CZEGO NIE ROZUMIEM W POLSKIEJ GRAMATYCE
Вставка
- Опубліковано 3 вер 2020
- 10 rzeczy, których nie jestem w stanie zrozumieć w polskiej gramatyce. Jestem Japończykiem, który uczy się polskiego od 4 lat. Interesuję się językoznawstwem i uczyłem się gramatyki historycznej na polskim uniwersytecie przez pół roku, po czym zacząłem się zgłębiać w ten temat samodzielnie.
Na ten odcinek wybrałem tylko to, czego nie może mi wytłumaczyć wiedza, którą zdobyłem po nauce polonistycznej.
Moja muzyka jest dostępna na moim drugim kanale: / @sukimashikanaimusic7504
Oraz na platformach streamingowych takich jak Spotify, Tidal pod nazwą "Sukimashikanai".
Albumy można kupić w sklepie Bandcamp:
sukimashikanai.bandcamp.com/
Mój brat jest muzykiem i też prowadzi swój kanał:
/ @wahmarrr
Wesprzyj mnie na Patreonie: / ignacyzjaponii
Albo bezpośrednio i jednorazowo: paypal.me/IgnacyzJaponii
Fanpage na Facebooku: / ignacyjaponia
Instagram: / ignacy_japonia
#polski #polszczyzna #gramatyka
![JAPOŃCZYK próbuje zrozumieć CHIŃSKIE zdania! [Ignacy z Japonii #116]](http://i.ytimg.com/vi/K6LNrdh7MMc/mqdefault.jpg)
Dziękuję za wszystkie komentarze :D Czytam wszystkie.
Podsumowanie tego, co dotychczas się pojawiło w komentarzach i dyskusjach:
Najpierw wyjaśnię cel tego odcinka.
Są co najmniej dwa typy podejścia do języka - użytkownik i obserwator. Odpowiedź "tak się mówi i tyle" wystarczy na poziomie użytkownika, ale ten film nagrałem jako obserwator. W większości sytuacji użytkownik pyta "jak się mówi?" i próbuje zapamiętać odpowiedź, ale obserwator patrzy na to, jak się mówi, i zastanawia się, jakie czynniki mogą na to wpływać, a w codziennych sytuacjach posługuje się językiem jako użytkownik.
Ja nie jestem buntownikiem i też używam tych samych form co Polacy, bo tak się mówi, czyli i tak nie używam wymyślonych przez siebie form i nie będę używał. Tutaj przede wszystkim pokazuję przypadki, które wydają się odbiegające od reguł albo niemające zasad, by się zastanowić poprzez dyskusje, jakie mogą być przyczyny, i czy można znaleźć jakieś tendencje, które pomogą opisać dane sytuacje. Najprawdopodobniej polscy językoznawcy też zauważają, że one się zachowują inaczej niż reszta, bo tak jak większość obcokrajowców mają podejście obserwatora. To podejście jest wykorzystywane dla mojej własnej satysfakcji jako filologa, ale nie wpływa na to, jak mówię w rzeczywistości, i nie przeszkadza mi w nauce (raczej pomaga, bo zmniejsza ilość nauki na pamięć). Więc to nie jest tak, że myślę tylko zasadami i mam problem z przyswajaniem wszystkiego, co wydaje mi się nielogiczne (nie jestem robotem). Nie sugeruję też, żebyśmy mówili inaczej niż mówimy dzisiaj.
1. Forma "będę iść", "będę szedł" i "będę szła"... Na razie nie ma odpowiedzi.
- Niektórzy czują różnice znaczeniowe między tymi formami. W zasadzie jedyną różnicą znaczeniową jest informacja o płci lub jej brak, ale możliwe, że w świadomości użytkowników języka ukształtowały się pewne niuanse. Dużo osób wspomniało, że "będę iść" bardziej brzmi, jakbyśmy się skupiali na samej czynności niż celu.
- Dla niektórych "będę iść" nie brzmi dziwnie i są też osoby, które używają dwóch form wymiennie. Natomiast dla innych "będę iść" brzmi brzydko. Ale jeśli tak, to warto się zastanowić też nad tym, co sprawia, że ta forma brzmi dziwnie.
- Ktoś napisał, że "będę iść" ma niewygodną wymowę przez "ęi". To może być jeden z czynników, które sprawiają, że forma "będę iść" brzmi dziwnie.
- Różnica w częstotliwości zależy też od czasownika. Np. "będę pracować" (81 400 wyników) i "będę pracował / pracowała" (123 600), "będę oglądać" (175 000) i "będę oglądał / oglądała" (839 300), "będę rozmawiać" (24 500) i "będę rozmawiał / rozmawiała" (105 500), "będę jeść" (98 600) i "będę jadł / jadła" (148 200). Może da się znaleźć jakieś tendencje?
- Uwagi: Tutaj "chodzić" i "pójść" nie mają nic wspólnego z tym problemem, ponieważ porównujemy "będę iść" z "będę szedł" / "będę szła", a "chodzić" i "pójść" wyrażają co innego. To, że "pójdę" jest częściej używane niż "będę iść" i "będę szedł / szła", nie wyjaśnia, dlaczego "będę szedł / szła" jest częściej wybierane niż "będę iść".
2-1. "Niewiele brakowało", "nie czytałem wiele na ten temat"... Rozwiązane.
- Tutaj "wiele" / "niewiele" są używane jako przysłówki (czyli część mowy, która się nie odmienia z wyjątkiem stopniowania), a nie jako liczebniki nieokreślone, które odmieniają się przez przypadek, bo nie mamy w domyśle konkretnego rzeczownika, który się z nimi łączy. Moja wątpliwość wynikała z tego, że od początku niesłusznie zakładałem, że są liczebnikami nieokreślonymi.
- Policzalność czy męskoosobowość rzeczownika, o których dużo osób wspomniało, najprawdopodobniej nie mają związku z tym, bo to jest czynnik, który jest brany pod uwagę w przypadku liczebnikowego użycia, czyli wtedy, kiedy "wiele" i "niewiele" łączą się z rzeczownikiem (czasem samodzelnie występuje forma "wielu", ale też w domyśle łączy się z wyrazem "ludzie").
2-2. "Cokolwiek nie powiesz", "cokolwiek byś nie zrobił"... Są możliwe hipotezy.
- Pierwsza: te formy mogły być powtarzane jako skostniała fraza i nikt ich nie poprawił.
- Druga: to jest rusycyzm. Stawiam bardziej na tę możliwość, bo w języku rosyjskim przeczenie nie zawsze zmienia rekcji biernikowej na dopełniaczową. Ale nie znam odpowiednika tych form w rosyjskim i szukam kogoś, kto zna rosyjski i może go pokazać.
3. "Fajny facet jesteś"... Są różne stanowiska.
- Pierwsze: to jest po prostu uproszczenie charakterystyczne dla j. potocznego.
- Drugie: to jest mieszanka dwóch zdań "jesteś fajnym facetem" i "fajny facet z Ciebie".
- Trzecie: to jest pozostałość dawnej gramatyki, która zachowała się do dziś przez utrwalenie (dawniej czasownik "być" wymagał mianownika zamiast narzędnika).
4. "Jest dziesiątki", "jest setki" zamiast "są dziesiątki", "są setki"... Jesteśmy blisko odpowiedzi.
- Pojawił się argument, że obie są poprawne i uzgadnianie formy czasownika z liczebnikiem nie jest logiczne (nie sprawdzałem jeszcze podanego źródła, bo teraz nie mogę kupić tej książki z Japonii).
- Ktoś wspomniał, że w słowniku Doroszewskiego można znaleźć tekst, w którym autor wręcz zaleca używanie czasownika w l.p., ale w późniejszych opiniach językoznawców jest napisane, że l.m. jest częstsza.
- Ktoś wspomniał, że formy typu "setki osób", "tysiące statków" są grupami rzeczownikowymi, których głowa decyduje o zgodzie. "Setki ("osób" w domyśle) wyjechały na wczasy", bo tutaj podmiotem są "setki", ale "setki osób wyjechało na wczasy", bo tutaj mamy grupę rzeczownikową "setki osób" i jej głową jest wyraz "osób", który wyjątkowo występuje nie w mianowniku i nie ma innej opcji niż wprowadzić czasownik w l.p. rodzaju nijakiego (jak "dużo osób przyjechało"). Możemy pomyśleć o dwóch zdaniach: "Trzej mężczyźni wyjechali na wczasy." "Trzech mężczyzn wyjechało na wczasy". One dobrze pokazują wpływ głowy grupy rzeczownikowej na formę czasownika. Mnie ta hipoteza najbardziej przekonuje i to oznaczałoby, że używanie czasownika w l.p. jest tutaj naturalne.
