Zrezygnował z pogoni za pieniędzmi, by żyć w zgodzie z naturą [Korpo-racja]
Вставка
- Опубліковано 11 вер 2024
- SUBSKRYBUJ: www.youtube.co...
Drugi odcinek to historia Tomka, który pracował w korporacjach wydawniczych jako dyrektor artystyczny. Jednak dopiero, gdy został zwolniony z pracy zrozumiał, że to wcale nie dawało mu szczęścia. Tomek zdecydował się na wyjazd do Gołdapi i hodowlę pszczół.
- Ideą korporacji jest uporządkowanie - struktur, procesów i ról. Pozwala to na standaryzację i efektywne działanie, konsekwencją jest jednak ograniczenie swobody poszczególnych pracowników. W dużych, anonimowych strukturach trudno znaleźć ważne dla człowieka rzeczy: poczucie sensu, wolności i wpływu. W efekcie tworzy się napięcie pomiędzy hierarchicznym porządkiem a indywidualizmem, który od lat stanowi kamień węgielny zachodniej kultury. Skutkiem tego jest stres. Coraz częściej obserwuję jednak nowe trendy stojące w kontrze do bycia małym trybikiem - tłumaczy dr Joanna Heidtman.
Daty emisji i powtórek znajdziesz na stronie www.natgeotv.c...
Jeśli preferujesz oglądanie odcinków online, wejdź na stronę ncplusgo.pl lub player.pl.
Dołącz do nas na Facebooku: / ngcpl
Oglądaj Instagram Nat Geo Wild: / natgeowildpolska
![Ocalić Wenecję [CAŁY FILM]](http://i.ytimg.com/vi/74-04hdsPo8/mqdefault.jpg)
Pozdrawiam gorąco. Ludzie nie zapominajcie o tym że pieniądze dają wiele ale uważajcie żeby nie stać się niewolnikiem pieniądza
dokladnie pieniadze powinny slużyc nam ,a na odwrót ,pzdr
Zabawne koleś ma tyle pieniędzy ze ma gdzieś już prace i przenius się po prostu na wieś dla spokoju a wy robocie z niego wielkiego mentora
Przenius.
Szacunek dla człowieka. Udowadnia, że żyjąc w osobności, na spokojnie nie oznacza od razu byciem niezrównoważonym psychicznie człowiekiem, nie radzącym sobie w życiu.
Z tą psychiką to różnie bywa, nie zawsze jest tak kolorowo, ale daję radę. Ważne, że do przodu. Saluto!
Inspirujące. Pozdrowienia dla Pana Tomka ✌
Dziękujemy, również Pozdrawiamy
A dzięki, dzięki.
Zgadzam się z Panem w 100 % . Z tego powodu małymi kroczkami rok po roku robię to co Pan. Uprzednio mieszkałam w dużym mieście, ale po skończeniu studiów i 10 latach pracy zaczęłam marzyć o ciszy, spokoju, ograniczonej ilości ludzi za to nie ograniczonej ilości zwierząt i roślin. Dlatego kupiłam stary dom na wsi, zamieszkałam w nim i nadal ciągle go ulepszam, modernizuję. Rosnę e siłę razem z moimi uprawami pomidorów marchewki, cebulki , z moimi ziołami oregano, ,mięta itp. Rano w weekend wstaję idę do ogrodu zbieram kilkanaście malinek z krzaków czasem do tego kilka porzeczek i dodatek do musli na śniadanie jak się patrzy. Wieczorem mam na kolacje własne pomidory a na obiad zupę warzywną z własnych warzyw! Niestety jeszcze mi nieco brakuje do emerytury ( którą i tak o ile będzie to raczej nędzna), więc co dziennie muszę dojechać i wrócić z pracy w wielkim mieście. Ma to tylko jedną zaletę- po ,, poczekaniu " w korkach, powąchaniu ,, smrodu " miasta i poczuciu tego niekończącego się pędu za kasą,karierą, stołkami ...co dzień bardziej kocham moją własną wieś.
I o to chodzi. Mi remont gospodarstwa (ruiny to były) zajął 7 lat, a i tak nie wszystko skończyłem.
Super, że Pani się nie poddaje i znalazła radość pracując w ogrodzie, a o urokach wsi nie wspomnę.
Proszę pamiętać, że decydując się na taki krok, przedłużyła Pani życie wspomnianemu domowi. Niech stan ten trwa jak najdłużej, pozdrawiam i trzymam kciuki.
PS
Zabawne te posokowce 😉.
@@tomekmisiek579 Bardzo dziękuje :)
Żałuję że nie zrobiłam podobnie. Ale mam namiastkę w mieście.
