Розмір відео: 1280 X 720853 X 480640 X 360
Показувати елементи керування програвачем
Автоматичне відтворення
Автоповтор
เรามีบาดแผลเรื่องนี้คะ เราเกิดมาไม่รู้ว่าชอบอะไร ปรึกษาแม่ก็ไม่ได้ เพราะแม่จะไม่ชอบในสิ่งที่เราชอบ เราก็เลยเลือกที่จะไม่เปิดใจพูดคุย ส่วนตัวเป็นคนเงียบๆ ก็เรียนตามที่เขาบอก ให้เรียน จัดหามาให้ เพราะแม่จะฝังหัวตลอด ว่าเราโง่ เราไม่เก่ง เรียนๆไปก็เท่านั้น เอาให้จบก็พอ ครอบครัวเราแตกแยก พ่อไม่มีส่วนในการเลี้ยงดู ญาติๆเราก็เป็นที่ปรึกษาให้ไม่ได้ ตายายยิ่งแล้วใหญ่ พวกท่านไม่ได้มีการศึกษา มากนัก … จะไปปรึกษาครูแนะแนวก็กลัวเรียกแม่ มาคุย ครูที่ปรึกษายิ่งแล้วใหญ่ ช่วงนั้นหนักมาก สำหรับชีวิต วัยรุ่น ของเรา … ตอนนี้มามองย้อนไป เราคิดว่า จะไปสานต่อสิ่งที่เราชอบให้จบคะ อายุมากก็ไม่เป็นไร ;)
ผมโดนพ่อแม่บังคับจนไม่รู้ว่าตัวเองชอบอะไร ทำงานกับอะไรแล้วสนุก ไม่รู้ว่าอนาคตจะไปไหนด้วย เรียนจบสาย IT เคยเอาเรื่องสตรีมเมอร์ไปเสนออยู่ แต่โดนพ่อแม่บอกว่างานมันไม่มั่นคง ทำเป็นงานอดิเรกไปดีกว่า แล้วมาหางานราชการทำเอา ไม่ก็ไปเป็นตำรวจ แต่เราไม่ชอบพวกงานราชการกับตำรวจเลย แถมไปสอบก็ไม่ได้ ก็โทษว่าไม่อ่านหนังสือ ไม่มีความตั้งใจสอบ ทั้งๆที่หนังสือก็อ่านดูคลิปติวออนไลน์ แต่โดนว่าไม่ตั้งใจ เลยรู้สึกว่าเบื่อกับชีวิตตัวเอง และ ครอบครัวเหมือนกันนะ พอไล่หางาน เค้าไม่รับก็มาบอกให้เป็นครูบ้าง ต่อโทบ้าง แต่คิดว่าต่อโท ถ้าไม่ตั้งใจเรียนเลยไม่ค่อยอยากไปเท่าไหร่ เพราะ ถ้าไม่จบก็โดนโทษอีก โดนจนคิดแต่เรื่องลบๆ ถึงจะคิดเผื่อไว้ก็โดนว่าคิดลบทั้งที่ยังไม่ได้เรียนอีก😢😢😢
ตอนนี้ผมก็ติดปัญหาแบบพี่เลยครับ พ่อแม่บังคับเรียน ไม่รู้จาเรียนจบรึป่าว อยากทำอะไรก็ไม่ให้ทำ ผมเป็นคนพูดไม่เก่งด้วยแหละเลยตามครอบครัวไป ตอนนี้เป็นได้แค่เด็กเก็บตัว
ผมก็ติดเหมือนพี่เลยคับ😢😢
ด้วยความที่พ่อผมเป็นทหารเก่าพ่อก็บังคับให้ผมเป็นนายร้อย แต่ผมอยากเป็นโปรแกรมเมอร์ ผลงานที่พอยืนยันว่าผมเหมาะกับทางนี้ ตอน ป.5 เคยแข่งหุ่นยนต์เข้ารอบระดับประเทศ ม.1ระดับประเทศ ม. 2-3ไม่ได้แข่งเพราะโควิด ม.4ปีนี้ก็ระดับประเทศแต่ยังไม่เคยไประดับโลกเลย55. แต่พ่อผมก็จะบังคับให้เป็นแต่นายร้อย
