Jalil Shahnaz Mohammadreza Shajarian محمد رضا شجریان جلیل شهناز
Вставка
- Опубліковано 19 тра 2012
- تنها خواننده ای هستم که خود را شاگرد استاد جلیل شهناز میدانم
درباره‌ی ساز «شهناز» که نمی‌شود صحبت کرد؛ ساز شهناز را فقط باید شنید. واقعاً درباره‌اش نمی‌شود حرف زد. می‌خواهم حال و هوای خودم را درباره‌ی این ساز بیان کنم؛ چون عاجزم از اینکه درباره‌ی ساز شهناز صحبت کنم. من اجازه می‌خواهم که کلمه‌ی «استاد» را از شهناز جدا کنم؛ چون پیشوند استاد برای شهناز کم است. امروزه این‌قدر این کلمه را به‌کار می‌گیرند که درباره‌ی شهناز، پیشوند استاد واقعاً کم است.
حال و هوای من با ساز شهناز برمی‌گردد به سال‌های ۳۷ و ۳۸ که دانش‌سرا بودم و در محیط شبانه‌روزی دانش‌سرا، بلندگو صدای رادیو را پخش میکرد و ما جوان‌ها دور و بر هم که بودیم، تعدادی بودیم که به موسیقی علاقه‌مند بودیم و من هم در کنارشان بودم. درباره‌ی ساز تنها و برنامه‌ی «گلها» با هم صحبت‌هایی داشتیم و حال و هوایی و بحثی داشتیم. البته در خانه‌ی ما، آن‌موقع بودنِ رادیو حرام بود و در منزل ما وجود نداشت؛ من تنها از طریق محیط شبانه‌روزی دانش‌سرا می‌توانستم ساز شهناز را بیشتر بشنوم. تا اینکه در سال ۴۵ که به تهران آمدم، یک ضبط صوت خریده بودم، چون هر روز پنجشنبه ساعت ۱:۰۳ بعدازظهر ساز استاد شهناز پخش می‌شد. در شش روز هفته (به‌غیر از جمعه) ساعت ۱:۰۳ بعدازظهر ساز تنها پخش می‌شد که سه روزش ثابت بود: یک روز ساز استاد عبادی بود، یک روز ساز رضا ورزنده بود، روزهای پنجشنبه هم ساز جناب شهناز بود که من پنجشنبه اگر هر جا بودم، سر این ساعت بایست پای رادیو می‌نشستم. آن‌موقع هم که ضبط صوت داشتم، می‌نشستم ضبط می‌کردم. از آن سال‌ها تا به حال، من با ساز شهناز زندگی می‌کنم و ساز شهناز در من زندگی میکند.
ساز شهناز تنها سازی‌ست که آوازی‌ست. شاید بگویم هشتاد درصد ساز شهناز آوازی‌ست و بیست درصدش جمله‌های سازی‌ست. و دیگران برعکس؛ بیست درصد آوازی می‌زنند و هشتاد درصد جمله‌بندی سازی‌ست. این بود که این ساز از روز اولی که شنیدم، مرا در خودش فرو برد و تا حال با آن زندگی می‌کنم. در ماشینم جز ساز شهناز، هیچ ساز دیگری ندارم؛ چون با این ساز زندگی می‌کنم. در کنار هنرمندان بزرگی بوده‌ام ـ از جوان گرفته تا اساتید ـ و افتخار کرده‌ام که در کنار همه‌شان بوده‌ام و لذت برده‌ام از سازشان؛ اما شهناز برای من دنیایی دیگر است. من ساز شهناز را فقط می‌خواهم تنها بشنوم، حتی بدون تمبک! برای اینکه آدم را جایی می‌برد که سازهای دیگر در آن لحظه نمی‌توانند هماهنگ باشند؛ به‌جز کسایی که در کنار شهناز یگانه هستند.
استاد شهناز در ساز به بیان واقعی رسیده ـ آن هم از وقتی که من این ساز را شنیدم ـ سر در گرو یادگرفته ندارد. سر در گرو ردیف و تقلید از دیگران ندارد. در لحظه همچون آبشار از آن می‌ریزد و به‌زیباترین شکل بیان میکند. . آن پیام را هیچ‌کس نمی‌تواند تقلید کند. این پیام برخاسته از درون یک هنرمند و عطر وجودی اوست که بیرون می‌آید و خاص خودش است و مثل اثر انگشت می‌ماند.
