İnsana sonsuz bir hayat verilmiş olsaydı, durmadan yaşayacağı için, en sonunda zekasının dar sınırlarından ötürü, öyle bir yeknesaklık duygusuna kapılacak ve öyle tiksinecekti ki, sonunda hiçliği tercih etmek zorunda kalacaktı.
Demek kadercilik... Arkadaşlarıyla yemek yerken masada Schopenhauer'a sen bir tür kadercisin dendiğinde nasıl bir tepki vereceğini az çok tahmin edebiliyorum.
Emeğine, nefesine, ağzına sağlık. Harika bir sunum olmuş.
Üst düzey bir anlatı ve çalışma .tebrikler teşekkürler
Şu dünyayı Tanrı yarattıysa, onun yerinde olmak istemem doğrusu. Çünkü, dünyanın sefaleti yüreğimi parçalar.
Zeki insanlar için acıdan kaçma şansı diye birşey yoktur. Acı ara ara hafifler yoğunlaşır fakat asla bitmez.
-irade değil isteme daha doğru olur
-
İnsana sonsuz bir hayat verilmiş olsaydı, durmadan yaşayacağı için, en sonunda zekasının dar sınırlarından ötürü, öyle bir yeknesaklık duygusuna kapılacak ve öyle tiksinecekti ki, sonunda hiçliği tercih etmek zorunda kalacaktı.
İnsan herşeyini kaybettiğinde de hiçliği ister yani ölmeyi..
Teşekkürler
Teşekkürler 🥺
Demek kadercilik... Arkadaşlarıyla yemek yerken masada Schopenhauer'a sen bir tür kadercisin dendiğinde nasıl bir tepki vereceğini az çok tahmin edebiliyorum.