5. "Jadę na rowerze"... Rozwiązane.
- Jeśli to jest sposób poruszania siłą własnych mięśni lub dosiadania okrakiem, to możliwa jest forma "jechać na czymś".
- Jeśli to jest pojazd, w środku którego jesteśmy, albo pojazd z silnikiem, to możliwa jest forma "jechać czymś".
- "Jadę na samochodzie" jest możliwe, ale tylko wtedy, kiedy na jego dachu siedzimy. Np. niektórzy pasażerowie kolei w Indiach jeżdżą NA pociągu.
6. "-ek" i "-ik"... Rozwiązane
- Nie ma jednoznacznej reguły, ale można dobrze opisać tendencje. Właśnie tego szukałem. Linki:
pl.wiktionary.org/wiki/-ek
pl.wiktionary.org/wiki/-ik
7. "Poznają"... Są głównie dwa stanowiska.
- Zbieżność formy nie zakłóca komunikacji poważnie i nie potrzebujemy innej formy (argumentem za tym mogłyby być zdania "najadłem się kiwi (czegoś)" i "najadłem się kiwi (czymś)". Nie zwracamy na to uwagi i analogicznie na "poznają" też nie musimy).
- Niektórzy się zgłosili, że rzeczywiście używają zasugerowanego też przeze mnie "poznawają".
8. Przedrostki do czasowników obcego pochodzenia... Po prostu trzeba się przyzwyczaić.
- O przedrostkach decyduje nieświadome poczucie użytkowników języka. Nie wiemy, od czego dokładnie zależy, który przedrostek bardziej pasuje niż inne, ale automatycznie jeden zaczyna przeważać nad innymi i inne są wypierane z biegiem czasu.
- Są przedrostki, które były wybierane przez niektórych do czasowników, które wówczas były nowe w j. polskim, a potem przegrały z innym i przestały być używane.
- Każdy przedrostek ma swoje znaczenie i czasem są przypadki, w których znaczenie czasownika obcego pochodzenia i jeden z przedrostków ewidentnie mają dobre połączenie.
9. "Wszystko jest dobrze"... Rozwiązane
- Tak jak sugerowałem, właśnie "dobrze" odpowiada na pytanie "jak?".
- Uwaga: tutaj nie mówię o sytuacjach, w których zdanie "wszystko jest dobre" jest poprawne (np. ktoś pokazuje jedzene na stole i mówi "jedz, wszystko jest dobre"). Moja wątpliwość polegała na tym, dlaczego nie mówi się "wszystko jest dobre" wtedy, kiedy mówimy "wszystko jest dobrze". Gdyby to było np. "wszystko jest dobrze zrobione", czyli z jakimś wyrazem, który może być opisany przez "dobrze", to byłoby prościej, ale nie znajduję takiego wyrazu w zdaniu "wszystko jest dobrze".
10. -a czy -u... Po prostu trzeba się przyzwyczaić.
- Można opisać tendencje do pewnego stopnia, ale i tak nie będziemy wiedzieli, które rzeczowniki mają którą końcówkę.
- Niektórzy zwrócili uwagę na to, że rzeczowniki, które niedawno się pojawiły w polszczyźnie, najczęściej mają -a i zaczyna się mieszanie rodzajów męskich, co zapowiada nowy etap języka w niedalekiej przyszłości (jak najbardziej się z tym zgadzam).
Bonus: "żołądź"... Są różne opinie.
- Niektórzy mówią, że jako owoc dębu forma "żołędź" przeważa nad formą "żołądź". W słownikach jest "żołądź", ale w praktyce częściej mówi się "żołędź" i są też osoby, które znały tylko tę formę (a ja znałem tylko "żołądź" i dlatego się zastanawiałem). Wydaje się, że forma "żołędź" powstała przez analogię do formy liczby mnogiej "żołędzie", która częściej występuje. Nie powiem, że ta analogia jest przemyślana, bo ignoruje oboczność ą - ę (por. "gołąb" i "gołębie"), ale trzeba przyznać, że to dało formalną różnicę i ułatwiło komunikację.
"- Pierwsze: to jest uproszczenie charakterystyczne dla języka potocznego" - na podstawie zajęć, które miałam (raczej nie były one zbyt zaawansowane) uważam, że tak jest. Nauczono mnie, że język jest żywy, kiedy jest ekonomiczny. Ekonomiczny znaczy wygodny. A wygoda często prowadzi do uproszczeń.
Addendum do pkt 2-1:
Określenie - "Nie czytałem wiele" zazwyczaj odnosi się do porównania do całokształtu twórczości autora bądź do pominiętego rzeczownika "materiał" jako "porcja, zasób wiedzy".
"Nie czytałem wiele Szekspira" - oznacza "Przeczytałem niewiele z tego, co Szekspir napisał" - na przykład 3 sztuki z bardzo wielu.
"Nie czytałem wiele Hłaski" - oznacza "przeczytałem jedną bądź kilka z WIELU powieści Hłaski"
"Nie przeczytałem/nauczyłem się wiele na Filologię Polską" - oznacza "Nie przeczytałem/nauczyłem się wiele z wymaganego materiału na kurs "
Addendum do pkt 3:
Określenie "fajny" to nic innego, jak zapożyczenie słowa "fein" z języka niemieckiego, któremu w języku angielskim odpowiada słowo "fine". We wszystkich trzech mamy tą samą wymowę rdzenia */fajn/* i wszystkie odnoszą się do znaczenia: "porządny", "w porządku" - szczególnie wyrażenie: "A, to fajno!", które bezpośrednio odpowiada "A, to w porządku!"
Addendum do bonusu:
Rzczowniki te różnią się rodzajem, o czym wielu ludzi nie wie:
ten żołądź - rodzaj *męski* - owoc dębu
ta żołądź - rodzaj *żeński* - część ciała.
Co ciekawe, dawniej rzeczownik ten był wyłącznie rodzaju *żeńskiego* i zgodnie z tym nazwano część ciała od owocu dębu w taki sposób. Jednakże teraz jest to rodzaj męski, a jako "część ciała" rzeczownik pozostał w rodzaju żeńskim.
obcyjezykpolski.pl/jezykoznawcy-zaaprobowali-forme-ten-zoladz-kiedys-byla-ta-zoladz/
> Jest też opinia, że nie trzeba się przejmować skojarzeniem, bo nikt poważny nie odbiera tego w ten sposób.
Słusznie, to ludzie którym się tylko tak kojarzy mają jakiś problem. Też nie podoba mi się słowo "żołędź", brzmi jakby chciano na siłę rozróżnić dwa znaczenia. Podobna sytuacja to mówienie "kręg" zamiast "krąg" w sensie anatomicznym, chociaż pierwotnie w obu znaczeniach był to "krąg" i jest to forma poprawna etymologicznie (przed dźwięczną spółgłoską na końcu zachodziło kiedyś wydłużenie samogłoski, a z długiej samogłoski nosowej powstało "ą", w innych przypadkach samogłoska pozostała krótka i przeszła w "ę").
@@pankalafior9105 Naprawdę podział na części mowy jest dość arbitralny, a liczebniki do bardzo niejednorodna grupa. Te liczebniki nieokreślone równie dobrze mogłyby być przysłówkami, ale zaliczane są do liczebników bo określają ilość albo liczbę.
Ja, osobiście, uważam, że forma "jest dziesiątki/setki" jest po prostu złą kalką z anglojęzycznych słabych dziennikarzy. Nie ma sensu w żadnym z tych języków. Według mnie, to po prostu leniwe dziennikarstwo, bez korekty (jak większość współczesnych tekstów).
Nie widzę powodu, dla którego używa się "jest" zamiast "są" lub "były" (oczywiście, w odpowiednich kontekstach).
Uczę się polskiego od Japończyka świat stanął na głowie
Tak to jest jak ciska w szkołę kamieniami.
Jak się probuje czerpać wiedzę z youtube to się kończy z taką dziwną konfuzją :)
Sadzac po twojej wypowiedzi to jeszcze sporo przed toba.
