tonen voor Nikki, noch moeder, noch de hele situatie, geen enkele emotie uitten hierover en geen enkele erkenning uiten voor moeder haar klaarblijkelijke wanhoop. Is ronduit triest.
En die docent die vervolgens in het slachtofferrol schiet, en vervolgens wegloopt "Omdat ze zo hard haar best heeft gedaan voor Nikki." Is ook gewoon beroerd.
Leef je is een keertje in in hoe die moeder richting Nikki en (vooral) hoe Nikki zelf zich wel niet moeten voelen joh.
Voor die docent is het een kwestie van eens in de zoveel tijd een kijkje nemen, evalueren en emoties erkennen. (Wat blijkbaar al te veel is gevraagt.)
Maar voor deze moeder en Nikki is dit de werkelijkheid. Dag in. Dag uit.
De docenten in de documantaire die rondom de tafel zaten omtrent het niveau gesprek waren koud en oppervlakkig. Terwijl het hier gaat om een meisje haar toekomst.
Geen wonder dat moeder zo boos werd. Ik vond dat ze zich nog goed bij elkaar hield.
Wat een verdrietige werkelijkheid.
Zij laat nooit iemand uitpraten lol
6000 gediagnostiseerden ja in werkelijkheid zijn er nog zon 3.000.000 narcistische ouders
Die zelf weer zijn emotioneel verwaarloosd door hun ouders
Ik denk dat je stiekem aardig in de buurt zit qua schatting
Dikke kus, Nikki. Respect!
Super dat jullie er over durven spreken niks om jullie voor te schamen iemand het het taboe daar rond verbreken anders gebeurd dat nooit jullie mogen trots op elkaar zijn
Hoe is het met de documentaire?
Is hij bijna af, kom hij er nog, zijn er complicaties, is er genoeg geld? Het lijkt van de radar verdwenen. Ik had er veel hoop op. Is er genoeg aandacht naar? Ik ben zo benieuwd
Staat op videoland
waar kan ik deze hele docu bekijken?
De docu is nog in de maak.
Ik herken me hier in want ik ben namelijk ook iemand zoals nikki haar mama maar mijn zoon geef nu het zelfde probleem als ik daarom dat mijn band met mijn zoon soms moeilijk is want wij hebben het alle twee nu de ziekte
Wat kan Nikki alles mooi verwoorden. Heel irritant dat Margriet alles zelf wil constateren en doet alsof zij degene is die er alles vanaf weet.
Bijzonder knap van ze, maar Is er wel professionele/ doeltreffende begeleiding van buiten, zodat Nikki minder belast wordt. Geldt trouwens ook voor ALLE mantelzorgers...
Nikki heeft volgens mij zelf ondersteuning van een aantal hulpverleners, zorg aan huis zal niet zo makkelijk vergoed/geregeld worden, want officieel is er wss geen sprake van een "medische noodzaak" (hard en krom helaas)
ShipSpotting Nederland eens, ik kom als wijkverpleegkundige thuis om dit soort gezinnen te begeleiden, zorgen dat de ouder eet/drinkt, doucht en structuur heeft in het leven. Dat zou niet op de schouders van het kind moeten liggen, maar op de schouders van de zorg.
MariekeFW helemaal niet waar, ontlasting mantelzorger is absoluut een reden om thuiszorg te starten!
@@knuffelbeer193 Fijn om te horen dat dat tegenwoordig makkelijker geregeld is, heb een situatie in een gezin meegemaakt waarbij extra hulp ook echt nodig was, maar om bovenstaande reden afgewezen werd.
@@knuffelbeer193 Precies en zorgverlening is een vak op zich; dit lijkt zowat op kinderarbeid!
Een psychisch probleem by een ouder kan heel zwaar zyn zolang de ouder leeft.mn moeder sloeg me als kind iedere dag tegen m'n hoofd en controleerde me gans m'n leven .ben al bedreigt met de dood en ze heeft dwangnarose. Moeilijk dit loslaten als je geen broer of zussen hebt
Complimenten ook naar Margriet hoor hoe ze dit aanpakt!👌🏻 en sterkte nikki!
Moeder kan het misschien los laten.. Ernaar kijken oke je bent er wer... De bui.... Je mag gaan.... En dochter vrij laten.. Open staan voor een gewone relatie,,,, sommigen ontwikkelingen horen bij een proces.. Sterkte moeder en dochter💟
Ben ik de enige die zich afvraagt waar de fuck de kinderbescherming is om kinderen als haar(600.000) in een gezond gezin te plaatsen?! Ben zelf opgegroeid bij 2 zieke ouders en weet hoeveel schade dit op kan leveren voor je ontwikkeling. Ieder kind verdient een zorgeloze jeugd. Dat is niet alleen in het belang van het kind maar van de hele maatschappij.