พี่เห็นใจน้องเลย
เงินเดือน โปรแกรมเมอร์ เยอะกว่านายร้อยเยอะ
ผมมั่นใจว่าผมเรียนดีเกรด 3.5+ ไม่ได้ตั้งใจมากแต่มีความรับผิดชอบ ย้ายจากรร.เล็กไปรร.วิทใหญ่ๆ+ได้ทุน ผมเคยมีความฝันเป็นนักวิทยาศาสตร์อยากผสมยา แต่ที่บ้านผมเขารับราชการทั้งบ้านอยากให้ผมทำราชการ ตอนนั้นที่บ้านบอกว่าเป็นนักวิทต้องอยู่แลปออกจากห้องแลปไม่ได้เลย ผมก็คิดเลยว่าผมต้องอยู่กับสารเคมี 24 ชม. ผมอายุสั้นแน่เลยเลิกตั้งใจเรียนวิชาวิท(เกรดก็3.5+เหมือนเดิม) เพื่อนอยากเป็นอะไร ผมก็ไหลตามเพื่อนไปงั้นๆ จนม.ต้นผมชอบวาดรูปอนิเมะ วาดมาตลอด แข่งก็ได้รางวัล จนม.ปลาย ผมอยากเข้าคณะสายวาด แต่ที่บ้านบอกว่าไม่มั่นคง ถ้าไม่ยอมรับราชการหรือทำสวนจะไม่ส่งเรียน ไม่แฮปปี้เลย ยิ่งเรียนยิ่งรู้ว่าสายครูมันเห้ขนาดไหน ผมไปหาหมอพบว่าตัวเองมีโรคทางสุขภาพจิตจนเกิดการหลงลืมทำงานไม่ได้ ปัจจุบันผมเสียความชอบวาดรูปแล้วจากอาการป่วย กำลังตั้งเป้าหมายใหม่เป็นเงิน+ออกจากบ้านแทน ส่วนนึงผมเชื่อใจและมีความเชื่อที่บ้านเสมอว่าบ้านเซฟโซน หนังสือที่ผมอ่านก็บอกอย่างนั้นเสมอ มีช่วงที่ผมเรียกร้องความสนใจ ช่วงนั้นพิสูจน์ได้เลยว่าไม่มีใครแคร์ผมใช้เวลานานมาก 5+ ปี แถมโดนด่าด้วย ขนาดแม่พึ่งรู้ว่าผมชอบวาดรูปตอนผมใกล้เรียนจบแล้ว ซึ่งผมก็แสดง+พูดตลอดชอบวาดรูปตั้งแต่ ม.ต้น เขาชอบบอกว่ารู้จักผมดีตลอดทำไมเป็นงี้กันนะ555 ผมไม่รู้ที่บ้านผมเป็นอะไร พอผมทำไม่ถูกใจด่าผมโง่ตลอดแต่เสร่อเอาเกรด+ผลสอบจุฬาผมไปอวดนะ โคตรไบโพล่าจนผมเครียด ผมอยากโทษตัวเองมากๆแต่โทษไม่ลงเลย โทษได้อย่างเดียวคือพึ่ง+เชื่อใจตัวเองน้อย ถ้าผมเลิกแคร์ที่บ้านได้สุขภาพจิตดีกว่านี้ ผมจะได้ไม่ต้องเสียสิ่งที่รักไปผมเครียด เสียใจมากๆ เป็นช่วงชีวิตที่ผมร้องไห้ทุกวัน ผมก็มีความสุขนะแต่น้ำตาก็ไหลตลอดเหมือนอกหักเลย ผมไม่ได้รู้สึกกับการวาดรูปแล้ว ครอบครัวผมก็ไม่รักแล้วเห็นทีไรมีแต่ความแค้น ทำได้แค่หัวเราะกับอิจฉาเพื่อนๆ บ้านไม่ได้มีเงินเยอะแต่พ่อแม่เพื่อนๆรอบตัวผมก็สนับสนุนเพื่อนตลอด อาชีพเหมือนเริ่มใหม่หมดเลย ผมตั้งใจเรียนใหม่ กู้กยศ.ก็ไม่ได้จบป.ตรี 1 ใบแล้วซึมจัดเหมือนเริ่มช้ากว่าเพื่อน การแข่งขันก็สูงขึ้นเรื่อยๆ แต่ก็ดีกว่าไม่ทำอะไรหรือเปลี่ยนอะไรเลย ขอแค่ขยับไปมากกว่าเดิมและไม่เป็นผู้ใหญ่ที่เกลียดก็พอ