To samo chciałam napisać :D
Oj Ignacy, Polacy też nie są w stanie pojąć swojego języka.
Chyba ty
Mów za siebie. To, że coś można powiedzieć na kilka sposobów, nie oznacza, że jest to jakaś zagwostka czy teoria spiskowa
@@grubszyhallack7736 No widzisz. Poprawna pisownia to 'zagwozdka', a nie 'zagwosTka' ;) Nie taki z Ciebie znawca polskiego, co :D
@@grubszyhallack7736 Hehe, udało Ci się strzelić samobója 😅
@@JolajnaLoja niby czemu?
Dla mnie "będę iść" używane jest przede wszystkim w kontekście: "będę się już zbierać", czyli jak np. jestem u kogoś i za chwilę chcę wyjść. Jak najbardziej jest poprawne. "Ooo, robi się późno. Będę już iść."
Woah, ale jestem pozytywnie zaskoczona, tym jak opanowałeś język polski, jestem pod naprawdę ogromnym wrażeniem. Ogarniasz lepiej niż połowa Polaków XD
Powinien uczyć naszych polityków poprawniej polszczyzny,powszechnie się mówi że politycy w Polsce mówią po chińsku lub hebrajsku bo nikt ich nie może zrozumieć.
Prawda
żeby to połowa, obstawiam, że zdecydowana większość biorąc pod uwagę znajomość i zrozumienie wielu "smaczków" i pułapek językowych. Świadomość ogromu pracy, jaki prawdopodobnie został włożony w naukę języka robi piorunujące wrażenie.
Poważnie chciałbym zobaczyć odpowiedź prof. Miodka albo prof. Bralczyka na ten film.
😁😁
albo chociaż Mówiąc Inaczej , Pauliny xd
Bralczyka, Miodek jest komercyjny
Wow, czuję, jakbyś wiedział więcej niż wszystkie moje polonistki razem wzięte. Gratuluję, świetna robota!!
Jestem japończykiem. Polska zaprosiła japońskie sieroty do Polski w 1995 i 2011 roku. Polacy kochali japońskie sieroty.
W 1995 roku uratowane przez Japonię polskie sieroty spotkały się i rozmawiały z japońskimi sierotami.
Dziękuję Ci bardzo. Zawsze modlę się o polskie szczęście.
To nie jest zazwyczaj kłopot polonistek i ich wiedzy.... tylko programu nauczania. Nic o nich nie wiem i rzeczywiście mogą był niededukowane ale często uczniowie z tym przesadzają. Tak samo jest w przypadku kiedy nauczyciel jest dobry i dużo wie ale uczeń go nie lubi bo nie lubi przedmiotu który jest przez tego nauczyciela wykładany że tak powiem. Pomijam że Ignacy skupia się na samym języku kiedy polonistki na dłuższą metę wykładają materiał literacki a nie gramatykę więc trudno jest tu doszukiwać się porównań.
(Oczywiście nie ujmuję wiedzy Ignacego ani polonistek)
Może nauczycielki i wiedzą ale ja po tylu latach edukacji jak słucham tych „problemów” Ignacego to łapie się za głowę bo ja wogole nigdy nie zwróciłam i nie zwróciła bym na to uwagi 😆
Musisz mieć chujowego nauczyciela
@@aaanonimmm Problemem jest to że dla nas język polski jest naturalny, nim posługujemy się codziennie (albo na codzień). Jest dużo sposobów żeby powiedzieć o czymś ale i tak sporo z nas żeby się w tym nie pogubić, próbuje o danej rzeczy opowiedzieć definicją. Takie rozmowy polsko-polskie. Żeby zabrzmieć niby mądrzej, niby precyzyjniej. A potem osoba z zewnątrz (jestem pełen podziwu dla osób z innych kultur którzy posługują się biegle naszym językiem) ma zagwozdkę co jak i dlaczego używać. I często, jak to mówią bracia Rosjanie, "biez papitki nie razbirosz". I być może żytnia jest lepsza do rozwiązywania problemów związanych z językiem polskim niż ryżówka.
Zatrzymałam na chwilę film w połowie, żeby bić ci brawo 👏👏👏Masz lepszą wiedzę niż większość społeczeństwa. Ogromny respekt dla ciebie. Jesteś FANTASTYCZNY! ❤️
Uczysz się polskiego od 4 lat i tak dobrze mówisz :oooo Cooo? Jak to jest możliwe... Aż ci zazdroszczę xd Naprawdę brawo dla ciebie
co? 4 lata? niesamowite.
Jesteś rewelacyjny! :D
Wydaje mi się, że "jadę na rowerze", czy "na motorze" wzięło się od tego w jaki sposób zajmujesz miejsce w danym pojeździe. Do samochodu wchodzisz, do pociągu, czy tramwaju i jedziesz samochodem, pociągiem lub tramwajem. Natomiast na rower czy na motor wsiadasz jak na konia i jedziesz na rowerze, motorze, czy na koniu.
Tak dokładnie jest. Ciężko jest wsiąść "do" roweru. Gdzie ja bym się ulokował? W oponie może? D:
Mówiąc „niewiele brakowało” zwykle nie mamy na myśli niczego konkretnego. Ta forma sugeruje, że zabrakło bliżej nieokreślonej rzeczy, której w danym momencie nie staramy się zdefiniować (nawet jeśli ją znamy). Np. gdy chcemy zaznaczyć, że całkiem dobrze nam poszło, ale nie szukamy konkretnej przyczyny porażki. To nie znaczy, że forma „niewielu” jest niepoprawna lub nieużywana w tym wyrażeniu. Wszystko zależy od kontekstu, np. w rozmowie dwóch zawodników może paść:
- Zdobyliśmy 20 punktów, prawie podium.
- No, niewielu zabrakło.
W tym wypadku drugi z zawodników ma na myśli najprawdopodobniej konkretnie punkty (w domyśle), bo odnosi się do tego co powiedział kolega. Może też powiedzieć, że „niewiele brakowało” lub „niewiele zabrakło”, ale nie wiemy wtedy, czy ma na myśli same punkty, czy może konkretną sytuację w grze, która pogrzebała ich szansę na zwycięstwo, a może nie zastanawia się na przyczyną, tylko ogólnie pozytywnie ocenia ich występ. Bez kontekstu zdanie aż prosiłoby się o uzupełnienie: "No, niewielu punktów zabrakło". Można też podać przykład w czasie teraźniejszym: "Tak niewiele mi brakuje." (nie oczekujemy podania konkretnej rzeczy, której brakuje) i "Tak niewielu mi brakuje." (w tym zdaniu brakuje rzeczy, której brakuje :D, np. pieniędzy, chyba, że ta rzecz wynika z kontekstu rozmowy).
To wnioski z doświadczenia, nie jestem w żadnym wypadku językową wyrocznią lub znawcą.
Tłumaczysz to w tak rozbudowany sposób, że miło się tego słucha. Byłbyś dobrym nauczycielem :D
Mówisz lepiej po polsku, niż niejeden Polak, niestety :) gratuluję!!! to musiała być ciężka praca
Świetnie mówisz po polsku, gdy ktoś z zagranicy uczy się takiego trudnego języka aż się ciepło na sercu robi💜
Tak tylko przypomne, że obiektywnie japoński który on potrafi jest trudniejszy od polskiego.
@@dsomgi7633 No i co to niby wnosi do dyskusji? Co z tego, że chłop potrafi władać ojczystym językiem?
@@farariri To, że polski jest niepotrzebnie przedstawiany jako jakoś mega trudny język.
@Agata Rak Tak jak mówiłem wcześniej. Może i jest trudny, ale niepotrzebnie Polacy spuszczają się w majtki nad trudnością języka polskiego gdyż nie jest on bardzo trudny jak to powszechnie lubią ludzie sobie łechtać ego i mówią, że tak jest.
@@dsomgi7633 serio? jest z tysiac artykulow, gdzie jest wymieniany w top 3 najtrudniejszych jezykow, i z milion gdzie jest w top 10 xd rozumiem, ze dla Ciebie nie jest trudny, ale spojrz obiektywnie, tak jak inni jezykoznawcy
😱 Chyba muszę nauczyć się jeszcze raz polskiego ☺️ .