En het arme meiske kan wel EMDR (traumabehandeling) krijgen, maar wat voor nut heeft traumabehandeling als je in hetzelfde trauma gevangen blijft...?!
Exact!
Moeilijk vraagstuk, je leest vaak genoeg dat jongeren boos zijn uit huis geplaatst te zijn en minder schade op hadden gelopen als ze thuis geweest waren
En waar wil je die gezinnen vinden?
Is niet makkelijk niffo's :)
😐😑
Heftig
Bespreek met je moeder wanneer zei aandacht krijgt en daar dan stipt de hand aan te houden. Bijv. Kopje koffie bepaalde tijd komen drinken... 💕
Hoe kom je toch aan je vreemde 'oplossingen' in je comments? Zo werken deze zaken niet!
" Als ik mij geen zorgen maak, dan heb ik het gevoel dat er iets mis is" Dus dat, je hebt geen enkel moment dat je rust hebt als kind omdat er altijd wel problemen zijn. De enige manier is om voor jezelf te kiezen. Doe het alleen voor je 40ste :p
Er zou eigenlijk een taboe moeten komen op dat wildige kapsel van de presentatrice
is Tante Sidonia-Kapsel (zie Suske en Wiske)
Een verbod lijkt me beter...😉
Zielig voor nikki
Als dat mijn dochter zou zijn zou ik knap boos zijn geworden na dit interview denk dat de moeder zelf mij wel begrijpt. Beetje medelijden met zichzelf hebben.
Nee alleen jij mag zelfmedelijden hebben natuurlijk.
Vraagje als twee mensen met BPS door het bos lopen en er is niemand om hen zielig te vinden wie van hen is dan het grootste slachtoffer?
Waarom is dat kind nooit uit huis gehaald zo raar dit! De rollen zijn hier gewoon omgedraaid wat niet kan.... als zij niet heel veel psychische hulp krijgt dan gaat haar dit zeker nog eens tegen haar keren dit is niet gezond
Ik vermoed dat er meer aan de hand is en dat de medewerking van zowel moeder als dochter een schreeuw om hulp is. De vader is immers ook afwezig. Ik denk niet dat die dochter uit huis gehaald moet worden, maar dat ze allebei de hulp moeten krijgen die ze al veel eerder nodig hadden.
Omdat ieder kind recht heeft op haar ouders, en ouders het recht hebben voor hun kind te zorgen. Daar ligt de taak van de overheid: ouders zo versterken dat zij zelf voor hun kinderen kunnen zorgen. Deze situatie is niet optimaal, maar er kan misschien nog best veel ingezet worden voor zij uit huis geplaatst zou moeten worden.
Bianca Meyer dat doen ze niet zo gauw hoor mijn vriend heeft twee verslaafde ouders die bleef ook thuis wonen wij kunnen hopelijk dit jaar samenwonen
Het kind is door moeder aangepraat dat zij verantwoordelijk is voor moeder. Dat is onderdeel van manipulatie dat op kinderlijk niveau gaat met het EQ van een kind van 4 maar het IQ van een volwassene. In de belevingswereld van een persoon met BPS is schuldgevoel zo heftig en ondraaglijk dat het op anderen geprojecteerd zal worden.
Margriet moet echt leren om mensen te laten uitpraten
600.000 kinderen? het zijn er meer dan 600.000.000 kinderen
Tru Villain in Nederland
Heel erg lastig
ik kan trots zeggen dat karin me achter tante is en nikki me achter nicht
Zich geaccepteerd en begrepen voelen verdwijnen de klachten
Patricia van der Kraan......Zo simpel werkt het niet....
Iedereen die durft te zeggen dat ze wel veel van haar moeder moet houden om zoveel te doen is medeplichtig! Haal dat kind naar een gezonde omgeving zodat ze zelf haar leven kan opbouwen!
Elke situatie is anders, oordelen is altijd makkelijk vanaf de zijlijn.
Makkelijk gezegd. Dit meisje in een pleeggezin stoppen, een woongroep? Zal door het kind als zwaar traumatisch worden ervaren. Lijkt me ook geen oplossing van het probleem. Het verantwoordelijkheidsgevoel blijft.
Evelien de Vos.....Over dit comment kun je nooit lang hebben nagedacht....
petje af voor nikkie
Ķoooooooöoooooooooooooooo0
Kunnen mensen met Nikki in aanraking komen, mensen die dit ook hebben mee gemaakt.....?
M'n ex had borderline
Dat was kut man
sws hebben alle vrouwen borderline
@@edwardsullivan8496 Ik heb geen borderline heur lol!
Edward Sullivan jij klinkt gelukkig ook niet helemaal psychisch gezond
Jou accepteren? Waarom neem je dan kinderen?