มีลิงค์ข่าวนี้ใหม
น่ารักจังครับ
ขอบคุณค้า😘 👇💥ฝากกดติดตามเป็นกำลังใจให้เราทำคลิปดีๆต่อไปนะค้า😍😆
โดนแม่บังคับคับผมหากไม่ทำเขาใช้การจับกุมโหดมาก
เป็นคนรู้ว่าตนเองเหมาะกับสายศิลปะมากเลยไม่ฝืนไปสายแพทย์แม้เกรดจะดีแต่ที่ผ่านมาคือมันฟรุคเลยได้เกรดห้าภาคเรียนได้3พอดีและพ่อแม่ก็ชอบบอกว่าสถาปัตย์งานรองรับมันน้อยเขาชอบคิดแบบนี้และเชื่อว่าสายวิชาการดีกว่าเสมอคุยหลายรอบแล้วแม่ก็ด่าทุกรอบแม้เราจะคุยดีๆ😢สุดท้ายพอเราปัดpat1ทิ้งไปพ่อแม่ก็ให้ลงสอบpat2-5แล้วมันเปลืองเงินมากไม่ได้อยากเป็นอะไรมากกว่านั้นเลยอยากทำในสิ่งที่ถนัดและมั่นใจเฉยๆทำไมมันยากจังท้อมากเพื่อนก็ให้กำลังใจเต็มที่ครูก็อนะนำให้ทำในสิ่งที่ไหวคือเราเป็นคนคิดช้ามากเรื่องคณิต อังกฤษก็อ่อนบอกว่าไม่ไหวพ่อแม่ก็หวังดีเกินไปจนหวังสูงเกินไปอีก😢😢😢😢
พึ่งทะเลาะกันไปพี่ชายช่วยคุยให้เพราะแม่ไม่เปิดโอกาสให้เราอธิบาย(เราเรียนสายวิทย์คณิตเพราะเดินตามที่พ่อแม่วางไว้😢)
![เมื่อความกตัญญูเป็นเครื่องหมายของคนดี ทำดีแค่ไหนเรียกกตัญญู [ฟลุ๊คกะล่อน/แม่ตุ๊ก/ใหม่/อดัม/ลูกกอล์ฟ]](http://i.ytimg.com/vi/GdGp_yI-gSM/mqdefault.jpg)
เรามีบาดแผลเรื่องนี้คะ เราเกิดมาไม่รู้ว่าชอบอะไร ปรึกษาแม่ก็ไม่ได้ เพราะแม่จะไม่ชอบในสิ่งที่เราชอบ เราก็เลยเลือกที่จะไม่เปิดใจพูดคุย ส่วนตัวเป็นคนเงียบๆ ก็เรียนตามที่เขาบอก ให้เรียน จัดหามาให้ เพราะแม่จะฝังหัวตลอด ว่าเราโง่ เราไม่เก่ง เรียนๆไปก็เท่านั้น เอาให้จบก็พอ ครอบครัวเราแตกแยก พ่อไม่มีส่วนในการเลี้ยงดู ญาติๆเราก็เป็นที่ปรึกษาให้ไม่ได้ ตายายยิ่งแล้วใหญ่ พวกท่านไม่ได้มีการศึกษา มากนัก … จะไปปรึกษาครูแนะแนวก็กลัวเรียกแม่ มาคุย ครูที่ปรึกษายิ่งแล้วใหญ่ ช่วงนั้นหนักมาก สำหรับชีวิต วัยรุ่น ของเรา … ตอนนี้มามองย้อนไป เราคิดว่า จะไปสานต่อสิ่งที่เราชอบให้จบคะ อายุมากก็ไม่เป็นไร ;)
