ტექსტი: თავს მანატრეებ, შენ მანათეებ, ჩემში გამათბე, მოდი კვლავ, სინათლეში. მე აქ ვერავის ვერ ავიტან, თუ კი ჩემ გვერდით არ იქნები შენ, ამ გრძნობებს სამარებდე ჩავიტან, ხასიათების გამო ნუ მიწყენ, ძვირფასო გარშემო რა ცუდად ვარ, მაინც ვერაფერი შემიშლის ხელს, ალესონ ხმალი და მესროლონ ქვა, მაინც უპასუხოდ არ ვტოვებ მტერს. დავისხავ სასმელს და გავუყვები გზას, მარტო ვარ სად ხვდები ახალ წელს შენ, არვიცი შორიდან თუ როგორ ჩანს, ბიბლიოთეკები გადაწვეს დღეს, საღებავებს ასხამენ აქ ხატებს, უზნეო პროტესტი რას ამართლებს, მჯერა რო სხივები გაანათებს, გარშემო წყვდიადში ჩაძირულ გემს. მე ჩემი თავი ესეთი ღრმა ბავშობიდან მახსოვს და ამათ დარიგებულს არ ვუჯერებდი არასდროს, მაგდროს, ვხედავდი ანუ ახლანდელ აწმყოს, აქ ყველა ისე იქცევა როგორაც თავად აწყობს. თავად ვნახავ ძმაო აქ ჩემ სამყოფელს და სამყოფს, კარგად ვიცნობ ან სოფელს ის არაფერს არ ამბობს, ყველა გავარტყი ვინც კი ნაყოფს სათანადოდ არ ყოფს და მონაპოვარს ძმებთან მხოლოდ მის ჯიბეში აქრობს. წერას სევდა დევს, ისეთს ვერავინ ამჩნევს, ქარი იტაცებს ამ ძველ ჩანაწერებს ჩემს, მე ვეძებ სინათლეს, მზეს მთვარეს და ვარკვლავებს, ვიცი გარშემო ეს სივრცე ვერაფერს დამაკლებს. ვიცი ვერაფერს გიტოვებ ჩანაწერების მეტს, მე წავედი დარდებს გავიყოლებ, გავიყოლებ მტრებს, ვინც საერთო სიტუაციებს შეუსამაბოდ რევს, ვინც გიშლის ხელს და ეფარება სინათლეს. ბევრი განახებს ცრემლს, მაგრამ იცინის გულში, სწორედ ეგეთი ხალხი იხრჩობა ფულში, არავინ ინდობა ამ ქუჩების ხმაურში და როგორხ კი ტრიალდები დანას გირტყავენ ზურგში. რა გავაგებინო ამდენ ხეს, არადა რამდენს წერს, არადა არ უნდა რო გაჩერდეს მას, მე კი არ მინდა ისევ წყვდიადი გამეფდეს ანუ სუცრუე და ჩემი ძველი რეჩი შემყავს. აქეთ ვით ტანსაცმელს გამოიყენებენ შენ ტყავს, ყველას გავარტყი ვინც გარშემო სიცრუეს ნერგავს, ნუ ინერვიულებ ვის დავაჩაგვრინებ შენ თავს, მამუ კარგ ხასიათზეა დღეს და არ გაჭედავს. ჩემი იარაღი არი სიმშვიდე, სიმართლე ვთქვა ნაღდად მეწყინა რო გაიყიდე, ვიცი სევდა მაშინ მოგაწვა როცა გაიღიმე, მაგრამ უფრო შორი აზრები მაფიქრებს იცინე, სიცივე, ვიცი არი ჩემში, ან როგორი სევდა დაინახე ამ ფიქრებში, ისეთი სიცივე არი ქარი ატანს ძვლებში, უცხო ქალი ოთახში, ავსახე ნაწერებში. წერას სევდა სდევს, ისეთს ვერავინ ამჩენევს, ქარი იტაცებს ამ ძველ ჩანაწერებს ჩემს, მე ვეძებ სინათლეს, მზეს, მთვარეს და ვარსკვლავებს, ვიცი გარშემო ეს სივრცე ვერაფერს დამაკლებს. ❤