Ale z takim super nauczycielem to przyjemność ☺️ Pozdrawiam ☺️
Drogi Ignacy, jestem zachwycona Twoją znajomością naszego języka. Ogromna część Polaków mogłaby się od Ciebie uczyć poprawności językowej. Brawo, gratuluję i serdecznie Cię pozdrawiam:-))
Chłopie, Ty nie rozumiesz czegoś w polskiej gramatyce?! Ty jesteś cholernym ekspertem od polskiej gramatyki! :D
Dziękuję 😀
on wie więcej o polskiej gramatyce niż ja xD
@@IgnacyzJaponii mowie po slowacku,niemiecku,turecku, angielsku zaczynam islandzki I hiszpanski ale ty mnie uczysz polskiego
A uzywam tego jezyka 30lat
Ignacy tak dobrze poznał polską gramatykę, że może powiedzieć czego konkretnie nie rozumie, i uzasadnić to naukowo, podczas gdy my mówimy spontanicznie, i nie myślimy czy dobrze, a bardziej wyczuwamy.
@@tomaszk3014 Na tym właśnie polega różnica między nauką języka jako ojczystego (za dzieciaka), a nauką tego samego jako języka obcego.
"Będę iść" według mnie jest jak najbardziej okej. ポーランド語の母語話者として自然に聞こえると思いますよ。Wydaje mi się, że czasami, kiedy Polak (lub jakikolwiek native speaker danego języka) słyszy obcokrajowca mówiącego w jego języku, to staje się nadaktywny jeśli chodzi o wyłapywanie błędów, które, jak się okazuje, czasami mogą wcale nimi nie być. W każdym razie bardzo ciekawy materiał. Pozdrawiam
Wydaje mi się że mówi się częściej szedł zamiast iść, bo iść jest wyjątkiem i ma dwie różne formy (będę iść i będę szedł) a inne czasowniki zmieniają jedynie końcówki (np. będę robić i będę robił). Chodzi mi o to że ogólne staramy się raczej nie mówić czasowników w bezokoliczniku, a iść "bardziej brzmi jak bezokolicznik" niż w przypadku innych czasowników. W sensie mówiąc "będę iść" brzmi jakby ktoś nie potrafił mówić normalnie (jakby powiedzieć "ja robić"), mimo że stosuje się bezokolicznik w różnych sytuacjach. Po prostu ludziom nie podobała się ta forma, więc rzadko ją używali aż stała się ona niemalże niepoprawna.
@ProfofYT @the Emperor
Dziękuję za analizę 😀
Ja myślę, że użycie czasownika w bezokoliczniku zwraca uwagę na czynność, a nie na cel tej czynności. Gdy słyszę: "Będę szedł" natychmiast zadaję sobie pytanie "Dokąd?" - szukam celu czynności. Gdy słyszę "Będę iść" skupiam się na czynności chodzenia. Jednak w tym drugim przypadku bardziej naturalny jest zwrot: "Będę chodzić." (tak może cieszyć się osoba ze złamaną nogą, po wizycie kontrolnej u lekarza) - ważna staje się czynność.
@@IgnacyzJaponii 9:05 ponieważ siedząc na rowerze siedzisz na min. A siedzisz W samochodzie, autobusie itp.
@AndrzejBl1 O tym nie pomyślałem 😀
Tak w zasadzie to "widelec" i "widelczyk" to dwa różne sztućce. Widelec (większy) jest używany np. do zjedzenia obiadu, widelczyk (mniejszy) natomiast do zjedzenia np. ciasta, więc ciężko tutaj mówić o zdrobnieniu w tym przypadku :D
Gramatycznie to jest zdrobnienie.
Tak, tak samo jak "łyżka" i "łyżeczka"...
Teoria, a praktyka, to dwie różne rzeczy :P
Dokładnie. Lepiej bym tego nie ujęła :)
Zdrobnienia wlaśnie często używane sa do okreslenia wielkości przedmiotu. Kubeł > kubek > kubeczek. Z samej definicji słowa drobnieć «stawać się drobnym, maleć»
@@Rozalia3Roozie starannie :D
Wow podziwiam jak dobrze mówisz po polsku :o gratuluję wytrwałości! Padam już na twarz, więc nie wykrzesam z siebie żadnej odpowiedzi na postawione przez ciebie pytanie, ale komentarz musi zostać. Cieszę się, że tutaj trafiłam :)
A co do tego, skąd takie formy jak jadę "rowerem", "motorem" - jest to związane z gabarytami pojazdu (podobnie jak w angielskim "on the bus"). Jadę samochodem i autobusem, lęcę samolotem - jestem tak jakby przewożony przez te DUŻE pojazdy. Motor, hulajnoga, rower, itd, są małe, więc to my na nie wsiadamy i jedziemy. Tak samo jak "jadę na nartach", nie "jadę nartami". "Jadę na rolkach", nie "jadę rolkami". A na koniec taki paradoks menela/żula. Jak menel jedzie tramwajem, tramwaj jedzie menelem. Gdy menel wysiądzie z tramwaju, tramwaj nadal jedzie menelem ;)
Myślę że jednak różnica wynika właśnie że siadamy na tych środkach transportu, a nie do nich wchodzimy. Rozmiar nie ma tu znaczenia. "Jechałem bardzo niskim/małym autobusem", ale już "jechał na quadzie z wielkimi kołami". Nikt nie przywołał najpopularniejszego środka transportu w dawnej Polsce - czyli konia. "Oni jadą tutaj na koniach". Jeździec na koniu to jednak dużo wyższy obiekt niż taki samochód typu Fiat 126p i obu nie da się przenieść pod pachą.
Jechać konno/jechać na koniu ma to samo znaczenie ("Jechać koniem" znaczy że pachniemy jak koń, bo przecież w celu jazdy do wnętrza konia się nie powinno wchodzić). Jechać pociągiem, a jechać na (dachu) pociągu jest domyślnie inaczej odbierane, choć też jest formą jazdy owym pociągiem, tylko bardzo niewygodnym.
P.S. - Chociaż teraz kojarzę sanie (takie zaprzęgane w np. kilka koni, albo renifery jak u Św. Mikołaja) można zarówno "jechać na saniach" jak i "jechać saniami", choć najpopularniejsze formy sań żadnego dachu nie miały. W przypadku karety jedzie się nią, a nie na niej...chyba że jest się stangretem ^^
P.S. 2 - Tak samo można jeździć deskorolką i na deskorolce! Więc chyba rozmiar "pojazdu" nie ma znaczenia.
P.S. 3 - To jak z "Jechać do: Ameryki, Niemiec, Japonii", ale już "Jechać na: Białoruś, Litwę, Łotwę czy Ukrainę". Tylko tutaj podobno wynika to z przynależności tej drugiej grupy (ich obszarów do dawnej) RON, bo już "jedziemy do Estonii"...ale znowu "Na Słowację"...więc zasady żadnej chyba nie ma :P
Jechałem motocyklem i jechałem na motocyklu, a nie motorze.
Jadę na koniu i jadę konno.
@@Gracz87 I tu ciekawa sprawa, bo jest też (choć może tylko regionalna) forma "jadę koniem" czy "jade końmi", ale oznacza ona "pojadę zaprzęgiem konnym, na wozie - zapewne powożąc". I to znów się wpisuje w stosunki przestrzenne - jadąc na koniu siedzimy na nim wierzchem, jadąc koniem siedzi się w pojeździe, a koń jest napędem.
Raczej od gabarytów ważniejszy jest czy dany "przedmiot" otacza nas z każdej strony, jeśli tak, to wówczas mówi się jadę ... (samochodem, pociągiem), w przeciwnym przypadku mówi się jadę na ... (rowerze, hulajnodze, koniu). Oczywiście jak zawsze będą wyjątki polegające na interpretacji pojazdu, np mówimy "jadę kabrioletem", a nie "jadę na kabriolecie" z racji tego że kabriolet jest uznawany za samochód, zaś jeśli chodzi o przyczepę nawet jeśli jest to przyczepa która jest zabudowana z każdej strony to mówimy "jadę na przyczepie", a nie "jadę przyczepą" z racji iż przyczepa uznawana jest za za bryłę która nie jest zamknięta/zabudowana od góry.
@@bonkreta regionalna to chyba - jadę w konie - czyli zaprzęgiem konnym. Przy czym jadę wozem lub jadę na wozie. Jadę samochodem (a nie w samochodzie - w samochodzie siedzę jadąc samochodem).
