Kapela Stanisława Stępniaka, nagranie na poboczu przeglądu kapel w Przysusze. Radomskie 1987
Вставка
- Опубліковано 29 сер 2024
- Stanisław Stępniak (ur. 1935) harmonia
Jerzy Łudczak (ur. 1917) skrzypce
Józef Kamiński (ur. 1963) bębenek
Nagrania terenowe Andrzeja Bieńkowskiego/Archiwum Muzyki Wiejskiej fundacji Muzyka Odnaleziona
www.muzykaodnal...
www.archiwummuz...
Digitalizacja filmów VHS w 2014 roku dofinansowana ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego w ramach programu KOLBERG 2014 - PROMESA, realizowanego przez Instytut Muzyki i Tańca
Zycze Wam 100 lat
Na skrzypcach gra mój dziadek Jurek.Cudownie zagrane.
Dusza i miłość do muzyki u tych muzykantów niech czynią dobro i radość.
Mój Boże Tylko po nich cudowne granie Zostało 😓😓😓
To byli prawdziwi artyści. Bez prądu, wzmacniaczy i sal. Brawa ponad wszystko.
Super, znałam pana Stępniaka, mistrzostwo jeśli chodzi o folklor, muzyka ponadczasowa.
Coś absolutnie fantastycznego! Moja Mama pochodzi z tego regionu.
I to jest wyjatkowe perfekcja wykonania
Pieknie
Zwoleń , Radom, Przysucha - jak te strony są bliskie mej duszy i sercu- 75 letni pan( ur. 1944 Zwoleń )- Ci Panowie tyż
Jeżeli pan z okolic Zwolenia to powinien pan znać kapele Antoniego Idziaka z synem z Kroczowa Mniejszego
Kocham ten folklor. Znałem osobiście Stanisława
Ja też
Klasyka , i cudownie zagrane!
Pewnie, że klasyka, Stasio miał stwierdzony przez lekarzy słuch absolutny, prawdziwy wirtuoz. Umiał zagrać chyba wszystko od muzyki ludowej do poważnej i nie tylko na akordeonie, czy harmonii, ale także skrzypcach, saksofonie itd.
Ja mam to szczęście, że byłem jego uczniem i mam nagrania, które dla mnie nagrywał. można tego słuchać godzinami, miód dla uszu. Dziękuję za opublikowanie tego nagrania i mam nadzieję, że jest jeszcze ktoś kto takowe posiada. Pozdrawiam.
możesz podesłać mi nagranie ?
Utalentowany niewdomy muzyk.Znałm go osobiście. Miał słuch absolutny.
Ja także znałem osobiście Stasia Stępniaka. Na przeglądach zespołów Niewidomych Centrum Kultury Niewidomych w Kieleckim Wojewódzkim Domu Kultury nazywaliśmy Go "Ogień w palcach". Miłe wspomnienia.
Mistrzowie, geniusze. Muzyczny trans. Podziwiam. Ten region to też moja mała ojczyzna.Szkoda, że nie ma więcej nagrań. Teraz jest za dużo.
Nauczę się tego mazurka choćby nie wiem co. :) Dziękuję za to wspaniałe nagranie. Jeden z piękniejszych mazurków jakie słyszałam (bo ten pierwszy "utwór" to rozbudowany formalnie 3-czesciowy mazurek?), zwłaszcza I i ostatnia część. Słuchałam dziś w biurze i życie nabrało innego, mniej biurowego wymiaru. Jeszcze raz dziękuję.
my dziękujemy
Od 0:00-0:55 jest pierwszy ober, potem od weksla w 0:55 zaczyna się drugi temat, zupełnie odrębny, potocznie nazywany "Cygan", trwa do 1:50 i potem się zaczyna 3 temat potocznie nazywany "Kozera" albo "Kozyra". One nie są integralną całością, można je grać osobno albo łączyć w inne wiązanki. Zwyczajowo często się grało po 3 różne tematy w jednym ciągu. "Cygan" to taka popisówa, ze względu na bardzo niekomfortową aplikaturę prawej ręki na harmonii, na skrzypcach zresztą też nie jest najwygodniejszy. "Kozera" za to jest bardzo popularny w tej wersji w Opoczyńskim, bardziej na zachód od Radomia grało go się zazwyczaj w trochę innym wariancie drugiej części, czasem dokładając trzecie "kolanko" będące zapętloną dwutaktową wariacją na temat drugiej.
Doskonale
Ciesz się że w ogóle możesz jeszcze zobaczyć takie nagrania bo w 1987r kamera kosztowała więcej niż twoje mieszkanie. Szkoda żeby jeszcze w HD było.
TO jest obled Brawo
Stępniak - cesarz, wiadomo. Ale jakim dzikiem był Łudczak na skrzypcach, ah. No i Kamiński na bębnie fajnie, chociaż zupełnie inną techniką niż Lipiński i trochę innym frazowaniem. Szał.
Ponadczasowe.
Ok..
dzwiek ?
no sound unfortunately...
I co na to dyskietkowi muzykanci - na kolana nieuki
Muzyka dobra, granie dobre, filmowanie g.....ne. Jak gra trzech, to wszyscy powinni być w kadrze, i po licha te zbliżenia takie wzieranie się w twarz.
Szanowny Panie, zawsze można było złapać swoja kamerę i zrobić to lepiej. Byłoby co teraz oglądać.
Materiał nie jest sfilmowany źle (jak na amatora i warunki). Myślę że pan Andrzej po za samym grajkowaniem chciał uchwycić kontekst, a dzięki zbliżeniom lepiej pokazać charakter tych ludzi, detale instrumentów oraz jak na nich grają. Też dzięki temu w tym materiale coś się dzieje. Chyba lepsze to niż statyczny obraz, gdzie trzech chopa po prostu siedzi i gra... Inna sprawa, że może po prostu nie mógł się bardziej oddalić żeby uchwycić całą trójkę. Najważniejsze, że ten materiał w ogóle JEST. Wówczas mało kto rozumiał wartość tej muzyki.
alez rumbaj