2დღეა ვერ ვრთავ 30 ჯერ მაინც მოვუსმინე უკვე, წერას სევდა სდევს იშვიათად ასე ახლოს მოვიდეს სიტყვები ჩემ სულთან, წლების წინ დავწერე და გამახსენა შენმა სიტყვებმა ჩემი ლექსი მე ხომ მიყვარს სიყვარული ეს გრძნობა მწველი ჩუმი,მარტო დარჩენილი და გულის მკვლელი შინაგანი ხმა მისი ტანჯვა სულს რომ აღავსებს და თეთრ ფურცელზე შავი მელნით ლექსებს დაბადებს ეს არის ის დრო როცა სული ,აზრი მაღლა ფრენს და გრიგალები თეთრი ქროლვით ცაში ამაფრენს ტანი ტოკავს სხეული თრთის მივლის სიცივე სწორედ ამ დროს მე შევიგრძნობ ლექსის სიმძიმეს ❤❤ გენიოსი ხარ
Zenichieri xar Mamu😃❤️
მე ჩემი თავი ესეთი ღრმა ბავშობიდან მახსოვს და ამათ დარიგებულს არვუჯერებდი არასდროს
იმენა შეუჩერებელია ეს კაცი საღოლ 🥰
Mamu🖤
ყველას გავარტყვი ვინც კი ნაყოფს სათანადოდ არყოფს 🖤👑
mamu bezposhadniiii 😍
❤❤❤
Dzan magariaa teqsti dade ra gtxovv🖤🖤🖤
Დონე ხარ ძმა 👍
ძმა ხარ...!✊✊✊🖤🖤🖤
მამუ გენიოსი ხარ ძმაო 🖤
❤️🔥
ადამიანი ხარ მამუ ადამიანი უფალი ყოფილიყოს შენთან მუდამ ❤
ნიჭიერების პიკი🙌 უმაგრესი ხარ ძმაო✊🖤🖤
ყველას გავარტყი ვინც კი ნაყოფს სათანადოდ არ ყოფს,
და მონაპოვარს ძმებთან მხოლოდ მის ჯიბეში აქრობს.🖤
Namdvilii chelavekiii❤️❤️✌🏽✌🏽
მაგარი ძმახარ 🖤
☝️☝️☝️
21 saukunis legenda ❤️
Mamu ✊🖤🖤
მამუუ შენს მართალ გულს ვენაცვალე ❤❤❤
mamu mteli cxovreba mogismen
👌💖😔😓
'ბიბლიოთეკები გადაწვეს დღეს, საღებავებს ასხავენ აქ ხატებს' მამუ უბრალოთ შედევრი ხარ 🖤👑✊🏻
"ერის წყლული მაჩნდეს წყლულად, მეწვოდეს მის დარდით გული" 😞 მადლობა მამუ ❤
333
ტექსტი:
თავს მანატრეებ, შენ მანათეებ, ჩემში გამათბე, მოდი კვლავ, სინათლეში.
მე აქ ვერავის ვერ ავიტან, თუ კი ჩემ გვერდით არ იქნები შენ, ამ გრძნობებს სამარებდე ჩავიტან, ხასიათების გამო ნუ მიწყენ, ძვირფასო გარშემო რა ცუდად ვარ, მაინც ვერაფერი შემიშლის ხელს, ალესონ ხმალი და მესროლონ ქვა, მაინც უპასუხოდ არ ვტოვებ მტერს.
დავისხავ სასმელს და გავუყვები გზას, მარტო ვარ სად ხვდები ახალ წელს შენ, არვიცი შორიდან თუ როგორ ჩანს, ბიბლიოთეკები გადაწვეს დღეს, საღებავებს ასხამენ აქ ხატებს, უზნეო პროტესტი რას ამართლებს, მჯერა რო სხივები გაანათებს, გარშემო წყვდიადში ჩაძირულ გემს.
მე ჩემი თავი ესეთი ღრმა ბავშობიდან მახსოვს და ამათ დარიგებულს არ ვუჯერებდი არასდროს, მაგდროს, ვხედავდი ანუ ახლანდელ აწმყოს, აქ ყველა ისე იქცევა როგორაც თავად აწყობს.
თავად ვნახავ ძმაო აქ ჩემ სამყოფელს და სამყოფს, კარგად ვიცნობ ან სოფელს ის არაფერს არ ამბობს, ყველა გავარტყი ვინც კი ნაყოფს სათანადოდ არ ყოფს და მონაპოვარს ძმებთან მხოლოდ მის ჯიბეში აქრობს.