ผมโดนพ่อแม่บังคับจนไม่รู้ว่าตัวเองชอบอะไร ทำงานกับอะไรแล้วสนุก ไม่รู้ว่าอนาคตจะไปไหนด้วย เรียนจบสาย IT เคยเอาเรื่องสตรีมเมอร์ไปเสนออยู่ แต่โดนพ่อแม่บอกว่างานมันไม่มั่นคง ทำเป็นงานอดิเรกไปดีกว่า แล้วมาหางานราชการทำเอา ไม่ก็ไปเป็นตำรวจ แต่เราไม่ชอบพวกงานราชการกับตำรวจเลย แถมไปสอบก็ไม่ได้ ก็โทษว่าไม่อ่านหนังสือ ไม่มีความตั้งใจสอบ ทั้งๆที่หนังสือก็อ่านดูคลิปติวออนไลน์ แต่โดนว่าไม่ตั้งใจ เลยรู้สึกว่าเบื่อกับชีวิตตัวเอง และ ครอบครัวเหมือนกันนะ พอไล่หางาน เค้าไม่รับก็มาบอกให้เป็นครูบ้าง ต่อโทบ้าง แต่คิดว่าต่อโท ถ้าไม่ตั้งใจเรียนเลยไม่ค่อยอยากไปเท่าไหร่ เพราะ ถ้าไม่จบก็โดนโทษอีก โดนจนคิดแต่เรื่องลบๆ ถึงจะคิดเผื่อไว้ก็โดนว่าคิดลบทั้งที่ยังไม่ได้เรียนอีก😢😢😢
ตอนนี้ผมก็ติดปัญหาแบบพี่เลยครับ พ่อแม่บังคับเรียน ไม่รู้จาเรียนจบรึป่าว อยากทำอะไรก็ไม่ให้ทำ ผมเป็นคนพูดไม่เก่งด้วยแหละเลยตามครอบครัวไป ตอนนี้เป็นได้แค่เด็กเก็บตัว
ผมก็ติดเหมือนพี่เลยคับ😢😢
ด้วยความที่พ่อผมเป็นทหารเก่าพ่อก็บังคับให้ผมเป็นนายร้อย แต่ผมอยากเป็นโปรแกรมเมอร์ ผลงานที่พอยืนยันว่าผมเหมาะกับทางนี้ ตอน ป.5 เคยแข่งหุ่นยนต์เข้ารอบระดับประเทศ ม.1ระดับประเทศ ม. 2-3ไม่ได้แข่งเพราะโควิด ม.4ปีนี้ก็ระดับประเทศแต่ยังไม่เคยไประดับโลกเลย55. แต่พ่อผมก็จะบังคับให้เป็นแต่นายร้อย
พี่เห็นใจน้องเลย
เงินเดือน โปรแกรมเมอร์ เยอะกว่านายร้อยเยอะ
ผมมั่นใจว่าผมเรียนดีเกรด 3.5+ ไม่ได้ตั้งใจมากแต่มีความรับผิดชอบ ย้ายจากรร.เล็กไปรร.วิทใหญ่ๆ+ได้ทุน ผมเคยมีความฝันเป็นนักวิทยาศาสตร์อยากผสมยา แต่ที่บ้านผมเขารับราชการทั้งบ้านอยากให้ผมทำราชการ ตอนนั้นที่บ้านบอกว่าเป็นนักวิทต้องอยู่แลปออกจากห้องแลปไม่ได้เลย ผมก็คิดเลยว่าผมต้องอยู่กับสารเคมี 24 ชม. ผมอายุสั้นแน่เลยเลิกตั้งใจเรียนวิชาวิท(เกรดก็3.5+เหมือนเดิม) เพื่อนอยากเป็นอะไร ผมก็ไหลตามเพื่อนไปงั้นๆ จนม.ต้นผมชอบวาดรูปอนิเมะ วาดมาตลอด แข่งก็ได้รางวัล จนม.ปลาย ผมอยากเข้าคณะสายวาด แต่ที่บ้านบอกว่าไม่มั่นคง ถ้าไม่ยอมรับราชการหรือทำสวนจะไม่ส่งเรียน ไม่แฮปปี้เลย ยิ่งเรียนยิ่งรู้ว่าสายครูมันเห้ขนาดไหน ผมไปหาหมอพบว่าตัวเองมีโรคทางสุขภาพจิตจนเกิดการหลงลืมทำงานไม่ได้