Twoja wymowa u, zrobiła się o wiele bardziej polska, widać że nad tym pracowałeś, według mnie Twój akcent robi się coraz lepszy. Według mojej opinii kluczem do mówienia jak rodzimy użytkownik, jest po prostu wyraźne wypowiadanie wszystkich dźwięków w słowie, oraz wypowiadanie trochę "twardziej" i "dłużej" niektórych dźwięków. To jest tylko moja opinia, mogę się zapewne mylić.
Edit: "wszytko jest dobre" oznacza że sądzisz że wszystko jest dobre, każda rzecz, pojęcie, itd (zależy od kontekstu, wszytko jest dobrze oznacza po prostu z braku lepszego tłumaczenia everything is fine, używa się tego by powiedzieć że wszystko jest dobrze (z kontekstu słowa wynika że masz na myśli wszystko jest dobrze zrobione, albo poszło dobrze) ale zazwyczaj oznacza to że po prostu jest u Ciebie wszystko dobrze
Dziękuję 😊
@@IgnacyzJaponii , według mnie, już prawie mówisz bez japońskiego akcentu. Jeszcze tylko odrobinę słychać różnicę, gdy wymawiasz "u" i "y", ale poza tym już prawie obcego akcentu nie słychać u ciebie. Akcentowanie typowe dla języka polskiego czy artykulację masz już bardzo dobrze wyrobione. Jesteś pierwszym obcokrajowcem, którego "znam", który po tak krótkim czasie nauki języka polskiego mówi niemal bezbłędnie (z resztą sami Polacy bywa, że robią błędy) i prawie bez akcentu (poza tym tylko "u" i "y" 😊 ale już jest super, wcześniej różnica była bardziej słyszalna niż obecnie ).
そうですね。☝️👍
Też zauważyłem, że Masz już wymowę prawie idealną. Dużo zdań Wypowiadasz idealnie 🙂
@@IgnacyzJaponii Na pewno to wiesz, ale przeważnie akcent wyrazowy pada na przedostatnią sylabę, np. nie "wyjąTEK" ale "wyJĄtek". Obejrzałem kilka Twoich filmików i jesteś najlepiej mówiącym po polsku obcokrajowcem jakiego miałem przyjemność słuchać. Tylko to Cię odróżnia od native speakera, tam te 'u' i 'y' mogłyby przejść za manierę, a poza tym nie zauważyłem nawet :)
"Wszystko jest dobrze" to skrócona forma od "Wszystko jest (zrobione/zaznaczone/wykonane) dobrze"
Anathema
1) "Wszystko jest DOBRZE" (jest jak?) - oznacza że "dobrze" ma znaczenie "poprawnie", "korzystnie", "pomyślnie" i odnosi się do przebiegu sytuacji, czynności czy stanu rzeczy. Jest ono więc PRZYSŁÓWKIEM.
"Wszystko jest DOBRE" (jest jakie?)- oznacza przypisania CECHY bycia dobrym w sensie moralnym bądź bycia w dobrym stanie. A więc odnosi się do dobra jako RZECZOWNIKA bądź PRZYMIOTNIKA.
A na dobitkę, jeśli mielibyśmy do czynienia z RZECZOWNIKIEM (jest czym?) , to brzmiałoby to "Wszystko jest DOBREM". Wtedy mielibyśmy "dobro" jako "dobro materialne" bądź "dobro" jako byt moralny.
2) "Jechać/płynąć na" oznacza bycie DOSŁOWNIE NA WIERZCHU czegoś (roweru, motoru, hulajnogi, łódki, okrętu) - rzczywiście użytkownik jest na
wierzchu pojazdu. Jechać na autobusie/pociągu/samochodzie oznacza więc "znajdować się na wierzchu autobusu/pociągu/samochodu" czyli efektywnie na jego DACHU, a nie w jego WNĘTRZU (co chcemy wyrazić)
Jechać autobusem, pociągiem, samochodem, powozem - oznacza "jechać będąc wewnątrz pojazdu". Oczywiście można znajdować się na dachu autobusu czy pociągu, ale jest to różnica położenia.
Dziękuję 😀
Chyba nie do końca, bo mówi się częściej "jadę wozem drabiniastym", niż "na wozie drabiniastym", choć druga forma jest często spotykana w różnych częściach Polski. Forma "na" raczej wywodzi z tego że się dany pojazd dosiada się tak jak konia. Choć to nie pasuje z kolei nie pasuje to do łódki czy okrętu, ale tu raczej chodzi o to, że unoszą się na wodzie. Taka moja teoria.
Jesteś w błędzie w ostatnim punkcie: "Jechać autobusem, pociągiem... itd." - tu nic nie określa bycia wewnątrz (ani nigdzie indziej). Rzeczownik tu jest w narzędniku, zatem oznacza po prostu tyle, że dany pojazd jest narzędziem naszego poruszania się.
@@amjan Dlaczego w błędzie? Przecież napisał, że jeśli się jedzie autobusem, pociagem itd. to wiadomo, że wewnątrz bo nikt normalny nie jedzie tymi środkami transportu na wierzchu. Dlatego występuje to "na" kiedy rzeczywiście się znajduje na wierzchu czegoś. Wydaje mi się to logiczne po prostu.
@@redempt71 skoro dosiada się jak konia, to dlaczego nie mówimy, że „jadę na koniu" tylko „jadę konno"?
Z tym rowerem i motorem to pewnie dlatego, że dosłownie na nich jedziesz, a w reszcie pojazdów jesteś w ich wnętrzu więc nie jedziesz na nich, ale w ich środku
Pewnie tak 😀
@@IgnacyzJaponii Zgadzam się z Mvngoq. Przyszły mi do głowy również inne przykłady: jeżdżę na deskorolce, na wrotkach, na rolkach. Tutaj również dosłownie się na tym jeździ. :)
Świetny materiał, pozdrawiam!
@@Afera_art A wszystko może się zaczęło od jazdy NA koniu a nie jazdy koniem
@@Skibibot To może być dobry trop, poruszając się motorem czy rowerem siedzisz tak jakby 'wierzchem', więc skojarzenia z jazdą konno nasuwają się same
@@Skibibot kiedyś było coś takiego ,,pojechał końmi lub pojechał w konie ''
świetny odcinek mi bardzo się spodobał.
Myślałem, że wspomnisz również o:
- jestem samochodem
- przyjechałem samochodem
"fajny facet jesteś" to jest mega slangowe, luźnie i nie powiesz tak na poważnie do kogoś. Można tak powiedzieć do kogoś o bliższej relacji. Oczywiście, nie jest to poprawne, ale przyjęło się w mowie jako takie luźne powiedzenie, że kogoś lubisz
Też tak myślę. To jest jakby ktoś chciał powiedzieć "fajny facet z ciebie", ale zapomniał co dalej i zmienił na coś podobnego.
Rozumiem 😀
Nie jest to przypadkiem skrót/slang od (ty to) fajny facet jesteś?
@@sixstringskanker To i tak jest niepoprawne.
@@IgnacyzJaponii Określenie "fajny" to nic innego jak zapożyczenie słowa "fein" z języka niemieckiego, któremu w języku angielskim odpowiada słowo "fine". We wszystkich trzech mamy tą samą wymowę rdzenia /fajn/.
Nie przejmuj się za bardzo, my Polacy robimy masę błędów i to notorycznie😊👍
a jak już dużo razy się popełnia dany błąd, wrzuca się go do słownika jako alternatywę :)
To ze ty jestes niedoksztalcona, nie znaczy ze wszyscy sa.
"Dziwna gramatyka jesteś" To był piękny komentarz ze strony Ignacego,do tego co było w tamtej chwili omawiane. Bardzo mnie to rozweseliło. Pozdrawiam
Dobre ! (skrót w domyśle), to było dobre, to były dobre przykłady, mimo że jeden temat to wiele przykładów . Najlepszego !! Nie będę się powtarzał, ale jesteś gość jeśli chodzi o wymowę naszego języka !
Ale pięknie mówisz po polsku wow 😱 pamietam pierwsze filmy, progres ogromny !!
Dziękuję 😀
Oj Ignacy ja do dzisiaj nie ogarniam polskiej gramatyki. Jesteś o wiele lepiej do uczony w j.polskim niż ja czy wielu Polaków. Pozdrawiam.
Ignacy uczy się polskiego rozkładając go na czynniki pierwsze. Język macierzysty jest przyswajany w większości w nieświadomy sposób i nie analizujemy go.