წერას სევდა დევს, ისეთს ვერავინ ამჩნევს, ქარი იტაცებს ამ ძველ ჩანაწერებს ჩემს, მე ვეძებ სინათლეს, მზეს მთვარეს და ვარკვლავებს, ვიცი გარშემო ეს სივრცე ვერაფერს დამაკლებს.
ვიცი ვერაფერს გიტოვებ ჩანაწერების მეტს, მე წავედი დარდებს გავიყოლებ, გავიყოლებ მტრებს, ვინც საერთო სიტუაციებს შეუსამაბოდ რევს, ვინც გიშლის ხელს და ეფარება სინათლეს.
ბევრი განახებს ცრემლს, მაგრამ იცინის გულში, სწორედ ეგეთი ხალხი იხრჩობა ფულში, არავინ ინდობა ამ ქუჩების ხმაურში და როგორხ კი ტრიალდები დანას გირტყავენ ზურგში.
რა გავაგებინო ამდენ ხეს, არადა რამდენს წერს, არადა არ უნდა რო გაჩერდეს მას, მე კი არ მინდა ისევ წყვდიადი გამეფდეს ანუ სუცრუე და ჩემი ძველი რეჩი შემყავს.
აქეთ ვით ტანსაცმელს გამოიყენებენ შენ ტყავს, ყველას გავარტყი ვინც გარშემო სიცრუეს ნერგავს, ნუ ინერვიულებ ვის დავაჩაგვრინებ შენ თავს, მამუ კარგ ხასიათზეა დღეს და არ გაჭედავს.
ჩემი იარაღი არი სიმშვიდე, სიმართლე ვთქვა ნაღდად მეწყინა რო გაიყიდე, ვიცი სევდა მაშინ მოგაწვა როცა გაიღიმე, მაგრამ უფრო შორი აზრები მაფიქრებს იცინე, სიცივე, ვიცი არი ჩემში, ან როგორი სევდა დაინახე ამ ფიქრებში, ისეთი სიცივე არი ქარი ატანს ძვლებში, უცხო ქალი ოთახში, ავსახე ნაწერებში.
წერას სევდა სდევს, ისეთს ვერავინ ამჩენევს, ქარი იტაცებს ამ ძველ ჩანაწერებს ჩემს, მე ვეძებ სინათლეს, მზეს, მთვარეს და ვარსკვლავებს, ვიცი გარშემო ეს სივრცე ვერაფერს დამაკლებს.
❤
ლირიკოსი Mamu, ყველაზე მაგარი ხარ ჩემთვის 🫡🫡👏❤️❤️🖤
👋
2დღეა ვერ ვრთავ 30 ჯერ მაინც მოვუსმინე უკვე, წერას სევდა სდევს იშვიათად ასე ახლოს მოვიდეს სიტყვები ჩემ სულთან, წლების წინ დავწერე და გამახსენა შენმა სიტყვებმა ჩემი ლექსი
მე ხომ მიყვარს სიყვარული ეს გრძნობა მწველი
ჩუმი,მარტო დარჩენილი და გულის მკვლელი
შინაგანი ხმა მისი ტანჯვა სულს რომ აღავსებს
და თეთრ ფურცელზე შავი მელნით ლექსებს დაბადებს
ეს არის ის დრო როცა სული ,აზრი მაღლა ფრენს
და გრიგალები თეთრი ქროლვით ცაში ამაფრენს
ტანი ტოკავს სხეული თრთის მივლის სიცივე
სწორედ ამ დროს მე შევიგრძნობ ლექსის სიმძიმეს
❤❤ გენიოსი ხარ
პირველ წუთის მერე ყმულიი დავიწყეე მამენტ საღოლლ )))
ბარათაშვილმა მოგნანთლა მაცოდინა ....
აქ ყველა ისე იქცევა რაფერაც თვითან აწყობს :)
ვინ გაიყიდა ძმა ან რამდენად? 😂😂😂
მიყიდეს ძვირი დაუჯდათ
:)
tavs manatreb shen anateb😢
Me chemi tavi eseti grma bavshvobidan maxsov
სიტყვებიც ზედმეტია.
❤❤❤
❤❤
❤❤❤❤