ปัจจุบันผมเสียความชอบวาดรูปแล้วจากอาการป่วย กำลังตั้งเป้าหมายใหม่เป็นเงิน+ออกจากบ้านแทน ส่วนนึงผมเชื่อใจและมีความเชื่อที่บ้านเสมอว่าบ้านเซฟโซน หนังสือที่ผมอ่านก็บอกอย่างนั้นเสมอ มีช่วงที่ผมเรียกร้องความสนใจ ช่วงนั้นพิสูจน์ได้เลยว่าไม่มีใครแคร์ผมใช้เวลานานมาก 5+ ปี แถมโดนด่าด้วย ขนาดแม่พึ่งรู้ว่าผมชอบวาดรูปตอนผมใกล้เรียนจบแล้ว ซึ่งผมก็แสดง+พูดตลอดชอบวาดรูปตั้งแต่ ม.ต้น เขาชอบบอกว่ารู้จักผมดีตลอดทำไมเป็นงี้กันนะ555 ผมไม่รู้ที่บ้านผมเป็นอะไร พอผมทำไม่ถูกใจด่าผมโง่ตลอดแต่เสร่อเอาเกรด+ผลสอบจุฬาผมไปอวดนะ โคตรไบโพล่าจนผมเครียด ผมอยากโทษตัวเองมากๆแต่โทษไม่ลงเลย โทษได้อย่างเดียวคือพึ่ง+เชื่อใจตัวเองน้อย ถ้าผมเลิกแคร์ที่บ้านได้สุขภาพจิตดีกว่านี้ ผมจะได้ไม่ต้องเสียสิ่งที่รักไป
ผมเครียด เสียใจมากๆ เป็นช่วงชีวิตที่ผมร้องไห้ทุกวัน ผมก็มีความสุขนะแต่น้ำตาก็ไหลตลอดเหมือนอกหักเลย ผมไม่ได้รู้สึกกับการวาดรูปแล้ว ครอบครัวผมก็ไม่รักแล้วเห็นทีไรมีแต่ความแค้น ทำได้แค่หัวเราะกับอิจฉาเพื่อนๆ บ้านไม่ได้มีเงินเยอะแต่พ่อแม่เพื่อนๆรอบตัวผมก็สนับสนุนเพื่อนตลอด อาชีพเหมือนเริ่มใหม่หมดเลย ผมตั้งใจเรียนใหม่ กู้กยศ.ก็ไม่ได้จบป.ตรี 1 ใบแล้วซึมจัดเหมือนเริ่มช้ากว่าเพื่อน การแข่งขันก็สูงขึ้นเรื่อยๆ แต่ก็ดีกว่าไม่ทำอะไรหรือเปลี่ยนอะไรเลย ขอแค่ขยับไปมากกว่าเดิมและไม่เป็นผู้ใหญ่ที่เกลียดก็พอ
มีลิงค์ข่าวนี้ใหม
น่ารักจังครับ
ขอบคุณค้า😘 👇💥ฝากกดติดตามเป็นกำลังใจให้เราทำคลิปดีๆต่อไปนะค้า😍😆
โดนแม่บังคับคับผมหากไม่ทำเขาใช้การจับกุมโหดมาก
เป็นคนรู้ว่าตนเองเหมาะกับสายศิลปะมากเลยไม่ฝืนไปสายแพทย์แม้เกรดจะดีแต่ที่ผ่านมาคือมันฟรุคเลยได้เกรดห้าภาคเรียนได้3พอดีและพ่อแม่ก็ชอบบอกว่าสถาปัตย์งานรองรับมันน้อยเขาชอบคิดแบบนี้และเชื่อว่าสายวิชาการดีกว่าเสมอคุยหลายรอบแล้วแม่ก็ด่าทุกรอบแม้เราจะคุยดีๆ😢สุดท้ายพอเราปัดpat1ทิ้งไปพ่อแม่ก็ให้ลงสอบpat2-5แล้วมันเปลืองเงินมากไม่ได้อยากเป็นอะไรมากกว่านั้นเลยอยากทำในสิ่งที่ถนัดและมั่นใจเฉยๆทำไมมันยากจังท้อมากเพื่อนก็ให้กำลังใจเต็มที่ครูก็อนะนำให้ทำในสิ่งที่ไหวคือเราเป็นคนคิดช้ามากเรื่องคณิต อังกฤษก็อ่อนบอกว่าไม่ไหวพ่อแม่ก็หวังดีเกินไปจนหวังสูงเกินไปอีก😢😢😢😢
พึ่งทะเลาะกันไปพี่ชายช่วยคุยให้เพราะแม่ไม่เปิดโอกาสให้เราอธิบาย(เราเรียนสายวิทย์คณิตเพราะเดินตามที่พ่อแม่วางไว้😢)