To moze moglas sie przylozyc w szkole zamiast rypac sie po kiblach.
Magia!😁Dobrze,ze uczyslismy sie jezyka intuicyjnie.W innym przypadku byloby to bardzo skomplikowane.Musze przyznac,ze temat bardzo interesujacy.Podziwiam!
Szanuje cie za to że tak jesteś zainteresowany językiem polskim i starasz sie go zrozumieć jak najlepiej ^w^
13:49 - tak naprawdę obydwie formy są poprawne, tylko co innego znaczą. ;-)
Na "wszystko jest dobrze" już sobie sam odpowiedziałeś. Ale możesz powiedzieć np. "na obiad jest barszcz, schabowy i szarlotka - i wszystko jest dobre". Wersja z przysłówkiem dotyczy ogólnej oceny jakiejś sytuacji albo emocji związanych z tą sytuacją, natomiast z przymiotnikiem - konkretnych przedmiotów lub zjawisk.
* "na obiad jest barszcz, schabowy i szarlotka - i wszystko jest dobrze" - czyli np. źle się czułem, byłem przygnębiony, ale jest obiad i humor mi się poprawił.
* "na obiad jest barszcz, schabowy i szarlotka - i wszystko jest dobre" - czyli barszcz jest dobry (smaczny), kotlet jest dobry i szarlotka też jest dobra.
To jak przy japońskich zaimkach pytających どんな／どう。
Ignacy, jesteś rewelacyjnyy! :) Powtórzę się ?)... Masz niebywały talent!!!!!!!
uwielbiam wszystkie odcinki
Och, Ignacy - bardzo pięknie mówisz o zawiłościach polskiej mowy i wymowy 💕 kolejny raz odsłuchuję by przekazać, co wiem o tych niuansach. Np. słowo >Niemcy< to zarówno nazwa kraju, jak i populacji tegoż; przypuszczam, że dla rozróżnienia o które znaczenie chodzi zachowano formę "w Niemczech" (w tym kraju) lecz : "w Niemcach" (w tych ludziach)
Sprobuj podczas wymowy "u" utrzymac jezyk na samym dole, tak jak w wymowie gloski "a".
Ile? - wiele, ilu? - wielu
Czasownik „być” jest często łączony z mianownikiem w wyrażeniach będących bezpośrednim zwrotem gdy ma się na celu obniżenie formalności zwrotu. Użycie mianownika sprawia także, że wypowiadane przez nas zdanie jest „mniej nadęte” = bardziej każualowe, nie będące na wyrost grzeczne.
Jest Pan świetnym nauczycielem. (formalne, grzeczne)
Jest Pan świetny nauczyciel. Świetny nauczyciel jest Pan. (w ogóle niepoprawne)
Świetnym nauczycielem jesteś! (bezpośredni styl wysoki)
Świetny nauczyciel jesteś (bezpośredni styl niski - w tym wypadku brzmi niepoprawnie)
Sumując: zwracasz się do dobrego znajomego i chcesz powiedzieć, że tak w sumie, to jest świetnym nauczycielem - możesz użyć mianownika.
Zwracasz się do tego samego dobrego znajomego i chcesz go zapewnić o tym, że naprawdę jest świetnym nauczycielem - więc użyj stylu wysokiego.
Zwracasz się do swojego nauczyciela? Użyj narzędnika!
Cześć Ignacy, bardzo ciekawy kanał - dzięki! Jeśli chodzi o „wiele” vs „wielu”: rozpatrywałeś to tylko w kontekście odmiany przez przypadki, a tutaj chodzi o to jaki rodzaj i stopień ożywienia (przedmiot vs żywe stworzenie) ma ten domyślny rzeczownik, którego dotyczy liczebnik „wiele/wielu”. Trzeba uwzględnić rodzaj w liczbie mnogiej (męskoosobowy vs niemęskoosobowy) oraz czy mówimy o rzeczach („niewiele brakowało, a byśmy wypadli za burtę”), czy np. o ludziach („niewielu zabrakło, aby skompletować drużynę”). Oczywiście dla mnie to jest intuicyjne 😅, ale szczerze mówiąc nie jestem pewien jak to powinno być, gdyby chodziło o drużynę siatkarek, a nie siatkarzy… Chyba jednak „niewielu” w obu (obydwu 😁) przypadkach.
Powodzenia i arigatō gozaimashita 🙏😃
Tak jak mówisz, sam nawet nie zastanawiałem się nad niektórymi przykładami o których wspominasz, myślę że masz rację iż jako native po prostu to wiem i uważam za naturalne!
wow, naprawde szanuje Ciebie, umiesz idealnie wręcz mówić po polsku z dobrym akcentem. I że Japończyk interesuje się moim językiem ojczystym.
Dziękuję 😀
Mnie to się wydaje, że babiczka pochodziła z Chrzanowa ;-)
Powiem ci Ingacy że zaskakujesz swoją wiedzą za każdym razem coraz bardziej. Ja sama jestem polką i znam polski od zawsze, plus studiuję po angielsku jeszcze trzeci język, czyli łącznie znam trzy, a nawet polskiego nie ogarniam tak, jak ty to robisz. Kudos!
madry i zdolny jestes, pozdrawiam i tak tzrymaj Ignacy
mówisz takie mądre rzeczy że nawet nigdy bym nie pomyślała że takie rzeczy mogą być mówione źle
tak niepoprawnie napisałam to zdanie że aż mi wstyd xD
„Fajny facet jesteś” to slangowe określenie. Oficjalnie mówi się „jesteś fajnym facetem”
Nie do końca bo ,,fajny'' to słowo slangowe, prędzej powiesz ,,jesteś dobrym facetem'
To nie ma nic wspólnego ze slangiem, to po prostu mowa potoczna.
chce dodac ze po slowacku i czesku nie odmienia sie slowa ktore jest po czasowniku "być", może ma to jakiś związek z potoczną mową w jęz. pol.?
tak zwany kolokwializm
Jak już fajny facet z Ciebie ... myślcie co lepiej się słyszy a co gorzej
Podziwiam Cię Ignacy.
Twoja wiedza o języku polskim, jest ogromna i wyjątkowo merytoryczna.
Słucha się Ciebie z przyjemnością i z uśmiechem na ustach. Owocowej pracy :D z tym polskim!
"Dziwna gramatyka jesteś" :) To mi się spodobało :D Ignacy, jesteś poetą :)
dla mnie wyrażenie "będę iść" brzmi jak najbardziej naturalnie, sam stosuje je zamiennie z "będę szedł"
Dla mnie "będę iść" używam tylko jak będę szedł z jakąś grupą w niewiadomym kierunku nie wiem czy to Ci pomoże. "Będę iść z wycieczką"
Gratuluję wiedzy na temat j. polskiego. Mam wrażenie, że wiesz więcej o moim języku ojczystym niż ja. 👍🏼
Świetny odcinek! Zaskoczyłeś mnie tymi zawiłościami języka polskiego.
Mogłabym Cię słuchać cały dzień :D
"Może jestem niedouczony" - czy to jest japońskie poczucie humoru? :) Ciekawy filmik. Daje do myślenia.
Pozdrawiam serdecznie!
Dziękuję 😀
To jest zwykła skromność i nieustanna świadomość prawdopodobieństwa sytuacji, w której przyczyną konfliktu jest własna niewiedza bądź brak. Wielu ludzi jednak boi się takiego stanu rzeczy bądź uważa, że czyni ich to gorszymi, więc wolą szukać przyczyny najpierw na zewnątrz, a nie we własnym braku.
Wygodniej myśleć, iż przyczyną problemu jest coś niezależnego niż przyznać że problem wynika z własnego braku, a rozwiązanie problemu będzie wymagało własnej pracy, a nie pracy kogoś innego.
Jesteś niesamowity. Podziwiam.
Brawo dla pana, jak ladnie i poprawnie mówi pan po polsku. Brawo za analize jezyka!
Super mówisz po polsku! Gratulacje! I szacun za Pink Floyd! 😁❤️
Gratulacje! Znakomite nagranie!
Co do jazdy na czymś, to można powiedzieć "jadę na hulajnodze", "jadę na łyżwach (lub rolkach)", "jadę na pace" (bo tak jakby z wierzchu). Z drugiej strony, ja bym chyba jednak powiedział, że "jadę schodami ruchomymi" (bo to trochę tak jak windą).
