آثار بدیع؛ از اسماء فعلی پروردگار - آیت الله محمدرضا نکونام

گوناگونی آفریده‌ها در همه چیز آنان است. انسان‌ها افزون بر تفاوت در شکل و قیافه، صداهای متفاونی نیز دارند. تاکنون میلیون‌ها رنگ شناسایی شده است. تنوع چنان است که یک پدیده همه چیز را درون خود دارد. عالم وجود مرز ندارد و برای همه امکان دارد که همه چیز شوند. البته این کار نیاز به نظام و برنامه دارد و گتره‌ای نیست و روزی علم بشر به کشف این نظام خواهد انجامید.
تنوع حتی در رؤیت حق تعالی نیز وجود دارد. هیچ ذره‌ای از هستی در آینه بودن برای حق همانند هیچ ذرهٔ دیگر نیست و حق تعالی خود را در هر ذره‌ای به گونه‌ای می‌بیند که در ذرهٔ دیگر نمی‌بیند وگرنه جز یک ذره همه چیز اضافه و زیادی بود.
همه اشیایی یک ذره قانونی است که می‌گوید یک ذره در شدت، قوت و حدّت هیچ تفاوتی با درّه ندارد؛ زیرا توان ماده در کمیت نیست بلکه در کیفیت است و یک ذره قدرت تحویل و تبدل به نامتناهی شکل و ذره را دارد و نمی‌توان آن را محدود ساخت و تنوع آن پایانی ندارد.
دین خداوند نیز تنوع را در خود دارد و عبادتی مانند نماز نیز اجزای متنوعی از رکعت‌ها، قیام، رکوع، سجده، تشهد و سلام را دارد. خداوند اگر تنوع را نمی‌خواست، به آن امر نمی‌کرد.
جامعهٔ اسلامی نیز باید تنوع را یکی از اصول خود قرار دهد و مراتب متفاوت ایمان را به تمامی افراد جامعه ارایه دهد و نباید انتظار داشت همه اهل نماز شب باشند. از روایاتی که حکم دعوای ذمی و مسلمان را بیان می‌دارد لزوم وجود تنوع در دین و این که دین اسلام می‌تواند ادیان گوناگونی را در خود جای دهد برداشت می‌شود.
منبع: چشمه چشمه زندگی
آیت الله العظمی محمدرضا نکونام