Też tak kiedyś podobnie zrobiłem. Ale w mojej bliższej i dalszej okolicy niestety bardzo szybo przybywa ludzi, tak że takie życia z roku na rok staje się coraz bardziej nierealne. Wszystko po prostu staje się już tak zniszczone przez skutki przeludnienia, że pszczoły nie tylko przestały dawać już miód, ale nawet utrzymać je przy życiu sprawia coraz większą trudność. I dokładnie tak samo z wszelką inną hodowlą i uprawą!
O, to podobnie ze mną było. To tu, to moje drugie miejsce. Szukać trzeba cały czas, aż się znajdzie.
@@tomekmisiek579 Opiszę Ci przykład znajomych (z Wielkopolski - Sam jestem z innych stron). Wymarzyli sobie mieszkanie w jakimś mniej zaludnionym miejscu. Znaleźli takie, i kupili tam działkę. Sprzedali dom, i tam się wybudowali. Po jakimś czasie, niestety, ich okolica zaroiła się mnóstwem nowych domów. Znaleźli inne miejsce ....... - Trzy razy się budowali. i za każdym razem (Mimo wcześniejszych zapewnień sprzedawcy, jak i wglądu na plany zagospodarowania - w każdej gminie są takie do wglądu) historia się powtarzała!!! Dziś znerwicowani - się poddali.
PS A możesz coś więcej napisać, jak Tobie udało się coś znaleźć?
@@marcinkonieczny3737 to niestety znajomi pecha mieli, i może ze złej strony podeszli do realizacji marzeń. Jeśli chodzi o poszukiwanie tego jedynego miejsca, to myślę, że trzeba szukać, do skutku. Przychodzi taki moment, że słyszysz, czujesz... tak, to to miejsce. Mam kilku znajomych, którzy przenieśli się na Mazury, wytrzymali kilka lat i niestety wrócili. No i najważniejsze to wierzyć trzeba. Jedni w naturę, drudzy w przeznaczenie, jeszcze inni w Najwyższego. I tak.
@@tomekmisiek579 Podejrzewam że Twoi znajomi nie bardzo wiedzieli na co się porywają i czego naprawdę chcą. To trochę jak skazani na długoletnie wyroki więźniowie tęsknią za wolnością. A gdy po wielu dziesięcioleciach w końcu opuszczają zakład karny, to już na wolności nie potrafią się znaleźć - tak że chcą wracać do więzienia (które faktycznie stało się ich domem).
I myślę że jest to raczej trafna analogia.
Ja akurat jestem osobą mocno wierzącą. Wierzę w Jezusa, i Jemu oddałem swoje życie - Oczywiście odrzucając to całe religijne g. Bo Bóg zawsze chciał z nami żywej relacji. A wszystkie (bez wyjątku) religie są co najwyżej jej imitacją.
Wspaniały człowiek
Niech pierwszy rzuci kamieniem kto chociaż raz o tym nie marzył 🤔szacunek za odwagę. Jednak patrząc na "miejsce odosobnienia" to nie do końca rzucił wszystko i zamieszkał w lesie. Zarobił na korpoludkach na tyle dużo że już go stać na taką izolację od tych którzy jeszcze muszą tyrać w mordorze.
Jacek Gruby,
kolejność jest taka:
korpo doi swoich pracowników,
a ci manipulują nami.
Wszyscy są zadowoleni, a najbardziej właściciele.
Ale... zawsze można to zmienić 😂! Pozdrawiam.
A i faktycznie, nie mieszkam w lesie, tylko 154 metry od niego.
Nie krytykuję, doceniam dorobek innych osób. Tytuł filmu jednak wywołuje skojarzenia z człowiekiem który przekazał wszystko na "biedne dzieci" i wypala węgiel drzewny w Bieszczadach. Takie porzucenie pogoni za pieniędzmi to równie dobrze "zarobił 100 baniek na piramidzie finansowej i obcuje z przyrodą na Karaibach bez obaw o ekstradycje do Polski"
@@jacekgruby8518,
1/ tytuł tego odcinka brzmi „spokój jest najważniejszy", więc kłania się czytanie ze zrozumieniem, a nie zabawa w skojarzenia
2/ daleki jestem od rozdawnictwa, bo to demoralizuje ludzi (chyba, że w wyjątkowych sytuacjach)
3/ mimo wszystko dzielę się z innymi, organizując bezpłatne zajęcia w pasiece dla dzieci i młodzieży z okolicznych przedszkoli i szkół
4/ materialnie też się dzielę, gdyż wyznaję zasadę dziesięciny (rozumiem, że termin nie jest Panu obcy)
5/ węgla nie wypalam, bo to nie ekologiczne
6/ nigdy nie goniłem za pieniędzmi
7/dzięki Bogu „100 baniek na piramidzie finansowej" nie zarobiłem, choć w kwestii zarobków nie narzekam
8/ a i owszem, byłem na Karaibach, na wyspie Saint Martin gdzie obcowałem z przyrodą (i nie tylko, bo mieszkałem w holenderskiej części wyspy), nie obawiając się o ekstradycję. Niestety po tygodniu znudziło mi się, a poza tym musiałem wracać do... pracy.