W tym miejscu podam inny przykład. Ludzie zazwyczaj powiedzą, że rozpoczęcie roku szkolnego odbyło się na sali gimnastycznej. To niepoprawne zdanie, ale brzmi zupełnie normalnie w języku mówionym. Podobnie zakupy na hali, czy nawet praca na fabryce, na kopalni itd. Ale w końcu też stoimy na straży :)
Z końcówkami a i u bywają problemy np. w słowie "filtr".
Samo "niewielu brakowało" sugerowałoby, że zabrakło nam niewielu ludzi, przykładowo kilku kolegów do gry w piłkę.
Jest ich setki. Tu chyba masz rację. Można przecież powiedzieć, że jest ich na pęczki, czy bez liku.
"Wszystko jest dobrze" może zabrzmieć nieco naturalniej, gdy wyobrazimy sobie sytuację, w której nauczyciel sprawdza rozwiązania zadań. Wtedy powie: "to jest dobrze, i to, i tamto też - wszystko jest dobrze!".
"Czegokolwiek byś nie zrobił" chyba brzmi nieco przyjemniej dla ucha niż "cokolwiek byś nie zrobił".
Ostatnie jest dlatego iż nie robisz czegoś albo kogoś (dopełniacz), druga forma to biernik, która jest rusycyzmem, gdzie robisz coś (niezależnie od kontekstu).
Powiem tylko tak :
Mistrzu szacun i to wielki !!!
Cześć Ignacy, podoba mi się Twój gust muzyczny :-) Pozdrowienia z Polski.
Wydaje mi się, że nie ma co się tak bardzo zagłębiać. W naszym języku tak dużo mamy odmian wszystkiego, że użycie bezokolicznika na tym tle jest po prostu dziwne :D
Jestem japończykiem. Polska zaprosiła japońskie sieroty do Polski w 1995 i 2011 roku. Polacy kochali japońskie sieroty.
W 1995 roku uratowane przez Japonię polskie sieroty spotkały się i rozmawiały z japońskimi sierotami.
Dziękuję Ci bardzo. Zawsze modlę się o polskie szczęście.
Wow! Ciekawe :)
Czy możesz przybliżyć tę historię?? Nic o tym nie wiem, i pewnie nie tylko ja...
Gratuluję ci Ignacy tak dużej znajomości języka polskiego.Podziwiam twoją wiedzę.Wiesz tak naprawdę nie zastanawiamy się czy mówimy poprawnie. Zwykle mówimy potocznie w zależności od regionu. Nawet moi rodzice używali słów, których ja już nie używam.pozdrawiam
Wielki szacunek dla ciebie na prawdę mało co jaki obcokrajowiec mówi tak płynnie w języku polskim jak ty. Pozdrawiam! I głowa do góry wszystko przyjdzie z czasem jeżeli chodzi o zagadnienia gramatyczne możesz być z siebie dumny! 🙂
Ty wiesz więcej o języku polskim niż wiele polaków, aż dziwne
Wydaje mi się, że część z tych wyjątków, np. wspomniany "Fajny facet jesteś", wynika z zasady ekonomii. Zazwyczaj w mowie chcemy przekazać wiadomość sprawnie, więc szybciej. Może się wydawać, że to niewielka różnica, ale oszczędzamy mięśnie twarzoczaszki, jak tylko się da, często też wygładzamy sposób mówienia, jak tylko można. Nie jestem wykształcony za bardzo w kierunku językoznawczym, ale w ramach różnych zajęć z komunikacji wiele razy słyszałem o zasadzie ekonomii
Jeśli chodzi o końcówkę "-u" lub "-a" w męskoosobowych rzeczownikach to też uważałem to zawsze za problem, a jednak dużo sam piszę, więc dużo sięga się do słowników i korpusów, mimo to ma się często wątpliwości
To brzmi jak najbardziej sensownie, bo "Fajny facet jesteś" w żadnym stopniu nie zakłóca komunikacji 😀
Super film, Ignacy :)
WOW! podziwiam! większość moich znajomych, w tym ja mówi po polsku ale niepoprawnie, pomimo, ze to nasz rodzimy język! Super! i masz dobry gust muzyczny! Pozdrawiam!
"Wszystko jest dobre". Ono jest poprawne, tylko dobro jest wtedy rozumiane jako cecha danej rzeczy i jest tu przymiotnikiem. Podobnie jak "to jest ładne/ciekawe/nudne" itd. To brzmi jakbyś mówił o przedmiotach i zostałoby odebrane jako: "wszystkie rzeczy są dobre".
Jest jak?-dobrze
Jest jaki? dobry
Jest jaka? dobra
Jest jakie? dobre
Po jak - przysłówek
Pozdrawiam :)
Ignacy za Tobą jest tęcza ... :P pięknie się komponuje z Twoimi włosami i oczami jestem zachwycony. :*
Pink Floyd...
@@szymonpelczar8738 Masakra,że ludzie o tym nie wiedzą 😰
Jesteś super facetem ! Inteligentnym, dociekliwym,ładnym! masz ode mnie 5 plus z języka polskiego 👏👏👏👏👏👏👏👏
Ze znaczną częścią wymienionych przez Ciebie (nazwijmy) sytuacji językowych spotykam się na co dzień. Nigdy jednak nie zastanawiałam się, dlaczego tak jest, a w trakcie oglądania Twojego filmiku uświadomiłam sobie, że nawet Polakowi, który posługuje się polskim od urodzenia, trudno jest znaleźć odpowiedź. Człowiek uczy się całe życie.
Bardzo lubię Twoje filmiki i podziwiam za wytrwałość w tak szczegółowej nauce języka polskiego.
Pierwszy punkt wydawał mi się jak najbardziej oczywisty, że obie formy są poprawne
teraz to ja Polskiego uczę się od Ciebie hehe, pozdro
Pozdrawiam. Bardzo dobra analiza jezyka polskiego. Chcialbym przy tej okazji zwrocic na klopotliwe slowo "drzwi". Jeszcze moj pradziadzia mowil: dzwierze. I ta forma jest logiczna bo istniala i istnieje funkcja: oddzwierny. Pozdrawiam.
Dzieki za wazne podstawy jezyka polskiego.
10:00 - jest też "na monocyklu", żaba na monocyklu...
przepraszam...
"będę iść" używa się raczej w sytuacjach typu "ja już będę iść" czyli zbierać się/żegnam się aka używa się tego w sytuacji obecnej
"Będę szedł" chyba używa się odnośnie do przyszłych planów aka "będę szedł do kina"
Taka moja teoria xd
Nie do końca, bo odnośnie przyszłych planów używa się czasu przyszłego dokonanego - "pójdę do kina". I nie używaj "aka" po polsku, które zresztą znaczy po angielsku "also known as" (znany również jako), a nie "e.g." ("exempli gratia" - na przykład).
O, nad tym w ogóle się nie zastanawiałem 😮
@@IgnacyzJaponii Ma to więcej wspólnego z trwaniem i występuje w języku potocznym;) idę jest określeniem czynności która trwa teraz, a forma szedłem określa czynność byłą (czas przeszły) Forma teraźniejsza "trwająca teraz" od (on)szedł to właśnie (ja)idę;) Będę iść - funkcjonuje chyba tylko jako (idiom;) zapowiedź pożegnania, użycie jej w tej formie do określenia czynności rzeczywiście nie wydaje się poprawne i zapewne przeciętnego Polaka wprowadza w błąd znaczeniowy. Stąd poprawianie;) Poprawna forma przyszła od iść to (ja)pójdę;) "pójdę na prawo" wypowiedziane w języku potocznym może jednak zmienić znaczenie w zależności od kontekstu :)))
@@lothariobazaroff3333 Również nie do końca, bo istnieje forma przyszła niedokonana ;)
lub chciałbym iść gdzieś . bede szedł gdzieś
Bardzo fajny materiał! Bardzo miło się słucha Twoich rozważań językowych:)))) Co do "jazdy na rowerze" itd. to tak jak pisała jedna z poprzednich osób to wynika to chyba z jazdy konnej, ale też chyba od "siedziska/siodełka/siodła. Gdy opisuje się jazdę zadaszonym wozem konnym (np. dyliżansem, powozem czy korocą) to woźnica siedzi NA siodle (badź na powozie), ale pasażerowie siedzą W powozie. Chyba to dośc przybliża sytuację. Pozdrawiam:))
Super … po prostu szok jak dobrze znasz nasz język ! Lepiej niż 80% natives naprawdę czapki z głów kolego 🙋♂️
A ja właśnie często tak mówię "będę iść" 🙂
Hah, kotlecik, bigosik i sosik mnie rozbawił :D
😂
W Posce sa niestety tendencje do zmiekszania rzeczownikow. W kawiarni kupuje sie kawusie, ciasteczka, w piekarni chlebek i buleczki. Moim zdaniem to czysta wariacja. Ja tak nie mowie.