استادشجریان واقعابی بدیل بود روحش شاد ویادش گرامی باد
روحت شاد یادت گرامی باد استاد عزیز 🎉❤😢
ماشالا به این ادب استاد شجریان در برابر استادش جناب شهناز
هیچگاه تصور نکردم که استاد شجریان و یا استاد شهناز در بین ما نیستند و آنان همچون مولانا و خیام و سعدی و فردوسی جاودانند❤
روحت شاد استاد شجریان نازنین ای دلسوز و نگهبان هنر موسیقی ایران زمین. ❤
بنازم متانت وبزرگواری وعزت نفستو استاد شجریان
خدا روح هر دو اسطوره بی تکرار را شاد کنه
i know Im asking randomly but does any of you know a tool to log back into an instagram account..?
I somehow lost the login password. I love any tips you can give me.
@Jax Moses instablaster :)
دو اَبر ستاره موسیقی کهن دیار مان که در کنار ما نیستند.روحشان در دارفانی شاد و یادشان همواره در خاطره هامان پایدار.من یکی از متولدین دهه سی خود را جزء آن گروه انسانهای خوشبختی میدانم که سعادت دیدار این بزرگان و لذت بردن از هنر بی بدیل آنها را داشته ام و هزاران بار از این سهمی که نصیبم شد سرمست و شاداب میشوم.🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹
اُستاد شجریان، روحت شاد.
در مورد استاد شهناز چه بی نظیر صحبت کردید،
اما من در این مورد بسیار فکر کردم،
چه کسی میتواند در مورد شما و هُنر شما، صحبت کند وحق مطلب رو ادا کند.
هیچ کسی نمی تواند.
استاد با رفتنت رمق ما رو گرفتی
دنیا چقد بدون شما گرفته است
عاشقتم تا ابد .ازاده مبارزوستاره بی همتای موسیقی ایران.روانت شاد. دوست داشتنی
شجریان، 1فتخواری بود، برای، ایران، افسوس، که، این، اواخر، مورد، بی، مهری، قرار گرفت
روحت شاد استاد.نغمه هایت چو از دل میاید به ناگه بردل آتش زند وغیر بسوزاند.ایکاش که توان آن داشته باشیم وارزش بنهیم بر تمامی اوصاف بزرگمردیت،جوانمردی،مردم دوستی وبه راستی هنرمندی بی بدیل.مایه افتخار هر ایرانی با اصالت.به راستی که هنر نزد ایرانیان است وبس،استاد اثبات کرد کهدر کنار هنر دردشناس،مردم دوست،میهن پرست و....یک دنیا محبت که آن را در شیوه کلامش به مردمش تقدیم میکرد.سپاس از این همه تواضع وبزرگی به راستی که دیگر ایران ما شاهد تولد وبروز شجریان مانند نخواهد بود.وصد افسوس بر نادانی که به نا حق در این عرصه ایشان ومردم را دل آزرده کردند.آخر قطره در مقابل اقیانوس را چه توان!!؟
RAFTY O RAFTANE TOU
ATASH NAHAD BAR DEL
AZ KARVAN CHE MANAD
JOOZ ATASHEY BE MANZEL .HAMISHE
JAVEDAN.
وقتی می‌خوانی صدایت مستقیما وارد رگها می‌شود انگار
تو نمیخواندی بلکه میفهماندی
و این بیشتر مرا نگران رفتنت میکند
من حافظ را با تو شنلختم
من سایه را با تو شناختم
من مولانا را با تو شناختم
من حتی مشروطه را هم با تو شناختم
تو نمیخواندی بلکه میفهماندی
کاش صدام خانه ی تو را نداند
کاش شجریان نمیرد
( بخشی از رمان راحیل. نویسنده اعظم نیک سرشت)
R
چقدر ما مردم ایران چاپلوس و متملقیم در این که استاد شجریان در جایگاه بلندی است شک نیست ولی ایشان هم یک آدم معمولی است مثل همه مردم با همه کفایتها و کمیت ها
بله دوست عزیز، کار هرکسی نیست فرق بین دوغ و دوشابو تشخیص بده کمااینکه کار تو نیست، شجریان از جنس مردم بود اما مثل همه مردم نبود، نه تنها در موسیقی جایگاه بی بدیل داشت در اخلاق و شجاعت هم کم نظیر بود و بخاطر دفاع از حق مردمش و هنرش ایستادگی کرد و مورد بی مهری و خسارت واقع شد اما کوتاه نیومد و هنرش رو الوده به نام و نان ذلت و اطاعت از حاکمان نکرد، شرمنده اینو میگم ولی شما از درک این جایگاه عاجزی، قدر زر زرگر شناسد قدر گوهر گوهری
چه خوب تونستی نفهمی خودت رو ثابت کنی
کافر همه را به کیش خود پندارد...
هروقت، تونستی یا کسی توانست
ب جایگاه شجریان برسه
بیاد زر بزنه ...یه هنرمند مردمی ،آدم
معمولی بتو میگن
دوست گرامی تملق !!! برای هنر استاد جلیل شهناز هرچه بگی کمه ، کم ......