Öğrencimiz Erdi Kökerer'in "BIFF" Monologu

Поділитися
Вставка
  • Опубліковано 31 січ 2025

КОМЕНТАРІ • 4

  • @dorukakgul
    @dorukakgul 4 роки тому +1

    muthis bir oyunculuk tebrikler👏👏👏

  • @comansnala
    @comansnala 4 роки тому

    İyisin Erdi.

  • @ansamblaktor
    @ansamblaktor 4 роки тому

    sözlerini alabilir miyim?

    • @ceyhunklc1905
      @ceyhunklc1905 11 місяців тому

      - Okulda altı yedi yıl geçirdim; tek, içimde bir heves uyansın diye. Acentelerde
      kâtiplik, seyyar satıcılık, nasıl olursa olsun bir iş bence iyi idi. Oysa öyle yaşamak,
      yaşamak değilmiş. Sıcak yaz sabahları yer altı trenlerine tıkılmak, ömrün olduğu kadar
      senet kaydetmek, telefona cevap vermek ya da alıp satmak. Açık havaya çıkıp gömleğini
      atarak oturmak dururken yılın elli haftasını, iki haftalık tatil uğruna, işkence ile geçirmek.
      Yanındaki arkadaşlarının bir üstüne geçmekten başka bir şey düşünmemek: İşte,
      geleceğini güvence altına almak böyle yapmakla oluyor. (Heyecanı artmaktadır) Savaştan
      önce evden ayrılalı beri yirmi otuz iş değiştirdim. Happy, hepsi de sonunda aynı çıkıyor.
      Bunun farkına ancak son zamanlarda vardım. Nebraska'da sürücülük ettiğim sırada,
      ondan önce Arizona'da, son kez de Teksas'da. Bu kez onun için eve geldim; galiba bunun
      farkına vardım da geldim. Son çalıştığım çiftlik var ya, şimdi orda bahardır. On beş kadar
      tayları olacaktı. Biliyor musun, anasıyla yavru tay kadar iç açan, göze hoş görünen
      manzara azdır. Hem şimdi oralar ılıktır da. Teksas şimdi ılıktır, bahar içindedir. Benim
      bulunduğum yerde de ne zaman bahar olsa içimden doğru bir şey depreşir. "Bir baltaya
      sap olamıyorum," derim; "Ben ne halt ediyorum, haftada yirmi sekiz dolarla yetinip
      atlarla vaktimi öldürüyorum. Otuz dördüne geldim, kişi ev bark edinmeli vakitken." İşte,
      öyle zamanlarda koşup eve geliyorum. Ama şimdi buradayım ya, ne yapıp edeceğimi
      kestiremiyorum. (Biraz durduktan sonra) Eskiden beri yaşamımı boşa harcamamak baş
      düşüncemdi. Ama buraya her dönüşte yaşamımı boşa harcamaktan başka bir şey
      yapmadığımı anlıyorum