Mam nadzieję, że rozwiałem Pańskie wszystkie wątpliwości.
--
@tomek misiek ,
Przykro mi że nie zrozumiałem przekazu zawartego w tytule. Powinienem przeczytać kilkukrotnie to zdanie "Zrezygnował z pogoni za pieniędzmi, by żyć w zgodzie z naturą" i bez zabawy w skojarzenia odczytać to co widzę jako "spokój jest najważniejszy". Aż tak skomplikowanego anagramu nie potrafię jednak odczytać. Dziękuję bardzo za uświadomienie mi że jestem nietrybem. Jeszcze parę razy przeczytam i zorientuję się nawet, że Gołdapia nie jest w Bieszczadach! Później postaram się ogarnąć subtelną różnicę między rozdawnictwem a jeszcze nieznanym mi pojęciu dziesięciny. Mam nadzieję że nie wytrąciłem szanownego Pana z równowagi bo przecież spokój jest najważniejszy......
To jest facet, który dorobił się w korporacji i żyje z oszczędności, lub co bardziej prawdopodobne z wynajmu nieruchomości. W pewnym momencie swojego życia zarabiał kilkukrotność średnich krajowych. Następnie potrafił te pieniądze zainwestować w nieruchomości, które obecnie pozwalają mu na utrzymanie się.
Niestety, ale on jest przykładem człowieka, który gonił za wynikiem. To są te słynne tabelki w Excelu, które tak kochają korporacje. Zwiększanie wydajności, "dowożenie projektu do mety". Sam przyznaje, że pracował po 12h na dobę. Był pewnie albo najlepszy, albo jednym z lepszych w swojej firmie, a może i w branży.
Tylko jak długo jesteś w stanie pracować po 12h na dobę? Jak długo możesz znosić stres? Jak długo możesz być najlepszy? Mijają lata, wchodzą nowe realia życia, nowe pokolenie pracowników, którzy są jeszcze bardziej ambitni, jeszcze bardziej zdeterminowani, którzy będą pracować nie po 12h, ale po 16h na dobę. A bohater materiału już nie ma wtedy 20 lat, tylko 40-50, już nie daje rady na dużej intensywności ciągle pracować, już organizm krzyczy, że limit zdrowia się wyczerpuje.
I w efekcie, on wcale dobrowolnie nie porzucił korpo. On po prostu nie miał innego wyjścia. Nazwisko w Excelu przestało się świecić na zielono.
Korporacje zauważają problem i próbują jakoś na niego reagować. Wprowadzają system Work Life Balance, czyli równowaga pomiędzy pracą, a życiem. To się chwali, ale ludzie tacy jak bohater filmu są sami sobie winni, bo to oni zawyżali targety, to oni żerowali na wyścigu szczurów, to oni brali udział w korporacyjnych spiskach i obgadywaniu.
Ludzie, którzy pracują w korpo, ale są w środku zestawień nie mają takich problemów jak bohater materiału. Mają mniej pieniędzy, ale okazuje się, że mają dużo lepsze życie.
Popatrzcie tutaj, syn specjalnie nie chce z nim rozmawiać. Żony nie ma w ogóle. I jest ten straszny posiłek przy pustym stole. Duży, ale bardzo samotny dom.
Nie wierzę, że ze sprzedaży takiej ilości miodu, facet utrzymuje takie gospodarstwo. Psy, dom, samochód. Ja mam owczarka to 200zl miesięcznie na niego idzie, samo jedzienie. To trzeba mieć spory dochód miesięcznie. Ja jak kupię miod 0.5 litra to mam na pół roku, bo mało się używa. Żeby nie było że krytykuje tylko się zastanawiam. Mimo to podziwiam i zazdroszczę miejsca. 👍
Super oby więcej takich naturlijczykow :))
Czy ktos zna adres do NG Wild Polska? Chce im napisac zeby bardziej zwracali na teksty czytane przez lektorow bo ostatnio jak ogladalem film o Syberii to nazwano tamtejszych autochnonow Indianami. Od takiego kanalu i instytucji spodziewacsie mozna wiecej profesjonalizmu.