@@beatawennefalk2275 nikt normalny tak nie mówi
Ignacy, ja także - jak inni - gratuluję Ci wysokiego stopnia opanowania języka polskiego. Ale oprócz tego zauważyłam, że świetnie posługujesz się polską interpunkcją, która dla wielu Polaków jest jeszcze większym problemem niż gramatyka czy ortografia. Pozdrawiam.
Właśnie miałam pisać o podwójnej funkcji wiele/wielu, ale widzę, że już rozwikłałeś tę zagadkę :) Alternatywnie można też powiedzieć "mało brakowało" i wtedy już w pełnej krasie uwidacznia się przysłówek. P.S. Przepięknie mówisz po polsku -- znacznie lepiej niż wielu Polaków. Co do dziesiątek i setek -- "jest" również nie brzmi dla mnie dobrze. Używam formy "są". Natomiast jeśli chodzi o czasownik to rzeczywiście powinno się używać liczby mnogiej, ponieważ mamy do czynienia z rzeczownikiem, nie liczebnikiem, podobnie jak w wypadku "dwójki" czy "ósemki" (np. bolały mnie trójka i czwórka, a nie "bolało mnie trójka i czwórka"). Ludzie podciągają tu setkę pod sto moim zdaniem. Vide: sto (czy też dwieście, trzysta, pięćset) osób przyszło na demonstrację. Fajne masz językowe "rozkminy". Czekam na więcej :)
*1."Będę iść"*
Heh, gdy o tym powiedziałeś, to dopiero teraz zwróciłem na to uwagę. Rzeczywiście, w języku polskim są dwie formy mówienia o przyszłości i przyszłych planach:
"będę + bezokolicznik" oraz "będę + czasownik w 3. osobie w czasie przeszłym" np.:
"gdy będę mieć pieniądze", "gdy będę miał pieniądze"
"będę tędy przejeżdżać" , "będę tędy przejeżdżał"
"będę malować ten dom" , "będę malował ten dom"
Wydaje mi się, że różnica między tymi formami jest spora - forma z bezokolicznikiem jest bardziej "odległa" (tj. dotyczy nieokreślonego czasu kiedyś w przyszłości) albo jest "mniej osobista" (tj. używamy jej gdy chcemy dać do zrozumienia, że to o czym mówimy wynika bardziej z zewnętrznych okoliczności niż naszych planów ).
A forma "będę + 3. os" mówi o naszych planach, o których wiemy, że zaczniemy je realizować w niedalekiej przyszłości.
*2A."Niewiele brakowało"* 4:23
W tej zbitce "niewiele" nie jest przydawką tylko okolicznikiem. Nie odpowiada na pytanie "czego brakowało ", tylko "ile brakowało". "Niewiele" i "wiele" to liczebniki.
*2A."Nie czytałem wiele na ten temat"*
Ta zbitka jest bardziej konfundująca, ale zaraz ją wyjaśnimy. Gdyby zdanie brzmiało "Nie czytałem wielu [książek / gazet / informacji ] " to rzeczywiście trzeba by to słowo odmienić w formę "wielu".
Zauważ, że w tym zdaniu jednak brakuje dopełnienia ( czyli tych [książek / gazet / informacji ] ). To zdanie możemy uprościć do zdania: "Nie czytałem wiele". Widzisz podobieństwo do zbitki powyżej?
Zdanie to mozna przekształcić do róznoważnej formy: "Czytałem niewiele" - > albo "Niewiele czytałem". Widzisz ?! W tym zdaniu "wiele" również jest okolicznikiem, odpowiada na pytanie "Ile czytałem? - niewiele". ( a właściwie "Ile nie czytałem - wiele" ). Jest częścią zdania określającą czynność czytania, a nie ilość tego co czytałem.
*3."Fajny fact jesteś"*
Szcze mówiąc nie mam pojęcia skąd się wzięła ta forma gramatyczna. Dla mnie ona brzmi nieco grubiańsko.
*4."Poznawać/Poznać"*
W staropolskim w czasie teraźniejszym czasownik ten odmieniał się inaczej:
Ja poznawam ("bo lichotę moję ja poznawam")
Ty poznawasz ("Ižaliź sam tego nie poznawasz , iż owa moia nieiaka łagodność ztąd jedynie pocbodzi")
...
Oni/One poznawają
Formy "poznawają" do dzisiaj czasem się używa, Google zwraca 10.000 wyników
Bardzo ciekawy, pobudzający intelektualnie materiał ;)
Dodam, że istnieją w sumie aż 4 sposoby wyrażania przyszłości:
1. Będę jechał
2. Będę jechać
3. Pojadę
4. Jadę jutro (za tydzień, w następnym roku itd.)
Dokładnie nie pamiętam, ale ta pierwsza forma dawniej była czasem przeszłym w przyszłości czy jakoś tak, czyli chyba taki przyszły odpowiednik czasu zaprzeszłego (nawiasem pisząc, czas zaprzeszły: jechałem był / byłem jechał).
@@Daniel-kp7gf Ciekawe, po czesku połączenie „budu” i czasu przeszłego nie ma sensu. Możemy używać tylko będę (budu) plus bezokolicznik, na przykład "budu řídit," ale nie "budu řídil," to jest nonsens.
Mówię „jadę na rowerze” dlatego ze jak jedziesz na rowerze to siedzisz na nim, a jak jedziesz autem to nie się siedzisz na aucie tylko W aucie/autobusie
nie czytalem wiele na ten temat (a nie wielu) bo tutaj "wiele" wystepuje w funkcji podmiotu domyslnego [ z wikipedii (3.1) i wowczas jest nieodmienny. Ogromny Szacun dla Pana za tak doglebne wgryzienie sie w temat j. polskiego. Widze, ze Japonczycy tak maja - jak cos robic, to do perfekcji :) slusznie Pan zauwazyl, ze "wiele" samodzielnie sie nie odmienia
Witam Ignacy. Zachęcam Cię do wysłuchania wykładów Profesora Bralczyka. Niesamowita osobowość. Być może jest on Ci już znany, ale ponieważ Twoja wnikliwość w język polski jest tak duża, te wykłady będą dla Ciebie z pewnością bardzo interesujące. Serdeczne pozdrowienia z Polski. 🇵🇱
Ten moment kiedy japończyk wie więcej o języku polskim niż 70% społeczeństwa :D
Chodzi o to że po prostu nie uczymy się w szkole języka tylko przypisujemy sobie zasady to tego co nauczyło nas społeczeństwo
W 9 przypadku wszystko jest dobrze, znaczy poprostu co innego niż wszystko jest dobre. To drugie jest logicznym zaprzeczeniem istnienia rzeczy, czy zjawisk złych. Mówiąc wszystko jest dobre, wykluczamy istnienie czegoś złego. :) Jesteś świetny Ignacy. A samo to co robisz jest ciekawe z punktu widzenia długoterminowego wpływu języków na siebie, bo bliskość geograficzna nie ma tu wiele do rzeczy.
Ooo prawie 100 k subòw gratulacje😃🔱
Ignacy, nie Ty jeden nie rozumiesz, ja również nie... Generalnie rozumiesz o wiele więcej ode mnie!
Z końcówkami rzeczowników w dopełniaczu wielu Polaków tez ma problemy, wiec nie musisz się stresować 😅
Mówi się tak zazwyczaj dlatego, że jest to zyczajniej łatwiejsze (dosyć często się spotykam z takimi formami). Niesamowity kanał :)
U nas mówimy, że mamy "wyjątki" w języku. Jak zauważyłeś, wyjątków mamy wiele. Co do słowa żołądź i żołędź, ja do nazwy owocu dębu wybrałabym zołędź, a żołądź wyraźnie kojarzę z częścią narządu męskiego. Miłej przygody z naszym językiem. Masz ogromną wiedzę jako językoznawca 😊