Czesc Tomus, odwazna decyzja choc wlasciwie pasuje do swojej osobowosci.Jak przyjade do Polski chcialbym co odwiedzic daj jakis Kontakt.Pozdrawiam
Fidel
05:05 - powiedzenie "jestem szczęśliwy bo wiem, że jestem pożyteczny.." (dalej już mniej istotne szczegóły) "..dla przyrody, dla ludzi" jest typowym dla mentalności niewolnika, warunkowaniem swego szczęścia pracą.
Ciekawy jestem jak niewolnicy odnajdą się bez pracy, gdy cywilizacja za jakieś 3-4 dekady całkowicie zautomatyzuje prace?
Praca nie stanowi wartości samej w sobie, tylko wymówiono to niewolnikom, tworząc kult pracy i przekonując, że na tym polega *ich* sens życia. Na byciu usłużnym nie dowartościowanym, emocjonalnym żebrakiem uznania w zamian za prace.
To staje się już przestarzałe myślenie.. praca znika w coraz szybszym tempie, a wraz z nią wali się stary system wartości oparty na niej (własność, pieniądze - to wszystko z czasem zniknie. Bo roboty nie potrzebują wynagrodzenia ich pracy, a mogą za darmo wyprodukować rzeczy bez limitu, bo dzięki darmowej energij i nowej technologi).
Starzy ludzie do tego czasu wymrą, a nowe pokolenia będą myślały nowymi kategoriami, wolności od poświęcania się czemukolwiek, czym warunkują swoje szczęście (przynajmniej to jest mój ideał.. Brak manipulacji poczuciem wartości i szczęscia).
Mówisz o zawodach do których nie potrzeba większych kwalifikacji np. pracownik fabryki. Tam faktycznie roboty przejmą pracę człowieka. Nie sądzę jednak, że robot będzie psychologiem, policjantem, chirurgiem itp. Może za tysiąc lat ale na pewno nie za 3-4 dekady.
Zobacz na samoloty. Od dawna mają funkcję autopilota a pomimo to, w kokpicie siedzi człowiek, który nadzoruje maszynę.
@@frodekf oj dziś do pracownika fabryki też przydają się kwalifikacje, właśnie by obsłużyć te maszyny które rzekomo zastępują ludzi
Generalnie super ale sypać takimi frazesami będąc już na emeryturze jest dużo łatwiej niż mając 30 lat..
Laputa, to żeś mnie rozbawił, aż zajady mi popękały. Ale co tam... Niewiele się pomyliłeś, bo siedlisko kupiłem mając 34 lata (kompletną ruinę). A do emerytury to trochę mi jeszcze brakuje...
@@tomekmisiek579 Miło że odpowiedział Pan na komentarz.Szanuje i podziwiam taki styl życia dlatego,że nie mogę sobie obecnie na taki sam pozwolić. Nie każdy w życiu ma zapewniony dobry start i często trzeba poświęcić coś dla czegoś innego niestety.Absolutnie nie było w moim zamyśle obrazić czy umniejszyc panu tego osiągnięcia.
@@cezary6376 szkoda, że tak krótkim był ten reportaż. Stąd wiele niedopowiedzeń. Wybory zaś... całe życie to jeden, wielki wybór. Powodzenia życzę i proszę szukać.
Serdecznie pozdrawiam, gratuluje decyzji. Przekonywujaca :).
pozdrowienia dla Pana!!
Dziękujemy! :)
Anulla AnDziaa, dziękuję i wzajemnie..
Zajebiste. Taki jest chyba sens zycia.
Każdy ma inny.
Tomkowi i jego pszczołom albo może raczej pszczołom i ich Tomkowi moc miodnych zbiorów życzę.
O, dzięki wielkie za tak trafne życzenia. Zwłaszcza za drugą część!
Nie mialem pojęcia, że pszczoły zaliczaja sie fo zwierząt. Bardziej opstawał bym przy owadach
Powodzenia dla Pana Tomka. ✋🐝🐝🌺
Powodzenia :)
Dziękuję.
Fajny gość :) niestety korporacje stworzyły pewnego rodzaju model funkcjonowania, który może pozytywnie wpływa na rozwój życia, ale równocześnie doprowadza do regresu samego jestestwa, a przede wszystkim jego jakości.
Na mój rozwój życia nie miały żadnego wpływu. Właśnie o tym jest ten film.
@@tomekmisiek579 tutaj chodziło mi bardziej o rozwój materialny życia